ตอนที่แล้วตอนต่อไป“มันไม่ค่อยเหมือนผีเสื้อเท่าไหร่นะ มันเหมือนกับ เหมือนกับว่าวขนาดยักษ์มากกว่า”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’มองอย่าลังเล ผมจับดาบแน่นพลางมองไปรอบๆ ที่ห่างออกไปในหุบเขา มันคือผีเสื้อขนาดยักษ์ที่บินอยู่ใต้ต้นเมเปิล ปีกทั้งสี่ข้างของมันแผ่ออกกว้างแลดูสวยงามราวกับภาพวาด และทำให้มันเหมือนว่าวขนาดใหญ่มากขึ้น แต่ว่าตรงกลางปีกของมัน
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า มันเป็นร่างมนุษย์และกะโหลกศีรษะสีชมพูติดมาด้วย มันเป็นผีเสื้อจริงๆ งั้นเหรอ? ผมเหล่มองพร้อมกับยิ้ม
“พวกเราโชคดีจริงๆ สตรอเบอร์รี่มัชชะ รีบเข้าไปใกล้ๆ เถอะ ผมมองไม่เห็นข้อมูลของมันเพราะอยู่ห่างเกินไป ผมยังไม่แน่ใจว่ามันเป็นบอสรึเปล่า”
“โอเค”
ผมกระโดดลงไปในหุบเขาพร้อมกับ’สตรอเบอร์รี่มัชชะ’ที่บินตามลงไป ผมไม่กล้าเข้าไปใกล้มันมากเพราะกลัวว่าจะเป็นการดึงความสนใจของมัน ผมอยู่ห่างจากมัน 70 หลา เพื่อดูค่าสถานะของมัน ผมเดาไม่ผิดจริงๆ มันเป็นบอสจริงๆ ด้วย แถมยังโชคดีมากเพราะว่ามันเป็นสายเวท ผมสามารถสู้กับมันได้ง่ายๆ เลยหละ
【ราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตา】(บอสระดับม่วง) Level: 57
Magical Attack: 1400-1850
Defense: 740
Health: 220000
Skills:【เพลิงวายุทมิฬ】【เพลิงนรกาล】【เถาวัลย์ของการเต้นรำของผีเสื้อ】
คำอธิบาย : หลังจากที่ราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตาถูกทอดทิ้งโดยราชาผีเสื้อแห่งภาพลวงตาภายในป่า พลังเวทก็มีความแข็งแกร่งขึ้นมาก มันเป็นพลังธรรมชาติที่สุดแสนจะหยั่งถึง ดังนั้นโปรดระวังอาจจะถูกฝังทั้งเป็นด้วยเถาวัลย์ของมัน …..
“มันเป็นบอสจริงๆ และยังเป็นบอสระดับม่วงเลเวล 57”
ผมตบมือพร้อมหัวเราะ ‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’แสดงความกังวลออกมาเล็กน้อย
“บอส คุณไม่คิดว่าพวกเราจะสู้มันไม่ได้เหรอ? ถึงแม้…..ถึงแม้คุณจะมีฮิล แต่ก็ใช้ได้แค่ 6 วินาทีต่อครั้ง และราชินีผีเสื้อแห่งภาพลวงตายังมีพลังโจมตีเวทถึง 1850 พลังของฮิลของคุณคงไม่พอหรอก ฉันกลัวว่าคุณจะถูมันฆ่าเอานะ”
ผมสะบัดดาบไปมาพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย
“เธอจะรู้ได้ไง ในเมื่อเธอยังไม่ลองดูเลย”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’จีบปากพร้อมกับพยักหน้าช้าๆ
“ถ้าคุณพูดแบบนั้น ฉันอยากจะบอกว่าบอสตัวนั้นมันมีคูลดาวของ 【เถาวัลย์ของการเต้นรำของผีเสื้อ】อยู่ที่ 50 วินาที แต่ [เพลงดาบร้อยสังหาร] ของคุณมีคูลดาวอยู่ที่ 60 วินาที ถ้าคุณถูกมันจับด้วย 【เถาวัลย์ของการเต้นรำของผีเสื้อ】รับรองว่านมันต้องใช้ [เพลิงนรกาล] ใส่คุณต่อแน่ๆ และคุณต้องตายแน่นอน เรื่องที่จะหลบมันนั้นคงเป็นไปได้ยาก เพราะ [เพลิงวายุทมิฬ] ของมันใช้เวลาร่าย 0.5 วิ ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีเวลาหลบมากนัก แต่ถ้าคุณทำได้ โอกาสชนะของเราก็มากขึ้นไปด้วย แล้วจะให้ฉันทำอะไรดีในตอนที่สู้?”
ผมมองขึ้นไปหาเธอ
“เธอก็อยู่ให้ห่างๆ จากการต่อสู้ ไม่งั้นเธออาจจะโดนลูกหลงของ เพลิงนรกาลตายก็ได้”
“โอเค งั้นก็โชคดีนะค่ะบอส!!”
“โอเค”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’บีนออกห่างพร้อมกับรักษาระยะห่างทันที ผมกำดาบประกายวสันต์แน่น พร้อมกับเรียกโบโบ้ออกมาเตรียมพร้อม บอสมีเลือดแค่ 220000 ดังนั้นผมสามารถชนะมันได้แน่ๆ
ย๊า
ผมเหยียบลงไปบนหินพร้อมกับกระโดดขึ้นสูง พร้อมกับใช้ผนังผาในการหนุนเสริม ผมเงื้อดาบขึ้นสูง ดาบประกายวสันต์เปล่งแสงแห่งหมอกจากทักษะ [ดาบน้ำแข็งทมิฬ]ออกมา มันคือการลอบโจมตี!! 1521！
ดาบได้แทงเข้าสู่ร่างของมัน ทำให้มันค่อยๆ ร่วงลงไปอย่างช้าๆ
“บอส การต่อสู้ของคุณสวยงามมากเลย”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’ปรบมือของเธอเสียงดัง ยัยบ้านี่ไม่รู้จักความกลัวจริงๆ ด้วยความแข้งแกร่งของ [ดาบน้ำแข็งทมิฬ] ราชินีผี้เสื้อพยายามที่จะกระพือปีกของมันเพื่อที่จะขึ้นบินอีกครั้ง ทันใดนั้นร่างของมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง มันกำลังจะปลดปล่อย [เพลิงวายุทมิฬ]!!
ผมพยายามหลบออกไปด้านข้างทันที แต่ขาของผมไม่ตอบสนอง เพราะผมมองไม่เห็นแสงก่อน 0.5 วินาทีที่จะใช้ทัษะของมัน ร่างของผมถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง ทำให้เลือดของผมลดไปเยอะมาก!! 1014！
แน่นอนแล้วว่าพลังโจมตีเวทของมันแรงมาก ผมรับอีกไม่ไหวแน่!!! ผมหันหลังกลับและพุ่งออกด้านข้างของมัน ผมใช้ความเร็วของตัวเองเพื่อชะลอความเร็วโจมตีของมัน แสงสีทองปรากฏขึ้นบนดาบประกายวสันต์ การโจมตีสี่ครั้งจาก [คอมโบ] เข้าสู้ร่างของมันเต็มๆ ทำดาเมจเกือบๆ 2200
ฟุบบบบ
ผมรีบถอยออกมาทันที ในขณะเดียวกันบอสมันก็ปล่อยทักษะ [เพลิงวายุทมิฬ] ใส่พื้นที่ผมเคยยืนอยู่ทันที ปรากฏอักษรขึ้นเหนือหัวผมทันที
MISS
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’บินวนไปวนมาอย่างช่วยอะไรไม่ได้ แต่เธอก็ยังปรบมืออยู่เรื่อยๆ
“หลบแบบนั้นแหละ บอสฉันอยากช่วยบ้าง ฉันจะคอยเตือนเวลาเอง ตอนที่มันใช้ทักษะ [เพลิงวายุทมิฬ] จะคูลดาวเสร็จในอีก 1.5 วินาที นอกจากนี้ยังรวมไปถึงขึ้นตอนการใช้งานของมันคือ 2 วินาที ดูเหมือนว่าด้วยความเร้วของคุณ คุณจะสามารถหลบทักษะของมันได้ง่าย ฉันพูดได้เลยว่า [เพลิงวายุทมิฬ] ต้อง MISS อย่างต่ำก็ 50% แน่ๆ นี่มันจะเป็นการต่อสู้ที่ง่ายสำหรับคุณแน่ๆ”
ผมหลบออกด้านข้างพร้อมกับใช้ดาบสายลม และโจมตีธรรมดาไปที่มัน สร้างความเสียหายได้มากกว่า 2500 โบโบ้โจมตีต่อเนื่องสำเร็จ พร้อมกันนั้นผมก็คิดว่าจะทำอะไรต่อ ถ้าบอสใช้ [เพลิงวายุทมิฬ] ผมต้องหลบมันให้ได้ หากโดนมันเข้าไปละก็ ผมก็ต้องใช้ฮิล
ผมแทงดาบประกายวสันต์เข้าสู่ท้องของมัน แสงสีฟ้าพุ่งลงมาจากฟากฟ้าลงสู่ดาบของผม มันคือ fatal strike ทำดาเมจไปกว่า 2000 ผมอดแปลกใจไม่ได้ ด้วยการโจมตีแบบนี้ มันก็เพียงพอสำหรับการฆ่าผู้เล่นหรือว่ามอนสเตอร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แควกกกก
ราชินีร้องออกมาอย่างโหยหวน ปีกของมันระเบิดออกมาด้วยความโกรธ มันคือทักษะอีกอย่างของมัน เพลิงนรกาล!! ระยะโจมตีของทักษะมันคือ 4×4 เมตร ซึ่งเป็นไปได้ยากที่จะหลบได้อย่างทันท่วงที เท้าของผมถูกเปลวเพลิงเข้าไป ทำให้เลือดลดไปมากกว่า 900
โชคดีที่มันไม่แรงมาก อีกอย่างระดับของผมก็สูงมาก เลยไม่เจ็บเท่าไหร่กับการโจมตีนี้ ไม่นานหลังจากนั้น [เถาวัลย์ของการเต้นรำของผีเสื้อ] ก็พุ่งมาที่ผม แต่ผมก็เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว
ผมใช้ [เพลงดาบร้อยสังหาร] ที่เพื่อกำจัดเถาวัล์ออกไป ทักษะนี้มีประโยชน์อย่างไม่น่าเชื่อ ในเวลาไม่ถึง 1 นาทีบอสก็เสียเลือดไปแล้วกว่า 15% ‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’ยืนอยู่ห่างออกไป เธอคำนวณข้อมูลพร้อมกับหัวเราะคิกคัก
“ฉันไม่อยากจะพูดเลยบอส ในเวลาแค่ใน 1 นาที คุณก็ทำดาเมจไปถึง 57,542 แต่บอสก็รีเลือดเร็วมากทำให้ทำดาเมจได้จริงๆแค่ 33000 ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปภายใน 7 นาทีบอสต้องฆ่ามันได้แน่ๆ และก็จะได้ค่าประสบการณ์มหาศาล”
ผมหลบทักษะเพลิงวายุทมิฬพร้อมกับพูดว่า
“อ่า ชั้นยังคุยตอนนี้ไม่ได้ ตอนนี้มันกดดันจริงๆ ระวังตัวนะสตรอเบอร์รี่มัชชะ อาจจะมีผู้เล่นอยู่แถวๆนี้ ที่อยากได้บอส พวกต้องระวังไม่ให้คนอื่นมาลาสบอสและขโมยของไป”
“โอเค”
ผมยังคงเน้นความสนใจไปที่การสู้กับบอส ความกดดันจากมันไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เพราะอุปกรณ์ของผมได้รับการอับเกรดมาแล้ว ทำไมผมจะสู้มันไม่ได้ละ? ถึงแม้ว่ามันจะเป็นบอสระดับม่วงเลเวล 57 แต่มันก็โดนผมโจมตีจนต้องถอยร่นไป มันอาจจะไม่หวังที่จะโจมตีผมแล้วหละมั้ง?
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’บินวนไปรอบๆ พลางระวังภัย สอดส่องดูผู้เล่นรอบๆ ค่าสถานะของราชินีผีเสื้อทั้ง 5 อย่างไม่สามารถสู้กับค่าสถานะของผมได้ มันจึงง่ายมากที่จะฆ่ามัน ในการมุ่งความสนใจที่จะฆ่ามัน ผมต้องเน้นไปที่การหลบทักษะ [เพลิงวายุทมิฬ] ให้ได้อย่างต่ำ 65% เพราะดาเมจมันแรงมาก
ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ใช้ทักษะ ฮิล เพราะบอสมันเล็งมาที่ผมคนเดียวโดยที่ไม่สนใจโบโบ้ แต่โชคไม่ดีโบโบ้โดนลูกหลงจากทักษะของมันตายไปแล้ว ผ่านไป 6 นาที บอสก็เหลือเลือดเพียง 10% ตอนนี้มันไม่ค่อยกดดันแล้ว หัวใจของผมเริ่มที่จะสงบอีกครั้ง ในขณะที่ผมเคลื่อนที่ไปรอบๆตัวของบอส ผมก็ตะโกนเรียก ‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’
“ทุกอย่างเป็นปกติดีมั้ย?”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’นั่งอยู่บนกิ่งไม้ด้านบน พลางแกว่งขาไปมา เธอหัวเราะและยิ้ม
“ไม่ ไม่มีผู้เล่นรอบๆ เลย พวกเราอยู่ในหุบเขาลึกมาก แต่ว่าคุณระดับสูงมาก ดังนั้นคงจะสามารถเห็นนักฆ่าที่แฝงตัวรอบๆ เพื่อหวังจาลาสบอสได้นะ”
“เข้าใจแล้ว”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’โดดลงจากต้นไม้ ร่างของเธอลอยลงมาสู่พื้นเบื้องล่าง เธอพยายามใช้หูเพื่อระวังภัย ดวงตาคู่งามของเธอมองไปรอบๆ อย่างเคร่งเครียด เธอมองไปรอบๆ เพื่อระวังภัยจากนักฆ่า ผมแอบลอบยินดีในใจ ถึงแม้ว่า’ สตรอเบอร์รี่มัชชะ’จะดูบ้าๆบอๆ แต่ว่าใน Detiny การเรียนรู้ไม่ได้ยากมากนัก การฝึกจะช่วยทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นมาได้ และก็จะเป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งให้สตูดิโอด้วย
อ่า เธอเป็นคนที่น่าเชื่อถือได้ ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง
แก้งงง
ผมใช้ทักษะ [เพลงดาบร้อยสังหาร] เพื่อปิดฉากมันทันที ร่างของมันร่วงลงสู่พื้นพร้อมกับร้องอย่างโหยหวน ‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’ระดับเพิ่มไปสองระดับ ส่วนผมก็เพิ่มจาก ระดับ 52 2% เป็น 47% ค่าประสบการจากบอสระดับม่วงมันเยอะจริงๆ อีกอย่างมันยังดรอปของออกมาเยอะพอดู
ช่างใจดีจริงๆ ผมรีบไปดูทันที ผมเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเก็บของทุกอย่างที่บอสดรอปออกมาใส่ในช่องเก็บของทันที มองเพียงแว๊ปเดียวผมก็รู้ว่ามันมีอุปกรณ์อยู่สามชิ้น ไม้เท้าสีเขียวชอุ่ม สร้อยคอที่เปล่งแสงเหมือนกับแสงของดวงจันทร์ และสนับข้อมือสีแดงเพลิง มันช่างเป็นภาพที่สุดยอดจริงๆ ผมโบกมือไปมาข้อมูลก็ปรากฏขึ้นมา
【ไม้เท้าหยก】(ระดับม่วง)
Magic Damage: 440-720
Endurance: +39
Ability Power: +37
Extra: ทักษะเพิ่มเลือดมีผลดีขึ้น 10%
Extra: เพิ่มเลือด 300 Required Level: 47
ผมเก็บมันลงช่องเก็บของไป พลางกล่าว
“พวกเราจะมอบมันให้กับหมอของเรา เป็ดที่รัก โอเคมั้ย?”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’ขยิบตาให้
“โอเค ฉันเชื่อฟังบอส”
ผมมองไอเท็มชิ้นที่สองทันทีมันมีลักษณะเหมือนกับสร้อยพระจันทร์
【ตรวนสายฝนโลหิต】(ระดับทอง)
Agility: +40
Endurance: +32
Extra: เพิ่มทักษะของมือปืนขึ้น 7%
Required level: 48
ปากของผมกระตุก นี่มันเป็นของสำหรับมือปืนผมหันไปมองยัง ‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’
“สตรอเบอร์รี่มัชชะ นี่มันเป็นของที่เหมาะกับหลิวย่งเลย เดี๋ยวเราจะกลับเอาไปให้เขานะ”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’ดูงุนงง
“บอส ใครคือหลิวย่งเหรอ?”
“คนแก่ๆ ที่ดูเงียบๆ ไง”
“คุณหมายถึงคนที่ดูเหมือนลุงอายุ 45 นะเหรอ?”
ผมเกือบจะไออกมาเป็นเลือด
“โอ้ สตรอเบอร์รี่มัชชะ อย่าพูดกับเขาแบบนี้นะ เขาจะโกรธเธอมากแน่ ในชีวิตจริงเขาอายุแค่ 27 เขาไม่ได้อายุเยอะขนาดนั้น”
‘สตรอเบอร์รี่มัชชะ’แลบลิ้นของเธอ
“ฉันรู้แล้วค่ะ บอส”
ที่มา: