ตอนที่แล้วตอนต่อไปTL By Kradiz QC By rinkiechang
////////////////////
‘หลิวซวง’มองมาที่ผมด้วยแววตาใสกระจ่าง ปากของเธอค่อยๆ เปิดขึ้นเล็กน้อยพลางยิ้ม
”เจ้าไม่ทำให้พวกเราผิดหวังจริงๆ ต้นไม้แห่งโลกจะต้องเติบโตได้อย่างยิ่งใหญ่แน่นอนด้วยพลังของพวกเจ้า พลังของเทพมังกรอ๊อบซิเดี้ยนหายไปจากวิหารมังกรแล้ว ขอบคุณพวกเจ้ามากจริงๆที่ทำเพื่อเมืองมังกรของพวกเรา มานี่ นี่คือของรางวัลของพวกเจ้า ข้าภูมิใจในตัวพวกเจ้าจริงๆ”
ตริ้งงง! แจ้งเตือนจากระบบ : ยินดีด้วย คุณสำเร็จเควสระดับ SSS [วิหารมังกร]
ของรางวัลคือ ระดับ +1 เสน่ห์ +9 เงิน 20000 ทอง และหนังสือทักษะ [กำแพงศูนย์องศาสมบูรณ์แห่งเมเกรซ] ……
“[กำแพงศูนย์องศาสมบูรณ์แห่งเมเกรซ]?”
ผมรีบเปิดดูช่องเก็บของและมีหนังสือปรากฏอยู่ ผมรีบอ่านข้อมูลทันที
【กำแพงศูนย์องศาสมบูรณ์แห่งเมเกรซ】(ระดับ SS): เรียกพลังปราณเย็นแห่งกลุมดาวเมเกรซ ลงมาปกป้องผู้ร่าย ลดดาเมจที่ได้รับลง 50% เป็นเวลา 15 วินาที ต้องการระดับ : 50 ต้องการอาชีพ : นักรบคลั่ง
เอิ่มมมม.. เป็นตอนจบที่น่าเจ็บปวดดีแท้ มันให้ของรางวัลเป็นหนังสือทักษะของนักรบคลั่งเนี้ยนะ? มันจะดีกว่านี้ถ้าผมใช้มันได้….ผมคิดซักพักผมก็ตัดสินใจได้ ผมจะให้มันกับ’ตงเฉิงเหล่ย’ ผมได้เห็นพลังทำลายล้างของเขามาแล้ว ถ้าเขามีโอกาสรอดมากขึ้น เราก็มีโอกาสชนะมากขึ้นด้วย ยิ่งถ้าเขากับ’รันมิน’จับมือกันนะ มันจะกลายเป็นคู่หูสุดโหดเลยทีเดียวล่ะ!!
ผมมองไปรอบๆ พลางถาม
“พวกเธอได้อะไรกันมาบ้าง?”
‘เย่วชิงเชียน’กระพิบตาพลางตอบ
“เกราะอกระดับจักรพรรดิคะ อิอิ”
‘มัทฉะ’
“เกราะขาระดับม่วง….”
‘ตงเฉิงเย่ว’
“อะไรเนี้ยยย?! ทำไมของรางวัลของฉันถึงเป็น การ์ดเอล์ฟเพลิง 10 ใบล่ะ ไม่มีเหตุผลเกินไปแล้ว การ์ดพวกนี้มันจะไปเทียบกับของระดับจักรพรรดิได้ยังไง ระบบมั่วจริงๆ..”
‘หลิวย่ง’
“ชั้นได้สร้อยคอระดับม่วง ฮ่าๆ มันเพิ่มระยะการโจมตี 12%”
“ไม่มีความยุติธรรมเลย ทำไมฉันไม่ได้อะไรเลย..”
‘มัทฉะ’และ’วูบลู’กล่าวอย่างไม่พอใจ..
‘อวี่จื๋อเฉิงโช่ว’เงยหน้าขึ้นพลางมองไปยัง’ว่านเอ๋อ’พลางกล่าว
“สาวน้อยคนนี้ต้องได้อะไรที่ดีมากแน่ๆ”
‘ว่านเอ๋อ’ขบฟันในขณะที่เธอลุกขึ้นมาด้วยอาการดีใจอย่างมีความสุขในที่สุดเธอก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว เธอหัวเราะออกมาจนแทบจะหายใจไม่ทัน ผมถามขึ้น
“เธอได้อะไรมาล่ะ?”
‘หลินว่านเอ๋อ’ยื่นมือของเธอออกมา พลางโชว์หนังสือทักษะสีครามของเธอ
【เกราะสวรรค์】(ระดับ SS): เพิ่มพลังป้องกันอย่างมหาศาล เพิ่มพลังป้องกันสองเท่าให้กับเจ้าของทักษะ
หากสวมใส่ชุดเกราะผ้า หรือเกราะเบา ต้องการอาชีพ : นักฆ่า มือปืน นักธนู ต้องการระดับ : 64 ใช้ค่าเสน่ห์ 10 เพื่อเรียน
“ห๋า!!”
‘หลิวย่ง’เบิกตากว้าง
“ทักษะนี้มันจะไม่โกงไปหน่อยเหรอ เพิ่มพลังป้องกันสองเท่า? แบบนี้มัน…….แบบนี้มันก็ทำให้ผู้เล่นเกราะเบามีค่าพลังป้องกันมากกว่าผู้เล่นเกราะหนักน่ะซิ”
ผมหัวเราะ
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก เรียนมันซะ แล้วแสดงให้เห็นว่าพลังป้องกันของเธอสูงกว่าพวกเรารึเปล่า”
“ได้เล้ยย!”
แสงสว่างขึ้นรอบรอบมือของ’ว่านเอ๋อ’ เธอเรียนมันเรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็เปิดหน้าต่างสถานะทันที พร้อมกับแชร์มาให้พวกเรา
【ชางถ่ง】(นักฆ่าระดับทอง) Level: 64
Attack: 1574-2117
Defense:2004
Health: 2450
Magic:1549
Charm:37 ……
“เซียวเหยา!! ว่านเอ๋อมีพลังป้องกัน 2004 แล้วนายละ มีเท่าไหร่?”
‘ตงเฉิงเย่ว’ยิ้มถาม ผมกำหมัดแน่น
“โกงจริงๆ ผมยังมีแค่ 2034 เอง พลังป้องกันของเธอเว่อร์ไปละ ถ้าบวกกับความสามารถของร่มของเธอ เธอย่อมแข็งแกร่งมากกว่าผมแน่นอน”
‘ตงเฉิงเย่ว’อดที่จะยิ้มไม่ได้
“นายผิดแล้วละ จุดเด่นของว่านเอ๋อไม่ใช่พลังป้องกัน แต่เป็นความสามารถในการโจมตีโดยไม่สนพลังป้องกันต่างหาก”
‘มัทฉะ’กล่าวขึ้นมา
“บอสสส อย่ากังวลไป บอสยังมี [โลกาสิ้นสูญ] [เจ็ดดาบดารา] และ [คัมภีร์เพลิงม่อฮิส] ยังไงทักษะของบอสก็ดีกว่าคุณหนูหลินอยู่แล้วว”
‘ว่านเอ๋อ’กล่าวขึ้น
“พอพูดถึงทักษะแล้ว พวกเราค่อนข้างแตกต่างกันมากทีเดียว นายมีทักษะระดับ S ตั้งหลายทักษะ ใช่มะ?”
ผมย่นจมูกเล็กน้อย
“ก็ไม่เชิง ผมมีแค่ 9 ทักษะ..”
“แค่?…”
‘ว่านเอ๋อ’ตอบกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ในกิลด์ [Hero Mound] ทักษะระดับ S และสูงกว่า แทบจะนับด้วยสองมือได้ นายมีตั้ง 9 หรืออาจจะมากกว่า นายอย่ามาพูดคำว่าแค่เลยยนายมันโกงมากเลยนะ?”
ผมพยักหน้า
“โอเคๆโกงก็โกง”
‘ว่านเอ๋อ’ก้าวออกมาข้างหน้าพลางยิ้ม
“ใช่นายโกงมาก เพราะงั้นเลี้ยงข้าวฉันกับตงเฉิงเลยเย็นนี้ นายไม่ได้จนหนิใช่มะ นายพึ่งได้เงินจากเควสมาตั้ง 10000 ทองนิ”
“อ่า..ใช่”
ผมรู้สึกเบิกบานใจขึ้นมาทันที ‘มัทฉะ’เองก็ดีใจมากเช่นกัน
“10000 ทองสามารถแลกได้ประมาณ 50000 หยวนเลยทีเดียว ในที่สุดฉันก็จะมีเงินซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่แล้ว!!”
‘หลิวย่ง’กระแนะกระแหนขึ้นมาทันที
“อย่าลืมแบ่งส่วนแบ่งให้กับสตูดิโอ 20% ซะละ”
ผมตอบกลับ
“เธอไม่ต้องบริจาคให้สตูดิโอจากรางวัลของเควสของเธอหรอก ไปหาซื้อชุดใหม่เถอะ หาซื้อชุดดีๆ เพื่อเราจะได้มีพลังต่อสู้มากขึ้น”
‘มัทฉะ’หัวเราะอย่างมีความสุข
“บอสใจดีมากเลย! ฉันรักบอสจัง!”
ผม
“……”
‘ตงเฉิงเย่ว’
“……”
‘หลินว่านเอ๋อ’
“……”
หลังจากที่มอบ [กำแพงศูนย์องศาสมบูรณ์แห่งเมเกรซ] ให้กับ’ตงเฉิงเหล่ย’ และจัดการปัญหาต่างๆ ผมก็ล็อคเอ้าออกมา แล้วหาอะไรกินอย่างลวกๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่ผมก็นอนไม่หลับ เพราะกังวลเกี่ยวกับปัญหาในเกม ผมต้องเพิ่มระดับให้เจ้าเทพพยัคฆ์ก่อน และหาทางซ่อมดาบเล่มนั้น บางทีมันอาจจะเป็นอาวุธระดับเทพโครตๆ ก็ได้
นอกจากนี้ยังมีทักษะจาก [คัมภีร์ม่อฮิส] อีก ที่ต้องการการ์ดกองทัพทหารของพระเจ้า ผมต้องหาทางว่าจะหามันได้ที่ไหน สมองของผมเริ่มที่สับสน จนผมเริ่มที่จะหลับไป ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ แต่อยู่ๆ ผมก็ต้องสะดุ้งตื่น ด้วยอี๋ไฮ ที่ตรวจเจอบางอย่าง ปัญหามาจนได้!!
ฟุบบบ ผมเตะผ้าห่มออกพร้อมกับลุกขึ้นนั่งตัวตรง พลังของอี๋ไฮ๋ของผมมันตรวจจับพลังงานที่แข็งแกร่งมากได้ เป็นคนที่แข็งแกร่งจริงๆ เขาหรือว่าเธอคนนั้นอย่างต่ำก็ต้องเกินระดับ Royal Air ไปแล้ว และตอนนี้มันก็อยู่ห่างจากผมเพียง 500 เมตร แถมมันมาจากทิตทางของหอหญิง!!!
มันออกมาจากหอของ’ว่านเอ๋อ’และ’ตงเฉิงเย่ว’งั้นเหรอเนี้ย ผมรีบลุกอย่างรวดเร็วพร้อมกับสวมเสื้อแล้วรีบวิ่งออกมา
ปั้งง!! ผมกระแทกประตูพร้อมกับวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แสงจากดวงอาทิตลับขอบฟ้าไปแล้ว รอบข้างเต็มไปด้วยนักเรียนที่กำลังเล่นกีฬากันอยู่ รอบสนามเต็มไปด้วยสาวๆ ที่มาร้องเชียร์ ผมไม่สนใจพวกเธอพร้อมกับวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยทิ้งให้พวกเธอมองมายังผมอย่างงงๆ
ผมมาถึงยังหอหญิงอย่างรวดเร็ว ผมเงยหน้ามองขึ้นไป พลังมันแผ่ออกมาจากชั้น 4 มันเป็นชั้นของ’หลินว่านเอ๋อ’!
“เห้ย เจ้าหนุ่มตรงนั้นนะ มาทำอะไรที่นี่”
ยามชี้มายังผมและตะโกน ผมขมวดคิ้วพลางชี้ไปยังรอยต่อของกำแพง
“ดูตรงนั้นดิ มีนักเรียนหญิงกำลังจะปีนข้ามกำแพง”
“อะไรนะ!! ใครกันช่างกล้า!!”
เมื่อยามหันหน้ากลับไป ผมพุ่งผ่านเข้าไปยังหอหญิงอย่างรวดเร็ว ผมพุ่งขึ้นสู่ชั้นสองและเจอกับผู้หญิงเล็กน้อย
“อ๊ายย หนุ่มหล่อคนนั้นเข้ามาทำอะไรในหอหญิงงั้นเหรอ? ”
ผมไม่พูดอะไรซักคำพร้อมกับพุ่งผ่านพวกเธอไปด้วยความเร็วที่ทำให้คนอื่นตกใจ ก่อนที่จะขึ้นสู่ชั้นสี่หมัดของผมก็ห่อหุ้มไปด้วยพลังปราณเต็มที่
ฟุบบบบ พอถึงชั้นสี่ผมพุ่งสไลตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะพุ่งต่อไป อี๋ไฮ่ของผมยังคงจับพลังของเธอหรือเขาได้ อยู่ในห้องที่สามจากด้านขวา ผมวิ่งไปอย่างรวดเร็วและพบว่าห้องมันล็อคอยู่ ผมไม่กล่าวคำใดๆ พร้อมกับต่อยหมัดเข้าไปอย่างรวดเร็ว
เปรี้ยงงงงง ประตูถูกทำลายกลายเป็นชิ้นๆ ทันทีที่ประตูเปิดออก รูปร่างของคนในชุดดำก็ปรากฏเบื้องหน้าของผม หมัดของเขาพุ่งเข้าใส่หน้าอกของผมอย่างรวดเร็ว เขาต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพลังปราณแน่นอน!!
เขาดูเหมือนชายวัยกลางคนอายุราวๆ 40 ปี สวมชุดสูทอยู่ ใบหน้าของเขาดูขึงขังและโหดร้าย เขาใช้พลังทั้งหมดในการโจมตี!! ไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย ผมรีบหมุนมือมาป้องกันการโจมตีของเขา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนทันที ทันใดนั้นมือขวาของผมก็พุ่งดั่งกรงเล็บเหล็กทั้ง 5 พุ่งเข้าหาแขนซ้ายของเขา
ปังงง ชายวัยกลางคนรู้ทันทีว่า เขาอ่อนแอกว่าผม จึงถอยกลับ แต่ผมก็ตามติดไปทันที หมัดซ้ายของผมเต็มไปด้วยพลังงาน ก่อนที่จะตะโกนก้อง
“ตาย!!!”
เปรี้ยงงงงงง!!!
ฟุ่นผงคละคลุ้งไปทั่วพร้อมกับชายคนนั้นถอยไปก้อนที่จะกระแทกเข้ากับราวระเบียง ผมวิ่งไปพร้อมกับจับแขนของเขาไขว้หลังพลางเร่งพลังไปที่หมัดขวา เพื่อที่จะจบชีวิตของมันทันที ……
“หลี่เซียวเหยานายหยุดได้แล้ว”
เสียงคุ้นเคยดังมาจากเบื้องหลัง เป็นเสียงของ’หลินเทียนหนาน’นั่นเอง ผมหันกลับทันทีทำให้ผมพบกับ ‘หลินเที่ยนหนาน’ ‘หลินว่านเอ๋อ’ และ’ตงเฉิงเย่ว’นั่งอยู่ตรงนั้น ‘ว่านเอ๋อ’มองมาที่ผมอย่างประหลาดใจ แววตาของเธอดูยุ่งเหยิง
“หลี่เซียวเหยา…”
‘ตงเฉิงเย่ว’มองมาที่ผมอย่างแปลกๆ
“คนๆ นี้…”
‘หลินเที่ยนหนาน’ถอยหายใจเบาๆ
“หลี่เซียวเหยา ปล่อยเขาซะ เขาเป็นเพื่อนเก่าของฉันเอง นี่เป็นแค่การทดสอบว่านายมีความสามารถพอที่จะปกป้องว่านเอ๋อรึเปล่า”
ผมพยักหน้าพร้อมกับปล่อยเขาทันที ตามตัวของเขามีบาดแผลตามจุดที่ผมโจมตีไป ผมขอโทษทันที
“ต่อไปอย่ามาล้อเล่นแบบนี้อีก ผมไม่รู้ว่าว่านเอ๋อปลอดภัยรึเปล่า เพราะงั้นผมจะใช้พลังเต็มที่เสมอเพื่อโจมตี…”
ชายกลางคนจับแขนตัวเองพลางหัวเราะเสียงดัง
“หลินเที่ยนหนาน ไอ้เสือร้ายเอ้ยย….นายเจอสุดยอดสมบัติของแท้เลยนะเนี้ย ในเมืองจีนนั้น มีคนไม่มากหรอกนะที่จะเอาชนะชั้นได้เพียงเสี้ยววิขนาดนี้ แถมเจ้าหมอนี่ยังเด็กมากเสียด้วย”
‘หลินเที่ยนหนาน’ยืนขึ้นพลางหัวเราะ
“ฮ่าๆ ลำบากพี่แล้วพี่สี่ ไปดื่มกันเถอะ ที่นี่ไม่เหมาะให้คนแก่แบบเราอยู่หรอก”
“ดีๆ พวกเราจะไม่กลับจนกว่าจะเมา ฮ่าๆ”
หลังจากที่’หลินเทียนหนาย’และชายแก่ตนนั้นกลับไป ทั้งสองสาวต่างมองมาที่ผมที่ยืนอยู่ตรงระเบียง เราทั้งสามคนยืนเงียบโดยไม่พูดอะไร
“อะแฮ้ม…..”
ผมทำลายความเงียบด้วยคำถาม
“ว่านเอ๋อ พ่อของเธอทดสอบผม?”
‘ว่านเอ๋อกัด’ฟันพลางตอบ
“ใช่…..”
‘ตงเฉิงเย่ว’เสริม
“หืมม ลุงหลินพูดว่า ถ้านายไม่มาภายใน 3 นาทีหลังจากที่เขาเข้าไปในห้อง เขาจะจ้างคนใหม่ที่ดีกว่านาย แต่โชคไม่ดี นายมาถึงเร็วมาก ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ แถม….”
‘ตงเฉิงเย่ว’หัวเราะ
“แถมนายยังชนะเขาได้อย่างง่ายดายอีกด้วย”
‘หลินว่านเอ๋อ’มองมายังผม
“ฉันเป็นห่วงมากกลัวนายจะถูกลุงนั้นทำร้ายซะแล้ว”
ผมมองลงไปยังชั้นล่าง ‘หลินเที่ยนหนาน’ห่างออกไปแล้ว ผมถอยหายใจพลางกล่าว
“พ่อของเธอเริ่มจะไม่ไว้ใจผม มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีแล้ว เป็นความผิดผมเองที่หลับลึกขนาดนั้น ไม่งั้นผมสมควรจับการมาของเขาได้ตั้งแต่อยู่ห่างเพียงสองไมล์แล้ว”
‘ว่านเอ๋อ’ยืนขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ
“โอเค อย่าโทษตัวเองเลย ตงเฉงกับฉันรอให้นายพาไปเลี้ยงข้าวอยู่นะ ไปกันเถอะ!!”
“โอเค…”
ที่มา: