บทที่ 736 – ชูเฟิง ผู้ไม่ยอมใคร
 
 
 
“เจ้า…..”
 
 
 
เมื่อ หวาง หลง ถูกตั้งคำถามเช่นนี้ขึ้นมา เขาก็รู้ได้ทันทีว่า เด็กเช่น ชูเฟิง เป็นคนที่ยอมแพ้ง่ายๆ และดูเหมือนว่า ชูเฟิง จะไม่หวาดกลัวเขาแม้แต่น้อย 
 
 
 
ในขณะที่ ชูเฟิง ไม่กลัวเขา แต่เขากลับหวาดกลัว ไต้กู๋ อย่างมาก ทันทีนั้น เขาตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยากลำบากในการตัดสินใจ เขากำหมัดแน่นด้วยความอึดอัด 
 
 
 
ท้ายที่สุดนั้น เมื่อเขาพิจารณาถึงข้อดี และข้อเสียแล้วนั้น เขาจึงต้องอดทนต่อความอัปยศ แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความเขาจะจบเรื่องนี้ง่ายๆ เขากัดฟันแน่น พร้อมกับจ้องไปที่ ชูเฟิง ด้วยความเคียดแค้น และกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
เวนเอ้ย!! ข้าจะคุกเข่า !! แต่จงจำไว้ ข้าจะทำให้เจ้าทำเช่นเดียวกับข้า !!””เดี๋ยวก่อน !!”
 
 
 
จู่ๆ ในขณะนั้น ชูเฟิง ก็ตะโกนหยุดเขาขึ้นมา 
 
 
 
ในทันทีนั้น หวาง หลง แอบดีใจอย่างมาก เขาหยุดเคลื่อนไหวในทันที และยิ้มออกมาด้วยความยินดี เพราะเขาคิดว่า ชูเฟิง คงจะหวาดกลัวเขา และไม่กล้าที่จะเรื่องมากอีกต่อไป 
 
 
 
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ชูเฟิง ไม่ได้มองไปที่เขาแม้แต่น้อย เขากลับมองไปที่ เจียง หวู่ชาง และกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
น้อง หวู่ชาง มาทางนี้!!”
 
 
 
ในตอนแรกนั้น เจียง หวู่ชาง ไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อเขาเดินไปที่ ชูฟิง และเขาก็ถูก ชูเฟิง ลากไปยืนข้างๆ เขาก็สามารถเข้าใจได้ในทันที 
 
 
 
หลังจากนั้น ชูเฟิง ก็ยิ้มให้พี่น้อง หวาง และกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
คุกเข่า !!””เจ้า…!!”
 
 
 
ทันทีนั้น หวาง หลง โกรธแค้นอย่างแท้จริง ในก่อนหน้านี้ เจาคิดว่า ชูเฟิง หวาดกลัวเขา ถึงได้กล่าวหยุดเขาออกมา แต่ในตอนนี้ มันแสดงให้เห็นแล้วว่า ชูเฟิง ไม่ได้กลัวเขาแม้แต่น้อย อีกทั้งยังทำในสิ่งที่เกินกว่าเขาจะยอมรับได้มากขึ้นไปอีก นอกจากจะให้เขาคุกเข่าให้แล้วนั้น ชูเฟิง ยังต้องการให้เขาคุกเข่าให้กับ เจียง หวู่ชาง “เจ้าสามารถเลือกที่จะไม่คุกเข่าได้ เพราะข้า ชูเฟิง ไม่ชอบการบีบบังคับ แต่เจ้าก็ต้องรับผลที่จะตามมา !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวอย่างพอใจ พร้อมกับยิ้มเย็นออกมา “ชูเฟิง เจ้าจงจำไว้ ข้า หวาง หลง จะต้องเอาคืนเจ้าอย่างสาสมแน่ !!”
 
 
 
หลังจากกล่าวจบ หวาง หลง กัดฟันแน่น เขาย่อขาลงไปครึ่งหนึ่ง แต่ในความเป็นจริงนั้น นั่นก็ถือเป้นการคุกเข่าเช่นกัน 
 
 
 
เมื่อเห็นพี่ชายของเขาคุกเข่าลง หวาง เยว่ จึงไม่กล้าวางท่าอีกต่อไป เขารีบทำตามพี่ชายเขาอย่างรวดเร็ว นั้นก็คือ การคุกเข่าลงไป 
 
 
 
หลังจากเห็นเช่นนั้น ชูเฟิง ก็พยักหน้าของเขาเบาๆ ก่อนจะหันมากล่าวกับ เจียง หวู่ชาง ว่า”
 
 
 
น้อง หวู่ชาง หากผู้ในในสำนักสี่คาบสมุทรต้องการให้เจ้าคาราวะ หรือคุกเข่า ข้าจะให้พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าเจ้าเช่นกัน”
 
 
 
หลังจากกล่าวนั้น ชูเฟิง ก็มองไปที่ หวาง หลง เพราะในก่อนหน้านี้ หวาง หลง ได้กล่าวกับ เจียง หวู่ชาง ว่า ในทุกครั้งที่ เจียง หวู่ชาง พบเขา จะต้องคาราวะเขา และในตอนนี้ จากคำกล่าวของ ชูเฟิง นั้น มันหมายความว่า ตราบใดที่ เจียง หวู่ชาง คาราวะ หวาง หลง , หวาง หลง ก็ต้อง คาราวะ เจียง หวู่ชาง เช่นกัน “ฮึ่ม !!”
 
 
 
หวาง หลง ไม่ใช่คนโง่แต่อย่างใด เขาย่อมเข้าใจความหมายของ ชูเฟิง แม้ว่าเขาจะไม่อาจยอมรับเรื่องนี้ได้ แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะได้เช่นกัน หลังจากสูดหายใจเย็นยะเยือกเข้าไปแล้วนั้น เขาก็ลุกขึ้น และจากไปอย่างรวดเร็ว ในวันนี้ เขาไม่มีหน้าไปพบผู้ใดอีก และในเวลาเดียวกันนั้น ความเกลียดชังของเขาต่อ ชูเฟิง ก็ถูกสลักแน่นลงกลางใจของเขา ในอนาคต หากเขามีโอกาส เขาจะต้องฆ่า ชูเฟิง ให้ตายอย่างอนาถแน่นอน 
 
 
 
หลังจาก หวาง หลง จากไปนั้น หลิว เฉินเปียว ก็รีบลุกขึ้น และจากไปอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาหวาดกลัว ชูเฟิง อย่างมาก 
 
 
 
จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ มันทำให้พวกเขารู้ว่า ชูเฟิง เป็นคนที่ไม่เคยยอมใคร แม้ว่า ไต้กู๋ จะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่เขาก็สามารถบังคับให้ หวาง หลง คุกเข่าลงได้ นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วๆ ไป จะสามารถทำได้ 
 
 
 
ดังนั้น พวกเขาจึงตระหนักดีว่า ชูเฟิง เป็นบุคคลที่อันตรายอย่างมาก เพราะ ชูเฟิง เป็นคนที่”
 
 
 
ยอมหัก ไม่ยอมงอ”
 
 
 
มากกว่า จาง เทียนยี่ และคนอื่นๆ อย่างมาก มันจึงทำให้พวกเขาไม่กล้าอยู่ตรงนี้นาน เพราะพวกเขากลัวว่า ชูเฟิง จะใช้ป้ายนั่นอีกครั้ง และทำให้พวกเขาได้รับความอับอายไปมากกว่านี้ 
 
 
 
หลังจากที่ทุกๆ คนจากไปนั้น ก็เหลือเพียง หลาน ยี่ นางหันกลับมามอง ชูเฟิง ก่อนที่จะหันกลับ และเตรียมที่จะจากไปเช่นกัน “ผู้อาวุโส หลาน ยี่ เดี๋ยวก่อน !!”
 
 
 
ในขณะนั้น เสียงตะโกนของ ชูเฟิง ก็ดังขึ้น “อะไร !! เจ้าต้องการให้ข้าคาราวะเจ้าเช่นกันรึ !!”
 
 
 
หลาน ยี่ กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขี้เล่น “ผู้อาวุโส หลาน ยี่ เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น !! ข้าไม่ใช่คนจองหอง ที่ต้องการให้ผู้อื่นเคารพข้าโดยไม่มีเหตุผล หากพวกเขาไม่ระรานข้าก่อน ข้าก็จะไม่ระรานพวกเขาเช่นกัน !!””เจียง หวู่ชาง คือน้องชายของข้า และพวกเขาตรงนี้ทุกคนก็คือคนสนิทของข้า เมื่อ หวาง หลง กล้าที่จะปฏิบัติต่อ เจียง หวู่ชาง เช่นนั้น มันก็เป็นหน้าที่ของข้าที่จะช่วยเหลือ !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวอธิบาย “อืม…ข้าเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และรู้ว่า หวาง หลง ทำไม่ถูกต้อง !! แต่เจ้าก็กล้าหาญมาก เจ้ากล้าที่จะบังคับให้เขาทำเช่นนี้ได้ !!””เจ้าไม่กลัวว่าเขาจะเสียสตีเพราะความโกรธแค้นทและกลับมาเล่นงานเจ้า กับสหายของเจ้ารึ !?””ด้วยสถานะของเขา หากเขาร่วมมือกับคนอื่นๆ และบอกว่าเจ้าพร้อมกับสหายถูกสัตว์ร้ายฆ่าตาย แม้แต่ ไต้กู๋ ก็ไม่อาจทำอะไรเขาได้ !!”
 
 
 
หลาน ยี่ กล่าวอธิบาย “ข้าคิดว่านั่น เป็นสิ่งที่ หวาง หลง ควรจะกังวลมากกว่าข้า!!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ ไม่มีร้องรอยของความหวาดกลัวบนใบหน้าของเขาแม้แต่น้อย เขากลับยิ้มออกมา ในขณะที่มองกลับไปที่ หลาน ยี่ ที่ตอนนี้ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความสับสน “เจ้ากล้าหาญมาก แต่ข้าก็คิดว่าในเขตทะเลตะวันออกแห่งนี้ บางครั้ง ความมั่นใจก็ควรมีขอบเขต !!”
 
 
 
หลาน ยี่ มองกลับมาที่ ชูเฟิง ด้วยความชื่นชม ก่อนที่นางจะหันกลับไปอีกครั้ง “ผู้อาวุโส หลาน ยี่ อาหารเช้าของพวกเราเสร็จแล้ว อยู่ทานกับพวกเราก่อนไหม !!”
 
 
 
ชูเฟิง กล่าวออกมา เพื่อพยายามรั้งนางไว้ “ไม่เป็นไร ข้ายังเรื่องที่ต้องไปทำ !!”
 
 
 
หลาน ยี่ หันกลับมาพร้อมกับยิ้มหวานให้กับ เขา ก่อนที่นางจะกระโดดไปตามโครงสร้างของนครที่สาบสูญ และกลับมายังจุดสูงสุดของนคร พร้อมกับมองออกไปไกลทางป่า “หลาน ยี่ แตกต่างจากคนอื่นจริงๆ น่าละอายจริงๆ………”
 
 
 
ชูเฟิง สัมผัสได้ถึงความแตกต่างจาก หลาน ยี่ เพราะนางคือคนเดียวที่ยื่นมือช่วยเหลือ เจียง หวู่ชาง ในขณะที่เขากำลังถูกคุกคามโดย หวาง หลง ถ้ามองจากตรรกะทั่วไปนั้น นางควรจะเข้าข้าง หวาง หลง มากกว่า แต่นางกลับไม่ทำ 
 
 
 
ดังนั้น ชูเฟิง จึงตัดสินใจที่จะเตือนนาง 
 
 
 
หลังจากนั้น ซูรู่ และคนอื่นก็ได้ทานมื้อเช้ากันจนเสร็จเรียบร้อย และ ชูเฟิง ก็กำลังจะออกไปค้นหารูปแบบเปล่งแสง “ชูเฟิง เอานี่ไปให้ผู้อาวุโส หลาน ยี่ ทานซิ !!”
 
 
 
ก่อนที่ ชูเฟิง จะออกไปนั้น ซูรู่ ได้ส่งห่อเนื้อย่างมาให้เขา 
 
 
 
ชูเฟิง มองกลับไปที่ ซูรู่ และ ซูเหม่ย ที่ยืนอยู่ข้างๆ นาง รอยยิ้มหวานของพวกนาง ทำให้หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่นอย่างมาก ชูเฟิง พยักหน้ารับพร้อมกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
อืม”
 
 
 
ชูเฟิง มีความสุขอย่างมาก ที่เขาได้พบกับสองสาวงามที่รักเขา หากเป็นคนที่ใจแคบ พวกนางอาจจะโกรธเขา ที่เขาเข้าไปคุยกับ หลาน ยี่ 
 
 
 
แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่พวกนางจะไม่โกรธเขา พวกนางยังสนับสนุน ชูเฟิง อย่างมาก แม้กระทั่งแนะนำให้ ชูเฟิง นำของกินไปแบ่งให้กับ หลาน ยี่ , ชูเฟิง ยอมรับว่าพวกนางเป็นคนดีจากก้นบึ้งหัวใจของเขา 
 
 
 
ชูเฟิง นำเนื้อย่างออกมา พร้อมกับขึ้นไปยังจุดสูงสุดของนครที่สาบสูญ และมอบมันให้กับนาง “ขอบคุณ”
 
 
 
หลาน ยี่ ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด นางรับเนื้อย่างไป และเริ่มแทะมันด้วยความเขิลอาย
 
 
 
ReaDMGA ///////////////////////////////////////////////////A : เห้อ ดีนะพวกมืง ที่พี่เฟิงคุยด้วยป้าย ถ้าคุยด้วยบาทา ยาวๆกันแน่!!!
 
 
 
B : หลับกันยาวๆ!!!
 
 
 
C : ดีแล้วล่ะ จะฆ่าใครก็ควรมีเหตุผล ถ้านึกอยากฆ่าก็ฆ่า พี่เฟิงจะไม่ไร้เหตุผลไปหน่อยหรอ กะอีแค่แย่งเนื้อย่าง แต่หากมันทำไรคนอื่นและคนดีๆพี่เฟิงไม่ปล่อยมันไปแน่ๆ อย่างสิ่งที่มันกำลังจะทำ ต้องให้หลาน ยี่เหนธาตุแท้ของมันซะก่อน ไม่งั้น นางจะไม่ตาสว่าง
 
 
 
A : บ่ะ เด๋วนี้พูดดีเว้ย!!! โดนผี B4 เข้าสิงอ่อ
 
 
 
B : ตอนนี้ยังหลับอยู่ในท้องหมี ดังนั้นอย่าไปพูดถึงเขาอีกเลย!!!
 
 
 
C : จำศิลอ่อ?!!
 
 
 
B : โดนหมีแดก!!!