“นี่…”
 
ในตอนนี้ หลี่ ชาน รู้ตัวว่ามีอันตรายกำลังซ่อนอยู่ทุกทิศทาง เธอจึงไม่โง่บอกเรื่องความลับเกี่ยวกับตระกูลของเธอให้กับคนที่พึ่งเคยพบ
 
แต่ถ้าชูเฟิงจากไป และ คนชราคู่นั้นทรยศเธอ เธอต้องตายอย่างแน่นอนในตอนนี้เธอจึงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจ
 

 
“พูดตามตรง ข้าสามารถถอนพิษให้กับสัตว์มหึมาได้ มันต้องได้รับยามากพอสมควร ในตอนนั้นเราก็อาจจะสอบถามมันได้ว่าใครเป็นคงวางยามันหรือมันไปเจอใครมาก่อนหน้านี้ เมื่อได้รู้เรื่องนั้นแล้วท่านก็จะได้รู้ว่าใครกันที่โจมตีท่าน ด้วยหลักฐานชิ้นนี้.”
 
 
“แน่นอน ถ้าท่านไม่เชื่อข้า ข้าก็ไม่ว่าอะไร เพราะข้าไม่ได้สนุกกับการบีบให้คนจนมุมนักหรอก.”
 
ชูเฟิงพูดพร้อมกับยิ้ม จากนั้นเขาก็หันหลังกลับ และมีท่าทีจะจากไป
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณ อย่าพึ่งไป!”
 
เห็นเช่นนั้นหลี่ ชาน ก็มาดึงแขนเสื้อของเขาอีกครั้ง แล้วพูดว่า
 

 
“ข้าเชื่อท่าน ได้โปรดช่วยข้าด้วย”
 
 
“ที่แห่งนี้ไม่สมควรที่จะคุยเรื่องนี้ ตามข้ามา.”
 
เห็นเช่นนั้น หลี่ ชานก็ตอบตกลง จากนั้นก็มีมังกรฟ้าปรากฏขึ้นมาใต้เท้าของเขาในเวลเดียวกัน เขาก็ได้พาหลี่ ชาน ขึ้นมาบนมังกรและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและออกจากระยะของเทือกเขาเขี้ยวหมาป่า
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณ ท่านใช้ทักษะอะไรกัน มันช่างรวดเร็วยิ่งนัก ข้าไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน.”
 
หลังจากรู้สึกถึงพลังของ มังกรฟ้าทะยาน ใบหน้าของหลี่ ชานก็เต็มไปด้วยความงงงวย และแม้ว่าระดับพลังของเธอจะสูงกว่าของชูเฟิง แต่เธอรู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้านั้นมีความแข็งแกร่งอย่างมากและไม่สามารถที่จะคาดเดาได้
 
ชูเฟิงได้แค่ยิ้มเบาๆเมื่อหลี่ชานยกย่องเขา ที่เขาใช้ทักษะเช่นนี้ก็เพราะสร้างความน่าเชื่อถือให้กับ หลี่ ชาน ให้เธอเชื่อว่าเขาสามารถช่วยเธอได้
 
ดังนั้นชูเฟิงจึงไม่ได้พูดอะไรแล้วพูดว่า
 

 
“บอกข้ามา เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลของท่าน”
 
ในตอนแรก หลี่ ชาน ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตัดสินใจที่จะบอกกับชูเฟิง
 
เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อ 500 ปีที่แล้ว
 
เมื่อ 500 ปีก่อน บรรพชนตระกูลหม่า และ บรรพชนตระกูลหลี่ นั้นมีชาติกำเนิดที่ยากจนมาก อาศัยการภาวนาและโชคชะตาในการบ่มเพาะในภูมิภาคทะเลตะวันออกจนได้กลายเป็นผู้ฝึกตน แต่ พรสวรรค์ของพวกเขานั้นก็ธรรมดามาก พวกเขาติดอยู่ที่ระดับ ห้วงวิญญาณและไม่มีท่าทีจะผ่านไปได้
 
ระดับห้วงวิญญาณ ในภูมิภาคทะเลตะวันออกนั้น ถือว่าอ่อนหัดอย่างมาก ดังนั้นพวกเขาอาจนับได้ว่าเป็นพวกกระจอก โดยปกติแล้ว บรรพชนตระกูลหม่า และ บรรพชนตระกูล หลี่ นั้นไม่สามารถสร้างชื่อเสียงได้โดยมีระดับพลังแค่ห้วงวิญญาณ
 
พวกเขา ในตอนนั้น ด้วยความยากจนจึงไม่ได้แต่งงานมีภรรยาและถูกดูถูกโดยคนอื่น พวกเขาจึงสาบานเป็นพี่น้องกันและอาศํยกันและกันเพื่อนมีชีวิตรอด และ มีชีวิตโดยการอาศัยการล่าสัตว์ในเทือกเขาเขี้ยวหมาป่า
 
แต่วันหนึ่ง พวกเขาก็พบคนบาดเจ็บในภูเขาเขี้ยวหมาป่า พวกเขารู้ว่าชายคนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญในระดับหนึ่ง และพวกเขาก็ได้ช่วยชายคนนั้นไว้ และนั่นเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชะตาของพวกเขา หลังจากพวกเขาพาชายคนนั้นกลับไปที่บ้านและดูแลเขาเป็นเวลากว่า 3 ปี
 
มันเป็นดั่งสุภาษิตที่ว่า: “ผู้ที่กระทำด้วยใจจริงย่อมไม่เกิดความผิดหวัง”
 
ในวันหนึ่ง ในฤดูใบไม้ร่วงชายคนนั้นก็ฟื้นขึ้นมาและนอกจากนี้ก็ได้ใช้ยาและความสามารถบางอย่างทำให้ร่างกายฟื้นฟูอย่าง
 
เขาขอบคุณทั้ง 2 ที่ช่วยชีวิตเขาไว้และให้สมบัติจำนวนมากกับพวกเขา และ พร้อมกับให้ทรัพยากรจำนวนมาก
 
ก่อนที่เขาจะจากไป เขาไม่เพียงใช้ทักษะช่วยให้ทั้ง 2 นั้นเลื่อนระดับจากห้วงวิญญาณไปยังระดับอาณาจักรสวรรค์ เขายังบอกอีกว่ามีสมบัติพิเศษถูกซ่อนอยู่ในเทือกเขาเขี้ยวหมาป่านี้ อีกด้วย
 
แต่ในตอนนั้นมันยังไม่ถึงเวลาและสมบัตินั้นก็ยังไม่สามารถใช้ได้ ถ้าปล่อยให้เวลาผ่านไปพอสมควร สมบัตินั้นก็จะมีปัญญาเป็นของตน และได้รับพลังที่แข็งแกร่งมาก และ มันก็ยากที่จะได้รับมันด้วย
 
ดังนั้นผู้เชี่ยวชาญลึกลับจึงวางรูปแบบพิเศษผนึกมันไว้ และ ปกปิดทางเข้าของมัน และได้ทิ้งกุญแจไว้ให้กับพรรชนตระกูลหม่า และ ตระกูลหลี่
 
ก่อนที่เขาจะจากไป เขาได้บอกทั้ง 2 ว่าให้เปิดรูปแบบวิญญาณนี้เมื่อผ่านไป 500 ปีแล้ว ในตอนนั้พวกเขาจะได้รับประโยชน์จากมัน แต่ถ้าพวกเขารีบไปหรือช้าไป พวกเขาก็จะไม่ได้อะไรเลย
 
หลังจากผู้เชีย่วชาญลึกลับจากไป และด้วยพลังของทั้ง 2 ที่สูงส่งนั้นไม่เพียงพวกเขาได้แต่งงานมีภรรยา พวกเขายังได้กลายเป็นคนมีชื่อเสียงอีกด้วย
 
แต่มันก็ไร้ประโยชน์หลังจากผ่านไป ไม่กี่10ปีจุดจบของพวกเขาก็มาถึง พวกเขาไม่สามารถรอจนถึง 500 ปีและเห็นสมบัติลึกลับที่ถูกผนึกได้
 
ก่อนตายเขาได้ใช้พลังทั้งหมดเพื่อครอบครองเทือกเขาเขี้ยวหมาป่า และบอกกับผู้สืบทอดเกี่ยวกับสมบัตินั้น และบอกให้พวกเขาทำตามคำที่ชายลึกลับนั้นบอกว่าให้เปิดรูปแบบนั้นเมื่อถึงเวลา
 
ในปัจจุบันนี้ 500 ปีได้ผ่านไป ความสัมพันธ์ของทั้ง 2 ตระกูลถือว่าดีมาก พวกเขาสามารถเปิดรูปแบบเพื่อสมบัติที่ถูกซ่อนอยู่ในเทือกเขาเขี้ยวหมาป่าได้
 
แต่ หลี่ ชานนั้นไม่ได้เชื่อใจ ประมุขตระกูล หม่าและรู้สึกว่าเขามีความโลภในใจของเขา นอกจากนี้เขาได้ใช้เงินจำนวนมากจ้างผู้เชี่ยวชาญด้วย ในปัจจุบันนี้ตระกูลหม่านั้น นับว่าเหนือกว่าตระกูล หลี่ แล้ว
 
ถ้าพวกเขาไปเปิดทางเข้าสมบัตินั่น เธอกังวลว่า ตระกูลว่านั้นจะใช้โอกาสนั้นทำลายตระกูลหลี่ และครอบครองสมบัติ.
 
ดังนั้น หลี่ ชาน จึงปฏิเสธที่จะเปิดสมบัติของพวกเขาและยังจ้างผู้เชี่ยวชาญให้มาเข้าร่วมตระกูล หลี่ ของเธอด้วย
 
หลี่ชาน โกรธตระกูลหม่าอย่างมากในเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ถ้าไม่ได้ชูเฟิง เธออาจจะต้องตายอย่างแน่นอน
 
เพราะฉะนั้น หลี่ ชาน จึงคิดว่าเรื่อง สัตว์มหึมาตัวนั้น ต้องเป็นฝีมือของตระกูลหม่า และ คู่รักชรานั้นก็อาจจะถูกซื้อตัวไป
 

 
“พูดตามตรงข้าได้ยินการสนทนาจาก ทั้ง 2 นั่น และมันเป็นอย่างที่ท่านคาดเดา ตระกูลหม่าวางแผนที่จะฆ่าท่าน และใช่ทั้ง 2 นั่นถูกซื้อตัวไปแล้ว และเหตุผลคือลูกชายของพวกเขาถูกลักพาตัวไป และตระกูลหม่าได้ใช้ลูกชายของพวกเขาบีบบังคับพวกเขา.”
 
หลังจากได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น ชูเฟิงก็ยิ้ม และมองไปที่ หลี่ชาน เขารู้ว่าเธอนั้นมาถึงทางตันและต้องขอให้เขาช่วย
 
และเมื่อได้ยินชูเฟิงพูด หลี่ ชาน ก็ต้องขมวดคิ้วแน่น และกำลังกังวลกับเรื่องนั้น เพราะ คู่รักวัยชรา คู่นั้นมีลูกชายที่น่าผิดหวังมาก
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณช่วยข้าด้วย เมื่อท่านพาข้ากลับไปยังตระกูลหลี่ได้ ข้าจะตอบแทนท่านอย่างงาม!”
 
หลี่ ชาน ขอร้องชูเฟิง
 
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิงก็ยิ้มและมองไปที่ หลี่ ชาน และพูดว่า
 

 
“ ข้าสามารถพาท่านกลับไปตระกูลหลี่ได้ และท่านสามารถบอกความจริงกับตระกูลท่านได้อย่างนั้นหรือ ท่านมั่นใจว่าพวกเขาจะเชื่อท่านอย่างนั้นหรือ แม้ว่าพวกเขาจะเชื่อท่านแล้วพวกเขาจะสามารถต่อต้านตระกูลหม่าได้หรือ”
 
ที่มา: