“ไม่นะ!!”
 
เมื่อเห็นค้อนขนาดยักษ์กำลังฟาดลงมา ไม่ต้องพูดถูกว่ามันเหนือกว่าเธอเพียงใด เธอถึงกับร้องเสียงหลงออกมา
 
ไม่เพียงเท่านั้น ค้อนยักษ์ ยังมีแรงกดดันที่น่าเกรงขามด้วย ถ้าเธอโดนมันแน่นอนเธอจะกลายเป็นเนื้อบดที่อยู่ในกองเลือดอย่างแน่นอน ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถทำใจรับได้
 

 
“ตอนนี้แหละ.”
 
แต่ในตอนที่หญิงคนนั้นกำลังเผชิญหน้ากับความตายนั้น คนที่ซ่อนอยู่ในความมืด รอโอกาสที่จะปรากฏตัว คนคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากชูเฟิง
 
จากคำพูดของชายชราและหญิงชราคู่นั้น ทำให้เขาได้รู้ว่าอย่าง ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะช่วยผู้หญิงคนนี้ และเลือกตอนที่เธอกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่จะปรากฏตัว เพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่ง
 
*วูบ*
 
เมื่อเวลานั้นมาถึงชูเฟิงก็ไม่รอช้า รีบพุ่งเข้าไปราวกับมังกร ในตอนนั้นก็มีประกายแสงปรากฏขึ้นในตาเขา กลิ่นอายของเขาพุ่งขึ้นสูงถึระดับ 8 อาณาจักรสวรรค์
 
ชูเฟิงลอยลงมาจากท้องฟ้า และยืนอยู่ด้านหน้าหญิงคนนั้น จากนั้นเขาก็เหวี่ยงหมัดออกไปปะทะกับขวานยักษ์นั่น
 
*ตูม*
 
ในตอนนั้นก็เกิดการระเบิดขึ้นและพลังสวรรค์ก็กระจายออกมา และ ค้อนยักษ์นั้นก็ถูกทำลายโดยชูเฟิง
 
*โฮกกก*
 
สัตว์มหึมานั่นร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะพลังทำลายจากค้อนนั่นถูกบีบให้ไหลย้อนกลับมา
 
เมื่อการโจมครั้งแรกประสบความสำเร็จ ชูเฟิงก็จัดไปอีกดอก เขาระเบิดพลังระดับ 8 อาณาจักรสวรรค์ออกมาในรูปแบบของแหขนาดยักษ์และขัง สัตว์มหึมาไว้ภายใน
 
*โฮก โฮกกกกก~~*
 
แรงกดดันของชูเฟิงนั้นแข็งแกร่งมาก และมันเหนือกว่าแม้กระทั่ง ระดับ 9 อาณาจักรสวรรค์ ดังนั้นด้วยพลังของชูเฟิงเมื่อเทียบกับสัตว์มหึมาตัวนั้นแล้วก็เหมือนกับแมวเผชิญหน้ากับหนู ทำให้มันร้องด้วยความกลัวและเริ่มที่จะหนี
 
แต่ชูเฟิง นั้นไม่ปล่อยให้มันทำเช่นนั้น เขาปล่อยแรงกดดัน กดดันสัตว์มหึมาผ่านร่างกายของมันและตรงเข้าไปยังวิญาณ
 
ภายใต้ความน่าเกรงขามนี้ ดวงตาของสัตว์มหึมาก็เต็มไปด้วยความกลัว จากนั้นร่างกายของมันก็เล็กลงจากภูเขาขนาดย่อมๆไปเป็นเสือ และในที่สุดคุกเข่าอยู่บนพื้นดินอย่างหดหู่
 
ในตอนนั้นสัตว์มหึมาก็ไม่ได้แสดงท่าทางน่าเกรงขามเหมือนตอนแรก มันคุกเข่าอยู่ตรงหน้าชูเฟิงและไม่กล้าที่จะทำอะไร เห็นได้ชัดว่า ชูเฟิงสามารถปราบมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
 

 
“นี่มัน…”
 
เมื่อเห็นเช่นนั้นเธอก็ต้องตะลึง เพราะในตอนนั้นเธอคิดว่าเธอจะต้องตายอย่างแน่นอนแล้ว แต่เธอไม่คิดว่าจะมีคนปรากฏตัวมาต่อหน้าเธอและมีพลังที่จะสามารถปราบสัตว์มหึมาตัวนี้ได้
 
*วูบ วูบ*
 
หลังจากชูเฟิงจัดการกับสัตว์มหึมาแล้ว ทั้ง 2 ที่ซ่อนอยู่ก็ออกมา พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคู่รักวัยชรา
 

 
“ไอ้บัดซบ เจ้ากล้าทำร้ายท่านหญิงของตระกูลข้าอย่างนั้นหรือ”
 
ทั้งคู่ไม่เคยคิดว่าจะมีชายที่น่าเกรงขามเช่นนี้ปรากฏตัวออกมา แต่อย่างไรก็ตามชูเฟิงนั้นรู้แผนของพวกเขาหมดแล้ว ดังนั้นเมื่อพวกเขาเผยตัวออกมา พวกเขาจะต้องโจมตีแบบฉับพลัน เพื่อฆ่าชูเฟิงอย่างแน่นอน
 

 
“ฮึ่ม.”
 
ด้วยพลังระดับ 8 ในอาณาจักรสวรรค์ในสายตาชูเฟิงพวกเขานั้นอ่อนแอมาก เพียงชูเฟิงแค่แค่นเสียงอย่างเย็นชาและสะบัดแขนก็ก่อให้เกิด พลังสวรรค์เกิดขึ้นมา
 
ด้วยพลังสวรรค์นั้นดูเหมือนจะเป็นพลังที่อ่อนโยน แต่มันก็เต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง ทำให้ทั้งคู่ไม่ทันได้ตั้งตัวและกระเด็นไปหลายเมตร และได้รับบาดเจ็บสาหัส
 
แต่พวกเขานั้นไม่รู้กว่าความ พวกเขาจึงโดนชูเฟิงสวนกลับมา ถ้าไม่ใช่เพราะเขายั้งมือไว้ ทั้งคู่อาจจะตายไปแล้ว
 
อย่างไรก็ตามทั้ง 2 คิดว่าที่โดนโจมตีนั้นเพราะเป็นความประมาทของตนเอง พวกเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องความ่ต่างของพลัง พวกเขารวมพลังทั้งหมด และต้องการจะโจมตีชูเฟิง
 

 
“ลุง ชา ป้า ปี่ อย่าโจมตีเขาเขาเป็นคนช่วยข้าไว้ ข้าเป็นหนี้บุญคุณเขา.”
 
ในตอนนั้นหญิงวัยกลางคนก็พูดขึ้น
 
หลังจากได้ยิน ทั้งคู่ก็หยุดการโจมตีอย่างไม่เต็มใจ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีที่จะโจมตีต่อไป พวกเขารีบเข้าไปหาหญิงวัยกลางคนและแกล้งทำเป็นกังวล และพูดว่า “คุณหนูใหญ่ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า เป็นความผิดพลาดของพวกข้าเองที่ทำให้ท่านต้องเป็นเช่นนี้.”
 

 
“ทั้งหมดนั่นต้องขอบคุณท่านผู้มีพระคุณที่มาช่วยข้าไว้ มิเช่นนั้นข้าไม่รอดหรอก.”
 
ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปหาชูเฟิง
 
ตอนแรกเธอมองไปที่ สัตว์มหึมาที่จะฆ่าเธอก่อนหน้านี้ ที่อยู่ด้านหน้าชูเฟิง และพูดด้วยความนับถือว่า,
 

 
“ข้า หลี่ ชาน ขอบคุณที่ท่านช่วยข้า ข้าขอทราบนามของท่านผู้มีพระคุณจะได้หรือไม่”
 
 
“หวู่ฉิง.”
 
ชูเฟิงไม่ได้มองไปที่หญิงคนนั้น เขาก้มตัวลงและจับตัวสัตว์มหึมา
 
สัตว์มหึมาตัวนั้นอยู่ภายใต้คำสั่งของเขาโดยสมบูรณ์ และแม้ตอนนี้มันจะเหมือนกับแกะ แต่เขาก็รู้สึกถึงความกระหายเลือดของมัน
 
ดังนั้นเมื่อชูเฟิงจับตัวมัน เขาได้ก็ใช้พลังวิญญาณใส่เข้าไปในตัวของมันและพบว่า มันมีบางอย่างปกติเขาจึงรู้ทันทีว่า มันต้องได้รับยาบางอย่างเข้าไปจึงทำให้สูญเสียเหตุผล และ บ้าคลั่ง
 

 
“ท่านผู้มีพระคุณนามว่า หวู่ฉิง อย่างนั้นหรือ ช่างเป็นชื่อที่วิเศษยิ่ง.”
 
 
“ถ่าท่านไม่ออกมาช่วยข้า ชีวิตของข้าคงจะจบที่นี้ เช่นนั้นท่านโปรดมาที่พักของตระกูลหลี่ของข้าและพักผ่อนและให้ข้าได้ตอบแทนที่ท่านช่วยข้าเอาไว้.”
 
หลี่ ชาน ไม่ชอบใจกับความเย็นชาของชูเฟิง แต่ตั้งแต่แรกนั้นเธอมองชูเฟิงด้วย สายตานับถือ
 
แต่หลังจากเห็นท่าทางของหลี่ชาน ชูเฟิงจึงหันไปรอบๆและมองไปที่ หลี่ ชานอีกครั้ง ชูเฟิงก็พบว่าแม้เธอจะเป็นหญิงวัยกลางคนแต่เธอก็ดูแลตัวเองอย่างดี หากชูเฟิงไม่ใช้พลังวิญญาณตรวจสอบก็ไม่รู้ว่าหญิงคนนี้เป็นหญิงวัยกลางคนแล้ว
 
มันอาจพูดได้ว่าผู้หญิงเช่น หลี่ ชานนั้นต้องดึงดูผู้ชายได้อย่างแน่นอน
 
แต่น่าเศร้า ชูเฟิงไม่ใช่ 1 ในนั้น ในตอนนี้มีผู้หญิงน้อยคนนักที่จะต้องสายตาชูเฟิง แล้วยิ่งหญิงวัยกลางคนแล้วไม่ต้องพูดถึง
 
ชูเฟิง มองไปที่ หลี่ ชาน และพูดว่า
 

 
“ ไม่ต้องมีของขวัญอะไรทั้งนั้น ข้าไม่ได้ช่วยท่าน ข้าแค่เห็นว่าสัตว์มหึมาตัวนั้นมีท่าทางแปลกๆ และเกรงว่าหลังจากมันฆ่าท่านมันก็ไล่ฆ่าคนอื่นต่อ มันไม่สำคัญหรอกถ้ามันจะฆ่าผู้ฝึกตนแต่ถ้ามันฆ่าคนปกติด้วยนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี”
 
ที่มา: