Chapter 4 PEN DOWN A MARRIAGE: CHAPTER 4 Xi Jin was in the middle of a beautiful dream, when she heard the shrill noise of the door-bell ring repeatedly
บทที่ 4 PEN DOWN A MARRIAGE: บทที่ 4 จินจินอยู่ท่ามกลางความฝันที่สวยงามเมื่อเธอได้ยินเสียงกระหึ่มของแหวนประตู
Clenching her teeth, she tried to cut the ‘headache-inducing’ noise out, by pulling the pillow over her head
ก้มหน้าฟันเธอพยายามตัดเสียงรบกวนที่เกิดจากการปวดศีรษะออกโดยการดึงหมอนเหนือศีรษะของเธอ
Unable to bear it any longer, she snapped frustratingly, “Arghh!! What the hell……” Rubbing her disoriented head, she mumbled curses profusely
ไม่สามารถแบกรับมันได้อีกต่อไปเธอก็ตะโกนอย่างหงุดหงิด "Arghh !!
Soon, the shrill sound of the bell was replaced by loud bangs on the door, followed by a familiar man’s rude yells
เร็ว ๆ นี้เสียงระฆังของกระดิ่งถูกแทนที่ด้วยเสียงดังตามประตูตามด้วยเสียงตะโกนหยาบคายของคนที่คุ้นเคย
“Xia Xi Jin! *bang,bang,bang* Open the door… *bang,bang,bang* I bought breakfast… Get up already!” Rong Fei Lin… Again! Suddenly feeling defeated because of her lack of sleep, Xia Xi Jin caught her pillow and bit it hard, all the while imagining it as Rong Fei Lin’s disgusting meat
"Xia Xi Jin!
The hell
นรก
If she could only… Actually, Xi Jin was pretty clueless about how ‘she’ got involved with this ruffian, who had the thickest face on planet earth
ถ้าเธอทำได้แค่นี้ ... จริงๆแล้วจินจินไม่เข้าใจว่า "เธอ" มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนพาลคนนี้ที่มีใบหน้าที่หนาที่สุดในโลก
She had tried to shake him off several times before, but he always came back and stuck to her, like a leech
เธอพยายามที่จะจับเขาออกหลายครั้งก่อน แต่เขาก็กลับมาและติดอยู่กับเธอเหมือนปลิง
Suddenly, recalling her first interaction with Fei Lin, Xi Jin remembered that when she was younger, she was taught by her foster-mother to be thrifty when going out
ทันใดนั้นการนึกถึงปฏิสัมพันธ์ครั้งแรกของเธอกับ Fei Lin ทำให้จินจินจำได้ว่าตอนที่เธอยังอายุน้อยกว่าเธอได้รับการสอนโดยแม่ที่เลี้ยงดูของเธอให้ออกโรงเมื่อออกไป
So, when Rong Fei Lin caught up to her out of the store that day, demanding a thank you meal, she had acted ‘thrifty’ and invited him over to her place
ดังนั้นเมื่อ Rong Fei Lin จับเธอออกจากร้านในวันนั้นขออาหารขอบคุณเธอทำ 'ประหยัด' และเชิญเขาไปยังสถานที่ของเธอ
Later, being the good hostess that she was, she felt that she had entertained him very well, considering her pitiful means
หลังจากนั้นเธอก็เป็นปฏิคมที่ดีเธอรู้สึกว่าเธอทำให้เขาได้รับความบันเทิงเป็นอย่างดีโดยคำนึงถึงความหมายที่น่าสงสารของเธอ
But, she could never imagine that the man would be so touched by her ‘generousness’, that he would personally visit her everyday, dropping by every morning, and leaving only in the middle of the night! Which, unfortunately, became the primary cause of her never-ending misery
แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะได้รับความประทับใจจากความใจกว้างของเธอโดยที่เขาจะไปเยี่ยมเธอทุกวันโดยทิ้งทุกเช้าและออกเดินทางเพียงแค่กลางดึกเท่านั้น!
Stomping her feet towards the door, she angrily opened it, “Rong Fei Lin! Are you so damn free that you’ve considered my home as your workplace!?” Leaning against the door frame, pretty amused, Rong Fei Lin handed her the soy milk and Chinese fried fritters
เธอโกรธเปิดประตู "Rong Fei Lin!
Waking her up everyday, he had become accustomed to her freakish appearance in the mornings
ตื่นขึ้นมาทุกวันเขาคุ้นเคยกับการปรากฏตัวประหลาดของเธอในตอนเช้า
In fact, at the moment, he enjoyed seeing her crow’s nest like bed-head
ในความเป็นจริงในขณะนั้นเขาชอบที่เห็นรังนกของเธอเหมือนหัวเตียง
He felt, it was quite artistic
เขารู้สึกว่ามันเป็นศิลปะมาก
Extending his slender fingers, Fei Lin tugged at her messy locks gently, and complained mildly, “Out of shampoo again!? So dirty and oily
Fei Lin ดึงนิ้วที่เรียวยาวขึงขังของเธออย่างนุ่มนวลและบ่นอย่างนุ่มนวลว่า "ออกจากแชมพูอีกครั้งเหรอ?"
” Stunned by his words, Xi Jin flicked his hand away, ran straight to the bath and slammed the door, as the sound of rushing water from inside the bath, filled the small living room
"ตะลึงกับคำพูดของเขา Xi Jin จับมือออกวิ่งตรงไปที่อ่างน้ำและกระแทกประตูขณะที่เสียงน้ำไหลจากภายในห้องอาบน้ำเต็มไปด้วยห้องนั่งเล่นขนาดเล็ก
Rong Fei Lin could not help but laugh heartily
Rong Fei Lin ไม่สามารถช่วยหัวเราะได้อย่างเต็มที่
He had never met anyone like her, this little weirdo
เขาไม่เคยพบใครเหมือนเธอแปลก ๆ เลย
Recalling the first time he had met her, at that time, she didn’t look that bad
การระลึกถึงครั้งแรกที่เขาได้พบกับเธอในเวลานั้นเธอไม่ได้มองว่าไม่ดี
So, when she left the store without saying anything, he chose to follow her and demand her for a thank you meal
ดังนั้นเมื่อเธอออกจากร้านโดยไม่พูดอะไรเขาก็เลือกที่จะทำตามเธอและขอให้เธอขอบคุณสำหรับมื้ออาหาร
Who knew that she would not only agree, but would also invite him over to her place!? However, when he saw her place, he felt like he had entered a dog house
ใครรู้ว่าเธอจะไม่เพียง แต่ยอมรับ แต่ก็จะเชิญเขาไปยังสถานที่ของเธอ!?
Not only was her place small, but was indeed very dirty
สถานที่ของเธอไม่เพียง แต่เล็ก แต่สกปรกมาก
Later, out of nowhere, the girl had brought two cups of instant noodles and shoved one to him
ต่อมาจากที่ไหนเลยสาว ๆ ก็นำก๋วยเตี๋ยว 2 ถ้วยมาใส่ให้เขา
Passing him the hot water and chopsticks, she had grumbled with her mouth full, “Eat it
ผ่านน้ำร้อนและตะเกียบเธอได้บ่นกับปากของเธอเต็ม "กินมัน
” At the time, looking at her, Fei Lin had felt’chirping birds, circle around his head’
"ในเวลานั้นมองไปที่เธอ Fei หลินรู้สึกได้ว่ากำลังจับนกวนรอบ ๆ ศีรษะของเขา"
What thank you meal! She gave him a bowl of packaged cup noodles that he needed to prepare himself
อะไรขอบคุณอาหาร!
But seeing that the girl had been hogging down the noodles like a hungry devil eating flesh to death, it had really stirred up his appetite, making him gulp down the cup noodles to his stomach’s content, eventually learning to enjoying them, as much as, abalone porridge, or greek style oats
แต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวคนนั้นกำลังวิ่งลงก๋วยเตี๋ยวเหมือนปีศาจที่หิวกระหายที่กินเนื้อจนตายมันทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากทำให้เขาดื่มน้ำก๋วยเตี๋ยวถ้วยลงในกระเพาะอาหารของเขาในที่สุดการเรียนรู้ที่จะสนุกกับพวกเขามากเท่า
Moreover, since she had no air of pretence whatsoever, he felt she was brashly adorable, and spending time alone with her made him feel warm and comfortable
นอกจากนี้เนื่องจากเธอไม่มีข้ออ้างอะไรเขารู้สึกว่าเธอน่ารักและใช้เวลาอยู่กับเธอทำให้รู้สึกอบอุ่นและสบาย
So, in truth, he had never intended to wrap himself around her, but her personality, her charm was unlike any of the woman he had met before, so he decided to push himself closer to her
ดังนั้นในความเป็นจริงเขาไม่เคยตั้งใจที่จะห่อตัวเองรอบตัว แต่บุคลิกของเธอเสน่ห์ของเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงที่เขาเคยพบมาก่อนดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะผลักดันตัวเองให้ใกล้ชิดกับเธอ
Cutting his thoughts short, Xi Jin walked out of the bath, wearing a baggy outfit and fluffy white towel, that clung to her head
ตัดความคิดออกทีละน้อยจินจินเดินออกจากห้องอาบน้ำใส่ชุดเครื่องแต่งกายที่เปียกและผ้าขนหนูสีขาวที่ปกคลุมศีรษะของเธอ
Going straight to the coffee table, She slurped on the soy milk, and bit into the delicious fritter, making happy noises
เดินตรงไปที่โต๊ะกาแฟเธอผุดขึ้นมาในนมถั่วเหลืองและขันให้เป็นกระเทียมแสนอร่อยทำให้เสียงมีความสุข
Watching her eat happily, Rong Fei Lin felt undeniably good, like he was raising a small little kitten
ดูเธอกินอย่างมีความสุข Rong Fei Lin รู้สึกไม่ดีอย่างปฏิเสธไม่ได้เช่นเดียวกับที่เขาเลี้ยงลูกแมวตัวเล็ก ๆ ตัวเล็ก ๆ
He knew that she made her living by writing web novels, and preferred staying indoors, ignoring her meals, typing words endlessly in her computer, kneading, knocking, frowning, and tugging her hair on her head, in frustration
เขารู้ว่าเธอทำให้ชีวิตของเธอโดยการเขียนนวนิยายเว็บและชอบอยู่ในบ้านละเลยอาหารของเธอพิมพ์คำไม่รู้จบในคอมพิวเตอร์ของเธอนวดเคาะเคาะและลากเส้นศีรษะของเธอบนศีรษะของเธอในความคับข้องใจ
Seeing her like this, made Fei Lin’s mood unbearable
การได้เห็นเธอแบบนี้ทำให้ Fei Lin รู้สึกไม่สบายใจ
So, he would come everyday, to fill up her little belly and keep a check on her
ดังนั้นเขาจะมาทุกวันเพื่อเติมเต็มท้องเล็กน้อยของเธอและตรวจสอบเธอ
Getting back to feeding his little kitten, Fei Lin stabbed a straw in another pack of soy milk, and pushed it in front of her, inquiring, “So, how was yesterday? Will there be good news?” Xi Jin suddenly felt a ball of pressure in her chest, shoving the Chinese fritter in her mouth in frustration, chewing heavily, she pushed it down her throat
กลับมาเลี้ยงลูกแมวตัวน้อยของเขา Fei Lin แทงฟางลงในนมถั่วเหลืองอีกชุดหนึ่งแล้วผลักมันไปข้างหน้าเธอถามว่า "แล้วเมื่อวานนี้เมื่อไหร่?
After a while, she asked him begrudgingly, “Rong Fei Lin, tell me the truth, why do you come here everyday??” Leisurely biting the fritter, chewing and swallowing it elegantly, he answered, “ well, I’m simply so bored, that I wanna have fun with a person whose as interesting as me
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็ถามเขาว่า "Rong Fei Lin บอกความจริงว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่เป็นประจำทุกวัน?" รีบรีบกัดแกงผัดเคี้ยวและกลืนมันอย่างหรูหราเขาตอบว่า "ดีฉันเป็นแบบนั้น
Get it!” Continuing , he jested, “Well, now since you know the reason, and have had me compliment you for being someone as awesome as me, don’t you think you should reward me with my first kiss?” *puff…
"ดีตอนนี้เพราะคุณรู้เหตุผลและได้รับการยกย่องว่าคุณเป็นคนที่น่ากลัวเหมือนฉันคุณไม่คิดว่าคุณควรตอบแทนฉันด้วยการจูบครั้งแรกของฉันหรือไม่?" * พัฟ
* Xi Jin enjoying the soy milk at the moment, sprayed the contents in her mouth all over, astonished by his unbelievable request
* จินจินกำลังเพลิดเพลินกับนมถั่วเหลืองในขณะนี้ฉีดพ่นสารในปากของเธอไปทั่วทำให้ประหลาดใจด้วยการร้องขอที่ไม่น่าเชื่อของเขา
Cleaning her face, she admonished him, “What first kiss!!? I think you lost your virginity 800 years ago
การทำความสะอาดใบหน้าของเธอเธอเตือนเขาว่า "สิ่งแรกที่จูบ !!?
Do you even remember how many women you’ve had your hands on? Geez, unbelievable!” Hearing her mock him, Rong Fei eyes flashed mirth as he playfully questioned her, “Oh really! Then, what about you? Have you had your first kiss? Or first night? Was it the man who gifted you the dress? hmm
คุณจำได้ไหมว่าคุณมีผู้หญิงกี่คน?
?” Blinking anxiously, Xi Jin flushed red as she warned him, “Stay out of my business and stop bothering me
"กระพริบกังวล Xi Jin แดงแดงขณะที่เธอเตือนเขาว่า" จงหลีกเลี่ยงธุรกิจของฉันและหยุดรบกวนฉัน
I need to get back to writing, even though my inspiration seems to have dried up…
ฉันจำเป็นต้องกลับไปเขียนแม้ว่าแรงบันดาลใจของฉันดูเหมือนจะแห้งไปแล้ว ...
shoot!” As she got up to leave, Fei Lin pulled her close to him
ยิง! "ขณะที่เธอลุกขึ้นออก Fei Lin ดึงเธอเข้ามาใกล้เขา
Sensing her temper, he began to coax her, “You always stay at home, how can you possibly find inspiration? Go out with me… we can play around outside for a change, and I promise you when you come back, the opportunity you’re waiting for will come to you
รู้สึกอารมณ์ของเธอเขาเริ่มที่จะเกลี้ยกล่อมเธอ "คุณมักจะอยู่ที่บ้านวิธีการที่คุณอาจจะสามารถหาแรงบันดาลใจ?
” Leaving her standing undecided, Rong Fei Lin rushed to her room and took some time to find something decent to wear
"ปล่อยให้เธอยืนไม่แน่ใจ Rong Fei Lin รีบวิ่งไปที่ห้องของเธอและใช้เวลาในการหาสิ่งที่เหมาะสมในการสวมใส่
Reaching her closet, he felt helpless; the woman was clearly a mess
ถึงตู้เสื้อผ้าของเขาเขารู้สึกหมดหนทาง;
However, finding a suitable pair, he walked to her and shoved a pair of clean denim jeans and white T-shirt, into her chest, as he urged her to, “Hurry up and change your clothes
อย่างไรก็ตามการหาคู่ที่เหมาะสมเขาเดินไปหาเธอและใส่กางเกงยีนส์และเสื้อยืดสีขาวสะอาดลงไปในอกขณะที่เขากระตุ้นให้เธอ "รีบขึ้นและเปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณ
” Being pushed around by Fei Lin, Xi Jin for the first time felt, even though she was pretty easy-going, she wouldn’t mind being treated like a delicate woman, who didn’t get things shoved in her chest, because she too, had a little meat and dignity attached to her chest! At the entrance of the amusement park, Xi Jin stood with her mouth wide open
"ถูกผลักโดย Fei Lin, Xi Jin เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนที่ค่อนข้างง่าย แต่เธอก็ไม่รู้สึกลำบากใจที่ได้รับการปฏิบัติเหมือนผู้หญิงที่บอบบางผู้ซึ่งไม่ได้ใส่ใจในอกเพราะเธอ
What!
อะไร!
She turned to face Rong fei Lin and retorted,“This is what you meant by finding inspiration! Huh? Lin Lin, how old did you turn this year, haan!?” Hearing her mock his choice, Rong Fei Lin chuckled and lightly pinched her cheeks, “Since we’re here, it’s now a place for adults
เธอหันไปเผชิญหน้ากับ Rong fei Lin และโต้แย้งว่า "นี่เป็นสิ่งที่คุณหมายถึงโดยการหาแรงบันดาลใจ!
Let’s go and have fun
ไปและสนุก
Don’t be party-pooper, okay!?” (T/N: It means someone who spoils the mood
อย่าเป็นฝ่ายปาร์ตี้โอเค! "(T / N: หมายถึงคนที่ทำให้อารมณ์เสีย
My paraphrasing skills have reached new levels
ทักษะการถอดความของฉันมีระดับใหม่แล้ว
LOL
ฮ่า ๆ
Wait till the actual author finds out Greaders save me! ) Ignoring her unconvinced look, Rong Fei Lin dragged her inside the amusement park
รอจนกว่าผู้เขียนที่แท้จริงจะพบ Greaders ช่วยฉัน!
Silently, observing her surrounding at the park, Xi Jin felt that being here, as a grown-up woman, made her reminisce her past
เงียบ ๆ โดยการสังเกตเธอที่สวนสาธารณะจินจินรู้สึกว่าการได้อยู่ที่นี่ในฐานะผู้หญิงวัยโตทำให้เธอระลึกถึงอดีตของเธอ
Xi Jin had been poor when she was growing-up, since she had been an orphan, who was abandoned by her biological parents at birth
ซีจินยากจนเมื่อโตขึ้นตั้งแต่เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกทิ้งร้างโดยบิดามารดาผู้ให้กำเนิดของเธอตอนคลอด
But, she never felt bitter about it knowing that she had found, a wonderful loving mother, and a caring, elder sister, in Hu Mei, who were always there for her
แต่เธอไม่เคยรู้สึกขมขื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะรู้ว่าได้พบแม่ที่แสนมหัศจรรย์และพี่สาวที่เอาใจใส่ใน Hu Mei ซึ่งอยู่ที่นั่นเสมอ
However, due the economic restraints on spending in the orphanage, growing up, she had only been to the amusement park twice
อย่างไรก็ตามเนื่องจากอุปสรรคทางเศรษฐกิจในการใช้จ่ายในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเติบโตขึ้นมาเธอเพิ่งไปที่สวนสนุกสองครั้ง
The orphanage had been established in the suburbs, so initially their were no fancy attractions for children
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าได้รับการก่อตั้งขึ้นในเขตชานเมืองดังนั้นในตอนแรกพวกเขาจึงไม่มีสถานที่น่าสนใจสำหรับเด็ก
But, as the area developed, a small amusement park opened-up in the vicinity
แต่ในขณะที่พื้นที่พัฒนาขึ้นสวนสนุกขนาดเล็กเปิดขึ้นในบริเวณใกล้เคียง
The many slides and swings, and some simple entertainment equipment, had deeply attracted Xi Jin and Hu Mei’s attention, as small children
ภาพนิ่งและชิงช้าจำนวนมากและอุปกรณ์เพื่อความบันเทิงแบบง่ายๆดึงดูดความสนใจของจินจินและฮุ่ยให้กับเด็กเล็ก ๆ
So, when the time came, the two escaped from their home, and spent the entire day at the park playing, without realising how late it was when they got back
ดังนั้นเมื่อถึงเวลาแล้วทั้งสองจึงหนีออกจากบ้านของพวกเขาและใช้เวลาตลอดทั้งวันที่สวนสาธารณะโดยไม่ทราบว่าสายมันเมื่อพวกเขากลับมา
On that day, Xi Jin had felt, that for the first time in life, mother had been really angry at them, grounding them for weeks, before they could go out to play again
ในวันนั้นจินจินรู้สึกว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตแม่รู้สึกโกรธมากที่พวกเขาตรึงใจพวกเขาเป็นเวลาหลายสัปดาห์ก่อนที่พวกเขาจะออกไปเล่นอีกครั้ง
But later, mother, who was also the dean of the orphanage, took an off, and accompanied her and Hu Mei, to the city’s largest theme park for an entire day’s fun
แต่ภายหลังแม่ที่เป็นคณบดีของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเอาออกและพร้อมกับเธอและ Hu Mei ไปสวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดของเมืองสำหรับความสนุกสนานทั้งวัน
Later, this became a memory she had cherished the most in her life
ต่อมานี้กลายเป็นความทรงจำที่เธอรักมากที่สุดในชีวิตของเธอ
But recalling the size of that theme park, and the one she was standing in presently, was incomparable
แต่การระลึกถึงขนาดของสวนสนุกแห่งนี้และสิ่งที่เธอยืนอยู่ในปัจจุบันก็คือหาที่เปรียบมิได้
Xi Jin saw that this park was really incredible
จินจินเห็นว่าสวนแห่งนี้น่าทึ่งจริงๆ
However, as she went on a few rides, one after the other, she felt like, she was an old grandma who would need to use the emergency room once she got out of here
อย่างไรก็ตามขณะที่เธอไปขี่ไม่กี่ครั้งหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ เธอรู้สึกเหมือนเธอเป็นยายเก่าที่จะต้องใช้ห้องฉุกเฉินทันทีที่เธอออกไปจากที่นี่
She felt this, even more strongly, when Rong Fei Lin forced her to sit on the roaring rapid river ride with him
เธอรู้สึกว่านี่ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเมื่อ Rong Fei Lin บังคับให้เธอนั่งลงบนแม่น้ำที่กำลังล่องลอยอย่างรวดเร็วพร้อมกับเขา
She was so damn scared, that throughout the ride, she screamed and clung around Rong Fei, like an ugly octopus, who had all her limbs tightly attached to his body, for utmost protection
เธอกลัวมากจนตลอดช่วงนั่งเธอกรีดร้องและกอด Rong Fei เหมือนปลาหมึกน่าเกลียดที่มีแขนขาของเธอติดแน่นกับร่างกายเพื่อปกป้องสูงสุด
Although, she had safely set her feet on dry land later, Xi Jin still felt, like a wobbly jelly, who was unable to shake off her fear
ถึงแม้เธอจะวางเท้าบนพื้นดินที่แห้งแล้งอย่างปลอดภัยแล้ว แต่จินยังคงรู้สึกเหมือนวุ้นว่อนซึ่งไม่สามารถหลบความกลัวของเธอได้
Witnessing her sorry state, Fei Lin laughed uncontrollably, and knocked her head twice, jesting, “Yo! You’re absolutely useless! Wait till I take you with me, for an actual river rafting expedition to the canyon
พยานของเธอเสียใจ Fei หลินหัวเราะไม่สามารถควบคุมได้และเคาะหัวของเธอสองครั้งล้อ "Yo!
It’s a hundred times more exciting
มันน่าตื่นเต้นมากขึ้นร้อยครั้ง
”
”
“Stop it
"หยุดนะ
” She, annoyingly, swatted his hand away and glared at him, declaring “I would rather live for a few more years
"เธอรำคาญเอามือออกและจ้องมองที่เขาประกาศว่า" ฉันค่อนข้างจะอยู่อีกสักสองสามปี
Hmpf!” Teasing her no longer, Rong Fei smiled brightly and said, “Let’s go eat! You must be tired and hungry
Hmpf! "ล้อเลียนเธอไม่นานร่อง Fei ยิ้มสดใสและกล่าวว่า" ไปกิน!
Let’s replenish our energy
ขอเติมพลังงานของเรา
” They sat in a nearby noodle shop, enjoying a large bowl of spicy noodles each
"พวกเขานั่งอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวในบริเวณใกล้เคียงเพลิดเพลินกับชามขนาดใหญ่ของก๋วยเตี๋ยวเผ็ดในแต่ละ
As they paid for their meal and walked out, Xi Jin noticed that Fei Lin wasn’t next to her anymore
ขณะที่พวกเขาจ่ายเงินค่าอาหารและเดินออกไป Xi Jin สังเกตเห็นว่า Fei Lin ไม่ได้อยู่ติดกับเธออีกต่อไป
Looking for the missing figure, she saw him standing next to a small news-stand, reading something with a bleak expression
มองหารูปที่ขาดหายไปเธอเห็นเขายืนอยู่ข้างแท่นวางเล็ก ๆ อ่านอะไรบางอย่างด้วยความเยือกเย็น
Xi Jin walking over to him, leaned closer to Fei Lin, to catch a better glimpse of the newspaper
จินจินเดินไปหาเขาเอนกายลงใกล้กับ Fei Lin เพื่อจับภาพหนังสือพิมพ์ที่ดีกว่า
Looking closely, she saw the image of a powerful-looking man that covered more than half of the page of the newspaper
มองอย่างใกล้ชิดเธอเห็นภาพลักษณ์ของชายคนหนึ่งที่มีกำลังดูซึ่งครอบคลุมมากกว่าครึ่งหนึ่งของหน้าหนังสือพิมพ์
The angle wasn’t good, but the pixels were clear
มุมไม่ดี แต่พิกเซลมีความชัดเจน
The image had been captured as soon as the man came out of the airport
ภาพถูกจับทันทีที่ชายคนนั้นออกมาจากสนามบิน
Half his face was hidden by the shadows, with the other half revealing facial features that looked intensely deep
ครึ่งใบหน้าของเขาถูกซ่อนไว้โดยเงาด้วยอีกครึ่งหนึ่งเผยให้เห็นใบหน้าที่ดูลึก ๆ
As his tall, upright body, taking steady steps, got captured in the photo, his expression revealed a single, thick, furrowed eyebrow, and a narrowed, penetrating eye, from the side
ในขณะที่ร่างสูงของเขาตรงๆได้ก้าวเข้ามาในภาพเขาได้เผยให้เห็นขนคิ้วที่มีขนดกหนาและจมูกที่แคบและเจาะทะลุจากด้านข้าง
His sharp nose, looking high and straight, and thin straight lips, that curved at the edge, made him look brilliant and calm
จมูกแหลมของเขามองตรงที่สูงและตรงและริมฝีปากตรงผอมบาง ๆ โค้งที่ขอบทำให้เขาดูสดใสและสงบ
Although, the image only revealed half of his face, the majestic aura that radiated off the man was ‘too magnificent’ that it was immediately visible to the readers
แม้ว่าภาพจะเผยให้เห็นเพียงครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเขาแล้ว แต่ Aura อันใหญ่โตซึ่งเปล่งประกายออกมาจากชายก็งดงามเกินกว่าจะเห็นได้จากผู้อ่าน
Moving her eyes away from the image, the heavily-inked, big and bold letters of the headlines read: “Real estate giant, President Xi Mu Tian of Taichung city, ready to dominate the entertainment industry
ย้ายดวงตาของเธอออกไปจากภาพหนังสือที่เขียนด้วยหมึกหนาใหญ่และหนาของพาดหัวข่าวได้อ่านว่า "ยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์ประธาน Xi Mu Tian จากเมืองไตซุงพร้อมที่จะครองวงการบันเทิง
Steps in, temporarily, as Managing Director at Rong Enterprises
ขั้นตอนในการเป็นกรรมการผู้จัดการชั่วคราวที่ Rong Enterprises
Industry set to watch his every move in the coming days
อุตสาหกรรมเตรียมพร้อมที่จะดูการเคลื่อนไหวของเขาในทุกๆวัน
” The news report went on and on throwing out a lot of details that Xi Jin did not understand
รายงานข่าวได้กล่าวถึงรายละเอียดที่ Xi Jin ไม่เข้าใจ
But, randomly glancing at the image again, she felt a chill run through her
แต่สุ่มสุ่มไปที่ภาพอีกครั้งเธอรู้สึกหนาวเหน็บผ่านเธอ
Was this ‘the’ man that she met ‘that’ fateful night!? Was this ‘the’ President that assistant kept mentioning? Ahhh!!! Xi Jin secretly moaned at this unfortunate revelation
นี่เป็น 'ชาย' ที่เธอได้พบกับ 'ว่า' คืนที่เป็นเวรเป็นกรรม!?
But why did such an incredible man resolved to eat my tofu!? Xi Jin thought helplessly
แต่ทำไมคนที่ไม่น่าเชื่อดังกล่าวจึงตัดสินใจที่จะกินเต้าหู้ของฉัน!?
But, suddenly, her mind flashed intermittent images of herself that night, sticking closely to his fragrant chest, pulling him to herself, and tossing crazily in his arms
แต่ทันใดนั้นจิตใจของเธอก็กระพริบภาพหลุด ๆ ของตัวเองในคืนนั้นติดกับหน้าอกอันหอมกรุ่นของเขาดึงตัวเองและโยนความบ้าคลั่งในอ้อมแขนของเขา
Dumbfounded by her memory, Xi Jin felt a sense of panic
หงุดหงิดด้วยความทรงจำของเธอ Xi Jin รู้สึกรู้สึกหวาดกลัว
Yikes!… It was me!… I ate his tofu! I forced myself on him! How the hell did I manage to do that!? oh nooo…!! Calming herself down, Xi Jin felt that it was no use panicking now
Yikes! ... มันเป็นฉัน! ... ฉันกินเต้าหู้ของเขา!
What was done was done! She couldn’t change anything now
สิ่งที่ทำเสร็จแล้ว!
They had just slept together, and it wasn’t that big of a deal in today’s society either
พวกเขาเพิ่งนอนหลับด้วยกันและมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ในสังคมปัจจุบัน
Moreover, even if the man spent money on her, she had left him ‘her virginity’ on his sheets, so it was only a fair deal
นอกจากนี้แม้ว่าชายคนนั้นใช้เงินไปกับเธอเธอก็ปล่อยให้ "พรหมจรรย์" ของเธออยู่บนผ้าปูที่นอนของเขาดังนั้นมันจึงเป็นเพียงข้อตกลงที่ยุติธรรม
He couldn’t hold her guilty! More importantly, the money was all gone now, she couldn’t return it even if she wanted too
เขาไม่สามารถถือความผิดของเธอได้!
She had donated the money to the orphanage that she grew up in, as soon as she got home after ‘that’ incident
เธอได้บริจาคเงินให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เธอโตขึ้นมาทันทีที่เธอกลับถึงบ้านหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
Seeing her lost in her precious thoughts, Rong Fei Lin with a dark smile, patted her head, and said, “You go home first
เห็นเธอหลงทางในความคิดอันมีค่าของเธอ Rong Fei Lin ด้วยรอยยิ้มที่มืดและตบหน้าและพูดว่า "คุณกลับบ้านก่อน
There’s something I need to do, right now… Oh! Yes! Don’t forget to have your dinner
มีบางอย่างที่ฉันต้องทำตอนนี้ ... โอ้!
Take care
ดูแล
Bye!” Huh! What? “Hey, Rong Fei Lin…
ลาก่อน! "หือ!
” as she shouted the words out, she saw a man’s silhouette quickly disappear in the hustle-bustle
"ขณะที่เธอตะโกนคำพูดออกมาเธอเห็นภาพเงาของชายหนุ่มหายไปอย่างรวดเร็วในความวุ่นวาย