ตอนที่แล้วตอนต่อไปผมใช้ประโยชน์จากแรงส่งที่พุ่งลงมา ในการฟันเข้าที่หัวไหล่ของ ‘Willow Shore’ ทำให้ดาเมจมากกว่า 1700 ลอยออกมาทันที แล้วเขาก็ตายไปอย่างรวดเร็ว เขาเบิกตากว้างพร้อมกับดรอปคันธนูออกมา ก่อนตายเขาหันมาที่ผมพร้อมกับพูด
“เป็นดาบที่เร็วจริงๆ”
หลังจากฆ่า ‘Willow Shore’ ผมก็กลิ้งเข้าพุ่มหญ้าด้านข้างทันที [บอลเพลิง] หลายลูกพุ่งข้ามหัวของผมไป ในขณะเดียวกันที่พื้นที่ผมเคยยืนอยู่ ก็ปรากฏเสาเพลิงและเสาน้ำแข็งขึ้น พวกเขาใช้ทักษะได้แม่นจริงๆ ถ้าไม่หลบหละก็มีหวังตายแล้วแน่นอน พวกเขามี เมจถึง 7 คน ตอนนี้ผมฆ่าไปได้แค่ 2 คน
“ตายซะ”
เบอเซิกเกอร์ระดับ 41 คำรามพร้อมกับเหวี่ยงขวานที่ใช้ทักษะ [ขวานเพลิง] ใส่ผมอย่างแม่นยำ
ฟุบ
ผมหลบออกไปเล็กน้อยทำให้ขวานพลาดไป มันจู่โจมไปที่พื้นอย่างรุนแรง จนทำให้ พื้นหญ้าระเบิดเป็นจุน พร้อมกับปรากฏ
“MISS”
ลอยขึ้นมา อย่างที่เขาว่ากัน [ขวานเพลิง] เป็นทักษะที่ช้ามากทำให้หลบได้ง่าย โดยเฉพาะคลาสที่มีความเร็วแล้วเป็นเรื่องที่ง่ายมากที่จะหลบ
แก้งงง
ผมฟาดดาบหยกสวนเบอเซิกเกอร์คนนั้นทันที แต่เขาก็สามารถยกขวานขึ้นมากันได้ แต่พลังโจมตีของผมเยอะกว่ามากทำให้เขาถอยหลังไปถึง 3-4 ก้าว เขาพูดออกมาอย่างตกตะลึง
“อะไรเนี้ย เป็นไปไม่ได้ นักดาบจะมาเหนือกว่าชั้นได้ไงเนี้ย”
ผมหันไปมองรอบๆ พร้อมกับวิ่งออกจากเบอร์เซิกเกอร์ทันที ผมพุ่งเข้าจู่โจม เมจที่กำลังร่าย [เสาเพลิงและเสาน้ำแข็ง] อยู่ทันที ผมยกดาบขึ้นกำลังจะฟันไปที่เมจคนนั้นอย่างรวดเร็ว
ปังงง
ประกายไฟปรากฏขึ้นที่หัวไหล่ของผม และมีกลิ่นดินปืนลอยออกมา ‘Piggy’ ยิงมาที่ผม แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา พลังป้องกันของผมมากกว่า 1000 ดังนั้นเขาทำดาเมจกับผมได้ไม่เกิน 200 กว่า แน่ๆ
นอกจากนี้กองทัพสัตว์เลี้ยงต่างๆ ก็พุ่งตรงมาที่ผม ตั๊กแตนตำข้าวสโลผมทันที นอกจากนี้ตัวต่อก็ยังมีความเร้วที่สูงมาก แต่ว่าพลังโจมตีของพวกนั้นอยู่ราวๆ 700 จึงไม่สามารถทะลวงพลังป้องกันของผมเข้ามาได้ สัตว์เลี้ยงพวกนั้นโจมตีเข้ามาที่ผมทันที แต่ดาเมจที่พวกมันทำได้ต่างน้อยกว่า 50
ว๊าบบ +750!
ด้วยการฮิลเลือดของผมก็กลับมาเต็มทันที ด้วยการเคลื่อนที่เพียงเล็กน้อยผมก็มาปรากฏตรงหน้าเมจจนได้ เขาพยายามที่จะถอย แต่ว่า….มันช้าไป!!
สายลมพุ่งออกจากใต้เท้าของผม ผมเริ่มใช้ ทักษะผสานระดับ S [เพลงดาบร้อยสังหาญ] ทันที ด้วยการโจมตี 4 ครั้งทำให้โล่มานาของเขาแตกไป แล้วผมก็จบการโจมตีด้วย [ดาบสายลม] ต่อ
เปรี้ยงงงง 1109!
โล่มานาของเขาแตก พร้อมกับที่ร่างของเขาทรุดลงที่พื้นทันที พร้อมกับดรอปยาทะเลสีครามออกมาหลายขวด ผู้เล่นของกิลด์ [Wrath of the Heroes] ไม่ขาดแคลนเลยหละ พวกเขามีปัญญาใช้ ยาระดับ 5 เลยแหะ
ผมรู้สึกถึงความร้อนที่ด้านหลัง ทำให้ผมหันกลับไปดูทันที ผมเห็น ‘Piggy’ ที่อยู่ห่างออกไปกำลังหมอบอยู่ที่มือของเขากำลังถือไรเฟิลส่องมาทางผม ผมเหมือนมองเห็นภาพลวงตาปืนใหญ่ขนาดใหญ่มากปรากฏขึ้น มันคือทักษะของมือปืนคลาสสอง!!
เปรี้ยงงงงง
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง พื้นดินรอบๆ ผมระเบิดอย่างรุนแรง
มันคือทักษะทำดาเมจ AOE ระยะ 7×7 เมตร มันคือ [Bombardment] 197! ผมรู้สึกเย็นวาปไปทั้งตัว นี่มันน่ากลัวจริงๆ ถ้ามีมือปืนซัก 7 หรือแปดคน ใช้ทักษะ [Bombardment] พร้อมกันละก็ ถึงแม้จะมีความเร็วมากแต่ก็ เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะหลบทักษะนี้ ผมคงตายอยู่ตรงนี้แน่ๆ เป็นทักษะ AOE ที่น่ากลัวเกินไปแล้ว …..
ผมลดดาบลง และตัดสินใจที่จะไม่สนใจ ‘Piggy’ พร้อมกับหยิบเอาน้ำยาเพิ่มเลือดระดับ 5 จากในกระเป๋าออกมา มันเพิ่มเลือดให้ผม 750 บนท้องฟ้าโบโบ้ บนไปรอบๆ และพุ่งเข้าใส่เป้าหมายที่เหมือนกับผม นั้นคือ เมจระดับ 39 นั่นเอง ผมฟันไปที่เขาพร้อมกับที่โบโบ้ส่งหนามแห่งความตายใส่ ทำให้เขาตายทันที
“หมอ!! รักษาทุกคนเร็ว”
ดวงตาของ ‘Piggy’ เต็มไปด้วยความโกรธ
“นักธนูรออะไรอยู่เล่า ใช้ [Shatter Shot] เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวมันซะ เบอเซิกเกอร์กับนักดาบ ไปล้อมมันซะอย่าให้มันหนี พวกเราจะกำจัดมันที่นี่กัน”
บนท้องฟ้า เอลฟ์สายลมที่เป็นหมอสามคนกัดฟันแน่น
“การโจมตีของเซียวเหยาจื่อไจ๋รุนแรงเกินไป ทุกทักษะของเขามันเป็น One Hit KO หมด พวกเราไม่มีโอกาสได้ฮิลเลยแม้แต่น้อย พลังโจมตีเขาต้องสูงมากแน่ๆ”
ที่ตรงข้าม นักดาบระดับ 42 เหวี่ยงดาบของเขาพร้อมกับหัวเราะ
“มันจะเก่งซักแค่ไหนกัน ดูซะ ชั้นจะเป็นคนกำจัดมันเอง”
ฉั้ววว
ในขณะที่ดาบของผมแทงทะลุอกของเมจอยู่ ผมก็รู้สึกเหมือนกับมีแรงลมปะทะเข้าที่หลัง นักดาบระดับ 42 กำลังใช้ท่า คอมโบระดับ 5 อยู่ ผมหันกลับไปพร้อมกับ ดึงดาบออกจากศพของเมจ เพื่อไปรับดาบของเขาทันที ผมสามารถรับดาบแรกของมันได้แต่ว่าอีกสามดาบผมไม่สามารถหลบมันได้
134!
147!
114!
“อะไรวะเนี้ย”
ใบหน้าของเขาเขียวคล้ำ
“มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ที่มันจะมีพลังป้องกันขนาดนั้น”
ผมยิ้มและสั่งให้โบโบ้ไปฆ่านักดาบส่วนผมพุ่งไปอีกทางเพื่อจะฆ่าเมจ ผมใช้ท่า [คอมโบ] เพื่อทำลายโล่มานา แล้วใช้ท่า [ดาบน้ำแข็งทมิฬ] เพื่อฆ่าเขาทันที ผมรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ตอนนี้เหลือเมจเพียงคนเดียว ทำให้โอกาสที่ผมจะตายลดน้อยลงไปมาก
ตอนนี้ได้เวลาแห่งการสังหารหมู่แล้ว ก่อนอื่นต้องจัดการคนออกคำสั่งก่อนนั้นคือ ‘Piggy’!!! เท้าของผมก้าวเดินไปอย่างมั่นคง ดาบของผมสะท้อนแสงเรืองรอง ‘Piggy’ คว้าปืนของเขาแล้วถอยหนีอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันเขาก็ตะโกนออกคำสั่ง
“อัศวิน หยุดมันไว้ อย่าให้มันเข้าใกล้ชั้นได้”
อัศวินที่ดูแล้วคงมีเลือดอย่างต่ำก็ 3000 วิ่งมาหาผมพร้อมกับหอกในมือ เขาใช้ทักษะ [หอกเพลิง] มาที่ผมทันที มันพุ่งเข้าใส่หน้าอกของผมอย่างจัง ดาเมจ 221 ลอยออกมาทันที อัศวินคนนั้นหน้าซีดทันที เขาคงอัพพ้อยไปที่ พลังป้องกันและค่าความอดทนแน่ๆ
ดังนั้นหมอนี่คงไม่มีทางทะลวงพลังป้องกันของผมได้แน่ ผมยกแขนขึ้น พร้อมกับกระแทกอัศวินให้กระเด็นออกไป ในขณะเดียวกันผมก็ใช้หมัดต่อยลงไปที่พื้นดินทันที ทำให้เกิดโซ่เหล็กพุ่งเข้าไปรัดตัวของ ‘Piggy’ เป็นทักษะที่มีประโยชน์จริงๆ [Binding Chain] เนี้ย
ใบหน้าของ ‘Piggy’ ม่วงคล้ำ
“บ้าเอ้ย ชั้นกำลังจะ….”
ฟุบบบ
ผมกระโจนไปด้านหน้าของ ‘Piggy’ พร้อมกับ ช๊าตไป 0.2 วินาที ผมโดดขึ้นด้านบนแล้วก็ฟันไปด้วย [ดาบสายลม] เข้าไปที่หัวไหล่ของ Piggy พร้อมกับโจมตีธรรมดาตามไปด้วย ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้ฟื้นเลือดแม้แต่น้อย
879!
664!
เขาตายทันที ‘Piggy’ เป็นเพียงแค่มือปืน เขาคงเพิ่มพ้อยส่วนมากไปที่ค่าความว่องไว ทำให้เลือดของเขามีไม่เกิน 1100 แน่ๆ ด้วยเลือดแค่นั้นคงไม่อาจต้านทานพลังโจมตีของผมได้แน่นอน ….
ผมเตะศพของ ‘Piggy’ ออกไปพร้อมกับหันไปดูโบโบ้ ตอนนี้โบโบ้ถูกเมจโจมตีจนทำให้มันเหลือเลือดเพียง 10% แล้วผมรีบใช้ฮิลให้มันทันที บนท้องฟ้า เอลฟ์สามคนที่เป็นหมอกำลังตกใจ หลังจากที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า
“เรา….เราจะทำยังไงกัน…ดี”
ไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้ฮิลเลยแม้แต่น้อยด้วยการโจมตีของผม พวกเขาคือหมอคลาสสอง พวกนั้นมองลงมาที่พื้น
“เราควรจะฟื้นชีพให้ พี่ Piggy ดีมั้ย?”
เมจที่เหลือเพียงคนเดียวตอบกลับทันที
“ไม่ต้อง ตอนนี้พวกเราแพ้แล้ว เมจคนอื่นตายหมดแล้ว แบบนี้พวกเราฆ่าเซียวเหยาจื่อไจ๋ไม่ได้แน่ อุปกรณ์ของเขามันดีเกินไป พวกเราควรแจ้งที่อยู่เขาให้หัวหน้ากิล ด้วยคนกว่าร้อยคน เราจะสามารถฆ่าเขาได้แน่”
ฉั้ววว
ดาบของผมทะลวงเข้าไปยังเกราะหนักทันที
แต่เขาก็ยังไม่ตาย
ทันใดนั้น ร่างกายของผมสั่นสะท้าน มันคือสตั้น!!
เงาปรากฏขึ้น พร้อมกับนักฆ่าระดับ 41 ผมรู้สึกเจ็บปวดที่หลังอย่างรุนแรง ทักษะ [Backstab] และ [Bleed] ของนักฆ่า เป็นทักษะที่รุนแรงจริงๆ
447!
301!
ผมหันกลับไปพร้อมกับฟันกวาดไปทันที ผมตกใจเล็กน้อย เขาสามารถหลบการโจมตีของผมไปได้ เขาต้องมีความเร็วและความคล่องตัวสูงมากแน่ๆ เขามองมาที่ผมพร้อมกับพูดยั่วยุ
“เซียวเหยาจื่อไจ๋ เตรียมตัวตายซะ!!”
ผมยิ้มพลางพูดอย่างเยอะเย้ย
“คนที่จะตาย เป็นนายมากกว่ามั้ง”
“หือ?”
แววตาของเขาตกใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะมีความเร็วสูง แต่เขาก็สู้โบโบ้ของผมไม่ได้ ผมสั่งมันให้เข้าจู่โจมทันที โบโบ้ใช้ คอมโบเข้าใส่หน้าอกของเขาทันที นักฆ่าคุกเข่าลงที่พื้น แววตาของเขาไม่ยอมรับกับผลที่เกิดขึ้น
“บ้าเอ้ย ความเร็วของผึ่งตัวนั้น มันไม่ยุติธรรมเลย”
ผมพุ่งเข้าใส่เป้าหมายต่อไปทันที แล้วผมก็ฆ่าเบอเซิกเกอร์อีกคนในเวลาเพียง 6 วินาที พร้อมกับฮิลตัวเองไปด้วย ทำให้เลือดผมตอนนี้มีมากกว่า 40% พวกเขาเสียเมจและนักธนูไปมาก ทำให้ผู้เล่นที่เหลืออยู่ของ [Wrath of the Heroes] สูญเสียความได้เปรียบที่มีต่อผมไป
ตอนนี้พวกเขาเหลืออาชีพเกราะหนักแค่คนเดียว พวกเขาหมดโอกาสที่จะฆ่าผมไปแล้ว นอกจากนี้นักดาบกับเบอร์เซิกเกอร์พวกนี้อ่อนแอเกินไป หากเปลี่ยนเป็นมี’เจี้ยนเฟิงซาน’อยู่ที่นี่ด้วยละก็ สถานการณ์ของผมคงเลวร้ายกว่านี้มากแน่ๆ
“ถอย!! อย่าเสียระดับโดยเปล่าประโยชน์”
เบอเซิกเกอร์คนหนึ่งร้องตะโกนบอกพร้อมกับแบกขวานของเขาถ่อยห่างออกไป ผู้เล่นอีก 9 คนที่เหลือ หลังจากได้ยืนคำสั่งถอยพวกนั้นก็หนีไปทันที โดยที่ทิ้งร่างของเพื่อนตัวเองอีก 12 ร่างไว้เบื้องหลัง …
ผมเก็บดาบเข้าฝักพร้อมกับหัวเราะ 1vs22 พวกนั้นยังหนีพร้อมกับทิ้งศพอีก 12 ศพไว้ แม้ว่าปัจจัยหลักที่ทำให้ผมชนะจะมาจากการโจมตีที่ไม่คาดคิดก็เถอะ แต่สิ่งสำคัญที่ทำให้ผมชนะ ก็คือ ค่าสถานะกับทักษะของผมนั้นเอง ด้วยการคำนวณเวลาที่ใช้ท่าต่อเนื่องของผม มันแสดงผลลัพธ์ได้อย่างดีเยี่ยม จนทำให้ผมชนะมาได้
ผมเดินไปหยิบอุปกรณ์ของพวกนั้นที่ตกลงมา ด้วยการที่ชื่อของพวกเขาไม่ได้เป็นสีแดง ทำให้อัตตราการดรอปลดน้อยลงจริงๆ ด้วย การตายหนึ่งครั้ง โอกาสดรอปอุปกรณ์ 1 ชิ้นคือ 15% 2 ชิ้นคือ 3% และไม่มีโอกาสดรอปถึง 3 ชิ้น
ดังนั้นแม้ว่าผมจะฆ่าพวกนั้นไปถึง 12 คน แต่ก็มีอุปกรณ์ดรอปเพียงแค่ 3 ชิ้นเท่านั้น ถึงแม้ค่าเสน่ห์ของผมจะสูงก็เถอะ
‘Willow Shore’ ดรอปธนูออกมา
มันคือ Sweeping Wind อาวุธเลเวล 37 ระดับเงิน
เพิ่ม พลังโจมตี 197-275, ความคล่องตัว +27, ความอดทน +25
ค่าสถานะไม่ได้แย่เลยหละ มันคงขายได้ราคาดีแน่ๆ
อีกชิ้นหนึ่งคือ Runoff Cloak มันดรอปออกมาจากเมจคนหนึ่ง เป็นอุปกรณ์เลเวล 40 ระดับทองแดง มันเพิ่มพลังโจมตีเวท 1% ซึ่งก็ไม่ได้ดูแย่ละนะ
ชิ้นสุดท้ายคือ Riverbed Boots มันดรอปออกมาจกนักดาบคนหนึ่ง อุปกรณเลเวล 36 ระดับทองแดง ค่าสถานะของมันก็อยู่กลางๆ ละนะ ผมเก็บของทั้งสามชิ้นใส่ในกระเป๋าทันที ธนูคงขายได้เงินพอสมควร ส่วนอีกสองชิ้นมันก็พูดยากนะ ผมคิดว่าราคาของ ของสามอันนี้มันไม่ค่อยคุ้มกับที่ผมเสีย การ์ดอภัยโทษไปเท่าไหร่
ผมตรวจสอบค่าสถานะของตัวเองหลังจากที่ต่อสู้ไปทันที ตอนนี้ผมเหลือเลือดเพียง 57% และมานาอีกแค่ 31 ซึ่งไม่พอที่จะที่จะใช้ดาบสายลมเลยด้วยซ้ำ
เฮ้อออ ทักษะระดับสูงนี่มันใช้มานาเยอะจริงๆ ดูเหมือนว่าในอนาคต นอกจากอุปกรณ์ที่เพิ่มค่า ความอดทน ความแข็งแกร่ง และความว่องไว ผมคงต้องหาอุปกรณ์ที่เพิ่มพลังเวทด้วยละนะ เพื่อทำให้ผมใช้ทักษะได้ดียิ่งขึ้น มันคงต้องใช้เวลาซัก 20 นาทีกว่าพวกนั้นจะหาผมพบ
เพราะงั้นผมเลยไม่รีบร้อนเท่าไหร่ อย่างไรก็ตามพวกนั้นรู้ที่อยู่ผมแล้ว พวกนั้นคงจะมาในไม่ช้า
ดังนั้นผมควรที่จะเข้าไปลึกกว่านี้อีกซักหน่อย … ผมตรวจดูสภาพแวดล้อมรอบๆ แล้วเดินหน้าต่อไป
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็มาถึงยังหุบเหวสีดำขนาดใหญ่ ขณะที่ผมยืนอยู่ไกล้ๆ หุบเหวผมก็รับรู้ถึงกลิ่นอายอันป่าเถื่อนฟุ่งกระจายออกมา
ในที่สุดผมก็มาถึงซักที หุบเหวกิเลนพฤกษา!!!
ที่มา: