Chapter 92 Chapter 92: Strange Translator: Dess  Editor: Efydatia What was behind the gate? The thought bloomed up in Kieran’s mind and aroused his curiosity, but he did not go over straightaway
บทที่ 92 บทที่ 92: นักแปลแปลก ๆ : Dess Editor: Efydatia อะไรอยู่เบื้องหลังประตู? 
 He activated his [Tracking] and carefully looked around for any clues
เขาเปิดใช้งาน [Tracking] ของเขาและค่อยๆมองหาคำแนะนำใด ๆ
 He discovered a total of four sets of footprints, his own, Starbeck’s, Zywane’s and Carpal’s
เขาค้นพบรอยเท้าทั้งสี่ของตัวเอง Starbeck, Zywany และ Carpal's
 His, Starbeck’s, and Zywane’s footprints were still fresh and clear, but Carpal’s were blurry, as if he hadn’t been there for quite some time
รอยเท้าของเขา Starbeck และ Zuty ยังคงสดและชัดเจน แต่ Carpal ก็เบลอราวกับว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน
 Still, that was not the point
ยังคงที่ไม่ได้จุด
 The point was that between the spot that Kieran was standing at and the front of the gate, there were no traces on the path
จุดคือระหว่างจุดที่ Kieran กำลังยืนอยู่และที่ด้านหน้าของประตูไม่มีร่องรอยบนเส้นทาง
 In other words, no one had gotten near the gate
กล่าวอีกนัยหนึ่งไม่มีใครมาใกล้ประตู
 At least not in a while
อย่างน้อยไม่ได้ในขณะที่
 If someone had, they must not have used a common way to reach it
ถ้ามีใครไม่ควรใช้วิธีการทั่วไปในการเข้าถึง
 Had they flied? Had they been in spirit form? Kieran made guesses
พวกเขาเหินห่าง? 
 Even though the [Mystical Knowledge] he had acquired had only been at basic level, it had still been enough to broaden Kieran’s horizons
แม้ว่าเขาจะได้รับความรู้ลึกลับเพียงอย่างเดียวในระดับพื้นฐานแล้ว แต่ก็ยังเพียงพอที่จะขยายขอบฟ้าของ Kieran
 The knowledge in his mind reminded him that those seemingly impossible ways were quite possible after all
ความรู้ในใจของเขาทำให้เขานึกถึงว่าวิธีการที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เหล่านี้เป็นไปได้มากทีเดียว
 Although he did not know the exact way, the thought was enough to make him check his surroundings for a specific contraption
แม้ว่าเขาจะไม่ทราบวิธีการที่แน่นอน แต่ความคิดนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขาในรูปแบบที่เฉพาะเจาะจง
 Kieran was more careful and precise in inspecting the area
Kieran ระมัดระวังในการตรวจสอบพื้นที่มากขึ้น
 After ten minutes, he confirmed that there was no contraption around
หลังจากสิบนาทีเขายืนยันว่าไม่มี contraption รอบ
 Still, that did not mean that he could just walk through the gate
ยังไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถเดินผ่านประตูได้
 "I’ll go get some stones," Kieran told Starbeck
"ฉันจะไปหาหินสักหน่อย" Kieran บอก Starbeck
 "I’ll help!" Starbeck quickly followed Kieran out
"ฉันจะช่วย!" 
 He knew Kieran wanted to throw stones to check if the path was clear
เขารู้ Kieran ต้องการที่จะโยนก้อนหินเพื่อตรวจสอบว่าเส้นทางที่ชัดเจน
 Starbeck was not new to such methods
Starbeck ไม่ใช่วิธีการใหม่ ๆ
 He had witnessed a couple of veterans using them, but it was the first time he had volunteered to help
เขาได้เห็นคู่ของทหารผ่านศึกใช้พวกเขา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอาสาจะช่วย
 Obviously, the only reason he had was because he was too afraid to stay near the entrance, in that cold, dark place, but he dared not say it
เห็นได้ชัดว่าเหตุผลเดียวที่เขาได้เป็นเพราะเขากลัวที่จะอยู่ใกล้ประตูทางเข้าในสถานที่ที่เย็นและมืด แต่เขาก็ไม่กล้าพูด
 Even though he knew he was a coward, saying it out loud was a different matter
แม้ว่าเขารู้ว่าเขาเป็นคนขี้ขลาดพูดออกมาดัง ๆ ก็เป็นเรื่องที่แตกต่างออกไป
 His pride still made him shy and embarrassed
ความภาคภูมิใจของเขายังคงทำให้เขาอายและอาย
 "I think you’ll be safer out here," Kieran said as he picked up a few stones
"ฉันคิดว่าคุณจะปลอดภัยขึ้นที่นี่" Kieran กล่าวขณะหยิบหินขึ้นมา
 He had seen Starbeck come out to help, and as his temporary guardian, he felt that he had to advise him
เขาได้เห็น Starbeck ออกมาช่วยและในฐานะผู้ปกครองชั่วคราวเขารู้สึกว่าเขาต้องให้คำแนะนำแก่เขา
 "I think I’ll be much safer by your side, 2567! My instinct is always accurate!" Starbeck said stubbornly as he shook his head
"ฉันคิดว่าฉันจะปลอดภัยกว่าข้าง 2567 สัญชาตญาณของฉันถูกต้องเสมอ!" 
 "You think you’re some kind of animal whose instinct will make it tingle when it’s in danger? Or do you really think you’re a mimosa plant after all?" He did not care anymore
"คุณคิดว่าคุณเป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่สัญชาตญาณจะทำให้มันกลืนหายไปเมื่อมันตกอยู่ในอันตรายหรือคุณคิดว่าคุณเป็นพืชผักกระเฉดแบบนั้นล่ะ?" 
 He just rolled his eyes at Starbeck
เขาเพิ่งกลิ้งตาไปที่ Starbeck
 He had said what he could and should say
เขาได้พูดในสิ่งที่เขาทำได้และควรจะพูด
 Whether Starbeck took his advice or not was not up to him
ไม่ว่าจะเป็น Starbeck เอาคำแนะนำของเขาหรือไม่ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา
 He was just a short-term employee, not a full-time nanny
เขาเป็นลูกจ้างระยะสั้นไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กแบบเต็มเวลา
 Kieran turned his attention back to the uncharted path, using a slingshot to shoot the stones in his hands with his D- Rank Strength
Kieran หันความสนใจกลับไปยังเส้นทางที่ไม่มีใครสังเกตเห็นโดยใช้หนังสติ๊กเพื่อยิงก้อนหินในมือของเขาด้วยความแรงของ D-Rank
 The stones hit the solid floor, making a clear sound
หินกระทบพื้นแข็งทำให้เสียงใส
 Kieran left a footprint for every half meter he walked between his original spot and the front of the gate
Kieran ทิ้งรอยเท้าไว้ครึ่งเมตรทุกครั้งที่เขาเดินระหว่างจุดเริ่มต้นของเขาและด้านหน้าของประตู
 There was no trap? He was slightly surprised
ไม่มีกับดัก? 
 He’d thought that such a place would have been filled with traps, yet he had found nothing
เขาคิดว่าสถานที่ดังกล่าวจะเต็มไปด้วยกับดัก แต่เขาไม่พบอะไร
 "Maybe this place is not important?" he speculated unconsciously
"บางทีสถานที่นี้ไม่สำคัญ?" 
 He frowned over what he had discovered
เขาขุ่นเคืองกับสิ่งที่เขาค้นพบ
 After all, he’d been hoping to find some extra rewards there
อย่างไรก็ตามเขาหวังจะหาผลตอบแทนพิเศษ ๆ ที่นั่น
 Still, that did not stop him from venturing forward
ยังคงที่ไม่ได้หยุดเขาจาก venturing ไปข้างหน้า
 "Wait here!" he told Starbeck
"รอที่นี่!" 
 "I can help!" Starbeck said once again
"ฉันสามารถช่วยได้!" 
 "Are you sure you can?" Kieran turned his head around and looked at Starbeck with a forced smile on his face
"คุณแน่ใจหรือ?" 
 Starbeck realized that he could see through his cowardice, and blushed
Starbeck ตระหนักว่าเขาสามารถมองเห็นความขี้ขลาดของเขาและแดงขึ้น
 "I really want to help!" he said in a low voice
"ฉันต้องการความช่วยเหลือจริงๆ!" 
 "Sometimes good intentions are not useful," Kieran replied
"บางครั้งความตั้งใจที่ดีไม่เป็นประโยชน์" Kieran ตอบ
 Starbeck’s face fell in disappointment
ใบหน้าของ Starbeck ตกอยู่ในความผิดหวัง
 He looked like a mimosa plant caressed by the wind
เขาดูคล้ายต้นกระเจี๊ยบเขียวขจีตามลม
 His thin leaves were blowing softly, ready to close up at any moment
ใบผอมบางของเขาเป่าเบา ๆ พร้อมที่จะปิดตัวลงทุกขณะ
 Kieran looked at his employer’s hopeless face
Kieran มองหน้านายสิ้นหวังของนาย
 He could not help but sigh as he pointed outside the gate
เขาไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจขณะที่เขาชี้ออกนอกประตู
 "Wait here
"รอที่นี่
 This is as far as you can go!" "Oh… Okay
นี่คือเท่าที่คุณสามารถไปได้! "" โอ้ ... เอาล่ะ
" Starbeck nodded
Starbeck พยักหน้า
 He went over to the spot designated by Kieran before Kieran turned to look at the gate
เขาเดินไปยังจุดที่กำหนดโดย Kieran ก่อน Kieran หันไปมองที่ประตู
 After some inspection, he confirmed that there were no traps on it, and pushed it hard with his body, leaning against the gate
หลังจากการตรวจสอบบางอย่างเขายืนยันว่ามีกับดักไม่มีมันและผลักดันให้หนักกับร่างกายของเขาพิงประตู
 As the gate was pushed open, Kieran leapt through to the other side
ขณะที่ประตูถูกผลักให้เปิด Kieran กระโดดข้ามไปอีกฟากหนึ่ง
 Although he had confirmed that there were no traps on the gate, he was not sure whether opening it would not trigger any other traps, such as a downpour of arrows or some kind of metal-corroding acid
ถึงแม้ว่าเขาจะยืนยันว่าไม่มีประตูปิดอยู่ แต่เขาไม่แน่ใจว่าการเปิดประตูจะไม่ทำให้เกิดกับดักอื่น ๆ เช่นฝนตกลูกศรหรือกรดที่กัดกร่อนของโลหะบางชนิด
 Kieran was overthinking things
Kieran กำลังคิดอะไรมากเกินไป
 Nothing happened when the gate was pushed open
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อประตูถูกผลักให้เปิด
 No arrows or acid
ไม่มีลูกศรหรือกรด
 There was just a series of beating sounds
มีเพียงชุดของเสียงตี
 A slow, powerful beat, beating rhythmically
จังหวะที่ช้าและมีพลังเต้นเป็นจังหวะ
 It sounded a little like a heartbeat
ฟังดูคล้ายกับการเต้นของหัวใจ
 A heartbeat? Shocked by the sudden thought, Kieran looked inside the gate, and his jaw dropped
การเต้นของหัวใจ? 
 Inside the spacious hall, there was a bronze lustrous coffin hanging in mid-air
ภายในห้องโถงกว้างมีโลงศพสีทองสัมฤทธิ์แขวนอยู่กลางอากาศ
 It was the size of a small truck, much larger than a common coffin, and made out of metal
มันเป็นขนาดของรถบรรทุกขนาดเล็กซึ่งใหญ่กว่าโลงศพทั่วไปและทำจากโลหะ
 Lots of words and symbols were carved on it, symbols that a basic level of [Mystical Knowledge] could not decipher
สัญลักษณ์และระดับความรู้พื้นฐานของ [Mystical Knowledge] ไม่สามารถถอดรหัสได้
 On top of the coffin, there were 13 metal chains wrapped around it like snakes with different levels of thickness
ด้านบนโลงศพมีโซ่โลหะราว 13 สายล้อมรอบเหมือนงูที่มีความหนาแตกต่างกัน
 The thickest chain was as big as a grown man’s thigh, and the thinnest one only as big as a baby’s little finger
โซ่ที่หนาที่สุดมีขนาดใหญ่เท่าต้นขาของผู้ชายที่โตเต็มที่และบางที่สุดเท่าที่นิ้วตัวเล็ก ๆ ของทารก
 Kieran’s exceptional vision allowed him to see the thinnest chain, although ordinary eyes would not have been able to see it
วิสัยทัศน์ที่โดดเด่นของ Kieran ทำให้เขาได้เห็นห่วงโซ่ที่บางที่สุดแม้ว่าตาธรรมดาจะไม่สามารถมองเห็นได้
 The 13 chains were locked tightly around the bronze coffin, moving without wind
โซ่ทั้ง 13 ถูกล็อคแน่นอยู่รอบโลงศพทองสัมฤทธิ์โดยไม่มีลม
 They were not making any noise
พวกเขาไม่ได้ทำเสียงใด ๆ
 There was only a reddish sparkle from time to time, signifying their unusual existence
มีบางครั้งประกายไฟสีแดงเป็นครั้งหมายถึงการดำรงอยู่ที่ผิดปกติของพวกเขา
 "Wha… What is this?" Starbeck, who had been standing aside, had seen the scene as well
"ไง ... นี่มันอะไร?" 
 He was in awe
เขาตกใจมาก
 His cowardly personality did not even allow him to speak coherently
บุคลิกที่ขี้ขลาดของเขาไม่ได้ทำให้เขาพูดอย่างสอดคล้องกัน
 "Hide!" Kieran suddenly shouted
"ซ่อน" 
 A series of formless waves suddenly started to ripple from the bronze coffin, and a human figure started to take shape on it
ชุดของคลื่นไร้รูปแบบก็เริ่มกระเพื่อมจากโลงศพทองสัมฤทธิ์และร่างมนุษย์ก็เริ่มงอนขึ้น
 Kieran took out his [M1905] and started shooting without a second thought
Kieran เอา [M1905] ออกและเริ่มถ่ายทำโดยไม่คิดแบบที่สอง
 Bang! Bang! Bang!
ปัง