” ยู้เอ๋อ เจ้าพูดอะไร ? “
 
 
” หมู่เกาะประหารไร้พรหมแดนเมตตาตระกูลจื่อเราอย่างมาก หากเจ้าไม่กลับไปกับเรา ตระกูลจื่อเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ? “
 
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’จื่อหลิง’ สีหน้าของพ่อนางก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขายืนพร้อมกับชี้หน้า’จื่อหลิง’ขณะที่ตำหนิ
 

 
” ใครคือ ยู้เอ๋อ ? ข้าไม่เคยจำได้ว่าข้ามีชื่อว่า จื่อ ยู้เอ๋อ ข้าชื่อ จื่อ หลิง “
 
 
” และข้าก็ไม่เคยรู้เรื่องการหมั้นหมายกับหมู่เกาะประหารฯอะไรนั้น ดังนั้นมันจึงไม่เกี่ยวข้องกับข้า หากท่านอยากแต่งท่านก็แต่งเองสิ!!!”
 
‘จื่อหลิง’ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพ่อของนาง
 

 
” เจ้า !!! “
 
ได้ยิน’จื่อหลิง’พูดแบบนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ทันใดนั้นสายตาของเขาก็พุ่งเป้ามาที่ ‘ชูเฟิง’
 
เพราะเขารู้ว่าการที่’จื่อหลิง’ไม่ยอมไปกับพวกเขาเป็นเพราะ ‘ชูเฟิง’ คนที่นางอยากอยู่ด้วยก็คือ ‘ชูเฟิง’ ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นเพราะ ‘ชูเฟิง’
 

 
” จื่อ เซียง เจ้าจะทำอะไร ? ไม่ต้องห่วง ยู้เอ๋อ “
 
เห็นแบบนั้นแม่ของ’จื่อหลิง’รีบดึงชายเสื้อของจื่อหลิงและพ่อนางกลับลงมานั่งที่เก้าอี้
 
แต่พ่อของ’จื่อหลิง’ยังคงไม่เลิกลา เขาชี้หน้า’ชูเฟิง’และกล่าว
 

 
” คนอ่อนแออย่างมัน มีค่าพอที่จะคู่ควรกับเจ้างั้นหรอ แค่ลมหายใจของข้าก็สามารถทำให้ร่างมันปลิวไปได้แล้ว “
 
 
” หุบปาก!!! ข้าไม่ต้องการให้ท่านยอกว่าข้าว่าเขาดีหรือไม่ดี สำหรับข้าจื่อหลิง เขาเป็นคนที่ดีที่สุด คนที่สมบูรณ์แบบมากที่สุด ข้าจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นนอกจากเขา “
 
‘จื่อหลิง’โกรธอย่างมาก พร้อมกับตวาดใส่พ่อของนาง
 

 
” จื่อ หยวนซาน ดูสิ่งที่เจ้าทำลงไปสิ เหตุผลที่ ยู้เอ๋อเป็นแบบนี้ ก็เป็นเพราะเจ้า “
 
ในตอนนั้น ผู้นำของตระกูลจื่อ สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาชี้ไปที่ ‘จื่อ ซวนหยวน’ พร้อมกับตำหนิ
 
ขณะที่ผู้นำตระกูลจื่อตำหนิ ‘จื่อ ซวนหยวน’ ก็ได้แต่ก้มหน้าโดยไม่พูดอะไรใดๆ หากเป็นเมื่อก่อนบางทีเขาอาจจะไฝว้กับผู้นำตระกูล แต่ปัจจุบันผู้นำนั้นได้ความช่วยเหลือจากหมู่เกาะประหารไร้พรหมแดน จึงทำให้พลังวิญญาณของผู้นำตระกูล เพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก แม้แต่พ่อแม่ของ’จื่อหลิง’เองยังเข้าสู่อาณาจักร จ้าวแห่งทักษะ
 

 
” หุบปากซะ!!! เจ้าเป็นอะไรกับข้า เจ้าเลี้ยงดูข้ามางั้นหรอถึงได้คิดว่าตัวเองมีสิทธิตำหนิปู่ของข้า “
 
‘จื่อหลิง’ไม่สามารถทนเห็นปู่นางถูกต่อว่าได้ นางจึงชี้หน้าของผู้นำตระกูลจื่อพร้อมกับต่อว่าเสียงดัง
 
ในวินาทีนั้น ใบหน้าของผู้นำตระกูลจื่อก็เปลี่ยนไปน่าดูชม แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความโกรธออกมา เนื่องจากอยู่ในสถานะที่ต้องอดทนเอาไว้ และท้ายที่สุดเขาก็ต้องฝืนยิ้มออกมาราวกับเรื่องปาฏิหารย์ จากนั้นเขาก็พูดกับ’จื่อหลิง’ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
 

 
” ยู้เอ๋อ สักวันเจ้าจะต้องเข้าใจว่าพวกเราเป็นคนที่ห่วงใยเจ้าที่สุด โดยคิดถึงตัวเจ้ามากที่สุด และหวังให้เจ้านั้นมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีมากกว่าใครๆ “
 
หลังจากนั้นเขาก็หล่อสายตามายังพ่อแม่ของ’จื่อหลิง’และกล่าว
 

 
” จื่อ เซียง, ซินเยว่ นี้เป็นปัญหาของครอบครัวเจ้า ดังนั้นพวกเจ้าควรพูดเอง แต่ไม่ว่ายังไงจื่อหลิงก็ต้องกลับไปกับเรา “
 
หลังจากพูดจบ เขาก็หายแว้บไปเหมือนกับผี
 
เมื่อผู้นำตระกูลจื่อออกไปโดยพูดเช่นนั้น ‘จื่อหลิง’รวมทั้งพ่อแม่ของจื่อหลิงเองก็จมอยู่ในความเงียบ ส่วนด้าน จื่อ ซวนหยวนเองก็เริ่มไม่สบายใจ เพราะเขารู้ความหมายของคำพูดผู้นำตะกูลจื่อ ไม่ว่ายังไง’จื่อหลิง’ก็ต้องกลับไปโดยไม่สนว่าจะต้องใช้วิธีอะไร ไม่เพียงแต่ ‘ชูเฟิง’และเขาที่จะได้รับผลกระทบ แม้แต่คนที่เกี่ยวข้องกับ’จื่อหลิง’ก็ต้องเดือดร้อนไปด้วย
 
และในที่สุด ‘จื่อหลิง’ก็หลีกเลี่ยงโชคชะตาที่ต้องกลับไปกับพวกเขาไม่ได้ เพราะพวกเขาบังคับนางให้ไม่มีทางเลือกใดๆ ต่อให้ใช้วิธีการลักพาตัวพวกเขาก็ต้องนำ’จื่อหลิง’กลับไปให้ได้
 
ดังนั้น เขาจึงหันหน้ามาที่’จื่อหลิง’ และส่งข้อความผ่านจิตพูดบางอย่างกับนาง
 
หลังจากที่ ‘จื่อ ซวนหยวน’ พูดบางอย่างกับ’จื่อหลิง’ ‘จื่อหลิง’ก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นขรู่หนึ่งแต่นางก็ต้องรีบเปลี่ยนสีหน้าไป ทันใดนั้นนางปล่อยมันไปเหมือนกับลูกบอลที่ลอยไปในอากาศ
 
‘ชูเฟิง’ สังเกตุเห็นท่าทีของจื่อหลิงที่เปลี่ยนไป และยังรู้ว่า ‘จื่อ ซวนหยวน’ อาจส่งข้อความผ่านจิตบอกนาง เกี่ยวกับเรื่องบางอย่าง จากนั้นเขาก็คว้ามือของ’จื่อหลิง’พร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า
 

 
” ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากไป แต่เจ้าอย่าได้กังวลเลย “
 
เมื่อนางสัมผัสถึงไออุ่นจากมือ’ชูเฟิง’ นางก็ยิ้มออกมาพร้อมกับโยนตัวเองสู่อ้อมกอดของ’ชูเฟิง’ มือข้างหนึ่งนางโอบ’ชูเฟิง’ไว้ โดยขณะที่เอาหน้าแนบหน้าอกของ’ชูเฟิง’พร้อมกับมืออีกข้าง
 

 
” นี่ . . . . . . . “
 
เห็นฉากนั้น สีหน้าของพ่อ’จื่อหลิง’ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และดูเหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง
 
อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะได้พูด แม่ของ’จือหลิง’ก็ดึงแขนของเขาพร้อมกับส่ายหน้า
 
ในที่สุด พ่อ’จื่อหลิง’ก็ต้องเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ เขายืนขึ้นพร้อมกับเดินไปอีกด้านของคอหอยโดยที่มองออกไปอีกด้าน เพราะเขาไม่พอใจที่เห็นฉากเลิฟซีนขั้นแรกระหว่าง ‘ชูเฟิง’ และ ‘จือหลิง’
 
เขาทั้งสองโอบกอดกันเป็นเวลานาน หลังจากผ่านไป1ชั่วยามเต็ม ‘จื่อหลิง’ก็ยกหน้าขึ้นและปล่อยมือของนางออก
 
ในตอนนั้นนางหลับตา แต่ใบหน้าของนางในตอนนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวาน นางมองไปที่แม่ของนางและกล่าว
 

 
” ข้ายินดีจะตามท่านกลับไป “
 
 
” จริงๆเหรอ ? ยู้เอ๋อ ที่เจ้าพูดเป็นเรื่องจริงใช่ไม๊ “
 
ได้ยินคำพูดพวกนั้น พ่อของ’จื่อหลิง’รีบหันกลับมา ก่อนหน้านี้ที่เต็มไปด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ ตอนนี้ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความปิติยินดี
 
ส่วน’ชูเฟิง’ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาไม่ได้พูดใดๆออกมา เพราะก่อนหน้านี้ ‘จื่อหลิง’เขียนคำบางอย่างไว้บนหน้าอกของเขาหมดแล้ว
 
มันเต็มไปด้วยคำพูดของ’จื่อหลิง’ที่บอกถึงความรักที่นางมีต่อ’ชูเฟิง’ ตลอดจนถึงความมุ่งมั่นของนางที่มีต่อความรัก คำสุดท้ายที่นางบอก นางบอกว่านางจะรอเขาในภาคทะเลตะวันออก หลังจาก 4 ปี ให้เขาไปขอนางแต่งงาน
 
ถ้าตอนนั้น’ชูเฟิง’ไม่ปรากฏตัวขึ้น และภาพที่ปรากฏคือผู้คนของหมู่เกาะประหารไร้พรหมแดน นางจะฆ่าตัวตาย ต่อให้นางตาย นางก็จะไม่ยอมแต่งงานกับใครอื่น นอกจาก ‘ชูเฟิง’
 
ได้รู้ว่า’จื่อหลิง’บอกมาแบบนั้น หัวใจของ’ชูเฟิง’นั้นแสนเจ็บปวด ยังไงก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
 
แต่เขาสาบานว่า 4 ปีต่อมา เขาจะต้องไปขอ’จื่อหลิง’แต่งงานกับตระกูลจื่อ ให้จะทำให้ทุกคนตกตะลึง หรือไม่ก็ฆ่าตัวตายไปพร้อมกับ’จื่อหลิง’ เพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมให้’จื่อหลิง’ตายไปเพียงลำพัง
 

 
” แต่ข้ามีเงื่อนไขหลายข้อ “
 
‘จื่อหลิง’พูด
 

 
” เงื่อนไขอะไร ยู้เอ่อ ขอแค่เจ้าบอกมา พ่อเจ้าคนนี้จะยอมทำตามคำขอของเจ้า ตราบใดที่เจ้ายินดีตามเรากลับไป ข้าจะเห็นด้วยกับเจ้าทั้งหมด “
 
พ่อ’จื่อหลิง’ตอบ
 

 
” อย้างแรก ข้านั้นมีชื่อว่า จื่อหลิง ดังนั้นอย่าได้เรียกข้า ยู้เอ๋อ ให้เรียกข้าว่า จื่อหลิง ต่อจากนี้ไป”
 
 
” สอง หลังจากที่ข้ากลับไปตระกูลจื่อ ข้าไม่อยากให้ใครทำเรื่องยากให้ปู่ข้าลำบากใจ “
 
 
” สาม หลังจากที่ออกจากที่นี่ ข้าหวังว่า9อาณาจักรจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ ในวันหน้าข้าจะกลับมาที่แห่งนี้ หากข้ารู้ว่ามีใครเดือดร้อนเพราะข้า ข้าจะทำให้ท่านเห็นว่า ข้านั้นกล้าที่จะฆ่าตัวตาย “
 
 
” สุดท้ายข้าต้องการ ลูกแก้วสวรรค์ 10 ล้านเม็ด ให้ได้มาเมื่อไหร่ ข้าก็จะตามพวกท่านออกไปตอนนั้น “
 
‘จื่อหลิง’พูดเสียงดังชัดเจน
 

 
” อะไรนะ ? ลูกแก้วสวรรค์ 10 ล้าน ? ยู้เอ๋อ. . . ไม่ ไม่ หลิงเอ๋อ เจ้ากำลังทำสิ่งยากให้กับข้า “
 
 
” ข้าตกลงกับ3เงื่อนไขที่เจ้าว่ามา แต่อย่างที่ 4 มันช่าง . . . . . . “
 
 
” เงื่อนไขที่สี่ไม่ต้อง “
 
ในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’พูดขึ้นมา เขาเข้าใจดีว่า’จื่อหลิง’นั้นต้องการลูกแก้วสวรรค์ 10 ล้านเม็ด เพื่อนำมันมาให้กับเขา
 
แต่เขานั้นไม่ได้ต้องการมัน เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือของคนในครอบครัว ‘จื่อหลิง’ เพราะเขารู้ว่า ครอบครัวของนาง นั้นดูถูกเขา พวกเขาดูถูกพลังวิญญาณของเขา และยิ่งไปกว่านั้นยังดูถูกกำผืชของเขา
 
..
 
: จะดูถูกอะไรก็ให้มันน้อยๆหน่อย ยอมรับว่าไอ้เฟิงยังอ่อน แต่พ่อชูเฟิง ต่อให้มาทั้งภาคทะเลตะวันออกเลย ขนาดขอทานว่าเก่งนักเก่งหนา ยังกลัวจนขี้แตกขี้แตน
 
: เออๆ ให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ ไม่ต้องถึงพ่อมันหรอก แค่อาจารย์ของ ชูเฟิง มันก็กลัวกันจนหง๋อและ
 
: จูเกอ หลิวหยุน สินะ
 
– : มืงมาทางไหน กลับไปทางนั้นเลย
 
: จะพูดก็พูดเหอะ มีอีกคนที่เป็น 1 ใน 10 สุดยอดอาจารย์ ของสำนัก4คาบสมุทร ที่ไม่เคยรับศิษย์มาก่อน ยังอยากจะได้ ชูเฟิงเป็นลูกศิษย์จนตัวสั่น
 
: เด๋วสักวันตระกูลจื่อ มันจะได้เสียใจเหมือนกับ ซูเฮิน ไม่คงไม่ขอไรทั้งนั้น พาหนีไปอยู่ด้วยกันแม่งเลย
 
: ดีดีดี!!!
 
: เด๋วพรุ่งนี้ลุยสุสานจักรพรรดิ ไล่เก็บโปเกม่อนเทพให้ครบ
 
ที่มา: