บทที่ 745 – หวังหลงผู้หวาดกลัวจนฉี่ราด
 
 
 
“สวรรค์เถอะ! นี่มัน…”
 
 
 
ทุกๆคนต่างมึนงงกับฉากที่ปราฏกขึ้นเบื้องหน้า 
 
 
 
ชูเฟิงซัดหวาง หลงผู้มีพลังระดับ 4 ขั้นจ้าวสงครามลงพุ่งลงสู่พื้น นั่นช่างทรงพลังยิ่งนัก 
 
 
 
ก่อนหน้านี้ พวกเขาต่างคาดเดาระดับการบ่มเพาะของชูเฟิง พวกเขาคิดว่าระดับการบ่มเพาะของชูเฟิงอย่างมากก็อยู่ในระดับสูงสุดของขั้นแดนสวรรค์ ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ไม่คิดว่าชูเฟิงจะบรรลุถึงความแข็งแกร่งระดับนี้ ระดับที่สามารถจัดการผู้มีพลังระดับ 4 ขั้นจ้าวสงครามได้ 
 
 
 
อาจกล่าวได้ว่าความแข็งแกร่งที่ชูเฟิงแสดงออกมาในตอนนี้ล้วนสร้างความตกใจให้แก่พวกเขาอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อ หลาน หยานจื่อ ผู้ที่เย่อหยิ่งจองหองก่อนหน้านั้น รวมไปถึงหวาง เยว่ และคนอื่นๆอีกด้วย… ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำสบประมาทไม่ได้ปรากฏบนใบหน้าของพวกเขานานนัก แต่กลับถูกแทนที่ด้วยความกลัว พวกเราได้รับรู้อย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าชูเฟิงทรงพลังและน่าหวาดกลัวขนาดไหน 
 
 
 
ไม่แปลกที่ชูเฟิงจะแสดงท่าทางเย่อหยิ่ง เพราะเขามีความแข็งแกร่งมากพอที่จะเอาชนะหวาง หลงได้ “ระดับ 2 ขั้นจ้าวสงคราม?!!!””ข้าไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะมีพลังระดับ 2 ขั้นจ้าวสงคราม เขาบรรลุถึงขั้นนั้นด้วยอายุเพียงเท่านี้?””แม้ว่า..เขาจะมีพลังระดับ 2 ขั้นจ้าวสงคราม เขาก็ไม่น่าจะจัดการกับหวาง หลงได้.. ความสามารถในการต่อสู้ของเขาช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก”
 
 
 
หลายคนไม่สามารถระบุระดับการบ่มเพาะของชูเฟิงได้ แต่ไม่ใช่กับหลาน ยี่ เมื่อชูเฟิงเคลื่อนไหว นางมองไปยังการบ่มเพาะของเขา ชูเฟิงที่มีพลังระดับ 2 ขั้นจ้าวสงครามทำให้นางตกใจอยู่ลึกๆ แต่ที่นางตกใจมากกว่าคือ ระดับ 2 ขั้นจ้าวสงครามสามารถทุบตีระดับ 4 ขั้นจ้าวสงครามลงสู่พื้นดินได้จริงๆ และยังดูราวกับว่าเขายังไม่ได้ลงมือเต็มที่ 
 
 
 
*ตูม* “อ้า..!”
 
 
 
ขณะที่พวกประหลาดใจเพราะความแข็งแกร่งของชูเฟิง คนผู้หนึ่งก็ได้ร้องดังออกมา พวกเขาต้องตกใจอีกครั้งเพราะชูเฟิงโจมตีหวาง หลงซ้ำ เท้าของชูเฟิงเหยียบย่ำลงบนอกของหวาง หลง อย่างโหดเหี้ยม ราวกับว่าระดับ 4 ขั้นจ้าวสงครามที่สง่าผ่าเผย..ไร้ซึ่งพลังใดๆที่จะต่อกร 
 
 
 
ในความเป็นจริง ถ้าพวกเขาต่อสู้กันธรรมดาๆ แม้หวาง หลงไม่อาจเอาชนะชูเฟิง แต่เขาก็ยังสามารถลุกขึ้นมาสู้ได้ อย่างน้อยๆเขาก็สามารถต่อกรกับชูเฟิงไปได้อีกระยะหนึ่ง 
 
 
 
แต่ตอนนี้เขาทำไม่ได้ เพราะเขาประมาทมากจนเกินไป เขาไม่เห็นชูเฟิงอยู่ในสายตา ซึ่งทำให้เขาจบลงแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ 
 
 
 
แม้ว่าดูเหมือนชูเฟิงจะซัดเขาลงสู่พื้นได้ง่ายๆ แต่มันก็ต้องใช้พลังผสานกับทักษะรูปแบบวิญญาณด้วย ขณะที่หวาง หลงโดนเหยียบอยู่นั้น ไม่เพียงเขาจะบาดเจ็บ แต่การบ่มเพาะของเขามากกว่าครึ่งถูกผนึก ในตอนนี้..ชูเฟิงสามารถกระทำการใดๆก็ได้ตามแต่ใจเขาปราถนา 
 
 
 
สิ่งที่ชูเฟิงต้องการ…แน่นอนว่าต้องไม่ธรรมดา เขาไม่มีความเมตตาอยู่แล้ว.. อย่างแรก..ลูกเตะราวกระสุนปืนใหญ่ป่นกระดูกทุกชิ้นของหวาง หลงเสียงดัง ค..แคร๊ก..แคร๊ก ดังออกมาไม่หยุดหย่อน อย่างที่สอง..ฝ่ามือนับไม่ถ้วนตบตีลงบนศีรษะ จนสารรูปของเขาดูแตกต่างจากเมื่อก่อน ศีรษะของเขาในตอนนี้ดูราวกับหมู 
 
 
 
เมื่อฉากนั้นปรากฏขึ้น จิตวิญญาณของทุกคนสั่นสะท้าน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ พวกเขาคงไม่มีใครเชื่อว่าหวางหลงผู้ที่เป็นถึง 1 ใน 3 อัจฉริยะของสำนักสี่คาบสมุทร จะถูกทุบตีอย่างเลือดเย็นโดยคนเช่นชูเฟิง 
 
 
 
แต่ทันใดนั้น แม้ว่าพวกเขาไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ไม่อาจทำได้ เพราะใบหน้านั้นล้วนประจักษ์แก่สายตาของพวกเขาชัดเจน 
 
 
 
แม้ว่าความแข็งแกร่งของหวางหลงจะยังไม่เพียงพอ แม้รูปลักษณ์ของเขาก็ไม่ได้ดีมากนัก แต่เขายังคงมีความกล้าหาญ ภายในใจของเขา..เขารู้สึกโกรธแค้นอย่างไม่สิ้นสุดแม้ว่าเขาจะถูกชูเฟิงทุบตี นั่นเป็นเพราะผู้ที่ช่วย หลานจื่อและทำลายโอกาสที่สมบูรณ์แบบของเขานั้น..คือชูเฟิง 
 
 
 
ดังนั้นเขาจึงตะโกน”
 
 
 
ทุบตีข้า!! ถ้าเจ้ากล้า!! จงทุบตีข้าให้ตาย!! ถ้าเจ้าทุบตีข้าจนตาย อย่าแม้แต่จะคิดว่าเจ้าจะกลับออกไปจากสำนักสี่คาบสมุทรแบบเป็นๆ!! แม้ว่าเจ้าจะออกไปจากสำนักสี่คาบสมุทรได้ เจ้าก็ไม่สมควรคิดว่าชีวิตของเจ้าจะสงบสุข แม้ว่าเจ้าจะหนีไปจนสุดขอบโลก ตระกูลหวางของข้าจะค้นหาเจ้าและฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!!!!””ไม่เพียงแต่เจ้า สหายของเจ้าก็ต้องตายตกนรก!! เจ้ากล้าแตะต้องข้าหวาง หลงผู้นี้รึ? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร??”
 
 
 
เมื่อหวาง หลงกล่าว ทุกๆคนต่างจมลงสู่ความเงียบ เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าหวาง หลงได้ตายไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดเห็นความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญของชูเฟิง เขาย่อมมีความกล้าที่จะสังหารหวางหลงอย่างแน่นอน ในตอนนั้น…หวาง หลงไม่เพียงปฏิเสธการยอมจำนน แต่ยังข่มขู่ชูเฟิงอย่างอวดดี เขาเพียงมองหาที่ตาย 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม บางสิ่งที่ฝูงชนไม่คาดคิดหลังจากที่ได้ยินคำกล่าวของหวาง หลง ชูเฟิงหยุดหมัดลง 
 
 
 
ฉากนั้นทำให้ทุกคนผงะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หวางหลงและคนอื่นๆถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะชูเฟิงหยุดโจมตีในทันทีโดยไม่คำนึงถึงคำกล่าวอย่างอวดดีก่อนหน้านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าชูเฟิงหวาดกลัวคำขู่ 
 
 
 
ตราบที่พวกเขาคิกว่าชูเฟิงหวาดกลัวต่ออิทธิพลจากตระกูลของหวาง หลง หวาง เยว่ผู้มาจากตระกูลเดียวกันก็ยังภาคภูมิใจเล็กน้อย เนื่องจากมันหมายถึงตระกูลหวางมีอำนาจบางอย่างที่จะระงับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ 
 
 
 
อย่างไรก็ตามฉากต่อมาที่ปรากฏขึ้น พวกเขาจึงรู้ว่าพวกเขาคิดผิด…ผิดอย่างแน่นอน 
 
 
 
ชูเฟิงยืนขึ้นช้าๆพร้อมรอยยิ้มขณะมองไปที่หวางหลงแล้วกล่าว”
 
 
 
ข้าเป็นใคร? เจ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร?”
 
 
 
*ตึกตัก ตึกตัก* เมื่อได้ยินคำกล่าวของชูเฟิง หวางหลงรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังเต้นรัว จากส่วนลึกของหัวใจ..พลันบังเกิดความรู้สึกไม่สบายใจพรั่งพรูออกมาอย่างมาก เขารู้สึกได้ทันทีว่าชูเฟิงที่อยู่เบื้องหน้าเขาราวกับมีอะไรบางอย่างที่มากกว่าสิ่งที่เขาแสดงออกมาภายนอก 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะไม่สบายใจ แต่หวาง หลงยังคงขมวดคิ้วแน่นพร้อมกล่าวอย่างร้อนรนว่า”
 
 
 
จ..เจ้าหมายความว่าอะไร?””ข้ามั่นใจว่าเจ้าจำข้าได้..”
 
 
 
ชูเฟิงยิ้มบาง เพียงแค่นึก…ใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของ ‘หวู่ฉิง’ ในทันทีทันที จากนั้นเขายิ้มพลางกล่าว”
 
 
 
เจ้ายังมั่นใจที่จะทำให้ตัวข้า…หายไปราวกับเศษฝุ่นอย่างที่เจ้ากล่าวมาหรือไม่?””จ…จ….จ..จ..เจ้า..คือ…หวู่ฉิง?!!!”
 
 
 
หลังจากเห็นใบหน้าของชูเฟิงในตอนนี้ นัยตาของหวางหลงหดลงในทันที รวมถึงการแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก… ทั่วร่างของเขาสั่นอย่างรุนแรง ความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้หายไปสิ้นเชิง แทนที่ด้วยความหวาดกลัวอันไร้ที่สิ้นสุด แม้ว่าใบหน้าของหวาง หลงจะยับเยินจนไม่อาจจำได้ แต่สิ่งหนึ่งที่สามารถเห็นได้คือความกลัวที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา 
 
 
 
หวู่ฉิง… หวาง หลงรู้จักบุรุษคนนี้ดี ยอดอัจฉริยะที่เหนือกว่ายอดอัจฉริยะ ผู้ที่สามารถเอาชนะอัจฉริยะทั้ง 3 จากเกาะประหารในหุบเขาสายหมอก ผู้ที่สามารถเก็บเกี่ยววิญญาณตราประทับฯได้มากกว่า 1,000 ดวง ผู้ที่มีชื่อเสียงเหนือกว่ามู่หรง ซุน 
 
 
 
ไม่ว่าชูเฟิงว่าทรงพลังขนาดไหน แต่หวาง หลงก็หวาดกลัวเพียงเล็กน้อยเนื่องจากในส่วนลึกของจิตใจของเขา..เขาไม่คิดว่าชูเฟิงจะกล้าสังหารเขาจริงๆ ถ้าเปรียบเทียบกับสำนัก 4 คาบสมุทร ขุมพลังของตระกูลหวางก็ค่อนข้างยิ่งใหญ่ 
 
 
 
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาผู้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลหวาง พวกเขาจะใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของตระกูลเพื่อล้างแค้นชูเฟิง ดังนั้นไม่ว่าเป็นใครที่ต้องการจะสังหารเขา คนผู้นั้นต้องคิดให้หนัก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหวาง หลงยังกล้าแสดงท่าทางเย่อหยิ่งออกมาเช่นนี้ 
 
 
 
แต่เมื่อเป็นหวู่ฉิง มันย่อมเทียบกันไม่ได้ เขา..ผู้มีประสบการณ์ตรงกับดินแดนแห่งตราประทับนิรันดร์ ย่อมมีความเคารพและหวาดกลัวต่อชายที่เรียกขานว่าหวู่ฉิง เขารู้ถึงความแข็งแกร่งและทรงพลังของหวู่ฉิง ไม่เพียงหวู่ฉิงมีความแข็งแกร่งที่เหนือกว่า แต่เขายังมีความกล้าหาญที่มากกว่าอีกด้วย ผู้คนสามารถกล่าวได้ว่า หวู่ฉิงเป็นผู้ที่ไม่เกรงกลัวต่อภิภพและสวรรค์ 
 
 
 
สิ่งที่สำคัญที่สุดนอกเหนือจากความแข็งแกร่งของหวู่ฉิงที่ไม่อาจหยั่งถึง ผู้เชียวชาญลึกลับที่คอยหนุนหลัง และอาจารย์ผู้ลึกลับของเขาแล้ว ยังมีแม่นางฉิวซุ่ยผู้เป็นถึงราชันย์สงครามคอยปกป้องเขาอยู่ 
 
 
 
ก่อนที่จะเข้านครโบราณ เขาได้รับข่าวใหม่ว่า เมื่อตอนที่หวู่ฉิงออกจากหุบเขาสายหมอกมีบุคคลที่เป็นที่รู้จักหลายคนดักปล่นชูเฟิง ซึ่งพวกเขาล้วนมีพลังระดับสูงสุดของขั้นจ้าวสงคราม แต่พวกเขาเหล่านั้นถูกสังหารโดยแม่นางเพียวเมี้ยว 
 
 
 
แม่นางเพียวเมี้ยวไม่เคยสังหารใครบ่อยๆ ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงว่านางจะไม่สังหารบุคคลที่อยู่ภายนอกหุบเขาสายหมอก การกระทำของนางเป็นการประกาศให้โลกรู้ว่า นาง..ในฐานะผู้ปกครองหุบเขาสายหมอก ผู้เป็นบุคคลที่ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของภูมิภาคทะเลตะวันออก ยังเตรียมการเพื่อปกป้องอัจฉริยะมีนามว่า หวู่ฉิง……. 
 
 
 
ReaDMGA /////////////////////////////////////////////////// A : เป็นไงล่ะมืง อวดดีดีนัก กลัวจนเยี่ยวแตกเลยทีเดียว!!! 
 
 
 
B : สะใจวัยรุ่นชะมัด!!!