ตอนที่แล้วตอนต่อไปTL : ของ ENG มันเป็น Hun ครับ แต่ตามจริงแล้ว มันมีแค่เผ่า ตี่ เชียง เจี้ย ซงนู เซียนเป่ย (เพราะงั้นผมจะใช้ซงนูจะเข้าใจดีกว่า)
“ไม่ต้องห่วง นักเวทอันดับหนึ่งแห่งเมืองฝ่านชูจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง”
‘ตงเฉิงเย่ว’แสดงออกอย่างมั่นใจ ผมกำดาบประกายวสันแน่น เป้าหมายต่อจาก’มัทฉะ’ต้องเป็นผมแน่ๆ ผมเตรียมตัวกับการดจมตีของมัน ผมยืนอยู่ในท่วงท่าการป้องกัน ดาบประกายวสันต์ขนานกับพื้นดินอยู่ด้านหน้าของผม เข้ามาเลย!!! ….
ฟุบบบบบ
หลังจากนั้นไม่นาน อากาศหนาวเย็นก็พัดผ่านผมไป ‘มัทฉะ’บินผ่านมาพร้อมกับเหล่าทหารม้าแห่งซงนู หลังจากที่มันเข้าไกล้ระยะของผม มันก็เปลี่ยนเป้าหมายหลักมาเป็นผมทันที ทหารม้าสิบกว่าตัวพุ่งกระแทกผม โชคดีที่ค่าความแข็งแกร่งของผมสูงพอสมควร จึงสามารถหยุดมันไว้ได้ ผมไม่สามารถหนีได้แล้ว แม้อยากจะหนีก็ตามเถอะ
ผมต้องยืนหยัดสู้กับมันเพียงคนเดียว ผมโดนท่า [Charge] ทำให้ติดสตั้นไป 1.7 วินาที แต่ว่า ‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’กับ’เป็ดที่รัก’ก็ยังไม่ใช้ [Therapy] รักษาอาการผิดปกติของผม พวกเธอฉลาดและเข้าใจอย่างดีเลยหละ ว่าตอนนี้ยังไม่อันตราย สิ่งที่อันตรายมันหลังจากนี้ต่างหาก [พระจันทร์เสี้ยวฟาดฟัน] กับ [Flame Blade] ถูกปลดปล่อยใส่ผม
เปรี้ยงงงงงงง
ประกายไฟและเลขดาเมจไหลออกมาจากเกราะเนบิวล่าของผมทุกทิศทาง……มันเกือบทำให้หัวใจผมหยุดเต้นจริงๆ
764!
901!
774!
ในขณะเดียวกัน’อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ก็ใช้ทักษะของพวกเธอทำให้เลือดของผมกลับมาอยู่ในระดับที่เหมาะสม ถ้ามันไม่ใช้ทักษะ [พระจันทร์เสี้ยวฟาดฟัน] กับ [เปลวเพลิงต่อเนื่อง] ผมก็ยังไม่ตายง่ายๆ หรอก
“ว้าวๆ มันยิงปืนกันใหญ่เลย”
‘ว่านเอ๋อ’พูดติดตลก ผมกำดาบประกายวสันต์แน่น และเริ่มโจมตีด้วย คอมโบ ต่อด้วย [เพลงดาบร้อยสังหาร] ตามแผนแล้วผมต้องยืนรับดาเมจเท่าที่จะทำได้ นอกจากนี้ถึงจะไม่มากก็ตาม แต่แหวนแห่งม่านหลัวของผมก็เพิ่มดูดเลือดให้ 1% แสงสีเขียวพุ่งเข้าสู่ตัวของผม
+11!
+7!
+12!
+9!
มีก็ยังดีกว่าไม่มีละนะ ใครจะคิดละว่า หากมันรวมกันได้ถึง 10% หรือว่า 20% มันจะต้องวิเศษมากๆ แน่ ถ้ามีผู้เล่นที่มีพลังป้องกันสูงพา และดาเมจสูงพอ เขาจะสามารถโซโล่บอสโดยไม่ต้องพึ่งยาเลยหละ
ที่ด้านหลังผม ‘เฉิงเย่ว’ชูคฑาขึ้นพลางร่าย [Pillar of Fire and Ice] ครอบคลุมพื้นที่ 5*5 เมตร มันเป็นดาเมจที่น่ากลัวสำหรับพวกเกราะหนักเลยหละ
1337!
1426!
1481!
….. เธอใช้ทักษะต่อเนื่องทันที สายฟ้าเกิดประกายที่นิ้วของเธอ พุ่งเข้าใส่ทหารม้าด้านหน้าของผม สายฟ้าพุ่งเข้าใส่เป้าหมายต่อไปเรื่อยๆ จนปรากฏดาเมจมหาศาลออกมา
1993!
1921!
1874!
ชั่วพริบตาเลือดของทหารม้าก็หายไปอย่างมหาศาล ระบบแจ้งเตือนบอกว่าดาเมจครั้งนี้ที่เธอทำได้ มากกว่ารอบก่อนมากเลยทีเดียว ‘ว่านเอ๋อ’อ้าปากค้าง พลางถาม
“ตงเฉิงตอนนี้ [ดัชนีอัสนียบาต] ระดับเท่าไหร่แล้ว ทำไมมันแรงจัง”
‘เฉิงเย่ว’มองที่นิ้วมือของเธอพลางกล่าว
“มันแค่ระดับ 2 แต่มันก็แข็งแกร่งจริงๆ แต่น่าเสียดาย มันใช้ได้ทุกๆ สิบวินาทีเท่านั้น ไม่งั้นมันจะโหดมากเลยหละ”
ผมกล่าว
“ใช้ [Rock Spike] กับ [Pillar of Fire and Ice] ล้มมันเลย และดูมานาเธอด้วยอย่าให้มันหมดก่อน หลิวย่งนายอย่าอยู่เฉยๆ ช่วยโจมตีด้วย”
“อ่าหะ”
เขาหัวเราะพลางหมอบลงกับพื้น และเล็กปืนไป ไม่นานมันก็กลายเป็นปืนใหญ่
นี่คือทักษะของมือปืนคลาสสอง [Bombardment]!!!!
เปรี้ยงงงงง
พร้อมกับเสียงปืน พื้นที่ 7*7 เมตรก็ระเบิดขึ้น พร้อมกับกลิ่นดินปืนลอยโขมง มันทำดาเมจไปตัวละประมาณ 400 ไม่เลวเลยทีเดียว ‘มัทฉะ’เรียกราชีนีผีเสื้อออกมา และสั่งให้มันโจมตี มันเริ่มสะบัดปีกของมัน เปลวเพลิงอันร้อนแรงเริ่มลุกโชนขึ้นกลางวงของศัตรุ [Abyssal Flames]!!
มันทำดาเมจได้ใกล้เคียงกับของ’หลิวย่ง’เลยหละ ดาเมจต่างๆ ช่วย’ตงเฉิงเย่ว’ได้มากทีเดียว ด้วยแผนแบบนี้ ความสามารถในการฆ่าของเราเพิ่มขึ้นไม่น้อยทีเดียว ศพของทหารม้าศพแล้วศพเล่าล้มลงอยู่ต่อหน้าผม ผมจิตนาการตัวเองเป็นทหารภายใต้สังกัดของจักรพรรดิอู่ ที่ยืนหยัดต่อสู้กับทหารม้าของซงนู และได้ชัยชนะอย่างต่อเนื่อง
TL : จักรพรรดิอู่ จักรพรรดิลำดับที่ 7 ของราชวงศ์ฮั่น ที่ต่อสู้กับเผ่าซงนูที่ลุกล้ำอาณาเขตมา …..
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็มีศพของทหารม้านอนตายเกลื่อนด้านหน้าพวกเรา พวกเราได้รับค่าประสบการณ์อย่างมหาศาล และนอกจากนี้แต่ละศพมันยงใจกว้างมากอีกด้วย ทั้งเงินทั้งอุปกรณ์หล่นออกมาอย่างมากมาย ผมเดินไปข้างหน้าพลางกล่าว
“ทุกคนเลือกพื้นที่ของตัวเองเลย ไอเท็มที่เก็บได้จะเป็นของพวกนาย และก็อย่าทะเลาะกัน รักษาศักดิ์ศรีบ้าง”
หลังจากที่สาวๆ วิ่งเข้าสู่สนามรบ ผมและ’ซงฮาน’ก็เริ่มที่จะหัวเราะ ในสนามรบเต็มไปด้วยอุปกรณ์ระดับทองแดง ระดับเขียวและระดับเงินอยู่เต็มไปหมด ซึ่งก็ไม่มีค่ามากเท่าไหร่ มันดีแล้วหละ ที่ปล่อยให้สาวๆ มีความสุขกับการเครียร์สนามรบกันไป
‘ว่านเอ๋อ’ไม่ได้ไปเก็บอุปกรณ์ใดๆ เธอเปิดแผนที่ขึ้นมาดูพลางกล่าว
“แค่รอบเดียว พวกเราก็จัดการม่อนไปกว่า 50% ของแผนที่แล้ว ถ้าเป็นแบบนี้เราจะล้างบางพวกมันได้อย่างสบายเลยหละ กลยุทธ์ของมัทฉะมันเยี่ยมมากๆ เลย มันลดเวลาในการเครียร์ม่อนได้เยอะเลยทีเดียว”
ผมพยักหน้า
“ใช่ รีบเครียร์ให้เสร็จก่อนเที่ยงคืนกันเถอะ ผมไม่คิดว่าพวกเราจะอยู่กันได้ทั้งคืนหรอกนะ…….ว่านเอ๋อ ตาของเธอเริ่มจะแดงแล้วนะ”
‘ว่านเอ๋อ’บุ้ยปาก
“มันเป็นเพราะฉันเก็บระดับกับนายต่างหาก”
หน้าผมเขียวคล้ำทันที
“ไม่ใช่เธอหรอกเหรอที่อยากจะเก็บระดับมากกว่าใครเพื่อนนะ อย่ามาโทษผมนะ”
‘ตงเฉิงเย่ว’หัวเราะในใจ
“ถ้าทำแบบนี้ต่อ นายจะได้อยู่คนเดียวนะ อิอิ”
ผม
“……”
….. ผ่านไปครึ่งชั่วโมงพวกเราก็เคลียร์ม่อนที่เหลือจนเสร็จ ทุกคนได้เงินและอุปกรณ์มาไม่น้อย ‘ซงฮาน’เดินมาหาผมอย่างมีความสุข
“อิอิ พี่เซียวเหยา ทายดูซิว่าพวกเราได้เงินมาเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่เข้ามายังดันเจี้ยนนี้”
ผมเดาอย่างประหลาดใจ
“100 ทอง?”
“ไม่ใช่ๆ”
ซงฮานกล่าวด้วยความพอใจ
“ตอนนี้ผมมี 417 ทองแล้ว ม่อนที่นี่มีอัตราการดรอปที่สูงมากเมื่อเทียบกับม่อนธรรมดา พวกเราได้มาเยอะทีเดียวตั้งแต่เข้ามาที่นี่”
ผมมองไปยังอัตราการแลกเปลี่ยนพลางกล่าว
“ตอนนี้อัตราการแลกเปลี่ยนอยู่ที่ 1:7 ดังนั้น 417 ทอง ก็ราวๆ 3000 หยวน อีกอย่างชั้นได้ยินมาว่ารันมินเก็บเงินได้กว่า 100 ทองแล้ว…….ซงฮานนายเน้นเก็บเงินอย่างเดียวใช่มั้ย?”
‘ซงฮาน’ยิ้มน้อยๆ
“เพื่อทำให้ Zhan Long ประสบความสำเร็จ พวกเราต้องการเงินที่เพียงพอ ตั้งแต่ผมเข้าสตูดิโอมาก็ไม่เก็บเงินเข้ากระเป๋าตัวเองเลย ผมเองเงินทุกบาททุกสตางค์เข้าสตูดิโอทั้งหมด พี่เชื่อผมได้เลย”
ผมพยักหน้า
“ใช่ ทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของสตูดิโอ เมื่อไหร่ก็ตามที่สตูดิโอได้กำไร ทุกคนก็ต้องได้รับส่วนแบ่ง”
“ช่ายย”
ห่างออกไปไม่ไกล ‘อวี่จื่อเฉิงโชว’พูดขึ้น
“เซียวเหยาจื่อไจ๋ ซงฮาน พวกนายหยุดคุยกันได้แล้ว พวกเรากำลังจะไปสู้กับบอสนะ ครั้งนี้คือจักรพรรดิแห่งซงนู…..เป็นหนึ่งในตำนาน”
ผมพยักหน้าและเดินนำหน้าไป ที่ชั้นสี่นี้บอสไม่ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์ แต่มันอยุ่บนม้าศึกที่เต็มไปด้วยชุดเกราะเต็มยศ มันอยู่ที่สุดขอบแผนที่ มันจับดาบสองคมไว้ในมือ และมองออกมาอย่างองอาจและโกรธแค้น มันต้องรู้แล้วหละว่าลูกน้องของมันโดนฆ่าจนหมด ผมค่อยๆ ย่องเข้าไปไกล้ๆ มัน จนได้ค่าสถานะของบอส
โอ้ ค่าสถานะของบอสระดับ 60 มันสูงมากจริงๆ
【จักรพรรดิแห่งซงนู – หลิวหยวน】 (บอสระดับม่วง) Level: 60
Attack: 1620-2050
Defense: 1190
Health: 320000
Skills: 【Combo】 【Savage Jump Slash】 【เพลงดาบแห่งโหลวหลัน】
คำอธิบาย : เผ่าซงนู แต่เดิมแล้วเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์เซี่ยโบราณ ตั้งแต่เริ่มศักราชยู้ใหม่ ราชวงศ์เซี่ยที่หนีรอดมาได้ เริ่มรวบรวมคนเร่ร่อนจากโหลวหลัน พวกเขาองอาจและกล้าหาญ พวกเขากลายเป็นวีรบุรุษของชนเผ่าเร่ร่อนแถบชายแดนของมองโกเลีย จักรพรรดิแห่งซงนู หลิวหยวน ได้จ้างทหารเพื่อป่าวประกาศยงตนเป็นจักรพรรดิ แม้เขาจะตาย เขาก็ยังกลับมาปกปัก รักษา จิตวิญญาณแห่งวีรบุรุษหรันมินที่ตั้งอยู่ภาคกลาง …..
มันนั่งอยู่บนม้าศึกพร้อมกับเหล่มองมาที่พวกเรา
“เจ้าพวกอ่อนแอจากโลกที่ล้มสลาย พวกเจ้าพยายามจะทำสิ่งใดกัน”
ผมหัวเราะพร้อมกับดึงดาบออกมาช้าๆ
“เพื่อขับไล่หลืบไรที่ซ่อนอยู่และทวงคืนแผ่นดินของพวกเรา!!!!”
‘ว่านเอ๋อ’
“……”
‘เป็ดที่รัก’พูดเบาๆ
“บอสระวังตัวด้วย [บอส] ตัวนี้มีพลังโจมตีสูงกว่า 2000 คุณอาจจะโดนฆ่าเพียงเสี้ยววิก็ได้”
ผมพยักหน้า
“ไม่ต้องห่วง เขาฆ่าผมด้วยการโจมตีครั้งเดียวไม่ได้หรอก เว้นเสียแต่ว่า เขาจะคริติคอล มาพยายามกันเถอะ ตงเฉิงใช้ [Icicle]ไปที่มัน ว่านเอ๋อพยายามหลบมันให้ได้และใช้ [Gouge] คอยคุ้มครองผม หลังจากใช้ [Gouge] แล้วก็รีบถอยทันที พวกเรามีหมอแค่สองคน ผมกลัวว่าพวกเธอจะสนับสนุนพวกเราพร้อมกันไม่ได้”
‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’หัวเราะพลางกล่าว
“ใช่ ฉันกังวลมากเลย บอสที่มีพลังโจมตี 2050 ฉันไม่เคยเจอมาก่อนเลยหละ”
“ลุยยย”
ผมกำดาบแน่นพร้อมพุ่งเข้าไป โดยมี’ว่านเอ๋อ’ตามหลังมาติดๆ ‘ตงเฉิงเย่ว’เรียกมนุษย์เสือออกมาเตรียมพร้อมที่จะประสานงานกับพวกเราตลอดเวลา ……
ฟุบบบบบบ
รองเท้าของผมก้าวเข้าไปยังห้องโถง ผมไม่ได้พุ่งเข้าไปหามันโดยตรง ผมกระโดดขึ้นสู่อากาศ พร้อมกับปลดปล่อย [ดาบน้ำแข็งทมิฬ] น้ำแข็งเริ่มเกาะกุมที่ปลายดาบ
ฟุบบบบบ 1215!
หลังจากที่ผมโจมตีไป ผมเห็นน้ำแข็งเข้าเกาะกุมพื้นที่ แต่ว่า นี่คือบอสระดับ 60!!! มันรีบยกดาบหนักของมันขึ้น ปรากฏแสงสีทองขึ้นที่ดาบของมัน มันกำลังจะใช้ คอมโบระดับ 7!!!!
847!
912!
+1411
901!
889!
โชคดีที่’เป็ดที่รัก’สามารถฮิลผมได้ทันท่วงที ทำให้ผมรอดตายมาได้ หลังจากผมลงถึงพื้น ผมก็ใช้ทักษะ [เพลงดาบร้อยสังหาร] ทันที
ผมฟาดฟันเข้าไปที่ม้าศึกของมัน ถึงแม้ว่าดาเมจจะสูงมากแต่ก็ไม่สามารถทำให้มันถอยไปได้แม้แต่น้อย มันดูเหมือนว่า ผมจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพียงฝ่ายเดียว!!!!
“ฮ่าๆ เจ้าหนูสารเลว แกคิดจริงๆ เหรอว่า พลังของแกจะทำอะไรข้าได้ ข้าหลิวหยวนผู้เป็นปรมาจารณ์ของทักษะแห่งเผ่าซงนูที่ผ่านกาลเวลามานับพันปี ”
‘จักรพรรดิแห่งซงนู – หลิวหยวน’ หัวเราะดังลั่น
ดาบของมันหมุนวนด้วยแสงสีแดงโลหิต มันมาแล้ว หนึ่งในท่าปิดฉากของมัน!!!
[เพลงดาบแห่งโหลวหลัน]
ฟุบบบบบบ
ดาบของมันระเบิดแสงสว่างออกมา ผมไม่สามารถป้องกันมันได้ มันจะทะลุผมไปงั้นเหรอ? ผมเหวียงดาบเพื่อใช้แรงของมันถอยหลังกลับ เพื่อหาโอกาสใช้ทักษะ [สะท้อน]
เปรี้ยงงงง
ดาบของมันเปล่งแสงออกมาหลายเมตร ยืนยันข้อสงสัยของผมทันที มันจะทะลวงร่างของผมแน่นอน แต่โชคดีที่ผมใช้ทักษะ [สะท้อน] แล้ว และสะท้านพลังโจมตีของมันกลับไปไม่น้อย
“754”
บ้าเอ้ย นั่นเป็นแค่ความเสียหายบางส่วนเอง อย่างที่คิด ดาเมจจากสะท้อนมันจะลดลงเมื่อใช้กับบอส ไม่เช่นนั้นหละก็มันจะทำดาเมจได้อย่างน้อยก็ 2000 แน่นอน
แต่ก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยผมก็หลบทักษะมันได้ ผมยกดาบพร้อมกับถอยเพื่อรักษาระยะห่างจากมัน แต่ก็ยังได้รับการโจมตีธรรมดามาสองครั้ง ทำให้ผมตกอยู่ในสถานะการที่ไม่ดีเท่าไหร่
“เจ้าหนู เจ้ากำลังจะหนีงั้นรึ”
มันกล่าวอย่างดังพร้อมกับกระโดดออกจากหลังม้าขึ้นสูง บ้าจริงนี่คือ [Savage Jump Slash] งั้นเหรอ
เปรี้ยงงงงง
ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วหัวไหล่ของผม มันเจ็บมากจริงๆ
1982!
‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’รีบฮิลผมทันที ใบหน้าของเธอซีดเผือด
“พระเจ้า บอสตัวนี้มันเวอร์เกินไปแล้ว ทักษะของมันรุนแรงมากจริงๆ”
ที่มา: