ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลโดย Kradiz
ผมใช้ช่วงเวลาที่เหลือสามวันไปกับเกมเป็นส่วนมาก ผมฆ่าบอสระดับม่วงไปเล็กน้อย และนั่นก็ช่วยให้ผมก้าวมาถึงระดับ 71 จนได้ การเพิ่มระดับหลังจากระดับ 70 นั้น ยากมากจริงๆ และตอนนี้ทักษะของผมก็ขึ้นมาเป็นระดับ 8 ทั้งหมดแล้ว เป้าหมายของผมก็เสร็จเรียบร้อย การต่อสู้ของ ‘กำเนิดวีรบุรุษ’ คือการต่อสู้แบบ 1-1 ดังนั้นทักษะทุกระดับย่อมเป็นตัวแปรสำคัญในการต่อสู้ ยกตัวอย่างเช่น ทักษะ [คอมโบ] ระดับ 7 โจมตี 4 ครั้ง แต่ในระดับ 8 นั้น จะโจมตี 4-5 ครั้ง และโอกาสออก 5 ครั้งก็ยังมากอีกด้วย และนีและคือตัวแปรที่ทำให้เราแข็งแกร่งอย่างมาก
เทพพยัคฆ์เพลิงเทวะของผมก็เช่นกันระดับของมันมาถึงระดับ 71 แล้ว พลังโจมตีของมันคือ 2840-3350 พลังป้องกัน 2130 และหากรวมเข้ากับ [เกราะเพลิง] พลังป้องของมันก็สูงเกิน 4000 อย่างแน่นอน เพราะงั้นโอกาสที่มันจะบาดเจ็บก็น้อยลงไปอีก ยกเว้นผู้เล่นอย่างเจี้ยนเฟิงฮานหละนะ แต่มันก็ยังสามารถมีชีวิตรอดได้อย่างแน่นอน แถมทักษะของมันยังน่ากลัวอย่างมาก เจ้านี่แหละแหละ จะเป็นไพ่ตายหลักของผมในการแข่งครั้งนี้!!
ตามกฎของการแข่งขันแล้วนั้น ทุกคนจะเท่าเทียมกัน บัพต่างๆ จะถูกลบออก เพราะฉะนั้นผมจึงไม่สามารถใช้ [ฆ่าเพื่อโลหิต] ได้ เพราะฉะนั้นดาเมจของผมจะมีเพียงแค่ 3885 เท่านั้น ไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้
….
ในเช้าวันที่ 3 ผมออนไลน์เข้าไปเวลา 9 นาฬิกา และทัวนาเม้นจะเริ่มขึ้นในตอนบ่ายโมง
ผมยืนรออยู่ตรงประตูทางทิศเหนือของเมืองป้าฮวง พลางมองดูร้านค้า National Beauty ที่เต็มไปด้วยฝูงชนมากมาย ที่กำลังเลือกซื้อสินค้า ผมเปิดหน้าต่างข้อมูลขึ้นมา พลางมองไปที่การขายอุปกรณ์เมื่อวาน มีเงินสะพัดเกือบถึง 11 ล้านหยวนทีเดียว
90% นั้นจะเป็นของผู้เล่นที่มาขาย ส่วน 10% จะเข้ายังร้านของเรา แต่นั่นก็ถือว่าค่อนข้างมากทีเดียว เงินทุกบาททุกสตางค์จะเข้าไปยังคลังของกิลด์ซึ่งตอนนี้มีเงินมากถึง 5 ล้านหยวนไปแล้ว อนาคตของ Zhan Long นั้นอยู่ไม่ไกลแล้ว!!
ติงงง
ผมได้รับข้อความจาก’มัทฉะ’
“บอส! ตอนนี้กิลด์ของเราเป็นกิลด์ระดับ 4 กับอีก 17% แล้วนะ เป็นไงบ้างคะ เร็วมากเลยใช่มั้ย? เหลืออีกแค่ 83% เราก็จะเป็นกิลด์ระดับ 5 แล้วนะ…”
ผมเปิดกล่องข้าความขึ้นพลางตอบเธอกลับ
“ใช่ เร็วมาก พยายามต่อไป อ้อ แล้วก็ [สาขาที่หนึ่ง] ของเราเป็นไง?”
‘มัทฉะ’ยิ้มพลางตอบ
“วันก่อนเราไปหา ป้ายสร้างกิลด์มา แล้วก็ Windy Walker จากกิลด์ [Prague] จะขายให้เรา แล้วฉันก็เลยต่อรองกับเขาจนได้สรุปว่า ราคา 200000 หยวน ถ้าบอสเห็นด้วยกับฉันแล้วหละก็ ทุกอย่างเราก็เรียบร้อยแล้ว แต่ว่าพวกเรายังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะให้ใครเป็นหัวหน้ากิลด์ของสาขาที่หนึ่ง บอสคิดว่าเราจะเอาใครดีคะ?”
ผมคิดซักพักก่อนจะกล่าวออกมา
“[Zhan Long สาขาที่หนึ่ง] จะกลายเป็นกิลด์ที่แข็งแกร่งอย่างมาก ดังนั้นเราต้องการคนเก่งและมีชื่อเสียง และก็สนิทกับเราด้วย…..มีใครแนะนำมั้ยมัทฉะ?”
“อันที่จริง คนที่เหมาะสมที่สุดคือแม่ทัพหลี่มู่ ชื่อเสียงของเขาก็ดังใช้ได้ทีเดียว และเขาก็ยังเป็นพี่น้องของคุณกับซงฮานอีก เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงถึงความเชื่อใจกัน และเขาก็ยังเป็นบอสของ Valiant Bravery อีกด้วย คุณคิดยังไงบ้างบอส? คุณจะเลือกใครเหรอ?”
ผมพึมพำกับตัวเองสักพักก่อนจะกล่าวออกมา
“งั้นก็ให้หวางเจี้ยนก็แล้วกัน เขาเป็นคนที่ฉลาดและมีความแข็งแกร่งไม่น้อยกว่าหลี่มู่ นอกจากนี้เขายังเป็นไพ่ตายของ Valiant Bravery อีกต่างหาก เธอคิดยังไงถ้าเขาเป็นหัวหน้ากิลด์?”
‘มัทฉะ’ยิ้มพลางกล่าว
“ไม่มีปัญหา เป็นตัวเลือกทีดีทีเดียว งั้นบอสจะบอกเขาเองใช่มั้ย?”
“ใช่”
……
ผมเปิดโทรศัพท์ออกมาพลางโทรหา’หวางเจี้ยน’
“ว่าไงพี่น้องเซียวเหยา?”
‘หวางเจี้ยน’หัวเราะพลางกล่าว
“ทำไมนายมีเวลามาคุยกับชั้นได้หละ? ไม่ใช่ว่านายต้องเตรียมตัวเพื่อการแข่งกำเนิดวีรบุรุษหรอกเหรอ?”
ผมยิ้มกว้างพลางกล่าว
“หวางเจี้ยน พวกเรานั้นสร้างสาขาที่หนึ่งขึ้นมาเรียบร้อย เป็นกิลด์ลำดับ 119 ของเมืองป้าฮวง อะแฮ่ม ตอนนี้พวกเรายังขาดหัวหน้ากิลด์ที่แข็งแกร่งอยู่ มัทฉะกับชั้นปรึกษากันแล้วและคิดกันว่านายคือคนที่เหมาะสมที่สุด นาย….นายต้องการเป็นผู้นำของพี่น้องใน [Zhan Long สาขาหนึ่ง] รึเปล่า? เพื่อนำพาพวกเขาให้กลายเป็นหนึ่งในกิลด์ที่แข็งแกร่งของเมืองป้าฮวง!!”
‘หวางเจี้ยน’งงไปซักพักก่อนจะอ้าปากเหวอ
“นี่….พี่น้องเซียวเหยา ชั้นไม่เคยคิดถึงเลยว่าจะมีโอกาสได้เป็นถึงหัวหน้ากิลด์ ชั้นกลัวว่าจะไม่มีความสามารถเพียงพอ นายรู้มั้ยถ้าเกิดมีการต่อสู้กันขึ้นมา ชั้นชอบที่จะวิ่งไปยังแนวหน้าโดยไม่คิดอะไรเลย ถ้าหากนายให้ชั้นควบคุมกองทัพหละก็ ชั้นกลัวชั้นจะไม่สามารถทำได้…”
“ไม่มีปัญหา นายจะรู้ได้ไงถ้านายไม่เคยลอง?”
ผมทุบอกตัวเองพลางกล่าว
“ตอนชั้นสร้างกิลด์แรกๆ ชั้นก็ไม่คิดว่าจะมาได้ขนาดนี้หรอกนะ แต่ทุกอย่างก็ไปได้ดีใช่มะ? แถมมาได้ไกลขนาดนี้ เอาแบบนี้ นายเป็นหัวหน้ากิลด์ของสาขาที่หนึ่ง มัทฉะจะเป็นคนติดต่อนายและจะมอบป้ายสร้างกิลด์ให้นาย มันมีค่าใช้จ่ายเล็กน้อย พวกเราเตรียมคนไว้ประมาณ 1000 กว่าคน เพราะฉะนั้นเตรียมรับคนแล้วก็พาไปเก็บระดับกิลด์ซะละ”
‘หวางเจี้ยน’ครุ่นคิดก่อนจะยิ้มออกมา
“ได้ ในเมื่อพี่น้องเซียวเหยาคาดหวังชั้นไว้สูง ชั้นก็จะไม่ทำให้นายผิดหวัง….อีกอย่างชั้นอยากได้พี่น้องจาก Valiant Bravery ซัก 50 คนเพื่อไปเก็บระดับกับชั้น ไม่งั้นมันจะยากมากถ้าหากมีแต่ผู้เล่นอ่อนๆ…”
ผมพยักหน้าก่อนกล่าว
“ได้ ไม่มีปัญหา เดี๋ยวจัดให้”
“เยี่ยม”
……
หลังจากนั้นผมก็ยินอยู่ตรงตลาดเมืองป้าฮวง ไม่นานหลังจากนั้นมัทฉะก็นำป้ายสร้างกิลด์และเงินจำนวนหนึ่งให้กับ’หวางเจี้ยน’
ในที่สุดกิลด์ [Zhan Long สาขาหนึ่ง] ก็ถูกสร้างขึ้น ซึ่งมีหัวหน้ากิลด์คือ’หวางเจี้ยน’ และยังมีเหล่าผู้เล่นระดับสูงจาก Zhan Long ไปเป็นรองหัวหน้ากิลด์ ผู้อาวุโสและหัวหน้าทีม
อย่างที่คิด กิลด์ของเราเป็นกิลด์อันดับ 119 ของเมืองป้าฮวงแถมระดับของผู้เล่นยังสูงมากอีกด้วย ป้ายสร้างกิลด์นั้นไม่ได้หายากมากนัก เพราะทั่วทั้งเมืองมีกิลด์น้อยใหญ่ถึง 119 กิลด์แล้ว ที่ดิ้นรนต่อสู้กันเพื่อพลัง กิลด์แข็งแกร่งๆ อย่างกิลด์ [Vanguard] และ [Prague] ต่างมีกิลด์สาขา 3-7 กิลด์ ส่วนกิลด์ [Zhan Long] ของเรานั้นยังคงเติบโตอย่างช้าๆ อยู่
อย่างไรก็ตาม ยังไม่ต้องรีบมากนัก ผมต้องการแค่เพียงผู้เล่นที่มีคุณภาพ ไม่เหมือนกับกิลด์ [Flying Dragon] และ [Wrath of the Heroes] ที่ต้องการแค่ผู้เล่นจำนวนมากๆ เอาไว้คุยโว อย่างเช่น [Wrath of the Heroes: สาขาที่หนึ่ง] ที่มีคน 1000 คน แต่ Zhan Long กิลด์หลักนั้นส่งคนไปแค่ 100 คนก็จัดการพวกนั้นได้ทั้งหมดแล้ว
‘หวางเจี้ยน’ยืนอยู่ตรงตลาด พลางยืนรับคน บนบ่าของเขาคือตราประจำกิลด์ [Zhan Long: สาขาที่หนึ่ง]
ส่วน’หลี่มู่’นั้นกำลังยืนหัวเราะอยู่
“ยินดีด้วยพี่น้อง ที่ได้เป็นหัวหน้ากิลด์!!”
‘หวางเจี้ยน’กล่าวด้วยใบหน้าทำอะไรไม่ถูก
“อย่ายอชั้นเลยบอส พี่น้องเซียวเหยาแค่ให้ตำแหน่งกับชั้นเพราะว่ามันฉุกละหุกแค่นั้นแหละ นายคิดเหรอว่าชั้นจะออกจากกิลด์หลักเร็วแบบนี้?”
‘ไป๋ฉี’จับที่บ่าของ’หวางเจี้ยน’พลางกล่าว
“ทำมันให้ดีหละ พวกเราคงจะคิดถึงนายแย่ เดี๋ยวถ้าสาขาที่หนึ่งเริ่มไปได้แล้ว เขาคงจะหาคนใหม่มาเป็นหัวหน้ากิลด์แทนนายเองหละนะ และเมื่อนายกลับมายังกิลด์หลัก นายจะเป็นหัวหน้าทีมที่ดังมากแน่…”
‘เย่วชิงเชียน’กัดริมฝีปากแดงๆ ของเธอพลางกล่าว
“พวกคุณพูดเรื่องอะไรกัน หัวหน้าทีมจะไปดังกว่าหัวหน้ากิลด์ได้ยังไง?”
‘หลี่มู่’หัวเราะ
“หัวหน้าทีมของ [Zhan Long] นั้นต่างออกไป ดูอย่าง One Second Hero ซิ เจ้าบ้านั่น ขอเป็นหัวหน้าทีมอยู่ทุกวัน แต่หัวหน้ากิลด์ก็ไม่สนใจเขา…”
‘One Second Hero’ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนั้นตัวสั่นเทิ่ม เขาเงยหน้าขึ้นพลางพึมพำกับตัวเอง
“ทำไมชั้นถึงรู้สึกว่ามีคนนินทาลับหลังอยู่นะ?”
‘หลี่มู่’แหย่ขึ้น
“พี่น้อง อย่างเข้าใจผิด พวกเราไม่ได้นินทานายลับหลังนะ พวกเรานินทาต่อหน้านายต่างหาก”
‘One Second Hero’ ดึงหอกออกมาจากหลังของเขาทันที พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น
“ดูเหมือนนายจะไม่ชอบชั้นเลยนะ พี่น้องหลี่มู่! อย่ากล่าวให้มันเสียเวลาเลย ดึงดาบของนายออกมาซะ ชั้นจะเป็นคนชูธงขึ้นเอง!!!”
หลังจากนั้นอัศวินอันดับสองของ [Zhan Long] และนักดาบอันดับสองก็เริ่มที่จะต่อสู้กัน หนึ่งนาที 20 วินาทีต่อมา ‘One Second Hero’ ก็ต้องก้มลงสู่พื้น แม้ว่าพลังโจมตีและพลังป้องกันของเขาจะดีใช้ได้ แต่ประสบการในการต่อสู้ของเขาก็ยังสู้’หลี่มู่’ไม่ได้
เขาถูกจู่โจมด้วย [หอกเหมันต์] อย่างต่อเนื่องแม้ว่าเขาจะดื่มยาฟื้นเลือดระดับ 10 ก็ไม่สามารถทนได้ ‘หลี่มู่’นั้นเหลือเลือดมากถึง 44% แค่นี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขานั้นแข็งแกร่งขนาดไหน
เจ้าบ้าสองคนนี้เปิดงานได้ดีจริงๆ ตอนนี้ทั่วทั้งพื้นที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ เสียงเหล็กปะทะกันสนั่นหวันไหว การต่อสู้นั้นมีหลายคู่ทั้ง
หรั่นหมิน VS ซงฮาน
เย่วชิงเชียน VS ถังเสวี่ย
มัทฉะ VS หลินเสี่ยวอู่
เย่วเว่ยเหลียง VS หวางเจี้ยน
แต่ละคนก็ทั้งแพ้ทั้งชนะกันไป สร้างบรรยาการให้ดูดีขึ้น ถือว่าเป็นการวอมก่อนเจอของจริงไปในตัว
……
“พี่เซียวเหยา!!”
‘ซงฮาน’เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม
“วันนี้เวลา 12 นาฬิกา การแข่งขัน ‘กำเนิดวีรบุรุษ’ จะเริ่มอย่างเป็นทางการ เมืองใหญ่ทั้งสามจะเข้าร่วมด้วยกัน และมีผู้เล่นกว่า 7 ล้านคนเข้าร่วม หรืออีกนัยหนึ่งคือ พี่ต้องชนะ 22 ครั้งต่อเนื่อง เพื่อกลายเป็น Top 32 ที่จะคัดเลือกกันวันนี้ ส่วนพรุ่งนี้จะเป็นการชิงตำแหน่งผู้ชนะกัน วันนี้ต้องแข่งอย่างน้อย 17 แมท เป็นการฝึกความอดทนจริงๆ เพราะงั้นพี่ควรจะทานข้าวเที่ยงเยอะๆ นะ”
ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
“พวกนายต่างหากที่ควรจะทานเยอะๆ ร่างกายของชั้นนั้นยังดีอยู่ ไม่มีปัญหาอะไร อีกอย่างชั้นยังไม่หิว….ซงฮาน นายควรจะพยายามให้มาก ให้ได้ในระดับ top 32 เลย ถ้านายอยู่ในระดับ top 32 นายก็กลายเป็นนักฆ่าชั้นนำของเซิฟเวอร์จีนแล้ว”
“ห๋า นักฆ่าชั้นนำ….”
‘ซงฮาน’โบกมือของเขาไปมาพลางหัวเราะเสียงดัง
“ผมไม่กล้าแม้แต่จะฝันแบบนั้นหรอก จำนวนผู้เล่นนักฆ่าเก่งๆ นั้นมีมากจริงๆ อุปกรณ์ของผม สัตว์เลี้ยง ทักษะต่อสู้ ยังไม่สูงมากเลย คืนก่อน ตอนที่ผมไปฝึกกับเย่วชิงเชียน พวกเราดวลกัน 17 ครั้ง ผมชนะแค่ 4 ครั้ง และที่ชนะก็เพราะการโจมตีติดคริติคอลนั่นเอง”
ผมจับบ่าของเขาพลางให้กำลังใจ
“ใช้ทุกอย่างที่มี ชั้นหวังว่านายจะโชคดีนะ และกลายเป็นหนึ่งใน 32 คน ที่จะแข่งวันพรุ่งนี้!!”
“โอเค! ผมจะพยายาม พี่ก็ด้วยนะ พี่ต้องไปให้ถึงระดับ 32 คนสุดท้ายให้ได้ ในกิลด์ของเรา คนที่มีโอกาสชนะเลิศมากที่สุดก็คือพี่นี่แหละ!!”
ผมพยักหน้าพลางกล่าว
“โอเค ชั้นจะพยายามให้เต็มที่ อย่างไรก็ตามเราอยู่แค่เมืองป้าฮวงแต่การแข่งครั้งนี้จะมีผู้เล่นระดับสูงจากเมืองอื่นๆ ด้วย เพราะฉะนั้นการแข่งครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ชั้นแน่ๆ ผู้เล่นระดับสูงในอีกสามเมืองที่เหลือย่อมเข้าร่วมด้วยแน่”
“นั่นซินะ เรามาพยายามกันเถอะ!! อย่าให้ต้องมาเสียใจภายหลัง”
“โอเค”
……
เวลา 11 นาฬิกา ผมออฟไลน์ออกไปเพื่อพาสองสาวไปทานอาหารเกาหลีกัน แก้มของสองสาวแดงแปร๊ด เพราะความเผ็ดของอาหาร ดูไปแล้วพวกเธอต้องเร่าร้อนในการแข่งขันมากๆ แน่นอน
หลังจากนั้นผมก็พาสองสาวกลับหอไป ผมยืนมองซักพักจนพวกเธอขึ้นห้องเสร็จ ผมกระซิบเบาๆ ด้วยร้อยยิ้ม
“มาพยายามไปให้ถึง top 32 กันเถอะ!!”
ในขณะนั้นเอง’ว่านเอ๋อ’ก็หยุดเดินและหันกลับมา เธอวิ่งมาหาผมพร้อมกับพุ่งเข้ากอดผม พลางกล่าวด้วยเสียงหวาน
“มานี่ เดี๋ยวฉันจะให้กำลังใจนายเอง….”
ผมมึนงงทันที
ในสถานที่ไม่ห่างไปจากเรานั้น ลุงบอดี้กาดร์คนหนึ่งแทบจะทำถ้วยชาหลุดมือเมื่อเขาเห็นคุณหนูกอดผม ‘ว่านเอ๋อ’อ้าปากกว้างด้วยรอยยิ้ม เธอดึงตัวออกจากผมพลางตีเข้าที่หน้าอกของผม
“กลับไปได้แล้ว โชคดีนะ!!”
“ครับ!”
ผมยังคงยืนอย่างมืนงง ความอบอุ่นของเธอยังคนติดตาผมอยู่ หัวใจของผมเต้นถี่รัว ความสุขแทบจะทะลวงหน้าอกของผมออกมา ผมรู้สึกว่า อย่างน้อยความพยายามของผมก็ไม่สูญเปล่า!!
ที่มา : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1386416&chapter=248