Chapter 6
บทที่ 6
2 When Xia Xi Jin received the phone call that evening, she was left dumbfounded
2 เมื่อ Xia Xi Jin ได้รับโทรศัพท์ในเย็นวันนั้นเธอก็ถูกทิ้งให้ตกตะลึง
 In her lost stupor, she didn’t recognise that the person on the line, was none other than, Special Assistant, Yang Xiaofeng
ในอาการมึนงงที่หายไปของเธอเธอไม่รู้จักว่าคนที่อยู่ในสายเป็นใครอื่นนอกจากผู้ช่วยพิเศษยาง Xiaofeng
 After confirming the date and time, she hurriedly, hung up the phone
หลังจากยืนยันวันที่และเวลาแล้วรีบรีบวางสายโทรศัพท์
 Suddenly remembering, that she had only taken down the address of the publishing company, but not their name, she felt a little helpless
ทันใดนั้นจำได้ว่าเธอได้เอาที่อยู่ของสำนักพิมพ์ลงไป แต่ไม่ใช่ชื่อของพวกเขาเธอรู้สึกไม่ค่อยสนใจ
 However, realising that she was in no position to choose who she wanted to be published under, she couldn’t afford to loose this opportunity
อย่างไรก็ตามรู้ว่าเธอไม่สามารถเลือกคนที่ต้องการจะเผยแพร่ภายใต้ได้เธอไม่สามารถหลุดโอกาสนี้ได้
 Excited, she danced around the house for a half a day, without being aware of her best friends’ absence
ตื่นเต้นที่ได้เต้นรอบบ้านครึ่งวันโดยไม่ต้องตระหนักถึงการขาดเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ
 Around dinner time, she felt the house was too quiet, and waited for Hu Mei’s return
ประมาณช่วงเย็นเวลาที่เธอรู้สึกว่าบ้านเงียบเกินไปและรอคอยการกลับมาของ Hu Mei
 Coincidentally, turning towards the coffee table, her eyes fell on a scribbled yellow post-it note
บังเอิญหันไปทางโต๊ะกาแฟดวงตาของเธอตกลงไปบนโน้ตสีเหลืองที่โพสต์ไว้
 It read, “Sleepy Pig, I am going on a business trip scheduled for the whole month, so do not wait for me
อ่าน "Sleepy Pig ฉันกำลังเดินทางธุรกิจอยู่ตลอดทั้งเดือนดังนั้นอย่ารอฉัน
 Remember to eat proper meals, do not rely on instant noodles, and sleep on time
อย่าลืมรับประทานอาหารที่เหมาะสมอย่าพึ่งบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและนอนหลับตรงเวลา
 If your heart feels uncomfortable, do not hesitate to contact a doctor- Take care, Hu Mei
หากหัวใจคุณรู้สึกอึดอัดใจอย่าลังเลที่จะติดต่อแพทย์ - ดูแล Hu Mei
” Xi Jin read the note twice, and pouted
"จินจินอ่านโน้ตสองครั้งและโกรธ
 Since childhood, Xi Jin’s heart had been weak, but the doctors had insisted that, as she would grow older, the condition would gradually improve
ตั้งแต่วัยเด็กหัวใจของจินก็อ่อนแอ แต่หมอยืนยันว่าในขณะที่เธอโตขึ้นสภาพจะค่อยๆดีขึ้น
 Although, she had the congenital defect since birth, growing up, she had never fallen ill severely
แม้ว่าเธอมีข้อบกพร่องที่เกิดจากการคลอดตั้งแต่เกิดเติบโตขึ้นมาเธอไม่เคยล้มเจ็บอย่างรุนแรง
  But, dean mother and Hu Mei were watchful of her, and would nag endlessly, forbidding her from doing things that would negatively impact her, like spending the day with Rong Fei Lin at the amusement park
แต่แม่คณบดีและหม่อมเจ้ากำลังเฝ้าระวังเธอและจะจู้จี้จู่โจมห้ามปรามเธอจากการทำสิ่งต่างๆที่จะส่งผลเสียต่อเธอเช่นเดียวกับการใช้เวลาทั้งวันกับ Rong Fei Lin ที่สวนสนุก
  That day, she was seriously worried that her heart had been stimulated so crazy by the scary rides, that her condition would have worsened anytime
วันนั้นเธอกังวลอย่างจริงจังที่หัวใจของเธอถูกกระตุ้นด้วยการขี่ที่น่าสยดสยองจนสภาพของเธอแย่ลงทุกที
 But, in the end, she came out alright
แต่ในตอนท้ายเธอออกมาไม่เป็นไร
 Holding the address in her hands again, Xi Jin swirled around in excitement
จินหมุนตัวไปด้วยความตื่นเต้น
 She, absentmindedly, counted on her fingertips, the money that she would make if the book became popular, and wondered, if she would become a best seller author soon
เธอขาดเงินนับจากปลายนิ้วของเธอเงินที่เธอจะทำถ้าหนังสือกลายเป็นที่นิยมและสงสัยว่าถ้าเธอจะกลายเป็นผู้ขายที่ดีที่สุดในเร็ว ๆ นี้
 Recalling, how envious she was, to see lines and lines of readers, waiting for various authors signature at the bookstore, Xi Jin felt that, for the first time, she too was closer to her dream of signing copies of her novel in her fans hands
จินรู้สึกว่าเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกใกล้ชิดกับความฝันของเธอในการเซ็นสำเนานวนิยายของเธอในแฟน ๆ ของเธอ 
 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Witnessing the magnificence of the scene in front, Xi Jin couldn’t believe her eyes
นายจินจินไม่สามารถเห็นภาพความงดงามของฉากต่อหน้าได้ 
 A brilliant skyscraper hid itself in the clouds, while its glass panels shone brightly around all four sides, illuminated into glory, by the blazing summer sun
ตึกระฟ้าที่ยอดเยี่ยมซ่อนตัวอยู่ในเมฆในขณะที่แผ่นกระจกของมันส่องสว่างรอบ ๆ ทั้งสี่ด้านสว่างไสวลงสู่สง่าราศีโดยดวงอาทิตย์ฤดูร้อนที่เห็นได้ชัด
 At the top, two words were engraved that emitted virtual strength and pride, as she heavily breathed the name, “Rong Enterprises
ที่ด้านบนมีคำจารึกสองคำที่เปล่งประกายความแรงและความภาคภูมิใจเสมือนขณะที่เธอสูดลมหายใจอย่างหนักชื่อ "Rong Enterprises"
” Although Xi Jin mostly lived like a hermit, almost separated from the outside world, she still knew about Rong Enterprises
"แม้ว่า Xi Jin ส่วนใหญ่อาศัยอยู่เช่นฤาษีเกือบจะแยกออกจากโลกภายนอกเธอยังคงรู้จัก Rong Enterprises
 It was a powerful corporation in the entertainment industry, of which, both Hu Mei and Zhou Hang had been a part since graduation
เป็น บริษัท ที่มีอำนาจในวงการบันเทิงซึ่งทั้ง Hu Mei และ Zhou Hang เคยเป็นส่วนหนึ่งมาตั้งแต่สำเร็จการศึกษา
 Zhou Hang’s publishing company, and Hu Mei PR company were both subsidiaries of Rong Enterprises
บริษัท สำนักพิมพ์ของ Zhou Hang และ บริษัท Hu Mei PR เป็นทั้ง บริษัท ในเครือของ Rong Enterprises
 So, she knew the ‘might’ of this company
ดังนั้นเธอจึงรู้ถึง 'ความสามารถ' ของ บริษัท นี้
 Checking the address once again, Xi Jin carefully compared the address with that on the top of the building
การตรวจสอบที่อยู่อีกครั้ง Xi Jin ได้เปรียบเทียบที่อยู่ดังกล่าวกับที่ด้านบนสุดของอาคาร
 Confirming that there was no mistake, she suddenly felt depressed, and wanted to turn, and leave
ยืนยันว่าไม่มีข้อผิดพลาดเธอก็รู้สึกหดหู่และต้องการที่จะหันและออก
 But, she stopped
แต่เธอหยุดลง
  In her heart, Xi Jin searched for her strength, to move forward, since publishing the novel meant everything, especially when she was already here
ในหัวใจของเธอ, จินจินพยายามค้นหาพลังของเธอ, ก้าวไปข้างหน้า, ตั้งแต่การเผยแพร่นวนิยาย, มีความหมายทุกอย่าง, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธออยู่ที่นี่แล้ว
 Thinking, ‘maybe my luck might work’, she took a deep breath, and decided to test her luck
คิดว่า 'โชคดีที่ฉันอาจทำงานได้' เธอหายใจเข้าลึก ๆ และตัดสินใจที่จะทดสอบความโชคดีของเธอ
 Checking her attire once more, which was naturally worlds apart from those, who belonged to this elite world, Xi Jin walked, with a deep sense of courage, towards the receptionist
การตรวจสอบเครื่องแต่งกายของเธออีกครั้งซึ่งเป็นโลกที่เป็นธรรมชาตินอกเหนือจากบรรดาผู้ที่อยู่ในโลกที่ยอดเยี่ยมนี้จินเดินด้วยความรู้สึกลึก ๆ ที่กล้าหาญต่อพนักงานต้อนรับ
 Glancing over at Xi Jin, the receptionist hid her surprise and did not reveal the slightest look of contempt
เหลือบไปที่ Xi Jin พนักงานต้อนรับซ่อนความประหลาดใจและไม่เปิดเผยรูปลักษณ์ที่ดูถูก
 When Xi Jin explained to her the purpose of her visit, the receptionist, courteously, led her directly to a private elevator, and pressed the call button, motioning Xi Jin to enter, “Please Miss Xia, they are waiting for you on the 30th floor
เมื่อจินจินอธิบายถึงจุดประสงค์ในการเยี่ยมเยือนของเธอเจ้าหน้าที่ต้อนรับเลี้ยงสุภาพพาเธอไปที่ลิฟต์ส่วนตัวแล้วกดปุ่มโทรเพื่อแจ้งให้จินจินเข้า "โปรดนางสาวเซ่พวกเขากำลังรอคุณอยู่ที่ 30 
” “30th floor?” Slightly stunned, Xi Jin stole a quick glance around the elevator as she got in
ชั้นที่ 30? "ตะลึงงอเล็กน้อย Xi Jin ขโมยมุมมองอย่างรวดเร็วรอบลิฟต์ขณะที่เธอเข้ามา
 The sharp yellow lights inside the elevator, only increased the tension in her heart
ไฟสีเหลืองที่แหลมคมภายในลิฟต์ทำให้หัวใจของเธอตึงเครียดขึ้นเท่านั้น
 Biting her lips, she waited to reach her destination
กัดริมฝีปากเธอรอจนปลายทาง
 As the elevator stopped at the designated floor, the doors opened, revealing a familiar looking man, that was Special Assistant, Yang Xiaofeng
ขณะที่ลิฟท์หยุดลงที่พื้นที่กำหนดประตูเปิดเผยให้เห็นชายที่คุ้นเคยซึ่งเป็นผู้ช่วยพิเศษยาง Xiaofeng
 Shocked to the limits of her wits, Xi Jin immediately recognised the face of this man
ตกใจกับขีด จำกัด ของความคิดของเธอจินจินจำใบหน้าของชายคนนี้ได้ทันที
 While his face seemed calm, to Xin Jin, it looked more like a pale ghost, whom she wanted to run away from, that to somewhere far-far away
ในขณะที่ใบหน้าของเขาดูนิ่ง ๆ กับจินจินมันดูคล้ายกับผีที่เธอต้องการหลบหนีไปไกลจากที่ไกล
 She felt this scenario was absolutely ridiculous
เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าขันจริงๆ
 She had no idea, that the so-called President would be provoked to, such an extent, by ‘that’ night’s incident, that he would corner her in this way
เธอไม่รู้ว่าประธานที่เรียกว่าจะถูกกระตุ้นให้เท่าดังกล่าวโดยเหตุการณ์ที่คืนนั้นว่าเขาจะเข้ามาขวางทางนี้
 She knew it was too late to run now
เธอรู้ว่ามันสายเกินไปแล้วที่จะวิ่งได้
 As if he had read her mind, Xiaofeng slightly stepped forward, and respectfully gestured, “Miss Xia, please come with me
ราวกับว่าเขาได้อ่านใจเธอ Xiaofeng ก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อยและกราบไหว้ด้วยท่าทางด้วยความเคารพ "นางสาวเซ่โปรดมากับฉัน
 The president is waiting for you
ประธานาธิบดีกำลังรอคุณอยู่
”
”