Chapter 5 Volume 2, Chapter 5 Soldiers on both sides paused their shooting and look in wonder at this strange scene
บทที่ 5 เล่มที่ 2 บทที่ 5 ทหารทั้งสองฝ่ายหยุดการถ่ายทำชั่วคราวและมองดูแปลก ๆ ในฉากแปลก ๆ
 As the plane collided with the ground, the abrupt stop shocked Xu Jun’s internal organs
เมื่อเครื่องบินชนเข้ากับพื้นดินการหยุดชะงักนี้ทำให้อวัยวะภายในของ Xu Jun ตกใจ
 His body nearly thrown forward if not for the belt
ร่างกายของเขาเกือบจะโยนไปข้างหน้าถ้าไม่ได้สำหรับเข็มขัด
 The plane bounced back into the air after it initially touched the ground, then slid across the dirt rapidly
เครื่องบินเด้งกลับเข้าไปในอากาศหลังจากที่มันเริ่มสัมผัสพื้นแล้วเลื่อนผ่านสิ่งสกปรกอย่างรวดเร็ว
 Xu Jun felt as if he was thrown into a wok of roasting beans
Xu Jun รู้สึกราวกับว่าเขาถูกโยนลงไปในกระทะถั่วคั่ว
 Dust, sand, and gravel was flung through the hole in the cockpit, right into his face
ฝุ่นละอองทรายและกรวดถูกโยนเข้าไปในรูในห้องนักบินเข้าสู่ใบหน้าของเขา
 Hans was nearly scared to death, desperately bracing himself
ฮันส์เกือบกลัวที่จะตายหมดกำลังใจตัวเอง
 Suddenly, Xu Jun saw that right in front of him was a tank
ทันใดนั้น Xu Jun ก็เห็นว่าตรงหน้าเขาเป็นถัง
 Xu Jun cursed at himself, “Shit! How could that be there!?!” Seeing the collision course, he shouted, “Incoming! Brace for impact!” Then, the right wing slammed into the tank
Xu Jun สาปแช่งตัวเอง "อึ! 
 The sound of tearing metal, ripping off the entire engine
เสียงของโลหะที่ฉีกขาด, ฉีกออกเครื่องยนต์ทั้งหมด
 The violent impact shook the entire plane, causing it to spin on the dirt
ความรุนแรงส่งผลกระทบต่อระนาบทั้งหมดทำให้เกิดการหมุนสิ่งสกปรก
 The sudden force nearly caused Xu Jun to fall out of the seat
แรงฉับพลันเกือบทำให้ Xu Jun พังลงมาจากที่นั่ง
 However, after ten meters, the plane finally stopped
อย่างไรก็ตามหลังจากสิบเมตรเครื่องบินก็หยุดลง
 Xu Jun was now sitting in the motionless plane, absorbing all that had happened
ตอนนี้ Xu Jun นั่งอยู่ในเครื่องบินที่ไม่มีที่สิ้นสุดและดูดซับสิ่งที่เกิดขึ้น
 Taking a deep breath, he felt that his body’s strength was gone
หายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกว่าความแข็งแรงของร่างกายของเขาหายไป
 His legs faintly shaking
ขาของเขาจางสั่น
 His uniform soaked with sweat, his bones groaning, his forehead emitting a sharp pain
เครื่องแบบของเขาแช่กับเหงื่อกระดูกของเขากำลังครวญครางหน้าผากของเขาเปล่งความเจ็บปวดคม
 Suddenly a loud voice came from the headphones, “General! General! Are you all right? Were you injured?” Xu Jun weakly answered, “I’m fine
ทันใดนั้นมีเสียงดังออกมาจากหูฟัง "ทั่วไป! 
” “That’s great General
"" เป็นนายพลที่ยิ่งใหญ่
 It was a perfect landing
มันเป็นจุดเชื่อมโยงที่สมบูรณ์แบบ
” “Thank you, Lieutenant Colonel Wolfe
"" ขอบคุณนายโทวูลฟ์วูล์ฟ
 You have completed your mission, you can return, you shouldn’t have too much fuel left
คุณได้เสร็จสิ้นภารกิจของคุณคุณสามารถกลับมาคุณไม่ควรมีน้ำมันมากเกินไปซ้าย
” “Will obey, General
"" จะเชื่อฟังนายพล
 I will immediately go back to headquarters and report your situation, they should immediately send a plane to retrieve you, please rest assured
ทันทีที่ฉันจะกลับไปที่สำนักงานใหญ่และรายงานสถานการณ์ของคุณพวกเขาควรส่งเครื่องบินทันทีเพื่อดึงคุณโปรดมั่นใจ
” “Thank you, Lieutenant Colonel, I wish you return safely
"" ขอบคุณนายพันโทฉันขอให้คุณกลับมาอย่างปลอดภัย
” “I wish you peace, General
"ฉันขอให้คุณสันติภาพทั่วไป
” Xu Jun took off the headphones and talkers
"ซูหยุ่นถอดหูฟังและพูดคุย
 And then patted the somewhat traumatized Hans
จากนั้นก็แตะต้อง Hans ที่เจ็บปวด
 He shook his head and looked at Xu Jun
เขาส่ายหัวและมองไปที่ Xu Jun
 “Is it over?” “Yes, it’s over
"มันจบแล้วหรือ?" "ใช่มันจบแล้ว
” Then Xu Jun unlock the belt and stood up and said, “Right now we are in the middle of the battlefield, you must leave here
"แล้วซูยองก็ปลดเข็มขัดลุกขึ้นยืนและพูดว่า" ตอนนี้พวกเราอยู่กลางสนามรบคุณต้องจากที่นี่
 You have no time to collect your thoughts
คุณไม่มีเวลาเก็บความคิดของคุณ
” Hans gave a slight nod then quickly unlock his belt and followed Xu Jun out of the cockpit
"ฮันส์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วรีบปลดเข็มขัดและเดินตาม Xu Jun ออกจากห้องนักบิน
 Xu Jun walked to the cabin and opened the door to see several people stare at him blankly
Xu Jun เดินไปที่กระท่อมและเปิดประตูเพื่อดูว่าหลาย ๆ คนจ้องมองเขาอย่างไร้จุดหมาย
 “Is anyone injured?” Xu Jun asked
"มีใครได้รับบาดเจ็บบ้างไหม?" Xu Jun ถาม
 Hearing this, the group was all knocked out of their blankness and then suddenly the cabin was filled with cheers
เมื่อได้ยินว่ากลุ่มนี้ถูกเคาะออกจากความว่างเปล่าแล้วกระท่อมก็เต็มไปด้วยเสียงเชียร์
 “Long live the Deputy!” “We’re still alive! Praise God
"ชีวิตรอง!" "เรายังมีชีวิตอยู่! 
” “Reporting, in addition to some with minor injuries, everyone else is not injured
"" การรายงานนอกเหนือไปจากบางส่วนที่มีการบาดเจ็บเล็กน้อยทุกคนไม่ได้รับบาดเจ็บ
” Dorgen reported
"Dorgen รายงาน
 Xu Jun waved: “I see, but there is no need for cheering, we are now in the center of the battlefield
Xu Jun โบกมือให้: "ฉันเห็น แต่ไม่จำเป็นต้องเชียร์เราอยู่ในใจกลางสนามรบ
 Organize everything you need, help the wounded, we have to leave
จัดระเบียบทุกสิ่งที่คุณต้องการช่วยผู้บาดเจ็บเราต้องออกเดินทาง
” Just as he finished, a burst of gunfire echoed as the bullets hit like rain on the metal plane
"เมื่อเสร็จสิ้นการยิงปืนก็กระพือเหมือนกระสุนที่โดนฝนตกบนพื้นโลหะ
 Some penetrated the chassis and fell onto the carpet
บางคนทะลุตัวถังและตกลงไปบนพรม
 “The British, the British are shooting at us!” Hans shouted
"ชาวอังกฤษชาวอังกฤษยิงเรา!" ฮันส์ตะโกน
 Everyone began to panic
ทุกคนเริ่มตื่นตระหนก
 Although currently, the aircraft can withstand general rifle fire
แม้ว่าในปัจจุบันเครื่องบินจะทนต่อการยิงปืนไรเฟิลทั่วไปได้
 But if it was a machine gun, then the layer of hard aluminum would have no hopes of stopping it
แต่ถ้าเป็นปืนกลแล้วชั้นของอลูมิเนียมแข็งจะไม่มีความหวังที่จะหยุดมัน
 If the British decided to use machine guns then everyone on the plane would be dead, not to mention the fact that they also had tanks
ถ้าอังกฤษตัดสินใจที่จะใช้ปืนกลทุกคนบนเครื่องบินจะตายไม่พูดถึงความจริงที่ว่าพวกเขายังมีรถถัง
 “General, the cabin door is facing the British positions, we were blocked inside!” Randolph shouted
"ทั่วไปประตูห้องโดยสารหันหน้าไปทางตำแหน่งของอังกฤษเราถูกบล็อกภายใน!" แรนดอล์ฟตะโกน
 The others were still laying with their heads on the floor in case of another volley
คนอื่น ๆ ยังคงวางหัวของพวกเขาอยู่บนพื้นในกรณีของวอลเลย์อื่น
 “Don’t panic! Everyone follow me to the cockpit
อย่าตกใจเลย! 
 There is an escape door for pilots, and the door opens to the left
มีประตูหลบหนีสำหรับนักบินและประตูจะเปิดไปทางซ้าย
 Listen well, bring the wounded, take your things, we need to leave now!” Captain Müller stood in his trench looking at the bomber through a telescope
ฟังดีนำคนที่ได้รับบาดเจ็บเอาของคุณออกไปเดี๋ยวนี้ "กัปตันMüllerยืนอยู่ในร่องมองเครื่องบินทิ้งระเบิดผ่านกล้องโทรทรรศน์
 He took notice of the plane when it had abruptly appeared from above the woods
เขาสังเกตเห็นเครื่องบินเมื่อมันปรากฏตัวออกมาจากข้างบนป่า
 When he saw that the 20mm gun was adjusting itself, and preparing to fire, he nearly fainted on the spot
เมื่อเขาเห็นว่าปืน 20 มม. กำลังปรับตัวเองและเตรียมพร้อมที่จะยิงเขาแทบจะเป็นลมที่จุดนั้น
 That idiot must have been confused by the smoke or something
คนงี่เง่านั้นต้องสับสนกับควันหรืออะไรสักอย่าง
 But they can’t even recognize their own aircraft? Just before, a few of the Luftwaffe’s Me110‘s appeared
แต่พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะรู้จักเครื่องบินของตัวเองได้? 
 At least that plane looked like the French Br693, even though these days they rarely encountered French aerial bombing
อย่างน้อยเครื่องบินลำนี้ดูเหมือนฝรั่งเศส Br693 แม้ในปัจจุบันพวกเขาแทบไม่เคยเจอกับระเบิดทางอากาศของฝรั่งเศส
 But to not even recognize an He111, that’s ridiculous
แต่ถึงจะไม่รู้จัก He111 ก็ไร้สาระ
 Just as Captain Müller was about to send his messenger to stop the idiot on the hillside, the plane crashed onto the ground
ขณะที่กัปตันMüllerกำลังจะส่งสารไปหยุดคนบ้าบนเนินเขา
 “Shit, shit, what happened? Those fools sure gave me a lot of trouble, I hope the passengers are all right
"อึอึสิ่งที่เกิดขึ้น? 
” Captain Müller prayed secretly
กัปตันMüllerอธิษฐานอย่างลับๆ
 He was under the impression that the plane was shot down by his artillery
เขารู้สึกว่าเครื่องบินถูกยิงด้วยปืนใหญ่ของเขา
 He stared as the plane rammed into the tank, nearly fainting again
เขาจ้องมองขณะที่เครื่องบินพุ่งเข้าไปในถังเกือบจะเป็นลมอีกครั้ง
 “Ah, that’s, it seems it will be heavy casualties
"อา, มันดูเหมือนว่ามันจะเป็นความสูญเสียอย่างหนัก
” Then the plane spun and slid on the ground for a second or two
"แล้วเครื่องบินหมุนและเลื่อนไปบนพื้นเป็นเวลาสองหรือสองวัน
 Then Müller saw the insignia on the plane
แล้วMüllerเห็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์บนเครื่องบิน
 In addition to the ordinary Luftwaffe emblem, there was also painted a large silver eagle and a bright red swastika
นอกเหนือจากสัญลักษณ์ Luftwaffe สามัญแล้วยังมีทาสีนกอินทรีสีเงินขนาดใหญ่และเครื่องหมายสวัสติกะสีแดงสดใส
 Müller about had a heart attack from the shock and regret
Müllerมีอาการหัวใจวายจากการช็อกและเสียใจ
 “The… The Führer Headquarters…” Müller felt that today would be the day
"The ... the Führer Headquarters ... " Müllerรู้สึกว่าวันนี้จะเป็นวัน
 Facing the sudden British attack, sustaining heavy losses
เผชิญหน้ากับการโจมตีของอังกฤษอย่างฉับพลัน
 However, relying on courage and desperate resistance, they would finally beat back the British offensive
อย่างไรก็ตามในความกล้าหาญและความอดกลั้นพวกเขาก็จะเอาชนะอังกฤษที่น่ารังเกียจ
 Obtaining a second-class Iron Cross was not unlikely
การได้รับกางเขนเหล็กสองชั้นไม่น่าเป็นไปได้
 But then it turns out that he shot down a plane from the main headquarters
แต่แล้วปรากฎว่าเขายิงเครื่องบินจากสำนักงานใหญ่
 “Military court”, “verdict”, “death sentence”, “hard labor”, several words swirled constantly in Müller’s mind
"ศาลทหาร", "คำตัดสิน", "โทษประหารชีวิต", "แรงงานหนัก" คำต่างๆที่กลัดกลุ้มอยู่ตลอดเวลาในใจMüller
 Müller took out the telescope then proceeded to stare at the plane, hoping to see signs of life
Müllerหยิบกล้องโทรทรรศน์แล้วมองไปที่เครื่องบินโดยหวังว่าจะได้เห็นสัญญาณแห่งชีวิต
 When he saw that within the cockpit there was someone moving, and let out a little sigh of relief
เมื่อเขาเห็นว่าภายในห้องนักบินมีคนย้ายและปล่อยให้ถอนหายใจเล็กน้อย
 Then he heard a burst of fierce gunshots
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น
 The British began to shoot the plane
อังกฤษเริ่มยิงเครื่องบิน
 “Shit!!!” “What are you fools doing!” Müller shouted at the soldiers who were still staring silly at the plane
"อึ !!" "คุณทำอะไรโง่เง่า!" Müllerตะโกนใส่ทหารที่ยังจ้องมองโง่ ๆ อยู่ที่เครื่องบิน
 “Why are you not shooting!?! Cover the plane! Mortar! I need smoke bombs behind the plane now! Cover the enemy’s sight!” German soldiers quickly reacted and crazily shot a flurry of bullets, lighting up the British positions
"ทำไมนายถึงไม่ได้ยิงกันล่ะ!?! 
 Then four series of shells hit the area between the plane and the British
จากนั้นสี่ชุดของเปลือกหอยตีพื้นที่ระหว่างเครื่องบินและอังกฤษ
 Creating a temporary, white smoke screen
สร้างหน้าจอควันขาวชั่วคราว
 Muller then picked up the telescope and looked at the plane again
จากนั้น Muller หยิบกล้องโทรทรรศน์ขึ้นและมองเครื่องบินอีกครั้ง
 Then the cockpit door opened and a group of people jumped down from the plane
ประตูห้องนักบินเปิดขึ้นและกลุ่มคนกระโดดลงจากเครื่องบิน
 Desperately running towards their own position
หมดท่าวิ่งไปยังตำแหน่งของตัวเอง
 “It’s a general!” Muller screamed
Muller กรีดร้อง
 He could clearly see through the telescope, the rocky-gray trousers, the scarlet stripes running down them, and the golden insignia on the shoulder
เขามองเห็นได้ชัดเจนผ่านกล้องโทรทรรศน์, กางเกงสีเทาหิน, ลายเส้นสีแดงไหลลงมาและเครื่องราชอิสริยาภรณ์สีทองบนไหล่
 “Keep shooting! Do not stop, cover them! Müller shouted to the soldiers, “Fire everything we have! We must suppress the enemy’s fire!”
"ให้ยิง!