ตอนที่แล้วตอนต่อไปในตอนเช้าผมตื่นไปเรียนตามปกติ หลังจากเรียนเสร็จ ผมก็ไปทานข้าวเที่ยงกับ ‘ว่านเอ๋อ’ และ’เฉิงเย่’ หลังจากทานข้าวเที่ยงกันเสร็จ พวกเราก็ตรงกลับหอเพื่อเข้าเกมทันที … ฟุบบบบบบ
เวลาบ่ายโมงตรง ผมปรากฏตัวที่เมืองป้าฮวง ทันใดนั้นก็มีข้อความจากนายพลหลีมู่มาทันที
“เซียวเหยา ในที่สุดนายก็มาซักที มาเจอกันที่ลานตรงทิศเหนือของเมืองป้าฮวงนะ พวกเราเจอบอสแล้ว”
“ได้เลย”
หลังจากที่มาถึง ผมเห็นผู้เล่นหลายคนอยู่รอบๆ กลุ่มของนายพล รวมผมด้วยก็เป็น 20 พอดี ในกลุ่มของเรานั้นมีฮิลเลอมากถึง 9 คน!!
“มาตรงนี้เลยเซียวเหยาจื่อไจ๋”
‘หวางเจี้ยน’ยิ้ม
“เยี่ยม นายเลเวล 42 แล้วนี่ นายเก็บเลเวลได้ไวดีนะ”
ผมมองไปที่ ไหล่ของตัวเอง มันปรากฏ สัญลักษณ์ของเมืองป้าฮวงอีกครั้ง ตอนนี้ผมกลับมาเป็นผู้เล่นลำดับ 10 ของเมืองป้าฮวงแล้ว
“ทุกคนพร้อมแล้วใช่มั้ย”
หลีมู่พยักหน้าและพูด
“วันนี้ชั้นอุตส่าไม่ดื่มเบียร์เลยนะ เดี๋ยวมันมีผลต่อความเร็วในการเคลื่อนไหวนะ พวกเรานะมาพร้อมกันตั้งแต่ 12:20 แล้ว ก็เหลือแค่รอนายนี่แหละ”
“โอเค..”
ผมมองไปที่ทีมของผม นักเวท 4 คนเป็นผู้ชายทั้งหมด ระดับสูงสุดคือ 40 มือปืนระดับ 39 หนึ่งคน แล้วก็นักฆ่าอีกหนึ่งคน เธอเหมือน’ว่านเอ๋อ’ทั้งอาชีพกับเผ่าเลยแหะ แต่เธอดูจืดๆ ไปหน่อย ในกลุ่มของฮิลเลอ เลเวลต่ำสุดคือ 37 ส่วนมากระดับอยู่ที่ 38-39 กัน น่าเศร้าที่มีแค่คนเดียวที่ระดับ 40
ID: Who’s Blue LV-40 Silver Healer
อายุของเธอน่าจะน้อยกว่า 20 ด้านข้างของเธอคือฮิลเลอสาว ระดับ 39 ชื่อของเธอคือ
“Not Red Yet”
ผมคิดว่าพวกเธอสองคนต้องเล่นด้วยกันแน่ๆ เลย มันดูดีทีเดียวที่เธอได้รับคลาสสองของฮิลเลอมาแล้ว เพราะในเมือป้าฮวงนั้น มีฮิลเลอคลาสสองอยู่แค่ไม่กี่ร้อยคนเท่านั้น
“คุณมีทักษะฮิลระดับสูง กับฟื้นชีพแล้วใช่มั้ย”
Who’s Blue พยักหน้า
“ใช่ ฉันเสียเงินไปกับมันมากเลยหละ ฉันเลยรับงานนี้ไงละ นายคือเซียวเหยาจื่อไจ๋ใช่มั้ย นายดูไม่เหมือนคนเก่งเลย ทำไม ทรราชของ Western Chu กับเจี้ยนเฟิงซานถึงกลัวนายจังนะ”
ผมพาดดาบไว้บนไหล่และยิ้ม
“เธอเขาใจผิดแล้ว พวกนั้นไม่ได้กลัวผมหรอกนะ พวกนั้นอยากฆ่าผมต่างหาก ถ้าพวกเราเตรียมตัวเสร็จแล้วก็ไปกันเถอะ ถ้าพวกเราสู้กับบอสแล้วละก็ พวกเธอทุกคนต้องฮิลผมทุกวินาทีเลยนะ คุณกับเร็ด กะจังหวะเก่งใช่มั้ย งั้นตอนนี้บอสโจตีผมครั้งแรก ฮิลเลยนะ มันจะทำให้การโจมตีแรกไร้ผลไป”
“หืมม ฉันเข้าใจแล้ว”
“ไปกันเลย นำทางเลยหลีมู่”
“โอเค”
กลุ่มของเราเดินออกจากเมืองป้าฮวงอย่างสง่าผ่าเผย นายผล’หลีมุ่’จะเป็นคนนำพวกทำดาเมจ ส่วนผมจะเป็นคนนำ ฮิลเลอ ฮิลเลอทั้ง 9 คนต่างเข้ามาในกลุ่มของผมเรียบร้อย เห็นทีว่าผมจะกลายเป็นตัวชนหลักไปซะแล้ว มันจะเป็นการดีกว่าถ้าพวกเราอยู่ในกลุ่มเดียวกัน เพราะหากเราไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน
อาจทำให้เวลาฮิลเกิดความผิดพลาดได้ และนั้นอาจจะนำเราไปสู่ความพินาศเลยหละ ในระหว่างที่พวกเราเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ ‘หลี่มู่’ก็ทำการระวังภัยให้พวกเรา เขาเหล่ตาและยิ้ม
“ไม่มีนักฆ่าตามเรามาใช่มั้ย”
ผมกระพริบตาเล็กน้อย
“ฉันคิดว่านายประเมินค่าตัวเองสูงไป พวกแวนการ์ด ปราก ฟรายอิ้งดราก้อน และพวกวราตออฟเดอะฮีโร่ ต่างก็ออกค้นหาบอสกัน พวกเขาจะเอาเวลาที่ไหนมาตามเรา อีกอย่างพวกเราก็แค่กลุ่มผู้เล่นแค่ 20 คนเอง ”
“นายพูดถูก พวกเราคงหลงตัวเองไปหน่อย”
“อ่าใช่ เพื่อสร้างกลุ่มนี้ นายจ่ายไปเท่าไหร่ละ”
‘หลี่มู่’ย้ายมาใกล้ๆ ผมและพึมพำ
“แพงมาก บลูกับเรด ชั้นจ่ายไป 50 ทอง ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งหละนะ ฮิลเลอที่เหลืออีก 7 คนจ่ายไปคนละ 5 ทอง ส่วนนักเวทนะ คนละ 10 ทอง มันแพงมาก ส่วนที่เหลือเป็นเพื่อนของชั้นเอง”
ผมตกใจเล็กน้อย
“นายได้ตกลงอะไรกับพวกนั้นมั้ย?”
“หืมม ก็ถ้าหากเป็นพวกเกราะเบาหรือของสายเวท เราจะเอาให้พวกนักเวท ถ้าเป็นของสายฮิลเลอพวกเราก็จะเอาให้บลู ส่วนที่เหลือพวกเราจะตัดสินใจกันเองนะ ทำไมเหรอ”
ผมพยักหน้า
“เป็นวิธีที่ดี ที่หลีกเลี่ยงการโต้เถียงกัน ต่อให้ของม่วงดรอป พวกเราก็ต้องยกให้พวกเค้า พวกเรามีแค่ชีวิตเดียว และความเชื่อใจสำคัญมาก” หลี่มู่ยิ้ม เหมือนเขาเข้าใจทุกอย่าง”มันควรจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”
“เอ้อ แล้วเป้าหมายของเราคือตัวอะไรละ”
“บอสทอง ระดับ 52 [นายพลโครงกระดูก] มันอยู่ในที่ลับในป่าป้าฮวง พวกเราต้องรีบหน่อยแล้วหละ มันพึ่งถูกค้นพบเมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา คงยังไม่มีใครไปเจอมันหรอก ตามที่ผู้เล่นเมืองป้าฮวงพูดกัน มีผู้เล่นคนนึ่งตามบอสไป จนกระทั้งบอสต่อสู้กับผู้เล่นกลุ่มนึ่งจนพวกเขาตายหมด ดังนั้นพวกผู้เล่นก็สามารถตามเราไปกันได้ทุกคน เพราะฉะนั้นเราต้องรีบไปให้เร็วที่สุด”
“หืมมมม ผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ กับบอสทอง เลเวล 52 ตัวนี้ละนะ โอกาสดรอป ของป้ายสร้างกิลมีน้อยกว่า 1% ซะอีก”
“ถ้าไม่อยากโชคร้าย ก็รีบไปกันเถอะ”
ป่าป้าฮวง เป็นป่าหลักๆ ที่อยู่รอบๆเมืองป้าฮวง เป็นที่เก็บเลเวลหลักๆ ของผู้เล่นเลยละ ในป่าป้าฮวงนั้น มีแผนที่จำนวนมาก ผู้เล่นกว่า 80% ของเมืองป้าฮวง ต่างกระจัดกระจายกันอยู่ในป่าป้าฮวงแห่งนี้
“มันอยู่ข้างหน้านั่น คงยังไม่มีใครมาเจอมันหรอกนะ”
นายพล’หวางเจี้ยน’ร้องบอก
“เพื่อนที่เป็นนักฆ่าของชั้นบอกมาว่ามันอยู่แถวนั้น”
หลังจากที่ทั้งกลุ่มวิ่งผ่านต้นไม้ไป ก็เจอเข้ากับบอสทันที มือของมันถือขวานขนาดใหญ่ ร่างกายของมันสวมไว้ด้วยชุดเกราะสีแดงโลหิตเต็มตัว ผมสีขาวสยายออกมาจากหมวกเกราะของมัน บางทีก่อนที่มันจะตาย มันอาจจะเป็นคนที่ดูดีทีเดียว
【นายพลโครงกระดูก หวางหลิน】（บอสคลาสทอง）
Level: 52
Attack: ???
Defense: ???
HP: ???
Skills: ???
คำอธิบาย : ราชาแห่งความตาย ที่หลบซ่อนอยู่ในป่าลึก เขามีขวานขนาดยักษ์ ที่สร้างขึ้นมาจากโครงกระดูก
“นายพลโครงกระดูก…”
ผมพึมพำ นายพล’หลี่มู่’ยกดาบของเขาขึ้น
“เซียวเหยา นายมีแผนมั้ย สั่งพวกเรามาเลย ฉันมอบหน้าที่นี่ให้นาย เพราะนายคุ้นเคยกับการปราบบอสมากกว่าฉัน”
ผมยิ้มและพยักหน้า
“ด้วยเลือด 1683 บอสทองระดับ 52 ไม่สามารถฆ่าผมได้ง่ายนักหรอก แต่ว่าบอสตัวนี้มีทักษะที่มีคูลดาวนาน หากมันใช้ละก็ผมมีโอกาสตายสูงแน่ ดังนั้นบลู เตรียมตัวใช้ทักษะฟื้นชีพให้ผมเลยนะถ้าผมตาย แล้วต้องฟื้นชีพให้ผมภายใน 2 วินาทีด้วย เพราะหากอยู่ในช่วง 2 วินาทีละก็บอสก็จะยังหันมาสนใจผมอยู่ ถ้าไม่งั้นละก็พวกเราได้ตายกันหมดแน่ จำไว้ ฟื้นชีพให้ผม สำคัญที่สุด”
บลูพยักหน้า
“เซียวเหยา ไม่ต้องห่วง ฉันจำได้”
“โอเค เยี่ยมมาก”
ผมหยิบดาบและพูดว่า
“ผมกำลังจะเข้าไปแล้ว ฮิลผมเมื่อเลือดเหลือต่ำกว่า 40% เดี๋ยวครั้งแรกผมจะฮิลตัวเองก่อน เพื่อดึงความสนใจของบอส หลังจากนั้นก็ฝากด้วยละ จำไว้อย่าปล่อยให้ผมตาย ถ้าทำตามที่บอกได้ รับรองพวกเราล้มมันได้แน่นอน”
‘หลี่มู่’ตบที่ไหล่ของผม
“ระวังตัวด้วยละ ขอให้โชคดี ขอให้ป้ายสร้างกิลดรอปออกมา”
“โอเค”
ผมเรียก โบโบ้ออกมาทันที ผมจับดาบและเดินผ่านรั้วไม้เข้าไป ผมใช้ คมดาบน้ำแข็งอันบ้าคลั่งไปที่ นายผมโครงกระดูกทันที ถึงแม้ว่า นายพลโครงกระดูกจะเป็นบอส แต่มันก็ไม่ได้ฉลาดเท่าไหร่ มันควงขวานและโจมตีสวนกลับทันที แต่ว่า คมดาบน้ำแข็งอันบ้าคลั่งของผม ก็แทงเข้าไปที่ร่างของมันเรียบร้อย ทำให้ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยความเย็น ดาเมจที่รุนแรงก็พุ่งออกมา
“651!”
เยี่ยม พลังโจมตีของผมสามารถเจาะเกราะของมันได้ ก่อนที่การโจมตีจะสิ้นสุด ผมก็ก้มลงและใช้มือซ้ายต่อยลงไปที่พื้น ปรากฏโซ่เหล็งขึ้น มันพุ่งเข้าไปรัด ขาของนายพลโครงกระดูกทันที ในขณะเดียวกันเท้าของผมก็เปล่งแสงเรืองรอง คอมโบระดับ S ของผมกำลังจะมาแล้ว – ความแข็งแกร่งของคนพันคน!! ตัวเลขดาเมจลอยออกมา ในการโจมตี สามครั้งแรกผมกระแทก ขวานของมันออกไปได้ และสุดท้าย ดาบสายลมของผม ก็ทำดาเมจ มากกว่า 800 ซะอีก
“ตายยย!!!”
นายพลโครงกระดูกตะโกนก้อง มันยกขวานขึ้นมาอีกครั้ง โดยที่มีเปลวไฟอยู่ด้วย บ้าเอ้ย นั้นมันทักษะคลาสสองของผู้เล่นนี่ — ขวานเพลิง ย๊ากกก ผมรู้สึกเจ็บปวดไปหมดที่หัวไหล่
“474!”
เยี่ยมเลย พลังโจมตี ของบอสระดับทองมันไม่น่ากลัวเหมือนนายพลแห่งสายลมนิรันดร์ พลังป้องกัน 872 ของผมไม่ได้มีไว้โชว์หรอกนะ พวกพระกับอัศวิน ระดับแนวหน้าต่างก็มีพลังป้องกันระดับนี้กันละนะ ผมรับขวานเข้าไปอีก 1 ครั้ง ทำให้พลังชีวิตเหลืออยู่ 50% ผมรีบร่ายทักษะฮิลระดับ 5 ทันที
“+750!”
ทันทีที่ผมใช้ฮิล ร่างของนายพลโครงกระดูกก็เรืองแสงสีแดงมากขึ้น มันกำลังโกรธแล้วและ เล็งขวานมาที่ผม เป็นเพราะการฮิลของผมทำให้ความสนใจของบอส กว่า 90% พุ่งมาที่ผม ภายใต้แสงแห่งการรักษาของฮิลเลอทั้ง 9 ทำให้ผมยังสามารถยืนอยู่ได้ นายพลหลี่มู่คว้าดาบของเขาและกล่าวว่า
“เริ่มโจมตีระยะไกลได้”
นักเวทต่างเริ่มร่ายมนต์ของตัวเอง ในขณะเดียวกันผมก็ตะโกนขึ้น
“นักเวท พวกคุณดูมานาของตัวเองให้ดีๆ ละ”
พวกเขาพยักหน้า ผมหันมาสนใจมานาของตัวเองเหมือนกัน เพื่อให้แน่ใจว่ายังสามารถใช้ฮิลได้อยู่ ดังนั้นผมจึงใช้เพียงทักษะคอมโบ ระดับ 5 ส่วนทักษะอื่นๆ ผมใช้เพียงระดับ 1 มานาของผมมีเพียง 656 ถ้าใช้คมดาบน้ำแข็งอันบ้าคลั่งระดับ 5 ละก็ จะใช้ได้เพียง 4 ครั้ง
ดังนั้น ผมจึงใช้เพียงระดับ 1 ถึงแม้ว่าผลของการสโลว์ จะแย่ลง แต่นั้นมันก็ไม่ใช่ปัญหาละนะ ในเวลาไม่ถึง 5 นาที บอสก็ครางออกมาเพราะเลือดของมันหายไปมากกว่า 70% แล้ว เลือดของผมไม่ลดน้อยกว่า 30% เลย ถึงแม้ว่าบอสจะใช้ทักษะก็ตาม ผมก็ยังสามารถควบคุมมันได้ ผ่านไป 7 นาที บอสก็เหลือเลือดน้อยกว่า 5% แล้ว บลูยิ้มเล็กน้อย
“บอสเปลี่ยนเป้าหมาย 0 ครั้ง รักษาผิดพลาด 0 ครั้ง บอสโจมตีผิดพลาด 27 ครั้ง ว้าวว เซียวเหยาจื่อไจ๋ แข็งแกร่งเหมือนที่เขาลือกันเลย บอสระดับทองทำอะไรไม่ได้เลย”
นายพล’หวางเจี้ยน’หัวเราะเล็กน้อย
“แน่นอน ไม่งั้นเขาจะสามารถฆ่าบอสระดับม่วงโดยที่ไม่ตายได้เหรอไง”
ผมมองไปที่หลอดเลือดของบอส โดยที่ไม่ได้พูดอะไร ผมหวังเพียงอย่างเดียวว่า ป้ายสร้างกิลจะดรอปออกมา มันจะเป็นข้อพิสูจว่าเราไม่ใช่
“ไอ้พวกขี้แพ้”
ที่มา: