บทที่ 726 – ป้ายจริงหรือป้ายปลอม
 
 
 
หลังจากได้ยินคำพูดของ ฉิน ยู๋ อาวุโสก็เข้าใจได้ในทันที นางรีบทิ้งสายตาไปที่ ชูเฟิง และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง “เจ้าไม่ได้เป็นศิษย์ของสำนักสี่คาบสมุทร ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี้ แล้วมาที่นี้ทำไม เจ้ามีเป้าหมายอะไรกันแน่””อาวุโสสู่ นี้คือ สหายของข้า เขามาที่นี้เพื่อเยี่ยมชมสำนัก”
 
 
 
หลังจากทีปรมาจารย์สวรรค์พูด ซูรู่ที่เป็นศิษย์รีบกล่าวออกหน้า เพื่อต้องการปกป้อง ชูเฟิง “ใช่แล้ว เขาชื่อว่า ชูเฟิง เป็นสหายของศิษย์เอง พวกเราเป็นคนพาเขามาที่นี่ . .”
 
 
 
เมื่อเห็นว่าอาจารย์จะอ้าปากพูด พวกจาง เทียนยี่ และ เจียง หวู่ชาง ที่เป็นศิษย์ปรมาจารย์สวรรค์ก็พูดขึ้น เพื่อต้องการให้ ชูเฟิง หลุดออกจากสถานการณ์ที่ยุ่งยากนี้ “ถึงแบบนั้น เขาก็ไม่ควรเข้ามาที่นี้ นอกจากบรรดาศิษย์ปรมาจารย์สวรรค์ ทางเข้านครที่สาปสูญเป็นสถานที่ต้องห้าม ทำไมพวกเขาถึงพาเขามาที่นี่! หรือว่าพวกเจ้าไม่เห็นกฏของสำนักอยู่ในสายตา”
 
 
 
อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์นางเข้าข้าง ฉิน ยู๋ เหมือนกับนางไม่ไว้หน้าปรมาจารย์สวรรค์ และเห็นได้ชัดว่านางไม่ปล่อยให้ ชูเฟิง รอดไปได้ง่ายๆ 
 
 
 
ในเวลานั้น ทุกคนที่ต่างเป็นห่วง ชูเฟิง ได้แต่สาปแช่งภายในใจ ไม่ต้องพูดถึงหน้าของพวก ซูรู่ และคนอื่นๆในตอนนั้น แม้แต่ เหล่าปรมาจารย์ก็มีสีหน้าเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย โดยที่ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงไป 
 
 
 
พื้นที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ต้องห้าม ตามกฏแล้วแม้แต่ศิษย์ของสำนักก็ไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้ ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงคนนอก นอกจากนี้ฝ่ายลงทัณฑ์สามารถตัดสินเอาผิดโดยการปลิดชีวิตได้ หากว่ากันตามกฏและอำนาจในมือ เมื่อนางตั้งคำถามดังกล่าวออกมา แน่นอนว่าไม่มีใครสามารถโต้แย้งได้ “ปรมาจารย์ เนื่องจากศิษย์ของท่านไม่รู้กฏ ดังนั้นท่านต้องเป็นคนสั่งสอนพวกเขา เพราะถึงยังไงพวกเขาคือถือว่าเป็นอัจฉริยะของสำนัก และยังเป็นความภาคภูมิใจของสำนัก หากนึกถึงเหตุผล ข้าเชื่อว่าข้าควรให้โอกาสพวกเขาสักครั้ง วันนี้ข้าจะไม่ลงโทษพวกเขา”
 
 
 
หลังจากอาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์พูดนางก็กวาดสายตามอง ซูรู่และคนอื่นๆ จากนั้นนางก็จ้องชูเฟิงอย่างเย็นชา”
 
 
 
วันนี้ ข้าจะลงโทษเขา เพื่อแสดงให้เห็นว่าคนที่มาสำนักสี่คาบสมุทรของเราไม่อาจทำอะไรตามใจได้ ?””อาวุโส จริงๆแล้ว ชูเฟิง เขาไม่ได้ฝ่าฝืนกฏของสำนัก แต่เขา . . . . . .””หุบปาก ! ! !””เจ้าอยากโดนลงโทษไปกับเขางั้นหรอ”
 
 
 
ตอนนั้น ซูเหม่ยพยายามช่วย ชูเฟิง อธิบาย แต่ก่อนที่นางจะได้กล่าวออกมา อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์ก็ตวาดใส่ 
 
 
 
เห็นว่าอาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์โมโห เพื่อเป็นการปกป้อง ซูเหม่ย อาจารย์ของนางก็รีบเข้ามาห้าม ปรมาจารย์คนอื่นๆก็เช่นกัน เพื่อไม่ได้ศิษย์ของตนได้รับผลกระทบไปกับ ชูเฟิง พวกเขาจึงต้องทำเช่นนี้ “เอาผู้ชาย คนนี้ไปไว้ในคุกซะ”
 
 
 
อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์ตะโกนอีกครั้ง “น้อมรับคำสั่ง”
 
 
 
หลังจากได้ยินคำสั่ง กลุ่มคนสูงอายุ ประมาณ10กว่าคน ก็ก้าวเดินออกมา พวกเขาทำสีหน้าอย่างดุร้อย มุ่งหน้าไปยังทิศทางของ ชูเฟิง โดยมีจุดประสงค์ในการจับกุมเขา
 
 
 
ตอนนั้น ทุกคนต่างคิดว่า จบแล้ว บักเฟิงเอ๋ย แต่ชูเฟิงยังคงอยู่ในความเยือกเย็นดั่งตอนแรก เขาพลิกฝ่ามือของเขา แล้วป้ายบางอย่างก็ปรากฏ จากนั้นเขาก็ตะโกนด้วยเสียงที่ดังว่า”
 
 
 
ข้ามีป้ายคำสั่งของ ปรมาจารย์สวรรค์ ไต้กู๋ ใครกล้าแตะต้องข้า ?!” “อะไรนะ ?! ไต้กู๋งั้นหรอ !!!”
 
 
 
เมื่อ ชูุเฟิง พูดออกมา ตอนนั้นท้องฟ้าที่สดใสพลันมืดครึ้มทันตาเห็น ทุกคนตกใจมาก แม้แต่องค์รักษ์จากฝ่ายลงทัณฑ์เองก็หยุดนิ่งใกล้ๆเขา โดยไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม 
 
 
 
ตอนนั้นอาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์ นางค่อยๆขมวดคิ้ว ด้วยสายตาที่ดุร้าย นางจ้องไปที่ป้ายในมือของ ชูเฟิง โดยไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนต่อจากนี้ โชคร้ายจะตกอยู่ที่ใคร 
 
 
 
ไต้กู๋ คือความผิดเพี้ยนของสำนักสี่คาบสมุทร ไม่ต้องพูดถึงนาง แม้แต่เจ้าสำนักเองก็ไม่กล้าขัดใจเขา แล้วทำไมเด็กธรรมดาๆคนนี้ ถึงมีป้ายแสดงสถานะของคนระดับ ไต้กู๋ ? นางไม่สามารถทำใจให้เชื่อได้ แต่แล้วจู๋ๆก็มีเสียงดังขึ้นมา “ป้ายของอาวุโส ไต้กู๋ งั้นหรอ น่าขัน ทำไมป้ายของอาวุโส ไต้กู๋ ถึงได้มาอยู่กับเจ้า”
 
 
 
ในช่วงเวลาที่หยุดนิ่งนั้น ฉิน ยู๋ ไอสันดานก็เยาะเย้ยออกมาขณะที่กุมมือไปที่อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์จากนั้นก็กล่าวว่า”
 
 
 
อาวุโส ข้าสงสัยว่าป้ายในมือเขาจะเป็นของปลอม เราลองตรวจสอบมันก่อนดีกว่าไม๊ ?””ดีเหมือนกัน!!!”
 
 
 
อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์พยักหน้า ในความเป็นจริงนางก็ไม่เคยเห็นป้ายแสดงตัวตนของไต้กู๋ มาก่อน เพราะว่านางไม่ต้องการจะเห็นมัน ดังนั้นนางจึงไม่รู้ว่า ป้ายในมือของ ชูเฟิง เป็นของจริงหรือของปลอม
 
 
 
หลังจากได้ยินคำพูดของ ฉิน ยู๋ นางยังรู้สึกว่า ชูเฟิง คงทำการวางแผนอะไรมาและเขาต้องการจะได้เข้าไปนครที่สาปสูญ เพราะด้วยนิสัยของ ไต้กู๋ แล้วคงไม่มีทางมอบป้ายที่สำคัญนี้ให้กับใครง่ายๆ หรืออาจบอกว่าเขานั้นไม่เคยมอบมันให้กับใคร 
 
 
 
ดังนั้น อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์ จึงจ้องไปที่ชูเฟิงและตะโกนว่า”
 
 
 
ส่งป้ายมา!!!”
 
 
 
* ฟิ้ววว * ชูเฟิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เพราะเขารู้ดีว่า ป้ายในมือเขาเป็นของแท้ เขาจึงไม่กลัวที่จะให้พวกเขาตรวจสอบ ดังนั้น เมื่อนางพูด เขาก็โยนป้ายให้อาวุโสทันที
 
 
 
* หมับ * แต่ใครจะคิดว่า เมื่อป้ายที่ถูกโยนไปให้อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์ ฉิน ยุ๋ก็ยื่นมือมาคว้า ป้ายนั้นเอาไว้ หลังจากที่เขามองมัน เขาก็กล่าวกับ อาวุโสด้วยสีหน้าที่จริงจัง”
 
 
 
อาวุโส ป้ายแสดงตัวตนของ ไต้กู๋ อันนี้ มันเป็นของปลอม!!!”
 
 
 
“เจ้าพูดบ้าอะไร !?”
 
 
 
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ชูเฟิง โกรธมาก เขาชี้ไปที่หน้าของฉิน ยู๋ และต่อว่า เพราะเขารู้ว่า ฉิน ยู๋ นั้นวางแผนใส่ร้ายเขา
 
 
 
“เจ้าสถุน!!! ไม่เพียงแต่เจ้าจะทำป้ายปลอมของท่าน ไต้กู๋ เจ้ายังกล้าต่อว่า ศิษย์ของสำนักเราอีกงั้นหรอ”
 
 
 
“องครักษ์ ไปจับเด็กนั้นและทำลายการเพาะปลูกของมันซะ อัดมันให้หนักแล้วนำมันไปขังคุก นี้เป็นคำสั่งของหัวหน้าฝ่ายลงทัณฑ์!!!”หลังจากที่ได้ยินว่าป้ายนั้นเป็นของปลอม อาวุโสฝ่ายลงทัณฑ์ก็ละทิ้งบรรยากาศก่อนหน้านี้ไป
 
 
 
“น้อมรับคำสั่ง !”
 
 
 
สำหรับองค์รักษ์ที่ยืนอยู่รอบๆ ชูเฟิง ในตอนนั้นพวกเขาโผเข้าใส่ ชูเฟิง โดยไม่มีการลังเล พวกเขาทั้งหมดปล่อยออร่าระดับจ้าวสงคราม เพื่อที่จำดำเนินการทำลายการเพาะปลูกของเขา
 
 
 
“ข้าที่มันกล้าแตะต้องเขา!!! ข้าจะตัดมือมันทิ้งซะ!!!”
 
 
 
ในตอนนั้น ก็มีเสียงตะโกนของชายชราระเบิดดังเข้ามา เสียงนั้นทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องราวกับอาพเตอร์ช็อคที่ญี่ปุ่น
 
 
 
ในเวลาพร้อมกันนั้น ก็มีชราชราขาเดียวปรากฏอยู่เบื้องหน้าของ ชูเฟิง ขณะที่ปล่อยออร่าอันมหาศาลออกมา
 
 
 
ออร่านั้นกวาดทุกสิ่งอย่างรอบๆโดยพลังที่ไร้ขีดจำกัด ตอนนั้น องครักษ์หลายสิบคนที่ล้อม ชูเฟิง ก็ถูกซัดกระเด็นออกไปหลายสิบไมล์
 
 
 
“ปรมาจารย์ ไต้กู๋ ? ? ?!!”
 
 
 
เห็นฉากแบบนั้นมันทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างมาก และเมื่อได้เห็นคนที่อยู่เบื้องหน้า ชูเฟิง พวกเขาตกใจกันจนทำไรแทบไม่ถูก เพราะทุกคนรู้ดีว่าคนๆนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากผู้นำของ 10 ปรามาจารย์สวรรค์ ท่าน ไต้กู๋
 
 
 
“ไต้กู๋!!! เขามาที่นี่ทำไม ? หรือว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับเด็กที่ชื่อ ชูเฟิง จริงๆ !!”
 
 
 
“บ้าน้า เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้หรอก!!! ข้ารู้ดีว่าไต้กู๋ เป็นคนยังไง เขาไม่สนใจแม้กระทั้งศิษย์คนไหนๆในสำนัก แล้วทำไมเขาถึงได้สนใจคนนอก ?!”
 
 
 
เมื่อเห็น ไต้กู๋ ผิวของทุกคนก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ทุกคนที่อยู่ในตำแหน่งคอยเฝ้าดู มีใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความตกใจ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ไต้กู๋ นั้นจริงๆแล้วจะช่วยเหลือ ชูเฟิง
 
 
 
ส่วนซูรู่ และ คนอื่นๆ พวกเขามีใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข เพราะพวกเขาทุกคนรู้ดีว่า ไต้กู๋ มีประสิทธิภาพและอำนาจมากแค่ไหนภายในสำนักสี่คาบสมุทร นับตั้งแต่เขาปรากฏตัวออกมา ก็ไม่มีใครสามารถทำไรชูเฟิงได้ 
 
 
 
ReaDMGA///////////////////////////////////////////////////A : มีใครกล้าซ่าอีกไม๊??!!!
 
 
 
C : มี!!! 
 
 
 
A : ใคร???!!!
 
 
 
C : โซดา ช้าง ซ่าทุกหยด!!!
 
 
 
B : สถานะการณ์นี้มืงยังจะคิดกันได้ เร็วๆอย่าพูดมากงานล้นมือ เด๋วไม่นานพวกเราจะได้ย้ายบ้านกันละ!!!
 
 
 
C : ลาบแซบ!!!
 
 
 
B : นั้นคำพูดกู!!!