ตอนที่แล้วตอนต่อไปวันต่อมา เวลา 10:00 น ในป่าที่เขียวชอุ่มใกล้เขตุชานเมืองของเมืองป้าฮวง ผู้เล่นของ [Valiant Bravery] อยู่เต็มไปหมดรวมทั้ง พวกเราทั้ง 7 คนด้วย ทุกคนต่างพร้อมที่จะเริ่มสงคราม 100 VS 100 กันแล้ว
ผมยืนอยู่ใต้ต้นไม้ พลางกอดอกมองไปยังแม่ทัพ’หลี่มู่’
“นายรู้มั้ยว่าพวก [Flying Dragon] ไปจ้างคนจากกิลด์ไหนมา?”
‘หลี่มู่’พยักหน้า
“มีเพียงผู้เล่นที่เข้ากิลด์อย่างน้อยสองชั่วโมงเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ลงสนาม จากสายลับที่แฟงตัวอยู่ใน [Flying Dragon] พวกนั้นบอกว่า [Flying Dragon] จ้างผู้เล่นระดับสูงจาก บอร์ด CBN ระดับ 1000 มา 11 คน และจ้างคนจากเมือง ฟ่านชู 21 คนทั้งหมดเป็นผู้เล่นระดับสูงกว่า 50 และที่เหลือก็มาจากเมืองป้าฮวง”
ผมจ้องมองไปอย่างเย็นชา
“ใครในเมืองป้าฮวงที่ช่วยพวก [Flying Dragon]?”
‘หลี่มู่’กล่าวอย่างขมขื่น
“เป็น [Vanguard] ผู้เล่นหลัก 13 คนของพวก [Vanguard] เป็นทหารรับจ้างให้พวก [Flying Dragon] ทั้งหมดเป็นนักรบเกราะหนัก”
“13 คน?”
“ใช่!”
‘หลี่มู่’กำดาบพร้อมกับพูด
“เซียวเหยา ผู้เล่นทั้ง 13 คน ต่างก็เป็นผู้เล่นจาก CBN ระดับ 1000 เหมือนกัน และยังเป็นนักเล่นเกมมือเก๋าจากกองกำลังของเจี้ยนเฟิงฮาน เป็นกลุ่มระดับสูงของกิลด์ [Vanguard]รู้จักกันในชื่อ เทอทีนอีเกิลส์ หัวหน้าของพวกนั้นคือ Fallen Wolf ที่นายเคยประมือมาก่อนหน้านี้”
ผมกำหมัดแน่น
“ฮืมม สถานการณ์ดูน่ากลัวขึ้นทีเดียว มันเหนือกว่าที่เราคาดไว้มาก”
‘หลี่มู่’พยักหน้า
“ใช่ ระดับเฉลี่ยของพวกนั้นมากกว่าเรา 2-3 ระดับ พวก [Flying Dragon] จ้างคนมากว่า 50% พวกเขามีทั้งระดับและอุปกรณ์ที่ดีกว่า พวกนั้นต้องการชนะมากจริงๆ”
‘มัทฉะ’ที่อยู่ด้านข้างผมพูดขึ้น
“การจ้างมาเยอะก็ไม่ใช่ว่าจะดี พวกเขาอาจจะไม่เป็นระเบียบเหมือนกับคนของเรา ถ้าเราใช้ลักษณะทางภูมิประเทศให้เป็นประโยชน์เราก็มีโอกาศชนะได้”
ผมถาม
“จะมีแผนที่ในสนามรบปล่อยออกมางั้นเหรอ?”
“สามสิบนาทีก่อนการต่อสู้!! เรามารอจนกว่าจะถึงตอนนั้นเถอะ เวลามันเดินเร็วจริงๆ”
“โอเค”
‘หลี่มู่’นั่งลงที่ใต้ต้นลูกแพร์ พลางท้าวคาง พร้อมกับหันมากระซิบผม
“เซียวเหยา นายบอกชั้นได้มั้ยว่าชั้นต้องทำยังไง? [Valiant Bravery] เป็นความฝันของชั้นกับเหล่าพี่น้อง มันเป็นเหมือนปลายทางของพวกเราในโลกเสมือนจริงแห่งนี้ แต่ทำไมเราถึงต้องมาเจออุปสรรคอย่างพวก [Flying Dragon] กับ [Vanguard] ด้วย?”
ผมตบไหล่ของเขาพลางยิ้ม
“อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป และอย่ากังวลคนเดียวเลย นายมีพวกเราด้วย แม้เราจะแพ้ เราก็จะไม่เสียใจ แต่อย่างไรก็ตามเราจะไม่แพ้!!!”
‘หลีมู่’พยักหน้า ที่ด้านข้าง แม่ทัพ’เหลียนป๋อ’กำลังถอนหายใจ พลางหัวเราะ
“พวกเราครอบครัวแม่ทัพ ถูกคนเรียกว่าเหล่าคนบ้า เหมือนพวกนั้นจะคิดถูกนะ พวกเราไม่กลัวที่จะต่อสู้กับคนอื่น เพราะพวกเราคิดว่าทุกคนเท่าเทียมกัน นอกจากนี้พวกเราก็ยังชอบในเรื่องราวของสามก๊กเหมือนกัน นอกจากนี้พวกเรายังใช้ชื่อแตกต่างจาก ID ของเรา หลี่มู่ ชื่อเดิมคือ หลีซิ่น หวางเจี้ยน ชื่อเดิมคือ หวางเติ้ง ไป๋ฉีชื่อเดิมคือ ไป๋หยิน และชั้นเปลี่ยนชื่อจาก ซุนฮงเป็นเหลียนป๋อ และนายก็มีมันเหมือนกัน”
ผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ใช่แล้ว นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเราถึงชอบช่วยเหลือผู้อื่น ชีวิตคือการเดินทางที่ยาวนานและโดดเดี่ยว แต่ก็เต็มไปด้วยเพื่อนและความฝันเช่นเดียวกัน ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านั้น ความตายและการมีชีวิตอยู่ จะมีอะไรต่างกันงั้นเหรอ?”
‘หลีมู่’ยืนขึ้นพลางหัวเราะ
“ใช่แล้ว เซียวเหยาพูดถูก [Valiant Bravery] คือความฝันของเรา เพราะงั้นเราจะไม่ยอมให้ไอ้พวกน่าชังจาก [Valiant Bravery] มาทำลายมันได้”
ผมตอบกลับ
“ไปเตรียมความพร้อมสำหรับการต่อสู้กันเถอะ การต่อสู้จะเริ่มในอีก ชั่วโมงครึ่ง พวกเราต้องรวบรวมข้อมูลทั้งหมดของแผนที่และวางแผนใน 30 นาทีก่อนการต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้น ถ้าพวกเราไม่มีแผนที่จะรับมือ และวิ่งเข้าไปอย่างโง่งม พวกเราก็มีโอกาสไม่ถึง 20% ด้วยซ้ำ”
‘หลี่มู่’พยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่แล้ว”
….. เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เหล่าผู้เล่นของ [Valiant Bravery]บางคนกำลังทรมาน บางคนก็กำลังตื่นเต้นยินดี การที่พวกเขารู้ว่าจะต้องเจอ กับผู้เล่นระดับสูงจากทั้ง 3 เมืองทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นแรงขึ้น
“พี่เซียวเหยา….”
‘ ซงฮาน’ที่อยู่ใต้ต้นไม้ต้นถัดไปถามขึ้น
“พวกเราจะชนะมั้ย? ผมอดที่จะกังวลไม่ได้ว่าพวกเราจะแพ้”
ผมฝืนยิ้มพลองมองไปยังโล้โก้ของ [Valiant Bravery] ที่หัวไหล่
“วันนี้ พวกเราคือนักรบของ [Valiant Bravery] เพราะงั้นพวกเราจะสู้อย่างเต็มที่ โดยที่จะไม่มาเสียใจภายหลัง”
‘มัทฉะ’พยักหน้าอย่างน่ารัก
“ใช่แล้ว บอสพูดถูกแล้วว”
‘รันมิน’ยกขวานขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม
“อย่าพูดถึงเรื่องแพ้ชนะเลย พวกเรายังไม่ได้สู้ซะหน่อย ชั้นอยากจะสู้กับ เทอทีนอีเกิลมากกว่า อยากจะรู้ว่ามันจะเป็นเหมือนข่าวลือรึเปล่า”
ในจังหวะต่อมาก็มีเสียง ตริงงง ดังขึ้น
มันคือสัญญาณของการปลดปล่อยแผนที่ออกมา แผนที่มรขนาด 10000*10000 ไม่เล็กแล้วก็ไม่ใหญ่จนเกินไป ที่ตรงกลางแผนที่ มันคือที่ราบสูง ที่มีป่าไม้เขียวชอุ่มล้อมรอบไปด้วยพุ่มไม้ ผู้เล่นจะเกิดที่สุดแผนที่ของแต่ละฝั่ง หลังจากที่การต่อสู้เริ่มขึ้น ผู้เล่นจะได้รับโทษของการตายปกติ นั่นคือเมื่อคุณตาย คุณจะเสียทั้งอุปกรณ์และระดับเหมือนปกติ
“ฟุบบบบ..”
ลึกเข้าไปในป่า’หลีมู่’โบกมือ แผนที่ก็ปรากฏออกมา
“ทุกคนดูแผนที่ ถ้าใครมีความคิดเห็นยังไงเสนอมาได้เลย”
‘หวางเจี้ยน’กล่าวเสียงเบา
“แผนที่นี้ มีพุ่มไม้ที่ใหญ่และหนองน้ำที่ลึก ทำให้ซ่อนพวกนักเวท นักธนู มือปืนได้”
แม่ทัพ’ไป๋ฉี’หัวเราะ
“ฮ่าๆ ในผู้เล่นทั้ง 100 ของเรา มีนักรบเกราะหนัก 44 คน ดังนั้นเราสามารถปะทะกับพวกนั้นตรงๆ ได้แน่นอน”
ผมส่ายหัว
“ไม่ เราไม่ควรทำแบบนั้น”
‘หลีมู่’เงิยหัวพลางมองมาที่ผม
“เซียวเหยา นายคิดว่าจุดไหนคือจุดสำคัญ?”
ผมชี้ลงไปยังแผนที่
“จุดสำคัญก็คือ จุดศูนย์กลางของแผนที่ ที่ราบสูงแห่งนี้ การใช้ความสูงจะช่วยทำให้การโจมตีระยะไกลได้ผมมากยิ่งขึ้น การควบคุมที่ราบสูงได้ ก็เหมือนกับการควบคุมสนามรบแห่งนี้ไปแล้ว ดังนั้นการต่อสู้เพื่อแย่งชิงที่ราบสูงแห่งนั้น มันจะหลีกเลี่ยงไม่ได้”
‘มัทฉะ’หัวเราะคิกคัก
“อิอิ มีแค่บอสเท่านั้นที่เข้าใจมันอย่างถ่องแท้ การต่อสู้เพื่อแย่งชิงที่ราบสูงสำคัญมาก และเราต้องการใช้มัน มันจะง่ายในการโจมตี และเหมาะแก่การป้องกันด้วย ถ้าเรายึดที่นั้นได้ เราก็จะควบคุมกระแสของสงครามได้”
‘หลีมู่’พยักหน้า
“เยี่ยม งั้นก็ตัดสินใจแล้ว เราจะวางกลยุทธ์เพื่อที่จะยึดที่ราบสูงแห่งนั้นให้ได้”
‘เหลียนป๋อ’ยิ้มบางๆ
“โอเค งั้นก็เริ่มกันเถอะ ชั้นกลัวว่าการต่อสู้ที่ไม่มีแบบแผนจะนำพาไปสู่ความพ่ายแพ้ กำลังหลักขึ้นอยู่กับพวกนาย เซียวเหยา หลี่มู่ หวางเจี้ยน ความสามารถของคนอื่นเทียบกับพวกนั้นไม่ได้ ดังนั้นเราต้องรวมกลุ่มกันไว้”
“งั้นก็มาถกกลยุทธ์กันเถอะ!!!”
‘หลี่มู่’หายใจลึกๆ พลางพูดต่อ
“พวกเรามีเวลาไม่มากแล้ว”
ในกลุ่มคน ‘หลิวย่ง’ไอออกมาพลางถาม
“แม่ทัพหลี่มู่ ในศึกครั้งนี้เรามีมือปืนกี่คน?”
‘หลี่มู่’ประหลาดใจ
“8 คน ทำไมเหรอ?”
‘หลิวย่ง’ยืนขึ้นพลางกล่าว
“ทุกคนต่างรู้ดีว่าการโจมตีของมือปืน มันแรงไม่สู้พวก นักธนู หรือนักเวทถ้าหากอยู่ในระยะไกล ในทีมไฟต์ การโจมตีนักรบเกราะหนัก ก็เหมือนไปกระตุ้นพวกนั้น ดังนั้นถ้าเราทั้ง 8 คนจะเล็งโจมตี พวกเกราะเบาละเป็นไง? พวกเราคิดว่าถ้าใช้ [Bombardment] จะสามารถฆ่าหมอหรือนักเวทด้ในพริบตาทีเดียว”
‘หลี่มู่’หัวเราะและพยักหน้าเห็นด้วย
“เยี่ยมมม งั้นมือปืนอีก 7 คน จะอยู่ใต้คำสั่งของนาย หลิวย่ง”
“โอเคงั้นชั้นจะจัดกลุ่มซุ่มโจมตี พวกเราจะแสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของมือปืนเอง!!!!”
“โอเค”
เราอธิบายให้ผู้เล่นคนอื่นๆ อย่างง่ายๆ สิ่งสำคัญคือการเข้ายึดพื้นที่ราบสูง ดังนั้นเราจึงอธิบายรางๆ เท่านั้น เวลาของการต่อสู้กำลังใกล้เข้ามาแล้ว!!!
ตริงงงงง ระบบแจ้งเตือน : คุณคือหนึ่งในผู้ถูกเลือกให้เข้าต่อสู้ในสงครามระหว่างกิลด์ การต่อสู้จะเริ่มในอีก 5 นาที แต่คุณสามารถเข้าสู่สนามรบได้ทันที คุณจะเคลื่อนย้ายเลยหรือไม่? ตกลง!!
ฟุบบบบบบ
ร่างของผมหายไปจากจุดเดิมและมาปรากฏในสนามต่อสู้ทันที หลังจากที่ผมลืมตาขึ้น ปรากฏว่าผมอยู่ในป่าที่เขียวชอุ่มรายล้อมไปด้วย เศษดาบที่แตกหักมากมาย และยังมีร่างของมนุษย์และเหล่าอ๊อคที่พ้ายแพ้ในสงครามนอนทอดร่างอยู่ มันเป็นร่องรอยของสงครามที่เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ที่ราบสูงอยู่สูงจากพวกเรา ราวๆ 50 เมตร และนอกจากนี้ยังมีเขตแดนที่มองไม่เห็น ที่จะให้เราผ่านไปได้เมื่อสงครามเริ่มเท่านั้น
‘หลี่มู่’กลืนน้ำลาย เขากำลังตื่นเต้นอย่างมาก เขาต้องเป็นพวกบ้าการต่อสู้เหมือนกันแน่ๆ แม้การต่อสู้ครั้งนี้จะเป็นการตัดสินความเป็นความตายของ [Valiant Bravery] ก็ตาม ตอนนี้เลือดของเขาต้องร้อนลุ่มไปด้วยความกระหายการต่อสู้แน่ๆ และแน่นอน เขาไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนั้น ทั้ง’ไป๋ฉี’และ’รันมิน’ก็เช่นกัน
“เราจะยึดที่ราบสูงยังไง?”
‘มัทฉะ’กล่าวช้าๆ
“เราจะต้องเตรียมตัวล่วงหน้า……”
ผมพยักหน้าและหันไปพูดกับหลี่มู่
“นายนำนักรบเกราะหนักไป 20 คน บุกไปยังด้านขวา ผมจะเป็นคนนำ Zhan Long และบุกเข้าฝั่งซ้าย เราต้องขึ้นไปด้านบนให้ได้ก่อน และคุ้มครองให้ทุกคนขึ้นไปได้อย่างปลอดภัย หลิวย่งชั้นให้นายนำมือปืนไปเลย ชั้นจะส่งพิกัดที่ต้องซุ่มโจมตีไปให้ เราจะต้องกลายเป็นผู้มีชื่อเสียงจากสงครามครั้งนี้แน่นอน เราจะทำลาย [Flying Dragon] และสอนบทเรียนให้กับมังกรทะยานซะ”
‘หลี่มู่’และ’หลิวย่ง’พยักหน้า
“โอเคไม่มีปัญหา”
หลังจากที่รอคอยห้านาทีอันยาวนาน
ในที่สุด ม่านพลังก็ค่อยๆ จางหายไป เป็นสัญญาณการเริ่มสงคราม
3!
2!
1!
นี่คือสิ่งที่ทุกคนรอคอย สงครามเริ่มแล้ว!!!!
ผมกำดาบพร้อมกับพุ่งนำหน้าไปอย่างรวดเร็ว ผมเป็นคนแรกที่ออกวิ่ง ที่ตามหลังผมมาอย่างกระชั้นชิดคือ ‘รันมิน’ ‘ตงเฉิงเหล่ย’ ‘มัทฉะ’ ‘ซงฮาน’ ‘หลิวย่’ง ‘เป็ดที่รัก’ และคนอื่นๆ
ในขณะเดียวกัน แม่ทัพ’หลี่มู่’ก็นำกำลังบุกเข้าด้านขวาเช่นเดียวกัน พวกเราต้องรักษาระยะห่างไม่ให้เกิน 100 เมตรเพื่อให้ได้ยืนเสียงของคนอื่นๆ ได้
ที่มา: