Chapter 5 Chapter 5: Human Scalp Translator: CatCyan  Editor: Zayn It was not until morning when Su Bai finally fell asleep
บทที่ 5 บทที่ 5: มนุษย์หนังศีรษะนักแปล: CatCyan Editor: Zayn มันไม่ใช่จนกระทั่งเช้าเมื่อ Su Bai หลับไปในที่สุด
 All kinds of ideas were coming and going in his mind
ความคิดทุกอย่างเริ่มเข้ามาในจิตใจของเขา
 Only at this moment did Su Bai realize that his strong mentality, which he had been proud of, was in fact, so weak
เฉพาะในขณะนี้ Su Bai รู้ว่าความคิดที่แข็งแกร่งของเขาซึ่งเขารู้สึกภาคภูมิใจเป็นจริงอ่อนแอมาก
 He had a few dreams
เขาฝันสองสามครั้ง
 In those dreams, the white-collar lady was everywhere, sneering at him with the knife in her chest
ในความฝันเหล่านั้นผู้หญิงที่ปกขาวอยู่ทุกหนทุกแห่งและเยาะเย้ยเขาด้วยมีดที่หน้าอกของเธอ
 And there was that deep leisurely voice of that “Dreadful Radio”
และมีเสียงดังว่า "Dreadful Radio"
 It was already noon when Su Bai woke up with a terrible headache
ตอนเที่ยงวัน Su Bai ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวที่น่ากลัว
 He pushed away his PC and opened his curtain
เขาผลักดันเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาและเปิดม่านของเขา
 A man in a police uniform was sitting on the opposite lower bed
ชายคนหนึ่งในชุดตำรวจกำลังนั่งอยู่บนเตียงล่างตรงข้าม
 Immediately, Su Bai’s arms trembled and his breath became difficult due to a sudden nervousness
ทันทีแขนของซูบังสั่นและลมหายใจของเขากลายเป็นเรื่องยากเนื่องจากความกระวนกระวายใจอย่างฉับพลัน
 Then the cop raised his head to show his young smiling face
จากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจเงยหน้าขึ้นเพื่อแสดงใบหน้ายิ้มเล็ก ๆ ของเขา
 “Sweetheart, I scared you, didn’t I?” Chu Zhao put on an expression of “I didn’t mean to”
"รักฉันกลัวคุณฉันไม่?" Chu Zhao ใส่ในการแสดงออกของ "ฉันไม่ได้หมายถึง"
 Su Bai took a deep breath to stop himself from beating Chu Zhao
Su Bai ได้หายใจเข้าลึก ๆ เพื่อหยุดยั้งตัวชู Zhao
 He tidied his bed and then climbed down with his cellphone
เขาหย่อนเตียงแล้วปีนลงไปกับมือถือของเขา
 “Come on, have some food
"เอามากินอาหารบ้าง
 I brought you some take-out
ฉันพาคุณออกไปบ้าง
” Chu Zhao pointed to the bags on the desk
"ชู Zhao ชี้ไปที่ถุงบนโต๊ะ
 Su Bai shook his head “I think I’ve lost my appetite
Su Bai ส่ายหัว "ฉันคิดว่าฉันรู้สึกหิวกระหาย
” Chu Zhao was a little surprised: “This is not your first kill so why do you look even worse than that day?” Su Bai licked his lips
"จู่โจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณฆ่าเพราะงั้นทำไมคุณดูแย่ยิ่งกว่าวันนั้นล่ะ? "ซูบังเลียริมฝีปาก
 He was not sure whether he should tell Chu Zhao about the Dreadful Radio
เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรจะบอก Chu Zhao เกี่ยวกับ Dreadful Radio
 Murders and dead people were nothing special to them or to their little club
ฆาตกรรมและคนตายไม่มีอะไรพิเศษสำหรับพวกเขาหรือสโมสรเล็ก ๆ ของพวกเขา
 But Dreadful Radio was obviously something beyond their knowledge
แต่วิทยุที่น่ากลัวเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดนอกเหนือความรู้ของพวกเขา
 If he let it out, would the others in the club think he was losing his mind? Would they consider him crazy? The club was less than a year old and had only four members
ถ้าปล่อยให้คนอื่น ๆ ในสโมสรคิดว่าเขาเสียใจ? 
 None of them had much experience; they even seemed very immature and yet, they were bold enough to set up an organization to do such dirty jobs
ไม่มีใครมีประสบการณ์มาก 
 Therefore, if any one of these four people had any problem, the other three would be influenced
ดังนั้นถ้าหนึ่งในสี่คนนี้มีปัญหาใด ๆ อีกสามคนจะได้รับอิทธิพล
 If they considered him uncontrollable or a psychopath starting to have hallucinations, what would they do to him? Sometimes, even Su Bai himself thought it was ridiculous: four young men had set up this club out of passion and even after more than ten people had died because of this club, it was still so simple and so inattentive
หากพวกเขาคิดว่าเขาไม่สามารถควบคุมได้หรือคนที่เป็นโรคจิตเริ่มมีภาพหลอนคุณจะทำอะไรกับเขา? 
 “It was confirmed as an accident, so you don’t have to feel stressful
"มันได้รับการยืนยันว่าเป็นอุบัติเหตุดังนั้นคุณจึงไม่ต้องรู้สึกเครียด
 There was not even a relevant investigation or anything
ยังไม่มีการสอบสวนหรืออะไรที่เกี่ยวข้อง
 Nobody would track you down, even if you had left piles of tracks outside the nightclub like an old dog
ไม่มีใครติดตามคุณได้แม้ว่าคุณจะทิ้งร่องรอยไว้ข้างนอกไนท์คลับเช่นเดียวกับสุนัขตัวเก่า
” “That’s not what I’m worried about
"" ไม่ใช่เรื่องที่ฉันห่วง
” Su Bai waved his hand and then took his towel and basin
"Su Bai โบกมือแล้วเอาผ้าเช็ดตัวและอ่างล้างหน้า
 “Wait another moment for me
"รอสักครู่ให้ฉัน
 I’ll go clean myself
ฉันจะไปทำความสะอาดตัวเอง
” Chu Zhao nodded
"ชู Zhao พยักหน้า
   In the public washroom, after brushing his teeth, Su Bai dipped his face into a basin of cold water and then suddenly raised his head, splashing water everywhere
ในห้องน้ำสาธารณะหลังจากแปรงฟันแล้วซูบังหยิบใบหน้าของเขาลงในอ่างน้ำเย็นและจากนั้นก็ยกศีรษะของเขาขึ้นน้ำ
 Then he dried his face with the towel, took his stuff and went out of the washroom
จากนั้นเขาก็เช็ดใบหน้าด้วยผ้าเช็ดตัวเอาผ้าของเขาออกจากห้องน้ำ
 But just at that time, a short student ran into Su Bai
แต่ในเวลานั้นนักเรียนสั้น ๆ ก็วิ่งเข้าไปใน Su Bai
 Su Bai backed several steps, while the short guy fell down with all his clothes wet
Su Bai ได้รับการสนับสนุนหลายขั้นตอนในขณะที่คนที่แต่งตัวประหลาดสั้นล้มลงกับเสื้อผ้าของเขาเปียก
 “Sorry! I’m sorry!” The short guy immediately got up and apologized
“ขออภัย! 
 Su Bai nodded and went back to his room, ignoring the incident
Su Bai พยักหน้าและเดินกลับไปที่ห้องของเขาโดยละเลยเหตุการณ์
 In the room, Chu Zhao was still enjoying reading a book on criminal psychology, which had been lying on Su Bai’s desk
ในห้องพัก Chu Zhao ยังคงมีความสุขกับการอ่านหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยาอาชญากรรมซึ่งกำลังนอนอยู่บนโต๊ะของซูบัง
 “You seem so leisurely, reading in my room
"คุณดูสบาย ๆ อ่านอยู่ในห้องของฉัน
 Are you taking today off?” “I happen to be on a mission here
วันนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่หรือเปล่า? "" ฉันอยู่ในภารกิจที่นี่
” “Interviewing students?” “Exactly, interviewing students
"" การสัมภาษณ์นักเรียน? "" ตรงกับการสัมภาษณ์นักเรียน
” “So you’re just killing time in my room?” “There is nothing to interview about
"" คุณแค่ฆ่าเวลาในห้องของฉัน? "" ไม่มีอะไรที่ต้องสัมภาษณ์
 Three ‘Silent Mentors’ were missing in succession from the lab
สาม 'Silent Mentors' หายไปอย่างต่อเนื่องจากห้องแล็บ
” Chu Zhao forced a smile
"จู Zhao บังคับรอยยิ้ม
 “I can’t just go ask a random student in the campus: ‘Hello, have you seen any dead bodies around?’, can I?” Su Bai walked to the window while changing his clothes
"ฉันไม่สามารถไปขอให้นักเรียนสุ่มในมหาวิทยาลัย: 'สวัสดี, คุณได้เห็นศพใด ๆ รอบ?' ฉันสามารถ?" Su Bai เดินไปที่หน้าต่างในขณะที่การเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
 Behind the old dormitory was a large playground
หลังหอพักเก่าเป็นสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่
 He saw two cops in uniform there, interviewing the students
เขาเห็นตำรวจสองในเครื่องแบบที่นั่นและสัมภาษณ์นักเรียน
 “Others do the job while you just hang out
"คนอื่น ๆ ทำงานในขณะที่คุณเพิ่งออกไปเที่ยว
 It is such an evil society filled with competition of family backgrounds
เป็นสังคมที่ชั่วร้ายที่เต็มไปด้วยการแข่งขันของครอบครัว
” Said Su Bai
กล่าวว่า Su Bai
 “Come on, bro
"มานาย
 You are the last person to say so
คุณเป็นคนสุดท้ายที่จะพูดเช่นนั้น
 You know I was forced by my father
คุณรู้ว่าฉันถูกพ่อของฉันถูกบังคับ
 Since I was a kid, every time I did something wrong, when he got home, he would waste no time taking off his uniform; just draw out his belt and beat the crap out of me
ตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กทุกครั้งที่ฉันทำอะไรผิดพลาดเมื่อกลับถึงบ้านก็จะไม่เสียเวลาถอดชุดของตัวเอง 
 That planted fear and hatred in my nature
ที่ปลูกความกลัวและความเกลียดชังในธรรมชาติของฉัน
 And when I grew up, he forced me into the Police Training School to become a cop myself! Humph! Do you know what this feels like?” “Kind of like being forced to have sex with a woman who died in a car accident
และเมื่อโตขึ้นเขาก็บังคับให้ผมเข้าโรงเรียนฝึกตำรวจเพื่อจะกลายเป็นตำรวจด้วยตัวเอง! 
” Su Bai described
"Su Bai อธิบายไว้
 “That’s disgusting
"มันน่าขยะแขยง
 But yes, it’s apt
แต่ใช่มันเป็น apt
” Chu Zhao closed the book
"ชู Zhao ปิดหนังสือ
 “Three silent mentors are missing
"สามที่ปรึกษาเงียบจะหายไป
 What do you think is the reason for that?” “I’m just a student, not a cop
คุณคิดว่าเหตุผลอะไรที่เป็นเช่นนี้? "" ฉันเป็นแค่นักเรียนไม่ใช่ตำรวจ
” Su Bai shrugged his shoulder
"Su Bai ยักไหล่ของเขา
 “I wouldn’t be here if you were just a normal student
"ฉันจะไม่มาที่นี่ถ้าคุณเป็นแค่นักเรียนปกติ
” Chu Zhao took out a cigarette, handed over another one to Su Bai and then leaned over the balcony with both arms supporting his body
"ชูยองหยิบบุหรี่ออกมอบให้นางซูยองอีกครั้งหนึ่งแล้วเอนหลังโน้มตัวไปบนระเบียงด้วยแขนทั้งสองข้างรองรับร่างของเขา
 “Aroma said she’s gonna quit
"กลิ่นหอมบอกว่าเธอจะเลิก
 Her parents want her to work in the British Embassy
พ่อแม่ของเธอต้องการให้เธอทำงานในสถานทูตอังกฤษ
 And, you know, Gu Fan only joined because he was after her
และคุณรู้หรือไม่ Gu Fan เข้าร่วมเพราะเขาตามเธอ
 Now that Aroma is dropping out of the club, he seems unlikely to keep playing
ตอนที่น้ำมันหอมกุกออกจากสโมสรดูเหมือนว่าเขาจะไม่เล่นต่อ
” The Murder Club set up completely by young men looking for excitement was now facing a dissolution
"สโมสรฆาตกรรมที่จัดตั้งขึ้นโดยสมบูรณ์โดยชายหนุ่มที่กำลังมองหาความตื่นเต้นกำลังเผชิญหน้ากับการยุบ
 Su Bai took a long puff of smoke, but somehow choked and burst into coughing
Su Bai ใช้เวลาพ่นควันนาน แต่สำลักและไอของไอ
 “Cough…” Chu Zhao patted on his back to help him breathe
"ไอ ... " ชูยองตบหน้าหลังเพื่อช่วยหายใจ
 Su Bai took out a piece of tissue and wiped his lips: “Maybe this is a good ending for us
ซูบหยิบกระดาษทิชชูไว้และเช็ดริมฝีปาก: "นี่อาจเป็นตอนจบที่ดีสำหรับเรา
 Our club has taken more than ten lives; everything seems to be cleared now, but if we keep doing this, we might finally make a mistake someday
สโมสรของเราได้ดำเนินชีวิตมากกว่าสิบ; 
” “Tut-tut-tut! This doesn’t sound like you
"Tut-tut-tut! 
 Besides, those we killed, though they should not be sentenced to death according to the law, they were no good people
นอกจากคนที่เราถูกสังหารแล้วแม้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกพิพากษาประหารชีวิตตามกฎหมายพวกเขาก็ไม่ใช่คนดี
 I won’t feel guilty for killing them
ฉันจะไม่รู้สึกผิดสำหรับการฆ่าพวกเขา
 As for you, aren’t you already addicted to that in your bones? If the club’s gone, it’ll be difficult for you to satisfy your craving
สำหรับคุณแล้วคุณยังติดยาเสพติดอยู่ในกระดูกของคุณหรือไม่? 
” Chu Zhao then suddenly thought of something, proving himself to be a qualified cop: “Did you find something new that can excite you more?” Su Bai smiled
"จู่ฮโยจู่ ๆ ก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นคนที่มีคุณวุฒิ:" คุณค้นพบสิ่งใหม่ ๆ ที่สามารถกระตุ้นคุณได้หรือไม่? "ซูยิ้มยิ้ม
 “Maybe…” Just when Su Bai was about to continue, Chu Zhao’s cellphone buzzed
"อาจจะ ... " เมื่อ Su Bai กำลังจะดำเนินต่อโทรศัพท์มือถือของ Chu Zhao พึมพำ
 “Yeah, captain
"ใช่กัปตัน
 I’m interviewing in the dormitory
ฉันกำลังสัมภาษณ์อยู่ในหอพัก
 Oh, okay, we’re leaving
โอ้โอเคเราจะออกไป
 I’m on my way
ฉันกำลังไป
” Chu Zhao raised his cellphone towards Su Bai, “I’m leaving now, the club will be discussed later, when we choose a day and meet each other
"ชู Zhao ยกโทรศัพท์มือถือของเขาต่อ Su Bai" ฉันออกตอนนี้สโมสรจะมีการหารือในภายหลังเมื่อเราเลือกวันและพบกัน
 If we disband, then let’s disband
ถ้าเราเลิกกันแล้วก็เลิกกันเถอะ
” ………… That night, Su Bai tried to study in a classroom
"............ ในคืนนั้น Su Bai พยายามเรียนในห้องเรียน
 He was working on a thesis
เขากำลังทำงานอยู่ในวิทยานิพนธ์
 He was not fond of the library; sometimes the classroom, with only a few people, was more likely to offer him a sense of solitude and calmness
เขาไม่ชอบห้องสมุด 
 When he finished the thesis, he decided to buy a drink from the vending machine outside and smoke a cigarette there before coming back for another round of improvement to finalize the thesis as a first draft
เมื่อเสร็จวิทยานิพนธ์เขาตัดสินใจที่จะซื้อเครื่องดื่มจากเครื่องจำหน่ายนอกและสูบบุหรี่ที่นั่นก่อนที่จะกลับมาปรับปรุงอีกรอบเพื่อให้วิทยานิพนธ์สิ้นสุดลงเป็นร่างแรก
 By that time, there were another two students in the classroom
เมื่อถึงเวลานั้นมีนักเรียนอีกสองคนในห้องเรียน
 One was male, and the other was female
หนึ่งคือชายและอีกคนหนึ่งคือหญิง
 They were sitting separately on the first desk on the right and the first desk on the left, respectively
พวกเขานั่งแยกกันอยู่ที่โต๊ะทำงานด้านขวามือและโต๊ะแรกทางด้านซ้ายตามลำดับ
 Su Bai was sitting in the middle behind them
Su Bai นั่งอยู่ตรงกลางหลังพวกเขา
 Walking out of the classroom, Su Bai took out a cigarette, lighted it up, then took some cash out of his wallet and put it into the vending machine
เดินออกจากชั้นเรียนซูยหยิบบุหรี่เอาไฟขึ้นจากนั้นเอาเงินออกจากกระเป๋าสตางค์และใส่ลงในเครื่องจำหน่าย
 “Ding-dong
"ดิงดอง
” Su Bai leaned over and took out a can of hot coffee from the lower part of the machine
"Su Bai เอนตัวลงและเอากระป๋องกาแฟร้อนออกจากส่วนล่างของเครื่อง
 Just then, there came a scent of fragrance
เมื่อถึงตอนนั้นมีกลิ่นหอม
 “Su, how about you buy me a drink? I forgot to bring any money
"ซูคุณจะซื้อเครื่องดื่มให้ฉันได้อย่างไร? 
” Su Bai stood up: “The coins were just coming out; they’re still inside
"Su Bai ยืนขึ้น:" เหรียญเพิ่งจะออกมา 
 Take them out and put them into the coin slot by yourself
นำพวกเขาออกและใส่ไว้ในช่องเหรียญด้วยตัวเอง
” Then Su Bai walked back into the classroom with his coffee
"แล้ว Su Bai เดินกลับเข้าไปในห้องเรียนด้วยกาแฟของเขา
 Being left there, the girl felt very awkward
หญิงสาวรู้สึกอึดอัดมาก
 When Su Bai settled down in the classroom, ready to go through his thesis again, the girl also walked in this classroom
เมื่อ Su Bai นั่งลงห้องเรียนพร้อมที่จะผ่านวิทยานิพนธ์ของเขาอีกครั้งเด็กหญิงก็เดินเข้าไปในห้องเรียนนี้
 She seemed to be upset about Su Bai’s attitude, so she didn’t talk to Su Bai this time or choose a closer seat to Su Bai
เธอดูเหมือนจะไม่พอใจกับทัศนคติของซูบังดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดคุยกับซูบายในเวลานี้หรือเลือกที่นั่งที่ใกล้ชิดกับซูจอง
 Instead, she sat in a middle seat in the front
แต่เธอนั่งอยู่กลางที่นั่งด้านหน้า
 She put down the bag, took out her earphones, took out snacks, took out a pocket mirror, picked up a book, picked up a pen… The constant noise made the other two students frown
เธอหยิบกระเป๋าหยิบเอาหูฟังเอาขนมขบเคี้ยวหยิบเอากระจกกระเป๋าเก็บหนังสือหยิบปากกาขึ้น ... เสียงรบกวนคงทำให้นักเรียนอีกสองคนขมวดคิ้ว
 Someone was making so much preparation before studying for just a while
มีคนเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะเรียนมาสักระยะหนึ่ง
 However, a harsh scream came out of the girl’s mouth at the next moment: “Ah—!!!!!!!!!” Su Bai stood up, only to find that the girl was holding a piece of human scalp in her hands!           ________________________________________ AUTHOR’S NOTE: The new book is launching, so Dragonet is rolling on the ground here begging for your “Recommend” and “Collect”
อย่างไรก็ตามเสียงกรี๊ดโผล่ออกมาจากปากของเด็กหญิงในคราวต่อไป: "อ้า - !!!!!!!" Su Bai ยืนขึ้นเพียงเพื่อจะพบว่าเด็กผู้หญิงกำลังถือหนังศีรษะมนุษย์อยู่ในมือ