ตอนที่แล้วตอนต่อไปTL : Kradiz
////////////////////
“วิธีนี้ใช้ได้แหะ นี่แหละทริคในการฆ่ามัน”
‘ตงเฉิงเย่ว’ยิ้มหวาน
ผมกวัดแกว่งดาบพร้อมกับพุ่งเข้าหาบอสอย่างรวดเร็ว ผมพยายามอดทนต่อการโจมตีอันหนักหน่วงของมัน แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัว แค่ทักษะสองทักษะของมันก็สามารถส่งพวกเราลงหลุมได้ง่ายๆ ถ้ามันใช้ทักษะที่สามหละก็ เรายังจะมีทางรอดอีกหรือ? มันพูดได้ยากนะ แต่พวกเราก็ต้องดิ้นรนกันต่อไป ……
มีหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย เช่นอาณาจักรเสาน้ำแข็งของมันได้สังหาร’วูบลู’ที่ยืนอยู่ใกล้มันเกินไป แต่ก็ยังโชคดีที่พวกเรายังไม่โดนขยี้ไปจนหมด ด้วยความสามัคคีและทักษะของพวกเรา เลือดของฮานก็ค่อยๆ ลดลงอย่างช้าๆ หลังจากผ่านไปถึง 30 นาที ในที่สุดเลือดของมันก็เหลือเพียง 50%
“ระวัง!!”
‘ว่านเอ๋อ’กล่าวพลางมองไปยังฮาน
“ใช้กฎเดิม!! มันจะต้องใช้ทักษะตอนเลือดมันเหลือเพียง 50% บางทีอาจจะเป็น [ความพิโรธแห่งมังกรเหมันต์]ก็ได้….”
‘ตงเฉิงเย่ว’ขบริมฝีปากของเธอ
“ใช่ พวกเราต้องระวังกันให้มากๆ”
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที กรงเล็บของฮานก็พุ่งเข้าใส่ไหล่ของ’มัทฉะ’ เธอยืนใกล้มันเกินไปทำให้ดึงความสนใจของมัน ผมพุ่งเข้าหามันพร้อมกับปลดปล่อยทักษะ [โลกาสิ้นสูญ] เพื่อดึงความสนใจของมันกลับมา
กรรรรร มังกรเหมันต์ฮานมันกำลังโกรธอย่างมาก ปากของมันเปิดออกพร้อมกับกล่าวออกมาเป็นเสียงมนุษย์
“เจ้าพวกมดปลวก พวกแกกล้าทำร้ายข้าเชียวรึ เทพเจ้ามังกรหินภูเขาไฟ จะไม่มีวันอภัยให้พวกแกแน่ จงมอบพลังให้ข้าด้วยเถิดพลังความมืดแห่งมังกร จงเปล่งประกายจิตวิญญาณมังกรของข้าให้กล้าแข็งยิ่งขึ้น เทพมังกรหินภูเขาไฟผู้ทรงพลัง ได้โปรดมอบพลังให้กับข้าผู้ซึ่งเป็นข้ารับใช้ของท่าน!!”
ฟุบบบบ แสงสีดำพุ่งลงมาจากฟากฟ้าลงสู่มังกรเหมันต์ฮาน
ทันใดนั้นร่างกายของมันก็กระโขนเข้าหาผมพร้อมกับฟาดกรงเล็บลงที่ไหล่ของผม 2534!
แรงจริงๆ มันตีติดคริติคอล!! ผมรีบดื่มยาฟื้นเลือดทันที ในขณะที่ขาของผมยืนอย่างทนทานเมื่อรับการโจมตีเข้าไปที่ไหล่อีกครั้ง พลังของมันเพิ่มขึ้นมากจริงๆ มันทำให้พื้นน้ำแข็งใต้เท้าของผมถึงกับแตกกระจาย เผยให้เห็นพื้นดินที่อยู่ด้านล่าง พลังของมันดุร้ายจริงๆ นี่มันต้องการจะทำให้ผมจมดินเลยรึยังไง
“ฮิลเสียวเหยาจื่อไจ๋ดีๆ นะ”
‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’ตะโกนลั่น แสงแห่งการรักษาส่องสว่างบนร่างของผมอย่างต่อเนื่อง ผมแทบจะทนรับความเจ็บปวดไม่ใหว หน้าอกของผมรับการโจมตีไปกว่าสิบครั้งจากกรงเล็บของมัน หลังจากที่มันขอพลังจากเทพมังกร มันก็เข้าสู่สถานะเบอเซิกทันที ความเยียบเย็นได้ทะลวงผ่านเกราะของผม
เสียงของเกราะของผมดังขึ้นราวกับมีอะไรจะทะลวงออกมา จริงเหรอเนี้ย? เกราะเนบิวล่าของผมกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในเวลาอีกไม่นานแน่ๆ
เปรี้ยงงงงง
กรงเล็บของมังกรพุ่งลงมาอีกครั้ง มันพุ่งตรงเข้าสู่หัวของผม หน้าผากของผมโดนการโจมตีเข้าไปเต็มๆ ส่งผลให้ร่างของผมลอยออกไปกว่า 2 เมตรแล้วร่วงลงสู่พื้นทันที ร่างของผมจมอยู่ใต้พื้นน้ำแข็งไปกว่า 5 เมตร
เจ้ามังกรฮานนี่มันเหมือนกับหมาที่พยายามจะขุนหลุมฝังกระดูกของมันเลยแหะ นี่มันพยายามจะฝังผมให้ลึกเลยเหรอเนี้ย มันจะฝังจนผมออกมาไม่ได้เล่นใช่มั้ย? มันจะจัดการผมแล้วค่อยไปไล่ฆ่าพวกโจมตีไกลซินะ AI ตัวนี้มันอำมหิตจริงๆ ผมปีนขึ้นมาจากหลุมพร้อมกับใช้ [โลกาสิ้นสูญ] ทันที
ฟ้าววววว ดาบของผมพุ่งผ่าสายลมพร้อมกับแยกออกเป็นสามสาย
ทันใดนั้นมันก็ผสานเข้าด้วยกันพุ่งตรงเข้าสู่คอของเจ้ามังกร มันร้องออกมาอย่างเจ็บปวดในขณะที่เลือดของมันลดลงอีกเล็กน้อย ผมอาจจะโดนมันฆ่าในการโจมตีต่อไปแน่ๆ ต่อให้’ตงเฉิงเย่ว’มีพลังโจมตีเวทสูงขนาดไหน เธอก็ไม่มีทางเปลี่ยนกระแสของการต่อสู้ได้แน่ๆ
“พวกเราตายแน่นอน….”
‘เย่วชิงเชียน’ถอนหายใจในช่องกลุ่ม
“พี่เซียวเหยากำลังจะถูกขยี้เป็นเสี่ยงๆ พวกเราจะทำยังไงกันดี?….ถ้ามันปล่อยทักษะ อาณาจักรเสาน้ำแข็งออกมาพี่เซียวเหยาต้องตายแน่ๆง”
‘มัทฉะ’กัดฟันแน่น
“ใช่!! นี่มันน่ากังวลจริงๆ มันเป็นความผิดของพวกเรา ฉันไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องเอง……”
‘หลิวย่ง’ตะโกน
“ระวัง บอสจะใช้ทักษะแล้ว!!”
“อะไรนะ!?”
ในขณะเดียวกัน’ว่านเอ็อ’และ’ชิงเฉียน’ต่างกำลังหอบหายใจอย่างหนักอยู่ หลังจากนั้นผมก็เห็นการแจ้งเตือนขึ้นในช่องกลุ่ม
ตริง แจ้งเตือนสถานะการต่อสู้: ผู้เล่นเย่วชิงเชียนใช้ทักษะ [Ambush] สถานะมึนงงถูกหลบได้โดยสมบูรณ์โดย [เงาแห่งมังกรเหมันต์-ฮาน]
ตริง แจ้งเตือนสถานะการต่อสู้: ผู้เล่น ชางถ่ง ใช้ทักษะ [Ambush], สถานะมึนงงถูกหลบได้โดยสมบูณโดย [เงาแห่งมังกรเหมันต์-ฮาน]
ตริง แจ้งเตือนสถานะการต่อสู้: ผู้เล่น ชางถ่ง ใช้ทักษะ [Gouge], สถานะมึนงงถูกหลบได้โดยสมบูณโดย [เงาแห่งมังกรเหมันต์-ฮาน]
ตริง แจ้งเตือนสถานะการต่อสู้: ผู้เล่น เย่วชิงเชียนใช้ทักษะ [Gouge], สถานะมึนงงถูกหลบได้โดยสมบูณโดย [เงาแห่งมังกรเหมันต์-ฮาน]
ทักษะหยุดยั้งทั้งหมดต่าง MISS สถานการณ์ตอนนี้ชักจะแย่แล้ว
ทองฟ้าเปล่งประกายด้วยสายฟ้า และพื้นที่รอบพวกเรา กลายเป็นดินแดนแห่งน้ำแข็งโดยสมบูรณ์ และอุณหภูมิค่อยๆ ลดลง เสียงคำรามของมันยังคงไม่จบสิ้น มันกำลังจะใช้ทักษะระดับสูงของมัน!! [ความพิโรธแห่งมังกรเหมันต์]!
ผมหันกลับไปมองทันที ทำให้ผมเห็นพายุหิมะอันเกรี้ยวกราดที่ด้านนอก ข้างในนั้นคือเกร็ดหิมะที่เข้าเฉือนเนื้อเถือหนัง ‘หลินว่านเอ๋อ’ ‘ตงเฉิงเย่ว’และ’เย่วชิงเชียน’เลือดของพวกเธอลดลงอย่างรวดเร็ว แม้แต่หมอทั้งสามคนก็ช่วยอะไรไม่ได้ ‘อวี่จื่อเฉิงโช่ว’กัดฟันกล่าว
“วูบลู ฉันจะฟื้นชีพให้เธอนะ”
โชคไม่ดี ทักษะ[ความพิโรธแห่งมังกรเหมันต์]! ของมันยาวนานเกินไป
หลังจากที่’วูบลู’ฟื้นชีพขึ้นมา เธอก็ตายอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ‘เย่วชิงเชียน’ ‘เป็ดที่รัก’และ’หลิวย่ง’ต่างถูกฆ่ากันหมดแล้ว ‘ว่านเอ๋อ’เธอหลบอยู่ด้านหลังร่มของเธอพลางขมวดคิ้ว เลือดของเธอลดลงเรื่อยๆ ก่อนที่ขาขาวของเธอจะค่อยๆ ร่วงลงสู้พื้นแล้วสุดท้ายเธอก็ล้มลงไป ไม่ห่างจากนั้น’มัทฉะ’ก็ร่วงลงเช่นเดียวกัน
โล่มานาของ’เฉิงเย่ว’นั้นเพียงแค่โดนมันสะกิดก็พังทลายทันที ส่งผลให้เธอตายลง ในชั่วพริบตาผู้เล่นระดับสูงถึง 8 คนต่างตายกันหมด!!
ทีมของพวกเราถูกทำลายเรียบร้อย!!
ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ในอากาศต่างถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ พลังของ [ความพิโรธแห่งมังกรเหมันต์]! ปกคลุมทุกที่ในแผนที่ นอกจากมันจะทำให้ดินแดนพังย่อยยับแล้ว สมาชิกในทีมของผมยังตายจนหมด ด้วยระดับของพวกเรามันไม่น่าเชื่อจริงๆ ที่เรายับยั้งทักษะนี้ไม่ได้
ผมปีนขึ้นมาอย่างเจ็บปวดรวดร้าว ทั้งดินทั้งหินต่างตงลงใส่เสื้อผ้าของผม ในช่องกลุ่ม ‘เย่วชิงเชียน’ตะโกน
“พี่เซียวเหยา!! พวกเรากำลังวิ่งกลับไปยังศพของเรา อย่างพึ่งออกไป ไม่งั้นพี่ต้องถูกฆ่าในเสี้ยววิแน่นอน ทักษะ[ความพิโรธแห่งมังกรเหมันต์]! เป็นทักษะต่อเนื่อง ถ้าบอสยังไม่ตายทักษะมันก็จะยังอยู่ ต่อให้หลังจาก 15 วินาทีพลังมันจะลดลง แต่พี่ก็ยังสู้มันไม่ได้แน่นอน”
ผมกำดาบแน่นพร้อมกับขมวดคิ้ว มันจบแล้วงั้นเหรอ? ไม่มีทางอื่นที่จะฆ่ามันได้เลยรึไง? หัวใจของผมเต็มไปด้วยความท้อแท้ เควสระดับ SSS มันอันตรายเกินไปกับทีมของพวกเรา บนพื้นมีอุปกรณ์มากมายหล่นอยู่เต็มไปหมด แม้แต่จุดจบสีโลหิตของ’ว่านเอ๋อ’ก็ไม่ยกเว้น
ถ้าพวกเราไม่เก็บมันกลับมา มันต้องหายไปภายในสองชั่วโมง มันจะสูญเสียมากเกินไปแล้ว!! ……
“เด็กหนุ่มเอ๋ย….”
ในความสับสนวุ่นวาย เหมือนกับมีเสียงของใครบางคนกำลังเรียกผม เสียงนั้นเบามาก แต่ผมก็ได้ยินมันชัดเจน ผมทำใจเย็นพลางตอบ
“คุณเป็นใคร?”
เสียงนั้นยงคงกล่าวกับผมต่อ
“เด็กหนุ่มเอ๋ย ไม่ต้องกังวลไป ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกนะ ที่เจ้ามาที่นี้นั้น แสดงว่าเจ้าไม่ใช่ข้ารับใช้ของเทพมังกรอ๊อบซิเดี้ยนใช่มั้ย ข้าหลับมานานนับพันปี มันนานแล้วหละที่ข้าไม่ได้สนทนากับใคร”
(TL: เปลี่ยนชื่อเรียกใหม่ครับ)
หัวใจของผมเต้นระรัว
“คุณคือ…ท่านผู้เฒ่าหยุนเฉินงั้นเหรอ?”
“เจ้า….เจ้ารู้จักข้าได้อย่างไร”
คนผู้นั้นถอยหลังไปเล็กน้อย
“ข้าถูกผนึกมานานนับพันปี แม้แต่ร่างกายของข้า ก็ถูกทำลายกลายเป็นฝุ่นผงด้วยพลังของเทพมังกรอ๊อบซิเดี้ยน มนุษย์ไม่มีทางมองเห็นข้า เจ้าหนุ่ม เจ้ารู้จักข้าได้ยังไงรึ”
ผมตอบกลับเสียงครึม
“มีเจ้าหน้าที่จากเมืองมังกรนามว่าหลิวซวง สั่งให้ข้ามาที่นี้เพื่อทำลายผนึกของท่านและสะสางความบาดหมางนับพันปีนี้”
ผู้เฒ่า’หยุนเฉิน’อดที่จะหัวเราะน้อยๆ ออกมาไม่ได้
“ยังมีคนจดจำข้าได้อยู่อีกรึ เจ้าหนุ่มใยเจ้าถึงได้ลงมาลึกถึงขนาดนี้กัน? ตามปกติแล้วหากเจ้าอยู่บนพื้นดินเจ้าจะไม่มีทางได้ยินเสียงของข้า”
ผมเงยหน้าพลางมองขึ้นไป
“เงามังกรเหมันต์กระทืบข้าลงมาที่แห่งนี้”
“โอ้ เจ้ามังกรโง่นั้นรึ….”
ตาเฒ่า’หยุนเฉิน’หัวเราะอย่างจริงใจ
“ดูเหมือนมันจะไม่รู้ว่าเทพมังกรของมันฝังข้าที่ใต้ดินนี้ ไม่งั้นมันไม่มีทางกระทืบเจ้าลงมาที่นี้แน่ๆ”
ผมกำหมัดแน่น
“ผมจะฆ่ามันได้ยังไง? ท่านผู้เฒ่า ท่านจะช่วยข้าได้หรือไม่?”
“โอ้?”
‘หยุนเฉิน’กระแอ้มไอ
“ไม่..ไม่ ร่างกายของข้าไม่มีแล้ว ข้าแค่ดวงวิญญาณที่มีห่วงเท่านั้น ข้าช่วยเจ้าไม่ได้มากนัก”
หัวใจของผมห่อเหี่ยวลงทันที
“งั้น…งั้นผมควรทำไงดี”
ตาเฒ่า’หยุนเฉิน’หัวเราะ “แม้ว่าข้าจะช่วยเจ้าไม่ได้มาก แต่เพื่อนเก่าของข้าช่วยเจ้าได้ แต่เจ้าต้องไปคลายผนึกให้เขาก่อน”
“เพื่อนเก่า?”
“ใช่เป็นเพื่อนเก่าที่ข้าสร้างขึ้นมาเอง มันคือจิตวิญญาณของพยัคฆ์ หากเจ้าได้รับความช่วยเหลือจากมัน เจ้าจะมีความสามารถพอที่จะชนะเจ้ามังกรเหมันต์ฮานได้”
ผมตื่นเต้นมากๆ
“ผู้อาวุโส ผมจะช่วยเพื่อนของคุณได้ยังไง?”
‘หยุนเฉิน’ตอบกลับมา
“พวกเราต้องมาดูกันว่าโชตของเจ้ามันดีแค่ไหน ในที่นี้มันมีห้องขังที่ใช้ผลึกแร่ที่คล้ายดาวกระบวยยักษ์ เจ้าต้องขึ้นไปด้านบนแล้วทำลายตัวอักษร Epsilon และ Delta (TL: ตัวอักษรในภาษากรีก) ในกลุ่มดาวหมีใหญ่ บนผนึกในเสา เพียงแค่นั้นเพื่อนเก่าของข้าก็จะถูกปลดปล่อย หลังจากที่ข้าถูกจองจำ ข้าคิดว่าข้าจพไม่มีโอกาสได้เห็นทุกอย่างอีกแล้ว เจ้าหนุ่มตอนนี้วิญญาณของข้าอ่อนแอมากๆ ตอนนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว อย่างไรก็ตามหาเจ้าทำลายผนึกได้ ข้อจะติดตามเจ้าไปและถ่ายทอดความรู้ของข้าให้แก่เจ้า”
มันคือโชคดีในโชคร้ายซินะ จะมีอะไรทำให้คนมีความมากที่สุดนอกจากเหตุการณ์แบบนี้เล่า ผมกำดาบของตัวเองแน่น พลางปีนป่ายขึ้นไป หลังจากที่ผมขึ้นมาถึงจุดข้างบน มันเต็มไปด้วยหิมะอย่างมากมาย แม้แต่หิมะที่ทับถมตัวผมมันยังลดเลือดของผมอีกด้วย ผมมองไปยังหลอดเลือดของตัวเอง มันลดในอัตราที่สูงพอสมควร ราวๆ 2% ต่อวินาที
ถ้าเป็นแบบนี้ผมต้องตายในเวลา 50 วินาทีแน่ๆ แต่ว่าผมก็ยังมีฮิลและยาเพิ่มเลือดอยู่ บางทีผมอาจจะทดมันได้นานพอตัว
กรรรรร 100 เมตรห่างจากผม เงามังกรเหมันต์มันเห็นผมแล้ว!!
“วิ่ง!!!”
ผมพุ่งตรงไปยังเสาโทเท็มทั้ง 7 ทันที ผมรู้จักดาวจากกลุ่มดาวกระบวยเพราะว่าที่หลังมือของผมมีมันอยู่ มันมาจาก [เจ็ดดาบดารา] ช่างโชคดีจริงๆ มิฉะนั้นผู้เล่นที่ไม่รู้จักกลุ่มดาว ก็ไม่รู้จะทำลายเสาต้นไหนแน่ๆ ค่อให้เขามีโอกาสก็ไม่มีทางทำสำเร็จ!!
กรรรรรร ที่ด้านหลังของผม ฮานพุ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว ผมรีบใช้ [Haste] และพุ่งตรงสู่โทเท็มทันที ผมคำนวณองศา เรียบร้อยเพื่อจะไม่พลาดโอกาสนี้ไป หลังจากนั้นผมก็ปลดปล่อยทักษะ [เจ็ดดาบดารา]
ตู้มมมมมม
หลังจากที่พลังปราณจากดาบพุ่งออกไป เสาโทเทมทั้งสองต้นก็ร่วงลงทันที และในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกว่ามีลมอะไรพัดผ่านข้างหลังของผมมา เปรี้ยงงงงง ร่างกายของผมร่วงลงสู่พื้นน้ำแข็งทันที เลือดของผมลดลงเพียง 50% เท่านั้น ในช่องกลุ่ม’เย่วชิงเชียน’กล่าวอย่างห่วงใย
“พี่เซียวเหยา พี่บ้าจริงๆ ทำไมพี่ไม่รอพวกเรา พี่ขึ้นมาทำอะไรบนพื้นดินกัน”
เปรี้ยงงงงง
ฮานถอยกลับไปพร้อมกับร่อนลงสู่พื้น พลางเดินเข้ามาหาผม ทีละก้าวๆ แววตาของมันเต็มไปด้วยความน่ากลัวและความเกรียดชัง พลางเอ่ยออกมาเป็นเสียงมนุษย์
“เจ้าเด็กเวร อยากตายมากรึไง แกคิดว่าทำแค่นี้แล้วมันจะได้อะไรงั้นรึ ยอมรับความตายซะเถอะ!!”
มันพุ่งตรงเข้าหาผม ทันใดนั้นผืนดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ตู้มมมมมมม
กรงเล็บเหล็กคู่หนึ่งโพล่ออกมาจากพื้นดินจ้วงแทงเข้าสู่ท้องของเจ้ามังกรนั้น หลังจากนั้นไม่นาน หัวของพยัคฆ์ที่ทำจากเหล็กก็โผล่ออกมาจากพื้นดินกัดเข้าที่ลำตัวของมันอย่างไร้ความปราณี
ผมมองไปยังพวกมันทั้งสองอย่างอึ้งๆ นี่ผมกำลังฝันอยู่รึเปล่า? มันคือการต่อสู้อันสูงส่งระหว่างพยัคฆ์และมังกร!!!!
ที่มา: