ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ดูเหมือนบอสตัวนี้จะเป็นพวก เบอเซิกเกอร์นะ”
‘หลี่มู่’หายใจเข้าลึกๆ
“บอสม่วงระดับ 57 นี่มันต้องแข็งแกร่งกว่านายพลแห่งสายลมนิรันดร์แน่นอน เซียวเหยา นายชนไหวมั้ย”
ผมมองไปที่หน้าต่างตัวละครของผม มือของผมเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน คงต้องหวังพึ่งโชคแล้วหละ ถ้าหากว่าบอส คริติคอลผมอย่างต่อเนื่องละก็ คงไม่รอดแน่ ถ้าเป็นงั้นละก็ทิ้งผมได้เลย ”
นายพล’ไป่ฉี’ ยกขวานของเขาขึ้น
“ไม่ต้องห่วง ถ้านายทนไม่ไหวละก็ ฉันจะทำหน้าที่แทนเอง”
ผมมองไปที่เขา
“นายไม่ไหวหรอก นายเป็นเบอเซิกเกอร์นะ พลังป้องกันของนาย ไม่ถึง 600 ด้วยซ้ำ”
“ฉันรู้…..”
บลูที่อยู่ด้านหลังของผมพูดขึ้น
“เซียวเหยา นายพร้อมหรือยัง”
ผมพึมพำ
“โอเค สามสิบวิแรกผมจะชนให้เอง หลังจากนั้น นักเวทกับมือปืนค่อยโจมตีนะ ผมจะเข้าไปคนเดียวก่อน ฮิลเลอพวกคุณฮิลผมให้ดีละ ทุกคนเรียกสัตว์เลี้ยงออกมาซะ เพื่อก่อกวนมัน อย่าปล่อยให้มันอาละวาด”
“ได้”
แสงหลายสายปรากฏขึ้นในหุบเขา ปรากฏเป็นสัตว์เลี้ยง 11 ตัว ส่วนมากจะเป็นผึ่ง และค้างคาว พวกมันคงชนบอสไม่ไหว แต่ว่าก็น่าจะสามารถเรียกความสนใจของบอสได้เล็กน้อย ผมกำดาบของตัวเองแน่น ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า แผนนี้มันจะไปไหวมั้ย ผมพูดขึ้นในขณะที่ผมเดินเข้าไปหาบอสอย่างช้าๆ
“ฮิลเลอตามผมมา และอย่าพยายามอยู่ใกล้กันเกินไปละ อยู่ให้ห่างจากบอสอย่างน้อย 30 หลา บอสอาจมีท่าโจมตีระยะไกล”
ผมใช้ท่า [คอมโบ] ระดับ 5 ทันที
“274!”
“301!”
“278!”
“289!”
พลังป้องกันของมันสูงมาก แต่ผมก็ยังสามารถทำดาเมจได้มากกว่า 1100+ ผมยกดาบขึ้นและใช้ท่า [ดาบน้ำแข็งทมิฬ] ระดับ 1 ทันที ด้วยการแทงไปที่ร่างของหัวหน้าศพ ตัวของมันถูกสโลว์ทันที ทำให้เคลื่อนที่ช้าลง ผมวิ่งไปข้างหน้า และใช้ [หนึ่งเดียวเทียบเท่าพัน] ทันที หลังจากจู่โจมไปสามครั้ง ผมก็กระแทกไหล่ของตัวเองใส่ท้องของมัน ทำให้มันล้มลงกับพื้นทันที สุดท้ายผมก็ใช้ [ดาบสายลม] ระดับ 5 ใส่มัน
ทำให้มันเสียเลือดไปมากกว่า 900 เป็นทักษะที่น่าภูมิใจจริงๆ
“โกรววววววว”
หลังจากที่ผมโจมตีมันไป ทำให้มันล้มลง แต่มันก็สมกับเป็นบอสม่วงระดับ 57 มันสามารถตั้งตัวได้อย่างรวดเร็ว มันคำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด แขนของมันทั้งสี่ข้างแกว่งมั่วไปหมด ข้างหนึ่งถือดาบ อีกข้างหนึ่งถือค้อน มันฟาดทั้งสองอย่างลงมาพร้อมกัน
บ้าเอ้ย มันมีแขนหลายข้าง ทำให้มันสามารถโจมตีผมได้หลายครั้งพร้อมกัน
พลั้ว พลั้ว !!
เกราะขอกของผมสั่นสะท้าน ตัวเลขพลังโจมตีลอยขึ้นเหนือหัวของผม
“774!”
“801!”
ผมมองตัวเลขเหล่านั้น มันเกือบทำให้หัวใจของผมหยุดเต้น แค่โจมตีธรรมดาสองครั้งผมก็เกือบตายซะแล้ว ผมใช้สกิลฮิลอย่างไว ทำให้เลือดเพิ่มมา 750 ในขณะเดียวกัน ‘บลู’กับ’เร็ด’ก็ฮิลผมทันที จนเลือดของผมเต็ม
กรรรร*
ในขณะที่ผมฟื้นพลังอยู่นั้น บอสก็เดินเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว มันใช้ท้องกระแทกผมทันที
“1028!”
ร่างของผมพุ่งถอยหลังทันที นอกจากนี้ ผมยังติดสถานะ สับสนถึงสองวินาที นี่มัน ทักษะของบอส [การจู่โจมอย่างไร้ปราณี]
“เร็ว แก้สถานะให้ผมเร็ว”
โชคยังดีที่หลังจาก ติดสถานะสับสน ไปเพียงหนึ่งวิ เหล่าฮิลเลอก็รักษาผมอย่างรวดเร็ว ทำให้ตอนนี้ผมมีเลือดเหลือมากกว่า 1000 แล้ว หลังจากที่หายสับสน ผมก็เรียก โบโบ้ออกมาทันที พวกเราพุ่งเข้าไปโจมตีพร้อมกัน
ผมรีบใช้ท่า [คอมโบ] ระดับ 5 ทันที ท่าคอมโบระดับ 5 มันใช้มานาเพียง 25 ทำให้ผมสามารถใช้มันได้อย่างต่อเนื่อง เลือดของมันพุ่งออกมา กลิ่นเหม็นสาบของเลือดพุ่งเข้ากระแทกจมูกของผมอย่างแรง เพราะผมเป็นตัวชนหลักผมจึงต้องรับกลิ่นนี้ไปเต็มๆ กลิ่นนี้มันสามารถฆ่าผมได้เลยหละ
บอสคำรามออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะเหวียงแขนของมันเอง และใช้ [การจู่โจมอย่างไร้ปราณี] ใส่ผมอีกครั้ง นายพลหลี่มู่กระชับดาบในมือแน่น ตอนนี้เขายืนอยู่ที่ ชายขอบของการต่อสู้ เขากำลังมองดูผมที่ติดสถานะสับสนอยู่ เขาเม้มปากเล็กน้อย
“บ้าเอ้ย นี่ถ้าเซียวเหยาไม่ได้มีพลังป้องกัน 872 คงไม่สามารถรับดาเมจได้มากขนาดนี้ ถ้าหากว่าเป็นชั้นละก็ ไม่อยากจะคิดเลย บอสม่วงระดับ 57 นี่มันโหดจริงๆ นี่ดีนะที่เราพาฮิลเลอมาหลายคน ไม่งั้นพวกเราคงแพ้ไปแล้ว”
นายพลเหลียนป๋อ หยิบธนูของเขาออกมาและยิงไปที่แขนของบอสทันที เลือดของบอสเริ่มไหลออกมาจากรูนั้น ทำให้บอสชะงักการโจมตีไป 0.2 วินาที เปิดโอกาสไห้ผมฟื้นพลังได้
ทหารผ่านศึกคนนี้ไม่เลวเลยทีเดียว ชายแก่อายุ 50 กว่า เม้มริมฝีปากเล็กน้อย
“อย่าชะล่าใจไป ชั้นอ่านความสามารถของบอสมาจากในบอร์ด บอสตัวนั้นยังมีสกิลโจมตีระยะไกลอยู่ มันจะใช้ก็ต่อเมือ เลือดของมันเหลือน้อยกว่า 50% พวกเราต้องระวังให้ดี ท่านี้ฆ่าพวกโง่เง่าของ [วราตออฟฮีโร่] ไปสามครั้งเลยหละ เหมือนมันจะเป็นท่าไม้ตายนะ”
ฮ้า ผมสามารถเฉือนเนื้อแขนของมันได้
“ลุงเหลี่ยนป๋อ ท่านั้นมันมีชื่อว่าอะไรงั้นเหรอ มันจะเกิดอะไรขึ้น ตอนที่มันใช้ท่านั้น”
‘เหลียนป๋อ’ ส่ายหัว
“พวกคนที่ตายมันไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้ไม่สามารถหาข้อมูลเพิ่มได้แล้ว พวกเราทำได้แค่ก้าวไปข้างหน้า และหวังว่าพวกเราจะชนะนะ”
“โอเค เมจโจมตีได้แล้ว ระวังด้วย อย่าใช้มานาจนหมดละ”
ผมก้มลงเพื่อหลบขวานที่กำลังพุ่งมา ผมหมุนกาบและพูดว่า
“ฮิลเลอ สังเกต มานาของพวกคุณให้ดี อย่าใช้ฮิลให้เสียเปล่า หากเลือดผมยังเต็ม ผมไม่อยากให้มันสูญเปล่าละนะ”
‘เรด’บุ้ยปาก
“นายพูดเหมือนมันง่าย เลือดของนายไหลเหมือนน้ำตก ถ้าพวกเราไม่ฮิลตลอดละก็ นายตายไปนานแล้ว”
ผมคิดเล็กน้อยและหัวเราะ
“เอาตามที่เธอสบายใจละกัน แต่อย่าใช้มานาจนหมดละ”
“สบายใจได้ พวกเรามีประสบการณ์แบบนี้อยู่”
“โอเค”
หลังจากผ่านไป 20 นาที ในที่สุดบอสก็เหลือเลือดน้อยกว่า 50% แล้ว ดาเมจของ นักเวท โบโบ้และผม มันสูงมาก ทำให้ทำดาเมจได้เยอะ ที่ดาเมจของผมสูงนั้นก็เป็นเพราะว่า ดาบหยกของผมนั้นอยู่อันดับที่ 2 ในตารางอันดับอาวุธไงละ ถึงมันจะสู้ ดาบสวรรค์สั่ง ไม่ได้ก็เถอะ
แต่ดาเมจแค่นี้ก็พอสำหรับบอสตัวนี้แล้วหละ
“ทุกคน ระวัง!!”
‘หลี่มู่’ร้องบอก เขามองไปยังรอบๆ ตัวของบอส เขาเป็นกังวลกับจังหวะการโจมตีของผมมาก เพราะหากผมกะจังหวะผิด พวกเราได้ตายภายในไม่กี่นาทีแน่
บอสคำรามเสียงดังและยกแขนทั้ง 4 ข้างของมันขึ้น ทันใดนั้น ภายในหุบเขา ก็เกิดทรายจำนวนมากฟุ้งกระจายขึ้น ปรากฏสัญลักษณ์สีแดงขึ้นรอบตัวบอสในระยะ 30 หลา ระยะโจมตีของบอสไกลชะมัด ผมยกดาบขึ้นอย่างรวดเร็วและใช้ ความแข็งแกร่งของคนพันคนทันที
ผมฟันบอสอย่างต่อเนื่องทำให้เลือดของมันลดลงอย่างช้าๆ
“541!”
“532!”
“499!”
เลือดของผมหายไปในพริบตา ถึงแม้ว่าจะใช้ฮิลทันทีเลยก็เถอะ ในที่สุดบอสก็ปล่อยท่าไม้ตายออกมาจนได้ [พายุทะเลทราย] ระยะของมันกว้างถึง 30*30 หลา โชคไม่ดีที่ ฮิลเลอ 3 คน กับนักฆ่า ตายทันที
“บ้าเอ้ย”
ดวงตาของ’หลี่มู่’แดงก่ำ
“ฮิลเลอ ฮิลเซียวเหยาเร็วๆ เข้า”
‘บลู’ฮิลผมทำให้เลือดกลับมาเต็มเหมือนเดิม นายพล’หวางเจี้ยน’กัดฟัน
“บ้าเอ้ย มันฆ่าคนของเราไป 20% ด้วยการโจมตีครั้งเดียว เราจะทำยังไงกับมันดี”
นายพล’เหลียนป๋อ’พูด
“รักษาตำแหน่งไว้ ฮิลเซียวเหยา ส่วนพวกเราจะโจมตีต่อเอง รีบเถอะก่อนที่มันจะใช้ท่านั้นอีก”
ผมย่นคิ้ว
“ฮิลเลอสามคนนั้นอยู่ใกล้จนเกินไป ทำให้โดนดาเมจของ [พายุทะเลทราย] ทุกคนถอยออกไปให้มากกว่านี้”
“โอเค”
กลุ่มของนักเวทและฮิลเลอ กระจายตัวออกไปมากขึ้น นี่จะสามารถป้องกันท่าไม้ตายของบอสได้ หลังจากนั้น 25 วินาทีบอสก็ใช้ท่า [พายุทะเลทราย] อีกครั้ง ทำให้นักเวทตายไป นี่มันเหมือนกับก่อนหน้านี้เลย หรือว่ามันจะเป็นทักษะล๊อกตัวผู้เล่นกัน
“หื่มมม”
หน้าของ’หลี่มู่’กลายเป็นสีม่วง
“ถ้ามันฆ่า ผู้เล่น 1 คน ทุกครั้งที่ใช้สกิลนั้น ภายในเวลาแค่ 10 นาทีพวกเราได้ตายหมดแน่ เราจะทำยังไงกันดี เราต้องหาวิธีแก้ ท่า [พายุทะเลทราย] ของมันให้ได้นะ”
แก้งง** ผมใช้ดาบเข้าปะทะกับขวานของบอส และดีดตัวกลับหลังเล็กน้อย ผมกิดฟันแน่น
“คิดอะไรสักอย่างซิ”
‘หลี่มู่’ตอบอย่างเร็ว
“ชั้นบอกให้นายคิดอะไรซักอย่าง แต่นายถามฉันกลับนี่นะ มันขึ้นอยู่กับนายแล้วหละ”
ผมคิดหาวิธีรับมือในขณะที่ต่อสู้ไปด้วย
“นายคิดว่า ฉันไม่ได้บอกให้พวกนั้นกระจายตัวออกไปรึไง”
นายพล’เหลี่ยนป๋อ’เงยหน้าของเขาขึ้น และมองไปรอบๆ เขาคิดเล็กน้อยและชี้ไปที่ผนัง
“กฎของ Destiny คือหากเป็นการโจมตีลงที่ต่ำจะเพิ่มระยะขึ้นอีก 50% แต่ถ้าเป็นการโจมตีขึ้นที่สูงจะลดระยะ 50% เซียวเหยาล่อบอสไปใกล้ๆ ผนังเร็ว พวกโจมตีระยะไกลสามารถขึ้นไปโจมตีจากที่สูงได้ และสามารถรักษาระยะห่าง 50 หลาได้ นักเวทใช้ [เสาน้ำแข็ง] เดี๋ยวนี้ ฮิลเลอก็ต้องขึ้นไปเหมือนกัน”
ผมพยักหน้า
“ทุกคนผลัดกันปีนขึ้นไป ฮิลเลออย่าลืมฮิลให้ผม”
‘บลู’กับ’เร็ด’พูด
“ถ้านายเสียเลือดพวกเราจะฮิลนายเอง”
ด้วยกลยุทธ์นี้พวกเราให้นักธนูขึ้นไปก่อน ในขณะที่ผมสู้พลางถอยพลาง ไปที่กำแพง หลังจากที่’บลู’กับ’เรด’ขึ้นไปบนเขาแล้ว บอสก็ใช้ท่า [พายุทะเลทราย] อีกครั้ง มันเล็งมาที่ผมคนเดียว จนเกิดเสียง
“แก้ง แก้ง แก้ง”
ดูเหมือนบอสจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ทำอะไรผมไม่ได้มาก เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ หลังจากนั้นไม่นาน เลือดของบอสก็เหลือเพียง 7% ทุกคนต่างตื่นเต้นกันมาก เพราะบอสระดับม่วงกำลังจะตาย ไอเท็มที่ดรอปออกมาคงดีแน่ๆ
“ไม่เลว….”
บนภูเขานายพล’เหลียนป๋อ’มองออกไปในระยะไกล เขาพูด
“ผู้เล่นประมาณ 100 คนกำลังตรงมาที่นี่ พวกเขามาทำอะไรที่นี่ พวกเราซ่อนดีแล้วนี่นา”
ที่หน้าปากทางเข้าของหุบเขาปีศาจอันโหดร้าย ผู้เล่นหลายคนอยู่ตรงนั้น ด้านหน้าของพวกเขาคือชายหนุ่มอายุ 28 ปี ที่กำลังถือคฑาระดับทองอยู่ในมือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น เขายิ้มและหัวเราะ
“เยี่ยมจริงๆ งานของพวกเราใกล้จะสำเร็จแล้ว”
หัวใจของผมห่อเหี่ยวเล็กน้อย ผมมองไปที่ชื่อบนหัวของเขา
ID：Soaring Dragon(มังกรทะยาน) Lv 43 นักเวท Unique Title: 4th in Ba Huang City
ที่มา: