Chapter 2 Chapter 2: Man and Machine Translator: - -  Editor: - - “Are you sure?” The same voice sounded uncertain
บทที่ 2 บทที่ 2: Man and Machine Translator: - - Editor: - - "คุณแน่ใจหรือ?" เสียงเดียวกันฟังไม่แน่นอน
   “Nonsense! Just show yourself and we’ll see!” Ye Chong’s expression betrayed mild impatience, but the intensity of his gaze were a contrast to his apparent emotions
“ไร้สาระ! 
 Ye Chong arched his body slightly, like a bow ready to fire, prepared to deliver a fatal blow
Ye Chong โค้งตัวลงเล็กน้อยเหมือนรูปธนูพร้อมที่จะยิงพร้อมที่จะระเบิดขึ้น
   “Then I’m coming out!” The voice maintained its level tone
"แล้วฉันก็ออกมา!" เสียงยังคงระดับเสียง
   Immediately, the room dimmed, and Ye Chong did not manage a reaction before hearing a deafening rumble as a huge wave of trash engulfed him whole
ทันทีที่ห้องมืดลงและนายชงไม่ได้จัดการกับปฏิกิริยาก่อนที่จะได้ยินเสียงดังก้องที่ทำให้เสียอึกทึกราวกับว่าเป็นเศษขยะที่เต็มไปด้วยเขา
   The trash planet fell silent again
ถังขยะดาวเคราะห์เงียบอีกครั้ง
   After a long stillness, in a trash heap near a Pulsed Signal Relay Station, a hand suddenly emerged from the heap, and a filthy man climbed his way out of the trash heap
หลังจากความเงียบนิ่งยาวนานในกองขยะที่อยู่ใกล้กับสถานีถ่ายทอดสัญญาณพัลซิ่งทันใดนั้นมือโผล่ขึ้นมาทันทีจากกองขยะและชายที่สกปรกปีนขึ้นไปบนกองขยะ
   *Cough… cough…*   “Bad things come in threes, huh…” Ye Chong cursed as he shook the little rocks and sand grains out of his clothing
ไอ้ไอ ... ไอ ... * "สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นในยุคที่สามใช่ไหม ... " นายปากช่องแช่งขณะที่เขาส่ายก้อนหินและเม็ดทรายออกจากเสื้อผ้า
 Up to this point, Ye Chong could not understand what had happened
ถึงจุดนี้ยองไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
   Could it be that, this was the legendary mode of self-destruction?   He looked on at the sorry sight of the area, the entrance to his home no longer there – everywhere was just trash and more trash
เป็นไปได้ไหมว่านี่เป็นโหมดการทำลายตัวเองในตำนาน? 
 Ye Chong shuddered at the aftermath– how long would it take to carve out another entrance?   Ye Chong cursed murderously under his breath, “Once I find you, you little scum, I will make you pay!” The fury in him burned like a lasting wildfire
เยซองสั่นเมื่อผลพวง - ใช้เวลานานเท่าไรในการแกะสลักทางเข้าอีกครั้ง? 
   As Ye Chong stared at the perpetrator of this whole incident, he found himself speechless
ขณะที่เยซองจ้องที่กระทำความผิดในเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เขาก็พบว่าตัวเองพูดไม่ออก
   The route-digging took three whole days, and the thought of the long and arduous process fueled Ye Chong’s anger towards the perpetrator to new unprecedented heights
การขุดค้นเส้นทางใช้เวลาสามวันและความคิดของกระบวนการที่ยาวนานและลำบากทำให้เกิดความโกรธของคุณชองต่อผู้กระทำความผิดเพื่อเพิ่มความสูงใหม่เป็นประวัติการณ์
   But when Ye Chong tried to deal with the perpetrator, the fire would not catch
แต่เมื่อ Ye Chong พยายามจะจัดการกับผู้กระทำผิดไฟจะไม่สามารถจับได้
   Its metallic shell, aesthetic and powerful, the alternating blue-and-white laser coating pristine, the mech’s surface completely spotless despite being amongst filthy and disgusting trash
เปลือกโลหะความสวยงามและมีประสิทธิภาพการเคลือบด้วยเลเซอร์สีฟ้าและสีขาวแบบสลับกันทำให้พื้นผิวของ mech ดูสะอาดสะอ้านแม้จะอยู่ท่ามกลางขยะที่สกปรกและน่าขยะแขยง
 When Ye Chong found it, it was just quietly standing there, firmly, as though nothing in existence could ever perturb it
เมื่อชองพบมันมันก็เงียบ ๆ ยืนอยู่ที่นั่นอย่างมั่นคงราวกับว่าไม่มีอะไรในการดำรงอยู่ได้เคย perturb มัน
   Ye Chong knew at first glance that he had found real treasure!   If the first glance at the mech gave him joy, a second glance made Ye Chong understand profoundly the meaning of pain within joy
นายปากช่องรู้ทันทีว่าเขาได้พบสมบัติจริงๆ! 
   A huge scar extended from its left shoulder to its waist, even exposing part of its engine to the air, and the entire left arm was missing
แผลเป็นใหญ่ยื่นออกมาจากไหล่ซ้ายไปถึงเอวแม้กระทั่งการเปิดเผยส่วนของเครื่องยนต์ไปในอากาศและแขนซ้ายทั้งหมดก็หายไป
 It was as though a one-of-a-kind exquisite painting of perfection was forcefully ripped in half
มันเหมือนกับว่าภาพวาดอันยอดเยี่ยมแห่งหนึ่งของความสมบูรณ์แบบถูกฉีกขาดออกเป็นสองส่วน
   This was a human-shaped mech, with a height of around twelve meters, its body painted with alternating blues and whites, with an elongated overall design, a world’s difference from Winnie’s thickset bulkiness
นี่เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ารูปมนุษย์ซึ่งมีความสูงประมาณสิบสองเมตรร่างของมันถูกวาดด้วยบลูส์สลับกับคนผิวขาวโดยมีการออกแบบโดยรวมที่ยาวนานแตกต่างจากโลกที่หนาแน่นของ Winnie's
 The mech’s body radiated a faint, mysterious metallic luster, the protective armor panels on the chest were like the abs of well-development muscles, but not cumbersomely so
ร่างกายของ mech เปล่งแสงความวาวแบบเมทัลลิกที่ลึกลับซึ่งเป็นแผ่นเกราะป้องกันบนหน้าอกเป็นเหมือนกล้ามเนื้อที่การพัฒนาที่ดีของกล้ามเนื้อ แต่ไม่ใช่เรื่องยุ่งยาก
 The icy cold profile had edges that looked as though they cut, and hosted an enigmatic pair of blue bionic eyes that blinked rhythmically, emanating a supernatural charm
โปรไฟล์เย็นฉ่ำมีขอบที่ดูราวกับว่าพวกเขาตัดและเป็นเจ้าภาพคู่ลึกลับของดวงตาสีฟ้า bionic ที่กระพริบจังหวะเล็ดลอดเสน่ห์เหนือธรรมชาติ
   Ye Chong was stunned, as he starred at the dilapidated mech that destroyed his home
เย Chong รู้สึกตะลึงในขณะที่เขาแสดงในภาพยนตร์เรื่องนี้ซึ่งทำลายบ้านของเขา
 For a moment, Ye Chong was thoroughly captivated by this damaged but unique mech, as though the mech had bewitched his entire being with magic
ช่วงเวลานี้ Ye Chong ได้รับความสนใจอย่างมากจาก mech ที่ได้รับความเสียหาย แต่ไม่เหมือนใครราวกับว่า mech ได้สร้างความหลงใหลให้กับเวทมนตร์ของเขา
>   “*Beep* self-assessment completed, engine functions at 86%, left limb functions at 0%, cabin functions at 97%, other parts are fully functional!”   The gender-neutral voice interrupted Ye Chong out of his fantasies
"เสียงเตือน * การประเมินตนเองเสร็จสมบูรณ์หน้าที่ของเครื่องยนต์ที่ 86% การทำงานของแขนขาซ้ายที่ 0% ฟังก์ชั่นห้องโดยสาร 97% ส่วนอื่น ๆ สามารถใช้งานได้อย่างเต็มที่!" เสียงที่เป็นกลางของผู้หญิงขัดจังหวัง Ye Chong ออกจากจินตนาการของเขา
   Ye Chong blurted, “Waah, this is the real deal, a self-assessing mech!” If one looked closely, one could see Ye Chong’s mouth gaping wide enough to fit an engulfer’s thigh and even drooling
นายเยียวโพล้เพล้ว่า "โอ้นี่เป็นข้อตกลงที่แท้จริงแล้วเป็นคนที่ประเมินตัวเอง!" ถ้าใครมองใกล้ ๆ ก็คงจะเห็นปากของยองปากกว้างใหญ่พอที่จะพอดีกับต้นขาของนักกีฬาและแม้แต่น้ำลายไหล
   The damaged mech suddenly spoke, “Hello!”   A mech that greets, Ye Chong thought in a daze, and greeted back instinctively, “Hello!”   The mech continued, “My name is Mu Shang, you can call me Mu!”   Ye Chong was still not out of his reverie, “Oh, I’m Ye Chong, you can call me Ye!”   Abruptly, Ye Chong came back to his senses and flinched as though burned on the ass
"สวัสดี!" mech ที่ทักทาย, Chong Ye คิดในความงุนงงและได้รับการต้อนรับกลับสัญชาตญาณ "Hello!" Mech ต่อ "ฉันชื่อ Mu Shang คุณสามารถเรียกฉันว่า Mu!" Ye 
 He pointed at the damaged mech and stammered, “You – you – you – you can talk?”   The damaged mech that was Mu Shang nodded gracefully, “At a certain level, your observation is accurate!”   Ye Chong repeated in disbelief, “A mech that speaks?”   “Um-hum!”   With the addition of Mu Shang, Ye Chong’s home inevitably grew in space to thrice its original size
"คุณ - คุณ - คุณ - คุณสามารถพูดได้?" กลไกที่เสียหายที่ถูก Mu Shang พยักหน้าอย่างสง่างาม "ในระดับหนึ่งการสังเกตของคุณถูกต้อง!" จงชองซ้ำ ๆ ด้วยความไม่เชื่อ " 
 From Mu Shang, Ye Chong came to realize that the hanging ornament was Mu Shang’s spatial control, but Mu Shang seemed to prefer being outside than in the alternate dimension
จากเมืองหวงชาชองได้ตระหนักว่าเครื่องประดับแขวนเป็นระบบการควบคุมเชิงพื้นที่ของเมืองหวงชา แต่ Mu Shang ดูเหมือนจะชอบอยู่ข้างนอกมากกว่าในมิติอื่น
 Ye Chong was also grateful for the company – for a sixteen-year-old, loneliness was almost unbearable
นายฉงยังรู้สึกขอบคุณ บริษัท นี้ด้วย - สำหรับเด็กอายุสิบหกปีความเหงาก็แทบทนไม่ได้
   Ye Chong sat down heavily, finally finished with his work, and completely exhausted
Ye Chong นั่งลงอย่างหนักจนจบด้วยการทำงานของเขาและเหนื่อยมาก
 Mu Shang imitated Ye Chong’s actions, as it swooshed down to a sitting position beside Ye Chong with a loud thud
Mu Shang เลียนแบบการกระทำของ Ye Chong ขณะที่มันถาโถมเข้าสู่ท่านั่งข้าง Ye Chong ด้วยเสียงดัง
 Dust erupted into the air, and Ye Chong was caught off guard amidst the chaos as he was sent tumbling to a corner by the strong gust
ฝุ่นละอองลอยขึ้นไปในอากาศและ Ye Chong ได้รับการติดออกยามท่ามกลางความสับสนวุ่นวายในขณะที่เขาถูกส่งลงไปที่มุมโดยลมกระโชดาแรง
 As he rose, face frozen in anger, what he found was Mu Shang had smashed a large hole in the ground, and the mech was still sitting comfortably in the hole as it looked back with innocent eyes
ในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนหน้าแข็งในความโกรธสิ่งที่เขาพบคือ Mu Shang ได้ทุบหลุมขนาดใหญ่ในพื้นดินและ mech ยังคงนั่งอยู่อย่างสะดวกสบายในหลุมขณะที่มันมองกลับมาพร้อมกับดวงตาที่ไร้เดียงสา
   Under the lighting, the tiny human and the huge machine sat side by side
ภายใต้แสงสว่างมนุษย์เล็ก ๆ และเครื่องใหญ่นั่งเคียงข้างกัน
   Ye Chong asked curiously, “Mu, what happened to you?”   Mu Shang answered, “Information corrupted, reason is unknown!”   Ye Chong gulped down a mouthful of water and laughed
"นายเกิดอะไรขึ้นกับนาย?" นายชางกล่าวว่า "ข้อมูลที่เสียหายเหตุผลไม่เป็นที่รู้จักเลย!" นายปากช่องได้ดื่มน้ำและหัวเราะ
 “Hah, if it must be because you are actually not powerful enough, to be beaten up like that!”   Mu Shang replied, “Information corrupted, reason is unknown!”   Ye Chong’s laughter ended abruptly, and he moped
"หือถ้ามันต้องเป็นเพราะคุณไม่แข็งแรงพอที่จะถูกทำร้ายอย่างนั้น!" ชาซองตอบว่า "ข้อมูลที่เสียหายเหตุผลไม่เป็นที่รู้จัก!" เสียงหัวเราะของนายยองก็จบลงอย่างกะทันหัน
 “Oh come one, can’t you be a little more interesting? Don’t just be like ‘information this’, ‘information that’!”   Mu Shang tilted its head in confusion
"โอ้มาหนึ่งคุณไม่สามารถจะน่าสนใจอีกนิด? 
 “Interesting? What is ‘interesting’?”   Ye Chong scratched his head in frustration, for he was stumped
“ที่น่าสนใจ? 
 “Er, er, that question is, hmm, a bit complicated, er, let’s talk about something else, Mu, are you actually male or female?”   … … …   Ye Chong sat in Mu Shang’s cabin, stupefied, as he stared in obvious disbelief, his hand caressing this and that in absolute adoration and admiration
"เออเอ่อคำถามนั้นคืออืมนิดหน่อยนะเอ่อพี่พูดเรื่องอื่นมั้ยคุณเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงจริงๆล่ะ?" ... ... ... เยซองนั่งอยู่ในกระท่อมของนายชางที่ทำให้งงงวยขณะที่เขาจ้องเขม็ง 
 “Mu, you must be one of the best mechs there is, aren’t you?”   Mu replied evenly, “Information archive indicates that the answer is negative
"Mu คุณต้องเป็นหนึ่งใน mechs ที่ดีที่สุดใช่มั้ย?" Mu ตอบอย่างสม่ำเสมอว่า "ข้อมูลที่เก็บระบุว่าคำตอบนั้นเป็นลบ
 Calculation indicates the probability of inclusion in the top 500 ranking mechs as 26%, in the 501th to 600th ranking range as 63%, beyond the 600th ranking as 11%
การคำนวณบ่งชี้ถึงความเป็นไปได้ที่จะรวมไว้ในเมท็อด 500 อันดับแรกเป็น 26% ในช่วงการจัดอันดับ 501 ถึง 600 เป็น 63% นอกเหนือจากการจัดอันดับที่ 600 เป็น 11%
”   Ye Chong gasped in astonishment
"นายปากช่องโกรธด้วยความประหลาดใจ
 “500 mechs? Are there so many more great mechs? But, back to your point, being in the top 500 is not too shabby! In any case, you’re definitely better than Winnie!”   Naturally, Ye Chong did not fully understand the implications of Mu Shang ranking within the top 500, even in its current state of dilapidation
"500 mechs? 
 Ye Chong had always dreamed of owning a mech more advanced than Winnie one day, and then he would march forth and challenge the trash planet’s most ferocious mutants in battle
นายปากช่องเคยฝันถึงการเป็นเจ้าของเมคที่สูงกว่าวินนี่ในวันหนึ่งและจากนั้นเขาก็จะเดินขบวนประท้วงและท้าทายถังขยะของดาวเคราะห์ที่กลายพันธุ์ที่สุดในสนามรบ
 What would the giant iron lizard’s meat taste like? Ye Chong licked his lips without realizing it
รสชาติของเนื้อจิ้งจกเหล็กยักษ์จะเป็นอย่างไร? 
 Hah, the time will come when I crown myself as King of this trash planet!   Mu Shang heartlessly cut short his fantasy
ฮ่า ๆ เวลาจะมาถึงเมื่อฉันมงกุฎตัวเองเป็นกษัตริย์ของดาวเคราะห์ขยะนี้! 
 “Winnie’s strength cannot be calculated!”   Ye Shang immediately pulled a face, “I know that!” “Mu, can I be your pilot?” he asked with anticipation
"ความแรงของ Winnie ไม่สามารถคำนวณได้!" Ye Shang ทันทีดึงหน้า "ฉันรู้!" "Mu, ฉันสามารถเป็นนักบินของคุณ?" เขาถามด้วยความคาดหมาย
   “Denied!”   *Cries* Oh well, it looks like he’ll have to pilot Winnie himself!   Ye Chong was deeply saddened, but he caught on to a puzzling aspect
"Denied!" * Cries * โอ้ดีดูเหมือนว่าเขาจะต้องนำ Winnie ตัวเอง! 
 “Then why do you have a cabin?”   Mu Shang was silent for a few second before responding
"ทำไมคุณถึงมีห้องโดยสาร?" Mu Shang เงียบไปสักสองสามวันก่อนที่จะตอบ
 “Information is corrupted, query is impossible!”   “Then do you remember who made you?” Ye Chong asked, interested
"ข้อมูลเสียหายแล้วแบบสอบถามก็เป็นไปไม่ได้เลย!" "แล้วคุณจำได้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?" นายชองถามด้วยความสนใจ
   “Information is corrupted, query is impossible!”   The ever so lonely Ye Chong was deeply absorbed in the conversation, and just as he was about to continue with the questions, a sudden alarm buzzed softly, as Mu Shang announced, “Energy level depleted!” Upon inspection of the energy indication display, the level was a hair’s breadth away from zeroing out
"ข้อมูลแย่จังเลยแบบสอบถามเป็นไปไม่ได้เลย!" นายเยซองก็ถูกฝังลึกเข้าไปในบทสนทนาและในขณะที่เขากำลังจะตอบคำถามต่อไปสัญญาณเตือนอย่างกะทันหันพึมพำอย่างนุ่มนวลขณะที่มู Shang ประกาศว่า "ระดับพลังงานหมดไป 
   Since Trash Planet-12 was situated close to a star, it had a nearly unlimited supply of solar energy, or at least Ye Chong never faced problems with energy supply
เนื่องจาก Trash Planet-12 ตั้งอยู่ใกล้กับดาวฤกษ์จึงมีปริมาณพลังงานแสงอาทิตย์ไม่มากนักหรืออย่างน้อย Ye Chong ไม่เคยประสบปัญหาเกี่ยวกับการจัดหาพลังงาน
 But when he used up all his backup energy cells on Mu Shang and found that it did not even recover 10% of its full capacity, Ye Chong was confounded!   As Mu Shang connected directly to the solar panels, Ye Chong was speechless, and prayed that the energy cell circulating his house would last until Mu Shang was finished charging that day
แต่เมื่อเขาใช้เซลล์พลังงานสำรองทั้งหมดของเขาในเมืองชาซางและพบว่ามันไม่สามารถฟื้นตัวได้ถึง 10% ของความสามารถเต็มรูปแบบของพวกเขา Ye Chong ก็สับสน! 
   Mu Shang was quiet throughout the charging process, and Ye Chong, bored with the whole process, dozed off
หมู่บ้านชางเงียบตลอดกระบวนการชาร์จและเย Chong รู้สึกเบื่อกับกระบวนการทั้งหมดทิ้งไป
   The next day, as Ye Chong rubbed off the sleepiness of his tired eyes, he found that Mu Shang looked a little different
วันรุ่งขึ้นขณะที่เยซองลูบคลำกับดวงตาที่เหนื่อยล้าของเขาเขาพบว่าเมืองชาซางดูแตกต่างกันเล็กน้อย
 The machine’s surface looked as if it was coated with an extra layer of shine that added to the mysteriousness of the mech
พื้นผิวของเครื่องดูเหมือนราวกับว่ามันถูกเคลือบด้วยชั้นส่องแสงพิเศษที่เพิ่มความลึกลับของ mech
   Ye Chong gasped, “Mu, you looked beautiful all of a sudden!”   Mu Shang seemed to understand Ye Chong’s meaning of ‘beautiful’, and explained, “This is the photon excitation effect, where an adequate energy supply produces a lifelike shine on metallic surfaces, the basic theory is that …”   Ye Chong sported his baggy eyelids and couldn’t stop yawning
นายดูแซ่ซใจว่า "มู่ดูสวยจู่ ๆ !" Mu Shang ดูเหมือนจะทำความเข้าใจกับความหมายของ 'ความสวยงาม' ของ Ye Chong และอธิบายว่า "นี่เป็นผลกระตุ้นให้โฟตอนมีพลังงานเพียงพอที่จะทำให้เงางามเหมือนจริง 
   Mu Shang seemed to enjoy the lecturing, showing no signs of stopping
Mu Shang ดูเหมือนจะชอบการบรรยายและไม่แสดงอาการหยุดชะงัก
 “Other theories involved are actually quite simple, they can be classified into the following fields …”   Ye Chong bowed his head, like a monk in meditation, and one would notice upon close inspection that a line of “moisture” had formed on his lap, forming a big patch of dampness on his trousers
"ทฤษฎีอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกันนั้นค่อนข้างง่ายแล้วพวกเขาก็สามารถจำแนกออกเป็นช่องทางต่อไปนี้ได้ ... " นายปากชู้งได้ก้มศีรษะเหมือนพระภิกษุสงฆ์ในการทำสมาธิและจะสังเกตเห็นได้ว่ามี "ความชื้น" อยู่บนตักของเขา 
   Mu Shang was not quite finished
Mu Shang ยังไม่เสร็จสมบูรณ์
 “And so, from here one can reach the conclusion that a mech’s strength …”   A thundering snore cut off Mu Shang’s lecture
"และจากที่นี่เราสามารถสรุปได้ว่ากำลังของ mech ... " การกรีดเสียงดังสนั่นตัดการบรรยายของ Mu Shang
 Mu Shang looked angrily towards the source of the sound, and saw Ye Chong snoring rhythmically through his nose, incessantly, and his shoulders rose and fell with his heavy breathing
Mu Shang มองอย่างโกรธต่อแหล่งที่มาของเสียงและเห็น Ye Chong นอนกรนเป็นจังหวะผ่านจมูกของเขาไม่หยุดหย่อนและไหล่ของเขาลุกขึ้นและล้มลงด้วยการหายใจหนักของเขา
   Mu Shang humphed in anger!
Mu Shang ซาบซึ้งในความโกรธ!