Chapter 18 Chapter 18 Qi Lian Festival (Part 3) Murong Shu Qing was looking towards Tang Xiao Xiao who stretched her neck just like a tortoise, she slapped her head laughingly
บทที่ 18 เทศกาลฉีเลียน (ตอนที่ 3) Murong Shu Qing กำลังมองไปทาง Tang Xiao Xiao ที่เหยียดคอเหมือนเต่าเธอตบหัวของเธอหัวเราะ
 The legend about this green lotus had only selected one couple for the past 30 years, whether or not it was true, there was no way to check it either
ตำนานเกี่ยวกับดอกบัวสีเขียวนี้ได้เลือกเฉพาะคู่หนึ่งสำหรับ 30 ปีที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นความจริงหรือไม่ก็ตามไม่มีทางใดที่จะตรวจสอบได้
 If the two people were really together sincerely towards each other, there was simply no need to have any intermediary
ถ้าทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างจริงใจต่อกันและกันก็ไม่มีความจำเป็นต้องมีตัวกลางใด ๆ
 They could just be with each other until they were old, conversely (if they were not sincere with each other), even if they plucked more green lotus, it would be useless either
พวกเขาอาจจะอยู่กับกันและกันจนกว่าพวกเขาจะอายุมากและตรงกันข้าม (ถ้าพวกเขาไม่จริงใจกับกันและกัน) แม้ว่าพวกเขาจะหยิบดอกบัวสีเขียวขึ้นมาก แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร
 “Are the two of you looking for this (number)?” Xuanyuan Yi took out and shook the wooden tablet, it was shockingly written ____ 278 on it
"คุณสองคนกำลังมองหาหมายเลขนี้อยู่หรือไม่?" Xuanyuan Yi หยิบกระดาษออกมาและส่ายแท็บเล็ตไม้เขียนไว้อย่างน่าตกใจ ____ 278
 “Ah! It is you!” Tang Xiao Xiao picked up both of the wooden tablets, looking at them carefully, it was really a pair
“อา! 
 Happily, she returned the wooden tablets back on their hands, then she pulled Murong Shu Qing to walk towards the lakeside
อย่างมีความสุขเธอกลับเม็ดไม้กลับมาอยู่ในมือของพวกเขาแล้วเธอก็ดึง Murong Shu Qing เดินไปทางทะเลสาบ
 Murong Shu Qing looked at the wooden tablet that was on her own hand, then she looked at Xuanyuan Yi, she caressed her forehead while grumbling, heavens, it was really a pair, how could there be this coincidental matter like this
Murong Shu Qing มองไปที่แท็บเล็ตไม้ที่มีอยู่ในมือของเธอแล้วเธอมองไปที่ Xuanyuan Yi เธอเบื่อที่หน้าผากของเธอในขณะที่บ่นสวรรค์ก็เป็นคู่จริงๆว่าจะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้
 “Let’s go!” Xuanyuan Yi already arrived by the lakeside also, supported Murong Shu Qing’s arms, they both went on the boat
"Let's go!" Xuanyuan Yi มาถึงริมทะเลสาบแล้วยังสนับสนุนแขนของ Murong Shu Qing พวกเขาทั้งสองเดินบนเรือ
 “You two must get the green lotus oh!” Tang Xiao Xiao who was on the ashore, excitingly shouted and jumped up, just liked if she wanted to pluck the lotus on her own
"คุณสองคนต้องได้รับดอกบัวสีเขียวโอ้!" Tang Xiao Xiao ที่อยู่บนฝั่งตะโกนตื่นเต้นและกระโดดขึ้นเพียงชอบถ้าเธอต้องการที่จะถอนดอกบัวด้วยตัวเธอเอง
 Let it be, just plucked it, ok, she had not been roaming at the Lian Xin lake anyway
ปล่อยให้มันเป็นเพียง plucked มัน ok, เธอไม่ได้รับบริการข้ามแดนอัตโนมัติที่ทะเลสาบ Lian Xin อย่างไรก็ตาม
 Anyway, whether or not that green lotus really existed, nobody really knew it! Thinking about this, Murong Shu Qing no longer resisted either, and sat properly on the other corner of the boat
หรือว่าดอกบัวสีเขียวจริงๆแล้วไม่มีใครรู้เรื่องนี้จริงๆ! 
 And Xuanyuan Yi was paddling the boat towards the Lian Xin lake speedily
และ Xuanyuan Yi กำลังพายเรือไปที่ทะเลสาบ Lian Xin อย่างรวดเร็ว
 The boat was not big, it could only hold two people to sit opposite each other, thus, the boat was extremely agile, and it could go through among the lotus leaves easily
เรือไม่ใหญ่พอที่จะทำให้คนสองคนนั่งตรงข้ามกันและกันดังนั้นเรือจึงคล่องแคล่วมากและสามารถเดินผ่านหมู่ดอกบัวได้อย่างง่ายดาย
 At the beginning of time, there were several boats next to them, but soon, every boat was scattering out, and they were occupied with looking for the green lotus legend that could bring about a romance and happiness
ในตอนต้นมีเรือหลายลำอยู่ข้างๆพวกเขา แต่ในไม่ช้าเรือทุกลำก็กระจัดกระจายออกไปและพวกเขาก็ถูกครอบครองโดยมองหาตำนานดอกบัวสีเขียวที่อาจนำมาซึ่งความโรแมนติกและความสุข
 Looking at the unknown time, Murong Shu Qing already put down the boat’s paddle, leaned against the boat, and was leisurely stroking the water surface, with her eyes closed
เมื่อดูเวลาที่ไม่รู้จัก Murong Shu Qing ได้วางพายเรือไว้แล้วพิงพิงเรือแล้วก็ลูบไล้ผิวน้ำด้วยดวงตาปิด
 Xuanyuan Yi also put down the boat’s paddle, used his hands to soak in the water just like Murong Shu Qing
Xuanyuan Yi ยังวางลงเรือพายของใช้มือของเขาจะแช่ในน้ำเช่นเดียวกับ Murong Shu Qing
 The refreshing lake water was faintly flowing on his hands, as if it was provoking his heartstrings softly
น้ำในทะเลสาบสดชื่นกระโจนลงบนมือราวกับว่ามันกระตุ้นความรู้สึกของเขาอย่างนุ่มนวล
 “It seems that you do not plan on looking for it!” Murong Shu Qing opened her eyes slowly, the sunshine in the afternoon was really somewhat dazzling
"ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้วางแผนที่จะมองหามัน!" Murong Shu Qing เปิดตาของเธอช้า ๆ แสงแดดในตอนบ่ายนั้นค่อนข้างพร่างพราย
 Pulling a lotus leaf that was next to her and put it on her head to shelter her from the scorching sun, then she lazily answered: “If the legend is fake, and there is no green lotus whatsoever, what is the point of looking at it busily, how can I miss the beautiful scenery of the lotus pond on this day
ดึงใบดอกบัวที่อยู่ติดกับเธอและวางไว้บนศีรษะของเธอเพื่อปกป้องเธอจากแสงแดดที่แผดจ้าแล้วเธอก็ตอบอย่างเฉื่อยชาว่า "ถ้าตำนานเป็นของปลอมและไม่มีดอกบัวสีเขียวอะไรคือจุดที่มอง 
 If it is real, we just do not need to look for it even more, everything has its predestined affinity, insisting on it, is also useless
ถ้ามันเป็นจริงเราก็ไม่จำเป็นต้องมองหามันมากยิ่งขึ้นทุกอย่างมีความสัมพันธ์ predestined ของมันยืนยันในนั้นยังไร้ประโยชน์
” She could really make herself to be able to be cozy at any time and anywhere, Xuanyuan Yi picked up a bigger lotus leaf that was by his side, and stuffed it on her hand: “In three days, I will return to the capital
"เธอสามารถทำให้ตัวเองสามารถที่จะอบอุ่นได้ตลอดเวลาและทุกที่ Xuanyuan Yi หยิบใบบัวที่ใหญ่กว่าที่อยู่ข้างเขาและยัดไว้บนมือของเธอ:" ในสามวันฉันจะกลับไปที่เมืองหลวง
” Taking the lotus leaf, Murong Shu Qing smilingly said: “Have a pleasant journey!” “This is the sentence that you want to say to me!” Murong Shu Qing pushed the lotus leaf with her hand, while she was romping the lake water, she did not care with Xuanyuan Yi’s gloomy face, she smiled lightly: “So ~~ what do you want me to say?” “I will return to the capital to prepare to marry you in three months
"เอาใบบัว Murong Shu Qing ยิ้มบอกว่า" มีการเดินทางที่น่ารื่นรมย์! "" นี่คือประโยคที่คุณต้องการจะพูดกับฉัน! "Murong Shu Qing ผลักใบบัวด้วยมือของเธอในขณะที่เธอกำลังเลื้อยทะเลสาบ 
” Murong Shu Qing raised her eyebrows: “I remember that we have already cancelled our wedding
"Murong Shu Qing ยกคิ้วของเธอ:" ฉันจำได้ว่าเราได้ยกเลิกงานแต่งงานแล้ว
” “I do not agree
" "ผมไม่เห็นด้วย
” “Please allow me to remind you, it was you, personally, who came and cancelled the wedding
"โปรดให้ฉันเตือนคุณนั่นเป็นคุณเองที่มาและยกเลิกงานแต่งงาน
” “Damn it!” Xuanyuan Yi’s palm hit the top of the boat, his fists were held violently, the boat was rocking fiercely for several times
"" Damn it! "ปาล์ม Xuanyuan Yi ตีด้านบนของเรือที่กำปั้นของเขาถูกจัดขึ้นอย่างรุนแรงเรือได้โยกย้ายอย่างรุนแรงหลายครั้ง
 Murong Shu Qing grabbed the boat paddle with one hand, while she supported the boat tightly, with great difficulty, the boat calmed down slowly
Murong Shu Qing คว้าพายเรือด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่เธอสนับสนุนเรืออย่างแน่นหนาด้วยความลำบากเรือค่อยๆสงบลง
 She absolutely believed that Xuanyuan Yi’s palm could chop this boat into two, but she did not want to swim back either
เธอเชื่ออย่างยิ่งว่าฝ่ามือของ Xuanyuan Yi สามารถตัดเรือลำนี้ออกเป็นสองส่วน แต่เธอไม่ต้องการที่จะว่ายน้ำอีก
 Releasing his clenched fists, Xuanyuan Yi kept his rage under control, and said unyieldingly: “Even if the wedding is cancelled, you can only be mine, I will go to the Murong’s family to ask your parents for your hands again, at that time, you will be married to me
"แม้ว่างานแต่งงานจะถูกยกเลิกไปแล้ว แต่คุณก็เป็นได้ แต่ฉันจะไปหาครอบครัวของมูรองเพื่อขอให้พ่อแม่ของคุณให้มือของคุณอีกครั้งในเวลานั้น 
” Murong Shu Qing put down the lotus leaf that was on her hand, then she sat up slowly: “You think that I will agree!” “It is beyond your control!” Murong Shu Qing who always had a smile on her face, did not have any smiling expression anymore, her bright eyes looked straight at Xuanyuan Yi, her voice was not urgent nor slow just like before, but it made people to feel the oppressive feeling, at last: “Xuanyuan Gongzi, are you really sure that you can force the current me to marry you like this?!” He _____ was not sure, if three years ago, he did not want to marry her, but now, he knew that he wanted her
"Murong Shu Qing วางใบบัวที่อยู่บนมือของเธอแล้วเธอก็ลุกขึ้นอย่างช้าๆ:" คุณคิดว่าฉันจะเห็นด้วย! "" มันอยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณ! "Murong Shu Qing ที่เคยมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ, 
 After observing her for the past half a month, he also knew that he could not just force the current Murong Shu Qing as he wished
หลังจากสังเกตตัวเธอมาตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถบังคับให้ Murong Shu Qing ได้ตามที่เขาต้องการ
 She was intelligent, brilliant, firm and courageous
เธอฉลาดฉลาดมั่นคงและกล้าหาญ
 And he, Xuanyuan Yi, did not want to force any woman even more: “Why do you not want to marry me that much?!” Murong Shu Qing shook her head: “You are the kind of man who is easy to move a woman’s heart
"ทำไมคุณถึงไม่อยากจะแต่งงานกับฉันมากนัก?" Murong Shu Qing ส่ายหัว: "คุณเป็นคนที่ง่ายต่อการเคลื่อนย้าย 
” “In that case, is your heart moved?” Was her heart moved? Murong Shu Qing asked (this question) on her own, this tall, elegant, cruel, untamed, insolent from time to time, introverted, steady’s man, she could not deny it, her heart was moved
"" ในกรณีที่เป็นหัวใจของคุณย้าย? "หัวใจของเธอย้าย? 
 But being tempted and wanting to get married with him, were two different things
แต่การถูกล่อลวงและต้องการแต่งงานกับเขามีสองสิ่งที่แตกต่างกัน
 “I can give you endless doting, noble status, and a life that you do not need to worry about anything, everything that a woman is dreaming and seeking
"ฉันสามารถทำให้คุณมีชีวิตชีวาไม่มีที่สิ้นสุดสถานะอันสูงส่งและชีวิตที่คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องอะไรทุกอย่างที่ผู้หญิงฝันและแสวงหา
” He did not understand, any woman wanted a status, he could dote on her, what was more that she was dissatisfied?! Woman did not only need this loving and favoring, but she also wanted to assist in each other’s true love
"เขาไม่เข้าใจผู้หญิงคนใดต้องการสถานะเขาสามารถให้รางวัลกับเธอสิ่งที่ได้มากขึ้นว่าเธอไม่พอใจ?! 
 She did not need any noble status either, but she rather wanted to be his only wife, but he would not understand it
เธอไม่จำเป็นต้องมีฐานะอันสูงส่งใด ๆ แต่เธออยากจะเป็นภรรยาคนเดียวของเขา แต่เขาก็ไม่เข้าใจ
 “You can not give me what I want, what you can give me, I do not value them, you and I, have already missed our opportunity
"คุณไม่สามารถให้ฉันสิ่งที่ฉันต้องการสิ่งที่คุณสามารถให้ฉันฉันไม่ให้ความสำคัญกับพวกคุณและฉันได้พลาดโอกาสของเรา
” “You ~~, good, what do you want after all?” She wanted freedom, she wanted equality, she wanted to be the only one (woman for him), you could give me these! The two people’s ideology were too much different, their actual educations were completely different also, there was no point in saying so many things
เธอต้องการความเป็นอิสระเธอต้องการความเสมอภาคเธออยากจะเป็นเพียงคนเดียว (ผู้หญิงสำหรับเขา) คุณสามารถให้ฉันเหล่านี้! 
 Caressing the purple bracelet that was on her wrist, Murong Shu Qing did not give him any reply, she picked up and put down the lotus leaf that was used to obstruct her from the sunshine, since the sun was no longer too glaring, and also to obstruct from Xuanyuan Yi’s oppressing line of sight
กำไลข้อมือสีม่วงที่มีอยู่ในข้อมือของเธอ Murong Shu Qing ไม่ให้คำตอบใด ๆ เธอหยิบขึ้นมาและหย่อนใบบัวที่ใช้เพื่อกีดขวางเธอจากแสงแดดเนื่องจากดวงอาทิตย์ไม่จืดชืดเกินไปอีกต่อไป 
 Moving her face to the other direction, suddenly, Murong Shu Qing’s eyes showed a flash of bright, and she narrowed her eyes, not too far away, was _____ “Green lotus?!” Hearing Murong Shu Qing’s words, Xuanyuan Yi followed to look at her gaze, one greenish-blue lotus flower appeared in front of his eyes shockingly
หันหน้าไปทางอื่น ๆ จู่ ๆ ตาของ Murong Shu Qing ก็เผยให้เห็นความสว่างไสวและตาของเธอแคบลงไม่ไกลเกินไปคือ "ดอกบัวสีเขียว" _____ "ได้ยินคำพูดของ Murong Shu Qing Xuanyuan Yi ไปดู 
 Comparing to the blossom pink lotuses that were on the side, it appeared to blend with the dark green lotus leaf, but the delicate lotuses that filled the pond, were unable to shine upon (the green lotus)
เมื่อเทียบกับดอกบัวสีชมพูที่ด้านข้างดูเหมือนว่าจะกลมกลืนกับใบบัวสีเขียวเข้ม แต่ดอกบัวที่ละเอียดอ่อนซึ่งเต็มไปด้วยบ่อไม่สามารถส่องแสงได้ (ดอกบัวสีเขียว)
 They were not as elegant and tranquil as the green lotus, the pond was filled with the dark leaves, but the brilliant glow was unable to resist it, and they were not as tall and proud like it either
พวกเขาไม่ได้เป็นที่สง่างามและเงียบสงบเป็นดอกบัวสีเขียว, บ่อที่เต็มไปด้วยใบที่มืด แต่เรืองแสงสดใสไม่สามารถที่จะต่อต้านมันและพวกเขาไม่ได้เป็นที่สูงและความภาคภูมิใจเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง
 Xuanyuan Yi extended his hand, and just about to pick it
Xuanyuan Yi ยื่นมือขึ้นและเพิ่งจะเลือกมัน
 “Wait a minute!” Murong Shu Qing pulled the sleeve of his garment, and she took the lotus leaf that was on her hand, and stuffed it into his hand
"รอสักครู่!" Murong Shu Qing ดึงแขนเสื้อของเขาออกและเธอเอาใบบัวที่อยู่บนมือของเธอและใส่ไว้ในมือของเขา
 Then she fiddled with the lake water, and used the lake water to be near the green lotus
จากนั้นเธอก็เลียบทะเลสาบน้ำและใช้น้ำในทะเลสาบที่อยู่ใกล้กับดอกบัวสีเขียว
 The sunshine shined down upon it, and it looked to be even more greenish-blue and brilliant in the eyes
แสงแดดส่องลงมาและมันดูจะเขียวชอุ่มมากขึ้นและสดใสในสายตา
 Murong Shu Qing caressed the lotus petals lightly and affectionally, she muttered quietly, and was reluctant and scared to startle this rare object: “Its original life is in the center of the pond, carefree, and happy, if you pluck it, you will destroy its ingenuousness, break its magnificent, it will be better to let it continues to linger in this world
Murong Shu Qing กลีบดอกโลตัสเบาและเสน่หาเธอพึมพำเงียบและไม่เต็มใจและกลัวที่จะตกใจวัตถุที่หายากนี้: "ชีวิตเดิมอยู่ในใจกลางของบ่อไม่ห่วงและมีความสุขถ้าคุณดึงมันคุณจะ 
” “Freedom to linger in this world?! Is this what you want? Why do you want to stand out from the masses (to be different)?” Her ink black hair was among the green lotus lake, the wave shined down upon it, it was similar like another green lotus, and would go with the wind at any time, it made people unable to control it
"" เสรีภาพที่จะอยู่ในโลกนี้? 
 Lightly patting the water with her hand, Murong Shu Qing picked up the boat paddle and said: “The time is late, we should return, ok!” Her speaking voice had not left yet, she only felt that Xuanyuan Yi crossed over her
เบา ๆ ตบน้ำด้วยมือของเธอ Murong Shu Qing คว้าพายเรือขึ้นและกล่าวว่า "ถึงเวลาแล้วเราควรจะกลับมาโอเค!" เสียงพูดของเธอยังไม่หายไปเธอรู้สึกเพียงว่า Xuanyuan Yi ข้ามเธอ
 A shadow flashed through before her eyes, the green lotus was already on his hand
เงากระพริบตาก่อนดวงตาของเธอดอกบัวสีเขียวอยู่ในมือแล้ว
 “You!” Looking at Xuanyuan Yi whose one hand was holding the green lotus, and his other hand that was already caressing her cheek, Murong Shu Qing was unexpectedly speechless for a period of time! Removing his hand from Murong Shu Qing’s face, Xuanyuan Yi suddenly moved his body to take an unfair advantage of her, and faced the tip of her nose: “I want this green lotus!” His overbearing and hot lips were almost stuck on her, spreading her palm that was already sweating and felt warm, Murong Shu Qing did not dare to move, but her heart as if it was about to jump out wildly
"คุณ!" มองไปที่ Xuanyuan Yi ซึ่งมือข้างหนึ่งถือดอกบัวสีเขียวและมืออีกข้างหนึ่งของเขาซึ่งกำลังกอดรัดแก้มของเธอไว้ Murong Shu Qing ก็ไม่ได้พูดอย่างไม่คาดคิดเป็นเวลา! 
 Their eyes were facing each other, his eyes were very beautiful, firm and strong, deep and faintly blue, they could easily capture any person
สายตาของพวกเขาหันหน้าเข้าหากันดวงตาของเขาสวยงามมากแข็งแรงและแน่นลึกและสีฟ้าจาง ๆ พวกเขาสามารถจับภาพบุคคลใดก็ได้
 Murong Shu Qing wanted to retreat, but the power that came from her waist did not let her to move a single step
Murong Shu Qing ต้องการหนี แต่พลังที่มาจากเอวของเธอไม่ได้ทำให้เธอก้าวไปเพียงขั้นเดียว
 After a long time, Xuanyuan Yi finally let go off his hand, retreated, and he put the green lotus inside his spacious sleeve, then he picked up the boat paddle and went back to the shore
หลังจากนั้นเป็นเวลานาน Xuanyuan Yi ก็ปล่อยมือจากนั้นถอยกลับไปและเขาก็ใส่ดอกบัวสีเขียวไว้ในแขนเสื้อที่กว้างขวางแล้วก็หยิบพายเรือขึ้นเรือและเดินกลับไปที่ฝั่ง
 For the whole journey, Xuanyuan Yi always turned his back from Murong Shu Qing, nobody was saying anything anymore
ตลอดการเดินทาง Xuanyuan Yi หันหลังกลับจาก Murong Shu Qing ไม่มีใครพูดอะไรอีกต่อไป
 Once there were on the shore, Tang Xiao Xiao who had been waiting on the side, came up immediately, she asked impatiently: “Qing Qing, did you find it?” Murong Shu Qing smilingly shook her head, Xuanyuan Yi who was on the side, did not say anything, then everyone departed from the Lian Xin lake
เมื่อเสด็จพระราชดำเนินไปบนฝั่งเสี่ยวจางเสี่ยวที่ยืนรออยู่ข้างกายก็ขึ้นมาทันทีนางถามด้วยความใจร้อนว่า "ควิงชิงนายหาเรื่องนั้นรึ?" Murung Shu Qing ยิ้มส่ายหน้าเสี่ยวยวนยี่ที่อยู่ 
 Although Pei Che could see that something was wrong, but looking at Murong Shu Qing who was calm and with a relaxed appearance, he could not ask anything either
แม้ว่า Pei Che จะเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่มองไปที่ Murong Shu Qing ผู้ซึ่งสงบและมีรูปลักษณ์ที่ผ่อนคลายเขาก็ไม่สามารถขออะไรก็ได้
 And looking at Xuanyuan Yi’s complexion a moment ago, he was still a little clever not to try to provoke him
และมองไปที่ผิว Xuanyuan Yi เมื่อไม่นานมานี้เขาก็ยังฉลาดนิดหน่อยที่จะไม่พยายามกระตุ้นให้เขา
 Murong Shu Qing and her group were the first one to return, along with the sunset from the west, one after another, all of the people returned, but no one found the legend of the green lotus
Murong Shu Qing และกลุ่มของเธอเป็นคนแรกที่กลับมาพร้อมกับพระอาทิตย์ตกจากทางตะวันตกทีละคนทุกคนกลับมา แต่ไม่มีใครพบตำนานของดอกบัวสีเขียว
 Tang Xiao Xiao was disappointed, she doubted whether or not the green lotus even existed, and just wanted Shen Xiao Yun to accompany her to look for it tomorrow
Tang Xiao Xiao รู้สึกผิดหวังเธอสงสัยว่าบัวเขียวมีอยู่หรือไม่และอยากให้ Shen Xiao Yun มาร่วมกับเธอเพื่อหาวันพรุ่งนี้
 Smiling to get rid of these willful enemies, Murong Shu Qing and Huo Zi Qi’s party bid their farewell after, and she returned to the Murong’s family
ยิ้มให้กับการกำจัดศัตรูที่จงใจเหล่านี้ Murong Shu Qing และฝ่าย Huo Zi Qi ออกคำอำลาหลังจากนั้นเธอก็กลับไปที่ครอบครัวของ Murong
 Back to Sui Yuan, it was already the beginning of moonlight, tonight was the fifteenth of the month, the moonlight was very bright
กลับไปที่ Sui Yuan มันเป็นจุดเริ่มต้นของแสงจันทร์แล้วคืนนี้คือวันที่ 15 ของเดือนที่แล้วแสงจันทร์สว่างมาก
 It went through the thickness of the bamboo leaves and dropped on the mottled bamboo shadow
มันเดินผ่านความหนาของใบไม้ไผ่และลดลงบนเงาไม้ไผ่สีน้ำตาลแดง
 Murong Shu Qing had not returned back to the bamboo room, and was still sitting on the rock bench in the bamboo forest, quietly listening to the rustling sound from the bamboo forest
Murong Shu Qing ไม่ได้กลับไปที่ห้องไม้ไผ่และยังคงนั่งอยู่บนม้านั่งหินในป่าไม้ไผ่เงียบ ๆ ฟังเสียงที่ทำให้เกิดเสียงดังจากป่าไม้ไผ่
 The cicadas’ chirping transcended on the quiet forest, the birdsongs were even more peaceful on the mountain
การร้องเจี๊ยก ๆ ของจักจั่นเคลื่อนตัวไปยังป่าที่เงียบสงบนกร้องดัง ๆ ก็เงียบสงบกว่าบนภูเขา
 The tranquil night could always make her heart feel peaceful
คืนที่สงบสามารถทำให้หัวใจของเธอรู้สึกสงบ
 “Miss, Xuanyuan Yi Gongzi makes me bring this
"นางสาว Xuanyuan Yi Gongzi ทำให้ฉันนำเรื่องนี้ไป
” Lu Yi was carrying a half-size box type jade engraving and walked to the front of Murong Shu Qing, and she lightly put it on the table
"หลี่หลี่กำลังถือแกะสลักหยกแบบกล่องครึ่งขนาดและเดินไปที่ด้านหน้าของ Murong Shu Qing และเธอก็วางมันเบา ๆ ลงบนโต๊ะ
 Looking one glance at that white jade box, Murong Shu Qing waved her hand, and said to Lu Yi: “En, today is a tiring day, you go to rest early also, ok!” After she left for a good while, Murong Shu Qing lightly caressed the top of the small jade box, a slight cold feeling wrapped around her fingertips
มองไปที่กล่องใส่หยกสีขาว Murong Shu Qing โบกมือเธอไว้และกล่าวกับ Lu Yi ว่า "วันนี้เป็นวันเหน็ดเหนื่อยคุณก็ไปพักผ่อนเร็ว ๆ นี้ด้วย" หลังจากที่เธอออกไปดี Murong 
 Through the moonlight, Murong Shu Qing examined it carefully, this box was manufactured using a complete block of cold jade
ผ่านแสงจันทร์ Murong Shu Qing ตรวจสอบอย่างรอบคอบกล่องนี้ถูกผลิตโดยใช้บล็อกที่สมบูรณ์ของหยกเย็น
 The front side was engraved with a whole blooming lotus and the details carving of the box was a lotus leaf
ด้านหน้าถูกแกะสลักด้วยบัวบานทั้งตัวและรายละเอียดการแกะสลักของกล่องเป็นใบบัว
 Opening the small jade box, she could faintly smell the sweet scent that was wafting though the air pensively
การเปิดกล่องหยกเล็ก ๆ น้อย ๆ เธออาจจะกลิ่นกลิ่นหอม ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศอย่างไม่หยุดนิ่ง
 It was that green lotus that was plucked this afternoon, the moonlight shrouded down on it, and it revealed the same amorous feelings again
บัวสีเขียวที่ถูกถอนออกมาช่วงบ่ายนี้แสงจันทร์ปกคลุมอยู่บนนั้นและมันก็เผยถึงความรู้สึกที่เหมือนเดิมอีกครั้ง
 No more scorching sun that was shining down on the greenish-blue color, but it was as if it was an ink painting, the thick and mild like appearances revealed its magnificent, and the white jade reflected on it, and it was completely flowing brightly
ไม่มีดวงอาทิตย์ที่เร่าร้อนมากขึ้นที่ส่องลงบนสีเขียวแกมเขียว แต่มันก็เหมือนกับว่ามันเป็นภาพวาดหมึกหนาและไม่รุนแรงเช่นการปรากฏตัวเผยงดงามของมันและหยกสีขาวสะท้อนให้เห็นถึงมันและมันก็ไหลอย่างสมบูรณ์สดใส
 It had already departed for half a day from the water, but it did not show any mark of being withered, it was still moist and elegant like luster of gems, as if it was still blossoming from the water
มันออกไปแล้วครึ่งวันจากน้ำ แต่มันไม่ได้แสดงเครื่องหมายของการถูกเหี่ยวใด ๆ ก็ยังคงชื้นและสง่างามเช่นความเป็นเงาของอัญมณีราวกับว่ามันยังคงบานจากน้ำ
 It really had the isolated beauty from this era, but what should she do about it! Xuanyuan Yi, what should she do about him! Lightly sighing, she closed the small jade box, Murong Shu Qing walked alone towards the depths of the bamboo forest
จริงๆมันมีความงามแยกจากยุคนี้ แต่สิ่งที่เธอควรจะทำเกี่ยวกับมัน!