Chapter 20 Chapter 20: Why Translator: CatCyan  Editor: Zayn “Yeah, sure
บทที่ 20 บทที่ 20: ทำไมต้องเป็นนักแปล: CatCyan Editor: Zayn "ใช่แน่
” Su Bai turned around with a smile on his face, took the pear from Liu He’s hand and took a bite of it immediately
"Su Bai หันกลับมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าหยิบลูกแพร์จากมือของ Liu He และรีบกัดมันทันที
 It was nice, sweet and juicy
มันดีหวานและฉ่ำ
 “What are you doing on my bed?” Liu He asked calmly
"คุณกำลังทำอะไรอยู่บนเตียงของฉัน?" หลิวเขาถามอย่างใจเย็น
 It sounded like his normal voice; he seemed incapable of being angry at all
มันฟังเหมือนเสียงปกติของเขา 
 “Just curious
"แค่สงสัย
 Taking a look, to make sure if you’ve hidden some photos of movie stars down there
ลองดูเพื่อให้แน่ใจว่าคุณได้ซ่อนรูปภาพของดาวภาพยนตร์ไว้ที่นั่น
” Su Bai answered, but he was not taking it seriously; he had seen what he had seen, and what was coming next was merely an excuse
Su Bai ตอบ แต่เขาไม่ได้เอาจริงเอาจัง 
 Liu He looked at Su Bai seriously and then took a bite of the pear
หลิวเขามองไปที่สุบินอย่างจริงจังแล้วก็เอาลูกแพร์มากัด
 It was fresh, and he felt satisfied
มันสดและเขารู้สึกพอใจ
 Chewing the pear, Liu He leaned over, pointed that paper man under his summer sleeping mat, and smiled: “You’re not scared by that, are you?” “Kinda,” Su Bai answered
เคี้ยวลูกแพร์หลิวเหวี่ยงชี้ชี้ให้เห็นว่าชายกระดาษอยู่ใต้เสื่อนอนในฤดูร้อนของเขาและยิ้มว่า "คุณไม่กลัวหรอกใช่มั้ยคะ?" "Kinda" นางซูบากตอบ
 But it was even more scary in the story of Dreadful Radio
แต่เรื่องน่ากลัวยิ่งขึ้นในเรื่องราวของ Dreadful Radio
 Then Su Bai sat on the edge of Liu He’s bed, “Why do you bring this thing to school?” “Our family used to run a business of paper men
"ทำไมคุณถึงนำสิ่งนี้เข้าโรงเรียน?" "ครอบครัวของเราเคยเป็นนักธุรกิจกระดาษ
 My grandfather and grandmother did this for a living and so did my mom and dad
คุณปู่และคุณยายของฉันทำเช่นนี้เพื่อหาเลี้ยงชีพและแม่กับพ่อของฉัน
 They supplied my education with the money they made from such a paper men business, until I got in this college
พวกเขาให้การศึกษาของฉันกับเงินที่พวกเขาทำจากธุรกิจกระดาษดังกล่าวผู้ชายจนกระทั่งฉันได้ในวิทยาลัยนี้
 Therefore I’m not as afraid of paper men as most people are; on the contrary, I think they’re friendly, as if they are my friends
เพราะฉะนั้นผมจึงไม่กลัวคนกระดาษเหมือนคนส่วนใหญ่ 
 It’s been my hobby to carry it wherever I go… …However, paper men should not be left about, I have to put it under my mat; otherwise it would be my fault if it scares you all
เป็นงานอดิเรกของฉันที่จะนำติดตัวไปได้ทุกที่ที่ฉันไป ... แต่อย่างไรก็ตามผู้ชายที่เป็นกระดาษไม่ควรถูกปล่อยทิ้งไว้ฉันต้องวางไว้ใต้เสื่อ 
” Su Bai nodded
"Su Bai พยักหน้า
 “I see
"ฉันเห็น
” Then he stood up
"แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืน
 Liu He looked at Su Bai with a faint smile
หลิวเขามองไปที่ Su Bai ด้วยรอยยิ้มที่จาง ๆ
 “Do you know Chen Chu’s girlfriend?” Liu He had just swallowed down a bite of pear
"คุณรู้หรือไม่ว่าแฟนของ Chen Chu?" หลิวเขาเพิ่งกลืนลงไปเพียงเล็กน้อยลูกแพร์
 He rubbed his lips with the back of his hand and then sat by Chen Chu’s bed
เขาลูบริมฝีปากด้วยมือข้างหลังแล้วก็นั่งอยู่บนเตียงของเชงโจว
 “Why ask?” By then, Liu He had actually shown a different temperament— yes, very different; he was no longer the nice guy who had always been afraid of trouble
"ถามทำไม?" ตอนนั้นหลิวเองได้แสดงอารมณ์ที่แตกต่างกัน - ใช่แตกต่างกันมาก 
 Instead, he had become a little too… calm, with an overall profoundness
แทนเขาก็กลายเป็นเพียงเล็กน้อย ... สงบด้วยความลึกซึ้งโดยรวม
 “Just curious
"แค่สงสัย
” Su Bai answered
"Su Bai ตอบ
 “No, you’re more than just curious
"ไม่คุณมากกว่าอยากรู้อยากเห็นเพียง
 Su Bai, you know, all the classmates, including Chen Chu and me, can tell that you must have a powerful family behind you, and that’s why you’re always distanced from us
Su Bai คุณรู้หรือไม่ว่าเพื่อนร่วมชั้นทุกคนรวมทั้งเฉินชูและฉันสามารถบอกได้ว่าคุณต้องมีครอบครัวที่ทรงพลังอยู่เบื้องหลังคุณและนั่นคือเหตุผลที่คุณห่างไกลจากเรา
 I know you are not looking down upon others; because of your background and level, there is indeed no need to be together with us
ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้มองลงไปที่คนอื่น ๆ ; 
 “Besides, we don’t usually hang out
"นอกจากนี้เรายังไม่ค่อยออกไปเที่ยว
 You’re actually a nice guy, I know that
คุณเป็นคนที่ดีจริงๆฉันรู้แล้ว
 But we are not friends since we are not equal to each other in money and social status
แต่เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันเพราะเราไม่ได้อยู่ในสถานะเงินและสถานะทางสังคม
 After all, ‘friend’ is written with two money signs[1], right? “So, I know, you will not care about our personal affairs without a good reason
หลังจากทั้งหมด 'เพื่อน' ถูกเขียนด้วยสองสัญญาณเงิน [1] ใช่มั้ย? 
 You’re not that boring or gossipy
คุณไม่น่าเบื่อหรือนินทา
 “Just tell me the truth
"แค่บอกความจริง
 What on earth have you discovered
คุณค้นพบสิ่งใดในโลก
” Liu He went on biting the pear
"หลิวเหวี่ยงลูกแพร์
 But this time, he was chewing a little harder, thus making a more obvious sound
แต่คราวนี้เขาเคี้ยวหนักขึ้นเล็กน้อยทำให้เสียงชัดขึ้น
 “I don’t know anything, but I’ve got a feeling
"ฉันไม่รู้อะไร แต่ฉันมีความรู้สึก
” Su Bai supported his head with one hand and put the other around his waist, as if he had found a perfect posture to talk comfortably
"Su Bai ยกศีรษะด้วยมือข้างหนึ่งและวางอีกรอบเอวของเขาราวกับว่าเขาได้พบท่าทางที่สมบูรณ์แบบในการพูดคุยอย่างสะดวกสบาย
 “Oh? What feeling?” “What you’re showing to me
“โอ้? 
” Su Bai looked at Liu He’s eyes
"Su Bai มองไปที่ดวงตาของ Liu He
 Liu He put away his pear
หลิวหลุดลูกแพร์ของเขา
 “I don’t know what you’re talking about
"ฉันไม่ทราบว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร
 Really, I am so sorry for Chen Chu and his girlfriend
จริงๆแล้วฉันรู้สึกเสียใจกับ Chen Chu และแฟนของเขา
 After all, they are my classmates, my schoolmates, and they died in such a terrible way
เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉันเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉันและพวกเขาเสียชีวิตอย่างน่ากลัว
” Su Bai shook his head, “Paper men- they are beautiful in your eyes, right?” Liu He had no idea why Su Bai talked about this, but he still nodded
"Su Bai ส่ายหัว" กระดาษผู้ชาย - พวกเขาสวยในสายตาใช่มั้ย? "หลิวเขาไม่มีความคิดว่าทำไมซูไบถึงพูดเรื่องนี้ แต่เขาก็พยักหน้า
 “They seemed to be amiable
"พวกเขาดูน่ารัก
” “So, they are your family?” “Family? No, that’s too far
"พวกเขาเป็นครอบครัวของคุณหรือไม่?" "ครอบครัว? 
 But it’s no exaggeration to say that they are my friends
แต่ก็พูดเกินจริงไม่ได้ที่จะบอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนของฉัน
 I had grown up with paper men
ฉันโตขึ้นกับผู้ชายที่เป็นกระดาษ
 When my grandparents and parents were building paper men, I would play in the yard
เมื่อปู่ย่าตายายและพ่อแม่ของฉันกำลังสร้างกระดาษผู้ชายฉันจะเล่นในสนาม
 I played with those paper men and they kept me accompanied
ฉันเล่นกับเหล่าบรรดานักเขียนและพวกเขาทำให้ฉันมาพร้อม
 Every time when I saw those paper man transported to be burnt, I would be so sad
ทุกครั้งที่ฉันเห็นคนที่พกพาไปเผาฉันจะเศร้ามาก
 “For me, paper men also have blood and flesh and even thoughts
"สำหรับฉันคนกระดาษยังมีเลือดและเนื้อและแม้แต่ความคิด
 They are no different from human
พวกเขาไม่ต่างจากมนุษย์
 “Burn them and let them serve those irrelevant dead people down there, it makes me so sad, even guilty for not protecting my friends
"เผาพวกเขาและปล่อยให้พวกเขาทำหน้าที่คนตายที่ไม่เกี่ยวข้องเหล่านั้นลงไปที่นั่นมันทำให้ฉันเสียใจมากแม้มีความผิดที่ไม่ได้ปกป้องเพื่อนของฉัน
” Hearing this, Su Bai stretched out his tongue and licked his own lips
"ได้ยินเรื่องนี้ซูยงยื่นลิ้นออกและเลียริมฝีปากของตัวเอง
 “So… since they are your friends… why did you have your friends to kill for you and do those terrible things for you?” Liu He put the pear onto Chen Chu’s bed, leaned backwards and buried himself in the mosquito net over Chen Chu’s bed
"งั้น ... เพราะพวกเขาเป็นเพื่อนของคุณ ... ทำไมถึงมีเพื่อนของคุณที่จะฆ่าคุณและทำสิ่งเลวร้ายเหล่านั้นให้กับคุณ?" หลิวเขาวางลูกแพร์บนเตียงของเช็นเชียวเอนหลังลงและฝังตัวอยู่ในมุ้งบนเฉินชู 
 His voice came with a little hollowness
เสียงของเขามาด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย
 “You knew
"คุณรู้
” “Yep
"Yep
” Su Bai nodded, “I used to think of you as a nice guy
Su Bai พยักหน้า "ฉันเคยคิดว่าคุณเป็นคนดี
” “I am a nice guy
"ฉันเป็นคนดี
 A man cannot be too bad if he can make friends with paper men
ผู้ชายไม่อาจแย่มากถ้าสามารถหาเพื่อนกับผู้ชายที่เป็นกระดาษได้
” Liu He’s voice became more and more empty, as if he was not sitting on Chen Chu’s bed in front of Su Bai, but hiding in a unfathomable darkness
"เสียงของหลิวโจวเริ่มว่างเปล่ามากขึ้นราวกับว่าเขาไม่ได้นั่งอยู่บนเตียงของเช็นชูก่อนหน้า Su Bai แต่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดที่ไม่สามารถมองเห็นได้
 “And there’s gonna be a ‘but’, right?” Su Bai said
"และจะมี 'แต่' ใช่มั้ย" Su Bai กล่าว
 “But… well, something is beyond a man’s tolerance
"แต่ ... ดีสิ่งที่อยู่นอกเหนือความอดทนของมนุษย์
” Liu He’s voice finally began to have fluctuations; apparently, something was irritating his nerves
"เสียงของ Liu He ก็เริ่มมีความผันผวน 
 “Nana, she was my girlfriend! Chen Chu took her from me and then sent me pictures of her blowjob every night! And he showed off that to me in this room! Again and again, again and again! He even sent me videos of them having sex by QQ and WeChat!” Su Bai took a deep breath
"นานาเธอเป็นแฟนฉัน! 
 Honestly, he had no idea of all this
สุจริตเขาไม่มีความคิดเรื่องทั้งหมดนี้
 For him, dormitory was only a place to have some sleep, and he would not actually get into close relationship with them; so he had never realized that there was such a love triangle in this room
สำหรับเขาหอพักเป็นเพียงสถานที่ที่จะนอนหลับได้และเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพวกเขา 
 “So he had to die? In such a way? And so did your ex-girlfriend?” Su Bai asked
"เขาต้องตาย? 
 “Ha
“ฮะ
 Su Bai, are you really gonna judge me?” Liu He suddenly laughed
Su Bai, คุณจะตัดสินฉันจริงเหรอ? "Liu He ก็หัวเราะ
 Su Bai immediately became serious, because he had thought of something else: if Liu He was not as dull and benign as he used to think, he might have already noticed some traces he had left in this dormitory! “My paper man told me that you have a smell of blood on you and even a feeling of resentment around you, which is the sense of dead people
ซูจองกลายเป็นคนที่จริงจังเพราะเขาคิดถึงเรื่องอื่น: ถ้าหลิวเหม่ยไม่ด้อยและอ่อนโยนอย่างที่เคยคิดมาเขาอาจสังเกตเห็นร่องรอยบางอย่างที่เขาทิ้งไว้ในหอพักนี้แล้ว! 
 And such a sense will only be let out at the last moment before the person is killed
และความรู้สึกดังกล่าวจะถูกปล่อยออกไปในช่วงสุดท้ายก่อนที่บุคคลนั้นจะถูกสังหาร
 “Su Bai, you’re a rich college student, and your major doesn’t require contact with Silent Mentors; even if you touched them, these Silent Mentors, used as models, have been touched by thousands of students, and they have not let out such sense of resentment after all these years
"Su Bai คุณเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ร่ำรวยและที่สำคัญของคุณไม่ต้องติดต่อ Silent Mentors; 
 So, Su Bai, what on earth have you done?” Liu He sounded a little ironic
ดังนั้นซูบายคุณทำอะไรในโลกนี้บ้าง? "Liu He ฟังดูน่าขันสักหน่อย
 Su Bai didn’t say anything
Su Bai ไม่ได้พูดอะไร
 Seeing Su Bai fall in silence, Liu He continued
เมื่อเห็น Su Bai ตกอยู่ในความเงียบ Liu He ยังคงกล่าวต่อ
 “This means you have killed, recently and more than once
"นี่หมายความว่าคุณได้ฆ่าเพิ่งและมากกว่าหนึ่งครั้ง
 I’m so curious, Su Bai, why does such a rich playboy like you have to kill so many people so frequently? What’s wrong with you? Besides, it is so obvious that you have killed more than just two people
ฉันอยากรู้อยากเห็น Su Bai ทำไมเพลย์บอยที่ร่ำรวยเช่นคุณต้องฆ่าคนมากมายบ่อยๆ? 
 So you know what I mean, don’t you? “What made you a qualified judge against me?” “You are wrong about me, or you paper bro lied to you, or there is a more proper reason for that: you have become a psychopath,” Su Bai said
คุณรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร 
 Usually, he could talk freely with those members of the club, but when talking with someone else, he would definitely not admit what he had done, not only because it was not necessary but also because of a instinctive self-protection
โดยปกติแล้วเขาสามารถพูดคุยได้อย่างอิสระกับเหล่าสมาชิกในคลับ แต่เมื่อคุยกับคนอื่นเขาจะไม่ยอมรับในสิ่งที่เขาทำไม่ใช่แค่เพราะมันไม่จำเป็น แต่เป็นเพราะการป้องกันตนเองด้วยสัญชาตญาณ
 “Paper men will never lie to me
"ผู้ชายกระดาษจะไม่โกหกฉัน
 No one’s more faithful than paper men, and no one understands friendship better than paper men
ไม่มีใครซื่อสัตย์กว่าผู้ชายที่เป็นกระดาษและไม่มีใครเข้าใจมิตรภาพดีกว่าผู้ชายที่เป็นกระดาษ
” Liu He seemed to have lost interest in indirect talks, so he came to the point, “What do you want from me? Are you gonna turn me in or something?” “I’m interested in metaphysics,” Su Bai answered
"หลิวหว่าดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียความสนใจในการพูดคุยทางอ้อมดังนั้นเขาจึงมาถึงประเด็น" คุณต้องการอะไรจากฉัน? 
 “As for turning you in or bringing you to light, honestly, I’m not so interested
"สำหรับการเปลี่ยนหรือนำคุณไปสู่ความสว่างฉันไม่สนใจ
” “Well, I see
"" ดีฉันเห็น
 That’s easy, I can give you what you want
ง่ายมากฉันสามารถให้สิ่งที่คุณต้องการได้
 It’s no longer the ancient times when people valued their stuff too much
มันไม่ได้เป็นสมัยโบราณเมื่อคนมีค่าสิ่งที่พวกเขามากเกินไป
 Some stuff can be shared
เนื้อหาบางอย่างสามารถแชร์ได้
 Of course, I believe you can afford enough money and other material exchange
แน่นอนฉันเชื่อว่าคุณสามารถจ่ายเงินได้มากพอและการแลกเปลี่ยนวัสดุอื่น ๆ
” Liu He answered straightforwardly
หลิวเหม่ยตอบอย่างตรงไปตรงมา
 “Money’s not a problem
"เงินไม่ใช่ปัญหา
 Just name your price, as long as you can give me what I want
เพียงแค่ตั้งชื่อราคาของคุณตราบเท่าที่คุณสามารถให้ฉันสิ่งที่ฉันต้องการ
” Su Bai also answered straightforwardly
"Su Bai ยังตอบอย่างตรงไปตรงมา
 However, just at this moment, that paper man who used to hide under the mat slowly got up
อย่างไรก็ตามในขณะนี้ชายกระดาษคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เสื่อก็ค่อยๆลุกขึ้น
 Su Bai was sitting on Liu He’s bed; now that paper man was sitting behind him
Su Bai นั่งอยู่บนเตียงของ Liu He; 
 The paper knife in its hand was shining coldly, and the red color on its cheeks was so heavy that it could make a man feel suffocated
มีดกระดาษอยู่ในมือกำลังส่องแสงหนาวและสีแดงบนแก้มหนักมากจนทำให้คนรู้สึกหอบ
 The paper knife was lifted slowly… …with an uncanny coldness!       ————————————— FOOTNOTES: [1] In Chinese, the character for “friend” also means two strings of coins in ancient times, therefore this phrase means that two people with different financial backgrounds or social status can not really become friends
มีดกระดาษขยับอย่างช้าๆ ... ด้วยความเย็นที่ไม่ลึก! 
   ————————————— Author Note: A new week has come~ Dreadful Radio Game is going for the Top New Books, so Dragonet is begging for your support here, recommendation, clicking and collection… hug me tight!
------------- ผู้เขียนหมายเหตุ: มีสัปดาห์ใหม่มาแล้ว ~ เกมวิทยุที่น่าสยดสยองเป็นไปใน Top New Books ดังนั้น Dragonet จึงขอความช่วยเหลือจากคุณที่นี่คำแนะนำคลิกและคอลเล็กชัน ... กอดฉัน