ตอนที่แล้วตอนต่อไปผมตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วก็ต้องรู้สึกหนาวอย่างรุนแรง ตัวของผมบิดงอเหมือนกุ้งบนโซฟา ผมมองเห็นแสงสลัวๆ ลอยเข้ามา มันคงใกล้เช้าแล้วหละนะ แต่ผมก็ยังนอนอยู่ที่เดิมพร้อมกับปิดตาลง แม้ว่าผมจะนอนไปเพียงสองชั่วโมง ผมก็ฟื้นร่างกายและจิตใจไปได้กว่า 70% แล้วหละนะ นี่คือข้อดีของผู้ฝึกตน
ฟุบบ
มีใครบางคนตื่นขึ้นมา!!! ผมได้กลิ่นของน้ำหอมลอยมาทันที นี่มันเป็นกลิ่นของน้ำหอมยี่ห้อวากเนอร์ ผมมองต่ำลงไป มีคนกำลังนำผ้าขนหนูมาห่มให้ผม แสงของตอนเช้าสาดเข้าใส่ใบหน้าของผม ผมทำท่านอนหลับต่อไปเช่นเคย
“ถ้านายตื่นแล้ว…ก็ตื่นมาเถอะ”
เจ้าของกลิ่นวากเนอร์หัวเราะเบาๆ ผมถอนหายใจด้วยความผิดหวัง ‘ว่านเอ๋อ’สามารถอ่านใจได้ ผมคงต้องระวังให้มากขึ้นละนะ อย่างไรก็ตามผมก็โกหกต่อไป และ’ว่านเอ๋อ’ก็ไม่พูดถึงมันอีก ไม่นานผมก็หลับไปอีกครั้ง และ’ว่านเอ๋อ’ก็กลับไปยังเตียงของเธอ เธอกอด’ตงเฉิง’และหลับไป ‘ตงเฉิง’พิมพำว่า
“นี่คือสิ่งที่ฉันชอบ อย่ารำคาญฉันเลยนะ”
ผมไม่เข้าใจว่าเธอฝันเกี่ยวกับอะไร ไม่นานผมก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้พระอาทิตย์ส่องสว่างมากแล้ว ผมขยี้ตาเล็กน้อยและมองไปยังเตียงที่อยู่ถัดจากผม พวกเธอค่อนข้างนอนดิ้นแหะ ผ้าห่มหลุดออกไปเยอะทำให้ผมเห็นขาขาวราวหิมะของเธอ
‘ว่านเอ๋อ’ยังนอนหลับอุตุอยู่เช่นเคย เธอมีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า เธอกำลังฝันอะไรอยู่นะ เธอเหมือนลูกแมวที่กำลังหลับเลย ส่วน’เฉิงเย่ว’เธองอตัวอยู่ ใบหน้าของเธอซุกเข้าไปที่หน้าอกของ’ว่อนเอ๋อ’ บ้าเอ้ย โชคดีชะมัดเลย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้ 11 โมงแล้ว เรานอนกันนานมากเลย โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุด ไม่มีการเรียน และก็ Destiny ปิดปรับปรุงจนถึงเที่ยง การนอนเป็นทางเลือกที่ดี
ผมตะโกนเรียก
“คุณหนู ตงเฉิง เตรียมตัวกลับมหาลัยเถอะครับ”
ในขณะนั้น บนเตียงนอน ‘ว่านเอ๋อ’ก็ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย เธอมองมาที่ผม และหันไปมอง’ตงเฉิง’ในอ้อมกอด เมื่อเธอรู้ว่าเธอสวมเพียงชุดคลุมสีชมพูตัวเดียว ที่ปกคลุมร่างของเธอ เธอก็ต้องแข็งค้างไป
“หลี่เซียวเหยา!!”
เธอพูดออกมาเบาๆ
“ออกไปเลย ฉันกับตงเฉิงจะลุกออกจากเตียง”
หลังจากที่หลบออกมา ผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูข้อมูลของ Destiny เกี่ยวกับตารางการปิดปรับปรุง ในบอร์ดข้อมูลมีผลการต่อสู้ของกิลด์ใหญ่ อย่างกิลด์ [Vanguard] และกิลด์ [Flying Dragon] เป็นเพราะการแย่งบอสระดับทองกันละนะ
นอกจากนี้ที่ดังที่สุด คงจะเป็นข้อมูลของดาบประกายวสันต์ ดาบคลาสม่วงระดับ 48 มันถูกยกให้เป็นพระเจ้าแห่งอาวุธเลยหละ อีกอย่างมันยังเป็นระดับสุดยอดอีกด้วย ใน Destiny มีเพียงอาวุธเท่านั้นที่จะมีระดับถึง ระดับสุดยอด
อีกอย่างมีเพียงอาวุธระดับนี้เท่านั้นที่สามารถทำเฟทอลได้ มันเหมือนกับคริติคอล แต่ว่ารุนแรงกว่ามาก หากในการต่อสู้เกิดเฟทอลขึ้นมาแล้วหละก็ มันสามารถเปลี่ยนกระแสของการต่อสู้ได้เลย
ในบอร์ด ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าของดาบประกายวสันต์เป็นใคร แต่หลายคนเชื่อว่ามันอยู่ในมือของหนึ่งในผู้นำของเมืองป้าฮวง เหตุนี้นี่เองที่ทำให้ผู้เล่นสงสัยว่า ทำไมอาวุธระดับสูงอย่าง ดาบสวรรค์สั่ง และดาบประกายวสันต์ถึงมาจากเมืองป้าฮวงเท่านั้น พวกนั้นต่างคิดกันว่า เมืองป้าฮวงเป็นเมืองแห่งขุมทรัพย์แน่ๆ
แม้แต่ ‘Q-Sword’ ก็ยังงงว่า ทำไมเมืองป้าฮวงถึงมีอัตราดรอปที่ดีนัก หลังจากที่ผมตรวจดูข้อมูลเสร็จ ‘ว่านเอ๋อ’และ’ตงเฉิงเย่ว’ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จสัพ แม้พวกเธอไม่ได้แต่งหน้า พวกเธอก็ยังดูสวยงาม พวกเธอไม่ต้องการการแต่งหน้า เพื่อให้ดูสวยงามด้วยซ้ำ
“ไปกันเถอะ”
‘ว่านเอ๋อ’กล่าว ผมมองเวลา
“จะไปกินอะไรกันก่อน หรือว่าจะกลับเลยครับ?”
‘ตงเฉิง’ยิ้ม
“ดีเลย ฉันได้ยินมาว่า แถวนี้มีร้านหม้อไฟ มันชื่อว่าหม้อแห่งพระเจ้า ไปกันมั้ย?”
“โอเค…ผมจ่ายเอง”
ผมพูดในขณะที่ตบหน้าอกตัวเอง ‘ว่านเอ๋อ’เอียงศีรษะพลางยิ้ม
“คนขี้เหนียวของเรา กลายเป็นคนใจกว้างเมื่อไหร่เนี้ย?”
‘ตงเฉิง’กระซิบ
“เขาพึ่งได้ดาบระดับม่วงมาเมื่อวาน ตอบตกลงเลย ไม่ต้องถามหรอก”
“แน่นอน”
ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเราสามคนก็มาถึงยังร้าน หม้อแห่งพระเจ้า และก็ได้สั่งอาหารกินกัน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว ‘ตงเฉิง’เธอเล่นโทรศัพท์ของเธอ แต่อยู่ๆ ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน
“โอ้”
“มีอะไรงั้นเหรอ”
‘ว่านเอ๋อ’ถาม ตงเฉิงกำโทรศัพท์ของเธอแน่น
“ข้อมูลของ CBN ออกแล้วนะ”
“งั้นเหรอ ใครได้ที่หนึ่งหละ?”
“ฟางเก่อเฉ่ว”
“อืม มันควรจะเป็นเขาหละนะ”
ผมประหลาดใจเล็กน้อย
“ใครคือฟางเก่อเฉ่วงั้นเหรอ? เขาเป็นคนมีชื่อเสียงเหรอ?”
“นายว่าอะไรนะ”
‘ว่านเอ๋อ’กล่าวด้วยใบหน้าเฉยเมย
“ในปี 2015 ภายในปีเดียวเขาก็ได้เป็นอันดับหนึ่งในเกม “Overlord” ต่อมาเขาก็เล่นเกม “Conquest” เพียงแค่ครึ่งปี เขาก็มีอันดับสูงกว่า เจี้ยนเฟิงซานและ Q-Sword ไม่เหมือนนายที่อยู่อันดับ 3 ล้านกว่า ใครๆ ก็รู้ว่าเขาเป็นนักเวทและผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก”
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาและหาชื่อของเขาทันที
ID: Fang Ge Que Lv – 51 Silver Mage Main City: เมืองจิ่วหลี่
ผมเหล่ตามอง
“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว เขามีระดับมากกว่าพวกเรา”
‘ว่านเอ๋อ’ยิ้ม
“มันเป็นธรรมดา จิวหลีเป็นเมืองที่ PK ได้ตลอดเวลา และ ฟางเก่อเฉ่ว ก็ไม่เคยพ่ายแพ้เลย เขาเป็นผู้เล่นคนแรกที่ขึ้นสู่ระดับ แกรนมาสเตอร์”
“ระดับแกรนมาสเตอร์?”
ผมแปลกใจ
‘ตงเฉิง’อธิบาย
“คืองี้ การจัดอันดับการต่อสู้ของผู้เล่น อันดับ 1-100 เรารู้จักในชื่อของแกรนมาสเตอร์ ระดับ 101-1000 คือมาสเตอร์ ที่เหลือก็คือ ผู้เชี่ยวชาญ หัวกะทิ กลุ่มมือใหม่ และอื่นๆ เซียวเหยานายอยากดูของนายมั้ย?”
ปากของผมกระตุก
“ของผม….มันคงไม่ได้ต่ำใช่มั้ย?”
‘หลินว่านเอ๋อ’ลุกขึ้นและมานั่งข้างๆ ผม และใส่ ID ของผมเข้าไปในระบบจัดอันดับ
“เซียวเหยาจื่อไจ๋”
และกดตกลง ในขณะที่โทรศัพท์ของผมโหลดอยู่’ตงเฉิง’ก็มาข้างหลังผม พวกเธอมองไปที่หน้าจอของโทรศัพท์ ผู้เล่น
“เซียวเหยาจื่อไจ๋”: อันดับ 217, 117th in the master division “
“ว้าวว 217 ในกลุ่มมาสเตอร์ เยี่ยมมาก ดีกว่าอันดับสามล้านของนายอีกนะ”
‘ตงเฉิง’หัวเราะ ผมมองไปที่’ตงเฉิง’และถาม
“แล้วอันดับของคุณละ”
“ฉันไม่เคย PK”
เธอกัดริมฝีปากของเธอ ดูเหมือนเธอจะกังวลอะไรซักอย่าง ผมรีบใส่ ID ของเธอทันที….อันดับของเธอคือ 51!!!!
“มันไม่สูงเลยเนอะ”
ผมพูด ‘ว่านเอ๋อ’อยู่ข้างๆผม เธอหัวเราและอธิบาย
“อันดับ CBN ไม่ได้คิดแค่การ PK หรอกนะ แต่รวมไปถึง ทักษะ ระดับ อุปกรณ์ สัตว์เลี้ยงและสุดท้ายก็ PK ถึงแม้ว่านายจะฆ่าคนไปเยอะมาก แต่นายก็ถูกฆ่าไปบ่อยเหมือนกัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนายถึงไม่ได้อยู่ในกลุ่มแกรนมาสเตอร์”
“คุณหนู….อันดับของคุณ?”
“นายยังไม่ได้ดูเหรอ?”
“ยัง”
‘ตงเฉิง’เย่วหัวเราะ
“เจ้าโง่ นายไม่เห็นท๊อปสิบรึไง ว่านเอ๋ออยู่อันดับ 9”
“โอ้…”
ผมมองไปทาง’ว่านเอ๋อ’อย่างหวาดกลัว ลูกนกแบบนี้งั้นเหรอระดับสูง?
“มีอะไรงั้นเหรอ?”
‘ว่านเอ๋อ’มองผมอย่างอึดอัดเล็กน้อย
“ไม่คิดว่าคุณจะแข็งแกร่งขนาดนี้”
‘ว่านเอ๋อ’ถอนหายใจ เธอมองมาที่ผมด้วยแววตาที่โกรธ
“นายคิดว่าฉันอ่อนขนาดนั้นเลยรึไง ฉันคืออันดับสามของ “Conquest”เลยนะ อันดับสามนะ”
ผมนั่งเงียบแล้วยกนิ้วโป้งให้
“คุณหนูเก่งมาก”
หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มกินกัน หลังจากทานอาหารเสร็จก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ผมก็พาพวกเธอกลับหอไป ไปออนไลน์ แล้วไปลองดาบใหม่กันเถอะ ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจากเบลอแปลก
“เฮ้ นั้นใครครับ”
“ฉันเองหลี่เซียวเหยา ฉันหลินเที่ยนหนาน”
หัวใจของผมเต้นอย่างรุนแรง
“คุณหลิน มีอะไรงั้นเหรอครับ”
‘เที่ยนหนาน’พูดเบาๆ
“เมื่อคืนนายกับว่านเอ๋อไปโรงแรมระดับสี่ดาวใช่มั้ย?”
ดวงตาของเขามีอยู่เต็มไปหมดซินะ
“ใช่ แต่ว่าผมมีเหตุจำเป็นที่ต้องไป อีกอย่างผมก็ไม่ได้ทำอะไรนอกลู่นอกทางนะ”
“ชั้นรู้ ถ้านายแตะต้องเธอ คงมีคนตายภายใต้ปืนไรเฟิลไปเรียบร้อยแล้ว”
หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่ม
“คุณหลิน คุณส่งคนมาสอดแนมผมเหรอ?”
“ไม่ใช่ นั้นก็เพื่อปกป้องนาย”
“มันคือ?”
คิ้วผมกระตุก
“ผมควรจะบอกคุณนะว่าคุณไม่ควรสงสัยลูกจ้างของคุณ อีกอย่างคนที่คุณส่งมาอาจจะถูกผมฆ่าก็ได้”
‘หลินเที่ยนหน่าน’ชะงักแล้วหัวเราะ
“เยี่ยม ผมชอบความกล้าหาญของคุณนะ อย่างไรก็ตาม ผมก็ต้องบอกไว้ก่อน ผมสามารถดึงนายมาจาก หวางซินได้ และผมยังสามารถลบตัวตนของนายออกจากหวางซินได้อีกด้วย นอกจากนี้ไม่ใช่แค่นายที่จะได้รู้จักความน่ากลัวของชั้น แต่หวางซินจะได้รู้จักมันด้วย”
“นอกจากการปกป้องหลินว่านเอ๋อแล้ว ผมจะไม่ทำอะไร ผมจะไม่พยายามที่จะทำอะไรซักอย่าง”
“ดี ชั้นจะขึ้นเงินเดือนให้นาย ชั้นรู้แล้วว่าอะไรเกิดขึ้นที่สนามเทนนิส เดือนหน้าเงินเดือนของนายจะขึ้นเป็น 50000 หยวน”
“ขอบคุณ บอส”
“ไม่เป็นไร”
ที่มา: