“สวรรค์! นี่…นี่่…นี่ มันเกิดอะไรขึ้นกัน”
 
 
“ใครกันที่ทำแบบนี้ ?”
 
เมื่อ ‘หยาน หยางเทียน’ และเหล่าอาวุโสที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักหลิงหยุนกลับมาและเห็นสภาพปัจจุบันของสำนักหลิงหยุน ปรากฏใบหน้าซีดขาวปนกับความโกรธและความเศร้าโศกข้างในดวงตาแม้ว่าปัจจุบันสำนักหลิงหยุนไม่ได้ถูกทำลายลงอย่างราบคาบ แต่มันก็มากเกืนกว่าที่คาดไว้
 
และที่สำคัญโดยเฉพาะพื้นที่หลัก สถานศักดิ์สิทธิ์ที่ลุงทุนมากที่สุดได้ถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์ศพของศิษย์หลักและผู้อาวุโสกระจายทั่วทุกพื้นที่และที่ไม่อาจทนดูได้ก็คือสภาพที่น่าอนาถ บางคนที่รอดก็ต้องกลายเป็นคนพิการ
 
ทักษะการต่อสู้และทักษะลับของพวกเขานั้นถูกทำลาย ทุกสิ่งอย่างไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามในราชตำหนักล้วนถูกทำลายจนหมดสิ้นอย่างไรก็ตาม ยังมีคนจำนวนน้อยที่รอดหรือบาดเจ็บ ภายในพระราชตำหนัก ก็ยังมีแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญอาวุโสและเหล่าปราการ แล้วใครกันที่มีสามารถพอที่จะฆ่าคนเหล่านี้ได้
 
คนจำนวนมากหลบหนีออกจากสำนักหลิงหยุนเพราะว่าพวกเขากลัวจะติดร่างแหไปด้วย คนที่อยู่ ณ ปัจจุบันได้ช่วยรักษาชีวิตอย่างเร่งด่วน โดยผู้อาวุโสเป็นผู้สั่งการ
 

 
“เร็วเข้า รีบเข้าไปช่วยเหลือ!”
 
หลังจากตกตะลึงสักพัก ‘หยาน หยางเทียน’ค่อยๆกลับมามีสติ และตะโกนสั่งการและจากด้านบน กลุ่มคนที่อยู่บนอินทรีหัวขาวรีบลงมาช่วยเหลือคนที่ยังไม่เสียชีวิตอย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสั่งให้คนอื่นๆช่วยเหลือ
 
‘หยาน หยางเทียน’ ค่อยๆลงมาจากท้องฟ้า เขาไปทั่วทุกพื้นที่ที่ถูกทำลายเขาไม่พูดแม้แต่คำเดียว และค่อยๆจมลงเข้าสู่ความเงียบ
 

 
“เรียน ท่านเจ้าสำนัก นี่มันไม่ดีแน่กว่าครึ่งของสำนักศิษย์หลักและผู้อาวุโสได้เสียชีวิต และแม้กระสั่งทรัพยากรยังถูกปล้นไปหมดไม่เหลืออะไรไว้เลย “
 
องครักษ์วิ่งมาอย่างตื่นตระหนกเพราะเวลานี้ สำนักหลิงหยุนนั้นเสียหายอย่างมหาศาล ศิษย์หลักและผู้อาวุโสหลักที่มีฝีมือล้วนต่างถูกฆ่า แม้แต่ทรัพยากรการเงินที่ได้รับการสะสมหลายต่อหลายปียังถูกขโมยไป และเคล็ดวิชาที่สะสมก็ถูกเผาทำลายเช่นกัน
 
สำนักหลิงหยุนนั้นถือเป็น#1 ของอาณาจักรมังกรฟ้า แต่กับพังพินาศย่อยยับนอกจากเสียหายอย่างหนักแล้ว อาจจะทำให้เกิดอันตรายยิ่งขึ้นถ้าหากเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป สำนักหลิงหยุนจะกลายเป็นตัวตลกของอาณาจักรมังกรฟ้า
 

 
” มันเป็นใคร? ที่ทำเช่นนี้?!ข้าจะถลกหนังเลาะเส้นเอ็นและสับมันเป็นหมื่นๆชิ้น!”
 
ทันใดนั้น ‘หยาน หยางเทียน’ตะโกนลั่น เสียงของเขากระจายออกไปนับ100ลี้ และทุกๆคนรับรู้ได้ถึงความโกรธของเขา
 

 
“ท่านเจ้าสำนัก ท่านเจ้าสำนัก ข้าน้อยรู้ว่าใครทำ ข้าน้อยรู้ว่าใครทำ!”
 
ทันทีทันใด ผู้อาวุโสคลานมา ใบหน้าแฝงไว้ด้วยความหวาดกลัว
 
พวกเขาพยุงคนนั้นขึ้นมา เพราะเขาเป็นที่รู้จักกันดีในพื้นที่หลัก
 
แต่ในปัจจุบัน ผู้อาวุโสได้รับบาดเจ็บสาหัส การเพาะปลูกของเขาถูกทำลายและเส้นชีพจรก็อ่อนลงเต็มที อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสยังคงมีสติอยู่
 

 
“ผู้อาวุโสหลิวใครมันทำกับพี่แบบนี้?”
 
ในขณะนั้นก่อนที่’หยาน หยางเทียน’จะอนุญาติให้พูด องค์รักษ์นั้นทนไม่ไหว พวกเขาเดินไปใกล้ๆและถามว่าใครทำ
 

 
“มัน คือ ชู…ชู…ชูเฟิง!”
 
ผู้อาวุโสหลิวได้เอ่ยชื่อ’ชูเฟิง’ด้วยแรงที่อ่อนล้า
 

 
“อะไร? ชูเฟิง เป็นมันงั้นหรอ?”
 
หลังจากได้ยินชื่อนั้น ไม่ใช่แค่คนๆเดียวที่เปลี่ยนไป แต่คนที่ได้ยินทั้งหมดล้วนเปลีย่นไป หลังจากนั้น ยามคนอื่นๆได้ถามอีกครั้งนึง
 

 
“นอกจากชูเฟิงแล้ว ใครอีก? ใช่ ฉี เฟิงหยางรึไม่?”
 
 
“ไม่ ไม่มีใครอื่นอีกแล้ว ชูเฟิงแค่คนเดียว ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือมัน มันเป็นปีศาจที่นี่กลัวที่สุด ที่ผมเคยเห็น “
 
หลังจากคำพูดนั้น ร่างของผู้อาวุโสหลิวก็ล้มลงบนพื้นพร้อมกับสิ้นลมหายใจ ขี้เกียจหายใจ
 
* ต๊อก ต๊อก *
 
ณ ตอนนั้น หลายๆคนในที่เกิดเหตุก้าวถอยหลัง และพวกเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคงขาทั้งสองอ่อนระทวยซะตรงนั้น พวกเขาล้มแพละกับพื้น บนใบหน้าของพวกเขามีร่องรอยความหวาดกลัวแต่ผ่านไปสักพักหลังจากได้ยินข่าวที่น่าตกใจเช่นนี้
 
ทุกคนก็จ้องมองไปที่ ‘ยัน หยางเทียน’เจ้าสำนักหลิงหยุน ความกล้าก็เพิ่มขึ้นภายในหัวใจ
 

 
” สำนักหลิงหยุนถูกทำลาย มันถูกทำลายโดยมือของข้า ข้าหยาน หยางเทียน ไม่ใช่เจ้าสำนักอีกต่อไป ข้ามันไม่คู่ควร ข้าปกป้องพวกเขาไม่ได้ จึงทำให้คนมากมายต้องตายไปแบบนี้”
 
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นใบหน้าของ’หยาน หยางเทียน’คล้ายขี้เถ้าเขาบ่นกับตัวเองพร้อมรอยยิ้มที่ขมขื่น และค่อยๆเดินไปด้านนอกของสำนักหลิงหยุน
 

 
“ท่านเจ้าสำนัก ท่านเจ้าสำนัก ท่านทำอะไร?”
 
เห็นได้ชัดว่า ทุกๆคนดูตกใจ เพราะปัจจุบันพวกเขามองเห็นว่า ‘หยาน หยางเทียน’นั้นอยู่ในภาวะสับสน แต่เขาเป็นหัวใจหลักของสำนักหลิงหยุน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขาในเวลานี้ ใครจะเป็นควบคุมสถานการณ์ พวกเขาควรจะทำอย่างไร? ใครที่สามารถแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาได้?
 
แต่ ‘หยาน หยางเทียน’ไม่แม้แต่จะสนใจเกี่ยวกับผู้อาวุโสที่ติดตามเขามาด้านหลัง เขาเดินไปทางทิศตะวันตก หลังออกจากสำนักหลิงหยุน เขาก็หยุดเดินเพื่อพูดกับคนที่อยู่ด้านหลัง
 

 
“ทุกๆคน ออกไป!!! ตัดความสัมพันธ์กับสำนักหลิงหยุดซะถ้าหากชูเฟิงกลับมาอีก ในตอนนั้นจะไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้แม้แต่ชีวิตก็จะไม่เหลือ หากขืนยังอยู่ในสำนักครอบครัวของพวกเจ้าก็จะได้รับผลกระทบ “
 
หลังจากพูดประโยคเหล่านั้นจบ ‘หยาน หยางเทียน’โดดขึ้นสู่ท้องฟ้าและบินไปทางเส้นขอบฟ้าตะวันตก ไม่ว่าผู้พิทักษ์หรือผู้อาวุโสจะตะโกนเท่าไหร่ เขาก็ไม่แม้แต่จะหันหัวกลับมา
 
เรื่องในวันนี้กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นเรื่องที่ตกตะลึงที่สุดในอาณาจักรมังกรฟ้าชายหนุ่มที่ฆ่า ‘ตู๋กู่ โอวหยุน’และได้รับชื่อเสียงในการชุมชุมร้อยสำนัก เขายังเป็นคนช่วย ‘ฉี เฟิงหยาง’ด้วยตัวเองจากพื้นที่ของคฤหาสน์องค์ชายกิเลน
 
โดยพึ่งพาอำนาจของเขาเอง อีกทั้งยังได้ทำลายสำนักอันดับ 1 ในอาณาจักรมังกรฟ้า ฆ่าศิษย์หลักและผู้อาวุโส จนสั่นคลอนรากฐานมหาอำนาจ
 
แปลโดยคุณ#
 
ที่มา: