“เจ้ายังไม่เห็นอีกหรือ”
 
ชูเฟิงพูดพร้อมยิ้มเบาๆ
 

 
“เห็นอะไร เจ้าพูดถึงอะไร เจ้าพูดบ้าอะไร”
 
ผู้นำตระกูลหม่าเกรงกลัวอย่างหนัก เขาคิดว่าต่อให้ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งแค่ไหน ก็รับการโจมตีเขาโดยที่ไร้เสียงและยังเอาของจากมือเขาไปไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าชูเฟิงต้องไม่ใช่มนุษย์
 

 
“ข้าคิดว่าเจ้าจะฉลาดกว่านี้ แต่เจ้าก็โง่เหมือนกับพี่ชายเจ้าไม่มีผิด.”
 
ชูเฟิง ยิ้มดูถูก และจากนั้นพระราชวังน้ำแข็งก็เกิดแสงสีทองึ้นอีกครั้ง
 
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้แสงสีทองนั้นไม่มากเท่าแต่ก่อน แม้จะทำให้แสบตา แต่ก็ไม่ถึงขั้นทำให้ผู้คนมองมันไม่ได้
 
ในสถานการณ์เช่นนั้น ผู้คนก็รู้ว่า แสงสีทองนั้นมาจากวิหารน้ำแข็ง โดยมีเส้นสีทองและสัญลักษณ์รวมกันอยู่และวาดเป็นรูปแบบที่ยิ่งใหญ่มาก
 

 
“ช่างเป็นรูปแบบที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้ เจ้าสามารถควบคุมมันได้อย่างไร เจ้าเป็นใครกันแน่”
 
ในตอนนั้น ผู้นำตระกูลหม่าก็สามารถประติดประต่อได้ มันไม่ใช่เพราะพลังของชูเฟิง แต่มันเป็นเพราะรูปแบบนั้นแข็งแกร่ง และเหตุผลที่ชูเฟิงทำเรื่องลึกลับนั่นได้เป็นเพราะเขาอาศัยพลังของรูปแบบวิญญาณสีทอง
 
มันช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก รูปแบบวิญญษณสีทองนี้ ต้องถูกวาดทิ้งไว้โดยผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดทอง และต้องไม่ใช่ผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดทองธรรมดาๆ แน่นอน
 
นอกจากนี้ ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ถูกผนึกไว้ มันเป็นไปไม่ได้ที่ชูเฟิงจะเป็นคนวางเพราะ เขาไม่มีพลังถึงขนาดนั้น รูปแบบนี้ต้องถูกวางโดยผู้เชี่ยวชาญลึกลับเมื่อ 500 ปีก่อนอย่างแน่นอน
 
แต่ ชูเฟิงสามารถควบคุมรูปแบบวิญญาณนี้ได้อย่างไร เขาก็ยังไม่เข้าใจ
 

 
“ข้าบอกแล้วว่าเจ้าโง่ เจ้าก็ยังโง่จริงๆ เจ้าไม่รู้หรือว่ากุญแจนั่นได้ให้พลังที่ควบคุมรูปแบบวิญญาณนี้กับข้ามา”
 
ในตอนนั้นชูเฟิงก็ยิ้มขึ้นมา พร้อมปล่อยแรงกดดันนับไม่ถ้วนออกมา และ ตุ้บ ผู้นำตระกูลหม่าก็ถูกบังคับให้คุกเข่าอยู่กับพื้นพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาไม่เหลือพลังที่จะสู้ต่ออีกแล้ว
 

 
“เจ้าหน้าไม่อาย เจ้ากล้าใช้สิ่งที่ถูกทิ้งไว้โดยบรรพชนตระกูลข้าต่อสู้กับข้า”
 
เมื่อผู้นำตระกูลหม่ารู้ความจริง เขาก็ด่าทอชูเฟิงทันที
 

 
“หน้าไม่อายอย่างนั้นหรือ คนอย่างเจ้ากล้าว่าคนอื่นอย่างนั้นหรือ”
 
ชูเฟิง หัวเราะ และพูดว่า,
 

 
“พูดตามตรงได้เลย ว่าทำไมข้าถึงสามารถควบคุมรูปแบบนี้ได้ นั่นก็ต้องขอขอบคุณเจ้า ถ้าเจ้าไม่ได้เป็นคนไร้ประโยชน์ ผู้อาวุโส หง เซียง ก็คงไม่บอกถึงวิธีควบคุมรูปแบบนี้กับข้าหรอก.”
 
 
“อะไรนะ ท่านหง เซียงอย่างนั้นหรือ เจ้ารู้จักชื่อนี้ได้อย่างไร”
 
 
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ตระกูลหลี่ และ ตระกูลหม่าได้ช่วยชีวิต หง เซียงเอาไว้ เขาจะตอบแทนน้ำใจโดยส่งรูปแบบวิญญาณนี้ให้กับมือศัตรูได้อย่างไร”
 
หลังจากรู้ความจริง ผู้นำตระกูลหม่าก็สับสนอย่างมาก ใบหน้าของเขาตอนนี้ราวกับกลายเป็นขี้เถ้า และ ยากที่จะทำให้ยอมเชื่อความจริง
 

 
“ตอบแทนอย่างนั้นหรือ ใช้ตระกูลพวกเจ้าช่วยผู้อาวุโสเอาไว้ แต่เหตุผลที่ตระกูลเจ้ามีวันนี้ก็เพราะผู้อาวุโส หง เฉียง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณกับบรรพชนของเจ้า.”
 
 
“ถ้าเจ้าหวังว่าเขาจะปกป้อง ตระกูลของเจ้าเพียงเพราะบุญคุณเล็กน้อย มันก็สมควรแล้วที่ผู้อาวุโสหง เซียง จะปล่อยปะละเลยคนไร้ค่าเช่นเจ้า.”
 
 
“ตายซะ วันนี้ข้าจะลบทายาทที่น่ารังเกียจเช่นเจ้าออกจาก ตระกูลหม่า เพราะบรรพชนตระกูลหม่าของเจ้าคงลำบากใจไม่น้อยที่มีทายาทเช่นเจ้า.”
 
หลังจากที่ชูเฟิงพูด ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย และ กดดันให้ผู้นำตระกูลหม่าตกอยู่ในความกลัวอย่างไม่สิ้นสุด
 

 
“อ๊ากกก~~~~~~~~”
 
ภายใต้แรงกดดันที่น่าเกรงขาม ผู้นำตระกูลหม่านั้นไม่เหลือพลังที่จะต่อต้านแล้ว เขาทำได้แค่ปล่อยให้แรงกดดันกดร่างของเขาจนมันบิดเบี้ยง จากนั้นเลือดของเขาก็ไหลออกมา และแม้แต่จิตสำนึกของเขาก็ยังแตกเป็นเสี่ยงๆ นอกจากนี้พลังของเขาก็ถูกดูดกลื่นไปโดยชูเฟิง จนในตอนนี้ผู้นำตระกูลหม่านั้นจมอยู่ในบ่อเลือด
 

 
“นี่มันไม่ดี แล้ว วิ่ง วิ่ง เจ้านั้นมีความสามารถที่น่ากลัวเกินไป แม้แต่ประมุขของเรายังถูกฆ่า ดังนั้นพวกเราไม่สามารถยืนอยู่ในรูปแบบนี้ได้แล้ว!”
 
เมื่อเห็นชูเฟิง ขยี้ ผู้นำตระกูลของพวกเราจมลงบ่อเลือด ผู้คนตระกูลหม่าก็ตกอยู่ในความกลัว ทุกคนไม่สนเรื่องฆ่าคนตระกูลหลี่แล้ว ได้แต่หันหลังกลับแล้ว วิ่งหนี พวกเขานั้นต้องการออกจาสถานที่ที่อันตรายเช่นนี้ ถ้าชูเฟิงฆ่าได้แม้กระทั่งผู้นำตระกูลของเขา แล้วนับประสาอะไรกับพวกเขาล่ะ
 

 
“อ๊ากกก”
 
อย่างไรก็ตาม คนที่หนีออกมานั้นไม่ทันหนีได้กี่ก้าว ก็เผชิญ กับเสียงมังกรคำราม หลังจากนั้นก็มีมังกรฟ้า ลอยลงมาจากฟ้า ขวางทางออกของพวกเขาไว้ และ ก็มีร่างของชูเฟิงยืนอยู่บนมังกรยักษ์ตัวนั้น
 

 
“ผู้คนทั้งหมดฟังคำสั่งของข้า ข้าสามารถปล่อยให้พวกเจ้ามีชีวิตต่อไปได้ แต่ไม่ใช่ 2คนนั้น สิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดก็คือการทรยศ ดังนั้น พวมันสมควรตาย.”
 
ชูเฟิง มองไปที่ คู่รัก ชาปี่ ด้วยสายตาที่เย็นเยือก
 

 
“ฮึ่ม เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร คิดว่าเจ้าจะฆ่าพวกเราก็ทำได้อย่างนั้นหรือ ท้ายที่สุดแล้ว เจ้าก็แค่เด็กเหลือขอในระดับอาณาจักรสวรรค์เท่านั้น ถ้าเจ้าออกจากพื้นที่ของรูปแบบวิญญาณแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าจะเหลืออะไรอีกล่ะ”
 
 
“ทุกคนอย่าไปกลัว ถ้าพวกเราร่วมมือกัน ก็สามารถฆ่าเจ้าเด็กนี้ได้ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ ในตอนนั้น สมบัติทั้งหมดก็เป็นของพวกเรา ทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลหลี่ และ ตรกูลหม่าจะเป็นของพวกเรา!”
 
คู่รัก ชาปี่ พูดขึ่น
 
ผู้คนนั้นเมื่อเห็นทางออกถูกขวางเอาไว้ก็ไม่มีทางเลือก และเมื่อเห็นชูเฟิงอยู่ในระดับ 8 อาณาจักรสวรรค์ พวกเขาก็พร้อมจะสู้ตายกับชูเฟิง
 
อย่างไรก็ตามถ้าพวกเขาแพ้พวกเขาก็ตาย ถ้าพวกเขาชนะพวกเขาก็รวย นอกจากนี้พวกเขารู้สึกว่า โอกาสชนะของพวกเขานั้นมีมากกว่าดังนั้นจึงไม่ยากที่จะตัดสินใจ
 
*วุ่บ*
 
ในตอนนั้น ที่คนตระกูลหม่ากำลังเลือกที่จะตัดสินใจ ชูเฟิงก็ได้ใช้ทักษะมังกรฟ้าทะยานพุ่งไปอยู่ด้านหน้า คู่รัก ชาปี่
 
*ตูม*
 
จากนั้น หมัดของเขาก็ถูกเหวี่ยงไปที่ ร่างของชายชราที่มีชื่อว่า ชา ด้วยหมัดเดียวนั้นชายชราไม่ทันได้ส่งเสียงร้องออกมา วิญญาณของเขาก็ถูกทำลายชูเฟิงพร้อมกับร่างกายที่กลายเป็นหมอกสีเลือด
 

 
“ข้ามีพลังแค่ระดับ 8 อาณาจักรสวรรค์เท่านั้น แต่พวกเจ้าคิดว่าจะฆ่าข้าได้อย่างนั้นหรือ”
 
ชูเฟิงพูดขึ้นมา
 

 
“อ๊ากกกก~~~~~~ เจ้าบัดซบ ข้าจะฆ่าเจ้า”
 
เมื่อเห็นสามีถูกฆ่าไปต่อหน้าหญิงชรานามว่าปี่ ก็โกรธจัดและตะโกนใส่ชูเฟิงด้วยความโกรธ
 

 
“ฮึ่ม ถ้าเจ้าต้องการตายล่ะก็ ข้าจะสนองให้.”
 
ในตอนนั้นท่าทางของชูเฟิงไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เมื่อหญิงชราปี่พุ่งเข้ามาหาเขา มันก็เหมือนกับโยนชีวิตทิ้ง หมัดอีกข้างถูกปล่อยออกมาดังปั้ง เช่นเดียวกับสามี หญิงชราตายอย่างอนาถในพริบตา
 
ที่มา: