ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดยคุณ WildFox
*********************
TL :เสวี่ยเฉิงเชียนหยางเป็นนามปากกาของนักเขียนชื่อดังของจีน
ความหนาวเย็นเสียดแทงทะลุหน้าอกผมไป เรียกค่าความเสียหาย 1017 หน่วย ลิ่มน้ำแข็งปกคลุมไปทั่วบาดแผลทำให้การเคลื่อนไหวและความเร็วการโจมตีของผมลดลง สถานะผิดปกติแบบนี้ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง
ร่างของผมเซถอยหลังเล็กน้อยอย่างบังคับไม่ได้ มีนักเวทย์เพียงไม่กี่คนที่จะมีพลังเวทย์เพียงพอที่จะเรียกเลือดจากผมได้มากขนาดนี้เพียงแค่ใช้เวทย์น้ำแข็งโจมตี อย่างน้อยก็ไม่น่าจะมีใครที่มีฝีมือขนาดนี้อยู่ในกิลด์[Wrath of the Heroes]
“หัวหน้าคะ คนนั้นค่ะ!”
‘มัตชะ’ใช้ดาบชี้ให้ทราบ ท่ามกลางสนามรบ นักเวทย์สาวคนหนึ่งถือไม้เท้าที่แผ่รังสีของเกล็ดน้ำแข็ง เธอหันมาเผชิญหน้าผมพร้อมกับยิ้มน้อยๆทำให้ผมมองเห็นข้อมูลตัวละครลอยอยู่เหนือศรีษะของเธอ
ข้อมูลตัวละคร : เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง เลเวล 56
เมืองหลัก : เมืองปาฮวง
กิลด์ : [Wrath of the Heroes]
ตำแหน่ง : ผู้นำกองธง . . . . . . .
“วู้ม วู้ม. . .”
แสงจากสกิลรักษา [Heal] ที่ร่ายโดยฮีลเลอร์เบื้องหลังผมช่วยรักษาอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งผมฟื้นตัวจากโจมตีที่รุนแรงเป็นพิเศษนั้น นักเวทย์สาวคนนั้นก็ยังเหมือนกับผู้เล่นทั่วไปส่วนใหญ่คือไม่สามารถฆ่าผมได้
“เสวี่ยเฉิงเชียนหยางทำไมรู้สึกคุ้นๆ กับชื่อนี้นะ?”
ผมเชือดศัตรูตรงหน้าพลางถามออกไปในช่องสนทนากลุ่ม
‘มัตชะ’ เช็คข้อมูลชั่วครู่ก่อนจะตอบอย่างรวบรัดว่า
“เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง เป็นนักเวทย์ลำดับสามของเมืองปาฮวง เป็นรองเพียงแค่ เจี๋ยนเจี่ยนตันตัน(Simple)และหู่เฟิงเจอะ(Tornado)เท่านั้น เธอยังมีอันดับสูงกว่า เฟยหลงไจ้เทียน(มังกรทะยานฟ้า)ด้วยซ้ำค่ะ น่าแปลกใจจริงๆที่ผู้เล่นอย่างเธอทำไมถึงเข้าร่วมกับ[Wrath of the Heroes]ไม่เข้าใจเลยว่าเธอคิดอะไรอยู่. . .”
‘เยว่ชิงเฉียน’ว่า
“หนูรู้ค่ะ พี่เสวี่ยเฉิงเชียนหยางเป็นเหมือนเพื่อนของหนูค่ะ และเคยเพิ่มชื่อเค้าในรายชื่อเพื่อนแล้ว…ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นเพราะเรื่องไม้เท้าไอเทมระดับม่วงอันนั้น เอียนสั่วเฟิงเยว่(Ageless Beauty)เลยลากเธอมาเข้ากิลด์[Wrath of the Heroes]ได้ประมาณอาทิตย์กว่าๆละค่ะ หนูเกือบจะลืมไปเสียสนิท. . . .”
“เค้าเป็นเพื่อนของเธอเรอะเนี่ยะ?”
ผมสะดุ้งเฮือกพร้อมต้องอดทนรับเวทย์เสาเพลิงและน้ำแข็ง(Pillar of Fire and Ice]จาก’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ พลังชีวิตลดฮวบลงทันที 1000 หน่วยผมรีบสั่งว่า
“เชียนเฉิง หาทางที่จะดึงตัว เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง จากกิลด์[Wrath of the Heroes]มาเข้าร่วมกับ[Zhan Long]ของเราให้ไวเลย เสียดายชะมัดที่ปล่อยให้นักเวทย์พรสวรรค์แบบนั้นไปหมกตัวอยู่ในกิลด์[Wrath of the Heroes]!”
‘เยว่ชิงเฉียน’เม้มริมฝีปากตอบกลับว่า
“ค่ะ หนูจะลองพยายามดูให้สุดฝีมือ แต่ว่าตอนนี้ สายไปแล้วล่ะค่ะ เราคงต้องจัดการพี่เสวี่ยเฉิงเชียนหยางให้ได้ก่อน ไม่อย่างนั้นการโจมตีของศัตรูคงจะเพิ่มแรงกดดันพวกเราได้อย่างมากเลยค่ะ. . .”
ทันทีที่’เยว่ชิงเฉียน’จบประโยค ‘เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ก็ปล่อยเวทย์ผสานต่อเนื่องกันเป็นคอมโบระหว่างเสาเพลิงและน้ำแข็งกับเวทย์หอกศิลา(Rock Spikes) ทำเอาพื้นดินข้างๆที่ผมยืนอยู่สะเทือนลั่น
พริบตานั้นเองพลังชีวิตของเหล่าผู้เล่นนักรบเกราะหนักฝ่ายเราก็ลดฮวบฮาบจนถึงจุดวิกฤตเกือบที่จะเสียชีวิต ผุ้เล่นอาชีพพระเลเวล 51คนหนึ่งทรุดลงไปกับพื้นพร้อมด้วยโล่ของตัวเองและเสียชีวิต
ฝ่ายนักรบคลั่งของกิลด์[Wrath of the Heroes]เห็นช่องว่างที่ได้เปรียบจึงบุกทะลวงฝ่าเข้ามาทางนั้น คมขวานปลิวว่อนไปทั่วอากาศบริเวณที่แนวป้องกันของเราอยู่ในจุดที่ไม่ปลอดภัย ตาคู่สวยของมัตชะจ้องเขม็งตะโกนว่า
“ไม่ได้การแล้วค่ะ เราต้องฆ่าเสวี่ยเฉิงเชียนหยางก่อนเลย ไม่อย่างนั้นแนวป้องกันของเราคงต้องแตกเป็นเสี่ยงๆแน่!”
ผมผงกศรีษะสั่งการอย่างหนักแน่นว่า
“ชิงเฉียน ได้เวลาที่จะแสดงฝีมือแล้ว จงเคลื่อนที่ไปอย่างเงียบเชียบตรงไปที่เสวี่ยเฉิงเชียนหยางด้วยสกิลเร้นกาย(Stealth)และใช้สกิลเจาะเลือด(Bleed)เพื่อที่จะทำลายเกราะมานา(Mana Shield)ของเค้า ทันทีที่เกราะมานาแตก สตันเค้าด้วยสกิลเจาะสกัด(Gouge) มัตชะและผมจะตามไปสมทบกับเธอแล้วเราทั้งสามคนจะร่วมกันเด็ดชีพเค้าพร้อมๆกัน! ขิงเฉียน เธอต้องระวังตัวให้มาก ทันทีที่โจมตีเสร็จให้รีบถอยกลับมาอยู่ในแนวรับฝั่งเรา เป็ดที่รัก(Darling Duck)จะคอยช่วยเหลือเธอเอง!”
‘เยว่ชิงเฉียน’พยักหน้าและยิ้มพูดว่า
“โอเค หนูเข้าใจละค่ะ พี่รอฟังข่าวดีจากหนูได้เลย!”
“ตกลงตามนี้!”
. . . . . . . . . ผมกวัดแกว่งดาบอีกครั้งปลิดชีพ 2 นักดาบที่พลังชีวิตใกล้จะหมดในขณะที่ต้องแลกกับรับการโจมตีจากนักรบคลั่ง 2 คนด้วยชุดเกราะเนบิวลา พลันแสงสว่างก็ส่งแสงออกมาจากภายใต้เท้าขณะที่ปลดปล่อยกระบวนท่าหนึ่งเทียบพัน(Strength of a Thousand Men) เด็ดชีพหนึ่งในสองนักรบคลั่งนั้นลง
ส่วนนักรบคลั่งอีกคนนั้นถูก’หลิวย่ง’ลอคเป้าสังหารในพริบตาด้วยการระดมยิงจากพลปืน! หันไปสังเกตสนาบรบอีกครั้ง ‘เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’เม้มริมฝีปากแน่นเป็นเส้นตรงก่อนที่จะวาดไม้เท้าของเธอไปมาอย่างช้าๆ ทุกครั้งที่เธอร่ายเวทย์จบจะสร้างความเสียหายอย่างมหาศาลให้กับผุ้เล่นของกิลด์[Zhan Long]
พลังโจมตีเวทย์ของเธอต้องไม่ต่ำกว่า 2000 แน่ๆไม่งั้นคงไม่สามารถโจมตีได้วินาศสันตะโรแบบนี้ ขนาดแค่เพียงเวทย์เสาเพลิงและน้ำแข็งของเธอยังสร้างความเสียหาย 1500+ ให้ผู้เล่นหนึ่งคน และมันไม่แค่นั้นเพราะสกิลนี้เป็นสกิลโจมตีเป็นหมู่(AOE)! เงาร่างสีเขียวจางๆคืบคลานอย่างช้าๆไปหา’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’
‘เยว่ชิงเฉียน’กระชับมั่นมีดสั้นไอเทมระดับม่วงของเธอขณะที่ดวงตาคู่งามจับจ้องอยู่ที่การเคลื่อนไหวของ’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ โดยมี’เยว่เหว่ยเหลียง’ตามมาติดๆ พี่น้องสองสาวคู่แฝดนี้ตั้งใจจะลงมือพร้อมกันเพื่อเพิ่มโอกาสความสำเร็จให้มากขึ้นไปอีก
“เหว่ยเหลียง ตอนนี้แหละ ลงมือ!”
‘เยว่ชิงเฉียน’ตะโกนสั่งในช่องสนทนากลุ่ม เงาของมีดสั้นก็พริ้วบินออกไปและการลอบโจมตีก็ได้ผลทันที
“ปึ้ก!”
เกราะมานาของ’เสวี่ยเฉิง’โดนลดทอนอำนาจลงทันทีแต่ก็ยังไม่สลายไป พลันอากาศรอบตัว’เยว่ชิงเฉียน’ก็ปั่นป่วนเมื่อเธอเม้มริมฝีปากแน่นบรรจงเรียกใช้สกิลเจาะเลือด(Bleed)และด้วยสกิลนี้ก็ทำให้เกราะมานาสลายไปในที่สุดพร้อมกับสร้างค่าความเสียหายอย่างรุนแรงถึง 1312 หน่วย!
‘เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเมื่อเจอการโจมตีนี้เข้าไป ด้วยความประหลาดใจทำให้เธอเคลื่อนที่ไปด้านหน้าเล็กน้อย ทำให้รอดจากการลอบโจมตีจากทางด้านหลังของ’เยว่เหว่ยเหลียง’ไปอย่างฉิวเฉียด เธอร้องถามอย่างแปลกใจว่า
“ชิงเฉียน นี่เธอเข้าร่วมกับ[Zhan Long]หรือนี่?!”
‘เยว่ชิงเฉียน’กระชับมีดสั้นของเธอมั่นก่อนจะพุ่งเข้าไปโจมตีอีกครั้งพร้อมด้วยรอยยิ้มที่มุมปากนั้นพูดว่า
“เรื่องนั้น. . . .คงต้องรอให้ศึกครั้งนี้ผ่านไปก่อนนะคะแล้วหนูจะเล่าทุกอย่างให้พี่เชียนหยางฟัง แต่ตอนนี้หนูต้องขอชีวิตของพี่ไปก่อนล่ะ. . . .”
‘เสวี่เฉิงเชียนหยาง’กลั้วหัวเราะกล่าวว่า
“เอาสิแม่สาวน้อย ทำได้ก็ลองดู!”
. . . . . .
“ฟิ่ววววว!” ด้วยการพุงทะยานไปข้างหน้าอย่างสุดกำลัง ผมปะทะเข้ากับกลุ่มศัตรู ในขณะที่’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ถูกดึงความสนใจไว้ที่นักฆ่าสาวนั้น ผมพุ่งพรวดเดียวไป 20 เมตรพร้อมกับเรียกใช้สกิลเกราะมังกรสีชาดเพื่อต้านทานการโจมตีทั้งหลายเมื่อได้ระยะพลันใช้กำปั้นทุบลงที่พื้น
“ตึ้ง!”
เรียกใช้สกิลโซ่พันธนาการซึ่งโผล่พรวดขึ้นมามัดขาของ’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ทันที
“อ๊ะ?!”
‘เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’หันมองมาทางทิศที่ผมพุ่งเข้ามาพร้อมกล่าวอย่างประหลาดใจว่า
“โหย เซียวเหยาจื้อไจ้ก็มา. . . ซี้แหงแก๋แน่ฉัน. . .”
ห่างออกไปไม่ไกลนัก ‘เอียนสั่วเฟิงเยว่’ขยับมีดสั้นในมือพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันสั่งการลั่นทันทีว่า
“เร็วเข้า ฮีลเลอร์ทั้งหมดลอคเป้าเชียนหยางไว้ รักษาชีวิตของเธอเอาไว้อย่าให้ถูกฆ่าได้!”
ทันทีที่รองเท้ารุ่งอรุณม่วงของผมเหยียบมั่นบนพื้น พลันก็พุ่งร่างออกไปเป็นเส้นตรงราวลูกศรออกจากแหล่งเข้าหา’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ ขณะที่พุ่งไปนั้นก็ต้องปะทะเข้ากับการโจมตีสารพัดทีประเคนเข้าใส่ทั้งจากผุ้เล่น สัตว์เลี้ยง
แม้กระทั่งพวกค่าสถานะผิดปกติทั้งหลายอย่างเช่น สโลว์แต่ก็ไม่อาจหยุดผมได้ พร้อมกับการเงื้อดาบประกายวสันต์ของผมรูปดาวหกเฉกซ้อนกัน 4 ผมก็เปล่งประกายขึ้นปากก็พลางตะโกนสั่งการลั่นว่า
“เร็วเข้า มัตชะ ใช้ลำแสงมายาสะบั้น(Phantom Ray Slash)โจมตีพร้อมผม เราจะสังหารหล่อนด้วยกัน!”
“ฉับ!”
ดาบประกายวสันต์ตัดผ่านร่าง’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ไปสร้างความเสียหายต่อเนื่อง 4 ครั้ง อย่างไรก็ตาม กิลด์[wrath of the Heroes]ได้ใช้ฮีลเลอร์อย่างน้อย 100 คนในการลอคเป้ารักษาชีวิตของ’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ไว้ได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหล่อนจะมีพลังชีวิตกลับมาเต็มทุกครั้งหลังจากที่โดนสกิลของผมในแต่ละฮิตเพราะหล่อนยังเหลือพลังชีวิตอีกอย่างน้อย 1500+
หลังค่าความเสียหายแต่ละครั้งที่ปรากฎขึ้น เพราะสกิลของผมแต่ละฮิตยังไม่สามารถทำความเสียหายมากขนาดนั้นได้ในตอนนี้ ด้านหลังของผม แสงของสกิลลำแสงมายาสะบั้นของมัตชะมาแล้ว!
ฉวยจังหวะในโอกาสนี้ผมเรียกใช้งานสกิลทันที สายลมสีเขียวพลันล้อมรอบดาบ ในตอนนั้นเองใบหน้าอันงดงามของ’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ก็ถอดสีพร้อมกับร้องเบาๆว่า
“ท่าทางไม่ดีแล้ว. . . .เซียวเหยาจื้อไจ้กำลังจะใช้คมดาบวายุ(Wind Blade) หัวหน้ากิลด์ ฉัน. . . .”
ก่อนที่เสียงของเธอจะจบประโยค คมดาบวายุของผมและลำแสงมายาสะบั้นของ’มัตชะ’ก็โจมตีถูกเธอแทบจะเป็นจังหวะเดียวกัน สร้างความเสียหายมหาศาลทันที
“1987 !”
“1224 !”
. . . . . . . . การลอบสังหารสำเร็จแล้ว! แสงแวบจางหายไปพร้อมร่างของ’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’เหลือทิ้งไว้เพียงเครื่องป้องกันศรีษะผ้าที่ดรอปจากเธอ เพียงเหลือบตามองผ่านๆ มันเป็นไอเทมระดับม่วงที่มีประสิทธิภาพเพิ่มการโจมตีด้วยเวทย์อีก 6% ไม่แปลกใจเลยซักนิดว่าทำไมพลังเวทย์โจมตีของเธอจะทรงพลังขนาดนั้น
จากจุดที่ไกลออกไป ‘หลิวย่ง’สั่งการให้หน่วยพลปืนคอยยิงสนับสนุนและด้วยเหตุนี้ บรรดาฮีลเลอร์ของกิลด์[Wrath of the Heroes]จึงไม่กล้าที่จะชุบชีวิต’เสวี่ยเฉิงเชียนหยาง’ เพราะหล่อนจะโดนยิงตายทันทีที่ถูกชุบขึ้นมาซึ่งจะทำให้เสียเลเวลไปโดยเปล่าประโยชน์
ผมหยิบเกราะผ้าเครื่องป้องกันศรีษะอันนั้นขึ้นมาบ่ายหน้าเตรียมจะถอยกลับทันที ทว่าตรงหน้าผม’เยว่ชิงเฉียน’ถูกล้อมไปด้วยสกิลเสาเพลิงและน้ำแข็งและพลังชีวิตของเธอลดลงเหลือเพียง 29% เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังติดสถานะผิดปกติทำให้เคลื่อนไหวช้าลงอีกด้วย เธอกำลังจะไม่รอด!
“ย้ากกกก!”
ผมพุ่งพรวดเดียวไปด้านหน้า รีบกางเสื้อคลุมน้ำแข็งเพลิง(Icy Fire Clock)เข้าไปบลอคการโจมตีที่กำลังจะเข้าถึงตัว’เยว่ชิงเฉียน ‘ยื่นมือไปคว้าข้อมือของเธอไว้ด้วยมือซ้ายพร้อมฉุดร่างของเธอพุ่งทะยานไปด้านหน้า เอาตัวเองเป็นเกราะบังคมดาบจากทุกทางที่โหมเข้ามา ปากก็ตะโกนสั่งการลั่นว่า
“เป็ดที่รัก รีบรักษารองหัวหน้ากิลด์ของเธอด่วนจี๋เลย!”
‘เป็ดที่รัก’ก้มศรีษะรับคำพร้อมร่ายสกิลรักษาของเธอทั้งสองสกิลไปที่’เยว่ชิงเฉียน’ส่งผลให้พลังชีวิตของหล่อนกลับมาเต็มเปี่ยมอีกครั้ง จังหวะที่พลังชีวิตของ’เยว่ชิงเฉียน’กลับมาเต็มอีกครั้ง พวกเราก็ใกล้จะกลับถึงแนวป้องกันของฝ่ายเรา
ตอนที่ผมค่อยๆคลายอ้อมกอดที่ประคอง’เยว่ชิงเฉียน’ออก ใบหน้าเล็กๆของเธอนั้นก็แดงก่ำไปถึงใบหู ส่วน’เยว่เหว่ยเหลียง’ก็สามารถถอยกลับมารวมกับพวกเราได้อย่างปลอดภัย
เพราะอาชีพนักฆ่านั้นไม่เหมาะที่จะเข้ารบประชิดเป็นแนวหน้าของการรบ พวกเขาเหมาะสำหรับงานลอบโจมตีเป็นรายบุคคลมากกว่า ทั้ง’เยว่ชิงเฉียน’และ’เยว่เหว่ยเหลียง’คือผู้ที่มีฝีมือท่ามกลางบรรดานักฆ่าระดับสูงที่มีชื่อของเมืองปาฮวง ดังนั้นพวกเธอทั้งสองเข้าใจตรรกะพื้นฐานเหล่านี้เป็นอย่างดี . . . . .
“บัดซบ!”
‘ซีฉู่ป้าหวาง’สบถอย่างเดือดดาลพร้อมกำหมัดแน่น
“พวก. . . พวกมันจัดการสังหารเสวี่ยเฉิงเชียนหยางได้เรอะ ฮึ่ม. . .นี่มัน. . .นี่มันเก่งกว่าที่ชั้นคำนวนเอาไว้มากไปรึเปล่า? กิลด์[Zhan Long]ของหลี่เซียวเหยามันเพิ่งจะตั้งไม่ใช่รึไง ? มันไปหาคนเก่งๆมากมายแบบนั้นมาจากไหน?! นั่นมันเยว่ชิงเฉียนกับเยว่เหว่ยเหลียงรองหัวหน้ากิลด์[Prague]ไม่ใช่เรอะ? ไหงพวกมันมาโผล่ในกิลด์[Zhan Long]ได้? ระยำเอ้ย! มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง. . .“
‘เอียนสั่วเฟิงเยว่’ขยับมีดสั้นแล้วพูดว่า
“อาอิง ตะเองอย่างเพิ่งโมโหไปเลย พวกเรายังมีโอกาสอยู่ สั่งให้พวกโจมตีไกลของเรายิงถล่มแนวหน้าของมันก่อน เราต้องฆ่าพวกอัศวินกับพระของพวกมันเป็นอย่างแรก โอกาสชนะของพวกเรายังมีอยู่สูงเพราะด้วยจำนวนที่มากกว่าทำให้เราได้เปรียบกว่าพวกมันนะ!”
“ใช่แล้ว!”
‘ซีฉู่ป้าหวาง’ชูดาบตะโกนสั่งการด้วยอารมณ์แค้นว่า
“ฆ่ามัน! สายโจมตีไกลทั้งหมดยิงถล่มไปด้านหน้าเต็มกำลัง เราต้องทะลายแนวตั้งรับของมันให้ได้ใน 5 นาที! ขยี้มันเข้าไป แก้แค้นให้หัวหน้ากองธงเสวี่ยเฉิงเชียนหยาง! “
จากบนท้องฟ้า ประกายแสงจากเวทย์สารพัดชนิดประโคมลงโจมตีแนวตั้งรับของเราขณะที่เสียงระเบิดก็ดังสนั่นสะท้อนไปมาต่อเนื่องไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัก!
“อ้ากกกก. . . .”
ที่แนวต้านรับศึกของกิลด์[Zhan Long] แถวตั้งรับของเหล่าอัศวินและพระรวมๆกว่าสิบชีวิตถูกสังหารในพริบตาทันที ดูแล้วยังกับโศกนาฏกรรมไม่ปาน!
“มัตชะ กางโล่ของเธอขึ้นเด๋วนี้. . . .”
ผมกัดฟันพร้อมตวัดดาบในมือสั่งการ
‘มัตชะ’พยักหน้ารับทราบพร้อมเหยียดแขนไปด้านหน้าเรียกใช้สกิล พลันลูกบอลพลังงานก่อตัวขึ้นที่ปลายนิ้วขาวราวหิมะของเธอแล้วแปรสภาพเป็นโล่โปร่งแสงอยู่เบื้องหน้าของเธอ มันคือสกิลเฉพาะตัวของอาชีพอัศวินมายาที่ชื่อว่าโล่มายาศักดิ์สิทธิ์(Phantom Holy Shield) ไม่ว่าการโจมตีเวทย์แบบใดก็ตามที่ยิงใส่เกราะอันนี้จะถูกลดทอนความเสียหายอย่างน้อยถึง 70%
ค่าความต้านทานเวทย์ของสกิลโล่มายาศักดิ์สิทธิ์นี่มันช่างน่าตกใจจริงๆ
ช่วยให้ทุกคนเบาใจขึ้นมาได้หน่อยนึง อย่างน้อยที่สุดตราบใดที่’มัตชะ’ยังอยู่ในแนวป้องกันพวกเราก็พอจะอุ่นใจได้ว่าจะไม่มีใครบาดเจ็บจนถึงกับทำให้แนวตั้งรับแตกออกเป็นเสี่ยงๆเพราะการโจมตีด้วยเวทย์ได้ . . . . .. .
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว ‘ซีฉู่ป้าหวาง’ก็ยิ้มเหี้ยมเกรียมพูดว่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกมันทำอะไรไปมากกว่านี้แล้ว. . . . .ไอพวกกิลด์[Zhan Long]วันนี้แหละผมจะลบพวกแกออกจากแผนที่เมืองป้าฮวง และจะไล่ฆ่าพวกแกซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกว่าพวกแกจะกลับไปเหลือเลเวล 1!”
‘เอียนสั่วเฟิงเยว่’รีบเข้ามาผสมโรงหัวเราะชอบใจว่า
“ถูกแล้ว ถูกแล้ว แกด้วยเจ้าเด็กเหลือขอหลี่เซียวเหยา. . . .ฮี่ฮี่ฮี่. . . .”
ผมกัดฟันกรอดมองดูทั้งคู่ที่ยืนอยู่ไกลๆนั้น ในขณะที่ดาบในมือก็เพิ่งจะตวัดลงสังหารนักดาบฝั่งศัตรูคนหนึ่งเซ่นความโกรธตะโกนตอบไปว่า
“ ฮึ่ย…พวกแกมันก็หญิงร้ายชายชั่วล่ะวะ!”
‘มัตชะ’จึงหัวเราะออกมาว่า
“หัวหน้าคะ ม๊ายเอา ม๊ายพูดคำหยาบนะคะ. . .”
ผม
“. . . .”
. . . . . . . . . ในท่ามกลางทัพของ[Wrath of the Heroes] ผู้ที่ยืนอยู่เบื้องหลัง ‘ซีฉู่ป้าหวาง’ คือ’เสี่ยวจู'(Piggy)หลังจากยิงปืนไปนัดหนึ่งก็กลับเอามือไปประคองลำกล้องปืนที่กำลังร้อนนั้น สีหน้าเคร่งเครียดพลางเอ่ยเสียงเบาๆว่า
“หัวหน้าครับ ผมว่าดีใจตอนนี้มันยังเร็วไปหน่อยนะเท่าที่เห็นนี่พวกมันมีกันราวๆ 300 คนเท่านั้นเอง นี่มันไม่ใช่กองกำลังทั้งหมดของเซียวเหยานะครับ หมอนี่มันต้องกบไต๋มีไพ่เด็ดอะไรไว้อยู่แน่ๆเลย พวกเราอย่าเพิ่งประมาทไปนะครับ. . .”
“ไพ่เด็ดอะไรที่ไหน?”
‘ซีฉุ่ป้าหวาง’ได้แต่หัวเราะ
“หลี่เซียวเหยา เจ้าขยะนั่นอ้ะนะ. . .มันจะไปมีไพ่เด็ดอะไรได้ยังไง?”
‘เสี่ยวจู’กวาดตามองสนามรบอย่างผ่านๆกล่าวต่อไปว่า
“กิลด์[Zhan Long]ยังมีผุ้เล่นหลักที่ยังไม่ปรากฏตัวอีกหลายคนครับ แม่ทัพหลี่มู่ แม่ทัพหวังเจี้ยน แม่ทัพไป๋ฉี หรันหมิ่นและชางเหลยพวกนี้ล้วนมีพลังทำลายและการโจมตีที่ทรงพลังทั้งนั้น. . . .”
ที่มา: