“บัดซบ !! เจ้ากล้าขู่ข้าเช่นนั้นรึ…….เจ้าจะได้เห็นผลจากการขู่ข้าในไม่ช้า”
 
ราชันย์คางคกดำหรี่ตาลง ด้วยความโกรธจากการถูกมนุษย์เช่น ‘ชูเฟิง’ ข่มขู่ มันขบฟันด้วยความโกรธ
 
***** ฟึ่บ *****
 
ในขณะนั้น ประกายแสงในมือของ ‘ชูเฟิง’ ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พลัดเลือดสาดกระเซ็นออกมาทั่วบริเวณ กริชในมือของ ‘ชูเฟิง’ นั้น แทงเข้าไปบนใบหน้าของ บุตรของราชันย์คางคกดำอย่างรุนแรง
 

 
“อ้ากกกกกกก !!”
 
เมื่อถูกแทงบนใบหน้านั้น บุตรชายของราชันย์คางคกดำก็ร้องออกมาอย่างทรมาน เห็นได้ชัดว่า ความเจ็บปวดนี้ไม่ธรรมดาแม้แต่น้อย
 

 
“เจ้า….”
 
เมื่อเห็นเลือดจำนวนมาก สาดกระเซ็นจากใบหน้าของบุตรชาย ราชันย์คางคกแววตาหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ด้วยความหวาดกลัว
 
มันไม่เคยคิดเลยว่า บุคคลเช่น ‘ชูเฟิง’ ยั้น จะกล้าบ้าบิ่น โดยการแทงไปที่บุตรชายของมัน มันเป็นการกระทำที่แม้แต่ ‘จื่อ ซวนหยวน’ ก็ยังไม่กล้าทำ
 
เมื่อไม่เกิดผลตามที่เขาคาดหวัง เพราะราชันย์คางคกดำยังคงไม่กล่าวตอบใดๆ ออกมา พลัน ‘ชูเฟิง’ ชี้ปลายกริชไปที่ดวงตาของบุตรชายของราชันย์คางคกดำ และกดมันลงไป
 

 
“หยุด !! ข้าจะปล่อยนาง”
 
เมื่อเห็นเช่ยนั้น ราชันย์คางคกดำจึงรีบตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว เพื่อหวังให้ ‘ชูเฟิง’ หนุดการเคลื่อนไหวของเขา
 

 
“แต่จะต้องทำตามกฏโบราณ เจ้าต้องปล่อยเขาก่อน ข้าถึงจะปล่อยตัวนางไป”
 
ราชันย์คางคกดำกล่าวออกมา พร้อมกับดึง ‘จื่อ หลิง’ ขึ้นจากพื้น
 

 
“นั่นมันกฏที่เจ้าตั้งขึ้นเอง ถึงยังไงเขาก็ไม่มีประโยชน์ต่อข้า และผ็ออาวุโส จื่อ ซวนหยวน ปล่อย จื่อ หลิง และคนอื่นๆ ซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะควักลูกตาลูกชายเจ้าออก”
 
‘ชูเฟิง’ กล่าวออกมาพร้อมใบหน้าที่เย็นชา
 

 
“บัดซบ !! หากเจ้ากล้าทำร้ายลูกชายของข้าอีก ข้าจะเลาะใบหน้าของนางออกมา”
 
ราชันย์คางคกดำ กล่าวอย่างเดือดดาล
 
***** ฟึ่บ *****
 
แต่ก่อนที่จะกล่าวจบนั้น กริชใยมือของ ‘ชูเฟิง’ ก็แทงไปที่ดวงตาของลูกชายราชันย์คางตกดำ
 
**** ฉึก ****
 
พลันเลือดสีแดงฉานทะลักออกมากระจายไปทั่วบริเวณ ‘ชูเฟิง’ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่อย่างใด เขายังคงขยับมือและใช้กริชนั้น ควักลูกตาของลูกชายราชันย์คางคกดำออกมา
 
***** ฟึ่บ *****
 
‘ชูเฟิง’ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดมือแต่อย่างใด เขาไม่ได้ใส่ใจกับคำขู่ของราชันย์คางคกดำแม้แต่น้อย เขายังคงแทงกริชในมือของเขาลึกลงไปในดวงตาของลูกชายราชันย์คางคก การโจมตีนี้ เกิดขึ้รอย่างรวดเร็ว และโหดเหี้ยมกว่าปกติ
 

 
“หยุด !! ….. ข้าปล่อยแล้ว !!”
 
ในขณะนั้น ราชันย์คางคกดำไม่ต่อรองใดๆ อีก มันคว้าตัวของ ‘ตื่อ หลิง’ และโยนนางผ่านไปที่ ‘ชูเฟิง’ ขณะเดียวกันนั้น ‘จื่อ ซวนหยวน’ ก็กระโดดออกมารับตัวของนางไว้ และโอบกอดไว้อย่างแน่นหนา
 

 
“เร็วเข้า ปล่อยลูกชายของข้ามา”
 
ราชันย์คางคกดำ ตะโกนออกมาอย่างคุ้มคลั่ง ร่างกายของมันสั่นสะท้านด้วยความโกรธแคค้น และหวาดกลัว เจตนาสังหารถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของมันอย่างชัดเจน
 

 
“บอกลูกสมุนของเจ้าให้ปล่อยพวกเขาซะ !!”
 
อย่างไรก็ตาม ‘ชูเฟิง’ ไม่ได้ปล่อยตัวลูกชายราชันย์คางคกดำไปในทันที เขามันไปที่ ‘ซู ซ่งหนู’ และคนอื่นๆ ที่ถูกล้อมรอบไปด้วยสัตว์ยักษ์
 

 
“นี้เจ้ายังหน้าด้านอีกรึ ข้าปล่อยคนของเจ้าไปแล้ว เต้ากลับไม่ปล่อยตัวลูกชายของข้า แต่ยังบังคับให้ข้าปล่อยตัวคนอื่นๆ อีกเช่นนั้นรึ”
 
ดวงตาของราชันย์คางคกดำ เปลี่ยนเป็นสีแดงฉานด้วยความกราดเกรี้ยว
 
‘ชูเฟิง’ ไม่ได้หวดกลัวแม้แต่น้อย เขากล่าวออกมาอย่าใจเย็นว่า
 

 
“ข้าไม่เคยบอกเสียหน่อย ว่าหากเจ้าปล่อยตัว จื่อ หลิง แล้วข้าวจะปล่อยตัวลูกชายเจ้า แต่นั่นเป็นเพียงความเข้าใจของเจ้าเอง”
 
 
“เวรเอ้ย !! ข้าไม่เคยเห็นมนุษย์คนไหน หน้าด้านเท่าเจ้ามาก่อนเลย”
 
 
“งั้นวันนี้ อย่างน้อยเจ้าก็ได้เรียนรู้มากขึ้น แล้วเจ้าจะทำเช่นไร จะปล่อย หรือไม่ปล่อย”
 
ขณะที่กล่าวนั้น ‘ชูเฟิง’ ยังคงขยับมือของเขาขึ้น พเพื่อพร้อมโจมตีอย่างฉับพลัน
 

 
“ปล่อย…..ข้าปล่อยแล้ว !! เจ้าอย่าทำร้ายเขาอีกเลย แต่เจ้าต้องสัญญาว่าหากข้าปล่อยพวกเขา เจ้าจะต้องปล่อยลูกชายของข้า”
 
ราชันย์คางคกดำนั้น รักบุตรชายของมันยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น ดังนั่นจึงไม่ต้องการให้บุตรชายของมันได้รับบาดเจ็บไปมากกว่านี้
 

 
“ได้ !! ข้าสัญญา”
 
เมื่อราชันย์คางคกดำได้รับคำสัญญาเช่นนั้น มันก็สั่งให้ลูกน้องของมัน แก้เถาวัลย์พิเศษที่มัน ‘ซู ซ่งหยู’ และคนอื่นๆ ออก
 
ในที่สุด ‘ซู ซ่งหยู’ และคนอื่นๆ ก็ถูกปล่อยตัวมาที่ทางของวังใต้ดิน พวกเขาทั้งหมดก้าวไปหลบอยู่ที่ด้านหลังของ ‘จื่อ ซวนหยวน’ อย่างรวดเร็ว
 

 
“ปล่อยลูกชายของข้ามา ปล่อยเขาซะ !! ข้าได้ทำตามที่ตกลงกันแล้ว เจ้าก็ต้องทำตามที่เจ้าสัญญาเช่นกัน”
 
ในเวลานั้น ราชันย์คางคกดำตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง เพียงคลื่นเสียงนั้นก็ทำให้วังใต้ดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มันสั่นสะเทือนราวกับว่าจะถล่มลงมาทั้งหมด
 
แน่นอนว่า ‘ชูเฟิง’ สามารถจินตนาการได้ถึงความทรมาน หากว่าเขาต้องตกอยู่ในกำมือของราชันย์คางคกดำได้อย่างชัดเจน
 
‘ชูเฟิง’ รู้ดีว่าในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่ในรังของสัว์ยักษ์ แม้สถานการณ์ทุกอย่างจะอยู่ภายใต้การควบคุม แต่เขาก็มั่นใจว่าตอนนี้พวกเขายังไม่ปลอดภัยอย่างแท้จริง
 
ดังนั้น ‘ชูเฟิง’ จึงมองไปที่ ‘จื่อ ซวนหยวน’ และกล่าวถามว่า
 

 
“ผู้อาวุโส พวกเราจะทำอย่างไรต่อไปดี”
 
 
“เจ้าหนู เจ้าทำได้ดีแล้ว ปัญหาที่เหลือนั้น เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับข้า”
 
‘จื่อ ซวนหยวน’ มองไปที่ ‘ชูเฟิง’ ด้วยแววตาชื่นชม จากนั้นก็มองไปที่ ‘จื่อ หลิง’ และกล่าวว่า
 

 
“จื่อ หลิง พาทุกคนออกจาหุบเขาพันปิศาจ และกลับไปยังนครอันทรงเกียรติโดยตรง เจ้าไม่ต้องบอกให้ทางนครส่งผู้เชี่ยวชาญมา ให้พวกเขารอฟังข่าอยู่ที่นครอันทรงเกียรติ”
 
 
“ท่านปู่………….”
 
‘จื่อ หลิง’ ยังคงกังวลเกี่ยวกับปู่ของนาง
 

 
“ไปเร็ว ทุกคนอยู่ที่ก็เป็นภาระแก่ข้า !!”
 
‘จื่อ ซวนหยวน’ กล่าวกระตุ้น อย่างจริงจัง
 

 
“จื่อ หลิง ไปกันเถอะ การต่อสู้ของพวกเขา เป็นสิ่งที่พวกเราไม่อาจยื่นมือเข้าไปแทรกได้”
 
‘ชูเฟิง’ กล่าวเตือน
 

 
“ท่านปู่….ท่านต้องระวังตัวนะ”
 
‘จื่อหลิง’ กล่าวออกมาพร้อมกับพยักหน้ารับคำ
 

 
“ไปเร็วทุกคน ตามข้ามา ข้าจะพาออกจากที่นี่”
 
เมื่อเห็นว่า ‘ชูเฟิง’ ดึงมือของ ‘จื่อ หลิง’ และก้าวตรงไปที่ทางออก กู๋โบ่ ,ซู ซ่งหยู และสมาชิกของนิกายโลกวิญญาณจึงติดตามออกไปอย่างไม่ลังเล
 
สำหรับคนอื่นๆ นั้น พวกเขามีความลังเลเล็กน้อย ในที่สุดพวกเขาก็เลือกจะติดตาม ‘ชูเฟิง’ ออกจากที่นี่ เพราะจากการกระทำของ ‘ชูเฟิง’ ต่อราชันย์คางคกดำนั้น แสดงให้เห็นแล้วว่า เขาเป็นผู้ที่มีความน่าเชื่อถืออย่างยิ่ง
 
‘ชูเฟิง’ ไม่ได้ทำให้พวกเขาผิดหวังแต่อย่างใด ภายใต้ความซับซ้อยของทางเข้าสู่วังใต้ดินนั้น ‘ชูเฟิง’ สามารถพาพวกเขากว่าร้อยคนออกจากรังของราชันย์คางคกดำได้โดยไม่หลงทางแม้แต่น้อย และเหตุผลที่ว่าจากคนนัยพันเหลือเพียงร้อยกว่าคนนั้น เพราะว่าคนกว่าพันคนที่ถูกสัตว์ยักษ์เข้าโจมตีนั้น ได้ตายลงไปเป็นจำนวนมาก
 
***** ตูมมมมมม *****
 
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทุกคนออกมาจากป่าหินนั้น ได้มีเสียงดังกึกก้องดังมาจากด้านหลังของพวกเขา พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รอยแตกร้าวขนาดใหญ่แพร่กระจายทั่วผืนดิน เพียงชั่วขณะ ควันหน้าทึบก็ลอยขึ้นมาจากวังใต้ดิน
 

 
“วิ่ง !! พวกเราต้องออกจากที่นี่ !!”
 
ในทันทีนั้น ทุกคนก็สามารถคาดเดาได้ว่า ‘จื่อ ซวนหยวน’ และ ราชันย์คางคกดำเริ่มการต่อสู้ขึ้นแล้ว ซึ่งทั้งสองนั้นทรงพลังอย่างมาก หากพวกเขาอยู่ที่นี่นั้น พวกเขาอาจจะโดนลูกหลงไปด้วย
 
ภายใต้สถาการณ์เช่นนั้น ชูเฟิง , ซู ซ่งหยู , เจี่ย ฉิงหมิง และ หลิว ชีซุน พวกเขาทั้งหมดได้แสดงความเป็นผู้นำออกมา โดยการนำกลุ่มคนทั้งหมดออกจากบริเวณนี้
 
แต่สิ่งที่ ‘เจี่ย ฉิงหมิง’ และ ‘หลิว ชีซุน’ ไม่อาจเข้าใจได้ คือ บุคคลที่ทุกคนเชื่อถือมากที่สุดนั้น ไม่ใช่บุคคลที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เป็น ชูเฟิง ที่มีพลังระดับสาม ขั้นแก่นวิญญาณเท่านั้น
 
แปลโดยคุณ#
 
ที่มา: