” รูว่เอ๋อ เหม่ยเอ๋อ ดูนี่สิ มันคือขวัญที่ข้าเตรียมไว้สำหรับพวกเจ้าทั้งสอง “
 
ชูเฟิง หยิบชุดกระโปรงยาวสลวยออกจากถุงจักรวาล หนึ่งคือสีเขียว ปักด้วยลวดลายดอกหลิว ส่วนอีกหนึ่ง สีชมพู ปักด้วยลวดลายดอกเหมย
 
พวกมันไม่ใช่ชุดกระโปรงธรรมดาทั่วๆไป ซึ่งทั้งสองชุดถูกทอขึ้นอย่างปรานีตด้วยวัตดุพิเศษสีเขียวมรกตและอีกชุดถูกทอด้วยสีชมพูสว่าง นอกจากนี้มันยังมีแรงดันวิญญาณมหาศาลซุกซ่อนอยู่ภายในชุด พวกมันคือยอดยุทธภัณฑ์
 
ชูเฟิง นำมันมาจากการยืดทรัพย์ราชวงศ์จี ซึ่งตอนนั้น ชูเฟิง ได้ทรัพย์สมบัติมามากมาย แต่เขาก็ได้มอบสมบัติเหล่านั้นให้แก่คนตระกูล ชู อย่างไรก็ตาม มีเพียง ชุดกระโปรงที่งดงาม 2 ชุดนี้ ที่เขาเก็บไว้ให้กับ ซูรูว่และซูเหม่ย
 

 
” นี่ข้าเตรียมมันไว้สำหรับพวกเจ้าทั้งสองเลยรู้ไม๊ ข้ารู้สึกว่าชุดสีเขียวเหมาะรู่วเอ๋อ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงผู้มีกิริยางดงาม ส่วนสีชมพูนี้เหมาะสำหรับ เหม่ยเอ๋อ ซึ่งเหมาะกับความสดใสร่าเริง “
 
 
” ข้าเชื่อว่าหากเจ้าทั้งสองได้สวมชุดเหล่านี้ เจ้าทั้งคู่จะต้องงดงามอย่างมาก เพราะพวกเจ้าเป็นคนรักของข้า เจ้าต้องสวยไม่ว่าเจ้าจะสวมใส่ชุดอะไรก็ตาม “
 
 
” ขะ . . . . .ข้าอยากเห็นพวกเจ้าทั้งสองใส่ชุดเหล่านี้จริงๆ “
 
เมื่อพูดถึงจุดนั้น เสียงของชูเฟิง เริ่มสั่นเครือแม้แต่ดวงตาก็เริ่มแดงระเรื่อ
 
ผู้คนบอกว่า เหตุผลเดียวที่ทำให้บุรุษมีน้ำตา คือการที่ร้องไห้จากหัวใจซึ่งมันแสนเจ็บปวดยิ่งกว่าบาดแผลทางกาย
 
ซึ่งคนรักทั้งสองคนของเขา เกือบจะตายเพราะตัวของเขา ตอนนี้พวกนางยังนอนไม่ได้สติมาสองปีเต็มๆและเขาก็ไม่รู้พวกนางจะหลับไปอีกนานแค่ไหน ชูเฟิงทั้งรู้สึกผิด ทั้งแสนจะทรมาณ เหมือนโดนมีดกีดที่หัวใจ
 

 
” รอข้าก่อน สักวันข้าจะกลับมา เมื่อถึงตอนนั้นหากพวกเจ้าฟื้นขึ้น ข้าจะพาพวกเจ้าไปด้วยทุกที่ “
 
ในที่สุด ชูเฟิงก็พูดออกมาด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยจะเต็มใจ เขาไม่ได้ร้องไห้ออกมา เพราะเขาไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าคนรัก
 
เขาจะต้องเข้มแข็ง โดยเฉพาะสถานการณ์แบบนั้นมันต้องทำให้เขาอดทนมากยิ่งขึ้น เนื่องจากเขามีภาระหน้าที่ ที่จะต้องทำให้สำเร็จ
 
หลังจากที่ชูเฟิงก้มมองสาวงามทั้ง 2 ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็ฝืนลุกขึ้นยืน พร้อมกับหันหลังเตรียมตัวที่จะกลับออกไป
 
* ปึ้งง~~~~~ *
 
ขณะที่ชูเฟิงก้าวเดินออกมาได้เพียงไม่กี่ก้่่าว ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง
 
เมื่อหันหน้ากลับไปมอง ใบหน้าของ ชูเฟิง ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะเขาพบว่าภายในรูปแบบที่วางเอาไว้ด้วยสัญลักษณ์ที่ทรงอำนาจ มีสองพลังปะทุขึ้นมันอยู่ภายใน ซึ่งพลังนั้นน่ากลัวอย่างมาก
 
หนึ่งในนั้นคือเปลวเพลิงสีแดงฉาน ส่วนอีกหนึ่งคือ น้ำแข็ง สีน้ำเงินเย็นยะเยือก ทั้งสองเริ่มเข้าปะทะกัน จากนั้นก็รวมตัวจนกลายเป็นพลังงานที่บ้าคลั่ง ก่อตัวเป็นออร่าสีม่วง
 

 
” เกิดอะไรขึ้น!!!? “
 
เห็นแบบนั้น ชูเฟิงตกใจอย่างมาก เพราะในความคิดแรกของเขาตอนนั้นคิดว่า มุกอัคคีและมุกน้ำแข็ง ตื่นขึ้นมาอารวาท
 
ซึ่งเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย ดังนั้น สิ่งแรกที่เขาคิดคือ การหันกลับไป ขอความช่วยเหลือจากผู้ก่อตั้งสำนักมังกรฟ้า
 
* ตูมมม *
 
แต่ขณะที่ชูเฟิงกำลังจะหันกลับไป ก็มีเสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่ว เมื่อมองเข้าไป ใบหน้าของเขาก็ได้แต่เปลี่ยนไปอย่างมาก เพราะพลังที่หลอมรวมของเปลวเพลิงและน้ำแข็งมันเปิดรูปแบบอำนาจพลังฯออกมาและแผ่ขยายออกไปจนทั่วทั้งห้อง
 

 
” ชิบหาย!!! “
 
เมื่อเผชิญสถานการณ์เช่นนั้น ชูเฟิงถึงกับตื่นตระหนก เพราะเขารู้สึกว่าไข่มุกทั้งสองเกิดคุ้มคลั่งและเข้าควบคุมซูรู่วและซูเหม่ย ซึ่งตอนนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับภัยพิบัติ
 
ไม่เพียงแต่พวกนางจะกลายเป็นหุ่นเชิด มันยังเป็นอันตรายกับพวกนางอีกด้วย ซึ่งก่อนที่มันจะเข้ายึดร่างพวกนางได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น ไม่เช่นนั้นจะไม่ใช่เพียงแค่ชีวิตของเขา มันยังเป็นอันตรายต่อซูรู่วและซูเหม่ยอีกด้วย
 
* ฟรึบ ฟรึบ *
 
ชูเฟิงพยายามสร้างรูปแบบตราประทับ เพื่อผนึกเปลวเพลิง และ น้ำแข็ง ซึ่งในตอนนั้นพลังทั้งสองก็ค่อยๆหดตัวกลับเข้าไป
 
ในที่สุด พลังงานทั้งสอง ไม่ว่าเปลวเพลิงหรือน้ำแข็ง พวกมันไม่เพียงแต่กลับเขาไป ยังมีร่างทั้งสองปรากฏออกมานั้นคือร่างของ ซูรู่ว และ ซูเหม่ย
 
ยังไงก็ตาม ในตอนนั้น หญิงสาวผู้ทรงเสน่ห์ซูรู่ว มีไอเย็นเล็กๆแผ่กระจายออกมารอบๆตัว ทางด้านหญิงงามผู้แสนอ่อนหวาน ซูเหม่ย ก็มีไอร้อนแผ่กระจายออกมาเช่นเดียวกัน
 
ส่วนสำคัญที่สุดคือออร่าในปัจจุบันของพวกนาง มันไม่ได้อยู่ในอาณาจักรแก่นแท้อีกต่อไป แต่มันกับเป็น พลังวิญญาณในอาณาจักร สวรรค์อีกทั้งยังเป็นอาณาจักรสวรรค์ระดับ 2
 

 
” ชูเฟิง!!! “
 
หลังจากที่ซูรู่ว และ ซูเหม่ย พบ ชูเฟิง บนใบหน้าที่งดงามปรากฏให้เห็นขึ้นอย่างเด่นชัด ทั้งสองนั้นเผยรอยยิ้มที่น่าหลงไหลออกมา
 
หลังจากนั้นพวกนางก็เรียกเขาด้วยความดีใจและแสนตื่นเต้น พวกนางโผลเข้าใส่ ชูเฟิง ในเวลาเดียวกันพวกนางก็เปิดแขนสองข้างเข้าโอบกอด ชูเฟิง ทั้งฝั่งซ้ายและฝั่งขวา โดยที่ไม่คลายออกเลย พวกนางใช้ใบหน้าแนบลงที่หน้าอกของชูเฟิง ซึ่งมันทำให้ภายในหัวใจเขาที่รอคอยวันนี้มานานแสนนาน รู้สึกอบอุ่นขึ้นในทันที
 

 
” รู่วเอ๋อ เหม่ยเอ๋อ เจ้าทั้งคู่ ไม่เป็นอะไรนะ ? “
 
เห็นสองสาวงามโอบกอดเขาไม่ปล่อย ชูเฟิง ถามออกไปโดยความรู้สึกที่อึ้งและสุดแสนจะประหลาดใจ
 
เขานั้นรอคอยให้คนรักฟื้นขึ้นมาเป็นเวลาสองปี และเขาไม่คิดว่าพวกนางจะฟื้นขึ้นมาในเวลาที่เหมาะเจาะแบบนี้ ขณะนั้นชูเฟิงไม่รู้ตัวว่าจะต้องตอบสนองไปยังไง เพราะมันเป็นเรื่องที่ยากจะเชื่อ
 

 
” ชูเฟิง ข้าอยากไปภาคทะเลตะวันออก ข้าอยากพบจื่อหลิง เราจะไปช่วยนางด้วยกัน นางนั้นเป็นของเจ้า ของเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น . . . “
 
จู่ๆซูเหม่ยก็เริ่มเปิดปากพูดก่อน ใบหน้าที่แสนอ่อนหวานของนางขณะนั้น ชะเง้อมองชูเฟิงขณะที่พูดอย่างจริงจัง
 

 
” เหม่ยเอ๋อ เจ้า . . . . “
 
ชูเฟิง ไม่รู้จะต้องทำยังไงดี หลังจากที่ได้ยินคำพูดของซูเหม่ยเขาก็ยิ่งมึนงง เขาคิดในใจว่า นางรู้เรื่องภาคทะเลตะวันออกได้ยังไง ? หรือว่าจะ . . .
 

 
” ชูเฟิง แม้ว่าข้าจะหลับไปนาน แต่ข้าก็สามารถรับรู้และได้ยินเสียงสนทนาของทุกคนได้อย่างชัดเจน “
 
 
” ข้ารู้เรื่องราวที่อย่างที่เกิดขึ้นเป็นอย่างดี และข้าก็เชื่อว่า น้องเหม่ย ก็คงเป็นเหมือนกับข้าใช่ไม๊ ? “
 
ตอนนั้น ซูรู่วก็เบิกตากว้าง พร้อมกับกระพริบเบาๆด้วยรอยยิ้ม ขณะที่นางพูดนางก็มองไปที่ ซูเหม่ย
 

 
” ใช่ ข้าเองก็เช่นกัน แม้ว่าข้าจะหลับสนิท แต่ข้าก็ได้ยินเสียงที่เจ้าพูด “
 
 
” และข้าก็รู้ว่า เจ้าทำอะไรบ้างในระหว่างที่พวกเราหลับ “
 
ไม่ได้ลักหลับนะครับ ประมาณว่าสร้างวีรกรรมอะไรไว้บ้าง เพราะพวกนางได้ยินพ่อกับพี่ชายเล่าให้ฟัง
 

 
” ชูเฟิง พาพวกเราไปทะเลตะวันออกด้วยเถอะ แม้เราจะเป็นผู้หญิง แต่เราจะไม่ยอมเป็นตัวถ่วงของเจ้า “
 
 
” และข้าก็ดูเหมือนจะเข้าใจพลังของมุกอัคคีนี้ บอกตามตรงว่าข้าเองก็กลัวพลังอำนาจของมันที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของข้า “
 
 
” ข้าในตอนนี้ คงไม่กลายเป็นภาระของเข้า ข้าสามารถช่วยเจ้าได้นะ พาข้าไปกับเจ้า ข้าอยากจะช่วยจื่อหลิงกลับมาให้ได้ “
 
ซูเหม่ยยื่นหน้าเรียวเล็กเข้าไปใกล้ พร้อมกับคว้ามือของชูเฟิงขณะที่เขย่า เหมือนกับเด็กที่เอาแต่ใจ
 

 
” เหม่ยเอ๋อ นี่เจ้า . . . . “
 
ในตอนนั้น ชูเฟิง รู้สึกสับสนนิดหน่อย เพราะเนื่องจากความสุขนั้นมันเข้ามาอย่างกระทันหัน
 
ไม่เพียงแต่ซูรู่วและซูเหม่ยจะตื่นขึ้นมา พวกนางยังได้รับพลังจากไข่มุกทั้งสอง ซึ่งชูเฟิงเองก็รู้สึกถึงพลังอำนาจและประสิทธิภาพของมันในปัจจุบัน นอกจากนี้พลังวิญญาณของพวกนางยังแข็งแกร่งอย่างมาก อาจพูดได้ว่ามันไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวของเขาเอง
 
ซึ่งชูเฟิงต้องพยายามมาอย่างหนัก อีกทั้งยังผ่านประสบการณ์ที่ยากลำบาก โดยผ่านความเลวร้ายมามากมาย พูดได้ว่าเขานั้นผ่านความเป็นความตายมาอย่างโชกโชนกว่าจะได้รับพลังวิญญาณในระดับนี้มา
 
แต่ซูรู่วและซูเหม่ย เองก็เช่นเดียวกัน แม้ว่าพวกนานจะนอนหลับสนิทเป็นเวลาสองปี แต่พวกนางก็ผ่านความลำบากมาไม่ใช่น้อย เพราะเนื่องจากเวลาที่พวกนางหลับพวกนางต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจึงได้มีทุกวันนี ซึ่งมันก็เป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายไม่ใช่น้อย
 
นี่นับเป็นวาสนา นี่มันเป็นวาสนาจริงๆ สิ่งที่เรียกว่าวาสนา ชูเฟิง เคยเจอมาก่อน แต่มันจิบจ้อยเมื่อเทียบกับพวกนาง
 
แต่สิ่งที่ทำให้ชูเฟิงมีความสุขมากที่สุดไม่ใช่อะไร มันคือตอนที่ซูรู่วและซูเหม่ยหลับไปเป็นเวลา 2 ปี แต่พวกนางนั้นรู้สึกตัวมาตลอดและได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูด
 
พวกนางไม่เพียงแต่รู้เรื่องของ จื่อหลิง พวกนางยังไม่มีท่าทีหึงหวงหรือโวยวายแม้แต่น้อย พวกนางยังเป็นห่วง จื่อหลิง อีกทั้งยังจะช่วยเขา พาจื่อหลิงกลับมา มันทำให้ ชูเฟิง มีความสุขอย่างหาใดเปรียบ
 

 
” ชูเฟิง จื่อหลิงนางเป็นผู้หญิงที่ดี แม้ว่าเราไม่เคยเห็นนาง แต่น้องเหม่ยและข้าก็ได้ยินคำพูดของพวกเจ้าทั้งสอง นางคงเป็นห่วงพวกเรามาก และข้ามั่นใจว่านั้นเป็นเพราะเจ้า ที่เราเป็นห่วงนาง นั้นก็เป็นเพราะเจ้าเหมือนกัน “
 
 
” เราสองพีน้องก็เหมือนแม่นาง จื่อหลิง ตราบใดที่เจ้ามีความสุข พวกเราก็เต็มใจที่จะทำทุกอย่างเพื่อเจ้า “
 
 
” พาเราไปทะเลตะวันออกด้วยนะ “
 
ในเวลานั้น ซูรู่วยังคงพูด นอกจากนี้ใบหน้าที่แสนจะงดงามของนาง ยังแสดงออกถึงความเด็ดเดียว
 

 
” ชูเฟิง พาพวกเราไปเถอะนะ . . . . “
 
ในเวลาเดียวกัน ซูเหม่ยก็ขอร้องด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน
 
เมื่อเผชิญหน้ากับสองสาวงามที่โอบซ้ายขวา แม้วาเขาจะไม่รู้ว่าจะแสดงความรู้สึกออกมายังไง แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะปฏิเสธ ขณะที่เขาสูดลมหายใจพร้อมกับโอบรัดแขนทั้งสองดึงสองสาวงามเข้ามา จากนั้นเขาก็ยิ่มพร้อมกับพูดว่า
 

 
” ได้แน่นอน!!! “
 
ที่มา: