ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ผู้หญิงคนนื้คือ?…..”
หลังจากที่ดีใจที่ได้พบกันอีกครั้งแล้วนั้น ในที่สุด ‘รันมิน’ก็สังเกตเห็นสาวงามที่ด้านข้างผม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสว่างสดใส
“ผู้หญิงคนนี้คือ?….บ้าเอ้ยเซียวเหยา ทำไมถึงเป็นนายนะที่โชคดี ทำไมไม่เป็นชั้น ทำไมนายได้เจอกับนางฟ้าที่สวยงามแบบนี้นะ”
ปากของผมกระตุก
“ไม่ ไม่ใช่ เธอไม่ใช่ของชั้น หยุดพูดได้แล้ว”
‘หลินว่านเอ๋อ’
“…….”
ผมมองไปที่คนเหล่านี้ ใบหน้าของ’ว่านเอ๋อ’กำลังเขียวคล้ำขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ……
“โอเค ตอนนี้เราก็เหลือแค่คนเดียว Fox”
ผมมองไกลออกไป ‘ซงฮาน’พูดว่า
“พี่น้องเซียวเหยา ผมมีข้อมูลการติดต่อกับ Fox ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ใกล้ๆ โรงเรียนเก่าเรา ที่ยวี่ฮาง เขาทำงานเป็นพนักงานบัญชีที่โรงงานพลาสติกแห่งหนึ่งนะ”
“อ่า ไปหาเค้ากันเถอะ”
“โอเค!!”
พวกเรากลับมายัง Audi TT อีกครั้ง ซึ่ง ‘หลินว่านเอ๋อ’เป็นคนขับ ส่วนผมก็นั่งด้านหน้า ข้างๆ กับเธอ ที่ด้านหลัง ซงฮานและรันมินกำลังหัวเราะ กับเรื่องของพวกเขาที่ผ่านมา เหมือนกับแต่ก่อน ที่พวกเราสร้างแอ่งโลหิตขึ้นที่เมืองเริ่มต้น จนตอนหลังถูกพวกผู้เล่น อันดับ 270000+ ไล่ฆ่า
ไม่นานหลังจากนั้น Audi TT ก็เข้ามาที่เมือง ยวี่ฮาง ผมมองไปที่ด้านข้าง มันคือโรงเรียนเก่าของผม โรงเรียนมัธยม ยวี่ฮาง
“โรงเรียน….”
‘รันมิน’ยิ้มและกล่าว
“พี่น้องเซียวเหยา นายยังจำได้มั้ย ตอนที่พวกเราโดดเรียนไปด้วยกันนะ”
ผมพยักหน้า
“แน่นอน”
ในขณะที่หลินว่านเอ๋อขับรถ เธอหันไปที่โรงเรียนมัธยมปลาย ยวี่ฮาง และมองมาที่ผม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย
“มีอะไรเหรอครับคุณหนู”
ผมถามอย่างสงสัย
“นายเคยมีเรียนที่โรงเรียนมัธยม ยวี่ฮาง จริงๆ เหรอ?”
เธอถาม
“ใช่”
ผมยิ้มและพยักหน้า
“แต่ว่าตอน อายุ 13 ผมถูกไล่ออก เพราะเหตุชกต่อยนะ หลังจากนั้นผมก็เดินทางท่องเที่ยวทั่วโลก”
เหมือน’หลินว่านเอ๋อ’กำลังคิดอะไรอยู่ เธอค่อยๆ ขับช้าลงๆ
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว…”
“คุณหนู เป็นอะไรงั้นเหรอครับ?”
“ไม่มีอะไร…..แล้วไหนโรงงานพลาสติกละ?”
“ขี้ตรงไป 3 กิโล มันจะอยู่ขวามือ”
“โอเค”
….. ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเราก็ขับรถมาถึงโรงงานพลาสติกร้างแห่งหนึ่ง พวกเราออกมาจากรถ หลังจากนั้น’หลินว่านเอ๋อ’ก็มองมาที่ผมและถาม
“เซียวเหยา เรื่องราวของสมาชิกคนสุดท้ายของ Zhan Long สตูดิโอเป็นแบบไหนงั้นเหรอ?”
“ก่อนที่เขาจะใช้ชื่อ ID ว่า Glass Fox ชื่อของเขาคือหลิวย่ง เขาเก่งการเงินและพวกคอมพิวเตอร์ ดังนั้นเขาเลยมาเป็นนักบัญชี ที่ปรึกษา และผู้ช่วยผู้อำนวยการ ที่นี่ไง”
“เอ่ออ ไม่ธรรมดาจริงๆ”
“ใช่แล้ว”
พวกเราเข้าไปด้านในของโรงงาน มันดูร้างมากจริงๆ พวกเราได้ยินเสียงคุณกับของคนงานเล็กน้อย มันยากมากที่เราจะหาสำนักงานการเงิน แต่ว่ามันก็มีเสียงของคนคุยกันดังออกมาจาก ห้องของผู้จัดการโรงงาน พวกเราเดินไปทันที และมองผ่านหน้าต่างเข้าไป มีผู้ชายอ้วนๆ คนหนึ่งนั่งอยู่ ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้จัดการ ที่นั่งด้านอื่นๆ เต็มไปด้วยผู้คนผิวสีดำ ผู้ชายที่ซื่อสัตย์ๆ คนนั้นมัน หลิวย่ง!!
“อ่า หลิว บัญชีมันไม่ควรจะเป็นแบบนี้นะ”
ผู้จัดการเหมือนจะร้องให้
“อย่างไรก็ตามสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าเราไม่ผลิต ให้ได้ภายใน 20 วัน ใบสั่งซื้อพวกนี้ก็ไร้ประโยชน์ หากหลังจาก 20 วันไปละก็ เราจะละเมิดสัญญา เราไม่ได้อยู่ในจุดที่เราจะทิ้งเงิน 200000 หยวนไปได้หรอกนะ”
‘หลิวย่ง’พูดอย่างลังเล
“หัวหน้า ผู้หญิงสามคนมาทำงานที่โรงงานนี้ เพียงไม่กี่วันคุณก็ ตับๆ เธอไปหนึ่งแล้ว อีกคนนึ่งก็ไปกับหัวหน้าฟูเจี้ยน ส่วนคนสุดท้าย เธอเข้ามาทำงานได้แค่ไม่กี่วัน ก็ท้องซะแล้ว ตอนนี้โรงงานเราเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เพราะเราไม่มีคนงานหญิง ด้วยการผลิตที่มันจำกัดแบบนี้เราไม่สามารถ ผลิตได้ทัน 20 วันหรอกครับ”
ผู้จัดการกำหมัดแน่น
“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกัน!”
‘หลิวย่ง’พูดเบาๆ ว่า
”เอ่ออ…..ผมติดต่อหัวหน้าหวางแล้ว พวกเราชวนเขามากินข้าวที่ ซงเฟิงคลับ ถ้าหาสาวให้เขาสักคน บางทีอาจจะยื่นเวลาให้เราได้สัก 10 วัน เท่านี้ก็น่าจะพอ..”
ผู้จัดการกิดริมฟีปากแน่น
“คุณใช้เงินไปเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้”
“ประมาณ 5000”
“บ้าเอ้ย นั่นมันมากไป ลดให้เหลือซัก 1000 ซะ”
‘หลิวย่ง’สั่นเทา
“ผมจะทำให้มันลดลงได้ยังไง? ผมต้องจ่ายมันเองเหรอ?”
ผู้จัดการยิ้ม
“นายมักมีวิธีแก้ปัญหาเสมอ”
‘หลิวย่ง’ โกรธจนตัวสั่น เขาทุบโต๊ะอย่างแรง
“แม้แต่คนที่ฉลาดก็ยัง ไม่สามารถทำบางอย่างขึ้นมาจากอากาศได้ นี่มันบ้าเกินไป ผมขอออก”
“หลิวย่ง นายไม่มีความกตัญญูเลยงั้นเหรอ ในตอนแรก ไม่ใช่ชั้นเหรอ ที่มองเห็นคุณค่าของนาย และดูนายตอนนี้ซิ ถ้านายไม่ทำงานที่โรงงานของชั้น แล้วนายไปจะทำที่ไหน?”
“ต่อให้ผมถูกฆ่าตาย ผมก็ไม่อยากอยู่อย่างอัปยศหรอกนะ ผมไม่อยากเอามันมาใส่ใจอีกแล้ว!!”
‘หลิวย่ง’ลุกขึ้นทันที และพลิกโต๊ะประธานอย่างแรง
“ตลอดเวลา ชั้นต้องตามล้างตามเช็ดให้นาย นายหาสาวใหม่ทุกสามวัน แล้วยังมีหน้ามาตำหนิว่าการทำงานขาดประสิทธิภาพ ไอ้เวร!!!”
เขาหันหลังและออกมาทันที หลงเหลือไว้เพียงภาพของ ‘หลิวย่ง’ที่ดูสติแตกเอาไว้ หลังจากที่เขาออกมาจากห้อง ‘ซองฮาน’ ‘รันมิน’และผม วิ่งไปหาเขาทันที ผมยิ้ม
“เฮ้ หลิวย่งนายสบายดีมั้ย”
ใบหน้าของ’หลิวย่ง’แดงขึ้น
“เซียว…..เซียวเหยา?……รันมิน….ซงฮาน….บ้าเอ้ย พวกนาย…..พวกนายมาได้ไงเนี้ย”
ผมพูด
“ไม่ต้องตื่นเต้นไป ที่พวกเรามาที่นี่เพราะว่าเราจะ สร้างสตูดิโอ Zhan Long ขึ้นมาอีกครั้ง พวกเราจะได้ต่อสู้ร่วมกันอีก ถึงแม้ว่าจะต้องขายเงิน เพื่อซื้อข้าวกล่องก็ตาม แต่มันก็จะช่วยเติมเต็มความฝันในวัยหนุ่มของเราได้”
ตาของ’หลิวย่ง’แดงก่ำ
“โอเคผมเอาด้วย แต่เดี๋ยวก่อนนะ นายจะบอกว่าชั้นแก่งั้นเหรอ”
‘หลินว่านเอ๋อ’เหล่ตาและพูด
“โอเค….ผู้เชี่ยวชาญอีกคนเข้าร่วมแล้ว หึมมมม…..ดูเหมือนสตูดิโอ Zhan Long จะมีความหวังละมั้งนะ….”
ผมเหลือบมองไปที่เธอ
“คุณหนู ดูเหมือนคุณจะทุ่มเทในการเยอะเย้ยเรามากเลยนะ หรือว่าไม่จริง?”
“นี่คือครบทุกคนแล้วใช่มะ? แลวเราจะทำอะไรต่อดีละ?”
“ไปกันเถอะ ไปหาร้านอาหารสักแห่ง เพื่อทานอาหารกับปรึกษากันต่อเถอะ”
ผมมองไปที่’หลินว่านเอ๋อ’
“คุณหนู ไม่มีอะไรสำคัญ จะต้องรีบทำใช่มั้ยครับ?”
‘หลินว่านเอ๋อ’เหยียดแขนของเธอ
“ไม่มี….”
“อ่า!”
20 นาทีต่อมา พวกเราก็เข้ามายังร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในเมืองยวี่ฮาง หัวหน้าใหญ่ทั้ง 4 ของ สตูดิโอ Zhan Long มาชุมนุมกัน รวมทั้ง’หลินว่านเอ๋อ’ ทำให้โต๊ะที่พวกเขานั่งดูเป็นจุดสนใจทันที ‘หลิวย่ง’นั่งจ้องแก้วไวขาวของตัวเอง หลังจากที่เขาคิดซักเล็กน้อยเขาก็ถามขึ้น
“เท่าที่ผมรู้ หมวกเล่นเกมมันราคาประมาณ 10000 หยวน เราจะทำยังไงกันดี?”
ผมพยักหน้า
“อ่า หมวกของชั้นเป็นของขวัญจากหลินว่านเอ๋อ ซงฮานมีหมวกแล้ว ส่วนคืนก่อนชั้นซื้อมาสองอัน มันอยู่ในกระเป๋า ทุกอย่างพร้อมแล้ว”
‘หลิวย่ง’ยิ้ม
“แต่สตูดิโอ ต้องการที่อยู่ขนาดใหญ่และราคาไม่แพงมากให้เช่า พวกเรามี 4 คนดังนั้นอย่างต่ำก็ 2 ห้องนอน ค่าเช่าก็ประมาณ 2000 หยวนต่อเดือน เราต้องจ่ายก่อนล่วงหน้า 3 เดือน ดังนั้นก็เป็น 8000 หยวน และก็ค่าน้ำค่าไฟ อย่างต่ำก็ประมาณ 10000 หยวน ชั้นไม่มีเงินเยอะขนาดนั้นหรอกนะ ชั้นมีแค่ 1000 กว่าหยวน”
‘รันมิน’
“7.5 หยวน”
‘ซงฮาน’
“5000 กว่าหยวน”
ผมพูดอย่างตื่นเต้น
“โอเค เครดิตการ์ดของชั้นมี 3000 กว่า ถ้าเรารวมๆกัน มันก็น่าจะพอนะ ตอนบ่ายเราจะไปหาที่อยู่ มันน่าจะมีอยู่ตรงตะวันออก ของมหาลัยหลิวหัวแน่ๆ”
‘ซงฮาน’
“งั้นผมขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ”
“ได้”
“งั้นก่อนอื่นเรามาดื่มกันเถอะ ห้ามหยุด จนกว่าเราจะเมา”
“แน่นอน”
หลังจากกินอาหารเสร็จผมก็มองไปที่ ราคาของมัน ผมตระหนักได้ว่า ราคาคงไม่ต่ำกว่า 500 เป็นแน่แท้ ผมล้วงไปในกระเป๋า หัวใจผมกำลังร่ำร้อง เหี้ยละ ผมมีเงินแค่ 40 หยวน เงินไม่พอ!! ผมมองไปที่ห้องน้ำ….บางที….. ที่ด้านข้าง’หลินว่านเอ๋อ’กำลังจิบชาของเธอ เธอเหล่มาที่ผมแล้วกระซิบ
“หยุดมองไปที่ห้องน้ำได้แล้ว นอกเสียจากว่านายอยากจะโดดลงจากชั้นสามนี่ นายไม่มีทางวิ่งหนีจากงานเลี้ยงนี้ได้หรอกนะ”
ผมอ่า เธอสามารถรู้ความคิดของผมได้ ‘หลินว่าเอ๋อ’กระซิบ
“หยุดคิดซะ ฉันสามารถอ่านใจนายได้จริงๆ…”
ในขณะที่ผมมองไปที่เธอด้วยความโกรธนิดๆ ผมก็เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่อง Rated M(เรื่องโหดๆ 16+)
“นาย!!”
หน้าของ’ว่านเอ๋อ’แดงก่ำและจ้องมาที่ผม ถึงแม้ว่าข้างนอกเธอจะดูเป็นคนสวยงาม แต่ภายในนั้นแฟงด้วยความสามารถอันตราย……การอ่านใจ
‘ตงเฉิงเย่ว’ไม่ได้โกหก เธอไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป เยี่ยม….มันจะหน้ากลัวขนาดไหนกันเชียว ผมต้องระวังซะแล้ว อย่าคิดอะไรที่ไม่จำเป็นตอนอยู่กับเธอก็พอ ….
‘หลินว่านเอ๋อ’เธอหยิบแบงค์สีแดง 5 ใบ ออกจากกระเป๋าสีขาวของเธอและยื่นให้ผม
“เยี่ยม ฉันคิดว่าฉังคงต้องจ่ายละนะ”
ผมรับเงินมาด้วยความอาย
“ผมจะจ่ายคืนแน่นอน”
‘หลินว่านเอ๋อ’
“จริงๆ เหรอ? นายนี่ประหลาดนะ ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่าให้นายยืมไป 500 หยวน หืมมม”
มีคนกำลังฆ่าผม!!!!!! …….
บ่ายสองโมง ทุกคนต่างอยู่ในอาการมึนเมา ‘รันมิน’ตะโกน
“สำหรับพวกเรา ภาพที่อยู่กันครบหาได้ยากยิ่ง แต่ถ้าอยากให้สตูดิโอไปรอดเราต้องมีหัวหน้า หรือไม่เราก็จะกลายเป็นมังกรไร้หัวที่ไม่รู้จะไปทางใด พวกเราต้องตัดสินใจตอนนี้ ว่าใครจะมาเป็นหัวหน้าของพวกเรา”
‘หลิวย่ง’เหล่ตาและยิ้ม
“คนที่จะเป็นต้องมีไหวพริบและฉลาด ในนี้ชั้นแก่ที่สุด IQ ชั้นก็สูงที่สุด และชั้นยังอ่านหนังสือมาเยอะ เพราะฉะนั้นชั้นควรจะได้เป็นบอสนะ”
‘ซงฮาน’ยิ้ม
“นายอาจจะเก่งในฐานะนักบัญชี….แต่ในฐานะหัวหน้าชั้นคิดว่าควรให้คนที่แข็งแกร่งที่สุดเป็น ดังนั้นอันดับของผมสูงที่สุด ผมควรจะได้เป็นหัวหน้า”
‘รันมิน’ตบโต๊ะ
“พวกนายสองคน ทำไมถึงคิดว่าตัวเองควรจะเป็นกัน? ในอดีตมีคนกล่าวว่าคนที่เป็นเจ้านายควรจะเป็นคนมีจิตเมตตา ดังนั้นชั้นที่เป็นคนมีจิตเมตตาสุดควรจะได้เป็นมากกว่า”
ผมมองไปที่เขา
“นายเป็นคนมีจิตเมตตา?….”
‘ซงฮาน’กำหมัดแน่น
“ในเมื่อเราตกลงกันไม่ได้ งั้นมาใช้ กฎเดิมกันมั้ย?”
‘หลินว่านเอ๋อ’ถาม
“อะไรคือกฏเดิมงั้นเหรอ?”
‘ซงฮาน’หัวเราะ
“พวกเราจะสู้กันคนที่ชนะจะได้เป็นหัวหน้า”
ผมพูด
“โอเคถ้านั่นเป็นทางเดียว”
และการต่อยตีกันก็เริ่มขึ้น ห้านาทีผ่านไป ‘ซงฮาน’ ‘รันมิน’ และ’หลิวย่ง’ ต่างคุกเข่าอยู่ด้านหน้าผมพวกเขาพูดพร้อมกัน
“ผู้นำที่แข็งแกร่งของพวกเรา”
ที่มา: