ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดย Kradiz
“บ้าจริง…..พลังโจมตีของบอสมันจะเวอร์ไปไหนเนี่ย….”
‘มัทฉะ’อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง
“NPC จากเมืองป้าฮวงนั้นเหมือนเดินเข้าสู่การฆาตกรรมหมู่ยังไงยังงั้น เมืองโบราณมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมลาสบอสมันโหดเวอร์ขนาดนี้กัน? ใครจะไปฆ่าตัวแบบนั้นได้เล่า….”
‘หลุ่มู่’สะพายดาบขึ้นพลางกล่าว
“รอก่อน! รอดูไปก่อนว่าสถานการณ์จะเป็นไงต่อ….ใครเข้าไปโจมตีตอนนี้ก็เหมือนเดินไปตายเท่านั้นแหละ”
ผมพยักหน้า
“ใช่ ตอนนี้ดูสถานการณ์ไปก่อน พวกเราอย่าไปเสี่ยงเลย”
……
*เปรี้ยงงงงงงง*
เสียงพังทลายของประตูอีกแห่งดังขึ้น ตอนนี้เมืองโบราณพังลงอย่างสมบูรณ์แล้ว ผู้เล่นจากทั่วทุกสารทิศต่างหลั่งไหลเข้าสู่เมืองโบราณกันอย่างหนาแน่น คราวๆ แล้ว น่าจะมีมีมากกว่า 70000 คน!! ซึ่งจะทำให้การฆ่าบอสง่ายขึ้นมาก แต่ก็ไมมี่ใครที่จะโง่พอที่จะเปิดการโจมตีเป็นคนแรก
ด้านบนกำแพงเมือง แม่ทัพหลัวเหลียยกขวานรบของเขาขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสพร้อมกับหัวเราะออกมา
“นี่แกคิดว่า แค่ฆ่าคนอ่อนแอไปแค่ไม่กี่คน แกคิดว่าตัวเองสยบเมืองป้าฮวงได้แล้วงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ ข้าจะแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงพลังที่แท้จริงของเมืองป้าฮวง!!!!”
‘หลัวเหลีย’สะบัดขวานอย่างรุนแรงพร้อมกับตะโกนขึ้น
“มือธนูโลหิต โจมตี!!! ใช่โซ่โลหะเพื่อดึงวิญญาณออกจากปีศาจโบราณตัวนี้ซะ!!!”
เมื่อประตูเมืองถูกเปิดออก อัศวินในชุดรบสีแดงก็พุ่งเข้ามา แม้แต่ม้าของพวกเขายังอยู่ในชุดเกราะ กีบเท้าโลหะของมันกระแทกสู่พื้นเสียงดังกังวาน อัศวินทุกคนสะพายดาบเหล็กอันแหลมคมไว้ที่กลางหลัง พร้อมกับถือธนูยาวไว้ในมือ คันธนูสร้างขึ้นมาจากโลหะบริสุทธิ์ สายรั้งสีดำสร้างขึ้นมาจากวัตถุที่ไม่ทราบชื่อ
“ยิงงง”
สิ้นเสียงออกคำสั่ง กลุ่มของนักธนูโลหิตต่างรั้งสายธนูอย่างรวดเร็ว นากจากนี้ยังมีโซ่สีแดงเลือดถูกผูกติดไว้ที่ปลายลูกธนู และไหล่ของพวกเขา!! ฉากที่เห็นนั้นมันช่างดูวิเศษจริงๆ มันแทบจะทำให้ผู้คนที่พบเห็นต้องตกใจกลัวทีเดียว
“เพิ่มพลังของ [Vengeance] ให้ถึงที่สุด!!!”
*Vengeance = ความแค้น ความพยาบาท
เมื่อคำกล่าวครั้งที่สองออกมาเหล่าผู้ขี่ที่อยู่บนม้าในชุดเกราะต่างเริ่มร้องคำราม ทันใดนั้นพลังจากแขนของพวกเขาต่างพากันส่งพลังแห่ง [Vengeance] ลงสู่ลูกธนูอย่างรุนแรง
“ปล่อย!!!!”
ลูกธนูโลหะขนาดใหญ่ทั้ง 28 ดอกพุ่งออกอย่างรวดเร็ว ลูกธนูพุ่งผ่านเป็นเส้นแสงสีแดงสวยงาม มันพุ่งเข้าทะลวงโล่ของ’หลีจิ้ง’อย่างจัง
ปัง ปัง ปัง **
ลูกธนูปักเข้าสู่ร่างของมัน พร้อมกับเลือดสีดำไหลทะลักออกจากปากแผล ทหารม้าในเกราะเหล็กเริ่มจะตีวงล้อมเข้าหามัน ในขณะที่มันถูกยืดจับไว้ด้วยโซ่สีแดง นอกจากนี้บนสายโซ่ยังมีหนามแหลมคอยทิ่มแทงผิวหนังของมัน สร้างความเจ็บปวดเหลือคณานับให้กับแม่ทับแห่งเมืองโบราณอย่างมาก
“ฮ่าๆๆๆ…”
‘หลัวเหลีย’หยิบขวานรบของเขาพร้อมกับโดดลงจากกำแพงเมืองลงบนหลังของวัวตัวหนึ่ง และสั่งให้มันเดินหน้าทันที
“หลี่จิ้ง แกคิดจริงๆ หรือว่าแกจะสามารถครองโลกนี้ได้ด้วยนักรบแห่งความตายของเจ้าหนะ? ตอนนี้แกก็คงได้รู้แล้วตอนนี้วิทยาการแห่งเวทมนต์และสงครามของเมืองป้าหวงก้าวหน้าไปขนาดไหน เมื่อมีพวกเขาอยู่รอบๆ ชะตากรรมของเจ้าก็มีแค่ความตาย!!!! ”
“อ๊ากกกก”
‘หลี่จิ้ง’ร้องอย่างโหยหวน ดาบของเขาเริ่มจะเปล่งประกายพลังแห่งสายฟ้า แววตาของเข้เริ่มเย็นชายิ่งขึ้นเมื่อเขามองไปยัง’หลัวเหลีย’ มุมปากของเขาเผยอขึ้น ก่อนจะกลายเป็นรอยยิ้มอันแสนชั่วร้าย
“ข้ามีชีวิตอยู่มานานหลายล้านปี ได้รับรู้รสชาติของความสิ้นหวังมานับไม่ถ้วน และกว่าล้านปีที่ได้รับความเจ็บปวดเหลือคณานับ จนข้าสูญเสียความรู้สึกถึงความเจ็บปวดไป อัศวินเหล่านี้กำลังเหงื่อแตกงั้นเหรอ?…งั้นข้า..จะช่วยเพิ่มอุณหภูมิให้กับร่างของพวกมันซักหน่อย เจ้าคงไม่คิดมากใช่มั้ย?”
หลังจากกล่าวเสร็จ เขาก็คำรามขึ้น สายฟ้าผ่าลงมาจากฟากฟ้า เข้าสู่ร่างของ’หลี่จิ้ง’ สายฟ้าเหล่านั้นแทรกซึมไปตามสายโซ่ที่ผูกติดกับเหล่าอัศวิน!!!
เปรี้ยงงเปรี้ยงง เปรี้ยงงง
สิ้งเสียงของสายฟ้าอันรุนแรง กลุ่มของเหล่านักธนูโลหิตต่างกลายเป็นเศษฝุ่น สำหรับคนที่เก่งมากหน่อยก็เพียงกลายเป็นเถ้าถ่านเท่านั้น อันที่จริงเขาก็แค่เพิ่มอุณหภูมิในร่างเท่านั้น แต่เพราะพวกเขายังไม่มีประสบการณ์มากพอ จึงส่งผลให้สายฟ้าพุ่งเข้าปะทะตรงๆ ทำให้พวกเขาต่างถูกเผ่าไหม้จนไม่หลงเหลือร่างเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ม้าของพวกเขาก็ไม่เหลือ!!
‘หลัวเหลีย’นั้นไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เขาเพียงยืนมองเศษฝุ่นที่ล่องลอยไปตามสายลมอย่างเลื่อนลอย ร่างกายของเขาสั่นเทิ่มอย่างรุนแรง
“มัน…เป็นไปไม่ได้..พวกเขาต่างก็เป็นอัจฉริยาแห่งโรงเรียนการเวทมนต์และการสงคราม…..มันจะเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน…”
ในขณะที่เขากล่าวออกมา เขาเงยหน้าสู่เบื้องบน แววตาของเขาแดงก่ำไปด้วยความโกรธ ขวานรบของเขาเริ่มจะลุกไหม้ เต็มไปด้วยเพลิงแห่ง [Vengeance]เขาคำรามออกมาด้วยความโกรธ
“หลี่จิ้งงงงงงงง ข้าจะฆ่าแก!!!!!”
เปรี้ยงงงงงง
อากาศสั่นไหวด้วยความกราดเกรี้ยว หลัวเหลียกระโดดออกจากสัตว์ขี่ของตนเอง พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างของเขาพุ่งอย่างรุนแรงเข้าใส่’หลี้จิ้ง’อย่างจัง
“อ๊ากกกกกก…”
‘หลี่จิ้ง’ยิ้มอย่างแผวเบา พลางยกดาบขึ้นมากันอย่างสบายๆ
แก้งงง
สายฟ้าและเปลวเพลิงปะทะกันอย่างรุนแรง ฝุ่นฟุ้งกระจายรอบร่างของพวกเขา ราวกับพายุ รอบการต่อสู้ของสองยอดนักรบคืออาณาเขตสังหาร ทำให้เมืองโบราณแห่งนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
“รับไปซะ!!!”
‘หลัวเหลีย’คำรามลั่น พร้อมกับสะบัดขวานรบของเขาถึงสองครั้ง ด้วยพลังทั้งหมดที่มี ฟาดลงเบื้องล่าง ‘หลี่จิ้ง’ไม่สามารถรับพลังโจมตีนี้ได้ ส่งผลให้ร่างกายของเขาลอยขว้างไปยังแท่นบูชา!!
“โอ้ เทพแห่งสงครามบนสวรรคเอ๋ย โปรดมอบพลังแห่งอดีตให่แก่ข้า เพลิงกลืนความมืดมิด ข้าหลัวเหลียขออัญเชิญในนามแห่งความถูกต้อง [เพลิงพิโรธหมาป่าวิญญาณ]”
โกร่ววววววววววว
หลังจาดสิ้นเสียงนั้น เปลวเพลิงก็พลันระเบิดออกอย่างรุนแรง ก่อเกิดเป็นภาพลักษณ์ของหมาป่าอันดุร้ายอยู่บนขวานรบของเขา ‘หลัวเหลีย’ฟาดขวานรบลงอย่างรุนแรง พลังอันรุนแรงพุ่งเข้าใส่ศรีษะของหลี่จิ้งอย่างรุนแรง ราวกับว่านับรบอันดับหนึ่งแห่งเมืองป้าฮวงเริ่มจะเอาจริงเสียแล้ว!!
“ตายซะ!!”
หลี่จิ้งตกตะลึกแต่ก็รีบยกดาบของตยขึ้นมากันอย่างรวดเร็ว เขากระตุ้นพลังแห่งสายฟ้าขึ้นที่ใบดาบของตนเองพลางคำรามออกมาอย่างกราดเกรี้ยว
“เข้ามา!!! แสดงให้ข้าเห็นหน่อย ว่าเทคนิคลับโบราณของเจ้า และของข้าใครจะแน่กว่ากัน!!!!!”
แสงแห่งเปลวเพลิงทั้งผืนดินและผืนฟ้า เพราะมันคือพลังเต็มที่ของ’หลัวเหลีย’!!
หลี่จิ้งยกดาบของตนเองขึ้น สายฟ้าเริ่มถักทอกลายเป็นตาข่ายขนาดมหึมา เพื่อทำลายเทคนิคลับโบราณของ’หลัวเหลีย’
เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงง
อากาศรอบๆ พื้นที่ป้องกันราวกับจะแข็งค้าง เสียงสะท้อนดังอย่างรุนแรงแทบจะทำให้หูหนวกเลยทีเดียว หลัวเหลียยังคงยืนเด่นเป็นสง่าอยู่กลางท้องนภา ในขณะที่อากาศใต้เท้าของเขาค่อยๆ ไหลลงสู่เบื้องล่าง แท่นบูชากลายเป็นเศษซากด้วยพลังโจมตีของ’หลัวเหลีย’
รอยโหว่ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่กำแพงเมือง ที่ใจกลางของหลุมขนาดใหญ่นั้น หลี่จิ้งกำลังคุกเข่าอยู่ ผมของเขาโบกสะบัดไปมา แขนของเขาลู่ลงด้านข้าง ในขณะที่เลือดเริ่มไหลริน
……
“แฮก..แฮก..”
‘หลัวเหลีย’หอบหายใจอย่างหนัก ในขณะที่ขวานรบในมือสั่นไหวอย่างเล็กน้อย เขาคำรามขึ้นด้วยเสียงอันดังก้อง
“ผู้ทำลายความหวัง หลี่ชิง!! นี่คือทั้งหมดที่แกมังั้นเหรอ? ฮ่าๆ เจ้าไม่คู่ควรเป็นผู้ปกคลองแห่งเมืองโบราณเลยซักนิด!!!”
ติ่ง ติ่ง
เลือดสีดำสดๆ ไหลรินลงสู่พื้น ‘หลี่ชิง’กำดาบของตนเองแน่น พร้อมกับลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาดึงดาบออกมาจากพื้นก่อนที่เงยใบห้นาที่ถูกเผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงขึ้นมา แววตาของเขาแสดงออกถึงความเด็ดเดี่ยวพร้อมกับหัวเราะดังลั่น
“เจ้าหนูจากชนรุ่นหลังเอ๋ย ถ้าเจ้ามีความสามารถเพียงเท่านี้หละก็…..งั้นข้า….งั้นข้าก็จะฆ่าเจ้าซะ!! เพราะว่าตอนนี้ข้าเบื่อมากแล้ว!!”
ร่างของ’หลัวหลิน’สั่นไหว ก่อนที่จะมีกองทหารพุ่งมาด้านหน้าของเขา
“ปกป้องแม่ทัพ!! ทุกคนเดินหน้า และปกป้องแม่ทัพ!! ฆ่าเจ้าปีศาจแห่งเมืองโบราณนี่ซะ!!!”
……
เปรี้ยงงงง
เสียงสายฟ้าที่พุ่งไปตามพื้นส่งให้ผู้คนทุกคนได้ยินอย่างแจ่มชัด หลี่จิ้งนั้นพุ่งตัวเร็วราวกับสายฟ้า ก่อนจะฟาดดาบเป็นแนวขนานกับพื้น!!
แก้งง
การโจมตีครั้งแรกนั้น’หลัวเหลีย’สามารถยกขวานรบขึ้นมากันได้ ก่อนที่จะกระเด็นออกจากมือของเขาไป มันเกิดมาจากเลือดที่ไหลออกจากแขนของเขา ทำให้ไม่มีแรงมากพอ เขามองไปยังหลี่จิ้งด้วยความตกตะลึง
‘หลี่จิ้ง’มองไปยังหลัวเหลียพร้อมกับยิ้มออกมา
“เมืองป้าฮวงเป็นของข้า….และหัวของเจ้าก็เช่นกัน!!!!”
“อะไรกัน!!!!”
‘หลัวเหลีย’สั่นเล็กน้อย พร้อมกับรู้สึกเย็นวาบที่คอของตนเอง ไม่ถึงเสี้ยววิต่อมา หัวของเขาก็ถูกดาบของหลี่จิ้งเฉือนออกจากตัวเรียบร้อย!!!
หลี่จิ้งจับหัวที่ไร้ร่างนั้นยกขึ้นพร้อมกับคำรามลั่น
“เจ้าพวกมดปลวกแห่งเมืองป้าฮวงเอ๋ย!! ดูซะ!! แม่ทัพของพวกเจ้าถูกบั่นเศียรเรียบร้อยแล้ว ถอยไปซะ ไม่อย่างงั้นข้าจะสังเวยพวกเจ้าเดี๋ยวนี้!!!!!!”
“อะไรกัน!!!”
เหล่าทหารต้องเบิกตาค้างเมื่อพวกเขาเห็นภาพเหล่านั้น
“ท่าน…ท่านหลัวเหลียถูกสังหารแล้ว!!!ท่านหลัวเหลียถูกสังหารแล้ว!!! โอ้พระเจ้า เจ้าปีศาจตนนี้มันฆ่าท่านหลัวเหลียไปแล้ว!!!”
ในเวลาแค่ไม่กี่วินาที ทหารนับแสนของเมืองป้าหวงต่างกระจัดกระจาย ไม่มีใครคิดจะสู้กับหลี่จิ้งอีก
หลี่จิ้งยืนอยู่ใจกลางเมืองพร้อมกับหัวเราะออกมา
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนจากระบบก็ดังไปทั่วทั้งท้องฟ้า
ตริงงงงง
[แจ้งเตือนจากทางระบบ] : เมื่อ [ผู้ทำลายความหวัง หลี่จิ้ง] สังหารแม่ทัพแห่งเมืองป้าฮวง [พายุสังหาร หลัวเหลีย] เมืองป้าฮวงจิงได้ยื่นข้อเสนอมา ผู้เล่นคนใดก็ตามที่สามารถสังหารหลี่จิ้งได้ จะได้รับรางวัลอย่างงามที่สุด!
……
“ทุกคนบุกกกกกกก”
ทางด้านทิศใต้ คือเสียงของเหล่ากิลด์ [Vanguard] หัวหน้าหน่วยที่หนึ่งนำโดย เย่ไช่เฉินฉี(Leafy Gentlemen) เขาตะโกนออกคำสั่งดังลั่น
“เวลามาถึงแล้ว!! หน่วยที่หนึ่งบุกไปพร้อมกับชั้น ไปฆ่าหลี่จิ้งแล้วเอาตราการค้าแห่งพระเจ้ามา!!!”
สิ้นคำสั่งผู้เล่นกว่า 400 คนพุ่งตรงเข้าสู่ประตูเมืองเข้าไปหาหลี่จิ้งโดยทันที
“บ้าจริง!!”
แววตาของ’หลี่มู่’เริ่มเยือกเย็นพร้อมกับกล่าวออกมา
“นี่เจี้ยนเฟิงฮานจะใช้หน่วยที่หนึ่งเพื่อทดสอบบอสงั้นเหรอ?”
‘เย่วชิงเชียน’พยักหน้า
“เป็นไปได้ แถมหน่วยที่หนึ่งของ [Vanguard] ยังมีคนเยอะอีกด้วยหากพวกเขาจัดตำแหน่งได้ดีหละก็ พวกเขาก็สามารถทดสอบความสามารถของบอสได้อย่างแน่นอน พี่เซียวเหยา เราจะเอาไงกันต่อดีคะ?”
ผมกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น
“ทุกคน ออกจากกำแพงเมืองและเตรียมจัดตำแหน่งที่ประตูทิศเหนือซะ พวกเราจะเตรียมพร้อมเข้าจู่โจม หืมม ชั้นคิดว่าหน่วยที่หนึ่งของ [Vanguard] ไม่มีปัญญาฆ่าบอสระดับวาลคิรี่เลเวล 75 แน่นอน”
“โอเค!!”
……
ผ่านไปไม่นาน ผู้เล่นกว่า 300 คนของ Zhan Long ก็จัดตำแหน่งในรูปแบบแนวโล่อยู่ด้านหน้า ตัวทำดาเมจอยู่ด้านหลัง และหมออยู่หลังสุด พวกเราเตรียมพร้อมจะต่อสู้แล้ว!!
ในตอนนี้ ‘เย่ไช่เฉินฉี'(Leafy Gentlemen) กำลังจะจู่โจมบอสแล้ว ลูกธนูราวกับสายฝนพุ่งเข้าสู่ร่างของบอสเต็มๆ แต่พลังป้องกันของหลี่จิ้งสูงมาก
ลูกธนูเหล่านั้นแค่ทำให้รู้สึกคันเท่านั้น เขาเข้าเข่นฆ่าผู้เล่นอย่างสบายๆ ผู้เล่นกว่า 50 คนต่างล้มตายลงอย่างรวดเร็ว และที่ยิ่งไปกว่านั้น มันใช้ [ผนึกนภาสะท้านปัฐพี] อีกครั้ง และเจ็มตีธรรมดาอีกไม่กี่ครั้ง ผู้เล่นนับร้อยของ [Vanguard] ต่างถูกกวาดล้างจนหมด
“ศรหยุดยั้ง!!!”
‘เย่ไช่เฉินฉี'(Leafy Gentlemen) ตะโกนออกมา
ปังงงงง
ในที่สุดบอสก็ติดสตั้นด้วยลูกธนูดอกหนึ่ง จากหลายสิบดอก เย่ไช่เฉินฉี(Leafy Gentlemen) จับดาบของตนเองแน่นพร้อมกับพุ่งตรงเข้าไป เขาฟันไปที่ของหลี่จิ้งพลางตะโกนลั่น
“ชั้นไม่สนว่าแกจะเป็นบอสระดับวาลคิรี่หรือไม่ แต่ฉันจะฆ่าแกโดยที่จะไม่มีความผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้น!!”
ที่มา :