เมื่อเห็นทั้ง 2 จมลงสู่ทะเลชูเฟิงก็เริ่มมีความคิดบางอย่าง หลังจากเห็นทิศทางที่ทั้ง 2 มุ่งหน้าไปเขาก็เดินออกจากฝูงชนและใช้ทักษะมังกรฟ้าทะยานตามไป
 

 
“บัดซบ ข้าไม่สามารถตามไปได้ พวกเขาช่างไวยิ่งนัก.”
 
แต่มันก็ไร้ประโยชน์ด้วยความต่างของพลัง แม้แต่ชูเฟิงใช้ทักษะเร้นลับ เขาก็ไม่สามารถที่จะถามพวกมันทัน
 

 
“ไอ้หยา ไอ้หยา พี่ชาย ท่านต้องการตามทั้ง 2 ไปหรือไม่”
 
แต่ความหวังของชูเฟิงก็ยังไม่หมดไป เพราะในตอนนั้นก็มีเสียงดังมาจากทางแขนของเขา
 
เมื่อเขาก้มหน้าไปมอง เขาก็เห็นเสี่ยวยู่ กำลังจ้องเขาตาแป๋ว
 

 
“อืม.”
 
ชูเฟิงตอบพร้อมพยักหน้า
 
จากนั้น เสี่ยวยู่ ก็ยิ้มจนเห็นฟันขาวประกายออกมา และพูดว่า
 

 
“พี่ชาย จับขา เสี่ยวยู่ไว้ให้แน่นๆนะ อย่าให้มือหลุดจากขาเสี่ยวยู่~”
 
 
“ตกลง.”
 
ชูเฟิง รู้ว่า เสี่ยวยู่จะพาเขาตามทั้ง 2 ไป เขาจึงไม่ลังเลจับข้อเท้า เสี่ยวยู่ไว้
 
*ฟรึ่บ*
 
เมื่อชูเฟิงจับขาของเสี่ยวยู่ เขาก็รู้สึกถึงแรงมหาศาลที่พาเขาไป น้ำรอบๆตัวเขากลายเป็นเส้นสีทางวิ่งผ่านเขาไป
 
แสดงให้เห็นว่าความเร็วในการว่ายของเสี่ยวยู่นั้น เร็วกว่ามังกรฟ้าทะยานเสียอีก และเพราะความเร็วขนาดนี้ ใบหน้าของชูเฟิงก็ต้องเปลี่ยน และเขาก็ต้องอ้าปากค้าง
 

 
“ความเร็วในการว่ายน้ำของเสี่ยวยู่ทำไมถึงเร็วเช่นนี้”
 
ชูเฟิงตกใจอย่างมาก เขารู้ว่าเสี่ยวยู่นั้นไม่ใช่เด็กธรรมดา และรู้ว่าเธอว่ายน้ำเร็ว แต่เขาไม่คิดว่าความเร็วของเธอนั้นจะเหนือกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก
 
ในตอนนั้นชูเฟิงนั้นอยากรู้ถึงตัวตนของเธอมากขึ้น แม้ว่าเธอนั้นจะดูเหมือนเด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีการบ่มเพาะใดๆเลย แต่เธอมีความสามารถเช่นนี้ได้อย่างไร
 
*วู่บ วู่บ วู่บ *
 

 
“ไอ้หยา ไอ้หยา!”
 
ความเร็วในการว่ายน้ำของเสี่ยวยู่นั้น เหมือนมังกรน้ำที่กำลังว่ายน้ำอยู่มันเร็วมาก ขณะที่เธอกำลังว่ายเธอก็ส่งเสียงร้องออกมาและนั่นแสดงให้เห็นว่าเธอมีความสุขมาก และในไม่ช้าเธอก็ตาม หย่า เฟย และ อสูรตัวนั้นทัน
 
*ตูม ตูม ตูม *
 
ในตอนนั้น หย่า เฟย และ อสูร กำลังต่อสู้กันอยู่ ก่อให้เกิดแรงคลื่นกระจายไปทั่วน้ำทะเล
 
พลังระดับ 5 เจ้าแห่งสงครามของทั้ง 2 นั้นช่างน่าเกรงขามจริงๆ ชูเฟิงไม่กล้าเข้าไปใกล้ เพราะถ้าเขาถูกลูกหลง ชีวิตน้อยๆของเขาอาจจะถูกพรากเอาไปเลยก็ได้
 
ในตอนนั้น ชูเฟิงใช้ ทักษะเร้นลับ เกราะเต่าดำในการเป้ากันตัวเองและเพิ่มความปลอดภัยให้กับตัวเอง
 
หลังจาก เขายืนยันเป้าหมายของอสูรแล้ว เขาก็เริ่มที่จะส่งสารทางจิตหาอสูรตัวนั้น แต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะไม่มีการตอบรับจากอสูรตัวนั้น ราวกับมันไม่ได้รับสารทางจิตจากเขา
 

 
“เจ้าเป็นใคร ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่ฆ่าข้าล่ะ”
 
 
“เจ้ารู้ว่าใคร เจ้าสามารถมองผ่านหน้ากากข้าแล้วรู้ว่าข้าคือชูเฟิงใช่หรือไม่”
 
 
“เจ้าเป็นใครกัน ทำไมถึงฆ่าผู้บริสุทธิ์ ที่นี่ล่ะ โปรดตอบข้าด้วย ข้ามาดี บางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้.”
 
แต่ชูเฟิงก็ไม่ยอมแพ้ เขามั่นใจว่าอสูรตัวนั้นได้รับสารทางจิตจากเขาแล้ว และเขาก็เชื่อว่าเจ้าอสูรตัวนั้นมีสติปัญญา
 
แต่ในตอนนั้น การต่อสู้ก็ยิ่งวุ่นวายขึ้น ชูเฟิงไม่สามารถเห็นการกระทำของทั้ง2ได้ชัดเจน สิ่งที่เขาเห็นก็มีเพียงอำนาจที่น่าเกรงขามที่ถูกปล่อยออกมา และความเสียหายที่เกิดใต้ทะเลเท่านั้น
 
*ตูม*
 
ทันใดนั้น ก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นดังออกมาจากการต่อสู้ และในพริบตาก็มีบางอย่างพุ่งเข้ามาหาชูเฟิง มันคือ หยา เฟย นั่นเอง
 

 
“ตามข้ามา.”
 
เมื่อ เธอมาถึงชูเฟิง เธอก็ใช้มือคว้าไหล่เขาไว้
 
*วู่บ*
 
หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็พุ่งขึ้นไปยังผิวของน้ำทะเลพร้อมชูเฟิง
 
*โฮก~~~~~*
 
ในตอนนั้นชูเฟิงได้ยินเสียงคำรามอย่างไม่สิ้นสุดดังขึ้นมาจากด้านล่าง และ กลิ่นอายที่ทรงพลังนั้นกำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว ชูเฟิงรู้ทันทีว่ามันเป็นอสูรตัวนั้น
 
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมหย่า เฟย ถึงลากเขาขึ้นมาด้วย แต่สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเขากำลังพุ่งไปในทิศทางที่เป็นอันตราย เขาจึงส่งสารทางจิตไปหาเสี่ยวยู่ว่า “หนีไป”หลังจากบอกเธอเช่นนั้น ชูเฟิงก็ผละเสี่ยวยู่ออกจากแขนเขาไป
 

 
“เจ้า!”
 
เมื่อเห็นชูเฟิงปล่อยเสี่ยวยู่ไป หยา เฟย ก็โกรธอย่างมาก แต่เธอไม่ได้ตามเสี่ยวยู่ไป แต่เพิ่มความเร็วของเธอเพื่อขึ้นไปแทน
 
ด้วยความเร็วเช่นนั้นก่อให้เกิดแรงกระแทกจากน้ำทะเล แต่หย่า เฟย ก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนที่เมื่อเธอเข้าสู่เมฆขนาดใหญ่เธอจึงหยุดและมองลงไปด้านล่างเพื่อสำรวจ
 
ในตอนนั้น ชูเฟิงก็พบว่า หย่า เฟย ได้รับบาดเจ็บ บริเวณไหล่ และเสียเลือดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเป็นรอยกรงเล็บ
 
หย่า เฟย ไม่ได้มองชูเฟิง เธอมองไปที่ผิวน้ำทะเล และ หลังจากเห็นว่า อสูร ตัวนั้นไม่ได้ไล่ตามเธอมาแล้ว เธอจึงหันมามองชูเฟิง และเริ่มตรวจสอบเขา
 

 
“แย่แล้ว เธอเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ ด้วยพลังของเธอเธออาจจะตรวจพบการส่งสารทางจิตระหว่างข้า กับ อสูรนั่น!”
 
เมื่อเห็นเช่นนั้นชูเฟิงก็รู้สึกกังวล
 
หลังจากสำรวจชูเฟิงเสร็จ หย่า เฟย ก็พูดขึ้นว่า
 

 
“ เจ้าเป็นพวกเดียวกับอสูรนั่นอย่างนั้นหรือ”
 
 
“เจ้าพูดอะไร ข้าจะไปเป็นพวกเดียวกันมันได้อย่างไร!”
 
ชูเฟิงรีบปฏิเสธทันที ในตอนนี้เขาอยู่ในกำมือของ หย่า เฟย จึงเป็นธรรมดาที่เขาต้องปฏิเสธ ถ้าไม่งั้นก็เป็นการรนหาที่ตาย
 
นอกจากนี้ เขายังไม่กล้ายืนยันว่าเขารู้จักกับอสูรหรือไม่ เพราะเขายังไม่รู้ว่าอสูรตัวนั้นคือใครกันแน่
 

 
“ฮึ่ อย่างน้อยตอนนี้ สารทางจิตที่เจ้าส่งไปยังอสูรนั่นก็ถูกข้ารู้แล้ว ข้ารู้เรื่องที่เจ้าพูดทั้งหมด เจ้ายังกล้าปฏิเสธอีกหรือ”
 
หย่า เฟย พูด
 

 
“ถ้าเจ้ารู้เรื่องข้อความจิตที่ข้าส่งไปหาอูสรนั่นแล้ว เจ้าก็ไม่ควรมาจับผิดข้า เห็นได้ชัดว่าข้าสาปแช่งและด่ามันมากมาย อย่าบอกข้านะว่าที่ข้าด่ามันแสดงว่าข้าเป็นพวกมัน!”
 
ชูเฟิง พูด
 
ชูเฟิงลองเดิมเสี่ยง ที่เขาลองเสี่ยงก็แค่หย่า เฟย นั้นจับได้ว่าเขาส่งสารทางจิตไปหาอสูรนั่น แต่ไม่ได้รู้ถึงเรื่องที่เขาคุยกับมัน
 
เหตุผลที่ชูเฟิงกล้าทำเช่นนี้ เพราะเขามั่นใจอยู่ แม้ว่าเขาจะรู้ว่า หย่า เฟย นั้นเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ และอาจจะมีรูปแบบวิญญาณที่เหนือเขา ชูเฟิงก็รู้สึกว่าแม้เรื่องที่เขาส่งสารทางจิตนั้นถูกจับได้โดย หย่า เฟย แต่เธอก็ไม่ได้รู้เรื่องราวนั้นชัดเจน
 
ที่มา: