ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป“พวกเขา…..พวกเขาไม่ได้จะทำอะไรร้ายแรงใช่มั้ย?”
‘หวางหรัน’มองมาที่พวกเราและถามเบาๆ ‘หลินว่านเอ๋อ’กิดริมฝีปากเล็กน้อย
“ฉันไม่รู้…..แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
ด้วยอ้อมกอดของ’เฉิงเย่ว’ เธอยิ้มบางๆ พลางกล่าว
“โชคดีนะเสียวเหยา พวกเราจะเชียร์นาย!!”
‘Q-Sword’ มองไปรอบๆ อย่างไม่รู้จะพูดอะไร
“ตงเฉิง เจี้ยนฮานอยู่กิลด์เดียวกับคุณนะ เธอเป็นถึงรองหัวหน้า เจี้ยนฮานเนผู้อาวุโส นั่นหมายความว่า เขาอยู่ใต้สังกัดของคุณ แต่ตอนนี้คุณกลับไปเชียร์ศัตรูของเรา”
‘ตงเฉิงเย่ว’ยิ้มเจื่อนๆ
“หัวหน้ากิลด์ เซียวเหยาเป็นเพื่อนของฉันนะ ถ้าฉันไม่เชียร์เขา ยังจะเรียกว่าเพื่อนได้อีกเหรอ?”
‘ว่านเอ๋อ’ยิ้มในใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
‘Q-Sword’ ส่ายหัวอย่างเอือมๆ เขาไม่สามารถบังคับรองหัวหน้ากิลด์ทั้งสองได้เลย …….
ฟุบ ฟุบ เดินเหยีบย่ำลงไปที่พื้นด้วยรองเท้าหนัง ‘เจี้ยนฮาน’ถอดชุดของเขาออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เขาค่อยๆ ยกมือขวาขึ้นมาพลางยิ้มอย่างแผ่วเบาแล้วกล่าว
“เหอหนานเป่ยเฉิน เพลงมวยสิงอี้ เป่ยเฉินฮง ขอคำชี้แนะด้วย”
ผมขมวดคิ้ว พลางถอดเสื้อไปแขวนที่ด้านข้าง เผยให้เห็นเสี้ยเชิ้ตข้างใน ผมพับแขนเสื้อพลางกล่าว
“ผมไม่รู้ว่าเพลงยุทธของผมมันมีที่มาจากอะไร แต่ผมรู้ว่า มันมาจากหมัดดาวเหนือ เข้ามาเลย ผมอยากรู้ว่าเพลงมวยสิงอี้แห่งตระกูลเป่ยเฉยจะแน่แค่ไหน”
“โอเค”
โดยไม่พูดสิ่งใด ‘เจี้ยนฮาน’เคลื่อนมาเบาๆ พอถึงระยะสองเมตรเขาก็กระโจนเข้ามาอย่างรวดเร็ว หมัดของเขาพุ่งเข้าสู่หน้าอกของผม ทำให้มองเห็นถึงพลังงานสายลมรอบๆ หมัดของเขา ระดับ Royal Air? ผมประหลาดใจเล็กน้อย ผมไม่คิดเลยว่า’เจี้ยนฮาน’จะมาถึงระดับ Royal Air ได้
แต่เมื่อดูจากพลังงานของเขานั้นก็ระดับ Royal Air แล้วหละ แต่ผมรู้สึกว่าพลังของเขายังไม่ค่อยสูงเท่าไหร่
ปังง ผมล๊อคไปยังมือของเขา ยืมแรงส่งจากการโจมตีของเขา พลักเขาลงไปยังเท้าซ้ายของผม เข่าขวาไม่อยู่เฉย พุ่งตรงเข้าสู่หน้าอกของเขาอย่างเร็ว หือ? ผมงงไปเล็กน้อย
‘เจี้ยนฮาน’สามารถไขว้แขนทั้งสองข้างกันการโจมตีของผมได้
เปรี้ยงง
เสียงดังขึ้น ทำให้’เจี้ยนฮาน’ต้องถอยหลังกลับไปหลายก้าว แขนทั้งสองข้างของเขาสั่นเล็กน้อย ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและความโกรธ เขาสะบัดมือเล็กน้อยก่อนจะพุ่งมาหาผม ดั่งพายุมังกร เท้าของเขาสลับสับเปลี่ยนไปอย่างไม่แน่นอน การโจมตีของเขามาจากแง่มุมที่ไม่คาดคิด
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาน่าจะเข้าถึงแก่นแท้ของเพลงมวยสิงอี้ รูปแบบของเขาคาดเดาไม่ได้เลย มันน่าอัศจรรย์จริงๆ ผมส่งพลังปราณเข้าไปที่แขนทั้งสองข้าง พลางโจมตีเข้าไปสองครั้งในเสี้ยววินาที
เปรี้ยงง เปรี้ยงง
การโจมตีทั้งสองครั้งหยุดยั้งการโจมตี’จ้างเจี้ยนฮาน’ได้ ในขณะเดียวกันผมก็โน้มตัวไปด้านหน้า พร้อมกับปล่อยหมัดไปอีกหนึ่งครั้ง
“ฮ่า”
หมัดพุ่งตรงเข้าสู่หน้าอกของ’เจี้ยนฮาน’อย่างจัง ทำให้เขาต้องถอยหลังกลับไป ร่างกายของเขาเหมือนสูญเสียพลังไปทั้งหมด ใบหน้าของเขาซีดเซียวอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้เขาได้สูญเสียความสามารถในการควบคุมพลังปราณไปแล้วชั่วคราว ‘Q-Sword’ รีบวิ่งเข้ามาช่วยเหลือ พลางถามอย่างกังวล
“ลุงสาม โอเครึเปล่า?”
เขาส่ายหัวช้าๆ และมองมาทางผม พลางกล่าวเบาๆ
“หลี่เซียวเหยาผู้นี้…….เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญแน่นอน พลังปราณของข้าถูกเขากำหราบได้อย่างหมดจด การโจมตีของเขา รวมกันระหว่าง ไท๊เก๊กและเพลงมวยสิงอี้ เขาช่างเป็นศัตรูที่ร้ายกาจจริงๆ”
หลังจากที่พูดเสร็จเขาก็หยุดและมองไปยัง ‘Q-Sword’ ก่อนจะกล่าว
“อาเฟิง เจ้าอยากลองดูงั้นเหรอ?”
“ผมก็ตั้งใจไว้อย่างนั้นแหละ”
‘Q-Sword’ กำหมัดแน่นพร้อมกับกล่าวอย่างมั่นใจ
“หลี่เซียวเหยา ถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากรับรู้ความสามารถของนายนะ”
ผมไขว้หลังพร้อมกับตอบช้าๆ
“หัวหน้ากกิลด์ [Hero’s Mound] เป็นแขกของเรา ถ้าอยากแลกเปลี่ยนกันซักกระบวนท่าก็เชิญเลยครับ พวกเราจะหยุดมือเมื่อสมควร เพราะผมไม่อยากทำร้ายคุณ และคุณก็คงไม่อยากทำร้ายผมเช่นกัน”
‘Q-Sword’ หัวเราะดังลั่น
“แน่นอนๆ”
‘Q-Sword’ ถอดชุดของเขาออก พลางทำสีหน้ามุ่งมั่น พลังงานค่อยๆ รวมอยู่ที่แขนของเขา พลังงานที่หมุนวนอยู่รอบหมัดของเขา แทบจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ผู้เชี่ยวชาญระดับ Royal Air อีกคนซินะ แถมพลังของเขายังดูสมบูรณ์มากกว่า’เจี้ยนฮาน’ซะอีก
เหมือน’ว่านเอ๋อ’จะเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง เธอย่นคิ้วและกล่าว
“Q-Sword เซียวเหยา หยุดเถอะ ถ้ายังจะสู้กันต่อ มันอาจจะกระทบต่อมิตรภาพของเรานะ”
‘Q-Sword’ อดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ว่านเอ๋อ คุณไม่ต้องกังวลหรอกนะ มันไม่บ่อยหรอกที่ผมจะเจอคู่ต้อสู้ที่ทั้งหนุ่มและแข็งแกร่งขนาดนี้ ถ้าพวกเราไม่ได้แลกหมัดกันวันนี้ ผมคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ”
‘ว่านเอ๋อ’มองมาที่ผม
“เซียวเหยา…..”
“มีอะไรงั้นเหรอว่านเอ๋อ?”
ผมมองไปที่เธอ
“ระวังตัวด้วย…..”
เธอมองมาที่ผมอย่างกังวล ผมยิ้มเล็กน้อย
“ไม่ต้องห่วงว่านเอ๋อ ผมโอเค”
แม้ว่า’ว่านเอ๋อ’จะเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของ ‘Q-Sword’ แต่ดูเหมือนว่า ‘Q-Sword’ เขาจะตัดขาดจากโลกภายนอกไปแล้ว หัวใจของเขากำลังบ้าคลั่งอย่างร้อนแรง ผมเกือบจะทำให้’เจี้ยนฮาน’บาดเจ็บซะแล้ว
เมื่อเราเริ่มกัน ‘Q-Sword’ เขาต้องไม่ยอมถอยแน่ๆ ตอนนี้ต่อให้แขนขาหักก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแล้ว โดยเฉพาะการปะทะกันของเราสองคนที่เกือบจะบรรลุระดับ Refined Body
TL : เรื่องระดับพลัง ผมเคยลงไปแล้วนะครับถ้าจำกันได้
ฟุบ ฟุบ
‘Q-Sword’ พุ่งเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว ฟุ่นในโรงฝึกกระจายขึ้น หมัดขวาของเขาพุ่งเข้าหาผมอย่างรุนแรง อี้ไห่ของผมทำให้มองเห็นอย่างชัดเจน ผมป้องกันด้วยแขน แต่ ‘Q-Sword’ ขยับขาเล็กน้อย พร้อมกับส่งแรงไปทีหมัด พร้อมกับจู่โจมออกมาถึงสามครั้งพร้อมกัน
พลังงานที่ล้อมรอบหมัดของเขาหนาแน่นพอสมควร เขารู้ว่าผมก็อยู่ในระดับ Royal Air เหมือนกัน เขาจึงไม่ยั้งมือเลยแม้แต่น้อย ผมไม่สามารถโต้กลับ การโจมตีถึงตายนี้ได้ ผมทำได้แค่ ยกแขนขึ้นมาป้องกันการโจมตีทั้งสามครั้ง
ปัง ปัง ปัง
การโจมตีทั้งสามครั้งของ ‘Q-Sword’ รุนแรงมากจริงๆ ทำให้ร่างกายของผมต้องถอยกลับอย่างควบคุมไม่ได้
เปรี้ยงง
ผมล้มลงไปยังหุ่นเหล็กที่ด้านหลังของผม หลังจากที่’ Q-Sword’ เห็นเช่นนั้น เขาส่งเสียงฮึดฮัดออกมาเบาๆ พร้อมกับยกเท้าขึ้นเตรียมจะเตะมาที่ผม
พั้ววว
ผมรีบหลบออกมาทันที เหลือไว้แต่เสียง
เปรี้ยงง
ที่ข้างหลัง หุ่นเหล็กสั่นอย่างรุนแรง พร้อมกับมีรอยเท้าปรากฏอยู่อย่างเห็นได้ชัด ผมใช้ฟุ๊ตเวิร์คให้เป็นประโยชน์รีบก้าวเท้าขวา อ้อมเข้าด้านหลังของ ‘Q-Sword’ พร้อมกับศอกใส่เขาไป
เปรี้ยงงงง
การโจมตีของผมโดนเขาไปเต็มๆ ทำให้เขาต้องเซถอยไปชนกับหุ่นฝึกซ้อม ผมยังไม่ละมือ ผมหันกลับมาพร้อมกับปล่อยหมัดตรงออกไปยังหลังของ ‘Q-Sword’
“อั๊กก”
‘Q-Sword’ ร้องออกมาเสียงเบา พร้อมกับผลักหุ่นเหล็กไปทางซ้าย แต่การโจมตีอันดุดันของผมยังคงพุ่งต่อไป ‘เปรี้ยงงง’ หุ่นเหล็กพักทลายไปครึ่งตัว ทั้งสกรูทั้งเหล็ก พุ่งกระจายลงสู่พื้น
“โอ้ พระเจ้า”
‘หวางหรั่น’อ้าปากค้าง
“นี่…..เซียวเหยา กับ Q-Sword ยังเป็นมนุษย์อยู่ใช่มั้ย? พลังอะไรจะขนาดนั้น….นี่มันเวอร์เกินไปแล้ว”
‘หลินว่านเอ๋อ’มองมายังผม แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร ‘ตงเฉิงเย่ว’ กุมมืออันเล็กๆ ของเธอ พลางพึมพำเบาๆ
“เซียวเหยา อย่าแพ้นะ….”
…….
“หั้ววว”
หลังจากเกิดเสียงหวือของสายลม การดจมตีรอบที่สองของ ‘Q-Sword’ ก็ได้เริ่มอีกครั้ง เขาค่อยๆ กระโดดอย่างแผ่วเบา แขนของเขาจู่โจมมาจากด้านบน ราวกับขวาน นี่มันเป็น แก่นแท้ของเพลงมวยสิงอี้!!
ก่อเกิดรูปร่างมาจากอำนาจแห่งจิต ผมยกแขนขนานกับพื้นดินเพื่อรับการโจมตีของเขา ทำให้ผมต้องถอยหลังไปถึงสองก้าว’ Q-Sword’ ยังคงตามมาอย่างไม่ลดละ ทันใดนั้นเขาก็ก้มตัวลงต่ำทันที หมัดทั้งสองข้างของเขาพุ่งขึ้นมาจากด้านล่าง นี่คือเทคนิคการระเบิดพลังหมัด!!
มันดุดันเหมือนกับเสือที่ดุร้าย
ผมรีบกระแทกหมัดทั้งสองของเขาออกจากหัน แต่แรงส่งของเขายังมีพลังปราณพุ่งเข้ามาปะทะกับจมูกของผม จากนั้น ‘Q-Sword’ ก็ใช้แรงส่งจากการปะทะ ถอยกลับหลัง พร้อมกับจู่โจมเข้ามาด้วยขาทั้งสองข้างของเขา ฟู่ พลังปราณในร่างของผมค่อยๆ ไหลอย่างช้าๆ และต่อเนื่อง
ในขณะเดียวกันอี้ไฮ่ของผมก็เด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ ผมรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของพลังงานรอบๆ ตัวของผม ผมรีบเปลี่ยนหมัดจากมือซ้ายแบออก พลางใช้ฝ่ามือจู่โจมออกไป
พั้ว พั้ว
ผมสามารถปัดการโจมตีของ ‘Q-Sword’ ได้ ผมรีบเคลื่อนตัวอย่างว่องไว หมัดขวาของผมเงื้อไปด้านหลังอย่างช้าๆ ผมรีบอัดทั้งพลังกายและพลังปราณเข้าสู่หมัดเกือบ 100% พร้อมกับปล่อยออกไป
“ห๊า!”
‘Q-Sword’ ตื่นตระหนกทันที โดยไม่รีรอเขารีบยกแขนขึ้นมากันตรงหน้าอกทันที เพื่อป้องกันการโจมตีของผม
เปรี้ยงงงงงงง
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ร่างของ ‘Q-Sword’ ก็ปลิวไปแล้ว เขาพุ่งถอยหลังไปหลายสิบก้าวทันที จนชนเข้ากับชั้นวางดาบไม้ไผ่ ดาบไม้ไผ่พุ่งกระจัดกระจายลงสู่ร่างอันอ่อนแอของ ‘Q-Sword’ แขนของเขาสั่นเทิ่มไม่หยุด คิ้วของเขาขมวดแน่น
“อาเฟิง!!”
‘เจี้ยนฮาน’รีบวิ่งเข้ามาประคอง ‘Q-Sword’ ทันที
“เป็นยังไงบ้าง โอเคไหม”
ท่าทางของ ‘Q-Sword’ ไม่ได้ดูดีมากนัก เขาหอบหายใจอย่างหนัก
“หลี่เซียวเหยา เขาย่อมเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง เขาสามารถมองกระบวนท่าที่ซ่อนอยู่ของผมออก ไม่งั้นผมไม่แพ้ง่ายๆ แบบนี้แน่ๆ……นอกเสียจากว่าเขา…..”
“เขาเป็นอะไรงั้นเหรอ?”
‘เจี้ยนฮาน’ถาม ‘Q-Sword’ หายใจเข้าลึกๆ พลางกล่าว
“ผมกลัวว่า หลี่เซียวเหยา เขาจะอยู่บนจุดสูงสุดของระดับ Royal Air พลังปราณของเขามีมากมายกว่าพวกเรานัก”
‘เจี้ยนฮาน’มีสีหน้าตกใจ
“หือ? ไม่…ไม่มีทางเป็นไปได้ เด็กคนนี้นะรึ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่า ในจีนยุคใหม่นี้ มีคนขึ้นไปถึงระดับสูงสุดของระดับ Royal Air เจ้าหนุ่มคนนี้ยังเด็กเกินไป ที่จะอยู่บนจุดสูงสุดนั้น”
TL : ระดับพลังนี่ก็ยังงงๆ เหมือนกัน บางที Royal Air อาจจะรวมระหว่าง Refine Body กับ พลังปราณเข้าด้วยกันมั้ง (เอาเป็นว่าพระเอกมันเก่งก็พอละกัน) …..
ผมเดินเข้าไปหาเขาพลางยื่นมือให้ด้วยรอยยิ้ม
“คุณโอเคมั้ย?”
‘Q-Sword’ ยื่นมือมาจับมือของผม พลางดึงตัวเองขึ้น พร้อมกับปัดฟุ่นตามร่างกายออก เขายิ้มพลางกล่าว
“ก็ไม่ได้จริงจังอะไรหรอกนะ แต่ว่าหลี่เซียวเหยา ทักษะต่อสู้ของนายน่ากลัวจริงๆ ลุงสามกับผมแพ้โดยสมบูรณ์จริงๆ”
ที่ด้านข้าง ‘หวางหรั่น’กำลังหัวเราะอยู่
“จริงๆ หลี่เซียวเหยาเขาไม่ได้เก่งมือเปล่าหรอกนะ ถ้าเขาใช้ดาบต้องเก่งกว่านี้แน่นอน ใช่มั้ย? Q-Sword คุณก็เป็นถึงแกรนมาสเตอร์ในการต่อสู้แบบ Battle Reflux คุณสนใจจะสู้กับเขามั้ยละ”
‘Q-Sword’ รีบส่ายหัวพลางหัวเราะทันที
“ไม่จะดีกว่า ผมเน้นฝึกเพลงมวยสิงอี้ แต่ก็ยังแพ้ไม่เป็นท่า ถ้าสู้กันโดยใช้ดาบละก็ หลี่เซียวเหยาน่าจะเก่งกว่าผมอีก”
หลังจากเขาพูดเสร็จ เขาก็มองไปยังแขนของตัวเองพลางกล่าว
“อ๊า กระดุมบนเสื้ออามานี่ของฉัน หลุดออกไปหมดเพราะการโจมตีของนายเลยนะนี่ น่าเสียดายจริงๆ มันราคาถึง 17000 หยวน”
หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่มที่เดียว
“นาย….นายจะให้ชั้นจ่ายให้งั้นเหรอ?”
‘Q-Sword’ หัวเราะเสียงดัง พลางตบไหล่ของผม
“ไม่ต้องห่วงน้องชาย ชั้นไม่ใช่ปีศาจนะ วันนี้ชั้นได้เรียนรู้มาหลายอย่างจากกังฟูของนาย โดยไม่ต้องจ่ายอะไร ทำไมเราไม่ใช้เสื้อตัวนี้จ่ายแทนละ”
ผมพยักหน้า
“โอ้ หัวหน้ากิลด์ [Hero’s Mound] ช่างเป็นคนใจกว้างและมีน้ำใจจริงๆ ช่างแตกต่างกับ [Vanguard] มากนัก”
‘Q-Sword’ ผงะไปทัน พร้อมกับหัวเราะ
“นายหมายถึง เจ้าเด็กเหลือขอ เจี้ยนเฟิงฮานงั้นเหรอ? ฮ่าๆ เขาก็อยู่เมืองหางโจวเหมือนกันนะ ชั้นได้เจอเขามาครั้งหนึ่งเหมือนกัน เขาเก่งพอสมควร ใช้ได้ทักรุกและรับเลยทีเดียว มันเป็นการต่อสู้ที่สนุกทีเดียว แต่เรื่องนิสัยของเขา…..พวกเราไม่พูดคุยอะไรกันมากละนะ คนชั้นสูงเขาไม่พูดนินทาคนอื่นลับหลังละนะ อย่างไรก็ตาม หลี่เซียวเหยา นายน่าจะมาเยี่ยมพวกเราที่ เหอหนานโหลวหยางตอนที่นายว่างนะ ชั้นอยากให้พวกปรมาจารย์ได้ทดสอบวิชากังฟูของนายจริงๆ”
ผมเผยอยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าว
“โอเค”
อย่างไรก็ตาม ในส่วนลึกของจิตใจผม คิดต่างออกไป ปรมาจารย์ผู้นั้นต้องอยู่ในระดับ หยางหยันแน่นอน การที่ไปท้าทายคนระดับนั้น เท่ากับการรนหาที่ตายดีๆ นี่เอง สิ่งสำคัญคือ ควรจะรู้จักขีดจำกัดของตัวเอง ….
บ่ายวันนั้นเราไปส่ง ‘Q-Sword’ และ’เจี้ยนฮาน’ที่ สนามบิน ระหว่างทางกลับ ‘ตงเฉิงเย่ว’ดูมีความสุขเป็นพิเศษ เธอหัวเราะพลางกล่าวว่า
“เซียวเหยา หมัดนั้นของนายมันวิเศษมากเลย….นายโจมตีจนเขาไม่สามารถต้านทานได้เลยนะ ตอนที่นายโดนกระแทกจนต้องถอยกลับน่ะ ฉันเป็นห่วงมากเลยนะ ว่านายจะแพ้ อิอิ แต่ก็โชคดีที่นายชนะมาได้..”
‘ว่านเอ๋อ’ที่อยู่ด้านข้างกล่าวออกมา
“หืมมม ตงเฉิง หัวหน้ากิลด์ของเราแพ้ แต่ดูเธอมีความสุขจังนะ”
‘ตงเฉิงเย่ว’ยิ้มทะเล้น
“อย่ามาโกหกน่า ตอนที่เซียวเหยาล้ม Q-Sword ด้วยการโจมตีนั้นได้ ไม่ใช่ว่าใครบางคนแถวนี้ยิ้มรึไง”
‘หลินว่านเอ๋อ’
“………”
ผมนวดนิ้วมือ พร้อมกับขมวดคิ้ว
“เป็นอะไรงั้นเหรอ?”
‘ว่านเอ๋อ’ถามอย่างกังวล ผมพึมพำ
“ตอนที่ผมต่อยเข้าที่หุ่นเหล็กตัวนั้น เผอิญมันไปโดนสกรูเข้าพอดี มันเจ็บจริงๆ แหะ”
‘หลินว่านเอ๋อ’
“………”
‘ตงเฉิงเย่ว’
“………..”
ที่มา: