Chapter 224: Accidental Assistance Seeing Buggy again made Lu Li feel a little introspective
บทที่ 224: การให้ความช่วยเหลือโดยอุบัติเหตุการได้เห็น Buggy อีกครั้งทำให้ Lu Li รู้สึกวิตกจริตเล็กน้อย
 Ever since he experienced rebirth, he never thought to look for this person again
นับตั้งแต่ที่เขาได้รับประสบการณ์การเกิดใหม่เขาไม่เคยคิดจะหาคนนี้อีก
 In his eyes, it didn’t matter to him whether this person was alive or dead
ในสายตาของเขามันไม่สำคัญกับเขาว่าคนนี้มีชีวิตอยู่หรือตาย
Buggy was wearing blue work overalls
Buggy สวมชุดทำงานสีน้ำเงิน
 It looked like he just got out as there was a ragtag band of young people following him
ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งออกไปขณะที่มีกลุ่มคนหนุ่มสาวติดตามเขาอยู่
The people around were avoiding the crowd
คนรอบ ๆ กำลังหลีกเลี่ยงฝูงชน
 A few heavily armed security guards were carefully watching them
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ติดตั้งอาวุธหนักบางส่วนได้เฝ้าดูพวกเขาอย่างรอบคอบ
 Lu Li couldn’t pretend like he didn’t see them, so he walked over holding his sisters hand
Lu Li ไม่สามารถหลอกว่าเขาไม่ได้เห็นพวกเขาดังนั้นเขาจึงเดินไปจับมือน้องสาวของเขา
“Ah, Xin Xin, it’s been a while - you’ve grown,” Buggy was a very charming, mild mannered, and learned person
"อา, ซินซิน, มันเป็นช่วงเวลาที่คุณเติบโตขึ้น" Buggy เป็นคนที่มีเสน่ห์มีมารยาทและเรียนรู้มาก
 He even sounded more scholarly then Lu Li, though he hadn’t actually read many books
เขาฟังถึงนักวิชาการมากกว่า Lu Li แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้อ่านหนังสือหลายเล่มก็ตาม
“Big bro Buggy,” Lu Xin called out
"บิ๊กโบรกเกอร์" ลูซินโทรออก
“If you dare touch her, I’ll make you talk to her whilst lying on the ground,” warned Lu Li
"ถ้าคุณกล้าที่จะสัมผัสเธอฉันจะทำให้คุณพูดคุยกับเธอขณะนอนบนพื้น" เตือน Lu Li
Buggy, who had planned to touch Lu Xin’s head, stiffened for a moment before retracting his hand
Buggy ผู้วางแผนที่จะสัมผัสหัวของ Lu Xin, แข็งตัวสักครู่ก่อนที่จะหดมือ
“You aren’t supposed to be here; you better leave,” Lu Li added
"คุณไม่ควรจะอยู่ที่นี่; 
“Just because we are poor?” Buggy raised his brow; he didn’t have a good temper
"เพราะเรายากจน?" Buggy ยกคิ้วขึ้น 
 “You aren’t poor people, don’t insult those who actually are poor
"คุณไม่ใช่คนยากจนอย่าดูถูกคนที่ยากจนจริงๆ
 You guys are degenerates
พวกคุณเลวทราม
 Speak now if you want something; Xin Xin’s class is about to start,” Lu Li was being impatient but he also felt like he was speaking the truth
พูดตอนนี้ถ้าคุณต้องการบางสิ่งบางอย่าง 
“I’m here to thank you,” Buggy said as he remembered the purpose of his visit; he appeared weaker
"ฉันอยู่ที่นี่เพื่อขอบคุณคุณ" Buggy กล่าวในขณะที่เขาจำได้ว่าจุดประสงค์ของการเยี่ยมชมของเขา; 
Lu Li shook his head
Lu Li ส่ายหัว
 “There’s no need
"ไม่จำเป็นต้องมี
 I had hoped you would die in jail
ฉันหวังว่าคุณจะตายในคุก
 If there isn’t anything else, I’ll be going
ถ้าไม่มีอะไรอื่นฉันจะไป
 You go do your thing; don’t look for me or contact Xin Xin again
คุณไปทำสิ่งที่คุณ; 
 Otherwise…”“Didn’t you say we are brothers?” Buggy asked while tilting his head
มิฉะนั้น ... "" คุณไม่ได้บอกว่าเราเป็นพี่น้องกัน? "Buggy ถามขณะเอียงศีรษะ
When he tilted his head, his initially calm look turned stubborn
เมื่อเขาเอียงศีรษะของเขา
 He was just like his father; Lu Li heard that Buggy’s father had been killed because of this same provocativeness
เขาเป็นเหมือนพ่อของเขา 
 “I’ll acknowledge that we are brothers when you die,” Lu Li didn’t want to say anymore as he pulled his sister away
"ฉันจะยอมรับว่าเราเป็นพี่น้องกันเมื่อคุณตาย" ลูลีไม่อยากพูดอีกต่อไปขณะที่เขาดึงน้องสาวออกไป
The atmosphere was tense, mostly because Lu Li’s words were just too blunt
บรรยากาศก็เครียดมากเพราะคำพูดของ Lu Li เป็นเรื่องที่ทื่อเกินไป
Lu Xin didn’t dare to say anything either, though she had always felt like Big Bro Buggy was always good to her
ลูซินไม่กล้าพูดอะไรอย่างนั้นแม้ว่าเธอจะรู้สึกเหมือน Broker Big Bro เสมอดีกับเธอ
But, she also knew that her brother didn’t like Big Bro Buggy
แต่เธอก็รู้ว่าพี่ชายของเธอไม่ชอบ Big Bro Buggy
 If she talked to him too much, her brother would get angry and he would sometimes hit Big Bro Buggy
ถ้าเธอพูดกับเขามากเกินไปพี่ชายของเธอจะโกรธและบางครั้งเขาก็จะโดน Big Bro Buggy
He would actually hit him too with enough force to draw blood
เขาจะตีเขาด้วยแรงพอที่จะดึงเลือด
“Is it not enough that I was wrong?” Buggy called out
"มันไม่เพียงพอหรือที่ฉันผิด?" Buggy โทรออก
Lu Li’s lips twitched but he didn’t turn his back
ริมฝีปากของลูลี่หงุดหงิด แต่เขาไม่หันหลังให้เขา
“I’m here to borrow some money for my underlings,” Buggy was getting anxious
"ฉันมาที่นี่เพื่อยืมเงินให้กับลูกน้องของฉัน" Buggy กำลังกังวลอยู่
 His group of followers were following behind him, and the scene was quite spectacular
กลุ่มผู้ติดตามของเขาเดินตามหลังเขาและฉากนั้นก็ค่อนข้างตื่นเต้น
 A police car drew near and stopped by the road
รถตำรวจเข้ามาใกล้และหยุดลงตามถนน
 The window then rolled down to reveal the faces of two policemen
หน้าต่างนั้นกลิ้งลงมาเพื่อเผยให้เห็นใบหน้าของตำรวจสองคน
“I don’t owe you any money,” Lu Li responded
"ฉันไม่ได้เป็นหนี้คุณเงิน" Lu Li ตอบ
“Brother…” Lu Xin was being pulled by her brother but she kept trying to turn back
"บราเดอร์ ... " ลูซินถูกดึงโดยพี่ชายของเธอ แต่เธอก็ยังพยายามที่จะหันหลังกลับ
She actually knew most of these people
เธอรู้ดีว่าคนเหล่านี้ส่วนใหญ่
 She had grown up with Buggy in Aunty Niu’s house and these people were mostly the kids from the area
เธอเติบโตขึ้นมาพร้อมกับ Buggy ในบ้าน Aunty Niu และคนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นเด็ก ๆ จากพื้นที่
They were all children stricken by poverty
พวกเขาเป็นเด็กทุกคนที่ยากจน
Some of them were the same age or younger than Lu Xin
บางคนอายุเท่ากันหรืออายุน้อยกว่าลูซิน
 “What do you want to do?” Lu Li asked helplessly as he stopped walking
"คุณอยากจะทำอะไร?" ลูหลี่ถามอย่างไม่มีประโยชน์ขณะที่เขาหยุดเดิน
His sister had a soft heart, but when he looked at his sister, his heart was even softer
น้องสาวของเขามีใจอ่อน แต่เมื่อเขามองไปที่น้องสาวของเขาหัวใจของเขานุ่มนวลขึ้น
He was going to send her to school before coming back to work something out
เขาจะส่งเธอไปโรงเรียนก่อนที่จะกลับมาทำงานอะไรบางอย่าง
“I don’t intend to integrate into society; I want to start a studio – a game studio,” Buggy said in an upright posture
"ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะผสานเข้ากับสังคม 
“Will they rely on you?” Lu Li made no attempt to disguise his contempt
"พวกเขาจะพึ่งพาคุณหรือไม่?" ลูหลี่ไม่ได้พยายามปกปิดการดูหมิ่นของเขา
“Yes, these guys are all with me and I can’t let them go hungry
"ใช่คนเหล่านี้อยู่กับฉันทั้งหมดและฉันไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาหิวได้
 Lend me some money and I’ll pay it back after some time
ให้ยืมเงินบางส่วนและฉันจะจ่ายเงินคืนหลังจากบางเวลา
” Buggy’s face went red; he had previously refused to beg no matter what
"หน้าของ Buggy สีแดง; 
Lu Li was silent
Lu Li เงียบ
 He didn’t want to do it, but seeing this person had troubled his heart
เขาไม่ต้องการที่จะทำ แต่เห็นคนที่มีปัญหาหัวใจของเขา
But he had to admit that if this was really his plan and Aunty Niu knew about it from the afterlife, she would finally be able to rest peacefully
แต่เขาต้องยอมรับว่าถ้านี่เป็นแผนของเขาและคุณหญิงนุ้ยรู้เรื่องนี้จากชีวิตหลังความตายในที่สุดเธอก็จะสามารถพักผ่อนได้อย่างสงบ
 “How much do you need?”“I’ve already done the research
"เท่าไหร่ที่คุณต้องการ?" "ฉันได้ทำวิจัยแล้ว
 I need to rent out a small warehouse and each helmet will cost 3000
ฉันต้องการเช่าคลังสินค้าขนาดเล็กและหมวกกันน็อกแต่ละตัวจะมีราคา 3000
 We have 59 people so I’ll need to borrow 250,000…” It looked like Buggy had already thought about this beforehand
เรามี 59 คนดังนั้นฉันจะต้องยืม 250,000 ... "ดูเหมือน Buggy เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน
“What else have you researched?” sneered Lu Li
"คุณมีงานวิจัยอะไรอีก?" เยาะเย้ย Lu Li
“I’ve also researched that you are doing really well in your current game; you’re the number 1 expert,” Buggy had a weird look on his face
"ฉันได้ค้นคว้าว่าคุณกำลังทำผลงานได้ดีในเกมปัจจุบันของคุณ 
 Previously he had always held Lu Li in contempt, thinking that he was useless
ก่อนหน้านี้เขาเคยถือ Lu Li ด้วยความชิงชังคิดว่าเขาไร้ประโยชน์
But, he didn’t think he was that much different from Lu Li either
แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะแตกต่างจาก Lu Li มากนัก
 Seeing that Lu Li was doing so well, he thought that he wouldn’t do too badly if he brought his own crew
เห็นว่าลูลี่ทำดีแล้วเขาคิดว่าเขาจะทำไม่ดีถ้าเขานำลูกเรือของตัวเอง
 “Do you think the game will be easy?” Lu Li knew him all too well
"คุณคิดว่าเกมจะทำได้ง่ายหรือไม่?" ลูหลี่รู้ว่าเขาเป็นอย่างดี
“At least we’ll be able to feed ourselves,” Buggy said firmly as he looked around at his subordinates
"อย่างน้อยเราก็สามารถที่จะเลี้ยงตัวเองได้" Buggy กล่าวอย่างแน่นหนาขณะที่มองไปที่ผู้ใต้บังคับบัญชา
“Brother Lu, please help us out
"บราเดอร์ลูโปรดช่วยเราด้วย
 We’ll work hard on earning gold and make enough to return it to you,” assured Blacky, who was standing behind Buggy
เราจะทุ่มเทให้กับการหารายได้จากทองคำและเพียงพอที่จะคืนให้กับคุณ "Blacky มั่นใจยืนอยู่ข้างหลัง Buggy
“Big bro, how about we just lend him the money first,” Lu Xin softly spoke into Lu Li’s ear
"พี่บิ๊กพวกเราแค่ให้ยืมเงินก่อน" ลูซินพูดเบา ๆ ลงหูของลูลี่
 “If he can make money, then he’ll stop doing bad things
"ถ้าเขาสามารถทำเงินได้เขาก็จะหยุดทำสิ่งที่ไม่ดี
“This has nothing to do with you,” Lu Li gently glared at his sister for a moment
"นี่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ" หลี่ลีเหลือบมองน้องสาวของเขาอย่างช้าๆสักครู่
“You can set a deadline and if I don’t return the money then you can report me to the police and send me to jail,” said Buggy
"คุณสามารถกำหนดเส้นตายและถ้าฉันไม่คืนเงินแล้วคุณสามารถรายงานฉันให้ตำรวจและส่งฉันไปที่คุก" Buggy กล่าว
“I can lend you the money,” Lu Li said after some thinking, “But I have a condition
"ฉันสามารถให้คุณยืมเงินได้" หลี่หลี่กล่าวหลังจากที่คิดว่า "แต่ฉันมีอาการ
”“Tell us, I will do anything,” Buggy responded as he patted his chest
"" บอกเราว่าฉันจะทำอะไร "Buggy ตอบขณะที่เขาตบหน้าอกของเขา
“You can do whatever you want in game, but when the time comes, I will need you to unconditionally do what I tell you without any questions
"คุณสามารถทำทุกอย่างที่คุณต้องการในเกม แต่เมื่อถึงเวลาผมจะต้องการให้คุณทำสิ่งที่ฉันบอกโดยปราศจากข้อสงสัย
”Buggy’s complexion turned a little dark, he knit his eyebrow and asked, “What kind of things?”“Haha, if you want to continue to have the same kind of authority as a gang leader, I recommend you get out now, Buggy
"ผิวของ Buggy เปลี่ยนไปนิดหน่อยแล้วเขาก็ถักคิ้วขึ้นและถามว่า" อะไรแบบนี้? "" ฮ่า ๆ ถ้าคุณอยากจะมีอำนาจเหมือนหัวหน้าแก๊งต่อไปผมขอแนะนำให้คุณออกไปตอนนี้ Buggy
 I, Lu Li, don’t owe you anything,” said Lu Li coldly
ฉันลูลี่ไม่ได้เป็นหนี้อะไรคุณ "หลี่เหลียงพูดอย่างเย็นชา
“I’ll… think about it…” Buggy said with astonishment
"ฉันจะ ... คิดถึงเรื่องนี้ ... " Buggy กล่าวด้วยความประหลาดใจ
“Why should I give you time to consider it? Buggy, everyone has to pay for what they’ve done
"ทำไมฉันจึงควรให้เวลาคุณพิจารณา? 
 Especially for us who have come out of the Common District, none of us believe that there is such a thing as a free meal
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพวกเราที่ได้ออกจากเขตการปกครองร่วมกันพวกเราไม่มีใครเชื่อว่ามีสิ่งหนึ่งที่เป็นอาหารฟรี
”Lu Li hadn’t actually thought about anything for them to do; he just didn’t want to let him borrow the money so easily
"ลูหลี่ไม่เคยนึกถึงอะไรที่จะทำ 
He was already riddled with debt
เขาพึมพำกับหนี้
 If it weren’t for his mother, then Lu Li wouldn’t have cared about his attempt at redemption
ถ้าไม่ใช่สำหรับแม่ของเขา Lu Li คงจะไม่สนใจเรื่องความพยายามของเขาในการไถ่ถอน
 What did it have to do with him?Moreover, Lu Li didn’t want to be too ruthless in front of his sister
มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาบ้างล่ะ Lu Li ไม่ต้องการที่จะเหี้ยมโหดเกินไปต่อหน้าพี่สาวของเขา
Buggy looked like a deflated ball as he smiled bitterly
Buggy ดูเหมือนลูกบอลที่ยุบตัวขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่น
 “You’re right, Lu Li
"คุณพูดถูก Lu Li
 I was the one who taught you that truth, and it seems I have forgotten it
ฉันเป็นคนที่สอนคุณถึงความจริงนั้นและดูเหมือนว่าฉันลืมมันไป
” “If you agree, leave an account number and I’ll send the money,” Lu Li said as he held his sister’s hand
"ถ้าคุณเห็นด้วยให้ออกจากเลขบัญชีและฉันจะส่งเงิน" หลี่หลี่กล่าวขณะที่เขาจับมือน้องสาวของเขา
 “And don’t approach Xin Xin again
"และอย่าเข้าใกล้ซินซินอีกต่อไป
 If I find out that you’ve contacted Xin Xin, all our agreements are void
หากพบว่าคุณได้ติดต่อ Xin Xin แล้วข้อตกลงทั้งหมดของเราจะเป็นโมฆะ
“Lu Li…” Buggy gave Lu Li his account number and wanted to say something else, but he hesitated
"Lu Li ... " Buggy ให้ Lu Li หมายเลขบัญชีของเขาและต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาลังเล
 He finally waved his hand and left with the group of people
ในที่สุดเขาก็โบกมือไปและทิ้งไว้กับกลุ่มคน
He knew that Lu Li cared about Lu Xin, but he didn’t know that he cared so much
เขารู้ว่าลูลี่ห่วงใยลูซิน แต่เขาไม่ทราบว่าเขาห่วงใยมากนัก
Many years ago, he had cracked a joke
หลายปีมาแล้วเขาได้แตกเป็นเรื่องตลก
 But he didn’t realize that Lu Li would hate him for so many years because of it
แต่เขาไม่ได้ตระหนักว่าลูหลี่จะเกลียดเขามาหลายปีแล้ว
He couldn’t even remember how long ago it was but it must have been more than 10 years ago
เขาจำไม่ได้ว่านานมาแล้วแค่ไหน แต่ก็ต้องมีมานานกว่า 10 ปีแล้ว
 One day he had ripped some money off their neighbor and bought some candy
อยู่มาวันหนึ่งเขาได้ฉีกเงินออกจากเพื่อนบ้านและซื้อลูกกวาด
 “Xin Xin, if you like the candy so much, you can marry Big Bro Buggy and I’ll buy it for you every day
"ซินซินถ้าคุณชอบลูกกวาดมากคุณสามารถแต่งงานกับ Big Bro Buggy และฉันจะซื้อให้คุณทุกวัน
”Xin Xin was focused on eating the candy, and before she could even say anything, Lu Li had already dragged off poor Buggy by the hair
"ซินซินกำลังจดจ่ออยู่กับการกินลูกกวาดและก่อนที่เธอจะสามารถพูดอะไรได้ Lu Li ได้ลากเส้นจากรถที่ไม่ดีมาให้ผม
 They fought and from that day on they would look for any reason to fight each other
พวกเขาต่อสู้และตั้งแต่วันที่พวกเขาจะมองหาเหตุผลที่จะต่อสู้กับแต่ละอื่น ๆ
After the incident with Aunty Niu, the two grew even further apart
หลังจากเกิดเหตุกับคุณหญิงนุ้ยทั้งสองก็แยกตัวออกห่างกันมากขึ้น
Buggy didn’t even dare to look at Lu Xin
Buggy ไม่กล้ามอง Lu Xin เลย
 When he encountered her, he would just turn and walk away
เมื่อเขาพบเธอเขาก็จะหันกลับและเดินออกไป
It would be a disaster if Lu Li saw him
มันจะเป็นภัยพิบัติถ้าลูลี่เห็นเขา
But it was clearly just a joke - Buggy wasn’t a pedophile
แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่เรื่องตลก - Buggy ไม่ได้เป็นเฒ่าหัวงู