ตอนที่แล้วตอนต่อไป“เจ้านี่มัน…”
‘ว่านเอ๋อ’ดูค่าสถานะของโบโบ้ซ้ำแล้วซ้ำอีกด้วยท่าที่ตกใจ ก่อนจะหันมาหาฉันด้วยสายตาที่ราวกับเห็นฉันเป็นสัตว์ประหลาดยังไงยังงั้น
“พลังโจมตี 5 ป้องกัน 4 ความเร็ว 4.5 ค่าพรสวรรค์ 97% เจ้านี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ ก็ว่าแล้วว่าทำไมนายถึงลุยด้วยตัวคนเดียวได้ ทั้งๆที่เป็นแค่ฮีลเลอร์แท้ๆ”
“คุณหนูประเมินผมต่ำเกินไปแล้ว ผมเองก็เก่งเหมือนกันนะครับ? อีกอย่าง ผมเองก็ไม่ได้ลุยตัวคนเดียวเท่าไรหรอก ผมเองก็ยังมีชิงเฉี่ยนกับเว่ยเหลียงคอยช่วยอยู่นะครับ”
หลินว่านเอ๋อมองฉัน
“ฉันคิดว่าพวกเธอน่าจะหลงเสน่ห์นายมากกว่ามั้ง?”
“ถ้าพูดมาอีกคำแล้วผมจะ…..”
คุณหนูยิ้มก่อนจะพูดว่า
“ทำไม จะอะไร? จะสู้กับฉันหรอ~ เอาสิ เข้ามาเลย”
ฉันก้มหน้าลง
“ช่างมันเถอะ…..”
‘ตงเฉิงย่วย’ยิ้มก่อนจพะพูดว่า
“[Bee Overlord] ตัวนี้เจ๋งมากๆเลยล่ะ สัตว์เลี้ยงของฉันกับว่านเอ๋อก็คือ [Killer Bee] ที่มีค่าพรสวรรค์ 87 กับ 79 ซึ่งนี่ก็ถือว่าสูงแล้ว แต่ถ้าเทียบกับของนายแล้ว มันเทียบไม่ติดเลย”
“…”
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินหน้าฆ่าพวกโจรต่อ ใช้เวลาน่าจะต่ำกว่า 10 นาที ในที่สุด บันทึกสุสานฉบับสุดท้ายก็ดรอป ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วพูดว่า
“เอาล่ะ เท่านี้เควสก็เรียบร้อยแล้ว พวกเธอจะตามไปส่งเควสด้วยรึเปล่า?”
‘หลินว่านเอ๋อ’ถาม
“มันจะมีเควสขึ้นมาให้ทำต่ออีกไหมล่ะ?”
“น่าจะมีนะครับ แต่ก่อนอื่นคุณหนูรับข้อเสนอเป็นเพื่อนกับผมก่อนนะครับ”
‘หลินว่านเอ๋อ’กัดปากของตัวเอง ก่อนจะทำสายตากวนประสาท
“แต่ว่าฉันอ่ะ ไม่รับพวกผู้ชายเป็นเพื่อนนะ เว้นแต่ว่าเขาจะหล่ออ่ะ”
ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ในอกของฉันมีไฟโทสะขนาดย่อมกำลังเผาใจของฉันอยู่ ฉันกำหมัดก่อนจะพูดว่า
“จะเป็นหรือไม่เป็น?”
‘หลินว่านเอ๋อ’ก็ยังแซวต่อไม่เลิก
“น่ากลัวจังเลย~ อยากรู้จังเลยนะว่าฮีลเลอร์ที่ไม่มีอาวุธนั้นจะลงมือกับฉันยังไง~”
“…..”
หลังจากที่คุณหนูเห็นว่าฉันเงียบไม่เถียงต่อ ก็เลยยิ้มแล้วพูดว่า
“เอาเถอะ จะยกเว้นให้นายคนนึงก็แล้วกันนะ”
‘ตงเฉิงย่วย’
“เซียวเหยาไม่หล่อตรงไหนน่ะ? ฉันว่าเขาดูดีที่สุดในมหาลัยแล้วนะ”
‘ว่านเอ๋อ’ตอบกลับ
“เฉิงย่วย เซียวเหยาจ่ายให้เธอเท่าไรเธอถึงยอมพูดแบบนั้น”
“เปล่าซักหน่อย”
ฉันพา’ว่านเอ๋อ’กับ’เฉิงย่วย’ไปลา’ชิงเฉี่ยน’ที่ยังคงเฝ้าศพอยู่ แล้วจากนั้นก็ไปหาพลตรี’เป่ย’เพื่อส่งเควส หลังจากที่มาถึงที่เต้นท์แล้ว ฉันก็ส่งบันทึกสุสานแล้วพูดว่า
“พลตรี ผมมาส่งภารกิจ”
พลตรีเป่ยทำสีหน้าทึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า
“เจ้าหนูฮีลเลอร์ ไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ เข้ามานี่มา มาเอารางวัล”
ติ๊ง! ข้อความจากระบบ : ท่านได้ผ่านขั้นแรกของภารกิจระดับ AA [จดหมายฉบับหนึ่ง]
ท่านได้รับรางวัลเป็น EXP 6500 ค่าเสน่ห์ 2 เงิน 20 ทอง แล้วก็ไอเทมสวมใส่ [ไม้เท้าจันทรา]
แว้บ.
แสงสีทองวนรอบตัวฉัน ตอนนี้ฉันก็เลเวล 27 แล้ว แต่ทั้งสองสาวไม่ได้สนใจที่เลเวลของฉัน แต่กลับถามฉันว่า
“ไม้เท้าจันทรา?”
ฉันไม่พูดอะไร หยิบไม้เท้าออกมาจากช่องไอเทม แล้วก็เปิดเผยค่าสถานะของมันให้ดู
[ไม้เท้าจันทรา] (ระดับเงิน) พลังโจมตีเวทย์: 105-170
MP : +20 STR : +17
ความสามารถเพิ่มเติม : เพิ่มพลังโจมตีของเวทย์มนต์ 1.2%
เลเวลที่ต้องการ：30
ฉันส่งไม้เท้าให้’ว่านเอ๋อ’ ก่อนจะพูดว่า
“ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร ดังนั้นช่วยรับเจ้านี่เป็นของสิ่งนี้ทดแทนไปก็แล้วกัน”
‘หลินว่านเอ๋อ’รับมันด้วยแววตาที่เป็นประกาย
“เจ้านี่มันน่าจะเป็นรองแค่ [Jade City Sword] ละมั้งนะ เพราะเจ้านี่เองก็เป็นไอเทมระดับเงินชิ้นแรกของเซิร์ฟเวอร์ด้วย”
แน่นอนว่า’หลินว่านเอ๋อ’เองก็ใช้ไม่ได้จึงส่งให้’เฉิงย่วย’
“ย่วย เอาไป เท่านี้เธอคงสร้างความเสียหายได้มากกว่า 500 แล้วล่ะนะ”
‘เฉิงย่วยรับ’ไม้เท้าไปด้วยท่าทีตื่นเต้น ก่อนจะมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า
“เซียวเหยา ทำไมนายถึงไม่เอามาให้ฉันตรงๆเลยล่ะ?”
ฉันยิ้มแล้วตอบไปว่า
“ฉันกลัวว่าเดี๋ยวเธอจะเข้าใจผิดว่า ฉันไปจีบเธออะไรแบบนั้น อีกอย่างเจ้านี่มันก็ระดับเงินเชียวนะ ให้ฟรีๆไม่ได้หรอก อย่างน้อยก็ต้อง 500 ทองขึ้นน่ะ”
‘ตงเฉิงย่วย’
“น่าเกลียด”’
‘ว่านเอ๋อ’แอบหัวเราะอยู่ด้านหลังเงียบๆ ฉันหันไปคุยกับพลตรีเป่ยต่อ
“ท่านครับ แล้วจะให้ผมทำอะไรต่อไปครับ?”
“ซักครู่นะ…”
พลตรีเป่ยปั๊มตราจดหมายก่อนจะส่งมาให้ฉันแล้วพูดว่า
“ถือเจ้านี่ไป ข้าปั๊มตราทัพหลวงไว้ให้แล้ว ซึ่งถ้ามีเจ้านี่ เจ้าจะสามารถไปยังดินแดนเยือกแข็งได้ และถ้าเจ้าโชคดี เจ้าก็อาจจะได้เจอหลัวหลินก็เป็นได้ เอาจดหมายนั่นให้เขาซะ หวังว่าเขาจะตอบกลับท่านเจ้าเมืองนะ”
ฉันพยักหน้า
“ขอบคุณมากครับ”
ฉันออกไปจากเต้นท์จากนั้นก็เปิดแผนที่ค้นหาตำแหน่งของหลัวหลิน แต่น่าเสียดายที่ไม่มีจุดบอก มีแต่ข้อมูลที่บอกเพียงว่า เขาอยู่ที่จุดใดจุดหนึ่งในดินแดนเยือกแข็ง ยิ่งพวกเรามุ่งหน้าไปทางเหนือเท่าไร อากาศยิ่งหนาวมากขึ้นเท่านั้น
หนาวจน ‘ตงเฉิงย่วย’บินต่อไม่ไหวต้องลงมาเลยทีเดียว ‘หลินว่านเอ๋อ’พูดกับฉันว่า
“เซียวเหยา นายแน่ใจนะว่าภารกิจให้มาที่นี่น่ะ? พวกเราเดินทางมากันเป็นชั่วโมงแล้วนะ”
ฉันส่ายหัว
“ภารกิจมันบอกว่าอยู่ทางเหนือ แต่มันก็ไม่ได้บอกว่าอยู่ตรงไหน ว่าแต่แถวนี้มอนสเตอร์เลเวลเท่าไรกันน่ะ”
ว่านเอ๋อหรี่ตาก่อนจะพูดว่า
“เห็นหมีตรงนั้นไหม? ฉันอ่านค่าสถานะมันไม่ได้เลย มันน่าจะมีเลเวลอย่างต่ำ 39 ทำไม? จะลุยหรอ?”
“ไหนลองดูหน่อยสิ”
ฉันเรียกโบโบ้ออกมาแล้วพูดต่อว่า
“พวกเธอเองก็เรียกสัตว์เลี้ยงมาด้วยสิ จะให้มันชนให้ แล้วฉันจะคอยฮีล ดังนั้นพวกเธอเองก็โจมตีมันก็แล้วกัน”
“ใจเย็นๆ มันไม่โหดขนาดนั้นหรอก”
“ก็ไม่แน่เสนอไปน่า!”
ผึ้งทั้ง 3 ตัวพุ่งทะยานเข้าไปโจมตีเจ้าหมี สร้างความเสียหายได้ประมาณ 100 ต่อครั้งสำหรับผึ้งของว่านเอ๋อและเฉิงย่วย เทียบกับโบโบ้ของฉันแล้วน่าสงสารมาก เพราะโบโบ้ของฉันสร้างความเสียหายได้ 250 ต่อครั้ง เจ้าหมีที่โดนผึ้งต่อยนั้นก็หันหัวมาแบบท่าทีรำคาญ
โฮก!! เจ้าหมีตะปบเข้าไปที่ผึ้งของตงเฉิงย่วยเต็มๆ ผัวะ!! 988! ทีเดียวจอดไปเลย’ เฉิงย่วย’ที่เห็นแบบนั้นก็รีบใช้สกิลโจมตีรัวๆ แน่นอนว่าเธอไม่ต้องห่วงเรื่อง MP เพราะฉันให้ยาเลเวล 4 เธอไป 3 ขวด
แล้วไม่นาน ผึ้งของ’หลินว่านเอ๋อ’ก็ร่วงตามไปเช่นกัน ‘ว่านเอ๋อ’อาศัยจังหวะนั้นเข้าไปด้านหลังของหมี แล้วก็ใช้สกิล [Backstab] ซึ่งสร้างความเสียหายเยอะมาก เจ้าหมีที่ฉลาดนั้น จึงเบนความสนใจไปที่’หลินว่านเอ๋อ’แทน มันยกแขนขึ้นตะปบเธอ เปรี้ยง! หลินว่านเอ๋อยกร่มขึ้นมาป้องกันไว้ได้ทัน เสีย HP ไปเพียงแค่ 270 แต่ก็กระเด็นไปไกลเช่นกัน
เธอรีบตั้งหลักแล้วก็เข้าไปโจมตีต่ออีกครั้ง ส่วนฉันนั้นคอยฮีลโบโบ้สลับกับ’ว่านเอ๋อ’ และ’ตงเฉิงย่วย’ก็ยืนยิงสกิลฟรีๆ พวกเราใช้เวลาจัดการเกือบนาทีเลยทีเดียว เจ้าหมีตายพร้อมกับดรอปเงิน 3 เหรียญเงิน พวกเราทุกคนหอบกันเลยทีเดียว เพราะเจ้านี่มันโหดมากๆ ฉันหันไปมองตรงจุดที่หิมะกำลังตกอยู่แล้วพูดว่า
“ภารกิจมันบอกว่าอยู่ที่ไหนซักแห่งในดินแดนเยือกแข็ง ดังนั้นผมคิดว่ามันน่าจะอยู่แถวๆนั้นแหละนะ”
ว่านเอ๋อมองไปแล้วพูดว่า
“นี่นายอยาก…จะให้พวกเราตามนายไปถึงที่นั่นเนี่ยนะ?”
ฉันพยักหน้า
“อืม ตอนนี้ผมก็มีแค่พวกคุณหนูเท่านั้นแหละนะ ถ้าพวกคุณหนูไม่มาด้วยกันกับผมแล้ว สิ่งที่ผมทำได้ก็คือมีแต่เดินหน้าต่อไปคนเดียวจนกว่าจะเจอนั่นแหละครับ….”
เฉิงย่วยยิ้มแล้วพูดว่า
“ไม่เป็นไร พวกเราจะพานายไปให้ถึงให้ได้แหละ ป่ะ ว่านเอ๋อ ไปกันเถอะ”
“อืม ฉันหวังว่าเจ้าหมีพวกนี้จะดรอปไอเทมดีๆมานะ”
ดังนั้นแล้วพวกเราจึงเดินทางไปยังดินแดนเยือกแข็ง ยิ่งพวกเราไปไกลมากเท่าไร เจ้าหมีก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น พวกเราผ่านการต่อสู้มามากมาย และตอนนี้ ผึ้งของว่านเอ๋อและเฉิงย่วยนั้นก็เลเวลลดลงจนต่ำกว่า 20 แล้ว โบโบ้เองก็ลดลงเหมือนกัน แต่พวกเรานั้นยังไม่เป็นอะไร
ฉึก!! ‘ว่านเอ๋อ’แทงคอเจ้าหมีเลเวล 40 ตายลงไป มันดรอปของลงมาชิ้นนึง ฉันเดินเข้าไปหยิบก็รู้ว่าเจ้านี่มันคือปลอกข้อมือนั่นเอง
[Polar Bear Wrist Guard](ระดับทองแดง)
ประเภท：หนัง
พลังป้องกัน：100
AGI：+21
ความสามารถเพิ่มเติม：เพิ่มโอกาสการโจมตีทีเดียวตาย 0.2%
เลเวลที่ต้องการ ：34
‘หลินว่านเอ๋อ’ที่อ่านค่าสถานะของปลอกแขนนี้แล้วพูดว่า
“ฉันต้องการอีกเลเวล ก็จะใส่เจ้านี่ได้แล้ว ค่าสถานะมันไม่เลวเลยล่ะ”
‘ตงเฉิงย่วย’ชี้ไปที่ๆนึงแล้วพูดว่า
“ฉันคิดว่าเราน่าจะมาถึงจุดหมายแล้วล่ะนะ ดูนี่สิ เซียวเหยา”
ฉันหันไปมองทางที่เฉิงย่วยชี้ ก็เห็นปราสาทหลังนึง ซึ่งฉันคิดว่าหลัวหลินก็น่าจะอยู่ตรงนั้นนะ
หวังว่านะ จะได้จบภารกิจนี้ซักที
ที่มา: