ตอนที่แล้วตอนต่อไปทักษะการต่อสู้ของนายพล’หวางเจี้ยน’นั้นต่างกับ’หลิวอิง’ราวฟ้ากับเหว การโจมตีของเขานั้นรวดเร็วมาก จนไม่มีช่องว่างให้หลบเลย ไม่เพียงแค่นั้น การโจมตีด้วยสกิล [Combo Lv3] ของเขานั้นยังมาในทิศทางที่ไม่เหมือนกันอีกด้วย
และในขณะเดียวกัน [Killer Bee] ของเขาก็บินตามมาจู่โจมด้วยอีก คงไม่รอดแล้วเรา
ตอนนี้สกิล [Heal] กับ [Hemostasis] ของฉันนั้นยังใช้งานไม่ได้ แผนการฮีลระหว่างรับการโจมตีจึงใช้ไม่ได้ เอาล่ะ แลกกันก็แล้วกันนะ ฉันจะซ่อนโบโบ้ไว้จนกว่าจะถึงจังหวะที่หมอนั่นจะฆ่าฉัน
‘โบโบ้’เองก็จะฆ่าหมอนั่นด้วยเช่นกัน ตายเป็นตาย นายพล’หวางเจี้ยน’กัดฟันแน่น
“ตายซะเถอะ เจ้าฮีลเลอร์”
เขาฟันเข้ามาที่ไหล่ของฉัน ความเจ็บปวดนั้นมาพร้อมกับตัวเลขความเสียหายที่เด้งออกมาจากตัวฉัน
312! 298! 334!
จริงๆแล้วแค่สองครั้ง ฉันก็ตายแล้ว ซึ่งนี่แหละคือข้อแตกต่างของสายอาชีพ
เนื่องจากค่าเติบโตด้านสถานะของแต่ละสายอาชีพนั้นต่างกัน ซึ่งเขาเป็นสายกำลังล้วนๆ ส่วนของฉันนั้นมีค่าเติบโตด้านกำลังต่ำก็จริง แต่ก็สามารถฮีลตัวเองได้ โดยไม่ต้องเปลืองยา ก่อนที่ฉันจะตายนั้น ฉันเรียกโบโบ้ให้โจมตี แล้วเจ้าโบโบ้นั้นก็ไม่รอช้า ใช้สกิล [Combo Lv3]
เข้าใส่อกของ’หวางเจี้ยน’เต็มๆ
“นี่มันอะไรกัน…?!”
หมอนั่นที่ประมาทกับท่าทีของโบโบ้ จึงโดนการโจมตีเข้าไปเต็มๆ
“355!”
“327!”
“712!”
สุดยอดไปเลย การโจมตีครั้งที่สามของ’โบโบ้’นั้นติดคริติคอลด้วย ซึ่งดูจากค่าความเสียหายแล้ว ต่อให้หวางเจี้ยนมีสองชีวิตก็ไม่น่าจะรอด ถ้ารู้ว่าหมอนี่จะตายในทีเดียว ฉันน่าจะชิงจังหวะโจมตีก่อน เสียดายนิดๆแฮะ
แว้บ!
ฉันโผล่มาที่สุสานบริเวณใกล้เคียงในร่างวิญญาณ ฉันเปิดหน้าต่างไอเทมขึ้นมาเช็คดูว่า ฉันได้ดรอปอะไรลงไปบ้าง ซึ่งดูเหมือนว่าฉันจะดรอปของสวมใส่ระดับขาว แล้วก็ สมุนไพร [Chilling Wind Herb] นิดหน่อย
เอาเถอะ ยังไงเราก็แลกชีวิตกับ’หวางเจี้ยน’ จนทำให้กลุ่มนายพลนั้นตายกันหมดทุกคน ดังนั้นแล้วพวกเขาก็คงไม่สามารถตามล่าไอเทมจากเพื่อนของฉันได้ต่อไปอีกแล้ว เอาล่ะ ทีนี้ก็มาดูกันว่าฉันจะหาโอกาสคืนชีพได้เมื่อไรกัน หลังจากวิ่งมากว่า 7 นาที
ฉันก็มาถึงศพของฉันจนได้ ฉันมาถึงศพแล้วก็จริง แต่ก็ยังไม่สามารถจะคืนชีพได้ นั่นก็เพราะว่า หลี่มู่ หวางเจี้ยน ไป้ฉีนั้นคืนชีพมาแล้ว หวางเจี้ยนเองก็ยังนั่งอยู่บนศพฉัน พลางดื่มยาฟื้นฟู HP ไปพลางๆ
“เจ้าเซียวเหยาจื้อไจ้นี่ทำแผนของเราเสียหมดเลย”
หวางเจี้ยนบ่นพลางเตะศพของฉันไป
“นี่ถ้าหมอนี่ไม่ฮีลย่วยชิงเฉี่ยน ป่านนี้เราก็ได้ของกันไปแล้ว”
นายพล’หลี่มู่’จ้องไปที่’หวางเจี้ยน’ก่อนจะพูดว่า
“นายรู้ไหม เซียวเหยาจื้อไจ้นั้นเป็นฮีลเลอร์อันดับต้นๆของเมืองป้าฮวงเลยนะ แถมยังเป็นนักปรุงยาอีกด้วย เขาเองก็ยังเป็นคู่ค้ากับย่วยชิงเฉี่ยนด้วย ดังนั้นไม่แปลกใจหรอกที่เขาจะช่วยเธอ”
หวางเจี้ยนขมวดคิ้วก่อนจะถามไปว่า
“หัวหน้า พูดแบบนี้หมายความว่าไงหรอครับ?”
‘หลี่มู่’ยิ้ม
“ในเมืองป้าฮวงนี้ มีฮีลเลอร์ไม่กี่คนหรอกนะที่สามารถเปลี่ยนคลาสได้ แต่เซียวเหยากับทำได้ ไม่คิดว่าเราจะต้องการเป็นมิตรกับคนที่มีความสามารถขนาดนี้หรือไง? นายต้องใจเย็นๆนะ แล้วไตร่ตรองถึงอนาคตของกลุ่มเราให้ดีๆ”
‘หวางเจี้ยน’พึมพำเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรออกมา อีกด้านนึง ‘เหลี่ยนปั๋ว’ที่นั่งอยู่ตรงพุ่มไม้ก็พูดขึ้นมาว่า
“พวกแกคิดให้ดีๆนะว่าที่วันนี้พวกเราชนะปรากได้เพราะว่าเราเก่งกว่าใช่ไหม? ผิดแล้วล่ะ วันนี้ปรากพาคนมาแค่ 70 คน จากจำนวนทั้งหมดเป็นพันๆคน ส่วนพวกเราล่ะ มีแค่ 4 คน และต่อให้รวบรวมมาได้เยอะแค่ไหน ก็ไม่เกิน 40 คน ดังนั้นชัยชนะในวันนี้นั้นมันก็แค่ฟลุ้คนั่นแหละ เพราะถ้าให้ปะทะกันจริงๆแล้ว พวกเรานั้นแพ้ราบเลย”
‘หลี่มู่’พยักหน้าก่อนจะพูดว่า
“ใช่แล้ว ถ้าให้มองระยะยาวก็คือ เรามีเงินและผู้เล่นไม่เพียงพอ แถมยังไม่มีกิลด์อย่างเป็นทางการอีก พวกเราเป็นแค่กลุ่มคนที่เล่นด้วยกันเฉยๆ ที่โชคดีเก็บเลเวลได้ไวแค่นั้นเอง ไม่งั้นแล้วพวกเราก็ไม่สามารถรวมคนได้ถึง 40 คนหรอกนะ แถมฉันยังได้ยินมาอีกว่ากิลด์ [มังกรเวหา] [ปราก] แล้วก็ [วายุทรชน] นั้นจะวางรากฐานที่เมืองป้าฮวงนี้อีกด้วย ซึ่งทรัพยากรของพวกเขาเทียบกับเรานั้นต่างราวฟ้ากับเหว ดังนั้นถ้าเป้าหมายของเราคือจะไประดับต้นๆ เราต้องพยายามกันมากกว่านี้”
‘หวางเจี้ยน’เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพูดว่า
“หัวหน้า จะเป็นสายข่าวแทนแล้วหรอ? อย่าพูดเรื่องไร้สาระน่า ตอนนี้เจ้าเซียวเหยาจื้อไจ้ยังไม่คืนชีพเลย แล้วพวกเราจะทำอะไรกันดีล่ะ จะรอหรอ?”
‘หลี่มู่’ลุกขึ้นยืน ก่อนจะพูดว่า
“แหยนเจ่ากับพรรคพวกน่าจะคืนชีพแล้ว ดังนั้นตอนนี้สิ่งที่พวกเราจะทำต่อไปนั้นง่ายมาก พวกเรากลับเมืองแล้วก็หลบจากสายตาของพวกนั้นซะ เพราะตอนนี้บอสมันก็ตายแล้ว ฉันไม่อยากจะสู้กับหมอนั่นแบบเปล่าๆหรอก”
“เข้าใจแล้ว ไปกันเถอะ!”
พวกเขาหยิบใบวาร์ปออกมาใช้งาน มีแสงเกิดขึ้นรอบตัวเขาก่อนที่พวกเขาจะหายตัวกลับเมืองไป ฉันเองก็ยังยืนอยู่ที่ข้างๆศพ ไม่อยากคืนชีพก่อน เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีใครแอบซุ่มรอฆ่าฉันอยู่อีกรอบรึเปล่า
“คืนชีพได้เลย ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฮิฮิ”
มีเงาๆหนึ่งโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ มุ่งหน้าเดินมาที่ศพของฉัน ‘ย่วยชิงเฉี่ยน’นั่นเอง เธอพูดขึ้นมาต่ออีกว่า
“ฉันสอดส่องพื้นที่แถวนี้หมดแล้ว กลุ่มของพวกนายพลกลับกันหมดแล้วล่ะ ดังนั้นคืนชีพมาได้แล้ว”
แว้บ!
ฉันคืนชีพมาพร้อมกับร่ายสกิล [Heal] ใส่ตัวเองให้ HP กลับมาเต็ม แล้วก็กินยา [Seven Star Pill] เพื่อนฟื้นฟู MP ด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นฉันก็มองไปที่’ย่วยชิงเฉี่ยน’ หัวเราะแล้วก็พูดออกมาว่า
“ไง ชิงเฉี่ยน บังเอิญจังเลยนะ”
เธอหัวเราะกลับมาเช่นกัน
“อืม บังเอิญจริงๆเลยนะ สนใจไปทานมื้อเย็นด้วยกันไหม?”
ฉันส่ายหัว
“ไม่ล่ะ ฉันกำลังเรียนยุ่งๆอยู่ ไม่มีเวลาหรอก…..”
“อืม….”
‘ชิงเฉี่ยน’จ้องตาฉันก่อนจะพูดว่า
“เซียวเหยา ขอบคุณมากนะที่มาช่วย ไม่งั้นแล้ว [ปราก] จะต้องสูญเสียครั้งใหญ่เลยทีเดียว ฉันไม่คิดเลยว่าพวกกลุ่มนายพลจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แถมพวกเรายังพามือใหม่มาหัดล่าอีกด้วย ทำให้เกือบแย่เลยทีเดียว…..”
ฉันถอนหายใจ
“อืม ตอนแรกกะว่าจะช่วยแค่นิดนึงเท่านั้น แต่ไม่คิดเลยว่า นายพลหวางเจี้ยนจะหันมาเล็งฉันได้ แถมสัตว์เลี้ยงของฉันยังฆ่าหมอนั่นได้ซะเฉยเลย เฮ้อ ดันไปยั่วโมโหพวกเขาเข้าซะแล้วสิ ตอนนี้ฉันคงอยู่ในเมืองได้ยากขึ้นแล้วล่ะนะ….”
มีเสียงดังขึ้นมาด้านหลังฉันว่า
“ถ้างั้นก็มาเข้ากิลด์ [ปราก] ด้วยกันสิ สำหรับนายแล้ว พวกเรายินดีต้อนรับเสมอ”
เป็น’แหยนเจ่า’นั่นเองที่พูดขึ้นมา
‘แหยนเจ่า’เดินมาพร้อมกับคู่ฝาแฝดของ’ชิงเฉี่ยน’ เธอเองก็ยิ้มให้กับฉันก่อนจะพูดสนับสนุน’แหยนเจ่า’ว่า
“ใช่แล้ว พี่เซียวเหยา พี่เองก็สนิทกับชิงเฉี่ยนใช่ไหมล่ะ ถ้ามาเข้าร่วมกิลด์แล้ว ก็จะได้อยู่ด้วยกันด้วยนะ ดีจังเลยน้าแบบนั้น….”
คนจากกิลด์ปรากเองก็พูดแจมขึ้นมา
“ฮ่ะฮ่า อยู่ด้วยกันเลยๆ”
‘ชิงเฉี่ยน’ทำหน้าดุ ก่อนจะหันมีดของเธอไปทางพวกนั้น ก่อนจะพูดว่า
“ลองอ้าปากพูดอีกซักคำสิ จะเอามีดยัดปากเลย”
ทีนี้ก็เงียบกริบกันหมดเลย… ฉันยิ้มแล้วก็ตอบ’แหยนเจ่า’ไปว่า
“ขอบคุณนะ ที่เป็นห่วง แต่ว่านะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเข้ากิลด์อะไรเลย ฉันอยากลุยเดี่ยวมากกว่าน่ะ”
‘แหยนเจ่า’หันมามองที่ฉันก่อนจะพูดว่า
“จื้อไจ้สินะ(อิสระ) ก็เข้าใจอยู่ แต่ว่าในโลกนี้นะ นายไม่สามารถที่จะลุยได้คนเดียวหรอก เพราะมนุษย์น่ะเป็นสัตว์สังคม ยังไงก็ต้องเหงาอยู่ดี ยังไงฉันเองก็ยังคิดว่านายน่าจะมาเข้าร่วมกิลด์กับฉันนะ ถ้าอะไรมันเข้าที่เข้าทางแล้ว ฉันจะให้ตำแหน่งอาวุโสกับนายเลยนะ สนใจไหมล่ะ?”
ฉันยิ้มก่อนจะตอบไปว่า
“ไม่ล่ะขอบใจ ฉันไม่อยากเข้ากิลด์ไหน จนกว่าที่เพื่อนๆเก่าของฉันจะเข้าเกม หลังจากนั้นพวกเราตั้งใจว่าจะเป็นที่หนึ่งในเกมนี้ให้ได้”
“เพื่อนๆ?”
แหยนเจ่าทำสีหน้าแปลกใจ
“เป็นสตูดิโอหรอ? หรือกิลด์?”
(สตูดิโอ : คือการเช่าบ้าน หรือห้องเพื่อทำเป็นเหมือนกับฐานทัพของกลุ่ม ทางนิยายเรื่องนี้ใช้คำว่าสตูดิโอก็มาจากห้องสตูดิโอในแบบคอนโดนั่นเอง คือมารวมกลุ่มเล่นเกมกันทำนองนี้)
“สตูดิโอ”
“ชื่อว่าอะไร? ฉันไม่สนใจว่าจะมาจากเกมไหน เพราะส่วนใหญ่ฉันก็จะจำชื่อกิลด์หรือสตูดิโอได้หมดแหละ ส่วนใหญ่นะไม่หมด”
“Zhan Long…(ออกเสียงว่า จ่านหลง)”
ฉันอายเล็กน้อยก่อนจะตอบเขาไป ‘แหยนเจ่า’นิ่งไปซักครู่
“แค่กๆ ไม่คุ้นเลยแฮะ แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะมีผู้เล่นฝีมือดีอย่างนายหลบซ่อนอยู่ในเงามืดแบบนี้ นายน่ะมีพัฒนาการนะ ยังไงซะ ฉันจะให้เวลานายพิจารณาก็แล้วกัน หรือไม่ก็รอกลุ่มเพื่อนๆของนายมาก่อนก็ได้ แล้วก็พามาเข้ากลุ่มกับเรา ดูสิ นายเองก็สนิทกับชิงเฉี่ยน แล้วรู้ไหมว่าเธอชอบพูดถึงนายประจำเลยนะ แล้วก็…..”
‘แหยนเจ่า’ลดเสียงลงมาจนเบามาก
“เธอเองก็ยังไม่มีแฟนด้วย แล้วก็นะ แม่ของเธอเที่ยวบอกให้ฉันหาใครมาเป็นแฟนเธออยู่ประจำเลย”
ฉันได้ยินแบบนั้นก็กลั้นขำไม่อยู่เลยทีเดียว ‘ชิงเฉี่ยน’ส่งจิตสังหารมาพร้อมกับพูดว่า
“ตาแก่ อยากตายหรอไง?”
‘แหยนเจ่า’หัวเราะก่อนจะตอบไปว่า
“เฮ้ยๆ ยังไม่รีบๆ เอาล่ะ ยังไงตอนนี้ฉันก็ขอตัวก่อนก็แล้วกัน พวกเธอสองคนจะคุยกันต่อก็ได้ ไม่ว่า เออ แล้วก็นะ เซียวเหยา ถ้านายมีเวลา นายก็ติดต่อพวกเราเมื่อนายผลิตยาฟื้นฟู MP ระดับสูงเสร็จแล้วด้วยนะ พวกเรายินดีรับซื้อ เอาหมดเลยด้วย….”
ฉันพยักหน้า
“ได้ๆ”
‘แหยนเจ่า’พาพรรคพวกของเขาเดินกลับไป แต่ก่อนที่พวกเขาจะเดินลับสายตาไป ฉันตะโกนขึ้นมาว่า
“ลุงแหยนเจ่า ขอถามอะไรหน่อย”
“หืม?”
ฉันยิ้มพลางถูมือ
“คือ….อยากจะถามหน่อยว่า นายสร้างกระบวนท่าได้ยังไงกัน? คือฉันพยายามค้นคว้าอยู่นะ แต่ไม่สำเร็จซักที พอจะบอกหน่อยได้ไหมว่าทำยังไง?”
(กระบวนท่าคือ การที่ผู้เล่นนั้นสร้างรูปแบบการจู่โจมของเขาเป็นระบบหรือท่าทางที่เหมาะสม แล้วท่วงท่านั้นจะกลายเป็นสกิลให้ใช้โดยอัตโนมัติ)
‘แหยนเจ่า’ยิ้ม
“เอาไว้ถ้านายเข้ากิลด์เราแล้วฉันค่อยบอกก็แล้วกันนะ”
ขี้งกจริงๆเลยตาเฒ่า เอาเถอะ ค่อยหาทางดูเอาเองก็ได้ ฉันหันไปคุยกับชิงเฉี่ยน
“เอาล่ะ เธอช่วยคืนของที่ฉันดรอปมาหน่อย ฉันจะเอากลับไปทำน้ำยา MP เลเวล 4”
ที่มา: