ตอนที่แล้วตอนต่อไปตอนนี้ฉันก็ต้องหามอนสเตอร์ที่เลเวลต่ำล่าก่อน เพราะไม่จำเป็นที่จะต้องฝืนสู้กับตัวเก่งๆ ถ้าให้เป็นพวก [Steel Hat Goblin] ก็ไม่เลว เพราะพวกมันเลเวล 34 ฉันก็เลยอ่านค่าสถานะมันได้ แล้วก็เห็นว่า มันมีพลังโจมตีกลางๆ
แต่พลังป้องกันเยอะ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เอาล่ะ เจ้านี่จะเป็นบันไดสู่เลเวล 30 ของฉันล่ะนะ ในเวลาดึกๆแบบนี้ พวกก๊อปลินมันก็จะขี้เกียจ ทำให้เราสามารถโจมตีได้ง่ายขึ้น เอาล่ะนะ
“ลุย!”
โบโบ้พุ่งเข้าไปโจมตี ใช้สกิล [Combo Lv3] ใส่ก๊อปลิน สร้างความเสียหาย 800 กว่า ฉันเองก็หยิบไม้เท้าของฉันมาใช้สกิล [Combo Lv2] ช่วยโบโบ้ด้วยเช่นกัน
“118!”
“99!”
พลังโจมตีของฉันนั้นน้อยกว่าโบโบ้อยู่แล้วล่ะนะ เพราะตอนนี้ฉันสวมใส่ไม้เท้า ซึ่งมีพลังสูงกว่าไม้เท้านี้หลายเท่าเลยทีเดียว ดังนั้นตอนนี้เป้าหมายหลักของฉันก็คือการเก็บเลเวลจนสามารถใช้มันได้ล่ะนะ หลังจากที่จัดการกับเจ้าก๊อปลินจนตายแล้ว ฉันก็ฮีลโบโบ้ให้เลือดกลับมาเต็ม
ดูเหมือนว่าครั้งนี้เจ้าก๊อปลินจะดรอปของด้วยแฮะ ฉันจึงเดินเข้าไปหยิบมาดู
[Steel Hat Goblin’s Axe] (ระดับขาว)
พลังโจมตี : 25-40
เลเวลที่ต้องการ : 30
ฉันหยิบมันใส่กระเป๋า ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ระดับขาว และดูท่าทางจะไม่มีใครซื้อ แต่ฉันคิดว่าพวกพ่อค้าในเมืองน่าจะรับมันในราคาพอรับได้อยู่ เพราะว่ามันก็เป็นของเลเวล 30 ซึ่งสูงอยู่ ฉันเก็บไปเรื่อย ตอนนี้ฉันก็มี EXP 94% แล้ว แถมยังได้ขวานเน่าๆมา 7 อันเป็นของติดมือเล็กน้อย แต่ระหว่างที่ฉันกำลังสู้อยู่กับก๊อปลินอีกตัวนึงนั้น
จู่ๆ พื้นก็เริ่มสั่น เอ๊ะ นี่มันคุ้นๆแฮะ หรือว่า….จะเป็นเจ้าหนอนโสมงั้นหรอ? ฟุ้บ! โอ้ เจ้าหนอนโสมจริงๆด้วย แถมยังเป็นตัวเดิมด้วย ฉันรีบเปิดช่องไอเทมดูก็เจอปลาที่’ต๋าหลิน’ให้ฉันมา แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ไวขนาดนี้
เอาล่ะ ครั้งนี้ต้องไม่พลาด ฉันคิดอะไรดีๆออกจึงสั่งโบโบ้ให้กลับไป แล้วก็ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆ ทิ้งระยะห่างไว้ประมาณ 100 หลา แล้วฉันก็โยนปลาลงไป และที่ๆฉันโยนไปก็เป็นที่ลมผ่านพอดี ดังนั้นกลิ่นของปลาก็น่าจะโชยให้เจ้าหนอนโสมได้กลิ่นล่ะนะ
ฉันยังคงซุ่มอยู่เงียบๆ เพราะเจ้าหนอนโสมเพิ่งโดนโจมตีมา ดังนั้นตอนนี้มันก็น่าจะระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม แล้วก็จริง เพราะว่ามันจ้องปลา ไม่ขยับไปไหนเป็นเวลากว่า 10 นาที ซึ่งสำหรับฉันให้รอเท่าไรก็สบายมากอยู่แล้วล่ะนะ และในที่สุด มันก็ตรงดิ่งมาที่ปลาจนได้
ฮึ้บ!! ฉันกระโดดขึ้นมาจากพุ่มไม้พร้อมๆกับขวานของก๊อบลิน แล้วก็ปักขวานไว้ในทางที่มันผ่านมาแล้วหันด้านคมไว้ด้านนึง เพราะว่าสัญชาตญาณของสัตว์เวลาเกิดเรื่องอันตรายแล้วมันจะเลื้อยกลับมาที่เดิม แล้วก็จะโดนขวานเข้าเต็มๆ
อืม หวังว่าแผนนี้จะสำเร็จนะ (อารมณ์ เหมือนเลื้อยผ่านโดนเลื่อยที่ปักพื้นน่ะครับ) หลังจากนั้นฉันก็เรียกโบโบ้ออกมา โบโบ้ใช้ทั้งสองสกิลโจมตีใส่ และฉันเองก็ใช้สกิล [Combo] ตามไปเช่นกัน
ทันทีที่เจ้าหนอนโสมโดนการโจมตีของฉันแล้วโบโบ้ มันก็รีบหนีกลับทางเดิมทันที ซึ่งมันเป็นเร็วมากฉันตามไปไม่ทัน แต่โบโบ้นั้นไว จึงตามไปโจมตีเจ้าหนอนโสมจากด้านหลัง
“กี้ กี้!!”
เจ้าหนอนโสมนั้นพยายามหนีอย่างเต็มที่ แต่ก็ติดกับฉันเข้าเต็มๆ สร้างความเสียหายถึง 500 ฉันวิ่งตามไปพร้อมกับโจมตีมัน โบโบ้เองก็ช่วยฉันโจมตีด้วยเช่นกัน ตอนนี้ HP ของหนอนโสมก็ลดลงเรื่อยๆแล้ว มันเองก็ยังคงเลื้อยไปตามทางเดิมอยู่ และแน่นอนว่า ก็ยังโดนกับดักของฉันไปเรื่อยๆ มันก็ยังคงวิ่งจะเอาชีวิตรอดจนจะถึงหลุมที่มันโผล่มา
ใจของฉันเต้นรัว แต่แล้ว…..มันก็ตายก่อน แผละ!! มันดรอปเหรียญเงินจำนวนหนึ่ง แล้วก็เกราะด้วย ฉันเดินเข้าไปหยิบดู แล้วฉันก็รู้สึกโล่งใจที่ฉันพยายามจนถึงที่สุด
[Armor of the Earth] (ระดับทองแดง)
ประเภท : เกราะ
พลังป้องกัน : 70
STR : +19
ความสามารถเพิ่มเติม : +15 พลังโจมตี
เลเวลที่ต้องการ : 30
เยี่ยมไปเลย เอาล่ะ ตอนนี้ฉันก็ต้องพาเจ้านี่กลับไปยังกระท่อมสินะ ฉันใช้เวลาถึง 30 นาทีถึงจะกลับมาถึง เมื่อฉันมาถึงแล้ว ‘ต๋าหลิน’ก็กำลังนอนกรนเสียงดังราวกับฟ้าผ่าอยู่… ฉันเดินเข้าไปเตะขาของเขาแล้วพูดว่า
“อาจารย์ ผมมีของดีมาฝาก”
“หา?”
หลังจากที่’ต๋าหลิน’ได้เห็นว่าฉันนำเจ้าหนอนโสมกลับมาด้วย เขาก็รีบลุกขึ้นมาทันทีพร้อมกับพูดว่า
“ยอดไปเลยเจ้าหนู เจ้าจับหนอนโสมมาได้จริงๆหรือเนี่ย ตอนนี้ข้ามองเจ้าเปลี่ยนไปแล้วล่ะ ในทางที่ดีนะ”
“……”
‘ต๋าหลิน’ยกมือป้องปากแล้วคำราเสียงดังก้อง หลังจากนั้นไม่ถึงนาที ก็มีพวกนักรบจากเมืองมังกรวิ่งลงมาถามว่า
“เกิดอะไรขึ้นครับ ท่านต๋าหลิน?”
เขาชี้แล้วพูดว่า
“ดูตรงนั้นสิ”
“เอ๋?”
พวกนักรบทุกคนนั้นถึงกับตะลึงในสิ่งที่เห็น
“นะ…นั่นมัน หนอนโสมในตำนานนี่นา!! ตำนานกล่าวไว้ว่าพวกหนอนโสมนั้นล่ายากมาก จึงไม่มีใครล่าได้สำเร็จซักที พวกท่านยอดมากเลยที่จับมาได้”
“ทั้งหมดนี้ก็ต้องขอบคุณสมาชิกใหม่ของเราล่ะนะ”
“ได้ ทางเมืองจะให้รางวัลตอบแทนอย่างดีเลยล่ะ”
นักรบที่ดูน่าจะเป็นหัวหน้าเดินมาตบไหล่ฉันพร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“ข้าขอเป็นตัวแทนพระราชาหลัวหลิน เพื่อมอบรางวัลให้กับเจ้า หวังว่าจะเจ้ายินดีกับมัน”
ติ๊ง!! ข้อความจากระบบ : ยินดีด้วย ท่านได้นำวัตถุดิบระดับสุดยอดมาส่งให้กับเมืองมังกร
ท่านจะได้รับรางวัลเป็น EXP 24000 แล้วก็ค่าเสน่ห์อีก 1 ชื่อเสียงของท่านในเมืองมังกรก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ตอนนี้ฉันก็เลเวล 30 แล้ว ฉันรีบหยิบไอเทม ดาบ เกราะ แล้วก็รองเท้ามาสวมใส่ทันทีโดยไม่สนใจคนอื่นๆแล้ว เอาล่ะ ตอนนี้ฉันก็รู้สึกว่าฉันได้เป็นทหารเต็มตัวซักที เอาล่ะ มาดูค่าสถานะตอนนี้ดูดีกว่า ว่าจะเพิ่มขนาดไหน
[เซียวเหยาจื้อไจ้] (ผู้เก็บกวาดขยะแดนมังกร)
เลเวล : 30
พลังโจมตี : 514-695
พลังป้องกัน : 259 HP : 740
MP : 320
ค่าเสน่ห์ : 26
แม่จ้าว!! ค่าสถานะของฉันตอนนี้โหดมากๆ [Jade City Sword] นั้นมีพลังโจมตี 300 ทำให้พลังโจมตีของฉันก้าวกะโดด แล้วก็มีพวกค่า VIT จากรองเท้า ทำให้เลือดของฉันเพิ่มมาอีก 328 พลังป้องกัน 259 เอาล่ะ ตอนนี้ฉันก็แข็งแกร่งทั้งรุกแล้วรับล่ะนะ วูบ! ทันทีที่ฉันหยิบดาบขึ้นมาใช้ สกิล [Aura Sword] ของฉันก็ทำงาน ทำให้ฉันได้พลังโจมตีเพิ่มมาอีก 10%
เอาล่ะ แค่ตัวเลขคงไม่พอ ไปลองของจริงเลยดีกว่า ฉันกล่าวลา’ต๋าหลิน’ ก่อนจะไปล่าอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันเลือกลุยกับ [Wild Hyena] เลเวล 36 เจ้ามอนสเตอร์ตัวนี้นั้นไวมาก แต่ฉันคิดว่าฉันน่าจะฆ่ามันได้นะ ฉันเดินทางมาไม่นานก็เจอกับไฮยีน่าตัวนึงกำลังหอนอยู่ ดูเหมือนว่ามันกำลังจะหาคู่อยู่นะ
“ลุยเลย!”
แต่ครั้งนี้นั้นฉันปล่อยให้โบโบ้ยืนดูแล้วฉันเป็นคนลุยเอง ฉันใช้สกิล [Combo Lv2] ใส่ไฮยีน่า
“379!”
“401!”
ว้าว!! พลังโจมตีแบบนี้แหละที่ฉันต้องการ ไฮยีน่าสวนกลับฉันโดยการตะปบ แต่ก็สร้างความเสียหายเพียง 97 หึๆ ตอนนี้ฉันใส่เกราะเหล็กแล้วนะ แกจะมารังแกฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!!
ฉันลองใช้กระบวนท่าที่ฉันหัดดูกับมัน ครั้งนี้ ฉันรู้สึกว่ามันไหลลื่นกว่าตอนเป็นฮีลเลอร์ล่ะนะ ฉันโจมตีซ้ำอีกสองครั้ง เจ้าไฮยีน่าก็ร้องครวญครางก่อนจะตาย ฉันรู้สึกว่าหลังจากที่ฉันใช้กระบวนท่าที่ฉันคิดค้นขึ้นมาแล้ว มันเหมือนกับมีความรู้สึกว่ามีเทคนิคอะไรบางอย่างนั้นผลุดขึ้นมาตรงหน้าฉัน แล้วครั้งนี้มันก็รู้สึกไหลลื่นขึ้นด้วย เอาล่ะ
ฉันรู้สึกว่าฉันใกล้จะสร้างกระบวนท่าได้แล้วล่ะนะ!! ระหว่างที่ฉันกำลังดีใจอยู่นั้นก็มีคนโทรมาหาฉัน คุณหนู’หลินว่านเอ๋อ’สุดสวยนั่นเอง
“หลี่เซียวเหยา นายกำลังเก็บเลเวลอยู่รึเปล่า?”
เธอถามฉัน
“ครับ ตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว คุณหนูอยากจะออกไปหาอะไรกินหรอครับ?”
“อืม….ไม่ได้หรอ?”
“ได้ครับ ผมจะไปที่นั่นทันที จะรออยู่ข้างล่างนะครับ”
“อืม”
ที่มา: