บทที่ 727 – ราชานรก
 
 
 
“ปรมาจารย์ ไต้กู๋ ท่านมาทำอะไร !! เพียงแค่เปิดนครที่สาบสูญไม่จำเป็นต้องให้ท่านออกแรง เพียงพวกเราก็เพียงพอ !!”
 
 
 
ขณะที่กล่าวนั้น ใบหน้าของเขาก็ประดับไปด้วยรอยยิ้ม จนใบหน้าของเขากลายเป็นขนมปังนึ่ง 
 
 
 
ในก่อนหน้านี้นางเป็นคนที่หญิงยะโสอย่างมาก แต่เมื่อ ไต้กู๋ ปรากฏตัวออกมานั้น นางก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความยะโสในก่อนหน้านี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย 
 
 
 
นางหวาดกลัวอย่างมาก เพราะการกระทำในก่อนหน้านี้ของ ไต้กู๋ คงจะเกี่ยวข้องกับ ชูเฟิง 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ไต้กู๋ ไม่ได้สนใจนางแม้แต่น้อย เขาเดินออกไปทาง ฉิน ยู่ และกล่าวว่า”
 
 
 
เจ้า !! มานี่ !!””ขะ…ข้า !!”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉิน ยู่ พลันสั่นสะท้นด้วยความหวาดกลัว 
 
 
 
มันเป็นเพราะว่า ชื่อเสียง ไต้กู๋ นั้น ทุกคนต่างรู้จักกันดี ตัวตนของเขาคือบุคคลที่ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะตอแยด้วย ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ของ ฉิน ยู่ หัวหน้าฝ่ายลงทัณฑ์ ผู้ที่กุมชีวิตของเหล่าผู้คนมากมายในสำนักสี่คาบสมุทร ก็ยังโดน ไต้กู๋ จัดการต่อหน้าของเหล่าผู้อาวุโสสำนัก 
 
 
 
หากเรียงลำดับตำแหน่งนั้น หัวหน้าฝ่ายลงทัณฑ์มีตำแหน่งที่สูงส่งอย่างมาก ตำแหน่งของนางเทียบได้กับรองเจ้าสำนัก และเป็นรองเพียงเจ้าสำนักเท่านั้น 
 
 
 
แต่ผู้ที่มีตำแหน่งสูงส่งเช่นนี้ กลัวถูก ไต้กู๋ จัดการ และเมื่ออยู่ต่อหน้า ไต้กู๋ ที่แข็งแกร่ง พวกเขาก็ทำได้เพียงยอมรับชะตากรรมเท่านั้น 
 
 
 
ในความเป็นจริงนั้น แม้ว่า ไต้กู๋ จะเป็นเพียงปรมาจารย์สรรค์เท่านั้น แต่พลังยองเขานั้นมีเพียงเจ้าสำนักเท่านั้นที่เทียบเคียงได้ ความน่ากลัวของ ไต้กู๋ มีมากเกินไป มันอาจกล่าวได้ว่า เขาคือ ราชานรกแห่งสำนักสี่คาบสมุทรก็ว่าได้ 
 
 
 
ดังนั้น ฉิน ยู่ จึงรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก ความหวาดกลัวของเขามันออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็ไม่มีทางเลือก เมื่อเขาถูกเรียกไป เขาจึงทำได้เพียงก้าวออกไป พร้อมกับยิ้มบางๆ ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยความเคารพว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโส ท่านเรียกข้าหรือ !?””เจ้าอยากให้ข้าต้องพูดซ้ำเช่นนั้นรึ !!”
 
 
 
ไต้กู๋ กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา 
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉิน ยู่ ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาก้าวเข้าไปพร้อยรอยยิ้ม ก่อนโค้งคาราวะ และกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโส ท่านมีอะไรให้ศิษย์ผู้นี้รับใช้หรือ !?””เจ้าลองบอกซิว่า ป่ายนี้เป็นของจริง หรือของปลอม !!”
 
 
 
ไต้กู๋ กล่าวถาม พลางชี้ไปที่ป้ายในมือของ ฉิน ยู่ “ข้า…เอิ่ม….!!”
 
 
 
ฉิน ยู่ ตกตะลึงอย่างมาก ในความเป็นจริงนั้น เขาไม่รู้ว่าป้ายนี้เป็นของจริง หรือของปลอม แต่ที่เขากล่าวออกไปว่าป้ายนี้เป็นของปลอม เพื่อหักหน้า ชูเฟิง อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขารู้ดีว่าป้ายนี้ไม่ใช่ของปลอมแม้แต่น้อย 
 
 
 
ฉิน ยู่ รู้สึกเกลียดชังออกมา เขาเกลียดชังตัวเองที่หุนหันจนเกินไป จนกล่าวออกไปเช่นนั้น โดยที่ไม่ได้ตรวจสอบก่อน และในตอนนี้ ไต้กู๋ ก็ได้ตั้งคำถามออกมา และเขาก็จำเป็นที่จะต้องตอบคำถามนี้ 
 
 
 
***** ปัง !! ***** 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เหตุการที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นต่อสายตาของทุกๆ คน ไต้กู๋ ตบไปที่หน้าของ ฉิน ยู่ อย่างรุนแรง 
 
 
 
เสียงดังขึ้นราวกับเสียงของประทัด อีกทั้งยังมีพลังมหาศาลเล็ดบอดออกมา แม้แต่ ฉิน ยู่ ที่มีพลังถึงขั้นจ้าวสงครามระดับสี่ ยังลงไปกองกับพื้น พร้อมกับกะอักเลือดออกมา ใบหน้าด้านซ้ายของเขาปูดบวมขึ้นอย่างชัดเจน มันเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากเลือดที่คั่ง “ลุกขึ้น !!”
 
 
 
ไต้ก๋ ตะโกนออกมา “ขอรับ !!”
 
 
 
ฉิน ยู่ ไม่กล้าที่จะรอช้า เขาไม่กล้าแม้แต่จะเช็ดคราบเลือดออกจากมุมปากของเขา เขารีบลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ ไต้กู๋ ในตอนนี้เขายืนตัวตรงราวกับดินสอ “ข้าถามเจ้าว่า ป้ายนี้เป็นของจริง หรือของปลอม !!”
 
 
 
ไต้กู๋ ชี้ไปที่ป้ายและกล่าวถามอีกครั้ง “เอิ่ม…นี่….”
 
 
 
ฉิน ยู่ เกิดความลังเลอีกครั้ง จากความรู้สึกเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา 
 
 
 
ในช่วงเวลานั้น เขาไม่สนใจภาพพจน์ของเขาอีกต่อไป เขาต้องหาทางออกให้เร็วที่สุด เพราะหากเขาไม่รอดไปจากสถานการณ์ตรงนี้นั้น ด้วยพลังของราชานรกแห่งสำนักสี่คาบสมุทร แม้แต่อาจารย์ของเขาก็ไม่อาจช่วยเหลือเขาได้ ดังนั้น เขาจึงกัดฟันแน่น ก่อนจะกล่าวออกไปว่า”
 
 
 
ผู้อาวุโส มันเป็นของจริง !!”
 
 
 
***** ปัง !! ***** 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ไต้กู๋ ได้ตบไปที่ใบหน้าด้านขวาของเขาอย่างรุนแรง มันรุนแรงยิ่งกว่าในครั้งแรก และไม่ได้มีเพียงเลือดเท่านั้นที่ไหลออกมาจากปากของเขา แต่กลับมีฟันกรามถึงสองซี่ที่หักและหลุดออกมาพร้อมกับเลือด 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ฉิน ยู่ ไม่รู้ว่านี้ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของฝันร้ายของเขา แต่มันเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น 
 
 
 
ไต้กู๋ ก้าวออกไป และเตะไปที่ใบหน้าของ ฉิน ยู่ อย่างรุนแรง จนเขากระเด็นออกมาคุกเข่า 
 
 
 
จากนั้น ไต้กู๋ ก็นั่งลงบนตัวของ ฉิน ยู่ พร้อมกับใช้ฝ่ามือตบไปที่หน้าของเขาอีกครั้ง 
 
 
 
ในขณะที่เขาตบไปที่ใบหน้าของ ฉิน ยู่ เขาก็กล่าวออกมาอีกว่า “ใช่ !! แต่ก่อนหน้านี้เจ้าได้บอกว่ามั้ยเป็นของปลอม เจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยรึไง !! เจ้าอยากตายนักใช่ไหม !!”
 
 
 
ในขณะนั้น ฝูงชนต่างหวาดกลัวอย่างมาก บางคนถึงกลับรู้สึกว่าใบหน้าของพวกเขาถูกตบเช่นกัน 
 
 
 
ไต้กู๋ ทำรุนแรงจนเกินไป เขาตบไปที่ใบหน้าของ ฉิน ยู่ หลายต่อหลายครั้ง จนทั่วบริเวณเปรอะไปด้วยเลือดของ ฉิน ยู่ แต่เขาก็ยังคงตบต่อไปอย่างต่อเนื่อง “อาจารย์ ไต้กู๋ พอเถอะ !! เขากำลังจะตายนะ!!”
 
 
 
เมื่อเห็นใบหน้าของ ฉิน ยู่ บิดเบี้ยวจนแทบจะจำไม่ได้ อาจารย์ของเขา หัวหน้าฝ่ายลงทัณฑ์ก็กล่าวออกมา “เจ้าพูดว่าอะไรนะ !!”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ไต้กู๋ ได้หันกลับมามองที่นางด้วยสายตาเย็นชา “ขะ…ขะ…ข้า…”
 
 
 
ในขณะนั้น หัวหน้าฝ่ายลงทัณฑ์พลันรู้สึกเสียใจอย่างมาก ท้องไส้ของนางเริ่มปั่นป่วน เพราะนางสัมผัสได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของแววตา ไต้กู๋ 
 
 
 
แต่สิ่งที่สำคัญคือ ในขณะนั้น ไต้กู๋ ได้ลุกขึ้นจากร่างของ ฉิน ยู่ และเดินตรงมาที่นาง 
 
 
 
แม้ว่าท่าทางของเขาจะดูตลกในสายตาของคนอื่น แต่ในสายตาของนางกลับมองเห็นเพียง ปิศาจ เท่านั้น “เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ !!”
 
 
 
ไต้กู๋ กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยืยบ เมื่อเขาเดินมาถึงด้านหน้าของนาง “ขะ…ขะ…ข้า….”
 
 
 
แต่หัวหน้าฝ่ายลงทัณฑ์ผู้ที่มีตำแหน่งสูงส่ง กลับมีอาการเช่นเดียวกับ ฉิน ยู่ นั่นคือพูดติดอ่าง จนไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้ 
 
 
 
***** ปัง !! ***** 
 
 
 
ในขณะนั้น ไต้กู๋ ได้ตบไปที่ใบหน้าของนางอย่างรุนแรง เช่นเดียวกับที่เขาตบไปที่ใบหน้าของ ฉิน ยู่ 
 
 
 
นอกจากนี้ ผลก็ยังเป็นเช่นเดียวกัน นั่นคือนางลงไปกองกับพื้น แบะกระเลือดออกมากองหนึ่ง 
 
 
 
เมื่อมองไปที่นางในขณะที่กองอยู่บนพื้นนั้น ใบหน้าของ ไต้กู๋ ไม่ได้แสดงออกถึงความสงสารแม้แต่น้อย เขากล่าวออกมาอย่างเย็นชาว่า”
 
 
 
อย่าคิดว่าข้าไม่กล้าทำอะไรเจ้า เพียงเพราะเจ้าเป็นผู้หญิง !!”
 
 
 
จากนั้น เขาก็กวาดสายตามองมาที่ฝูงชน ก่อนจะกล่าวออกมาว่า “พวกเจ้าคิดว่านี่เป็นเรื่องสนุกเช่นนั้นรึ !!”
 
 
 
***** หวือออ ***** 
 
 
 
ในขณะนั้น ทุกคนต่างก้มหน้างุด ไม่มีใครกล้าที่จะมองไปที่ ไต้กู๋ อีก เพราะพวกเขาต่างหวาดกลัวจากขั้วหัวใจของพวกเขา 
 
 
 
ReaDMGA /////////////////////////////////////////////////// A : สะใจเว้ย!!! 
 
 
 
B : 55555+ สะใจจริงๆนั้นแหละ!!! 
 
 
 
C : . . . . . . . .