ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดย ต้นตะวัน
/////////////////
หางโจว,สถาณีตำรวจซีหู
ขณะผมกำลังเดินไปที่สถาณีผมได้พบกับผู้หญิงเเสนสวยที่อยู่ในเครื่องเเบบ คนๆนั้นคือ’เฉินปิง’ เธอเป็นหัวหน้าด้านเทคโนโลยีเเละทำงานกับผมตอนผมอยู่ในกองทัพ เเต่วันนี้เธอเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงเเล้วส่วนผมยังไม่รู้ตำเเหน่งเลยว่าผมเป็นอะไร ผมอาจจะเป็น ตำรวจจราจรหรือเจ้าหน้าที่เสริมไม่ก็เจ้าหน้าที่สนับสนุนละมั้ง.
‘เฉินปิง’ได้ทักทายผมด้วยการหัวเราะ,
“นั้นไงพี่ชายสุดหล่อได้กลับมาเยี่ยมเเล้ว!”
ผมหัวเราะเล็กน้อย,
“พี่สาวเฉินปิง ทุกๆครั้งที่ผมได้เจอพี่ พี่สวยขึ้นนะ…”
‘เฉินปิง’ยักคิ้วของเธอขึ้นและหัวเราะ,
“โอ้หลายปีที่ผ่านมา ในที่สุดนายก็รู้ว่าควรจะพูดกับผู้หญิงยังไง,? เออใช่ นายรู้เกี่ยวกับภารกิจที่หัวหน้าหวางเรียกนายมารึเปล่า?”
“อ่า ยังไม่รู้เลย…”
‘เฉินปิง’เดินเข้ามาใกล้ผมจนผมได้กลิ่นอันหอมหวานลอยมา เธอได้กระซิบข้างๆหูผมว่า,
“นี้คือความลับสุดยอด เเม้เเต่ฉันยังไม่รู้เลย…”
ผมยังคงเงียบและเฝ้าดูเธอในขณะที่เธอเอามือไขว้หลังไว้ เธอในตอนนี้ยังคงสวยเหมือนตอนที่เธอเข้ารับราชการใหม่ๆเลย เธอได้หัวเราะขึ้นมาเเล้วกวักมือเรียกผมให้ตามเธอไป,
“ตามมาเถอะ เดียวเราค่อยคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้เครื่องเเบบของนายได้ถูกเตรียมไว้เเล้ว…”
“ตกลง….”
ผมเข้าห้องเเต่งตัวกับ’เฉินปิง’เเละรับเครื่องเเบบที่สลักชื่อ’หลี่เซียวเหยา’ไว้ เเละมีป้ายเงินที่มีหมายเลข 2921607 ของสถาณีตำรวจซีหู ในปัจจุบัน’หวางซิ่น’คือหัวหน้าหน่วยรบพิเศษของหางโจว เขาไม่สืบในคดีตามปกติเเต่เขาจะสืบเฉพาะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรุนแรง
ผมรู้ได้เลยว่าตั่งเเต่ที่เขาชวนผมกลับมาต้องเป็นคดีที่ไม่ง่ายเเน่นอน. หลังจากที่เปลี่ยนเสือผมลุกขึ้นมาด้วยเครื่องเเบบใหม่ของผม ตราบนหน้าอกของผมได้เรืองแสงสีเงินที่ชวนให้หลงใหล ‘เฉินปิง’ได้ช่วยสวมหมวกให้ผมราวกับว่าเธอเป็นพี่สาวของผม.
“อืม หลี่เซียวเหยาตอนนี้นายดูเหมือนตำรวจที่มีชื่อเสียงของหางโจวเลย มันราวกับว่าชุดนี้ทำมาเพื่อนายเลย…”
ผมหัวเราะเเล้วกล่าวว่า,
“ไม่หรอก ก็ทุกคนที่ใส่เครื่องเเบบนี้ก็เหมือนกันหมดเหละ….”
‘เฉินปิง’สายหัว,
“ไม่เลย ดูอย่างหัวหน้าหวางสิ พอเขาใส่เเล้วหน้ายังกับโจรเเนะเเถมเขาก็ยังดูโกรธตลอดเวลาเลย อ่าาา อย่าพูดอีกเลย…”
ผมได้ยินก็เเทบสำลัก,
“เธอต้องเป็นคนกล้าหาญมากๆเลยเพราะเธอกำลังล้อเลียนหัวหน้าหวางซิ่น เเต่ระวังไว้หน่อยเถอะมิฉะนั้นเข้าจะให้เธอไปทำงานกะกลางคืน การทำงานตอนนั้นจะทำให้ผิวเสียนะ ”
‘เฉินปิง’เม้มริมฝีปากของเธอเเล้วกล่าวว่า
“อ่า มันคงไม่เข็มงวดขนาดนั้นหรอก? ทำไม่นายไม่หยุดพูดละ ไม่อย่างนั้นฉันจะปิดปากนายเอง…”
“ฮ่าฮ่า อย่ากังวลเลย เเล้วหัวหน้าหวางละ?”
“เขาอยู่ในห้องประชุนนะ มากับฉันสิเเล้วนายจะเจอเขา!”
“ตกลง…”
…… “เเคร็ง…”
ขณะที่ผมเปิดประตูของห้องประชุม ผมเห็นเจ้าหน้าที่หางโจว 20 คน อยู่ข้างในเเล้ว หวางซิ่นได้นั่งอยู่ข้างๆจอโปรเจ็กเตอร์เขาพยักหน้าให้ผมเเล้วกล่าวว่า
“หาที่นั่งซะ!”
“ครับผม!”
‘เฉินปิง’เเละผมนั่งข้างๆกันเเล้วก็ฟัง’หวางซิ่น’
“พวกนายเคยได้ยินเกี่ยวกับถนน Blue Water ไหม?”
เขาถามพวกเรา. เจ้าหน้าที่ชายได้พยักหน้า,
“ครับ มันคือถนนของเมืองหางโจวที่“โรแมนติก”ที่สุด.มันครอบครุมไปด้วยร้านคาราโอเกะ,ไนท์คลับ, บาร์ และโรงหนังขณะเดียวกันก็มีการถือครองอัตราการเกิดอาชญากรรมสูงสุดและการจัดการธุรกิจร่มรื่นที่สุด เมื่อปีที่เเล้วได้มีคดีการทำร้ายล่างกายทั้งหมด374 คดี เฉลี่ยเเล้ว1วันต่อ1คดีไม่ใช้เเค่นั้น ถนนBlue Water ได้มีมาเฟียใต้ดินของหางโจวมากมาย ที่นั้นได้เกิดอาชญากรรมเเละน้ำตามากมาย เเละที่น่าอับอายที่สุดคือเเก้ง Blood Scythe พวกมันได้ค้ายา,ค้าประเวณี,เเละก่ออาชญากรรมมากมาย มันน่าอายมากที่พวกเราไม่สามารถหาเข้าพวกเขาพบเเละทำลายได้…”
“หาไม่พบ?”
‘หวางซิ่น’หัวเราะ,
“พวกเด็กน้อยรู้หรือไม่ว่าหัวหน้าของ Blood Scythes ได้ดื่มกินกับลูกค้าคนสำคัญทุกสัปดาห์นะ?”
เจ้าหน้าที่ชายหัวเราะอย่างไรกำลังขณะที่เขากำลังนั่งลง,
“ผมไม่รู้เลย…”
‘หวางซิ่น’กล่าวว่า,
“เมื่อวานนี้ ณ ทางทิศใต้ของเมือง ได้มีลุกพ่อค้าถูกฆ่าตายในบาร์เเละนักฆ่าได้ตัดมือลูกชายของเขาทิ้งไว้ให้เเม่เเละครอบครัว เเละได้ทิ้งโน็ตไว้ว่า ถ้าหากอยากได้ร่างของลูกชายคืนให้จ่าย5,000,000 RMB.”
“อะไรนะ?!”
ผมเริ่มสั่น,
“ทำไมพวกมันหน้าด้านขนาดนี้?”
‘หวางซิ่น’พยักหน้า,
“ถูกต้อง!เเละเมื่ออาทิตย์ที่เเล้วพวกเราได้จับกุมการค้าประเวณีได้ที่ไนท์คลับชื่อ Maya International คลับนี้ได้ถูกควบคุมโดยคนของ Blood Scythes เเละในวันเดียวกันเจ้าหน้าที่ 4 คนที่ปฎิบัติภารกิจนี้ได้ถูกฆ่าที่บ้านของพวกเขาโดยถูกยิงทะลุหัว”
เจ้าหน้าที่ทุกคนมีความหวาดกลัว. ด้วยการแสดงออกที่เป็นกลาง ‘หวางซิ่น’ได้พูดต่อ
“อย่าได้ตกใจไปมากกว่านี้ การต่อสู้ระหว่างBlood Scythesกับพวกเราไม่ใช้เกิดในวัน2วัน. ในความเป็นจริงเเล้วการที่เรียกค่าไถ่ลูกพ่อค้า ตอนนี้เป็นการท้าสู้กับหน่วย SWAT ของหางโจว!”
หลังจากที่เขาพูด ‘หวางซิ่น’กำมือของเขาและคำราม,
“พวกเขาปฏิบัติต่อชีวิตมนุษย์เหมือนหญ้าเเละเนื่องจากที่พวกมันมาท้าทายให้เรา เราจะสนองพวกมันในคืนนี้ ภูเขาทางภาคใต้ของเมืองจะมีการเเลกเปลี่ยนเกิดขึ้น. พวกเราจะไม่นำเงินให้พวกมัน เเต่เราจะนำหน่วย SWAT ติดอาวุธ 25 คนไปเเทน! คำสั่งในวันนี้ง่ายมากคือฆ่าพวกคนชั่วทุกคนที่พวกเราเห็น!”
หน่วย SWAT ทั้งหมดเครื่อนตัวออกเเล้วเกิดอารมณ์มากมาย เพราะเเต่ละอยากไปสู้ใจจะขาดเพราะต้องการทำลายความไม่ยุติธรรมในเมืองที่พวกเขารัก.
‘หวางซิ่น’กล่าวต่อว่า,
“ถ้าข้อมูลทีผมได้มาถูกต้องที่ริมหน้าผาจะมีที่ซุ่มอยู่ ดังนั้นเราจะเเบ่งเป็นมือปืนระยะไกล4ทีม โดยให้หลี่เซียวเหยาเป็นหัวหน้าเเล้วตรวจสอบพื้นที่ให้ทั่ว.”
ผมพยักหน้า,
“ครับผม.”
“ดี, ผมจะบอกที่เหลือตอนไปถึง พวกนายจงไปเตรียมอาวุธที่คลังอาวุธซะ!”
ที่ คลังอาวุธ ได้มีปืนวางไว้มากมาย หนึ่งในนั้นคือ AWSM ด้วยโมเดล German G22 และมี night vision scopeด้วย มันคือปืนไรเฟิลที่ผมใช้ตอนผมอยู่ในกองทัพ ผมเเบกมันไว้บนหลังเเละหยิบ ปืนพกรุ่น M9 เเละสุดท้ายได้ใส่มีด2เล่มไว้ที่ซองหนังข้างขา
TL: http://en.wikipedia.org/wiki/Accuracy_International_AWM http://en.wikipedia.org/wiki/Beretta_M9
ณ เวลา 1ทุ่ม พวกผมได้ออกเดินทาง ได้มีรถ 3 ขับออกไป. ทีมผมมีสมาชิก 5 คน. นอกจากผม มี่ 2 คนที่เป็นพลซุ่มยิงเเละ2คนเป็นทหารพราน ผมถูกนับเป็นมือปืนระยะไกลเเละยังเป็นทหารพรานด้วย ในกรณีที่พวกมันเข้าประชิดเราได้ ผมเป็นคนเดียวที่จะต่อสู้ได้.
ผมนั่งอยู่ในรถ, หัวใจของผมเริ่มเต้นเล็กน้อยบางครั้งบางคราว. The Blood Scythes ได้โกรธตำรวจมากหมายความว่า พวกมันเตรียมตัวที่จะสู้เเน่นอน
“ถ้าผมเป็นพวกมัน ผมคงวางระเบิดไว้เเถวริมหน้าผาเเน่นอน ในกรณีที่ตำรวจเข้าใกล้…”
เจ้าหน้าที่ตำรวจยิ้มอย่างประหม่า เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งได้หรี่ตาของเขา
“อย่ากังวลเลย ด้วยการสังเกตการณ์ของเรา พวกเราไม่เห็นมันมาวางกับระเบิดเลย นายรู้สึกปลอดภัยได้.”
“แล้วทำไมพวกเขาก็ยั่วยุเราให้ปฏิบัติการละ ด้านของเทคโนโลยีในปัจจุบันของเราพวกมันไม่ได้มีข้อได้เปรียบเลย.”
“ผมก็ไม่รู้…”
เจ้าหน้าที่SWAT2คมมองมาที่ผม,
“หัวหน้า คุณคิดยังไง?”
ผมมองไปนอกหน้าต่างเเละยิ้มเล็กน้อย
“เเม้เเต่ผมก็ไม่รู้เเต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้ พวก้ราจะรู้ทุกคน พวกนายต้องระวังตัวตลอดเวลา…”
“เข้าใจเเล้วครับ…”
ตอนนี้เวลา2ทุ่ม รถได้จอดข้างๆหน้าผาเเละมีหน่วยSWAT 2-3คนปืนขึ้นไป เราแอบเล็ดรอดเข้าไปโดยใช้ความมืดมิดของกลางคืน พวกเราทั้งหมดต้องปืนหน้าผาโดยปราศจากเสียงใดๆ ในระยะสายตาที่เห็นได้มีโรงงานร้างเเห่งหนึ่งที่ไม่มีเเสงไฟจากถนนเลยมีเพียงเสียงจันทร์ส่องลงมาทำให้เกิดบรรยากาศเหมือนพื้นที่เเห่งความตาย.
หายใจเข้าลึก ๆ มีเจ้าหน้าที่ได้คลานเข้าไปในหย่อมหญ้า เเละมีเสียงของ’หวางซิ่น’จากวิทยุ,
“ทุกคนได้กระจายกำลังเเล้วใช้ไหม่ กลุ่มเรกจะบุกไปด้านหน้า กลุ่มสองโจมตีทางทิศใต้ กลุ่มสามโจมตีทางทิศตะวันออก กลุ่มสี่โจมตีทางทิศตะวันตก…”
ผมพยักหน้าเเละมองไปที่ลูกทีม 5 คนของผม,
“ให้มองหาที่ซ่อนทุกๆระยะ50เมตรเพื่อให้เเน่ใจว่าจะปลอดภัยตลอดเวลา!”
“ครับผม!”
ผมกระโดดเข้าไปในพุ่มไม้ 50 เมตรข้างหน้า ในเวลาเดียวกันสมาชิกSWATได้สำรวจพื้นที่รอบๆ,
“การเเสกนอินฟราเรดแสดงสัญญาณว่าไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆ…”
โดนปราศจากการพลัก ผมเคลื่อนไปข้างหน้า 50 เมตรอีกครั้ง ผมเข้าใกล้มามาก ตอนนี้เหลือเพียง 300เมตรเท่านั้น จากทิศทางของผนังที่พังได้มีบรรรยากาศเย็นยะเยือกออกมา มันเป็นเวลาที่เหมาะสมในการโจมตีตอนนี้.
“ยังไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิต…”
ระวังเขาขมวดคิ้ว
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเราต้องลุกยืนละ?”
“มันไม่น่าจะเกิดขึ้น ดูนั้น…”
มันเหลือนกับรูปปัน มันมีศพที่ใส่ชุดสีเขียวอยู่ ถ้าจำไม่ผิดนั้นคือ ลูกของพ่อค้าที่ถูกฆ่าตาย.. เห็นได้ชัดเลยว่านี้เป็นร่างของเหยื่อ.
“เเล้วทำไมมันไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตเลยละ?”
ผู้สังเกตการณ์ขบฟันของเขา:
“บางทีอุปกรณ์อินฟราเรดของเราอาจถูกทำลาย?”
<พวกตำรวจคงคิดว่ามันน่าจะมีคนของเเก้งอยู่ เเต่เครื่องมือมันตรวจไม่เจอ มั้งนะ ที่ผมเข้าใจ>
“ไม่!”
ผมหลับตาลงเเล้วกระจายพลังอี้ไห่ออกไปจับพลังรอบๆ หลังจากนั้นผมเจอพลังทั้งหมด 17 จุดเเละพลังงานชีวิตของพวกเขาทั้งหมดได้รับการระงับให้อยู่ในระดับต่ำสุด ดังนั้นพวกเขาเลยไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงการตรวจสอบของผม เเละยิ่งไปกว่านั้นยังมีพลังที่เเข็งเเกร่งอีก 5 จุด. ……
“หัวหน้าหวาง!”
ผมลดเสียงของผมลงและพูดลงในอุปกรณ์สื่อสารว่า:
“บอกทุกคนว่าอย่ารีบร้อน เชื่อผมคนที่รออยู่ในโรงงานร้องนั้นไม่ใช้คน……”
‘หวางซิ่น’ตอบเเบบคำถาม:
“แล้ววิธีการที่เราควรดำเนินการต่อละ?”
“ฉันจะล่อพวกเขาออก! เตรียมพลุไว้!”
“รับทราบ!”
ผมยกปืนไรเฟิลและเล็งที่มุมกองขยะที่มีสินค้าประเภทพลาสติก หลังจากที่ผมโหลดกระสุนเเละผมใช้พลังอี้ไห่ตรวจยืนยันอีกครั้งก่อนลั่นไก—— “ปุง!”
เสียงอู้อี้สะท้อนออกมาจากภายในถังขยะพลาสติก ต่อมาได้มีเลือดสดๆระเบิดออกและคนอายุ 30ได้วิ่งออกมาเเละตะโกนออกมาวด้วยความโกรธว่า:
“พวกเขาอยู่ที่นี่! พวกเขาอยู่ที่นี่! “
“ซู่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ……”
คนที่ซ่อนอยู่โผล่ออกมาที่ละคนๆ ขณะที่ได้จุดพลุสัญญาณทำให้ท้องฟ้าส่องสว่างเหมือนกลางวัน .คนที่ซ่อนอยู่ทั้ง 17 คนออกมาเป็นโขยง พวกมันเคลื่อนที่ไต่บนกำเเพงอย่างรวดเร็วราวกับเป็นสัตว์ป่า เสียงคำรามกึกก้องออกมาจากปากของพวกมัน ขณะที่พวกมันกระจายกันไปในทั่วทุกทิศทางที่หาจุดที่ตำรวจพิเศษซุ่มโจมตีอยู่!
“เร็วมาก!”
ตำรวจพิเศษที่อยู่ข้าง เขาพึมพำเสียงสั่น:
“พวกที่เป็นตัวอะไรกัร?!”
ได้มีเสียงบรรจุกระสุนจากทาง’หวางซิ่น’ :
“เล็งเเล้วฆ่าพวกมัน!”
“ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ……”
ได้มีเสียงปืนดังสนั่นไปทั่ว ชายหนุ่มในชุดสีดำบนพื้นเคลื่อที่อย่างรวดเร็วเพื่อหลบหลีกกระสุน!
“แบ็ง!”
ด้วยเสียงเเบ็งหนึ่งในผู้ชายชุดดำโดนยิงระหว่างคิ้วตรงกลางเเล้วกระเด็นไปหลาย10เมตรเเต่หลังจากโดนยิงเเล้วมันกลับลุกขึ้นมาโดยมีเลือดฉะโลมอยู่บนใบหน้า ภายใต้แสงดาวมันดูราวกับสัตว์ร้ายและด้วยเสียงคำรามมันได้บุกเข้ามาอีก!
‘หวางซิ่น’เสียงสั่น:
“สัตว์ประหลาดพวหที่มันสามารถทนกระสุ่นได้ยังไง?!”
“เเคร็ง!”
ผมวิ่งไปข้างหน้าเเล้วดึงดาบบนหลังออกมา.
ที่มา: