“ท่านผู้มีพระคุณท่านบอกว่า เจ้าสัตว์มหึมานี่แปลกไปอย่างนั้นหรือ มันเป็นยังไงบอกข้าได้หรือไม่”
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ชาน ก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
 
เธอรู้ว่า สัตว์มหึมานี่แปลกไป เพราะมันไม่ใช่สัตว์ร้าย มันมีความนึกคิด และมีเหตุผล แต่เจ้าตัวนี้นั้นมันเหมือนกับสัตว์ร้ายมันจ้องจะเอาชีวิตเธออย่างเดียว ทำให้เธอคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ
 

 
“ข้าจะบอกท่าน แต่ทั้ง 2 ต้องไม่อยู่ใกล้ข้า.”
 
ชูเฟิงพูดและมองไปที่ คู่รักวัยชราอย่างเย็นชา
 

 
“เจ้าพูดอะไร ลองพูดมาสิถ้าเจ้ากล้า …”
 
เมื่อได้ยินคำพูดของชูเฟิง คู่รักวัยชรานั้นก็กัดฟันตัวเอง และใบหน้าของเขาแดงก่ำ
 

 
“ท่านลุงชา ท่านป้าปี่ โปรดสุภาพด้วย เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้.”
 
แต่ก่อนที่พวกเขาจะพูดจบ หลี่ ชาน ก็พูดขึ้นมา, “พวกท่านทั้ง สองออกไปก่อน.”
 

 
“คุณหนู เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนี้เลย ถ้าพวกเราปล่อยให้ท่านอยู่คนเดียวข้าเกรงว่าท่านจะไม่ปลอดภัย.”
 
ชายชราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล
 

 
“ถูกต้อง คุณหนู เขาเป็นใครมาจากไหนเราก็ไม่รู้บางทีเขาอาจจะเกี่ยวข้องกับสัตว์มหึมาก็ได้”
 
หญิงชรา พูดเสริม
 

 
“ไม่ต้องกังวลไป ข้าเชื่อ หวู่ฉิง.”
 
หลี่ ชาน พูดพร้อมรอยยิ้ม
 
คู่รักวัยชราไม่สามารถพูดไรต่อได้ เมื่อ หลี่ ชาน ยืนกรานเช่นนั้น ดังนั้นพวกเขามองไปที่ชูเฟิง และพูดว่า,
 

 
“เจ้าเด็กเหลือขอ จะทำอะไรก็คิดให้ดีดีด้วย นี่คือพื้นที่ของตระกูล หลี่ของข้า ถ้าเจ้ากล้าทำอะไรคุณหนูใหญ่ของตระกูลข้าอย่างหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่เลย.”
 
หลังจากพูดจบทั้ง 2 ก็จากไป
 

 
“โห้.”
 
ชูเฟิงยิ้มเหยียด กับคำพูดของพวกเขา โดยปกติ ถ้าเขาอาจจะคิดว่าเป็นการเตือน แต่สำหรับเขาที่ได้รู้อะไรบางอย่างมานี่เขาจึงรู้ว่า
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณ ข้าอยากรู้ว่าท่านรู้อะไร บอกข้าได้หรือไม่”
 
หลังจากคู่รักวัยชราออกไป หลี่ ชานก็ถามอีกครั้ง
 
อย่างไรก็ตามชูเฟิงไม่โดนตอบ และตะโกนเสียงดังว่า
 

 
“ เจ้าแก่ทั้ง 2 เจ้ากล้าแอบฟัง พวกเจ้ายังมีความละอายหลงเหลือหรือไม่”
 
 
“บัดซบ บัดซบจริงๆ มันเป็นใครมาจากไหนกัน ถึงรู้ว่าพวกเราแอบอยู่ที่นี่ อย่าบอกนะว่ามันเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ”
 
หลังจากที่ได้ยินชูเฟิงพูด ชายแก่ก็บ่นออกมาเบาๆ
 

 
“ตาแก่เราจะทำยังไงดี เจ้าหนุ่มนี่ไม่ธรรมดาเสียด้วย เขาคงไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเราใช่หรือไม่”
 
หญิงชรา พูดด้วยความกังวล
 

 
“ตอนนี้เรายังทำอะไรไม่ได้ เราไม่สามารถโจมตีมันต่อหน้าคุณหนูใหญ่ได้ เจ้าหนุ่มคนนี้มันมีพลังไม่น้อยด้วย เราอาจจะฆ่ามันได้ แต่ถ้าเราทำให้คุณหนูใหญ่โกรธเราก็ต้องเผชิญกับผลที่ตามมา.”
 
 
“เจ้าเด็กเหลือขอนั่นต้องมีความสามารถบางอย่าง แต่เราก็ไม่ต้องกังวลมากหรอก เพราะคนที่ทำให้สัตว์มหึมาคลั่นเป็นตระกูลหม่า ไม่ว่าเจ้าเด็กนั่นจะแข็งแกร่งแค่ไหน อย่างมากมันก็เห็นแค่ความแปลกไปของสัตว์มหึมานั่น แต่ไม่สามารถสืบเรื่องของมันได้หรอก.”
 
 
“นอกจากนี้ แม้สัตว์มหึมานั่นจะกลับเป็นปกติ แต่มันก็ไม่รู้เกี่ยวกับพวกเรา ไม่ต้องกังวลเรื่องแรกที่ต้องทำคือไปรายงานกับตระกูลหม่าและถามถึงแผนการของพวกเขา ถ้าเลวร้ายที่สุดเราอาจจะต้องจัดการกับเจ้าเด็กเหลือขอนั่นกับคุณหนูใหญ่เอง เรื่องเจ้าเด็กนั่นเราอาจจะต้องทำอะไรบางอย่าง.”
 
หลังจากที่ชายชราพูดจบ ก็พุ่งจากไป
 

 
“อ๋า~”
 
หญิงชรามองไปที่ชูเฟิงอีกครั้งก่อนจะตามชายชรานั้นไป
 

 
“ข้ารับใช้ 2 คนของท่านดูเหมือนจะไม่ซื่อสัตย์กับท่าน”
 
หลังจากเห็นว่าคุ่รักวัยชรานั้นได้จากไปแล้ว ชูเฟิงก็พูดขึ้นมา
 

 
“โห้.”
 
หลี่ ชาน เป็นคนฉลาดดังนั้นจึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ชายแหละหญิงชรานั้นเป็นคนจากตระกูลหลี่ของ เธอจึงได้ยิ้มอย่างขมขื่น
 

 
“เจ้าสัตว์มหึมานั่นดูเหมือนถูกวางยา และ ก็ถูกผนึกความมีเหตุผลด้วยรูปแบบวิญญาณที่วิเศษ ดังนั้น นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงคลั่ง.”
 
 
“นั่นหมายความว่าเรื่องทั้งหมดนั้นถูกจัดฉากขึ้นเพื่อรอท่านมายังที่แห่งนี้.”
 
 
“เรื่องที่ท่านมายังที่แห่งนี้ และ คนที่รู้ว่าท่านจะมาที่นี่คือใคร ข้าคิดว่าท่านจะรู้คำตอบอยู่แล้วใช่หรือไม่”
 
 
“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะบอกท่านว่าข้าเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ และในขณะที่ สัตว์มหึมาโจมตีท่านอยู่ ข้าก็ได้เห็นชายชราและหญิงชรานั่นกำลังหลบซ่อนตัวและคอยดูอยู่.”
 
 
“แน่นอนพวกเขาเป็นคนสนิทกับท่าน และ ข้าเป็นคนแปลกหน้า ถ้าท่านเชื่อข้า ท่านก็ต้องระวังพวกเขาในอนาคต แต่ถ้าไม่ ข้าจะไม่บอกอะไรกับท่านเลย.”
 
ชูเฟิงพูด
 
ในตอนนั้น หลี่ ชานก็เงียบ และท่าทางของเธอก็เปลี่ยนแปลงทันที ดวงตาของเธอบ่งบอกถึงความไม่สบายใจและความกลัว
 
ในความจริงแล้ว ก่อนที่ชูเฟิงจะพูดเธอก็พอจะเดาได้ เพราะว่าทั้ง 2 นั้นเป็นคนพาเธอมาที่นี่ และหลังจากพาเธอมาพวกเขาก็หายไป
 
เมื่อเธอกำลังปะทะกับสัตว์มหึมา ไม่ว่าเธอจะตะโกนดังเท่าไหร่ ทั้ง 2 ก็ไม่ปรากฏตัวออกมา แต่หลังจากสัตว์มหึมาถูกปราบแล้วพวกเขาก็ปรากฏตัวออกมา ทำให้เธอสูญเสียความเชื่อใจไม่น้อย
 
ในตอนนี้ คำพูดของชูเฟิงนั้น ทำให้เธอเชื่อว่า ทั้ง2 นั้นทรยศตระกูลหลี่
 

 
“พวกเราพบกันโดยบังเอิญ และข้าไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นเพราะท่าน ข้าแค่กังวลว่า สัตว์มหึมาตัวนั้นจะไปทำร้ายผู้อื่น และที่ข้าบอกท่านเรื่องนั้นเป็นเพราะข้าเห็นท่านเป็นคนดี ข้าไม่ต้องการเห็นคนดีได้รับอันตรายจากคนอื่น.”
 
 
“ดังนั้นท่านไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า และปล่อยให้มันจบตรงนี้เถิด.”
 
เมื่อเห็นว่าหลี่ ชานนั้นกำลังกลัวเขา ชูเฟิงจึงยิ้มแล้วพูดออกมา
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณอย่างพึ่งไป!”
 
ในตอนนั้นชูเฟิงก็ถูกรั้งไว้ ในตอนที่เขากำลังจะไปนั้น หลี่ ชาน ก็พูดขึ้นมาและมาดึงมือของเขาเอาไว้
 

 
“ท่านหญิง หลี่ ชายแปลกหน้าและหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน ท่านทำอะไรของท่าน”
 
ชูเฟิงดึงมือเขาออกมา และเขาไม่ได้ทำท่าทางอะไร
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณ ข้าขอโทษ ข้าแค่หงุดหงิดเล็กน้อย.”
 
 
“แต่ถ้าช่วยเป็นคนดีจนถึงท้ายที่สุด และช่วยข้าได้หรือไม่ ช่วยตระกูลหลี่ของข้าด้วย หากท่านช่วยข้า ข้าจะตอบแทนท่านอย่างงาม”
 
หลังจาก หลี่ ชาน ปล่อยมึงชูเฟิง เธอก็ดึงเสื้อของเขาและคุกเข่าลง
 

 
“ท่านหญิง หลี่ อย่างทำเช่นนี้ ถ้าท่านต้องการพูดอะไรก็พูดมาเถิด มันดูเหมือนจะมีภัยพิบัติจะเกิดขึ้น มันจะมีอะไรเกิดขึ้นนั้นหรือ ท่านบอกข้าได้หรือไม่.”
 
 
“ข้าหวู่ฉิง นั้นไม่ใช่ยอดวีรบุรุษ พูดตามตรงข้าไม่ได้เป็นคนดีข้าก็เป็นคนเลวคนหนึ่งเหมือนกัน.”
 
 
“ดังนั้นถ้าให้ข้าช่วยท่านข้าก็จะลองดู สำหรับผลตอบแทนนั้น ถ้าข้าช่วยท่านได้ ค่อยพูดถึงมันก็แล้วกัน.”
 
หลังจากได้ยืนเรื่องผลตอบแทน ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนทันที ในตอนนี้เขาเหมือนเป็นนักธุรกิจ
 
แต่ความจริงแล้วเขาต้องการให้หลี่ ชาน เห็นว่า เขานั้นเป็นคนที่เห็นแก่ผลประโยชน์
 
แน่นอนว่าเป้าหมายของชูเฟิงนั้นไม่ใช่ค่าตอบแทนจากตระกูลหลี่ แต่มันเป็นสมบัติที่ตระกูลหลี่ และ ตระกูลหม่า พูดถึง
 
ที่มา: