Chapter 4 Chapter 4: Brave New World Translator: - -  Editor: - - Ye Chong chewed on roasted engulfer’s meat as he stared fixated at the schematics for Mu Shang’s inner structures before him
บทที่ 4 บทที่ 4: Brave New World Translator: - - Editor: - - เย Chong ชิมเนื้อ Engulfer คั่วในขณะที่เขาจ้องมองที่ติดขัดที่ schematics สำหรับโครงสร้างภายในของ Mu Shang ก่อนเขา
 It took plenty of convincing for Ye Chong to get Mu Shang to agree to this
ต้องใช้เวลาในการโน้มน้าวให้นายฉั่วได้รับเรื่องนี้
 The designs were too complex and ingenious, as Ye Chong admired inwardly
การออกแบบที่ซับซ้อนและแยบยลอย่างที่คุณชองชื่นชม
 Under his foster father’s guidance, Ye Chong was definitely qualified to be an expert in mechanics, but the schematics before him did not make much sense, meaning he would have to decipher it bit by bit, but this also dramatically raised his high opinion for the designer
ภายใต้คำแนะนำของพ่อบุญธรรมของนายยองได้รับการรับรองว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกลศาสตร์ แต่แผนงานก่อนหน้าเขาไม่ได้มีความหมายมากนักซึ่งหมายความว่าเขาจะต้องถอดรหัสลับทีละเล็กทีละน้อย แต่เรื่องนี้ก็ยิ่งทำให้ความเห็นสูงขึ้นอย่างมาก 
   After half a day, Ye Chong felt his eyes went arid, and so he shifted his vision away from the schematics and peeked at the static Mu Shang by his side, and made an impertinent remark
หลังจากครึ่งวันนายชงรู้สึกว่าดวงตาของเขาจางหายไปและเขาก็ขยับวิสัยทัศน์ของเขาออกไปจากแผนงานและมองไปที่กลุ่มชนเผ่า Shang โดยอยู่ข้างๆเขาและทำคำพูดไร้สาระ
 “Mu, best not waste your efforts, this Pulse Signal Relay Station is not so easy to hack! Why, back then, my foster father tried numerous times and never succeeded
"Mu ดีที่สุดไม่เสียความพยายามของคุณนี้ Pulse สัญญาณสถานีรีเลย์ไม่ได้เพื่อง่ายต่อการตัด! 
”   Mu Shang was inert, as though Ye Chong never spoke
"หวงชางเฉื่อยราวกับว่านายปากช่องไม่เคยพูด
   Ye Chong began his quirky habit of talking to himself again, as he mumbled against the schematics, “Mu, it’s not personal, but let’s stop trying with this impossible task, you should use your spare time to teach me instead
นายปากช่องเริ่มพูดถึงตัวเองอีกครั้งขณะที่เขาพึมพำกับแผนงานว่า "หมูไม่ใช่ส่วนบุคคล แต่ขอหยุดงานด้วยความเป็นไปไม่ได้นี่คุณควรใช้เวลาว่างในการสอนผมแทน
 I mean, I’ve stared at this tattered schematics for a good part of the day and my head hurts
ฉันหมายถึงฉันได้จ้องมองที่แผนงานที่รกร้างนี้เป็นเวลาที่ดีในแต่ละวันและศีรษะของฉันเจ็บ
 But the designer behind this must be a genius, tsk tsk
แต่นักออกแบบที่อยู่เบื้องหลังนี้ต้องเป็นอัจฉริยะ, tsk tsk
 Amazing, amazing…”   Mu Shang suddenly spoke up, “Hacking complete!”   Ye Chong’s eyes did not leave the schematics while he replied in reflex, “What? Hacking complete? I say Mu, when did you learn to joke? Hah, not bad, not bad
มหัศจรรย์น่าอัศจรรย์ ... "Mu Shang ก็พูดขึ้น" การแฮ็กเสร็จสิ้น! "สายตาของนายปากช่องไม่ได้ออกจากแผนงานในขณะที่เขาตอบกลับมาว่า" อะไร? 
 You’re improving! But Mu, a failure is a failure, for something impossible like this, your failure is expected, and so, no one is going to laugh at you…”   Mu Shang ignored Ye Chong and continued, “Fal star system’s weekly news review, Renaissance’s new space station, the S
คุณกำลังพัฒนา! 
S
S
 Hui Tan will begin accepting new citizens this Monday, the first phase of new citizens will enjoy the following benefits…”   Ye Chong’s eyes glazed for a bit, his hands paused from whatever he was up to, and shook his head vigorously before speaking in disbelief, “You, you really did it?”   Mu Shang replied calmly, “Undeniably so!”   Ye Chong asked carefully, “Are you sure?”   Mu Shang, “I am sure!”   “Hah, hahaha, I can finally learn about the outside world, I can finally learn about the outside world…” Ye Chong jumped with glee, and hit the ceiling with excessive force
Hui Tan จะเริ่มรับพลเมืองใหม่ในวันจันทร์นี้ช่วงแรกของการเป็นพลเมืองใหม่จะได้รับประโยชน์ดังต่อไปนี้ ... "ตาของ Ye Chong เหลือบไปสักหน่อยมือของเขาหยุดชั่วคราวจากสิ่งที่เขาทำขึ้นและส่ายศีรษะอย่างแรงก่อนที่จะพูดด้วยความไม่เชื่อ 
   *Bang*   Ye Chong was oblivious, as he continued to run about his house in excitement, fully relishing in his joy
* * * * * * นาย * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ถูกลืมตัวในขณะที่เขายังคงทำงานเกี่ยวกับบ้านของเขาในความตื่นเต้นอย่างเต็มที่เพลิดเพลินในความสุขของเขา
   Mu Shang observed Ye Chong’s emotional response, his cool face softening around the edges, but the moment was over in a flash as it resumed its usual composure
Mu Shang ได้ตอบสนองการตอบสนองทางอารมณ์ของ Ye Chong ด้วยใบหน้าที่นุ่มนวลของเขาอ่อนลงรอบ ๆ ขอบ แต่คราวนี้จบลงด้วยความพลุกพล่านตามปกติ
   Ye Chong carefully sat in Mu Shang’s cabin, put on the helmet, and laid down silently on the soft seating, but he heart was anything but calm – there was excitement, hope, curiosity, and a little trepidation against the unknown setting
Ye Chong นั่งอยู่ในกระท่อมของชา Shang ใส่หมวกกันน็อกและวางลงบนที่นั่งนุ่ม ๆ แต่หัวใจของเขาสงบ แต่มีความสงบความตื่นเต้นความหวังความอยากรู้และความกังวลใจเล็กน้อยกับการตั้งค่าที่ไม่รู้จัก
 These plethora of emotions kept him agitated, unable to calm down
อารมณ์อันเหลือเฟือเหล่านี้ทำให้เขาตื่นตระหนกไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้
   Mu Shang’s voice rang in his ear, “Ye, ready?”   For some reason, Mu Shang’s voice had a calming effect on Ye Chong
เสียงของหวงชางฟังอยู่ในหูของเขาว่า "คุณพร้อมหรือยัง" ด้วยเหตุผลบางประการเสียงของเมืองชากังมีผลต่อการสงบเงียบของนายยอง
 Ye Chong took a deep breath, and answered steadily, “Ready!”   Just as he finished, Ye Chong’s vision changed dramatically
นายปากช่องได้หายใจเข้าและตอบอย่างสม่ำเสมอว่า "พร้อมแล้ว!" เมื่อเสร็จแล้ววิสัยทัศน์ของนายฉองเปลี่ยนไปอย่างมาก
   Ye Chong shook his head dizzily, and Mu Shang’s voice returned when he felt better, “Users accessing the virtual net for the first time would usually experience dizziness, this is normal, and has no negative health consequences
นายปากช่องส่ายหน้ากระวนกระวายและเสียงของเมืองชางซางกลับคืนมาเมื่อรู้สึกดีขึ้น "ผู้ใช้เน็ตเสมือนครั้งแรกมักจะรู้สึกวิงเวียน
”   Ye Chong had a rough idea what that meant, and began to examine his surroundings
"นายปากช่องมีความคิดที่หยาบคายว่าหมายถึงอะไรและเริ่มที่จะสำรวจสภาพแวดล้อมของเขา
   The first thing he saw was a screen made up of intertwined light rays in a wide range of colors, those vibrant hues fluctuated and moved as though they were alive, creating and recreating new palettes!   The strong contrasts in sight moved Ye Chong like never before!   For Ye Chong, who grew up on a trash planet, the world was made up of only metallic blacks and whites, the yellow from the star’s rays, and the sweeping color of rust
สิ่งแรกที่เขาเห็นคือหน้าจอที่สร้างขึ้นจากรังสีแสงที่พันกันในหลากหลายสีเฉดสีที่สดใสเหล่านี้ผันผวนและเคลื่อนไหวราวกับว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่สร้างและสร้างสีใหม่! 
 He never thought colors could be so dazzling, so rich!   Ye Chong stood there, mystified, as he took in the most stunning view before him!   Someone passed by Ye Chong, noticed the look on his face, and swore under his breath, “Idiot!”   That swearing woke Ye Chong up from his fascination
เขาไม่เคยคิดว่าสีจะสุกใสดังนั้นรวย! 
 Ye Chong could not help but felt a little bitterness, what would these upper class people know about his hard life? Fortunately, Ye Chong was not one to wallow in self-pity
Ye Chong ไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่รู้สึกว่ามีความขมเล็กน้อยคนชั้นสูงเหล่านี้จะรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตที่ยากลำบากของเขา? 
 After feeling lost for a while, Ye Chong picked himself back up
หลังจากที่รู้สึกสูญเสียไปสักระยะหนึ่งแล้วนายยองก็เลือกที่จะกลับมา
   As though sensing his change, Mu Shang, who was silent up until then, finally spoke up, “Ye, you can walk through the light screen now!”   Ye Chong obeyed, and came upon a huge square
ราวกับรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงของเขา Mu Shang ผู้ซึ่งเงียบจนถึงขณะนี้ในที่สุดก็พูดขึ้นว่า "คุณคุณสามารถเดินผ่านหน้าจอแสงในขณะนี้!" Ye Chong จงเชื่อฟังและมาบนจัตุรัสขนาดใหญ่
 The square was displaying all sorts of machines that Ye Chong could not even identify, and the middle of the square was occupied by a large electronic display, broadcasting all sorts of news and information
สแควร์กำลังแสดงเครื่องจักรทั้งหมดที่คุณชงไม่สามารถระบุได้และตรงกลางของสี่เหลี่ยมถูกครอบครองโดยจอแสดงผลอิเล็กทรอนิกส์ขนาดใหญ่กระจายเสียงข่าวสารและข้อมูลทุกประเภท
   “The Central Square is the news area, this is also my first time here, why don’t you have a look around yourself, if there are any problems just call for me in your mind, as I can detect your brainwave signal! Alright! It’s settled!”   Mu Shang’s voice ended abruptly, leaving only silence
"เซ็นทรัลสแควร์เป็นพื้นที่ข่าวนี่เป็นครั้งแรกของฉันที่นี่ทำไมคุณถึงไม่ได้มองไปรอบ ๆ ตัวเองถ้ามีปัญหาแค่โทรหาฉันในใจของคุณเพราะฉันสามารถตรวจจับสัญญาณคลื่นสมองได้! 
   Ye Chong smile wryly inside, but his worries were quickly replaced by intense curiosity
ยองชงยิ้มให้เบื่อหน่าย แต่ความห่วงใยของเขาถูกแทนที่ด้วยความอยากรู้อย่างรวดเร็ว
 Ye Chong observed around him inquisitively, as he began to explore the area
นายชงมองไปรอบ ๆ ตัวเขาอย่างหยั่งรู้ขณะที่เขาเริ่มสำรวจพื้นที่
   More than a decade’s worth of survival instinct led Ye Chong to be highly vigilant in unfamiliar territory
สัญชาตญาณการมีชีวิตอยู่รอดกว่าทศวรรษที่ผ่านมาทำให้นายฉองต้องระมัดระวังอย่างมากในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย
 He kept himself about two meters away from anyone around him at all times, as that was his best striking range, so that he could respond in time to any unexpected circumstances
เขาเก็บตัวเขาไว้ห่างจากคนรอบข้างประมาณสองเมตรเป็นช่วงที่น่าประทับใจที่สุดของเขาเพื่อที่เขาจะสามารถตอบสนองต่อสถานการณ์ต่างๆที่ไม่คาดฝัน
   The ability to navigate quickly through the dense and irregular trash terrain on his home planet also added to his skillset, as he moved like a fish, slipping through the crowd smoothly and with style
ความสามารถในการนำทางได้อย่างรวดเร็วผ่านภูมิประเทศที่หนาแน่นและไม่สม่ำเสมอบนพื้นโลกที่บ้านของเขายังเพิ่ม skillset ของเขาในขณะที่เขาเดินเหมือนปลาลื่นไถลผ่านฝูงชนได้อย่างราบรื่นและมีสไตล์
 On top of that, compared to the relaxing, strolling pace adopted by everyone else, Ye Chong moved as though he was in a rush for something urgent, but that was only because on the trash planet, every second was precious – it may be a matter of better returns, or a matter of life and death!   Ye Chong was like a vicious predatory fish wandering amongst the carefree, slow-witted fishes, obviously out of place, and a bit of an eyesore
เมื่อเทียบกับการเดินผ่อนคลายที่ก้าวไปข้างหน้าของคนอื่นนายยองได้ขยับตัวราวกับว่าเขารีบเร่งอะไรบางอย่าง แต่นั่นเป็นเพราะดาวเคราะห์ถังขยะทุกวินาทีเป็นของที่มีค่า 
   His foster father once said, outside of trash planets, humans live in peace and happiness – no countless life-threatening mutated lifeforms, no daily scheduled storms, no food-scavenging through the trash heaps
พ่ออุปถัมภ์ของเขาเคยกล่าวไว้ว่านอกดาวเคราะห์ขยะมนุษย์อาศัยอยู่ในความสงบสุขและความสุขไม่ใช่ชีวิตที่แปรปรวนที่คุกคามชีวิตที่นับไม่ถ้วนไม่มีพายุที่กำหนดรายวันไม่มีอาหารที่ขับไล่ผ่านกองขยะ
 Instead, they wear bright clothing, eat fresh and fancy meals, living a life of peace and leisure
แต่สวมเสื้อผ้าที่สดใสกินอาหารสดและแฟนซีชีวิตที่สงบและรื่นรมย์
 They go to school every day, with many friends, and they have many different kinds of mechs
พวกเขาไปโรงเรียนทุกวันกับเพื่อนมากมายและพวกเขามีหลายชนิด mechs
   Ye Chong once asked his foster father longingly if it was paradise out there, but his foster father said no
นายปากช่องเคยขอให้พ่อบุญธรรมของเขาหวังเป็นอย่างยิ่งถ้าเป็นสวรรค์ที่นั่น แต่พ่อบุญธรรมของเขาบอกว่าไม่มี
 Ye Chong was baffled – if a place like that wasn’t paradise then what else can it be? The young Ye Chong had spent countless occasions imagining the outside world as he thought it should be like – the mysterious, promised land of dreams-come-true
เย Chong รู้สึกงุนงง - ถ้าสถานที่แบบนั้นไม่ใช่สวรรค์แล้วจะมีอะไรอีกบ้าง? 
   Now, Ye Chong could finally experience the world he had long wished for!   Ye Chong could not really understand what he felt at the moment, as he walked on absentmindedly, not knowing where he really was
ตอนนี้นายยองได้พบกับโลกที่เขาปรารถนามานานแล้ว! 
   Ye Chong stared blankly at the ceiling
Ye Chong จ้องมองที่เพดาน
   He did not exactly remember how he got back, his mind occupied by a lingering emotion, one that he couldn’t really recognize
เขาไม่ได้จำได้เลยว่าเขากลับมาอย่างไรจิตใจของเขายุ่งอยู่กับอารมณ์ที่เอ้อระเหยอย่างหนึ่งที่เขาจำไม่ได้จริงๆ
 He would need time to process the day’s experience
เขาต้องการเวลาในการประมวลผลประสบการณ์ของวัน
   Mu Shang said nothing, his silence made it hard for anyone to guess what lightning-speed calculations were running through his processor
Mu Shang ไม่ได้กล่าวอะไรเลยความเงียบของเขาทำให้ทุกคนเดาได้ยากว่าการคำนวณความเร็วสายฟ้ากำลังวิ่งผ่านโปรเซสเซอร์ของเขา
   The ceiling was as it always was, unchanged, and the night was as silent as every other before it
เพดานเป็นเหมือนเดิมไม่มีการเปลี่ยนแปลงและคืนก็เงียบเหมือนทุกอื่น ๆ ก่อนหน้านี้