ตอนที่แล้วตอนต่อไปดาบสีดำพาดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน ท่ามกลางเสียงของบางอย่างพังทลาย ความอบอุ่นของเลือดสดๆ ไหลผ่านร่างของผม ในความมืดยามค่ำคืน ผมรู้สึกว่ามีสายตานับไม่ถ้วนมองมาที่ผม อาวุธมากมายนับไม่ถ้วนต่างเล็งมาที่ผม ผมกำลังจะตายซินะ ขาทั้งสองข้างของผมแทบไม่มีความรู้สึก
อันเกิดมาจากการวิ่งอย่างบ้าคลั่งของผม หนามจากพืชทิ่มแทงเข้าสู่ขาของผม ถึงแม้ว่าฝนจะตกอย่างหนักแต่มันก็ไม่ช่วยทำให้หัวใจของผมเย็นลงได้เลย ดาบของผมเต็มไปด้วยรอยบิ่น ที่คมดาบเต็มไปด้วยรอยเลือดมากมาย
ที่ด้านหน้าของผมเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของซากศพนับไม่ถ้วน รู้สึกเหมือนกับกระสุนพุ่งทะลวงหัวของผมไป ทัศนียภาพกลายเป็นสีเทา ผมได้ยินเสียงของครอบครัวของผมกำลังร้องให้และผมยังรู้สึกเย็นยะเยือกลงไปถึงกระดูก ทั้งความรู้สึกและความสิ้นหวังต่างประดังเข้ามา ผมมองไปยังท้องฟ้า ที่นี่ที่ไหนกัน? ผมต้องมาจบที่นี่งั้นเหรอ?
อ่า ทันใดนั้นผมก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน ผมรีบลุกขึ้นนั่งทันที มันเป็นความฝันซินะ แต่มันช่างเป็นความฝันที่สมจริงมาก
“หลี่?”
ที่ด้านข้าง ‘ตังกู’ กำลังใช้ แล๊ปท๊อบของเขาท่องเว๊ปอยู่ เขามองมาที่ผมและถาม
“ทำไมนายตื่นเร็วแบบนี้หละ ดูเหมือนนายจะเหงื่อออกเยอะนะ นายฝันร้ายเหรอ? นายโตแล้ว แต่ก็ยังฝันร้ายอยู่เหรอเนี้ย”
ลมหายใจของผมยุ่งเหยิง หัวใจของผมค่อยๆ กลายเป็นปกติ ผมใช้มือปาดเอาเหงื่อออกจากหน้าผาก ผมยิ้มและตอบไป
“อ่า ฝันร้ายน่ะ มาคิดถึงมันอีกทีก็รู้สึกอายแหะ โชคดีที่มันเป็นแค่ฝัน”
‘ตังกู’ยิ้ม
“นายคงจะเหนื่อยมากจริงๆ ซินะ ว่าแต่นายระดับเท่าไหร่แล้วหละ เดี๋ยวก่อนนะ ID นายคือ เซียวเหยาจื่อไจ๋ใช่มั้ย? ชั้นตรวจสอบข้อมูลมาแล้ว ถ้าใช่จริงๆละก็ มันระดับสูงมากนะ ให้ชั้นตรวจดูก่อนนะ….”
หลังจากนั้นไม่นาน’ตังกู’ ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ เขามองมาที่ผมเหมือนเห็นผี
“บ้าเอ้ยนี่นายระดับ 45 งั้นเหรอเนี้ย อันดับ 37 ของเมืองป้าฮวง นี่มันไม่ยุติธรรมเลยแหะ”
ผมเงียบไม่พูดอะไร นี่ผมตกจากอันดับ 7 ไปอันดับที่ 37 แล้วเหรอเนี่ย สงสัยผมจะนอนนานเกินไปแล้วแหะ
“เฮ้ แว่น ผมนอนไปนานเท่าไหร่นี่”
“ก็ไม่นานเท่าไหร่ นายกลับมาหกโมงเย็นเมื่อวาน แล้วก็ตื่นนี่แหละ ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ฮ่าๆ โอ้ใช่ นายจำเรื่องเมื่อวานได้มั้ย?”
“ไม่รู้ซิ”
ผมลุกขึ้นและสำรวจตัวเอง เสื้อผ้าผมยับไปหมดแหะ
“ชั้นจะไปอาบน้ำนะ”
“โอเค”
ผมไม่ได้เปิดเครื่องทำความร้อน ผมจึงต้องอาบด้วยน้ำเย็น หลังจากเกษียณจากกองทัพเมื่อ 4 ปีก่อน มันก็นานแล้วนะที่ผมไม่ได้ฝันแบบนั้น ผมไม่อยากจะนึกถึงความทรงจำที่แสนเจ็บปวดแบบนั้นอีก หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็มองไปที่นาฬิกา ตอนนี้ก็เที่ยงตรงแล้ว ผมรีบหยิบโทรศัพท์และโทรหา’ว่าเอ๋อ’ทันที
“คุณหนู อยู่ในเกมเหรอครับ”
“ใช่”
ดูเหมือนเสียงของเธอดูรีบๆ เธอหัวเราะและพูด
“ตงเฉิงกับฉันกำลังรุมมอนสเตอร์ระดับสูง เลเวล 50 อยู่ ในที่สุดนายก็ตื่นนะ มีอะไรงั้นเหรอ?”
“คือผมจำเรื่องเมื่อวานไม่ได้เลย ผมจำไม่ได้ว่ากลับมาได้ไง”
เธอพูดอย่างตะกุกตะกัก
“หื่มมม นาย นาย นายจำไม่ได้จริงๆ ด้วย”
“มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?”
ผมถาม ดูเหมือนว่า’ว่านเอ๋อ’เธอจะกระทืบเท้าในเกมนะ
“นายยังกล้าถามอีกงั้นเหรอ…..ตอนที่เราทานอาหารกันที่โรงอาหาร นายโม้ว่านายดื่มเหล้าได้เป็นพันจอกโดยที่ไม่เมาเลย ตงเฉิงกับฉันเลยเอาไวน์ให้นาย แต่หลังจากที่นายดื่มไปไม่กี่แก้วนายก็สลบไป สุดท้ายฉันกับตงเฉิงก็ต้องพานายกลับหอไงละ”
ผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“คุณแน่ใจเหรอ? ผมว่ามันไม่จริงนะ”
“นายกล้าหัวเราะเหรอ”
‘ว่านเอ๋อ’พูดอย่างอายๆ
“เจ้าบ้า นายเข้าใจบ้างมั้ยความรู้สึกของฉันกับเฉิงเย่ว ที่ถูกมองเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆที่อยู่ในสวนสัตว์ โดยผู้ชายหลายคนนะ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
“ผมของโทษจริงๆ นะ แต่ผมคิดว่าผมดื่มได้พันจอกจริงๆ นะ คงเป็นเพราะว่าผมนอนไม่พอ ทำให้ร่างกายผมอยู่ในสภาพที่แย่ มันเลยทำให้ผมเมาได้ง่ายละมั้ง…..อ้อใช่ พวกคุณจะออกไปหาอะไรทานกันมั้ย?”
“เอ่ออ ตงเฉิงกับฉันสั่งอาหารมาแล้วหละ พวกเราอยากจะ 50 เร็วๆนะ คงไปกับนายไม่ได้นะ”
“โอเค ถ้างั้นผมกะจะเข้าไปดูสตูดิโอ Zhan Long ซะหน่อย”
“โอเค”
หลังจากที่ผมลงมาจากหอ ผมก็ตรงออกนอกมหาลัยไปที่สตูดิโอทันที ซึ่งมันอยู่ข้างๆ มหาลัย และผมก็ไปถึงในเวลาไม่นาน ผมเดินขึ้นห้องเช่า และใช่กุญแจเปิดประตู เข้าไป
ทันใดนั้นกลิ่นผักดอกอันรุนแรงก็พุ่งเข้าสู่จมูกของผมทันที ว้าวว พวกนี้ยอมทำตามด้วยแหะ กินข้าวกับผักดอกเนี้ย
“ฟับบบบ”
ประตูห้องครัวเปิดออกพร้อมกับ’รันมิน’ ถือหม้อใส่ข้าวเดินมา เหมือนเขากำลังจะหุงข้าวละนะ
“รันมิน?”
“เซียวเหยา นายกลับมาทำไมนั้น นายทิ้งเจ้านายคนสวยที่มหาลัย แล้วมายังที่ทำงานกลิ่นตุๆ นี่อ่ะนะ หัวนายไปโดนประตูมารึเปล่า”
ผมถาม
“หลิวย่งกับซงฮานอยู่ในเกมงั้นเหรอ?”
“ใช่ ทำไมเหรอ”
“เที่ยงนี้ไม่ต้องกินผักดองหรอก เดี๋ยวฉันจะสั่งอาหารจากร้านอาหารมากินกัน นายไปเตรียมข้าว แล้วเรียกพวกนั้นมาใน 20 นาทีนะ”
‘รันมิน’เบิกตากว้า
“นายมีเงินงั้นเหรอ”
“ในการ์ดชั้นมีประมาณ 700 หยวนนะ แล้วก็เงินในเกมอีกนิดหน่อย เดี๋ยวชั้นว่าจะไปเคลียร์ของในคลังคงได้เงินมาเยอะอยู่”
“โอเค เดี๋ยวชั้นจะเข้าไปเรียกพวกนั้นมาเอง”
“ได้”
ผมเดินออกมาจากห้องและเดินไปที่ตู้ ATM ผมถอนเงินออกมา 700 หยวน และสั่งอาหารจากร้านอาหารข้างล่าง ผมสั่ง ไก่ผัดเปรี้ยวหวาน หมูหย่องเนื้อปลา ผัดเผ็ดเครื่องในไก่ และตี่ซานเซี่ยน (di san xian ไปหาเอาเองเน้อ) ทั้งหมดราคา 115 หยวน และผมก็ซื้อเบียอีก 4 ขวด และกลับไปที่สตูดิโอ
หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานก็มาส่งอาหาร จากนั้นสมาชิกทั้ง 4 ของ Zhan Long ก็มานั่งรอบโต๊ะที่ห้องนั่งเล่นกัน
“วันนี้เราฉลองอะไรกันงั้นเหรอ”
‘หลิวย่ง’ยิ้ม
“บอส นายรวยแล้วงั้นเหรอ?”
ผมหยิบเงิน 600 หยวนและยื่นให้เขา
“พยายามเปลี่ยนเมนูอาหารทุกอาทิตละ ถึงแม้ว่าเราจะจน แต่เราก็ไม่ได้อดอยากนะ….พวกเราควรจะได้กำไรในสัปดาห์หน้าละนะ”
‘หลิวย่ง’เขาเป็นคนจัดการเงิน เขารับเงินจากผมไปแล้วยิ้ม
“ใช่แล้ว”
ผมถามต่อ
“พวกนายระดับเท่าไหร่แล้วละ”
‘ซงฮาน’ตอบ
“ผม 29 และ Old K กับ Fox 28 ก็ไม่ถือว่าช้านะ”
“นายระดับ 29 แล้ว”
ผมรู้สึกตกใจนิดหน่อย ทำให้ผมยิ้มโดยไม่รู้ตัว
“เยี่ยมๆ มันไม่ได้แย่เลย ถ้าพวกนายรักษาอัตราแบบนี้ไว้ พวกนายระดับ 40 ใน 5 วันแน่ๆ”
‘หลิวย่ง’พูด
“ใช่แล้ว เก็บระดับถึง 20 ผู้เล่นทั่วไปใช้เวลาถึง 3 วัน แต่พวกเราใช่เวลาแค่ 10 ชั่วโมง อีกอย่างนายยังให้ของระดับทองแดง กับระดับเงินให้พวกเราอีก แล้วก็ยังมี Killer Bee ตั้งสามตัว พวกเราล้างบางมอนสเตอร์ระดับเท่าๆ พวกเราได้อย่างง่ายดาย”
ผมคิดเล็กน้อยในระหว่างที่ผมเทเบียร์ใส่จอก
“มีแค่ตัวทำดาเมจสามคนมันยังไม่พอหรอกนะ หลิวย่ง นายหาสมาชิกใหม่ได้แล้วรึยัง? พวกเราต้องหาคนที่จะอยู่กับเรานานๆ และมั่นคง ถ้าเป็นหมอได้ยิ่งดี”
‘หลิวย่ง’ส่ายหัวของเขา
“ตอนนี้เรายังหาไม่ได้ เมื่อคืนก่อนเราได้ปาตี้กับฮิลเลอหลายคน แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีกลุ่มอยู่แล้วพวกนั้นแค่มาหากลุ่มชั่วคราวเท่านั้น”
‘ซงฮาน’เสริม
“การดึงฮิลเลอเข้ากลุ่มเป็นเรื่องจำเป็นนะ เมื่อคืนก่อนรันมินโดนม่อนคิวไปหลายรอบมาก โชคดีที่ทักษะของผมโอกาศติดสตันสูง”
ผมถามต่อ
“แล้วมีรายได้อะไรมั้ย?”
‘หล่วย่ง’ส่ายหัวของเขาและกล่าว
“พวกเราหาชุดระดับทองแดงมาขายนะ พวกเราขายได้ 50 เงิน และได้มา 5 หยวนนะ”
“….”
‘หลิวย่ง’หยิบหนังสือด้านล่างโต๊ะขึ้นมา
“พวกเราบันทึกรายรับรายจ่ายลงในสมุดนี่แหละ นี่เป็นบันทึกของเมื่อวาน เนื่องจากเราสร้างสตูดิโอขึ้นมาใหม่ ดังนั้นเราไม่ควรทำตัวชุ่ยๆ เหมือนที่ผ่านมาละนะ”
“โอ้”
ผมหยิบสมุดบันทึกมาจาก’หลิวย่ง’และมองดูที่บันทึก
รายรับ : เกราะผ้า, 50 silver coins, 5 หยวน
รายจ่าย : ข้าว 30 กิโล, 90 หยวน แปรงสีฟัน x3, 6 หยวน ชุดยาสีฟันครอบครัว, 12 หยวน หม้อหุงข้าวอิเล็กทรอนิกส์, 130 หยวน กระดาษชำระ, 18 หยวน รายได้ทั้งหมด 5 หยวน
รายจ่ายทั้งหมด 256 หยวน
ขาดทุน 251 หยวน
“สำหรับการเริ่มต้น ก็ไม่ได้ถือว่าแย่นะ”
ผมพูด
“คืนนี้พวกเรากะว่าจะทำให้ถึงระดับ 30 และเมื่อทักษะของพวกเราระดับ 4 พวกเราจะไปยังที่ราบสูง เพื่อฆ่าโจร ระดับ 35 มันดรอปเงินอย่างต่ำก็ 4 เงินแล้ว ถ้าพวกเราไปเก็บระดับที่นั้น พวกเราก็จะได้เก็บเงินไปด้วยในเวลาเดียวกัน มันจะทำให้เราสามารถใช้ชีวิตต่อได้”
‘หลิวย่ง’กล่าว ผมพยักหน้า
“โอเค ตอนที่ชั้นไม่อยู่ ชั้นจะยกการตัดสินใจให้ หลิวย่งแล้วกัน หลิ่วย่งเขาแก่สุด และมีเหตุมีผลมากที่สุด ซงฮานเด็กเกินไปและรันมินก็เป็นคนหุนหะนพลันแล่นเกินไป พวกนายฟังหลิวย่งเขาละ”
‘ซงฮาน’กับ’รันมิน’พยักหน้า
“โอเค พวกเราจะเชื่อฟังหลิวย่ง”
“เอาหละ แต่ตอนนี้เรามีปัญหาอื่นกันละนะ [Fire Axe], [Penetration] และ [Rage] ใช้มานาเยอะมาก หลังจากที่ฉันใช้ คอมโบระหว่าง [Penetration] + [Fire Axe] ไม่กี่ครั้ง มานาก็หมด เพราะงั้นมันเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะอัพระดับทักษะของชั้น หัวหน้าช่วยที ไม่งั้นหละก็ ถึงระดับชั้นจะสูง แต่ระดับทักษะคงไม่สูงตามแน่ และมันจะทำให้ความสามารถของชั้นลดลง”
ผมพูดและยิ้ม
“อ่าหะ ไม่ต้องห่วงชั้น สร้างยารีมานาได้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ชั้นเอง”
“โอเค”
ช่วงบ่ายผมกลับเข้ามหาลัย และออนไลน์อีกครั้ง ผมใช้เงินไปหมดแล้ว ผมควรจะคิดหาวิธีหาเงินได้แล้วแหะ ในขณะที่ยังระดับนำคนอื่นอยู่แบบนี้ ผมคงจะทำตัวขี้เกียจไม่ได้ ไม่งั้น สตูดิโอของเขา อาจถูกกดขี่ได้ ผมมองไปที่ช่องเก็บของ พร้อมกับนำอุปกรณ์ สิบกว่าอันออกมา ผมขายมันไปในราคาถูก ไม่กี่สิบทอง
หลังจากนั้นผมก็ใช้เงินจำนวนมากไปซื้อสมุนไพรเจ็ดดาว เพื่อจะทำยาเจ็ดดาวหลายร้อยอัน และผมก็นำยาไปให้’ซงฮาน’และ’รันมิน’ คงพอให้พวกนั้นใช้ไปได้หลายวันละนะ หลังจากนั้น ผมก็มองหาสมุนไพร ระดับ 6 เพื่อจะทำยาระดับ 6 ในปัจจุบันนั้นคนที่ทำยาระดับ 6 ได้ ยังคงมีไม่มากเท่าไหร่ อีกอย่าง ตอนนี้สถานที่หาสมุนไพรยังไม่เปิดเผยออกมา ดังนั้นยาระดับ 6 ยังคงหายากมากๆ อยู่ สำหรับผม ตอนนี้ผมอยู่ระดับ 6 แล้ว และสามารถอ่านข้อมูลในการปรุงยาได้
【ยากิเลนพฤกษา】: ฟื้นมานา 700 ต้องการ หญ้ากิเลนพฤกษา 3 ใบ หญ้าลมหนาว 1 ใบ และเตาเล่นแร่แปลธาตุ 2 เตา หญ้าลมหนาวซื้อได้ในราคาถูกกับผู้เล่น
ตอนนี้ที่ขาดคือหญ้ากิเลนพฤกษา ผมเปิดฟอร์รัมเพื่อจะหาข้อมูลเกี่ยวกับ หญ้ากิเลนพฤกษา ผลการค้นหามีมากกว่า 1000 แต่ว่ามันก็เป็นการถามหาที่อยู่ของ หญ้ากิเลนพฤกษา เหมือนผม ไม่มีใครรู้ว่าสมุนไพรระดับ 6 นั้นอยู่ที่ไหน
ผมไม่มีทางเลือก จึงได้เปิดแผนที่โลกขึ้นมาดู แล้วหาสถานที่ ที่มีคำว่ากิเลนอยู่ ผมเจอถึงสามแห่ง หุบเขากิเลนพฤกษา มหาสมุทรกิเลนพฤกษา และหุบเหวกิเลนพฤกษา มหาสมุทรกิเลนพฤกษา
ไม่น่าเป็นไปได้เพราะว่าสมุนไพร ไม่น่าเกิดในทะเลลึก หุบเขากิเลนพฤกษาเป็นแผนที่ขนาดใหญ่ที่มีแผนที่หุบเหวกิเลนพฤกษา อยู่ตรงกลาง
อ่าหะ ผมคงต้องไปหาที่หุบเขากิเลนพฤกษาแน่ๆ ผมมองไปที่แผนที่ หุบเขากิเลนพฤกษามันอยู่สุดของของเขตเมืองป้าฮวงติดกับเมืองจิวหลี่ มันต้องเป็นการเดินทางที่ยาวนานแน่ๆ แต่ว่าเพื่อเงินและไอเท็ม ลุยกันเลยย
ที่มา: