Chapter 2 Chapter Two: Who’s willing to come up and help him? Following the route home from his memory, XiaYao returned to his house back in high school
บทที่ 2 บทที่สอง: ใครพร้อมที่จะมาช่วยเหลือเขา? 
 He was still in a trance as he reached the threshold
เขายังคงอยู่ในภาวะมึนงงขณะที่เขามาถึงเกณฑ์
 All those who had stayed in this house with a broken floor corridor were labour force workers who worked in the city
ทุกคนที่อยู่ในบ้านหลังนี้กับทางเดินที่หักได้ก็คือแรงงานที่ทำงานในเมือง
 XiaYao had lived here since a young age with his mom
XiaYao อาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่ยังเด็กกับแม่ของเขา
 At this time, mom should still be at work so XiaYao found the keys from his bag and just as he was ready to open the door, someone opened it from the inside
ในเวลานี้คุณแม่ควรจะยังทำงานอยู่เพื่อให้ XiaYao พบกุญแจจากกระเป๋าของเขาและขณะที่เขาพร้อมที่จะเปิดประตูใครบางคนได้เปิดประตูจากภายใน
 “Back already?” XiaYao’s mom said, in an apron with the spatula in her hands
"กลับมาแล้ว?" แม่ของ XiaYao กล่าวว่าในผ้ากันเปื้อนกับไม้พายอยู่ในมือของเธอ
 Taking XiaYao’s bag from him, she said: “Go, quickly go buy me a bottle of soy sauce
เอาถุง XiaYao จากเขาเธอกล่าวว่า "ไปอย่างรวดเร็วไปซื้อฉันหนึ่งขวดซอสถั่วเหลือง
” To see his mom back was so sudden to XiaYao that he stood there absent-mindedly
"เมื่อต้องการเห็นแม่ของเขากลับมาอย่างฉับพลันเพื่อ XiaYao ว่าเขายืนอยู่ที่นั่นอย่างไม่รอบคอบ
 “Still standing like an idiot for what, go quickly
"ยังยืนเหมือนคนบ้าสำหรับสิ่งที่ไปได้อย่างรวดเร็ว
” XiaYao’s mom turned around to go into the kitchen after speaking
แม่ของ XiaYao หันไปเข้าห้องครัวหลังจากพูด
 XiaYao didn’t hear his mom telling him to go buy soy sauce, but instead followed his mom into the kitchen
XiaYao ไม่ได้ยินแม่บอกให้เขาไปซื้อซอสถั่วเหลือง แต่แทนที่จะทำตามแม่เข้าไปในห้องครัว
 “Mom
"แม่
” He found his mouth hoarse after saying that, “How come you’re back?” XiaYao’s mom stirred the pan and at the same time answered his questioned: “Isn’t today your birthday? I got off work early to give you a delicious evening meal
"เขาพบปากแหว่งของเขาหลังจากบอกว่า" คุณกลับมาได้ยังไงล่ะ? "แม่ของ XiaYao กวนกระทะและในเวลาเดียวกันก็ตอบคำถามของเขาว่า" วันเกิดของคุณไม่ใช่วันนี้หรือ? 
 Why are you still here? Quickly go and buy me a bottle of soy sauce
ทำไมคุณยังคงอยู่ที่นี่? 
” After saying that, she ignored XiaYao and picked up a clove of garlic to cut up
"หลังจากบอกว่าเธอละเลย XiaYao และหยิบกานพลูของกระเทียมขึ้นมา
 Only after buying the soy sauce and coming back home did XiaYao fell a bit of reality
เฉพาะหลังจากที่ซื้อซอสถั่วเหลืองและกลับบ้านแล้ว XiaYao ก็ลดลงเล็กน้อย
 The house is filled with the aroma of dishes, the rumbling of the chicken stew with its delicious smell, the memory of his mom’s apron; it’s just as bustle as he recalled it
บ้านเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของอาหารเสียงอึกทึกของสตูว์ไก่ที่มีกลิ่นหอมอร่อยและความทรงจำของผ้ากันเปื้อนของแม่ 
 So good, XiaYao felt his eyes tearing up
ดี XiaYao รู้สึกว่าตาของเขาฉีกขาดขึ้น
 It’s so good to be home
มันเยี่ยมมากที่ได้กลับบ้าน
 After dinner, while XiaYao helped his mom with the dishes, she brought out a red packet
หลังจากทานข้าวเย็นขณะที่ XiaYao ช่วยแม่ด้วยอาหารจานนี้
 Every New Year’s, XiaYao would receive a red packet from his mom, she had never bought anything for herself, only organizing a big feast for him along with a big red packet
ทุกปีใหม่ XiaYao จะได้รับแพ็คเก็ตสีแดงจากแม่ของเขาที่เธอไม่เคยซื้ออะไรให้ตัวเองเพียงจัดงานฉลองใหญ่สำหรับเขาพร้อมกับแพ็คเก็ตสีแดงขนาดใหญ่
 The money is always placed together by XiaYao, after cleaning up, together with that memory; the red packet is placed with all the ones from the previous years
เงินจะถูกวางไว้ด้วยกันเสมอโดย XiaYao หลังจากทำความสะอาดพร้อมกับหน่วยความจำที่; 
 XiaYao’s mother is probably exhausted after a day’s work, falling asleep when it wasn’t even eight
แม่ของ XiaYao อาจเหนื่อยหลังจากการทำงานของวันหลับไปเมื่อยังไม่ถึงแปดขวบ
 After bathing, XiaYao’s eyes fell onto his mom lying on the bed, breathing heavily
หลังจากอาบน้ำดวงตาของ XiaYao ตกลงไปบนแม่นอนอยู่บนเตียงและหายใจหนัก
 XiaYao felt a constriction in his chest
XiaYao รู้สึกหดตัวในอก
 His mom had passed away when XiaYao was studying at university
แม่ของเขาเสียชีวิตเมื่อ XiaYao กำลังเรียนที่มหาวิทยาลัย
 At that time, XiaYao had followed ZhouDu to live in an unfamiliar city, leaving the mom that he had always relied on, alone in this place, and did not even see her one last time
ในเวลานั้น XiaYao ได้ตาม ZhouDu ไปอาศัยอยู่ในเมืองที่ไม่คุ้นเคยทิ้งแม่ที่เขาพึ่งพาอาศัยอยู่คนเดียวในที่นี้และไม่ได้เห็นเธอเป็นครั้งสุดท้าย
 This was XiaYao’s biggest regret in life
นี่คือความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ XiaYao ในชีวิต
 That year, in his heart was only ZhouDu, so much that he didn’t realize his mom, who had always worried about him, had cancer
ปีที่ผ่านมาในหัวใจของเขาเป็นเพียง ZhouDu มากที่เขาไม่ได้ตระหนักว่าแม่ของเขาซึ่งเคยกังวลเกี่ยวกับตัวเขาเป็นมะเร็ง
 It’s a good thing everything started again, thought XiaYao, turning onto his side and  shutting his eyes
เป็นสิ่งที่ดีทุกอย่างเริ่มต้นอีกครั้ง Xiayoao คิดว่าหันไปทางด้านข้างและปิดตา
 On Monday morning, XiaYao wore two big panda eyes into the classroom, seeing nightmares every time he closed his eyes, there was no way he could sleep at all these last 2 nights
เช้าวันจันทร์ XiaYao ใส่ดวงตาหมีแพนด้าขนาดใหญ่สองดวงเข้าไปในห้องเรียนและเห็นฝันร้ายทุกครั้งที่เขาหลับตาลงไม่มีทางที่เขาจะนอนหลับได้ในช่วง 2 คืนสุดท้ายนี้
 Just as he sat down, his desk mate, Chubby, had also rushed in
ขณะที่เขานั่งลงเพื่อนร่วมโต๊ะของเขา Chubby ก็รีบเข้ามา
 Chubby’s real name was Guo Dongdong, but because of how rounded his body was, the class didn’t call him by his real name anymore
ชื่อจริงของ Chubby คือ Guo Dongdong แต่เนื่องจากว่าร่างกายของเขากลมอยู่ชั้นนี้จึงไม่เรียกเขาด้วยชื่อจริงของเขาอีกต่อไป
 He held 3 steamed stuffed buns, one bite, and one gone, and after 3 bites, nothing left
เขาจัด 3 ยัดไส้ตุ๋นขนมปังหนึ่งกัดและคนที่หายไปและหลังจาก 3 กัดไม่มีอะไรเหลือ
 He craned his neck like a goose as he mercilessly swallowed, followed with sucking the milk clean in his other hand
เขาคั่งคอของเขาเหมือนห่านในขณะที่เขากลืนกินอย่างไร้ความปราณีตามด้วยการดูดนมสะอาดในมืออื่น ๆ ของเขา
 Then he was alive as he greeted XiaYao
จากนั้นเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ขณะที่เขาทักทาย XiaYao
 XiaYao nodded at him, and proceeded to take out the English book from his bag
XiaYao พยักหน้าเขาและเริ่มออกหนังสือภาษาอังกฤษจากกระเป๋าของเขา
 He was a quiet character so Chubby didn’t bother
เขาเป็นคนเงียบ ๆ ดังนั้น Chubby ไม่ต้องห่วง
 The class representative went around collecting everyone’s weekend work, when it was reached XiaYao, his face suddenly turned white as a sheet
ตัวแทนชั้นเรียนเดินไปรอบ ๆ งานสุดสัปดาห์ของทุกคนเมื่อถึง XiaYao ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นสีขาวเป็นแผ่น
 Chubby handed his paper in and elbowed XiaYao, “Time to hand in the paper
Chubby ยื่นกระดาษเข้าและขยับ XiaYao "เวลาที่จะยื่นมือเข้าไปในกระดาษ
” “I didn’t write it
"" ฉันไม่ได้เขียน
” Chubby’s eyes shot up, the representative of the English class, a pale, delicate and pretty girl quickly said, “Then quickly do it now, I’ll go and collect the others first
"ดวงตาของ Chubby กระพริบขึ้นตัวแทนของชนชั้นอังกฤษสาวอ่อนอ่อนและบอบบางได้อย่างรวดเร็วกล่าวว่า" จากนั้นรีบทำตอนนี้ฉันจะไปและรวบรวมคนอื่นก่อน
” XiaYao didn’t know which English paper; there was no way he could know which weekend homework it was back in third year
XiaYao ไม่ทราบว่าภาษาอังกฤษกระดาษ; 
 The class representative came to collect it three times, and each time, XiaYao said he didn’t do it
ตัวแทนชั้นเรียนมาเก็บรวบรวมสามครั้งและทุกครั้ง XiaYao กล่าวว่าเขาไม่ได้ทำมัน
 Chubby gave him the thumbs up
Chubby ยกนิ้วให้เขาขึ้น
 XiaYao had a wry smile
XiaYao มีรอยยิ้มเบี้ยว
 When he raised his head, he saw a person at the doorway from the corner of his eye
เมื่อเขายกศีรษะขึ้นเขาเห็นคนที่อยู่ตรงทางเข้าออกจากตา
 ZhouDu with his bag astraddle was coming closer and closer
ZhouDu พร้อมกับกระเป๋าสตางค์เดินเข้ามาใกล้ ๆ
 ZhouDu’s school uniform brushed XiaYao by the elbows, XiaYao felt his heart thumping, about to jump out from his throat
เครื่องแบบนักเรียนของ ZhouDu ปัด XiaYao โดยข้อศอก XiaYao รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงกระโดดออกจากคอของเขา
 XiaYao breathed out a sigh of relief when ZhouDu left
XiaYao สูดลมหายใจออกเมื่อ ZhouDu ถอนหายใจ
 He was a cautious rabbit, venturing gingerly in love with ZhouDu, but afraid of how others would look at it with disgust, he could only silently hide deep in a forest of his own
เขาเป็นคนกระตือรือร้นที่กระตือรือร้นและกล้าหาญในการรัก ZhouDu แต่กลัวว่าคนอื่นจะมองมันด้วยความรังเกียจเขาจะซ่อนตัวอยู่ลึก ๆ ในป่าของเขาเอง
 The third class was Chinese; the Chinese teacher was also their homeroom teacher
ชั้นที่สามคือจีน; 
 He was a tall and skinny middle-aged man, who wore thin rimmed glasses, shiny bangs always pulled back, as well as a face like a boss, so he was nicknamed “First Lady”
เขาเป็นชายวัยกลางคนที่สูงวัยและผอมที่สวมแว่นสายตาบาง ๆ เส้นเรียบเงาเสมอดึงกลับมาเหมือนใบหน้าเหมือนเจ้านายดังนั้นเขาจึงชื่อเล่นว่า "สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง"
 The First Lady scanned the whole classroom and found everyone present, revealing a satisfied smile
สุภาพสตรีชั้นหนึ่งสแกนห้องเรียนทั้งห้องและพบว่าทุกคนอยู่ในปัจจุบันเผยให้เห็นรอยยิ้มที่พึงพอใจ
 “Very good, everybody seems to have that awareness of being in senior year
"ดีมากทุกคนดูเหมือนจะมีความตระหนักในการอยู่ในปีสุดท้าย
” He pushed his glasses back, and with a renewed smile, “But there is one person who has no consciousness of being in senior year
"เขาผลักดันแว่นตาของเขากลับมาและด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มใหม่" แต่มีคนหนึ่งคนที่ไม่มีสติอยู่ในปีสุดท้าย
” XiaYao knew he meant him; he lowered his head, not a word
"XiaYao รู้ว่าเขาหมายถึงเขา; 
 “XiaYao
“XiaYao
” The First Lady obviously did not intend to let him off
"สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยตัวเขา
 XiaYao stood up
XiaYao ลุกขึ้นยืน
 “Why wasn’t homework done?” “Forgot
"ทำไมถึงไม่ทำการบ้าน?" "ลืมไปแล้ว
” “You forgot?” The First Lady snapped at the table
"คุณลืมไปแล้วหรือ?" สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งเข้ามาที่โต๊ะ
 “How come you didn’t forget to eat? Even WangHao has written his homework, and you didn’t even write a single paper!” WangHao, in a half lying position secretly playing with his mobile phone, suddenly heard his name from the First Lady, quietly whispered “Che, didn’t even do anything, still attacked
"ทำไมคุณถึงไม่ลืมกิน? 
” XiaYao felt his face heat up, just obediently stood still with his head lowered
"XiaYao รู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนขึ้นเพียงโน้มน้าวยืนอยู่กับศีรษะของเขาลดลง
 The First Lady also didn’t want to waste too much time on him, after reprimanding, he turned to the class and said, “The first mock exam for senior year is coming up soon, do you guys plan to face it with such attitude? Ah! Students, there is not much time, the countdown for the entrance exams has already started
สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งยังไม่ต้องการเสียเวลากับเขามากนักหลังจากถูกตำหนิเขาหันไปเรียนและพูดว่า "การสอบคัดเลือกครั้งแรกในปีสุดท้ายกำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้พวกคุณวางแผนจะเผชิญหน้ากับทัศนคติแบบนี้หรือไม่ 
 Every minute, every second right now is precious, and yet, look at you all, early morning and talking once sitting down, no conscious point, read some books, do some homework, and look at the class next door, what their attitude is!” After nagging, he looked at his watch and said to XiaYao, “Sit down first, let’s start class
ทุกนาทีทุกวินาทีตอนนี้มีค่าและยังมองไปที่คุณทั้งหมดตอนเช้าและพูดคุยครั้งนั่งลงไม่มีจุดสติอ่านหนังสือบางทำบ้านบางและมองไปที่ชั้นเรียนประตูถัดไปสิ่งที่ทัศนคติของพวกเขาคือ 
” The Chinese class for the first quarter then went by in a whirl, with the First Lady almost frothing in the mouth
"ชนชั้นชาวจีนในไตรมาสแรกจากนั้นก็วนเวียนอยู่กับสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งเกือบจะฟองในปาก
 XiaYao knew that this was only the beginning, and when physics class came around, he was right
XiaYao รู้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นและเมื่อชั้นฟิสิกส์มารอบเขาก็ถูกต้อง
 The physics teacher was going to give a scolding
ครูฟิสิกส์กำลังจะด่าว่า
 When it came to the last big question, the physics teacher stopped
เมื่อคำถามนี้เกิดขึ้นครูสอนวิชาฟิสิกส์ก็หยุดลง
 “XiaYao, Come up and do this question
"XiaYao, ขึ้นมาและทำคำถามนี้
” XiaYao stiffly walked up to the blackboard, some of the students held looks of sympathy; others held looks of not caring at all
"XiaYao แข็งเดินขึ้นไปที่กระดานดำบางส่วนของนักเรียนที่จัดขึ้นมีลักษณะของความเห็นอกเห็นใจ; 
 “Teacher, I can’t
"ครูฉันไม่สามารถ
” replied XiaYao with his ear tips bright red
"XiaYao ตอบด้วยหูของเขาสีแดงสด
 The physics teacher gave a cold grunt, “I thought since homework wasn’t done, it’s all in your stomach, guess I overestimated you
ครูฟิสิกส์ให้ความรู้สึกหวาดกลัว "ฉันคิดว่าตั้งแต่การบ้านไม่ได้เกิดขึ้นทุกอย่างในท้องของคุณเดาว่าฉันเกินราคาคุณ
” He turned his head and asked: “Who wants to come up and help him?” All those that made eye contact with him quickly lowered their heads
"เขาหันศีรษะและถามว่า" ใครอยากจะขึ้นมาช่วยเขา? "ทุกคนที่ติดต่อกับเขาก็รีบลดศีรษะลง
 This problem was very difficult, and XiaYao wasn’t familiar with those who can solve it, or it should be said that apart from Chubby, XiaYao didn’t have much interaction with anyone else in the class
ปัญหานี้เป็นเรื่องยากมากและ XiaYao ไม่คุ้นเคยกับผู้ที่สามารถแก้ปัญหาได้หรือควรกล่าวว่านอกจาก Chubby แล้ว XiaYao ยังไม่มีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นในชั้นเรียน
 XiaYao stood in front of the blackboard embarrassed, and just when he thought no one was going to help him, a familiar voice rang out
XiaYao ยืนอยู่หน้าแบล็คบอร์ดอายและเมื่อเขาคิดว่าไม่มีใครจะช่วยเขาได้เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
 “Teacher, I’ll do it
"ครูฉันจะทำมัน
” ZhouDu put one hand into his pocket and slowly walked to the platform
"ZhouDu เอามือข้างหนึ่งเข้าไปในกระเป๋าและค่อยๆเดินไปที่แท่น
 He glanced at the somewhat stupefied XiaYao, reaching out towards his hands for the chalk
เขาเหลือบไปที่ XiaYao ที่โกรธมากและยื่นมือเข้าหาชอล์ก
 As their fingertips brushed, XiaYao looked like he got electrified, shrinking back
เมื่อปลายนิ้วของพวกเขาแปรง XiaYao ดูเหมือนเขาได้ electrified หดตัวกลับ
 ZhouDu glanced at him, not saying anything, quickly solving the two questions on the blackboard
ZhouDu เหลือบมองเขาไม่พูดอะไรได้อย่างรวดเร็วแก้ปัญหาสองคำถามบนกระดานดำ
 The physics teacher nodded with satisfaction and made the two boys return to their seats
ครูฟิสิกส์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและทำให้เด็กชายสองคนนั้นกลับไปที่ที่นั่ง
 After school, Chubby guiltily said, “I’m sorry; I also couldn’t solve that problem
หลังจากโรงเรียน Chubby รู้สึกผิดอย่างผิด ๆ กล่าวว่า "ฉันขอโทษ 
” XiaYao was surprised, because he didn’t think that because of this Chubby would apologize
"XiaYao รู้สึกประหลาดใจเพราะเขาไม่คิดว่าเพราะ Chubby นี้จะขอโทษ
 He quickly replied that he was fine
เขารีบตอบว่าเขาสบายดี
 Chubby then insisted that he must absolutely treat XiaYao to tea, since he broke the code of brotherhood
Chubby ยืนยันว่าเขาต้องรักษา XiaYao กับชาอย่างสิ้นเชิงเนื่องจากเขาทำรหัสพี่น้องกัน
 XiaYao felt that two boys drinking tea was a little strange, so he declined
XiaYao รู้สึกว่าชายสองคนดื่มชาเป็นแบบแปลก ๆ นิดหน่อยดังนั้นเขาจึงปฏิเสธ
 Chubby was relentless, if he wasn’t going to accept then that meant he hadn’t forgiven him so in the end, XiaYao could only agree
ถ้าเขาไม่ยอมยอมรับก็หมายความว่าเขาไม่ได้ให้อภัยเขาดังนั้นในท้ายที่สุด XiaYao จะยอมรับเท่านั้น
 Pun t/n by Tracy : He was a tall and skinny middle-aged man, who wore thin rimmed glasses, shiny bangs always pulled back, as well as a face like a boss, so he was nicknamed “First Lady”
Pun t / n โดย Tracy: เขาเป็นชายวัยกลางคนสูงวัยและผอมที่สวมแว่นสายตาบาง ๆ เส้นเรียบเงาเสมอดึงกลับมาเหมือนใบหน้าเหมือนเจ้านายดังนั้นเขาจึงชื่อเล่นว่า "First Lady"
 OG Chinese: 加上老板着一张脸，所以人送外号“老板娘”jiā shàng lǎo bǎn zhe yī zhāng liǎn, suǒ yǐ rén sòng wài hào “lǎo bǎn niáng” (lit
OG ภาษาจีน: 加上老板着一张脸, 所以人送外号 "老板娘" jiāshànglǎo zhe yīzhāngliǎn, suǒyǐrénsòng wuyo "lǎobǎnniáng" (จุด
 Plus he always had a stiff expression, so people nicknamed him ‘boss lady’)
พลัสเขามักจะมีการแสดงออกแข็งดังนั้นคนที่ชื่อเล่นว่า "เจ้านายผู้หญิง" ของเขา)
 If you look at the bolded parts, you might notice that while the characters and pinyin are the same, there are two different English translations
ถ้าคุณมองไปที่ส่วนที่เป็นตัวหนาคุณอาจสังเกตเห็นว่าในขณะที่อักขระและพินอินเหมือนกันมีสองคำแปลภาษาอังกฤษแตกต่างกัน
 This knowledge dlc comes in three parts: In Chinese, the character 老 lǎo (lit
dlc ความรู้นี้มาในสามส่วน: ในภาษาจีนอักขระ老lǎo (สว่างขึ้น
 old) can also mean ‘always’
เก่า) ยังสามารถหมายถึง 'เสมอ'
 板着脸 bǎn zhe liǎn means to have no expression 老板 lǎo bǎn means boss, as in business owner From this, we can see that if you want to say that someone is always expressionless (1+2), the first two characters form the word for boss (3)
เช่นเดียวกับเจ้าของธุรกิจจากนี้เราจะเห็นได้ว่าถ้าคุณต้องการบอกว่ามีใครบางคนอยู่เสมอ (1 + 2) ตัวละครสองตัวแรกจะสร้างรูปแบบ 
 That’s not all though, because the teacher’s nickname is actually 老板娘 lǎo bǎn niáng– this means ‘boss lady/landlady’ (as you probably saw from the literal translation), and is usually for female business owners (duh) or the actual business owner’s wife
นั่นไม่ใช่ทั้งหมดเพราะชื่อเล่นของครูเป็นจริง老板娘lǎobǎnniáng - หมายความว่า 'หัวหน้าสตรี / เจ้าของบ้าน' (ตามที่คุณอาจเห็นจากการแปลตามตัวอักษร) และโดยปกติจะเป็นสำหรับเจ้าของธุรกิจหญิง (duh) หรือเจ้าของธุรกิจที่แท้จริง 
 Please rate this dlc 5 stars on steam
กรุณาให้คะแนน dlc นี้ 5 ดาวในไอน้ำ
 —-
-