ตอนที่แล้วตอนต่อไป“หมวกเกราะเพลิงแห่งดวงประทีป……หมวกเกราะเพลิงแห่งดวงประทีป”
ผมเคาะไปที่หมวกสีแดงเบาๆ น้ำลายไหลออกมาจากปากผมและไหลลงสู่พื้นทันที ทำให้เกิดเสียงสะท้อนไปมา ณ ที่แห่งนั้น มันคือไอเท็มระดับม่วงชิ้นที่สองของเซิฟเวอร์ ในตารางอันดับอุปกรณ์มันอยู่ถัดจาก ดาบสวรรค์สั่ง ด้วยความสามารถ เพิ่มพลังโจมตี 4% กับกันเวท 2% ของมัน
นี่มันเป็นไอเท็มระดับม่วงที่สุดยอดไปเลย ‘หลี่มู่’หัวเราะในขณะที่มองมาที่ผม
“ชั้นอยากจะพูดว่า ตอนนี้เซียวเหยาเขาดูเหมือนคนโลภมากไปซะแล้ว แค่ไอเท็มระดับม่วงชิ้นเดียว มันเหมือนจะทำให้เขาลืมชื่อของตัวเองได้เลยนะเนี่ย”
‘เหลียนป๋อ’ยกธนูของตนขึ้น ตอนนี้เรานั่งอยู่บนก้อนหินใหญ่ในร่างของวิญญาณ เขาหัวเราะ
“ถ้าเป็นชั้น ชั้นก็คงทำเหมือนกัน ในตอนแรกฮีโร่ทุกคนต่างก็ยากจน ความยากจนทำให้เกิดความทะเยอทะยาน”
นายพล’หวางเจี้ยน’
“เฮ้ พวกเราต้องรอนานแค่ไหนกัน”
“ไม่มีกำหนดเวลา…”
‘หลีมู่’เลียริมฝีปากของเขาและมองไปยังผู้เล่นของกิล [Flying Dragon] แล้วหัวเราะ
“พวกนั้นกำลังใช้เวลาอย่างเปล่าประโยชน์ มาดูกันว่าพวกมันจะอดทันได้แค่ไหนกัน หมวกเกราะเพลิงแห่งดวงประทีป ขวานสวรรค์อหังการ และป้ายสร้างกิล ต่างอยู่ในช่องเก็บของ ของเซียวเหยา ถ้าพวกเราฟื้นคืนชีพ มันมีความเป็นไปได้สูงที่จะดรอป ดังพวกเราควรจะรอจนกว่าจะแน่ใจว่าปลอดภัยแล้วดีกว่า”
ผมมองไกลออกไป
“โอเค ขอแค่เรามีความอดทน พวกเราสามารถ ออฟไลน์ได้ตลอดเวลา และค่อยออนไลน์ใหม่พรุ่งนี้ก็ได้”
“รอสักพักก่อนเถอะ”
‘หลี่มู่’กล่าวอย่างกระวนกระวายใจ ดูเหมือนเขาอยากจะสร้างกิลเป็นคนแรกเร็วๆ ผมหัวเราะเล็กน้อย
“โอเค ชั้นจะรอพร้อมกับพวกนาย”
“โอเค”
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ก็มีข้อความของสาวงามแห่งกิล [Prague] เย่วชิงเชียน ส่งมา
“พี่เซียวเหยา พี่ถูกดักฆ่าที่ หุบเขาปีศาจอันโหดร้ายงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว”
“พี่โดนดักฆ่าตลอดเลย มันแย่มาก”
ผมอดยิ้มไม่ได้
“มันช่วยอะไรไม่ได้ละนะ ผมเป็นผู้เล่นเดี่ยวนี่ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ถูกรังควาญตลอดแหละ”
‘เย่วชิงเชียน’หัวเราะ
“พี่เซียวเหยา ทำไมพี่ไม่ลองขอให้ลุง ให้ฉันพาคนไปช่วยละ เรื่องนั้นมันก็ผ่านมานานแล้ว ลุงแกลืมหมดแล้วแหละ ถ้าฉันถามลุง ฉันอาจจะสามารถโน้มน้าวลุงให้พาคนไปช่วยพี่ได้”
ผมตอบอย่างเร็ว
“เป็นไปไม่ได้หรอก ชิงเชียน เหยียนเส่าเป็นคนที่ใจเด็ดมาก คราวก่อน เขาต่อต้านที่จะให้ [Prague] สู้กับ [Wrath of the Heroes] แล้วทำไมตอนนี้เขาจะให้เธอพาคนมาสู้กับ [Flying Dragon] ละ? ทำไมเธอไม่ไปเก็บเลเวลเงียบๆ ละ อย่ายุ่งเรื่องของผมเลย ผมจะหาทางรอดเอง ผมไม่อยากติดหนี้ [Prague] หรอกนะ”
เย่วชิงเชียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“หืมม โอเค ฉันจะไม่ไปช่วยพี่….และมองพี่เสียไปอีกหนึ่งระดับ…”
“ห๊า เธอคิดว่าชั้นเป็นพวกงี่เง่าเหรอไง?”
“ใช่พี่เป็นแบบนั้นแหละ”
ผมคิดเล็กน้อยก่อนจะพูด
“ชิงเชียน เร็วๆนี้ พี่จะรวบรวมสมาชิกเก่าของกิลพี่ แล้วพาพวกนั้นเก็บเลเวล เมื่อเลเวลพวกเราพอแล้ว พี่จะไปสู้กับบอสเพื่อหาป้ายสร้างกิล เมื่อพี่สร้างกิลแล้ว จะมาอยู่ด้วยกันมั้ย”
‘เย่วชิงเชียน’ตอบโดยไม่ต้องคิด
“ไปแน่นอน”
ผมพูดอย่างโล่งใจ
“โอเค มันเป็นสัญญาของเรานะ”
“โอเค”
หลังจากที่ผมปิดหน้าจอสื่อสาร ผมก็พบว่าผมไม่รู้จะทำอะไรดี ผมจึงเปิดบอร์ดข้อมูลขึ้นมาดู เพื่อหาว่า ยาสมุนไพร ระดับ 6 จะหาได้ที่ไหน ผมไม่ใช่นักปรุงยาคนแรก ตอนนี้มีนักปรุงยา ระดับ 6 จำนวนมาก และกิล [Prague] ต่างก็ให้การสนับสนุนพวกเขา การลองผิดลองถูกแบบผมไม่สามารถเทียบกับความชำนาญของพวกเขาได้
แต่นี่คือทางเดียวที่ผมจะกลับไปสู่ระดับท๊อปได้อีกครั้ง ผมต้องเก็บระดับให้สูงขึ้น ยิ่งเป็นยาระดับสูง ยิ่งอยู่ในสถานที่ที่อันตรายมาก ด้านข้างของผม ‘ไป๋ฉี’กำลังดูข้อมูลในการสร้างกิลอยู่ ทันใดนั้นเขาก็สะดุ้ง และส่งข้อมูลมาให้พวกเราดู
“หัวหน้าหลี่มู่ ดู พวกเรามีปัญหาใหญ่แล้วหละ”
ทันทีที่เห็นข้อมูลหน้าของ ‘หลี่มู่’ก็หมองคล้ำทันที
【สมาคมจัดตั้งกิลล์】: ในการจัดตั้งกิล ต้องการคุณสมบัติดังนี้ ผู้จัดตั้งต้องมีระดับอย่างน้อย 30 ต้องมีค่าสเน่ห์อย่างน้อย 5 จุด ต้องมีเงิน 10000 ทอง
ผมถลึงตาทันที
“นี่มันเป็นข้อแม้ที่สูงจริงๆ หลี่มู่นายผ่านข้อแม้มั้ย?”
‘หลี่มู่’กัดฟันของเขาแน่น
“ชั้นมีค่าสเน่ห์มากกว่า 5 แต่ว่าชั้นจะไปหาเงิน 10000 ทองจากที่ไหน พวกเรานายพล มีเงินทั้งหมดแค่ 5000 ทอง”
‘หวางเจี้ยนกำ’ กำปั้นของเขาแน่น
“หัวหน้าหลี่มู่ เอาอย่างงี้มั้ย ผมจะบอกพ่อให้ขายรถ แล้วเอาเงินมาซื้อ 5000 ทอง จาก [Treasure Grove] ”
“ไม่”
‘หลี่มู่’ส่ายหัว
“Chevrolet คันนั้นมันช่วยให้นายหาสาวได้ ถ้าวันนึ่งนายอยากมีภรรยา นายจะไม่ใช้มันเหรอไง พวกเรากำลังหาวิธี แต่ว่าการขายรถของนาย ไม่ใช่วิธีที่พวกเราจะใช้หรอกนะ”
‘เหลี่ยนป๋อหลี่’ตาลง
“ใช่ มาหาวิธีอื่นกันเถอะ ไม่ต้องขายรถหรอก อีกอย่างหนึ่ง มันลำบากนะ ที่เราจะเรียกแทกซี่ เวลาจะไปไหนนะ”
‘หวางเจี้ยน’
“……”
‘ไป๋ฉี’มองมาที่ผม มันทำให้ผมเสียวสันหลังวาบเลยหละ แล้วเขาก็พูด
“เอาไงเซียวเหยา ชั้นจนมากๆ เลยนะ ชั้นไม่มีเงินถึง 1000 ทองหรอก”
‘หลี่มู่’หัวเราะ
“หยุดซะ เซียวเหยาเขาช่วยเราฆ่าบอส พวกเราก็ติดหนี้เขามากแล้ว ชั้นไม่อยากติดหนี้เขาเพิ่มหรอกนะ”
‘ไป๋ฉี’ พึมพำกับตัวเองในขณะที่เขาจับขวานอยู่
“ชั้นสามารถขายขวานระดับเงินเล่มนี้ได้ประมาณ 400 ทอง อาวุธพวกเราค่อยหาทีหลังก็ได้ สิ่งที่พวกเราต้องทำก่อนคือการสร้างกิล”
‘หลี่มู่’คิดเล็กน้อย
“โอเค ชั้นจะขายรองเท้าระดับทอง เซียวเหยานายอยากจะซื้อมันมั้ย”
หน้าของผมหมองคล้ำลง
“ซื้อมัน? ชั้นดูเหมือนพ่อค้ารึไงกัน?”
“อ่า ใช่ ฉันลืมไป นายจนกว่าพวกเราเสียอีก”
“…..”
4 ชั่วโมงผ่านไป อย่างไรก็ตามสมาชิกของ [Flying Dragon] ไม่ขยับไปไหนเลยแม้แต่น้อย พวกเขาทั้ง 300 คนทำการยึดพื้นที่และอาศัยอยู่ภายในหุบเขานั้น นอกจากนี้ก็ยังมีคนคอยป้องกันที่หน้าทางเข้าอีกด้วย นักดาบสองคนกำลังจุดแค้มไฟ เพื่อย่างบาบีคิวฉลองกันอยู่
ทุกอย่างมันดูสนุกสนานไปหมด
“บ้าเอ้ย”
‘หลี่มู่’ยกกำปั้นของเขาขึ้น
“ดูเหมือนพวก [Flying Dragon] จะมีความอดทนสูงจริงๆ”
ผมหลี่ตาเล็กน้อยพลางยืนพิงก้อนหินขนาดใหญ่
“บ้าเอ้ย งั้นขอผมหลับก่อนซักงีบนะ แล้วเราค่อยมาหาวิธีฟื้นชีพกันทีหลัง”
บลูชำเลืองมาที่ผม
“เซียวเหยานายนี่ยังใจเย็นได้อีกนะ ในสถานะการแบบนี้”
นายพล’หวางเจี้ยน’
“………..”
หลังจากที่ผมหลับตาก็มีเสียงของข้อความจากคุณหนู’หลิงว่านเอ๋อ’ดังขึ้น
“หลี่เซียวเหยา นายอยู่ไหน?”
“หืมมม ผมยังอยู่ที่หุบเขาปีศาจอันโหดร้าย มีอะไรงั้นเหรอว่านเอ๋อ?”
“[Hero’s Mound] กำลังจะเข้าไปยังหุบเขาปีศาจอันโหดร้ายในอีกสามนาที พวกนายพร้อมหรือยัง?”
“หว่า”
ผมยืนขึ้นทันที
“เธอ…..เธอพาคนมาจริงๆ เหรอเนี่ย”
“ใช่ นายคิดว่าฉันเป็นคนชอบล้อเล่นรึไง ฉันไปจริงๆ พวกนายควรเตรียมตัวได้แล้ว”
คุณหนูแสนสวยหัวเราะ
“ว่านเอ๋อ คุณพาคนมาเท่าไหร่?”
“เอ่ออ..”
เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย
“ประมาณ 700 กว่าคน มากกว่า 30% ได้รับคราส 2 แล้ว ฉันพาผู้เล่นคราสสองมาเกือบหมด”
“ห๊า”
ผมกัดฟันเล็กน้อย
“นี่เธอจะมาช่วยผมหรือจะมาไล่ฆ่าผู้เล่นเมืองป้าฮวงกันเนี้ย”
หลิงว่านเอ๋อหัวเราะ
“จริงๆแล้ว มันไม่มีอะไรหรอก นี่มันก็แค่เรื่องธรรมดาของพวกเรา ฉันแค่บอก Q-sword ว่าเราควรที่จะสร้างชื่อในเมืองป้าฮวงบ้างนะ ฉันบอกเขาให้มามาพดุงความยุติธรรมที่นี่ แล้วเขาก็ตกลง”
ผมพึมพำ
“โอเค คุณหนู ขอบคุณมากนะ”
“ไม่ต้องห่วง แค่นายเลี้ยงข้าวฉันก็พอ”
“โอเค ไม่มีปัญหา”
หลังจากคุยกับ’ว่านเอ๋อ’เสร็จ ผมก็บอกทุกคนโดยเร็ว
“เตรียมตัวฟื้นชีพได้แล้ว”
‘หลี่มู่’เบิกตากว้าง
“ทำไม?”
“กำลังเสริมกำลังมา”
“พวกเขามาจากไหน”
“เดี๋ยวพวกเราก็รู้”
“โอเค”
หลังจากที่พวกเราคุยกันเสร็จ เสียงแห่งความตายก็ลอยมาจากที่ด้านหน้าของหุบเขา กลุ่มของเบอเซิกเกอร์และดักดาบคลาสสองเดินเข้ามา โดยที่ไม่พูดอะไร พวกเขาใช้ [คอมโบ] ระดับ 5 [ขวานเพลิง] และ [ดาบน้ำแข็ง] ใส่กลุ่มของผู้เล่นทันที ด้วยการโจมตีเพียงชุดเดียว ก็ทำให้ผู้เล่นของกิล [Flying Dragon] ตายไปมากกว่า 10 คนทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
มังกรทะยานลุกขึ้นและคว้าเอาคฑาของเขาพลางเดินออกไปด้านหน้าทันที
“พวกแกเป็นใคร?”
พยัคฆ์ทมิฬยกขวานของเขาขึ้น
“พวกมันเป็นผู้เล่นจากเมืองฟ่านชู แต่ชั้นไม่รู้ว่ามาจากกิลไหน”
ฟุบบบ ในใจกลางฝูงชน ก็มีเงาสีแดงปรากฏขึ้น เขายืนอยู่ในชุดผ้าคลุมสีแดงดั่งโลหิต หลังจากหัวเราะเล็กน้อย เขาก็แทง ดาบใส่ไหล่ของ พยัคฆ์ทมิฬ เลือดจำนวนมากไหลออกมาจากบาดแผล
พยัคฆ์ทมิฬเขาพยายามป้องกันตัวเองด้วยการใช้ขวานเข้าต้านรับ แต่ว่าค่าความว่องไวของเขานั้นมีน้อยจนเกินไป เลยถูกผู้จู่โจมกระแทกจนกระเด็นไป หลังจากนั้น พยัคฆ์ทมิฬ ก็ถูกผู้จู่โจม โจมตีไป 4 ครั้งเข้าที่น่าอก ทำให้เขาตายในทันที
“บ้าเอ้ยย”
มังกรทะยานยืนอยู่ตรงนั้นอย่างโง่เขลา และในที่สุดเขาก็รู้ว่าผู้มาเป็นใคร
“แก….แกคือ”
ผู้จู่โจมมองไปรอบๆ อย่างสง่าผ่าเผย เขามีใบหน้าที่หล่อเหลามากๆ เขายิ้มและพูดว่า
“ไม่ได้เจอกันนานนะ มังกรทะยาน”
“แก…แกคือ Q-Sword!”
ใบหน้าของมังกรทะยานเต็มไปด้วยความตกใจ ด้านบนหัวของผู้มาใหม่ ปรากฏ ตัวหนังสือ
Q-Sword LV-46 Silver Swordsman Title: อันดับ 1 แห่งเมืองฟ่านซู …..
“Q-Sword เขาคือ Q-Sword”
“โอ้พระเจ้าช่วย เขาคือผู้เล่นอันดับ 1 แห่งเมืองฟ่านซู ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเขาถึงเป็นศัตรูกับเรา [Flying Dragon] ละ”
“Q-Sword เขาช่างหล่อจริงๆ เขาเป็นเหมือนชายในฝันเลยหละ”
ที่ด้านนอกผู้เล่นของกิล [Hero’s Mound] ก็ฆ่าผู้เล่นของกิล [Flying Dragon] จนหมด นี่มันดูง่ายจริงๆ มันเหมือนกับลมฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่านใบไม้เลย นี่มันคือความแตกต่างของกิลอันดับสอง กับกิลอันดับ 9 ซินะ
เปรี้ยงงง *
มังกรทะยานกระทืบเท้าของเขา เขาจับไม้เท่าไว้แน่น และตะโกนด้วยความโกรธ
“Q-Sword! แกมันก็เป็นได้แค่ไอพวกชอบรังแกชาวบ้าน ทุกคนในกิล [Flying Dragon] รวมตัว พวกนั้นประกาศสงครามกับเราแล้ว พวกเราจะสู้เพื่อความยุติธรรม!”
ที่มา: