Chapter 13 Destined Marriage With Fragrance Chapter 13: Wedding Reception (Part 1)   By Qian Lu Chapter 13 Wedding Reception (Part 1) “Does Shu Qing also want to go out?” Murong Shu Qing who was just about to get into the chariot, turned around, and saw Pei Che who was smiling and not too far away from her
บทที่ 13 การแต่งงานแบบมีเหตุผลด้วยน้ำหอมบทที่ 13: การรับจัดงานแต่งงาน (ตอนที่ 1) โดย Qian Lu บทที่ 13 การรับจัดงานแต่งงาน (ตอนที่ 1) "Shu Qing ยังต้องการออกไปไหม?" Murong Shu Qing ผู้ซึ่งกำลังจะเข้ารถแท๊กซี่, 
 Behind him was Xuanyuan Yi, both of them were somewhat dressing up, Pei Che was wearing a light blue scholar garment, with a snow white horse by his side, he was very prominent and elegant
ด้านหลังของเขาคือ Xuanyuan Yi ทั้งคู่แต่งกัน Pei Che สวมชุดนักเรียนสีฟ้าอ่อนพร้อมกับม้าขาวหิมะข้างเขาเขาโดดเด่นและสง่างามมาก
 Xuanyuan Yi was wearing a dark gray cheongsam, the silver cuff embroidery showed clouds design, very low-key but luxurious
Xuanyuan Yi สวมชุดสีเทาเข้มเป็นสีเงินเย็บปักถักร้อยผ้าพันคอสีเงินแสดงให้เห็นการออกแบบของเมฆต่ำมาก แต่หรูหรา
 It enabled him to show his domineering, respected and energetic looks
ทำให้เขาสามารถแสดงหน้าตาที่โดดเด่นและมีพลัง
 Murong Shu Qing nodded and smilingly said: “Yes, (I am) going to the wedding feast to drink!” “Oh, how coincidental, is it also the Yi’s family, right?” Leading along the horse, Pei Che and Xuanyuan Yi came in front of Murong Shu Qing
Murong Shu Qing พยักหน้าและยิ้มแย้มแจ่มใสกล่าวว่า "ใช่ (ฉัน) ไปงานเลี้ยงงานแต่งงานที่จะดื่ม!" "โอ้บังเอิญว่ามันคือครอบครัวของ Yi ใช่มั้ยล่ะ?" นำไปตามแนว Pei Che และ Xuanyuan Yi 
 “It is certainly the south capital, Yi’s family
"แน่นอนว่านี่เป็นเมืองหลวงทางตอนใต้ของครอบครัวของยี่
” Murong Shu Qing who was wearing a yellow dress, made people felt very warm, standing under the warm sunshine, her body also caught the warm atmosphere from the sunshine
"Murong Shu Qing ผู้สวมชุดสีเหลืองทำให้คนรู้สึกอบอุ่นมากและยืนอยู่ใต้แสงแดดที่อบอุ่นร่างกายของเธอก็ติดบรรยากาศอบอุ่นจากแสงแดด
 Comparing to her cold personality, simple and elegant appearances in the past, she looked like she was a gentler person now
เมื่อเปรียบเทียบกับลักษณะบุคลิกที่หนาวเย็นของเธอดูเรียบง่ายและสง่างามในอดีตเธอดูเหมือนว่าเธอเป็นคนอ่อนโยนในขณะนี้
 This also made Xuanyuan Yi’s mood was better even though he had not started talking, then he smilingly asked: “Is Qing-er also familiar with Yi Yun Shu?” “The Yi family’s reputation in the armed escort is very good, we have business dealings with them
นอกจากนี้ยังทำให้อารมณ์ Xuanyuan Yi ดีขึ้นแม้ว่าเขาจะไม่ได้เริ่มต้นพูดแล้วเขาก็ถามรอยยิ้ม: "Qing - er ยังคุ้นเคยกับ Yi Yun Shu?" "ครอบครัว Yi ชื่อเสียงในคุ้มกันคุ้มกันเป็นสิ่งที่ดีเรามีธุรกิจ 
” Looking that the time was not early anymore, Murong Shu Qing slid Xuanyuan Yi’s question, while stepping her feet inside the chariot
"มองว่าช่วงเวลาไม่ได้เป็นช่วงต้น ๆ อีกต่อไป Murong Shu Qing ได้เลื่อนคำถามของ Xuanyuan Yi ขณะที่ก้าวเท้าของเธอลงในรถม้า
 Barely able to tidy up her skirt properly, she raised her head to see Pei Che’s inconceivable, and Xuanyuan Yi’s faint smile, that were looking at her
แทบจะไม่สามารถทำให้กระโปรงของเธอเรียบร้อยขึ้นเธอยกศีรษะขึ้นเพื่อมองไม่เห็นสิ่งที่มองไม่เห็นได้ของ Pei Che และยิ้มอ่อน ๆ ของ Xuanyuan Yi ที่มองเธอ
 Her heart sighed and she forced a smile, getting inside the chariot like this for an unmarried daughter of a wealthy family, would make people to raise their eyebrows
หัวใจของเธอถอนหายใจและเธอยิ้มให้ยิ้มเข้าไปภายในรถม้าเช่นนี้สำหรับลูกสาวที่ยังไม่แต่งงานของครอบครัวที่ร่ำรวยจะทำให้คนยกคิ้วขึ้น
 But making her step on the other people’s back to get into the chariot, was a deep concept of human rights violation for her, so she could not do it
แต่การทำให้ขั้นตอนของเธอที่คนอื่น ๆ กลับเข้าไปในรถม้าถือเป็นแนวคิดที่ลึกซึ้งในการละเมิดสิทธิมนุษยชนของเธอดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทำมันได้
 So she did not have any alternative but to rely on her own efforts, fortunately, practices made perfect
ดังนั้นเธอไม่ได้มีทางเลือกอื่นใด แต่ต้องพึ่งพาความพยายามของเธอเองโชคดีที่การปฏิบัติที่สมบูรณ์แบบ
 Choosing to ignore the two people’s mischievous expressions, Murong Shu Qing smilingly asked: “How coincidental, why don’t we go together, alright!” “Alright!” Looking at Murong Shu Qing who hurriedly got into the chariot, the two people laughed brightly
เลือกที่จะเพิกเฉยสำนวนซุบซิบของคนสองคน Murong Shu Qing ยิ้มถาม: "บังเอิญทำไมเราไม่ไปด้วยกันไม่เป็นไร!" "เอาล่ะ!" มองไปที่ Murong Shu Qing ที่รีบเดินเข้าไปในรถม้าสองคนหัวเราะ 
 Lu Yi who was by her side inside the chariot, and holding a small box, pursing her lips to laugh in her sleeve
Lu Yi ที่อยู่ข้างรถม้าของเธอและถือกล่องเล็ก ๆ ริมฝีปากของเธอเพื่อหัวเราะในแขนของเธอ
 Murong Shu Qing stroke her forehead, next time, she would remember to use a stool
Murong Shu Qing จังหวะหน้าผากของเธอในครั้งต่อไปเธอจะจำไม่ได้ที่จะใช้อุจจาระ
 Very quickly, these several people already arrived in front of the Yi’s family door, the vermilion large gate was opened widely, the two mighty and big guardian lions, along with the two crimson flowers that were hanging on their chests, were somewhat ridiculous, but it seemed to be very festive
เร็ว ๆ นี้คนหลายคนเหล่านี้ได้มาถึงหน้าประตูครอบครัวของ Yi ประตูเปิดกว้างขนาดมหึมาเปิดกว้างทั้งสองสิงโตผู้ทรงอำนาจและใหญ่พร้อมกับดอกไม้สีแดงเข้มที่แขวนอยู่บนทรวงอกของพวกเขาค่อนข้างไร้สาระ แต่ 
 On the top of the door had several big happiness words, the firecrackers left behind some remnant of reds, it looked like a gorgeous red carpet
ที่ด้านบนของประตูมีคำกล่าวถึงความสุขที่ยิ่งใหญ่หลายชิ้นประทัดประท้วงทิ้งเศษที่เหลืออยู่ของเรดมันดูเหมือนพรมแดงที่งดงาม
 The Yi family’s servants were leading the guests to enter the inside of the main hall, continuously, it was very lively
คนรับใช้ของครอบครัว Yi พาแขกเข้าสู่ภายในห้องโถงใหญ่อย่างต่อเนื่องมันมีชีวิตชีวามาก
 The chariot stopped steadily, Murong Shu Qing lifted the hanging curtain, when she was just about the prepare to get off of the chariot, one powerful hand was supporting her arm to pull her lightly, then Murong Shu Qing landed safely on the ground
รถม้าหยุดนิ่ง Murong Shu Qing ยกม่านแขวนไว้ตอนที่เธอเตรียมตัวลุกขึ้นรถม้ามือพลังแรงคนหนึ่งกำลังยกแขนขึ้นเพื่อดึงเธอเบา ๆ แล้ว Murong Shu Qing ลงจอดอย่างปลอดภัยบนพื้น
 Looking at Xuanyuan Yi who was by her side and lightly helped her to get off the chariot, Murong Shu Qing smilingly said: “I suddenly feel that I should also learn marital art?” “Oh?!” “It is convenient to get on and off the chariot!” Finished speaking, Murong Shu Qing could not help to laugh out loud
มองไปที่ Xuanyuan Yi ที่อยู่ข้างเธอและช่วยให้เธอลงจากรถม้า Murong Shu Qing ยิ้มอย่างนุ่มนวลกล่าวว่า "ฉันรู้สึกว่าฉันควรจะเรียนรู้ศิลปะการสมรสด้วย" "โอ้!" "มันสะดวกที่จะเข้ามา 
 Xuanyuan Yi stared blankly after, and then he was also laughing loudly
Xuanyuan Yi จ้องมองอย่างไร้ความรู้สึกหลังจากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดัง
 At this time, once Yi Yun Shu received the notification from the family’s servants, he went out to welcome them
ในเวลานี้เมื่อ Yi Yun Shu ได้รับแจ้งจากคนรับใช้ของครอบครัวเขาก็ออกไปต้อนรับพวกเขา
 Looking at Murong Shu Qing and Xuanyuan Yi were talking happily with each other, he felt strange in his heart
มองไปที่ Murong Shu Qing และ Xuanyuan Yi กำลังคุยกันอย่างมีความสุขเขารู้สึกแปลก ๆ ในใจ
 But quickly curbing his thoughts, he stepped forward to welcome, and cupped his hands to say: “Xuanyuan xiong (other way to say brother), Pei xiong, Miss Murong, you unexpectedly come together!” Yi Yun Shu was wearing a red official dress today, he was high-spirited, and even more prominently handsome and bright
เขาขยับไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับและจับมือกันว่า "Xuanyuan xiong (อีกวิธีหนึ่งที่จะพูดว่าพี่ชาย), Pei xiong, Miss Murong, คุณไม่คาดคิดมารวมตัวกัน!" Yi Yun Shu สวมเจ้าหน้าที่สีแดง 
 Several people exchanged a few conventional greetings, and entered the main hall in succession
หลายคนได้แลกเปลี่ยนคำทักทายแบบเดิม ๆ และเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่อย่างต่อเนื่อง
 Barely entering in, and when they were still standing, a woman who was wearing a yellow dress went towards them, walked to the side of Pei Che, she was pulling his sleeve, and poutingly said: “Pei gege, Xuanyuan gege, how come you just come now? Originally, you said that you wanted to stay at our home, but later, you did not come either
เดินเข้าฝั่ง Pei Che เธอดึงแขนเสื้อของเขาออกมาและพูดอย่างโง่เขลาว่า "Pei gege, Xuanyuan gege, ทำไมถึงมา 
” Her hand was lightly shaking Pei Che, but her big and bright eyes that contained spring (loving) eyes, were secretly looking at Xuanyuan Yi
"มือของเธอสั่น Pei Che เบา ๆ แต่ดวงตาใหญ่และสว่างของเธอที่มีดวงตาฤดูใบไม้ผลิ (รัก) กำลังแอบมอง Xuanyuan Yi
 Pei Che naturally understood the girl’s feelings, looking at Xuanyuan Yi who was still muttering with Murong Shu Qing, he could not bear for the young girl’s grievances
Pei Che เข้าใจธรรมชาติของความรู้สึกของเด็กผู้หญิงอย่างจริงจังมองไปที่ Xuanyuan Yi ผู้ซึ่งยังคงพึมพำกับ Murong Shu Qing เขาไม่อาจทนรับความคับข้องใจของเด็กสาวได้
 Patting her shoulder, he smilingly said: “Haha, Yun Xin do not be angry, aren’t we here now?” Yi Yun Xin knitted her eyebrows, from entering in until now, Xuanyuan gege was always cheating and laughing with the lady who was by his side
"เหรอ Yun Yun ไม่โกรธไม่ได้ตอนนี้เหรอ?" Yi Yun Yun ถักคิ้วของเธอตั้งแต่เข้ามาจนถึงตอนนี้ Xuanyuan gege มักโกงและหัวเราะกับผู้หญิงที่ 
 Xuanyuan gege smiled very little normally, this woman looked so ordinary, what good did she have
Xuanyuan gege ยิ้มน้อยมากตามปกติผู้หญิงคนนี้ดูธรรมดาดังนั้นสิ่งที่ดีที่เธอมี
 Unable to actually bear it anymore, she raised her head to ask question to Yi Yun Shu: “Who is she ah?” “This person is Miss Murong
ไม่สามารถทนต่อมันได้อีกแล้วเธอเงยหน้าขึ้นถามคำถามกับยุนอาซู: "เธอเป็นใคร ah?" "คนนี้คือคุณเมอร์มูง
” Yi Yun Shu warningly looked one glance at Yun Xin, he naturally understood her own younger sister’s thoughts, but Xuanyuan Yi looked at her as an immature and inexperienced young girl
"Yi Yun Shu เตือนอย่างรวดเร็วมองไปที่ Yun Xin เขาเข้าใจธรรมชาติของความคิดของน้องสาวของเธอเอง แต่ Xuanyuan Yi มองเธอว่าเป็นเด็กสาวที่ยังเยาว์วัยและไม่มีประสบการณ์
 Finished listening, Yi Yun Xin strangely called out: “Oh, she is just that person from the Murong’s family whom Xuanyuan dage wants to withdraw the wedding from!” “Yun-er, shut up!” Even if Yi Yun Shu berated Yun Xin, but several individuals who were from the influential families had already paid attention (to what she said)
"โอ้เธอเป็นคนที่มาจากครอบครัวของเมรงงที่ Xuanyuan dage ต้องการที่จะถอนงานแต่งงานออกไป!" "Yun-er, shut up!" แม้ว่า Yi Yun Shu จะเหวี่ยง Yun Xin 
 Yun Xin was blabbing these words, the people in the big hall already listened to it clearly, so the living room was immediately quiet down
Yun Xin กำลังสูบบุหรี่คำเหล่านี้คนในห้องโถงขนาดใหญ่ฟังแล้วอย่างชัดเจนดังนั้นห้องนั่งเล่นก็เงียบลงทันที
 Not to mention that Xuanyuan Yi’s face showed a gloomy and hard to fathom look in a flash, (their family) was also associated with Murong Shu Qing for these past two years, so he knew not to casually committed an offense to her
ไม่ต้องพูดถึงว่าใบหน้าของ Xuanyuan Yi แสดงให้เห็นถึงความมืดมิดและยากที่จะมองภาพได้ในชั่วพริบตา (ครอบครัวของพวกเขา) ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับ Murong Shu Qing ในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าจะไม่กระทำผิดอย่างร้ายแรงต่อเธอ
 From entering, Murong Shu Qing already felt the gazes from those people, but the other person involved was merely a 15-16 years old young lady, so she would not regard it either
จากการเข้าสู่ Murong Shu Qing รู้สึกได้ถึงจ้องมองจากคนเหล่านั้น แต่คนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องก็เป็นสาววัยรุ่นวัย 15-16 ปีดังนั้นเธอจึงไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเช่นนั้น
 Who would have thought, that this strange call-out, made her to be the focus of attentions from everyone’s targets
ใครจะคิดว่าการโทรออกแบบแปลก ๆ นี้ทำให้เธอเป็นจุดสนใจของทุกคนที่สนใจ
 In amazement, compassion, mockery, and mercy, it would be difficult to ignore
ในความประหลาดใจเมตตาการเยาะเย้ยและความเมตตาก็จะเป็นการยากที่จะละเลย
 It was indeed the blue color of the calamity
มันเป็นสีฟ้าของภัยพิบัติ
 Raising her head, ~~ sweeping everyone’s eyes one by one, until everybody quietly felt suffocated in the big living room
ยกศีรษะของเธอ ~~ กวาดสายตาทุกคนไปทีละคนจนทุกคนเงียบ ๆ รู้สึกหดหู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่
 Then Murong Shu Qing faced Yi Yun Shu and said with a light smile: “No harm, what Miss Yi is saying, is actually the truth
จากนั้น Murong Shu Qing ก็ต้องเผชิญกับ Yi Yun Shu และกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ ว่า "ไม่เป็นอันตรายอะไรที่นางสาว Yi พูดคือความจริง
” Even though Murong Shu Qing was smilingly said that there was no harm, Yi Yun Shu was still scared and sweating all over, as a matter of facts, this young girl knew that the sky was high and the earth was deep (she has an exaggerated opinion of one’s own abilities), but unexpectedly, she would speak out about this woman in front of everyone, without regarding how humiliating (the situation) was for her
"แม้ว่ามูรงชู่คิงก็ยิ้มแย้มแจ่มใสว่าไม่มีอันตรายใด ๆ ยุนอาซูยังคงกลัวและเหงื่อออกไปเป็นเรื่องจริงเด็กสาวคนนี้รู้ว่าท้องฟ้าสูงและโลกลึก 
 But this Murong Shu Qing was indeed not an average person, under this circumstances, she could still keep her graceful and elegant demeanors, even more smilingly said that this was actually the truth calmly
แต่ Murong Shu Qing นี้ไม่ใช่คนธรรมดาในสถานการณ์เช่นนี้เธอยังสามารถรักษาท่าทางสง่างามและสง่างามของเธอได้แม้จะมีรอยยิ้มขึ้นอย่างมากกล่าวว่านี่เป็นความจริงอย่างใจเย็น
 But when he looked at that clear and bright eyes, he was the same as the other people, they felt a lot of pressures
แต่เมื่อเขามองตาที่ชัดเจนและสดใสเขาก็เหมือนกับคนอื่น ๆ พวกเขารู้สึกกดดันมาก
 But Yi Yun Xin was annoyed for a short while, just when she called out in a loud voice, and saw that everyone was staring at Murong Shu Qing, she also knew that she was in trouble
แต่ Yi Yun Yun รู้สึกหงุดหงิดในระยะสั้น ๆ เมื่อเธอร้องเสียงดังและเห็นทุกคนกำลังจ้องมอง Murong Shu Qing เธอก็รู้ว่าเธอกำลังเดือดร้อน
 As a woman, she also knew that it was a shameful matter, and did not know how to make the situation better for a moment, her anxious eyes were teary, and she was looking at Murong Shu Qing miserably
ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งเธอก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอับอายและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้สถานการณ์ดีขึ้นสักครู่ตาของเธอกระวนกระวายและเธอกำลังมองหา Murong Shu Qing อย่างน่าสังเวช
 Murong Shu Qing looked at Xuanyuan Yi, then she looked at Yi Yun Xin, her heart was laughing, a certain person’s face was so black as if the other people owed him many things
Murong Shu Qing มองที่ Xuanyuan Yi แล้วเธอมองไปที่ Yi Yun Yun หัวใจของเธอกำลังหัวเราะใบหน้าของคนบางคนเป็นสีดำเช่นถ้าคนอื่น ๆ ที่เป็นหนี้เขาหลายสิ่ง
 And the person who showed her teeth like a kitten a moment ago, looked at her with grievances now
และคนที่แสดงให้เห็นว่าฟันของเธอเหมือนลูกแมวเมื่อไม่นานมานี้มองมาที่เธอด้วยความคับข้องใจตอนนี้
 If she remembered it correctly, the person who received the cancellation of the wedding should be her, right (so why YYX would actually feel more grievances than MSQ now)
ถ้าเธอจำได้อย่างถูกต้องคนที่ได้รับการยกเลิกการแต่งงานควรเป็นของเธอถูกต้อง (ดังนั้นทำไม YYX จะรู้สึกถึงข้อข้องใจมากกว่า MSQ ในขณะนี้)
 Unable to endure this kind of atmosphere, Murong Shu Qing pretended to look all over the places, smilingly asked: “Where is the bride? Is she not here yet?” “She is already here, she is inside the room to rest, the time is not early either, everybody, please sit down
ไม่สามารถทนต่อบรรยากาศแบบนี้ Murong Shu Qing แกล้งทำเป็นมองไปทั่วทุกแห่งหน่อยยิ้มถามว่า "เจ้าสาวอยู่ที่ไหน? 
” Yi Yun Shu also hurriedly followed this topic, and arranged everyone to sit down, the atmosphere was somewhat alleviated
"Yi Yun Shu รีบตามหัวข้อนี้และจัดให้ทุกคนนั่งลงบรรยากาศก็บรรเทาลงบ้าง
 Not too long after, the joyful sound started, Yi Yun Shu was leading along a sweet and beautiful woman, slowly arriving in front of the living room
ไม่นานหลังจากนั้นเสียงที่ร่าเริงได้เริ่มขึ้น Yi Yun Shu ก็นำทางผู้หญิงที่หวานและสวยงามมาช้าๆข้างหน้าห้องนั่งเล่น
 The lively wedding ceremony (ritual kneeling to heaven and earth by the bride and groom) officially started, the guests were clapping one after another, sending out their blessings
พิธีแต่งงานที่มีชีวิตชีวา (พิธีกรรมคุกเข่าลงสวรรค์และโลกโดยเจ้าสาวและเจ้าบ่าว) อย่างเป็นทางการเริ่มต้นแขกรับเชิญปรบมือทักทายกันและกันส่งพระพรของพวกเขา
 Looking at everyone who was eagerly and respectfully looking forward (to the ceremony) up front, Murong Shu Qing retreated to the side of the living room, by the side of a tree chair
มองไปที่ทุกคนที่กระหายและกราบกราบมองไปข้างหน้า (ไปพิธี) ขึ้นด้านหน้า Murong Shu Qing ถอยไปด้านข้างของห้องนั่งเล่นที่ด้านข้างของเก้าอี้ต้นไม้
 The attendant just gave her a good wine a moment ago, zhu (bamboo) ye (leaf) qing (pure) (a type of wine), she was fond of this excellent wine
ผู้เข้าร่วมประชุมเพียงแค่ให้ไวน์ที่ดีของเธอสักครู่แล้ว zhu (ไม้ไผ่) เจ้า (ใบ) ชิง (บริสุทธิ์) (ชนิดของไวน์) เธอชอบไวน์ที่ยอดเยี่ยมนี้
 Unexpectedly raising her head to bump into a pair of clear and smart eyes
ไม่คาดฝันยกศีรษะให้พ้นสายตาที่ชัดเจนและสมาร์ท
 These pair of eyes were even brighter than the stars during the summer night, and even more brilliant than all of the precious stones
ดวงตาคู่นี้สว่างกว่าดาวฤกษ์ในช่วงฤดูร้อนและยิ่งกว่าทุกอัญมณี
 This was the first time that Murong Shu Qing could hear the sound of her own heartbeats, she was very curious by this special person
นี่เป็นครั้งแรกที่ Murong Shu Qing ได้ยินเสียงหัวใจของเธอเองเธอรู้สึกอยากรู้อยากเห็นโดยบุคคลพิเศษคนนี้
 The dark green cheongsam was in contrast to his slender figure and it seemed could go care-free anytime
สีเทาเข้มเป็นสีทึบตรงกันข้ามกับรูปทรงเรียวยาวของเขาและดูเหมือนว่าจะสามารถดูแลรักษาได้ตลอดเวลา
 Except, that pair of eyes would make people unable to forget them, his facial features were very ordinary
ยกเว้นคู่ของดวงตาที่จะทำให้คนไม่สามารถที่จะลืมพวกเขาใบหน้าของเขาเป็นเรื่องธรรมดามาก
 But for Murong Shu Qing, it seemed that they did not lose any bit of his tranquility, with his elegant manners
แต่สำหรับ Murong Shu Qing มันดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้สูญเสียความเงียบสงบของเขาด้วยความสง่างามของเขา
 Inside the hall was noisy, but he was just standing in the corner quietly, and looked like he was in his own world, all of the noises could not approach him at all
ภายในห้องโถงมีเสียงดัง แต่เขาก็ยืนอยู่ในมุมเงียบ ๆ และดูเหมือนว่าเขาอยู่ในโลกของตัวเองเสียงทั้งหมดไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ทั้งหมด
 Exchanging their expressions for a long time, the man slowly nodded his head to her, Murong Shu Qing also returned a faint smile
การแลกเปลี่ยนความรู้สึกของพวกเขามาเป็นเวลานานชายคนนั้นพยักหน้าช้า ๆ เธอ Murong Shu Qing ก็กลับยิ้มอ่อน
 After the smile, both of the people left their line of sights
หลังจากรอยยิ้มทั้งสองคนออกจากสายตาของพวกเขา
 And they did not plan on chatting with each other
และพวกเขาไม่ได้วางแผนที่จะคุยกัน
 You tasted tea, I appreciated wine
คุณชิมชาฉันชื่นชมไวน์
 As if they did not meet each other
ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้เจอกัน
   Sian’s notes: Hehehe… So who’s the mysterious man with a dark green cheongsam???
บันทึกของ Sian: Hehehe ... แล้วใครคือชายลึกลับที่มี cheongsam สีเขียวเข้ม?