Chapter 11 Chapter 11: The Dead Return Translator: CatCyan  Editor: Zayn “Splash…” A basin of water was spilled out right in front of Su Bai
บทที่ 11 บทที่ 11: นักสืบ Dead Return: CatCyan Editor: Zayn "Splash ... " อ่างน้ำที่ไหลออกมาตรงหน้า Su Bai
 Some water splashed onto Su Bai’s face, and he suddenly felt relieved from the anxiety and nervousness before
น้ำบางตัวพุ่งเข้าหาใบหน้าของซูยองและเขาก็รู้สึกโล่งใจจากความวิตกกังวลและความกังวลใจก่อน
 “Still awake?” Chen Chu was wearing only his underpants, bare to the waist
"ยังไม่ตื่น?" เฉินชูสวมชุดชั้นในของเขาสวมใส่เอว
 He was obviously still a little angry when he spoke to Su Bai, but he had restrained his feelings to not care about that trifle conflict before
เขาเห็นได้ชัดว่ายังโกรธเล็กน้อยเมื่อพูดกับซูบิน แต่เขาได้ยับยั้งความรู้สึกของเขาไว้ไม่ให้สนใจเรื่องความขัดแย้งเรื่องลวงตามาก่อน
 Su Bai took a deep breath and look at Chen Chu again
Su Bai สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่ Chen Chu อีกครั้ง
 He found that Chen Chu was just normal and wholesome
เขาพบว่าเฉินชูเป็นเพียงเรื่องปกติและเป็นประโยชน์
 The blood and guts seemed to be merely his own dizziness
เลือดและความกล้าดูเหมือนจะเป็นเพียงอาการวิงเวียนศีรษะของตัวเอง
 Only, Su Bai knew he was not dizzy
เฉพาะ Su Bai รู้ว่าเขาไม่เวียนหัว
 Su Bai didn’t think that everything that had happened before was just his imagination
Su Bai ไม่คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นแค่จินตนาการของเขา
 Chu Zhao and him had found the flesh pieces and the head of Chen Chu’s girlfriend; he had witnessed the apartment door open and Chen Chu nailed to a chair
จือเจียงกับเขาได้ค้นพบชิ้นเนื้อและศีรษะของแฟนของเฉินชู 
 That was not fake
นั่นไม่ใช่ของปลอม
 That couldn’t be fake
ไม่อาจเป็นของปลอม
 It must be that damn “Dreadful Radio”, and it must be doing something
ต้องเป็น "Dreadful Radio" ที่น่ากลัวและต้องทำอะไรบางอย่าง
 When Chen Chu walked to him with the basin, Su Bai subconsciously hid his dagger into his sleeve
เมื่อเฉินชูเดินไปหาเขาที่ลุ่มน้ำซูยองแอบคุมกริชไว้ในแขนเสื้อ
 It was midnight and the toilet light was dim, therefore Chen Chu didn’t notice anything and just walked to Su Bai
เวลาเที่ยงคืนและแสงสลัวจึงเฉินชูไม่เห็นอะไรและเดินไปที่ซูบัง
 “Going to the toilet?” Chen Chu asked
"ไปห้องน้ำ?" เฉินชูถาม
 Su Bai nodded
Su Bai พยักหน้า
 Chen Chu walked sideways past him
เฉินชูเดินไปทางข้างหลังเขา
 Should be heading to the room
ควรจะมุ่งหน้าไปที่ห้อง
 Su Bai walked to the wash basin, turned on the tap, then held water and splashed it onto his face
Su Bai เดินไปที่อ่างล้างหน้าเปิดก๊อกน้ำแล้วค่อยยกน้ำขึ้นและสาดลงบนใบหน้า
 Then he breathed heavily towards the wash basin
จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าไปในอ่างล้างหน้า
 After that, he stood up; the dagger in his sleeve was clinging to his arm, cold but reliable
หลังจากนั้นเขาลุกขึ้นยืน; 
 Standing in front of his dormitory door, Su Bai really hoped that everything was just a dream, that when he opened this door there would be no Chen Chu inside and Liu He would be already asleep
ยืนอยู่หน้าประตูหอพัก Su Bai รู้สึกหวังว่าทุกอย่างจะเป็นเพียงความฝันที่ว่าเมื่อเขาเปิดประตูนี้จะไม่มี Chen Chu อยู่ข้างในและ Liu He จะนอนหลับอยู่
 But Su Bai knew well that if all this was related to Dreadful Radio, then such a dream would not be so easy to awake from
แต่ Su Bai รู้ดีว่าถ้าทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับ Dreadful Radio ความฝันแบบนั้นจะไม่ง่ายนักที่จะตื่นจาก
 At last, he pushed that door
ในที่สุดเขาก็ผลักดันประตูนั้น
 Inside, Chen Chu, who had just finished his shower, was changing his clothes
ภายในเฉินชูซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นการอาบน้ำของเขากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
 Liu He was lying on his bed ready to fall asleep
หลิวหลิวนอนอยู่บนเตียงพร้อมนอนหลับ
 Su Bai puffed his wet hair in front of his forehead, climbed up onto his bed and pulled down his curtain
Su Bai ป่องผมเปียกที่หน้าผากของเขาปีนขึ้นไปบนเตียงและดึงม่านของเขาขึ้น
 Soon, the room was quiet again, with Chen Chu lying down on his bed after changing his clothes
เร็ว ๆ นี้ห้องเงียบอีกครั้งกับ Chen Chu นอนลงบนเตียงของเขาหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
 But Su Bai didn’t fall asleep
แต่ Su Bai ไม่หลับ
 He secretly withdrew the curtain a little and stared at Chen Chu lying underneath
เขาแอบเอาผ้าม่านออกเล็กน้อยและจ้องมองที่เฉินชูที่อยู่ใต้
 It would not be possible for Su Bai to sleep at this moment
ตอนนี้ Su Bai ไม่สามารถนอนหลับได้
 But Chen Chu seemed to be sleeping for real, and gradually, he started snoring softly
แต่เฉินชูดูเหมือนนอนจริงและค่อยๆเขาเริ่มนอนกรน
 Su Bai still didn’t let down his guard
Su Bai ยังไม่ยอมปล่อยยามของเขา
 At this moment, he was indeed not sleepy at all
ในตอนนี้เขาไม่ได้เป็นคนง่วงนอน
 Just like when someone was holding a knife against your neck, would you be able to sleep? For about half an hour, Su Bai kept his post and his vigilance
เช่นเดียวกับเมื่อมีคนถือมีดไว้ที่คอของคุณคุณจะนอนได้หรือไม่? 
 Su Bai clearly remembered those scenes of that white-collar lady turning into zombie and of that driver dying tragically
Su Bai จำได้อย่างชัดเจนถึงฉากเหล่านั้นของผู้หญิงผิวขาวที่เปลี่ยนเป็นซอมบี้และคนขับรถคนนั้นก็เสียชีวิตลงอย่างน่าเศร้า
 Just then, Chen Chu’s cell phone rang
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของ Chen Chu ก็ดังขึ้น
 Su Bai’s breath immediately turned heavier
ลมหายใจของสุภาพหันมาหนักขึ้น
 Chen Chu woke up, looked for the cell phone in a daze and hit the “answer” button without getting up
เฉินชูตื่นขึ้นมองโทรศัพท์มือถือด้วยความงุนงงและกดปุ่ม "ตอบ" โดยไม่ต้องลุกขึ้น
 “Hey, honey, what’s up? “Quarrel? With your roommates? “Alright, alright, don’t be mad
"เฮ้, น้ำผึ้ง, อะไรขึ้น? 
 I’ll go back to our rented apartment outside with you
ฉันจะกลับไปที่อพาร์ทเมนต์ที่เราเช่าอยู่ข้างนอกกับคุณ
 Yeah, wait for me
ใช่รอฉันสิ
 I’m getting dressed
ฉันกำลังแต่งตัว
” Chen Chu sat up and began to put on his socks, while Su Bai tightened his grip on the dagger
"นายเฉินชูนั่งและเริ่มใส่ถุงเท้าของเขาขณะที่ซูบังจับมือกริชไว้แน่น
 When Chen Chu had put on his socks and shoes, he picked up his cell phone, wallet and keys, opened the door and walked out
เมื่อเชงชูได้ใส่ถุงเท้าและรองเท้าแล้วเขาหยิบโทรศัพท์มือถือกระเป๋าสตางค์และกุญแจเปิดประตูและเดินออกไป
 It must be his girlfriend; she had gone to the dormitory to copy her roommate’s homework, but somehow they argued about something and now she didn’t want to sleep in the dormitory, so she called her boyfriend and asked him to go back to their rented apartment outside the campus with her
ต้องเป็นแฟนของเขา 
 Just after Chen Chu had left, Su Bai got down from his bed
หลังจากที่เฉินชูทิ้งไว้ Su Bai ก็ลงจากเตียง
 He never took off his clothes, for he was never going to sleep
เขาไม่เคยถอดเสื้อผ้าออกเลยเพราะเขาไม่เคยหลับไป
 Now, he was wearing a pale blue jeans and a black long-sleeved shirt
ตอนนี้เขาสวมกางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อนและเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ
 The reason to wear so much on such a summer day was for the clothes to be convenient for further actions; in case anything happened accidentally, sometimes clothes could become defense
เหตุผลที่สวมใส่มากในวันฤดูร้อนเช่นสำหรับเสื้อผ้าที่จะสะดวกสำหรับการดำเนินการต่อไป; 
 Liu He was already sleeping soundly
หลิวเขานอนหลับสนิท
 Su Bai opened the door, controlled his speed and pace and followed Chen Chu downstairs
Su Bai เปิดประตูควบคุมความเร็วและความเร็วของเขาและเดินตามเฉินชูไปที่ชั้นล่าง
 Chen Chu pushed the gate open and walked out
เฉินชูผลักประตูออกและเดินออกไป
 After a short time, the gate opened again silently
หลังจากนั้นไม่นานประตูก็เปิดออกอีกครั้ง
 Su Bai followed up
Su Bai ตามมา
 While walking, Su Bai was thinking about the whole thing
ขณะกำลังเดิน Su Bai กำลังคิดถึงสิ่งทั้งปวง
 He had been led to a scene of an unfinished building by Dreadful Radio and only after those three ghosts were burnt, was he back at the side door of Legend Nightclub
เขาถูกนำไปยังฉากของอาคารที่ยังไม่เสร็จโดย Dreadful Radio และหลังจากที่ทั้งสามถูกไฟไหม้แล้วเขากลับมาที่ประตูด้านข้างของ Legend Nightclub
 So, did this mean that he was now in another scene? This scene might be totally fake, but in Su Bai’s opinion, it could be half-real, half-fake
ตอนนี้เขาอยู่ในฉากอื่นแล้วหรือ? 
 Apparently Chen Chu had not died yet; the killer could not lure Chen Chu out with an imitation of his girlfriend’s voice
เห็นได้ชัดว่าเชงบุญยังไม่ตาย 
 Which was to say, that copycat murderer hadn’t done anything yet
ที่กล่าวได้ว่าฆาตกรที่ลอกเลียนแบบไม่ได้ทำอะไรเลย
 All of a sudden, Su Bai stopped in his tracks
ในทันใด Su Bai ก็หยุดติดตามเขา
 Hadn’t done anything yet? Then the crime time… …would it be right now? Su Bai took out his cell phone, hid sideways behind the trees and lit up the screen under the cover of his coat
ยังไม่ได้ทำอะไร? 
 He checked the date: it was three days ago! Su Bai’s breath sped up, and his dry lips pressed
เขาตรวจสอบวันที่: มันเป็นสามวันที่ผ่านมา! 
 Because all these clues had pointed out one thing… …which was… …tonight… …was the crime time when the murderer committed the mutilation; even, it was almost about to happen
เพราะเบาะแสเหล่านี้ได้ชี้ให้เห็นสิ่งหนึ่งอย่างใด ... ... ซึ่งเป็น ... ... คืนนี้ ... ... คือช่วงเวลาที่อาชญากรเมื่อฆาตกรก่อกวน 
 Should he keep following Chen Chu, or return to his dormitory, lock the door and go back to sleep? The former was extremely dangerous without doubts, because even the police had no idea how the murderer committed the crime, and the numerous cameras didn’t catch any trace at all; if he kept following Chen Chu, he himself might become involved in that homicide case copying that mutilation
เขาควรติดตามเฉินชูหรือกลับไปที่หอพักล็อกประตูและกลับไปนอนไหม 
 At this moment, in Su Bai’s mind, there was not only flesh pieces hidden in classrooms, gardens and toilets and the female’s head in the bird nest on that tree, but also the image of Chen Chu, dead, nailed onto the chair, cut open, and stuffed up with condoms filled with water
ในขณะนี้ในความคิดของซูบานีไม่ได้มีแค่ชิ้นเนื้อที่ซ่อนอยู่ในห้องเรียนสวนและห้องสุขาและหัวของหญิงในรังนกบนต้นไม้นั้น แต่ยังมีภาพลักษณ์ของเฉินชูตายถูกตอกลงบนเก้าอี้ตัด 
 It was very likely… that he himself might become a third victim
มันเป็นไปได้มาก ... ว่าตัวเขาเองอาจกลายเป็นเหยื่อรายที่สาม
 Su Bai thought of that hit-and-runner
Su Bai คิดถึงนักวิ่งและนักวิ่งคนนั้น
 He was killed by that little girl after torture, but the final outcome was a car accident
เขาถูกฆ่าตายโดยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นหลังจากถูกทรมาน แต่ผลสุดท้ายคืออุบัติเหตุทางรถยนต์
 If he died in this story of Dreadful Radio, would there be a perfect explanation of his death in the real world? Instinctively, Su Bai started to step back
ถ้าเขาเสียชีวิตในเรื่อง Dreadful Radio นี้จะมีคำอธิบายที่สมบูรณ์แบบเกี่ยวกับการตายของเขาในโลกแห่งความเป็นจริงหรือไม่? 
 He was giving up, out of an instinctive fear towards unknown horror
เขาให้ขึ้นจากความกลัวสัญชาตญาณที่มีต่อความกลัวที่ไม่รู้จัก
 However, just at that moment, a cold light crossed Su Bai’s sight
อย่างไรก็ตามในเวลานั้นแสงเย็นข้ามสายตาของซูยอง
 Su Bai suddenly turned around; behind him there were only campus paths in silent and dim streetlights, but no one was there
Su Bai หันไปรอบ ๆ ; 
 But Su Bai was sure that just now a knife’s reflected light happened to have crossed him
แต่ Su Bai มั่นใจได้ว่าตอนนี้มีแสงสะท้อนของมีดเกิดขึ้นได้ข้ามเขาแล้ว
 As a member of the Murder Club that had killed many people, Su Bai was sensitive to such feeling
ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของชมรมฆาตกรรมที่ฆ่าคนจำนวนมากซูบายรู้สึกไวต่อความรู้สึกเช่นนี้
 He… was already targeted? That killer was hidden in some corner around here by now, holding his murder weapon, staring at him with a dark but cruel look, as if he was awaiting his prey and searching for a proper opportunity to hunt
เขา ... ถูกกำหนดเป้าหมายแล้วหรือยัง? 
 Prey? Hunt? Su Bai slightly ground his teach
เหยื่อ? 
 When thinking of these two words “prey” and “hunt”, a hidden emotion suddenly rose in Su Bai’s mind
เมื่อคิดถึงคำสองคำว่า "เหยื่อ" และ "ล่า" อารมณ์ที่ซ่อนอยู่ก็เพิ่มขึ้นในจิตใจของซูยอง
 He himself seemed to be a hunter too
ตัวเขาดูเหมือนจะเป็นนักล่าด้วย
 And the point was that his rival chose to hide for the moment
และประเด็นก็คือคู่แข่งของเขาเลือกที่จะซ่อนตัวอยู่ในขณะนี้
 What did that mean? If the murderer came at him directly, just like the white-collar lady he had met last time, then Su Bai would indeed have no choice, because the lady was similar to a zombie, after all
หมายความว่าอย่างไร 
 But this rival, this murderer, could very well be… human! Human… …that could hide himself… …which meant he had something to worry about
แต่คู่แข่งนี้ฆาตกรคนนี้เป็นอย่างดีอาจเป็น ... มนุษย์! 
 Good; this was good
ดี; 
 Su Bai slowly backed sideways and hid himself entirely into the small woods behind the dormitory, his dagger held horizontal in front of him
Su Bai ค่อยๆถอยกลับไปด้านข้างและซ่อนตัวเองทั้งหมดเข้าไปในป่าขนาดเล็กที่อยู่ด้านหลังหอพักกริชของเขาจัดไว้ในแนวนอนตรงหน้าเขา
 Since we were both hunters… Then… Let’s fight!
ตั้งแต่เราเป็นนักล่าทั้งสองคน ... แล้ว ... Let's fight!