ถ้าพื้นเพของ ‘ชูเฟิง’ ดีกว่านายน้อยแห่งหมู่เกาะประหาร และการบ่มเพาะพลังของเขาแข็งแกร่งกว่านั้น เหตุการณ์ในวันนี้คงจะไม่เกิดขึ้น ผลมันจะต้องออกมาตรงกันข้ามอย่างแน่นอน
ดังนั้น ‘ชูเฟิง’ จะเห็นได้ชัดเจนผ่านทางพ่อแม่ของ ‘จื่อ หลิง’ ว่า ตระกูลจื่อนั้น เป็นคนประเภทยึดติดในอำนาจมากขนาดไหน
เพื่ออำนาจแล้วนั้น พวกเขายอมทำได้ทุกอย่าง แม้แต่ยอมสละความสุขของ ‘จื่อ หลิง’ เพื่ออำนาจ หากพ่อแม่และตระกูลของนางรักนางจริงๆ นั้น พวกเขาคงจะไม่บังคับให้นางเลิกกับคนที่นางรัก และให้ไปแต่งกับคนที่นางไม่ชอบอย่างแน่นอน
ดังนั้น ‘ชูเฟิง’ จึงไม่ต้องการความช่วยเหลือใดๆ จากพ่อแม่และตระกูลของ ‘จื่อ หลิง’ เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นด้วยตัวของเขาเอง เขาจะทำให้พ่อแม่ และครอบครัวของ ‘จื่อ หลิง’ มองเขาใหม่ และทำให้พวกเขาได้รู้ว่า การตัดสินใจของพวกเขาในวันนี้มันผิดพลาด
‘ชูเฟิง’ คือคนที่ ‘จื่อ หลิง’ รัก เขาคือคนที่เหมาะสมกับนางมากที่สุด นอกจากเขาแล้วนั้น ก็ไม่มีผู้ใดอีกที่จะเหมาะสมกับนาง
“ชูเฟิง เจ้า……”
เมื่อเห็น ‘ชูเฟิง’ ผลักออกมา ใบหน้าของ ‘จื่อ หลิง’ ก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เหมือนนางกำลังจะกล่าวอะไรออกมา แต่นางก็ไม่ได้กล่าวออกมาแต่อย่างใด
***** พรึ่บ *****
ก่อนที่นางจะกล่าวจบนั้น ‘ชูเฟิง’ ผายมือของเขาออกไป และคว้าร่างอันงดงามของ ‘จื่อ หลิง’ มาไว้ในอ้อมกอดของเขา จากนั้นเขาก็เปิดริมฝีป่กของเขา และบรรจงจูบไปที่ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของนางอย่างดูดดื่ม
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ‘ชูเฟิง’ จูบ ‘จื่อ หลิง’ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางไม่ได้ปฏิเสธเขา นางกอดไปคอของ ‘ชูเฟิง’ แน่น จูบตอบกลับอย่างดูดดื่ม นางต้องการที่จะมอบทุกอย่างของนางให้แก่ ‘ชูเฟิง’ จากใจจริงของนาง
“สารเลว !!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ พ่อของ ‘จื่อ หลิง’ ระเบิดโทสะออกมา เขาสะบัดมืออย่างรวดเร็ว หมายที่จะโจมตี ‘ชูเฟิง’
ในตอนแรกนั้น ด้วยคำสั่งของผู้อาวุโสของหมู่เกาะประหารนั้น เขาได้ห้ามไม่ให้ ‘จื่อ หลิง’ มีสัมพันธ์ใดๆ กับเพศตรงข้าม แต่การกระทำของ ‘ชูเฟิง’ นั้น ได้ละเมิดซึ่งคำสั่งดังกล่าว หากพวกเขารู้เรื่องเข้า ‘ชูเฟิง’ จะต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน
“จื่อ เซียง !!”
แม่ของ ‘จื่อ หลิง’ กล่าวออกมา เพื่อหยุดการกระทำของพ่อ ‘จื่อ หลิง’ นางกล่าวต่ออย่างแผ่วเบาว่า
“ปล่อยให้ ยู้เอ๋อ ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่นางรักเถอะ”
หลังจากได้นินคำกล่าวเหล่านั้น ใบหน้าของพ่อ ‘จื่อ หลิง’ ก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว เขาลดมือของเขาลง และไม่ใส่ใจต่อเหตุการณ์ตรงหน้าของเขาอีก
หลังจากจูบอย่างดูดดื่มแล้วนั้น ‘ชูเฟิง’ ไม่ผละออกจากนางในทันที เขาก้มลงไปที่ข้างหูของนาง และกล่าวอย่างแผ่วเบา
“รอข้า…”
จากนั้นเขาก็ปล่อย ‘จื่อ หลิง’ ออกจากอ้อมกอดของเขา
เมื่อเห็นเช่นนั้น แม่ของ ‘จื่อ หลิง’ ก็เดินเข้ามา และคว้าไปที่ข้อมือของนาง จากนันพวกเขาก็พุ่งทะยานหายลับไปในอากาศ
“พ่อจะไม่ตำหนิเจ้า เพราะถึงอย่างไร เจ้าก็ทำเพื่อประโยชน์ของตระกูลเรา ยู้เอ๋อ !!”
เห็นแก่ตัวชิบหาย!!!
“แต่เมื่อเจ้ากลับไปยังตระกูลจื่อ ในตอนนั้น เจ้าอย่าได้ทำผิดพลาดอีก เพราะหมู่เกาะประหารคือครอบครัวของเรา พวกเขาดูแลตระกูลจื่อ ของเราเป็นอย่างดี”
พ่อ ‘จื่อ หลิง’ กล่าว
‘จื่อ ซวนหยวน’ ไม่ได้ใส่ใจการกระทำของพวกเขา เขาก้าวไปที่ ‘ชูเฟิง’ และวางฝ่ามือบนบ่าของ ‘ชูเฟิง’ พร้อมกับกล่าวว่า
“ต่อจากนี้ไป ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถทำได้สำเร็จในอนาคต”
หลังจากกล่าวจบ ‘จื่อ ซวนหยวน’ ก็จากไปยังเส้นทางเดียวกับพ่อของ ‘จื่อ หลิง’ เพียบพริบตาเดียวเขาก็หายไป โดยไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยพลังของเขา
เมื่อพ่อแม่ของ ‘จื่อ หลิง’ และ ‘จื่อ ซวนหยวน’ ออกมาได้สักระยะนั้น พวกเขาก็ได้ใช้ราชรถที่งดงามในการเดินทางกลับสู่ทะเลตะวันออก เพื่อพบกับผู้นำของหมู่เกาะประหาร
ราชรถที่งดงามนั้นรวดเร็วมาก เพราะมันคือยอดยุทธภัณฑ์ จากการต่อสู่ในหลายๆ ครั้ง ทำให้มันสามารถเพิ่มความเร็วขึ้นได้ ในตอนนี้นั้น ความรวดเร็วของมันราวกับความเร็วของแสง ความเร็วระดับนี้แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขั้นแดนสวรรค์ก็ไม่อาจตามทัน
แต่ในขณะนั้น ราชรถที่งดงามก็หยุดอยู่กลางอากาศ เพราะที่ด้านหน้านั้นมี ชายชราสวมชุดคลุมสีดำยืนขวางเส้นทางอยู่
“เจ้าเป็นใคร !?”
การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วนี้ ทำให้พ่อแม่ของ ‘จื่อ หลิง’ ตกใจอย่างมาก พวกเขารีบก้าวลงมาจากราชรถที่งดงามอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกันนั้น ‘จื่อ หลิง’ และ ‘จื่อ ซวนหยวน’ ก็ได้ก้าวตามลงมาเช่นกัน
“หึหึ…..เจ้าจะต้องเสียใจ”
ชายชราสวมชุดคลุมสีดำ ไม่กล่าวตอบคำถาม เขากลับยิ้มแปลกๆ ออกมาแทน
“เสียใจอะไร !!”
ผู้นำของตระกับจื่อ ขมวดคิ้วแน่น เพราะเขาไม่สามารถตรวจสอบพลังของชายชราชุดคลุมสีดำนี้ได้ นั่นหมายความเขาจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
“เสียใจที่เจ้าพานางไป เพราะในตอนจบมันจะไม่สวยนัก”
ชายชรายิ้มอย่างเย็นชา และกล่าวกับ ‘จื่อ หลิง’ ว่า
“โอ้ แม่นาง เจ้าควรจะปฏิเสธที่จะไปพร้อมกับสวะเหล่านี้ เพราะหมู่เกาะประหารคือสวะที่รังเกียจ พวกมันปิดบังความทุเรศของพวกมันเอาไว้ ดังนั้นการที่สวะทั้งสามคนนี้ให้เจ้าแต่งงานกับพวกเขา มันเป็นการทำร้ายเจ้า”
“ไอ้บ้านี่เป็นใครกัน ถึงได้กล้าพูดจาใหญ่โตเช่นนี้ !! ข้าจะฉีกปากมันออกซะ !!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อของ ‘จื่อ หลิง’ โกรธมาก เยาสะบัดแขนของเขาอย่างรวดเร็ว พลันบรรยากาศรอบตัวของเขาก็บิดเบี้ยว พลังงานมหาศาลแผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเขา
ในขณะนั้นท้องฟ้าพลันแปรปรวน เสียงคำรามของท้องฟ้าดังขึ้นอย่างรุนแรง เมื่อผู้เชี่ยวชาญเริ่มปลดปล่อยพลังของพวกเขานั้น มันราวกับการลงทัณฑ์ของสวรรค์
อย่างไรก็ตาม ชายชราชุดคลุมสีดำ ยิ้มอย่างเย็นชา และกล่าวออกมาว่า
“มดปลวกเช่นเจ้า กล้าต่อกรกับข้างั้นรึ”
ในเวลานั้น เมื่อชายชรากล่าว แววตาของเขาก็เปลี่ยนไป จิตสังหารที่รุนแรงก็พวยพุ่งออกมามหาศาล ท้องฟ้าที่แปรปรวนอยู่นั้น ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นไปอย่างเห็นได้ชัด
โลกในสายตาของพ่อของ ‘จื่อ หลิง’ เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว บนพื้นดินมีแต่ซากศพ มหาสมุทรกลายเป็นทะเลเลือด ดวงอาทิตย์ดับแสง พระจันทร์เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน
“อ๊าาาา….”
เมื่อเห็นเช่นนั้น พ่อของ ‘จื่อ หลิง’ กระอักเลือดออกมาอย่างแรง พลังอำนาจของเขาสูญสลาย เขาลมล้งอย่างรวดเร็ว
“จื่อ เซียง !!”
แม่ของ ‘จื่อ หลิง’ รีบเข้ามาประคองเขาไว้ไม่ให้ล้มลง
“ภาพลวงตา !!”
เมื่อผู้นำตระกูลจื่อ พบว่ามันคือภาพลวงตา เขาก็ประสานมือพร้อมกับกดลงมา และตะโกนออกมาว่า
“สลาย !!”
“อืม…”
เมื่อเห็นวิธีการของผู้นำตระกูลจื่อใช้นั้น ชายชราชุดคลุมสีดำก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา เพียงไม่นาน ผู้นำตระกูลจื่อก็กระอักเลือดออกมาอีกคน
“ท่านผู้นำ !!”
แม่ของ ‘จื่อ หลิง’ รีบเข้าดูอาการอย่างรวดเร็ว มือซ้ายของนางประคองพ่อของ ‘จื่อ หลิง’ มือขวาประคองผู้นำตระกูล
หลังจากนั้น เมื่อต้องเผชิญกับชายชราชุดคลุมสีดำนั้น ผู้นำตระกูลจื่อ เช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา และกล่าวถามด้วยใบหน้าที่หวาดกลัวว่า
“ผู้อาวุโส……ท่านเป็นใคร !?”
“เจ้าอยากรู้อย่างนั้นรึ ว่าข้าคือใคร !! ข้าจะให้พวกเจ้าได้รู้”
ทันใดนั้น ชายชราก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ท้องฟ้าพันสั่นไหว แผนดินสั่นสะเทือน ราวกับว่าภัยพิบัติกำลังจะเกิดขึ้น
จากนั้น ท้องฟ้าก็แยกออกจากกันและมีคำสี่คำลอยลงมา
ทั้งสี่คำเป็นสีแดงฉาน ราวกับถูกฉโลมไปด้วยเลือดของสิ่งมีชีวิตกว่าหมื่นชีวิต ทั้งสี่คำอ่านได้ว่า
พรรคมารทลายราตรี………
..
: เปนไงมึง. . . . กลัวขี้คาดากเลยอ่ะดิ นี้แค่เบาะๆนะ
: แล้วถ้า เบาะเบาะเบาะ อ่ะจะขนาดไหน
: ห่ะ!!!
: มึงไปขี้ไป!!! ไอ
: เล่นไม่ดูบรรยากาศ เค้ากำลังสะใจแม่งขัดอารมณ์ชิบหาย
: สงสัยตอนคลอด พยาบาลทำแม่งหล่น
: นั้นดิ สมองแม่งคงไม่ปกติ คิดได้ไง เบาะเบาะเบาะ
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป