ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดย Kradiz
1 หยวน ประมาณ 5 บาท
หลังจากประกาศสิ้นสุดลง ผมก็พากลุ่มของตัวเองเดินออกมาเฝ้ามองอยู่ห่างๆ ไม่กี่นาทีต่อมากลุ่มของผู้เล่นหลายคนต่างกรูกันเข้ามาอย่างรวดเร็ว ผู้เล่นหลายคนต่างมีเป้าหมายคือเกราะขาแห่งออตโตแมน ซึ่งเป็นถึงของระดับจักรพรรดิ ทั้งยังเป็นของพวกเกราะหนักอีกด้วย ใครก็ตามที่ได้มันไป แทบจะกลายเป็นผู้เล่นเกราะหนักที่เก่งกาจทีเดียว
……
ผมตั้งค่าให้กำไรของร้าน National Beauty 10% แบ่งไปยังบัญชีของหยงเจี่ยโดยตรง สิ่งสำคัญที่ผู้คนควรทำ คือการรักษาสัญญาของตัวเอง ไม่ว่า 10% นั้นจะมากน้อยแค่ไหน แต่ผมก็ไม่เคยเห็นแก่ตัวซักนิด และยิ่งไปกกว่านั้น เขายังมอบถ่านหินให้เรา ตอนอยู่ท่ามกลางพายุหิมะอีกด้วย
TL : มอบถ่านหินให้เรา ตอนอยู่ท่ามกลางพายุหิมะ สำนวนนี้หมายความว่า ให้อะไรบางอย่างในช่วงเวลาที่เราต้องการที่สุด
“มีใครบางคนเสนอราคาแล้ว….”
มัทฉะยิ้มกรุ้มกริ่ม
“170000 ทอง”
ผมพยักหน้า
“รอดูต่อไปกันเถอะ ต้องมีคนให้มากกว่านี้แน่ๆ ตอนนี้อุปกรณ์ระดับจักรพรรดิกำลังเป็นที่ต้องการมาก…”
“190k G…….”
“211k G…..”
ราคาค่อยๆ เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้มัทฉะต้องอ้าปากค้าง
“บอส!!…นี่…นี่มันไปถึง 500000 ทองแล้วอ่ะ นี่มันบ้ามากเลยนะ ใครกันนะที่เป็นคนให้ราคานี้ อีกอย่างฉันไม่คิดว่าจะมีคนให้ราคามากกว่านี้แล้วหละมั้งนะ….”
แม้ว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนประมูลไปก็ตาม แต่สำหรับผมที่เป็นเจ้าของร้านแล้วหละก็ ผมสามารถดูขอมูลเบื้องหลังได้ ผมตรวจดูข้อมูลของร้านค้าดู ก็พบว่า คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหวางซีเฉิง เจ้าบ้านั่นสุดท้านแล้วก็เป็นได้แค่นักรบเงินหยวนจริงๆ
“ถ้าเป็นแบบนี้หละก็ หวางซีเฉิงก็จะได้อุปกรณ์เป็น เซ็ตจักรพรรกิทั้งหมด…”
‘หยงเจี่ย’หัวเราะเป็นนัย
ผมกำดาบของตนเองแน่นพร้อมกับยิ่มออกมา
“ไม่ใช่ปัญหาหรอก ต่อให้เขาใส่ชุดระดับจักรพรรดิทั้งชุด ผลก็ไม่ต่างจากเดิมหรอก เราสามารถฆ่าเขาเมื่อไหร่ก็ได้ที่เราต้องการ…..”
“ฮะ ฮะ…..หัวหน้ากิลด์ คุณนี่น่ากลัวจริงๆ…”
……
พวกเรายังคงเฝ้ามองร้าน National Beauty ต่อไป ยาเลือดระดับ 10 ค่อนข้างขายดีเลยทีเดียว ทันทีที่มันทำเสร็จก็ถูกซื้ออย่างรวดเร็ว เพิ่มเลือดถึง 3000 นั้นมันดีมากจริงๆ แถมสำหรับตัวชนหลักมันก็ดีมาก เอาไว้สำหรับสู้กับบอส มันเทียบได้กับทักษะฮิลระดับ 7 สองครั้งเลยทีเดียว มันคือยาช่วยชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย!!
ผมยืนนิ่งอยู่ตรงตลาดทางประตูทิศเหนือ พร้อมกับรับรู้รสชาติแห่งเงินตราที่กำลังไหลมาเทมาจาก National Beauty อย่างรื่นรม
หยงเจี่ยก็ไม่ต่างกันเขายิ้มกว้างพร้อมกับกล่าวออกมา
“ดูเหมือนสิ่งที่เราจ่ายไป จะได้กลับมาในเวลาสามเดือนหละนะ จากที่ประเมินดูแล้ว มันจะทำให้เราได้กำไลอย่างต่ำก็ 20 ล้านทองต่อเดือนทีเดียว ยินดีด้วยหัวหน้ากิลคุณถูกหวยแล้วหละ!!”
ผมยิ้มพลางกล่าว
“อย่าพึ่งยินดีกับชั้นเลย”
“ทำไมงั้นเหรอ”
เขาถามอย่างสงสัย
ผมไตร่ตรองซักพักก่อนจะกล่าวออกมา
“ผมต้องจัดการ National Beauty อย่างเปิดเผย [ตราการค้าแห่งพระเจ้า] ไม่ได้มาด้วยฝีมือของผมคนเดียว เพราะงั้น National Beauty ก็เป็นของผู้เล่นทุกคนของ [Zhan Long] และกำไร 10% ก็จะเป็นของนาย ที่เหลือก็จะเข้าสู่คลังของ [Zhan Long] ชั้นจะไม่ยุ่งแม้แต่บาทเดียว และทุกคนก็วางใจได้เลย ว่าผมจะไม่ทำแน่นอน..”
ตาของหยงเจี่ยเบิกกว้างขึ้นทันที
“บอส…..โลกนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับคนไม่เห็นแก่ตัวหรอกนะ คุณจะไม่เอาซักบาทเดียวงั้นเหรอ? แม้ว่า [ตราการค้าแห่งพระเจ้า] จะได้มาเพราะการช่วยเหลือของทุกคน แต่….แต่ว่าในท้ายที่สุดแล้ว คุณก็สู้..สู้ด้วยความกล้าหาญของตนเอง หากไม่เป็นแบบนั้น ตอนนี้ [ตราการค้าแห่งพระเจ้า] ก็คงตกไปอยู่ในมือของเจี้ยนเฟิงฮานแล้วหละ….”
ผมยิ้งขึ้นพลางกล่าว
“[Zhan Long] คือความฝันของผมและพี่น้องของผม สิ่งตอบแทนที่ล้ำค่าที่สุดที่ผมต้องการคือเห็น [Zhan Long] ยิ่งใหญ่ขึ้น..เข้าใจมั้ย?”
“อ่าหะ….”
‘หยงเจี่ย’หัวเราะเสียงดังลั่นก่อนจะกล่าวออกมา
“ดูเหมือนว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่แต่งต่างกันอยู่มากนะ อย่างเซียวเหยาจื่อไจ๋เนี่ยที่เขาสามารถผงาดขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว มันไม่ใช่เพราะปาฏิหาริย์ แต่มันเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
มัทฉะยืดอกขนาด 34C ของเธออย่างภูมิใจก่อนจะกล่าวออกมา
“ถึงแม้ว่าบอสจะเป็นคนที่ฉลาดมากๆ แต่ว่านะเฉินหยงเจี่ย นายควรจะหยุดเยินยอเขาได้แล้ว ไม่งั้นเขาจะเหลิงเอาได้ แล้วถ้าหากว่าเขาเหลิงหละก็ คนอื่นๆ ใน [Zhan Long] อาจจะทำอะไรผิดพลาดขึ้นมาก็ได้….”
เฉินหยงเจี่ยย่นจมูกพร้อมกับกล่าวขึ้น
“มัทฉะสุดสวย ผมรู้ เมื่อผมเข้า [Zhan Long] ก็ช่วยกรุณาผมเป็นพิเศษด้วยนะ ผมกับคุณเป็นอัศวินเหมือนกัน แต่คุณค่อนข้างเก่งกว่าผมอยู่ทีเดียว….”
มัทฉะตัวลอยทันที เธอมองมายังผมพร้อมกับเอ่ยขึ้น
“บอส!! คุณได้ยินนั่นมั้ยยย…เห็นมั้ยมีคนบอกว่าฉันแข็งแกร่งด้วย…”
ผมหันมองไปทางเธอพร้อมกับแตะไหล่ของเธอพลางยิ้มให้
“ถ้างั้น ทุกๆ วัน เธอควรจะไปยังพื้นที่ฝึกนะ แล้วก็ไปฝึกท่าแทงหอกของเธอ ฝึกจนกว่าเธอจะมั่นใจว่าโอกาสแทงติดคริของเธอมากกว่า 90% ถ้าเธอทำได้ ผมจะยอมรับว่าเธอแข็งแกร่งจริงๆ…มิฉะนั้น ถ้า [Phantom Ray Slash] ของเธอพลาดเป้าอีก จะไม่ให้ผมขำได้ไง?”
ใบหน้าของมัทฉะแก่งก่ำทันที
“ก็ได้! ฉันจะทำมัน!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเตือนดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีคนส่งคำขอมา-
ตีดด
[แจ้งเตือนจากทางระบบ] : ผู้เล่น [โอหยางเหลาเหยียน] ได้ยื่นคำขอเป็นเพื่อนกับคุณ คุณจะตกลงหรือไม่?
……
“โอหยางเหลาเหยียน?”
ผมลังเลซักครู่หนึ่ง ก่อนจะกดรับ เธอคือนักธนูระดับ 51
ตริงง เป็นเสียงข้อความดังขึ้น เป็น โอหยางเหลาเหยียน นั่นเอง
“สวัสดีเซียวเหยาจื่อไจ๋ ฉันชื่อว่าโอหยางเหลาเหยียนเป็นเจ้าหน้าที่ของเกม Destiny เซิฟเวอร์จีน คือแบบนี้นะ พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางจากปักกิ่งไปที่หางโจว เพราะงั้น ได้โปรดบอกที่อยู่ของคุณมาด้วย เพราะฉันจะไปอธิบายบางอย่างให้คุณฟัง….”
“พนักงาน?”
ผมกล่าวต่ออย่างงงๆ
“สุดสวยโอหยาง เหตุผลที่คุณต้องการมาพบผมคืออะไรกันแน่?”
“เกี่ยวกับ……”
ใบหน้าของ’โอหยางเหลาเหยียน’ปรากฏขึ้น เธอดูราวกับคุณหนูอายุ 20 ปี เธอกัดริมฝีปากอย่างลังเลเล็กน้อยก่อนจะกล่าว
“มันอธิบายยากมากตอนนี้….เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เวลา 11.30 นาฬิกา ฉันจะไปถึงหางโจว คุณอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ? มานัดเวลากันเถอะ ไม่ต้องห่วงฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายกับคุณหรอก..”
ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้กังวลอะไรหรอก คุณเป็นแค่สาวน้อยธรรมดาคนหนึ่ง คุณจะทำอะไรผมได้กัน เอาหละ ตอนนี้ผมอยู่ที่มหาลัยหลิวหัวของหางโจว เอาเป็น ดิโอคาเฟ่ ที่อยู่ตรงประตูตะวันออกของมหาลัยเป็นไง?”
“โอเค ฉันจะจดไว้ งั้น….พวกเราจะเจอกันพรุ่งนี้ เบอร์โทรของฉันคือ 139******* แล้วของคุณหละ?”
หลังจากที่ผมให้เบอร์ไป เธอกก็ออฟลน์ทันที ดูเหมือนเธอจะเป็นเจ้าหน้าที่จริงๆ เธอไม่พูดอะไรมากความ เพราะเธอกลัวว่าจะหลวมตัวเผลอพูดความลับของเกมส์ออกมา
……
เวลาราวๆ ตีหนึ่ง ผมก็ได้พาเจ้าพยัคฆ์น้อยของผม ไปยังหุบเขาหินเพลิงเพื่อเดินเล่น เป้าหมายของผมไม่ได้ไปเพื่อเก็บระดับ แต่เพื่อฝึกทักษะต่างหาก เพราะผมคือผู้เล่นคนแรกที่ระดับ 70 ดังนั้นการฝึกให้ทักษะถึงระดับ 8 จึงเป็นสิ่งที่ต้องทำที่สุด เพราะยิ่งระดับสูง ทักษะก็จะยิ่งดีมากขึ้น โดยเฉพาะทักษะอย่าง [ดาบเจ็ดดารา] และ [โลกาสิ้นสูญ] ยิ่งระดับสูงมากเท่าไหร่มันยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น
พอถึงเวลาราวๆ ตีสอง ‘ว่านเอ๋อ’ก็ส่งข้อความมาหาผม
“ไปนอนได้แล้วเจ้าหมู พรุ่งนี้เช้าเรามีเรียนวิชาสังคมวิทยานะ ถ้านายกล้าโดดหละก็ นายตกแน่นอน พรุ่งนี้เช้า 9.00-11.00 จำไว้ นายห้ามมาสายเด็ดขาด อย่าลืมมารับฉันกับตงเฉิงด้วยหละ…”
ผมตอบกลับทันที
“อ่าหะ เดี๋ยวผมกลับเมืองก่อนนะ”
“โอเค”
หลังจากคุณหนูสุดสวยวางสายไป ผมก็ออฟไลน์ออกมา และไปอาบน้ำ
ก่อนที่ผมจะนอนผมก็กระจายอวี่ไฮ่ออกไปรอบๆ ก่อนหลับไป
……
เมื่อผมตื่นขึ้นมา ดวงตะวันก็ขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เป็นเวลา แปดโมงนิดๆ ผมรีบพุ่งตัวออกจากที่นอน เพื่อไปล้างเนื้อล้างตัวทันที หลังจากนั้นผมก็รีบวิ่งตรงไปยังหอพักหญิง หลังจากรอไม่ถึงห้านาที ‘ว่านเอ๋อ’และ’ตงเฉิงเย่ว’ก็ลงมา
พวกเธอทั้งสองต่างอยู่ในชุดนักศึกษาพร้อมกับกระโปรงสั้น ของ’ว่านเอ๋อ’นั้นเป็นสีแดงอมชมพูส่วนของ’ตงเฉิง’นั้นเป็นสีม่วงน้ำเงิน ดูราวกับเป็นฝาแฝดแสนสวยยังไงยังงั้น มันทำให้ผมรู้สึกหวงขึ้นมาหน่อยๆ
“ไปโรงอาหารกันก่อนมั้ย?”
ผมถามขึ้น
ว่านเอ๋อมองมายังผมพร้อมกับยิ้มหวาน
“ดูเหมือนนายจะอารมณ์ดีมากนะ ดูเหมือนร้านค้าของนายจะไปได้ดีใช่มั้ย?”
“ก็ไม่เลว…”
ผมหันไปมองยังข้อความบนมือถือก่อนจะกล่าวออกมา
“เมื่อวานมีคนเสนอราคาเกราะขามาถึง 650000 ทอง….”
‘ว่านเอ๋อ’เริ่มที่จะหัวเราะคิกคัก
“ฉันรู้ มันคือ [เกราะขาแห่งออตโตแมน] ที่ตกมาจากเจี้ยนเฟิงฮานใช่มั้ย?”
“ใช่แล้ว…แม้แต่คุณก็รู้เรื่องนี้เหรอ?”
“แน่นอน ดูเหมือนว่า หวางซีเฉิงจะเป็นคนที่ซื้อมันไป….พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ดูเหมือนเจี้ยนเฟิงฮานจะแค้นอยู่ไม่น้อยนะ ที่นายเอาของที่เขาดรอปไปขายแบบนั้น นี่มันโหดร้ายมากจริงๆ….”
“แน่นอน ความทุกข์ของเขาก็คือความสุขของผมนี่แหละ”
หลังจากที่พวกเราทานอาหารเช้าเสร็จ พวกเราก็ตรงไปเรียนทันที เหมือนที่ลือกันไว้เลย เป็นคาบที่เข้มงวดมากๆ ทุกคนต่างนั่งกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ผมเดินตามสองสาวไปนั่งที่แถวสามทันที ผมนั่งนิ่งๆ พร้อมกับภาวานาอย่าให้อาจารย์หันมาถามผมเลย เพราะหากเขาทำเช่นนั้น ผมนี่แหละจะใช้สายตาพิฆาตเขาเอง!!!
……
หลังจากผ่านช่วงเช้าอันยากลำบากไป ตอนนี้ก็เป็นเวลา 11 โมงแล้ว ผมมองไปยังเวลาพร้อมกับสะท้านขึ้น
“มีอะไรงั้นเหรอ”
‘ว่านเอ๋อ’หันมาถาม
“ผมนัดคนไว้น่ะ”
“ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“ผู้หญิง…”
ทันใดนั้นใบหน้าน่ารักของเธอก็เปลี่ยนเป็นถมึงทึงทันที
“โอ้? ใคร?”
ผมยิ้มขึ้น
“เธอบอกว่าเธอเป็นเจ้าหน้าที่ของเกม ชื่อว่าโอหยางเหลาเหยียน เธอจะมาจากปักกิ่งเพื่อมาเจอผม เธอบอกว่าเธออยากจะมาคุยปัญหาสำคัญนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเป็นคนยังไง…”
‘ตงเฉิงเย่ว’กดโทรศัพท์ของเธออย่างรวดเร็วเมื่อเธอเห็นชื่อของผู้หญิงคนนั้นเธอก็ตะลึงทันที ก่อนจะยื่นมาให้ผมดู เมื่อผมเห็นผมก็ตกใจจนพูดไม่ออกไปเลย..
‘โอหยางเหลาเหยียน’ อายุ 20 ปี ผู้อำนวยการของ Destiny เซิฟเวอร์จีน เป็นลูกสาวของหนึ่งในสี่หุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของ Destiny ‘โอหยางเหลาเฟิง’
……
“โอ้…”
‘ตงเฉิงเยาว’อ้าปากเหวอ
“ผู้อำนวยการของ Destiny เซิฟเวอร์จีน ยังเด็กมากเลยนะ ยิ่งกว่านั้นเธอยังมีพ่อเป็นคนน่ากลัวขนาดนั้นด้วย….ทำไมเนี่ย..ทำไมเธอต้องมาหานายด้วย? หรือเธอตกหลุ่มรักนายแล้ว? หรือนายไปทำโง่ๆ ใส่เธอหรือไง?..”
ผมใบ้รับประทานทันที
“อันที่จริงผมไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ เธอพึ่งมาตามหาผมและบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วยเท่านั้น คงเป็นบางอย่างเกียวกับเกมหละมั้ง”
‘ว่านเอ๋อ’กำมือตนเองแน่น
“โอเค! ตงเฉิงกับฉันจะไปด้วยกันกับนาย…”
“ก็ได้….”
……
หลังจากนั้นไม่นานคลาสก็จบลง ผมรีบพาสองสาวเดินผ่านสายตาอิจฉาริศยาของนักศึกษาชายผ่านสนามหญ้าและไปยังร้านดิโอชั้นสอง ผมหาโต๊ะที่ใหญ่พอสมควรก่อนจะนั่งลง
ไม่ถึงห้านาทีก็มีเสียงฝีเท้าเดินขึ้นมา ที่ผมเห็นคือสาวสวยในชุดสูท พร้อมด้วยร้องเท้าส้นสูงกำลังเดินขึ้นมา ในมือของเธอถือแฟ้มเอกสารเอาไว้อยู่ เบื้องหลังของเธอคือชายที่อยู่ในชุดสูทเช่นกัน
ผมยืนขึ้นทันที เมื่อเธอเห็นผม เธอจึงเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว เธอยื่นมือมาจับมือของผมพร้อมกับยิ้มออกมา
“สวัสดีเซียวเหยาจื่อไจ๋ ฉันคือโอหยางเหลาเหยียน…”
“สวัสดี..”
‘โอหยางเหลาเหยียน’มองไปยังเบื้องหลังของผมและต้องแปลกใจ
“โอ้ สองคนนี้คือ…ฉันรู้จัก!! พวกเธอคือชางถ่งและชางเย่วจากเมืองฝ่านชูใช่มั้ย? พวกเธอโด่งดังมากเลยนะ เมื่อคิดว่าพวกเธอสองคนมีความสัมพันธ์กับเซียวเหยาจื่อไจ๋แล้วมันก็…”
ใบหน้าของ’ว่านเอ๋อ’แดงก่ำ
“เธอหมายความว่ายังไงที่ว่าความสัมพันธ์กันน่ะ…”
‘ตงเฉิงเย่ว’กล่าวด้วยใบหน้าอายๆ
“ใช่แล้วพวกเรามีความสัมพันธ์ลึกซึ่งด้วยกัน….”
ผมกระแอ้มไอพลางถาม
“สุดสวยโอหยางคุณมีธุระอะไรงั้นเหรอ?”
‘โอหยาง’หยิบเอกสารออกมาจากแฟ้มของเธอพลางยิ้มบางๆ
“เซียวเหยาจื่อไจ๋เมื่อไม่นานมานี้คุณได้สร้างดาบแห่งจักรพรรดิฉินขึ้นมา และมันยังมีผลพิเศษอย่าง [ฆ่าเพื่อโลหิต] ด้วย หลังจากพวกเราตรวจสอบโดยละเอียดแล้วก็ปรากฏว่ามันเป็นความผิดพลาดของระบบของเรา ที่เราไม่ได้จำกัดขีดสูงสุดของมัน ผู้เล่นกว่า 5147 คนได้ร้องเรียนเกี่ยวกับดาบของคุณ และขอร้องให้ทางเราเอาดาบนี้ออกไป คำร้องเหล่านี้มาจาก เจี้ยนเฟิงฮาน เจี๋ยนเจียนตันตัน มังกรทะยาน และผู้เล่นชั้นนำของเมืองป้าฮวงหลายคน…”
“เอาดาบแห่งจักรพรรดิฉินออกไป?”
ผมทุบโต๊ะเสียงดังลั่นพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเย็นเยียบ
“ไม่มีวัน…….”
ที่มา :