I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Zhan Long ตอนที่ 183 ศัตรูที่แข็งแกร่งปรากฏ

| Zhan Long | 1499 | 2335 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ปังงงงงงง

ขวานรบพุ่งเข้าใส่พื้นอย่างรุนแรง ส่งให้ก้อนโคลนบินว่อนไปทั่ว แม่ทัพ’ไป๋ฉี’ กล่าวด้วยเสียงอันดัง

“เซียวเหยา! ออกไปด้านหน้าและอธิบายแผนเลย ถ้าผลีผลามเกินไป เราต้องถูกเคี้ยวเหมือนขนมแน่ๆ [Flying Dragon] ไม่ได้มีแต่พวกโง่หรอกนะ มังกรทะยานมันเจ้าเลห์ เต่าดำก็ไม่ง่ายเลย และยังมีผู้เล่นที่เขารับเข้ามาใหม่ อัศวินแห่งธรรมชาติ  Drunken Spear แข็งแกร่งอย่างน่าตกใจ พวกเราสูญเสียมาเยอะมาก จากเงื้อมมืออันโหดเหี้ยมของพวกมัน”

“ความห่างของตัวเลข มันค่อนข้างเยอะทีเดียว…..”

ผมมองไกลออกไปพลางกล่าว

“แม่ทัพหลี่มู่ จากจุดที่คุณอยู่ คุณคิดว่า เราควรจะเริ่มสงครามดีหรือไม่?”

นายพล’หลี่มู่’กำหมัดแน่น พลางตอบ

“พวกเรา [Valiant Bravery] แม้จะมีกำลังพลน้อยกว่า แต่พวกเราจะไม่มีวันถอย ถ้าเป็นข้าที่นำทัพละก็ ข้าจะรวมกำลังพลเหมือนหมัด เข้าทะลวงจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้าม”

ผมหัวเราะ

“จุดอ่อนของพวกนั้นคือ?”

นายพล’หลี่มู่’ ยืนแข็งค้างไปทันที เขาไม่ตอบใดๆ เกี่ยวกับจุดอ่อนของ [Flying Dragon] พวกนั้นยืนอยู่หุบเขาฝั่งตรงข้าม ทัพหน้าของพวกนั้นยืนกันอย่างเข้มแข็งและเคร่งครัด นักรบเกราะหนักยืนอยู่แนวหน้า ตามมาด้วยนักเวท นักธนู และมือปืน สุดท้ายก็คือหมอ ถ้าเราจะสู้กับพวกนั้นจริงๆ ก็คงมีแต่คำว่าแพ้ อีกอย่าง [Flying Dragon] ไม่แพ้ง่ายๆ แน่ ด้วยอุปกรณ์ที่นักรบเกราะหนักสวมใส่อยู่แบบนั้น หลังจากเงียบไปสักพัก

แม่ทัพ’หลี่มู่’ก็ตอบกลับมา

“เอาละ ผมยอมรับว่าผมไม่สามารถหาจุดอ่อนของพวกนั้นได้ รูปแบบการจัดทัพของพวกนั้น มันดีมากๆ แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีประสบการณ์พอสมควร ผมหาจุดอ่อนของพวกนั้นไม่ได้จริงๆ”

“อ่าห๊ะ”

ผมจับดาบประกายวสันต์พร้อมกับหัวเราะ

“อันที่จริง ผมก็ไม่เห็นเหมือนกัน”

“ห๊า”

“แต่เราสามารถสร้างจุดอ่อนให้พวกนั้นได้”

ผมเดินไปด้านหน้า พร้อมกับโบกมือพลางกล่าว

“นี่คือแผนของผม ผมจะนำคนไม่เยอะ ไปฆ่าบอส และแน่นอนว่าศัตรูต้องเริ่มที่จะโจมตีพวกผม พวกเกราะหนักต้องหันมาสนใจที่จะหยุดพวกผม ดังนั้น พวกเราจะให้นักฆ่า ไปลอบจู่โจมพวกนักเวทและนาย แม่ทัพหลี่มู่ นำกองกำลังหลักไปพันคน ใช้ประโยนชน์จากฝนและเข้าจู่โจมพวกนั้นจากข้างหลัง แล้วก็ให้คนผม 200 ผมจะทะลวงแนวหน้าพวกนั้นไปทันที ที่พวกนั้นเข้ามาหวังชิงบอส เท่านี้พวกเราก็จะสามารถทำลายรูปแบบทัพของพวกนั้นได้ อีกอย่างพวกนั้นมีคนเก่งจริงๆ ไม่เยอะ”

แม่ทัพ’หลีมู่’เบิกตากว้าง

“เพียงแค่นั้น….ก็พอแล้วงั้นเหรอ?”

แม่ทัพ’หวางเจี้ยน’ที่อยู่ข้างหลังกล่าวขึ้นมา

“มันก็น่าลองเหมือนกันนะ ไม่งั้นเราก็คงไม่มีทางได้สัมผัสบอสระดับจักรพรรดิแน่ๆ ครั้งก่อนที่เราสู้กับพวกนั้น เราก็แพ้ ถ้าครั้งนี้พวกเราไม่ชนะละก็ กำลังใจของพวกเราคงลดไปเยอะมากแน่ๆ สงครามครั้งนี้พวกเราต้องสู้ ไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม”

แม่ทัพ’หลี่มู่’หายใจเข้าลึกพร้อมกับตัดสินใจ เขาโบกมือพลางตะโกน

“โอเค พวกเราจะสู้”

เขาหันมาบอกผมด้วยเสียงเบาๆ

“เซียวเหยา ชั้นจะให้นายคุมคน 500 คน ส่วนที่เหลืออีก 1000 ชั้นจะเป็นคนคุมเอง รักษาการติดต่อไว้ด้วย เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมชั้นจะเข้าจู่โจมเอง”

ผมพยักหน้า พร้อมกับมองทอดออกไป พร้อมกับกล่าว

“ใช้ประโยชน์จากฝนที่กำลังตกนี้ในการบดบังทัศนวิสัย รีบไปเร็ว และทิ้งคนทั้ง 500 ไว้ให้ผม”

“โอเค”

….. ฝนตกลงมาอย่างหนัก ปะทะเข้ากับเกราะของเหล่านักรบ ‘รันมิน’กำขวานของเขาแน่น เพื่อเตรียมตัวสำหรับการสู้รบ พร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“เจ้าหนูหลี่ เราจะฆ่าเท่าไหร่ก็ได้ใช่มั้ย?”

ผมกล่าวเบาๆ

“ครั้งแรกจะเป็นการหลอกโจมตี รันมินนายต้องอดทด อย่าบุกเข้าไปคนเดียว ถ้านายไม่มีหมอช่วย แค่นักเวทสองคนก็ฆ่านายได้ในพริบตาแล้ว เข้าใจมั้ย?”

‘รันมิน’หัวเราะอย่างขมขื่น

“โอเคๆ ผมจะฟังบอส แต่ผมหลอกจู่โจมไม่เก่งหรอกนะ ผมเก่งในเรื่องพุ่งชนกันตรงๆ มากกว่า เอางี้มั้ย ให้ผมไปกับพวกแม่ทัพหลี่มู่ และจู่โจมพวกนั้นจากด้านหลัง แบบนั้นน่าจะสนุกกว่านะ”

ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับหัวเราะ

“สนุกบ้านนายซิ ชั้นต้องการ [Whirlwind Blade] และ [Savage Jump Slash] ของนายเพื่อลดทอนอานุภาพของศัตรู ดังนั้นนายอยู่นี่จะดีกว่า อีกอย่างนักรบแค่ 500 สู้กับพวกนั้นตั้ง 3000 ไม่ไหวหรอก”

‘รันมิน’มึนงง

“ชั้นจะลดทอนอานุภาพของพวกนั้นได้ยังไง?”

ผมตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ง่ายมาก [Whirlwind Blade] สามารถสร้างพายุหมุนได้ มันสามารถทำลายแนวหน้าของพวกนั้นสบายๆ ดังนั้นนายควรจะใช้ [Whirlwind Blade] ทำลายแนวหน้าของพวกนั้น ฆ่าทุกคนที่ขวางหน้า และทำให้พวกนั้นได้รับรู้รสชาติของขวานนายซะ หลังจากนั้นพวกแนวหลังจะหันมาสนใจนาย นายก็ใช้ [Savage Jump Slash]ใส่ศัตรูที่อยู่ไกล้พวกเรา เพื่อหนีออกมา แค่นายคนเดียวก็ทำให้พวกนั้นหัวหมุนได้แล้ว แต่นายห้ามอยู่สู้นานนะ ไม่งั้นนายได้ตายแน่”

‘รันมิน’หัวเราะ

“โอเค ชั้นเข้าใจหละ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ชั้นเอง!!”

‘ซงฮาน’กล่าว

“พี่เซียวเหยา จะให้ผมทำอะไรดี?”

ผมพูดอย่างไม่ลังเล

“ซงฮาน นายพานักฆ่าจากกลุ่มทั้ง 500 คนนี้ และใช้ [Stealth] เพื่อหลบซ่อนที่ ฝั่งตะวันตกของบอส ที่นั่นมีหน้าผาอยู่ หลังจากที่พวกเกราะหนักผ่านไป พวกนายก็เข้าจู่โจมนักเวทซะ จำไว้ว่าใช้การโจมตีที่รุนแรงที่สุดเพื่อทำลายโล่มานาซะ และฆ่าพวกเขาอย่างว่องไว ไม่งั้นหละก็ ถ้านักเวทใช้เวทของพวกเขา นักฆ่าทั้งห้าสิบกว่าคนนี้ได้ตายแน่นอน”

‘ซงฮาน’พยักหน้าพร้อมกับยิ้ม

“ผมเข้าใจแล้วพี่เซียวเหยา ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง”

หลังจากพูดเสร็จเขาก็เข้าไปดึงตัวนักฆ่าในกลุ่มออกมา พร้อมกับใช้ [Stealth] ไปอยู่ในจุดที่กำหนดไว้ ….

“เอาไงต่อ”

‘มัทฉะ’ถามอย่างตื่นเต้น ผมมองไปยังฝูงชนและกล่าวว่า

“ผู้นำกลุ่มร้อยคน ก้าวออกมาด้วย”

ผู้เล่น 5 คนจากกิลด์  [Valiant Bravery] ก้าวออกมาอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนั้นคือนักดาบดูอายุคงราวๆ 25 ปี

“เซียวเหยาจื่อไจ๋ ถ้าคุณมีคำสั่งใดๆ บอกมาเลย วันนี้คุณคือผู้บัญชาการของพวกเรา”

ผมพยักหน้า

“ตอนที่พวกนายโจมตีบอส บอสมีระยะการโจมตีธรรมดาที่เท่าไหร่”

หัวหน้าทีมคิดซักพักก่อนจะกล่าว

“ประมาณ 25-30 เมตรจากลำต้น คุณจะเห็นว่าผู้พิทักษ์ผืนพิภพจะมีเถาวัลย์จำนวนมาก แถมมันยังมีความสามารถในการปล่อยหนามแหลมได้อีกด้วย แถมมันยังรุนแรงมากอีกด้วย สำกับที่เป็นบอสระดับจักรพรรดิจริงๆ”

หัวหน้าทีมอีกคนถาม

“เซียวเหยา คุณมีแผนที่จะจู่โจมยังไง”

ผมยิ้ม

“อัศวินและพระทั้งหมด ใส่โล่และไปล้อมรอบมัน หมอยืนให้ห่างจากมัน 30 หลา และจับคู่ฮิลเหล่าพระและอัศวิน เราจะทำให้พวก [Flying Dragon] เห็นจุดบกพร่องในการสู้กับบอสของพวกเรา และแผนของเราก็จะเสร็จสมบูรณ์”

หัวหน้ากลุ่มพยักหน้าและยิ้ม

“โอเค ผมเข้าใจหละ”

“โอเค นักดาบ เบอเซิกเกอร์ นักเวท นักธนูและมือปืน ผู้เล่นที่มีคลาสเหล่านี้ตามผมมา พวกเราจะกระจายกันอยู่รอบบอสและรอรับการจู่โจมของพวก [Flying Dragon]”

“เฮ้!!”

….. ท่ามกลางเสียงปะทะกันของเกราะหนักและสายโซ่ พระและอัศวินทั้งหมดเดินนำหน้า โดยมีหมอเดินตามหลัง พวกเขามีราวๆ 100 คน พวกเขาต่างสวมใส่โล่กัน เพื่อรับการจู่โจมของต้นไม้ หลังจากนั้นพวกเราก็เห็นต้นไม้เหวี่ยงเถาวัลย์ไปมา พร้อมกับปล่อยหนามออกมาอย่างต่อเนื่อง พุ่งเข้าทะลวงร่างของผู้เล่น แต่โชคดีที่ผู้เล่นเกราะหนักมีพลังป้องกันสูง ทำให้ไม่ตายง่ายๆ มีเพียงผู้เล่นที่อยู่ใกล้รากของมันเท่านั้นที่ตาย มันใช้กิ่งก้านขนาดใหญ่ของมันกวาดไปมา

“บอส มันถึงเวลาแล้ว…”

‘มัทฉะ’เตือนผม ผมพยักหน้า พร้อมกับนำผ้าคลุมมาคลุมที่หัว เพื่อป้องกันไม่ให้ฝนที่ตกลงมาบดบังวิสัยทัศน์ ผมค่อยๆ ดึงดาบประกายวสันต์ออกมาอย่างช้าๆ พลางกระซิบ

“ได้เวลาแล้ว ทุกคนตามผมมา เดินอย่างช้าๆ อย่าให้เสียขบวน”

แก้ง แก้ง แก้ง

เสียงการชักดาบออกจากฝักดังไปทั่ว ระดับเฉลี่ยของผู้เล่นกิลด์ [Valiant Bravery] อยู่ราวๆ 50 นักดาบเหล่านี้ต่างก็เป็นพวกหัวกระทิ ในขณะเดียวกันนักเวท ก็เตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน ทุกคนต่างรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ มันสำคัญกับ [Valiant Bravery] มากขนาดไหน ชื่อเสียงของกิลด์ขึ้นอยู่กับสงครามครั้งนี้!!

ฟุบบบบ

รองเท้าของผมเหยียบย่ำลงไปที่พื้นหญ้าเปียกๆ พร้อมกับเรียกโบโบ้ออกมา ผมมองออกไปยังด้านหน้า ตอนนี้ผมนำคน 350 คน มาอยู่ระหว่างกลางของบอสและกิลด์ [Flying Dragon] ทั้งกลุ่มแพร่กระจายออกไปรอบๆ ด้วยฝนที่ตกหนักขนาดนี้มันทำให้บอกได้ยากว่า ที่แห่งนี้มีผู้เล่นกี่คนแล้ว บางทีศัตรูอาจจะคิดว่ากำลังหลักทั้ง 1500 คนของเราอยู่ที่นี่

ตริงงง แม่ทัพ’หลี่มู่’ส่งข้อความมา

“เซียวเหยา ท่าไม่ดีแล้ว พวกเราฆ่านักฆ่าไป 4 คนระหว่างทาง พวก [Flying Dragon] ต้องรู้แน่ว่าพวกเรากำลังมา”

“นายถูกพวกนั้นเจอกี่คน?”

“ฝนมันตกหนักมาก พวกนั้นคงไม่รู้ว่าเรามากี่คน”

“โอเค ต้องขอบคุณพระเจ้าสำหรับฝนนี่หละนะ พวกนายก็ทำภารกิจต่อไปเลย และรอดูว่าพวก [Flying Dragon] จะเข้ามาจู่โจมเมื่อไหร่ ตอนไหนที่ มังกรทะยานจู่โจมมา ตอนนั้นแหละ พวกนายก็โจมตีทันที รูปขบวนของพวกนั้นจะมีจุดอ่อนทันที เมื่อเคลื่อนพล นั่นจะเป็นโอกาศของพวกเรา”

“โอเค!! โอ้ นายต้องระวัง Drunken Spear ด้วยนะจำไว้ อัศวินแห่งธรรมชาติน่ะมีพลังพอที่จะฆ่านายได้ นายต้องระวังตัวไว้ อย่าตายละ ไม่งั้นพวกเราจบเห่แน่”

“โอเค ผมจะทำเต็มที่!!”

…..

“บอส!! พวกมันเริ่มจะเคลื่อนไหวแล้ว”

‘มันฉะ’เงยหน้าขึ้นและชี้ไปยัง แอ่งน้ำทันที อันที่จริง ในม่านหมอกและฝนที่ตกหนักนี้ ยังสามารถมองเห็นความแวววาวของดาบได้อยู่ เหล่าทหารเกราะหนักกำลังเคลื่อนผลลงมาจากภูเขาเพื่อเข้าจู่โจมแล้ว!! ผมรีบสั่งการทันที

“อัศวิน พระ และหมอทั้งหมด ถอยออกมาและเตรียมต่อสู้ทันที นักรบเกราะหนักตามผมมา ตอนนี้พวกเราจะเข้าไปจู่โจมมันกัน”

ทุกคนในกิลด์  [Valiant Bravery] คำรามลั่น พร้อมกับกุมอาวุธพุ่งเข้าไปดั่งม้าห้อตะบึง ความไม่พอใจที่พวกเขามีต่อ [Flying Dragon] มีมากกว่าของ Zhan Long เราซะอีก

ตริงงง

นักดาบระดับ 53 จาก [Flying Dragon] พุ่งจู่โจมผมพร้อมกับใช้ คอมโบ!! ผมมองเห็นการจู่โจมของเขา และก่อนที่พวกเราจะปะทะกัน ผมก็รีบหมุนตัวอย่างรวดเร็ว สามารถหลบรอดไปได้ ในขณะเดียวกันผมก็ฟันมันเข้าที่หลังด้วย [ดาบสายลม] 1747! นักดาบคนนั้นเหวอไปทีเดียว

“อะไรกัน….พลังโจมตีนี่มันอะไรกัน”

ในขณะเดียวกันโบโบ้ก็จู่โจมซ้ำไปทันที ทำให้เหยื่อรายแรกตายไปอย่างรวดเร็ว แนวหน้าต่างปะทะกันด้วยดาบต่อดาบ ในเวลาเพียงไม่ถึง 20 วินาที ผู้เล่นของ [Flying Dragon] ก็กลายเป็นศพนับสิบคน ผมยกดาบขึ้นพร้อมกับตะโกน

“ถอยกลับ!!!”

ทุกคนในกิลด์ [Valiant Bravery] ถอยกลับทันที ผมจึงรีบสั่งต่อ

“รักษาพื้นที่ไว้และป้องกันให้ได้ นักเวทใช้ [Pillar of Fire & Ice] ซะ”

….. แก้ง แก้ง แก้ง

ผู้เล่นเกราะหนักของ [Flying Dragon] ระดมจู่โจมเรา ก่อนที่จะมีแผ่นดินไหวด้วย  [Pillar of Fire and Ice] ที่พุ่งขึ้นมาจากพื้น ผู้เล่นของ  [Flying Dragon] ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เบอเซิกเกอร์คนหนึ่งตะโกนออกมา

“การต่อสู้ของเราถูกยื้อไว้นานเกินไป และนักเวทก็ไม่ตามมา มันเกิดอะไรขึ้น? พวกเราจะสู้ยังไงดี”

เปรี้ยงงงงงง

เสียงระเบิดดังขึ้นมา ทำให้นักดาบในแนวหน้าของกิลด์ [Valiant Bravery] ต้องถอยหลังกลับมา ทันใดนั้นพื้นก็แยกออก พร้อมกับมีน้ำร้อนพุ่งออกมา ทำดาเมจในระยะ 5*5 นักดาบทั้งสองคนของ [Valiant Bravery] ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและตายไปทันที

ผมกัดฟันและมองไปยังจุดที่ถูดโจมตี เขาคืออัศวินในชุดเกราะเต็มยศ การโจมตีสองครั้งก่อนหน้านี้คือ  [Rock Piercing Thrust] และ [Scorching Spring]

เขาคือคนที่ ‘หลี่มู่’เตือนผมนั้นเอง

ID: Drunken Spear Lv 57 Nature’s Knight Guild: Flying Dragon Position: Elder

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments