Chapter 3 Chapter 3: Ambush “Want to save your uncle? Then devour these two guys
บทที่ 3 บทที่ 3: ซุ่ม "ต้องการบันทึกลุงของคุณ? 
 Hehe, it’s not like they are decent people anyway
เฮ้ไม่ได้เป็นเหมือนคนดีเลยล่ะค่ะ
 Eating them can increase your strength, which will increase the chances of success for what you are about to do
การรับประทานอาหารที่พวกเขาสามารถเพิ่มความแข็งแรงของคุณซึ่งจะเพิ่มโอกาสของความสำเร็จสำหรับสิ่งที่คุณกำลังจะทำ
” “Don’t bother me
"" อย่าทำให้ฉันรำคาญ
” The alluring voice sounded again in Li Anping’s head but he paid it no heed
เสียงที่น่าหลงใหลฟังดูอีกครั้งในหัวของหลี่แองเจิ้ง แต่เขาไม่จ่ายค่าอะไร
 Seeing the two strong ruffians, and thinking about his encounters, Li Anping’s fist clenched tight and his gaze burnt with fury
เมื่อเห็นทั้งสองคนที่แข็งแรงและคิดถึงการเผชิญหน้าของเขากำปั้นของ Li Anping ก็แน่นและสายตาของเขาก็ถูกเผาด้วยความโกรธ
 ‘Then, we’ll start from you
'จากนั้นเราจะเริ่มจากคุณ
’ Li Anping pushed open the door and approached the two men
'Li Anping ผลักดันให้เปิดประตูและเข้าหาชายสองคน
 His appearance had changed greatly and no one recognised him
รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมากและไม่มีใครรู้จักเขา
 “Lad, who are you?” “You know who Li Anping is?” Li Anping did not answer them
"คุณเป็นใคร?" "คุณรู้ไหมว่าใครคือหลี่ Anping?" หลี่ Anping ไม่ตอบคำถามเหล่านี้
 He silently walked up to them, and punched one of the men in the chest
เขาเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างเงียบ ๆ และเจาะชายคนหนึ่งไว้ที่หน้าอก
 Bam! The tall and muscular man flew more than two metres away, crashing into a wall, his chest concaved and he fainted almost immediately
ปัง! 
 The other man only felt a quick shadow flash by, and in an instant his companion had already fallen
ชายอีกคนหนึ่งรู้สึกว่าพระสุรเสียงกระพริบอย่างรวดเร็วและในทันใดนั้นสหายของเขาก็พังลงแล้ว
 When he was about to react, Li Anping had already thrown another punch
เมื่อเขากำลังจะตอบสนอง, หลี่ Anping ได้โยนหมัดอื่น
 Their physique was too inferior compared to Li Anping
ร่างกายของพวกเขาต่ำเกินไปเมื่อเทียบกับหลี่ Anping
 Be it strength, agility or reaction speed none were even close to Li Anping, thus they were completely suppressed
ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแรงความว่องไวหรือความเร็วในการเกิดปฏิกิริยาใดก็ตามแม้แต่กับ Li Anping ทำให้พวกเขาถูกปราบปรามอย่างสมบูรณ์
 Thus, without even reacting, Li Anping landed a punch on the man’s face and his head jerked back
ดังนั้นโดยไม่ต้องทำปฏิกิริยาใด ๆ Li Anping จึงรีบคว้าหน้าของชายคนนั้นและหัวของเขาก็กระตุกขึ้น
 However, Li Anping grabbed him by the neck and pulled him back, this time landing the punch on the back of his head
อย่างไรก็ตามหลี่แอนเจิ้งคว้าเขาไว้ที่คอและดึงเขากลับมาคราวนี้ชกต่อยหมัดที่ด้านหลังศีรษะ
 After two consecutive strikes, the man was already seeing stars circling above him
หลังจากสองนัดติดต่อกันชายคนนั้นได้เห็นดวงดาวที่วนอยู่รอบตัวเขา
 If Li Anping had not intentionally held back to keep him conscious for interrogation, he’d have already fainted like the first man
ถ้าหลี่แอนเจิ้นไม่ตั้งใจที่จะให้เขามีจิตสำนึกในการสอบปากคำเขาคงจะหมดสติไปเหมือนคนแรก
 “Where did you bring Li Liping to? Who sent you here?” The man hearing Li Anping’s words, did not give a respond but instead attacked with his knee
"คุณนำลี่ Liping ไปที่ไหน? 
 However, it was easily blocked by Li Anping’s other arm as he held the leg with his palm and gradually squeezed, causing him great pain
อย่างไรก็ตามมันถูกปิดกั้นได้อย่างง่ายดายโดยแขนอื่น ๆ ของ Li Anping ในขณะที่เขาถือขาด้วยฝ่ามือของเขาและค่อยๆบีบทำให้เขาปวดมาก
 “Let me go, lad do you know who we are?” The man could only feel like his leg was wrapped by an iron cage, and it was contracting fast but he still clamoured: “Little bastard, kill me if you have the guts, otherwise I will kill your whole family
"ให้ฉันไปดูเด็ก ๆ ว่าเราเป็นใคร?" ชายคนนั้นรู้สึกราวกับว่าขาของเขาถูกห่อด้วยกรงเหล็กและมันก็หดตัวเร็ว ๆ แต่เขายังคงตะโกนว่า: "ไอ้ตัวน้อยตัวนี้ฆ่าฉันถ้าคุณมีความกล้า 
” “Hmph!” Li Anping snorted, but still let go of his hand, letting the man fall to the ground
"หม่อมเจ้า!" หลี่ Anping กราบทูล แต่ก็ปล่อยมือไปปล่อยให้ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น
 Thinking that Li Anping had succumbed to his threat, the man started scolding: “F*cker, boy who do you work under? You dare to touch Brother Chang’s men? Let me tell you are dead meat
คิดว่าหลี่ Anping ยอมจำนนต่อการคุกคามของเขาชายคนนั้นเริ่มตำหนิ: "F * cker, เด็กผู้ชายที่คุณทำงานอยู่ภายใต้? 
 Kneel down now and we can still talk about it
คุกเข่าลงและเรายังสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
” Li Anping after hearing his words threw a kick at the man’s leg, and with a cracking sound, his leg bone broke
"หลี่ Anping หลังจากได้ยินคำพูดของเขาโยนเตะที่ขาของมนุษย์และมีอาการแตกกระดูกขาหักของเขา
 “Ah!!!” The man’s screeching turned muffled halfway as Li Anping covered his mouth
"อา !!!" เสียงกรีดร้องของชายคนนั้นกลายเป็นเสียงแหบไปครึ่งหนึ่งขณะที่หลี่ Anping ปิดปาก
 “Where has Li Liping been taken? Tell me or your other leg is following suit
"Li Liping อยู่ที่ไหน? 
” The man was only a low-ranking ruffian, his arrogant demeanour earlier was only a habit
"คนที่เป็นเพียงคนพาลต่ำการกระทำของเขาหยิ่งก่อนหน้านี้เป็นเพียงนิสัย
 Under such painful and intense interrogation, he merely glared at Li Anping before spilling the beans
ภายใต้การสอบสวนเจ็บปวดและรุนแรงเขาเพียงแค่จ้องที่หลี่ Anping ก่อนที่จะหกถั่ว
 At the suburbs of Zhongdu, Chang Zheng has a hidden location where he would interrogate people who he caught when collecting debt
ที่ชานเมืองของ Zhongdu Chang Zheng มีสถานที่ซ่อนอยู่ซึ่งเขาจะสอบปากคำผู้คนที่เขาจับได้เมื่อเก็บหนี้
 He originally brought a dozen or so men with him to stay there
เขานำคนโหลหรือมากกว่านั้นมาให้เขาอยู่ที่นั่น
 As for the person who sent Chang Zheng, his name is Huo Qing, a mafia boss in Zhongdu City
สำหรับคนที่ส่งช้างเฉิงชื่อของเขาคือ Huo Qing หัวหน้ามาเฟียใน Zhongdu City
 “Chang Zheng… Huo Qing…” Li Anping muttered their names
"Chang Zheng ... Huo Qing ... " หลี่แอนเจิ้งพึมพำชื่อของพวกเขา
 From the conversation the two men had earlier and the interrogation later, Li Anping could tell that Huo Qing was the boss of Chang Zheng and the two men at the hospital
จากการสนทนาของชายสองคนที่มีมาก่อนหน้านี้และการสอบสวนต่อมาลี่แอนเจิ้งก็บอกได้ว่าหวู่ชิงเป็นเจ้านายของช้างเฉิงและชายสองคนที่โรงพยาบาล
 Shang Zhen Bang forked out the money to Huo Qing who in turn sent people to kill Li Anping’s grandmother, and sent Wolf and Ruo to the hospital to kill Li Anping
Shang Zhen Bang ค้ำจางเงินให้กับ Huo Qing ผู้ซึ่งส่งผู้คนไปฆ่าย่าของ Li Anping และส่ง Wolf และ Ruo ไปที่โรงพยาบาลเพื่อฆ่า Li Anping
 Thus if Li Anping wants revenge, he’d have a few targets
ดังนั้นหากหลี่แอนค์ต้องการแก้แค้นเขาจะมีเป้าหมายไม่กี่
 First is the people who killed grandma, next is Huo Qing, Shang Zhen Bang
แรกคือคนที่ฆ่ายายต่อไปคือ Huo Qing, Shang Zhen Bang
 Finally, it’ll be the people who framed him, Shang An Guo and Wei Shi Shi
ในที่สุดก็จะเป็นคนที่วางกรอบเขา Shang An Guo และ Wei Shi Shi
 After asking for a few times again, Li Anping knocked the man out and walked him
หลังจากถามอีกครั้งไม่กี่ครั้ง Li Anping ก็เคาะประตูและเดินเขา
 He still had to get some money and a change of clothes
เขายังคงต้องรับเงินและเปลี่ยนเสื้อผ้า
 “You’re not getting rid of them? Just leaving them here like this?” Li Anping said: “None of your business, I have my principles
"คุณไม่ได้รับการกำจัดของพวกเขา? 
” “Hehe, you are merely less experienced
"เฮ้เธอเป็นเพียงประสบการณ์ที่น้อยลง
 Mercy is like poison, if you don’t get rid of it, it’ll eventually kill you
ความเมตตาเป็นเหมือนยาพิษถ้าคุณไม่กำจัดมันในที่สุดมันจะฆ่าคุณ
” The door had been forced open long ago, the drawers and cupboards inside had been rummaged and were all in a mess
"ประตูถูกบังคับให้เปิดมานานแล้วลิ้นชักและตู้ด้านในได้รับการรื้อค้นและยุ่งเหยิง
 Li Anping could not be bothered to tidy up the place, he walked into the room and searched under the bed
หลี่แอนดิงไม่สามารถใส่ใจในการทำความสะอาดสถานที่นี้ได้เขาเดินเข้าไปในห้องและค้นหาใต้เตียง
 The few thousand dollars he normally kept hidden there had already gone missing
ไม่กี่พันดอลล่าร์เขาเก็บไว้ที่นั่นได้หายไปแล้ว
 Helplessly, Li Anping could only take out some spare change of less than a hundred dollars from the drawer
หงุดหงิดลี่แอนเจิ้นสามารถถอดเปลี่ยนได้ไม่ถึงร้อยเหรียญจากลิ้นชัก
 He then took a shower and changed into his sportswear
จากนั้นเขาก็อาบน้ำและเปลี่ยนเป็นชุดกีฬาของเขา
 But now that his body build had changed, it felt slightly tight wearing this
แต่ตอนนี้ร่างกายของเขาเปลี่ยนไปแล้วรู้สึกตึงตัวเล็กน้อย
 Pondering for a bit more, Li Anping walked into the kitchen and took out a fruit knife and stuffed it into his jacket
ไจ่ไจ่ไจ่ไจ่ไจ่ไจ่ไจ่ไจ๋หยิบเอามีดผลไม้ขึ้น
 After searching through the house, Li Anping could only smile bitterly as other than the fruit knife there was nothing else that could be used as a weapon
หลังจากค้นหาผ่านบ้าน Li Anping สามารถยิ้มได้อย่างขมขื่นเพราะมีดอื่น ๆ ที่ไม่มีประโยชน์อะไรที่สามารถใช้เป็นอาวุธได้
 Although he was confident in his body, when thinking that he had to face more than 10 ruthless ruffians, he still did not have absolute confidence
แม้ว่าเขาจะมั่นใจในร่างกายของเขาเมื่อคิดว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับนักปรานีโหดร้ายกว่า 10 คน แต่เขาก็ยังไม่มีความมั่นใจอย่างแน่นอน
 But no matter how hard he thought, there was nobody to help him
แต่ไม่ว่าเขาจะคิดหนักแค่ไหนก็ไม่มีใครช่วยเขา
 “Hehe, are you afraid? Then stop hesitating and devour the two people outside
"Hehe, คุณกลัวหรือ? 
 Once you increase your strength, the so-called Triads will be powerless before you
เมื่อคุณเพิ่มความแข็งแรง Triads ที่เรียกว่าจะไม่มีอำนาจก่อนที่คุณจะ
” Li Anping breathed out: “Then how different would I be compared to them? No, if I did that, I’d be even worse than them
"หลี่ Anping หายใจออก:" แล้วฉันจะเปรียบเทียบกับพวกเขาได้อย่างไร? 
” “Tsk, childish sense of justice
"Tsk, ความรู้สึกยุติธรรมของเด็ก ๆ
” The voice spoke nonchalantly: “After experiencing so many things, you still don’t get it? This world is filthy and disgusting, the ‘Justice’ that you believe wholeheartedly in does not exist
"เสียงพูด nonchalantly:" หลังจากประสบหลายสิ่งดังนั้นคุณยังไม่ได้รับมันได้หรือไม่ 
” Li Anping shook his head: “No, I have changed
หลี่ Anping ส่ายหัว: "ไม่ฉันเปลี่ยนไปแล้ว
 The current me will not seek help from anyone
ปัจจุบันฉันจะไม่ขอความช่วยเหลือจากใคร
 I will not wait for others to bring fairness to me
ฉันจะไม่รอให้คนอื่นนำความเป็นธรรมมาให้ฉัน
 I will use my own power to pursue justice!” “You will die!” “Even then I cannot eat people
ฉันจะใช้อำนาจของตัวเองเพื่อไล่ตามความยุติธรรม! "" คุณจะตาย! "" ถึงแม้ฉันไม่สามารถกินคนได้
” Li Anping continued shaking his head adamantly, and ignored the voice in his head, walking out of the estate
"หลี่ Anping ยังคงสั่นศีรษะอย่างไม่อั้นและไม่สนใจเสียงในหัวของเขาเดินออกจากบ้าน
 Thinking about on Ruo’s bloody corpse, Li Anping shivered: “I want to never experience that feeling again
เมื่อคิดถึงศพที่เปื้อนเลือดของ Ruo Li Anping ก็สั่น: "ฉันไม่อยากรู้สึกถึงความรู้สึกนี้อีกครั้ง
” Ever since his body was strengthened, Li Anping’s memory and thinking ability were greatly enhanced
นับตั้งแต่ร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้นความทรงจำและความสามารถในการคิดของลีอองกำลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก
 Now, the entire map of Zhongdu was in his head
ตอนนี้แผนที่ Zhongdu ทั้งหมดอยู่ในหัวของเขา
 When it was night time, Li Anping hurried to the location he had heard from the man, and found that it was an abandoned factory, being able to hear the cry of wolves and dogs far away
เมื่อถึงเวลากลางคืนหลี่ Anping รีบไปยังที่ที่เขาเคยได้ยินจากชายคนนี้และพบว่าโรงงานแห่งนี้ถูกทิ้งร้างและได้ยินเสียงร้องของหมาป่าและสุนัขอยู่ห่างออกไป
 The door was shut tight, outside the building were two minibuses
ประตูปิดแน่นด้านนอกอาคารมีรถสองแถว
 The three metre wall still had some barbed wire and glass fragments on it
ผนังสามเมตรยังมีลวดหนามและเศษแก้วอยู่บ้าง
 Li Anping encircled the factory and walked once around, uncertain if this was their gathering spot
Li Anping ล้อมรอบโรงงานและเดินครั้งรอบไม่แน่ใจว่านี่คือจุดรวบรวมของพวกเขา
 At this moment, a large group of strong men suddenly appeared from the surroundings, their hands armed with a cleaver, and surrounded Li Anping
ในขณะนี้กลุ่มคนแข็งแรงจำนวนมากก็ปรากฏตัวออกมาจากบริเวณโดยรอบด้วยมือของพวกเขามีอาวุธลับและล้อมรอบหลี่ Anping
 The two people leading the gang even flipped a part of their shirt up, revealing the gun on their waist
ทั้งสองคนนำแก๊งค์ดังกล่าวพลิกส่วนหนึ่งของเสื้อขึ้นเผยให้เห็นปืนบนเอวของพวกเขา
 Seeing that there were only a few people, Li Anping wanted to resist but when he saw the gun, his nerves tightened
เมื่อเห็นว่ามีเพียงไม่กี่คน Li Anping ต้องการต่อต้าน แต่เมื่อเขาเห็นปืนเส้นประสาทของเขารัดกุม
 The deterrence force of firearms, to a person that grew up in modern world, was huge
แรงต่อต้านอาวุธปืนของคนที่โตขึ้นในโลกสมัยใหม่นั้นใหญ่มาก
 Especially when Li Anping had no prior experience in fighting against them
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลี่ Anping ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้กับพวกเขา
 One of them rubbed their gun handle and walked up to Li Anping, and tapped on his face: “So you are the one who beat up our people? At Brother Chang’s location?” ‘I was careless, not expecting them to have guns, at this range being surrounded by a few guns, I don’t have the confidence to retreat fully
หนึ่งในนั้นถูมือจับปืนของพวกเขาและเดินขึ้นไปที่ Li Anping และเคาะบนใบหน้าของเขา: "ดังนั้นคุณเป็นคนที่เอาชนะคนของเรา? 
’ Li Anping did not notice that even in such an adverse situation, he was still able to think up a strategy calmly, without feeling any fear like normal people
Li Anping ไม่ได้สังเกตเห็นว่าแม้แต่ในสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ก็ตามเขาก็ยังสามารถคิดกลยุทธ์ได้อย่างสงบโดยไม่รู้สึกกลัวเหมือนคนธรรมดา
 It is unknown if this is a result of his transformation, or the ‘instinct’ that the voice had mentioned
ไม่ทราบว่านี่เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงหรือสัญชาติญาณที่เสียงพูดถึง
 “Hehehehe, I told you to get rid of them
"Hehehehe ฉันบอกคุณว่าจะกำจัดมันออกไป
 See? Now those rats have given your precious information away
ดู? 
” The voice said gleefully
"เสียงพูดเกรี้ยวกราด
 Li Anping did not pay attention to the voice, instead he only looked at the surrounding people coldly
หลี่ Anping ไม่ใส่ใจกับเสียงแทนเขามองไปที่คนรอบข้างอย่างเย็นชา
 However, for a normal person, getting surrounded like this will evidently cause them to be stunned
อย่างไรก็ตามสำหรับคนธรรมดาการล้อมรอบแบบนี้จะทำให้พวกเขาต้องตะลึง
 The man assumed that Li Anping was no threat, and slapped his head while laughing: “I heard from Song that you are good at fighting, even breaking his leg huh? Our boss wants to question you personally
ชายคนนั้นสันนิษฐานว่าหลี่แอนเจิ้งไม่เป็นภัยคุกคามและตบหน้าขณะที่หัวเราะ: "ฉันได้ยินจากเพลงว่าคุณเก่งในการต่อสู้ 
 Come with us
มาพร้อมกับเรา
” Li Anping was pushed and dragged by the men into the factory
"หลี่แอนเจิ้งถูกผลักและลากเข้ามาในโรงงาน
 The two holding guns were walking behind him, observing his every action
ปืนสองตัวกำลังเดินไปข้างหลังเขาสังเกตการกระทำทุกอย่างของเขา
 Li Anping did not resist as he followed them into the factory
หลี่แอนเจิ้งไม่ยอมแพ้เมื่อเดินตามพวกเขาเข้าไปในโรงงาน
 ‘The distance is too close, I have wait for a chance
'ระยะทางใกล้เกินไปฉันต้องรอสักครู่
’ Walking into the factory, he saw that there were a few round tables and over a dozen men were eat barbeque food and drinking beer
"เดินเข้าไปในโรงงานเขาเห็นว่ามีโต๊ะรอบสองสามรอบและมีผู้ชายมากกว่าหนึ่งโหลกินอาหารบาร์บีคิวและดื่มเบียร์
 Seeing Li Anping walk in, they all had an evil look on their faces
เมื่อเห็นลีอองกำลังเดินเข้ามาพวกเขาทั้งหมดก็ดูชั่วร้ายบนใบหน้าของพวกเขา
 Two wolfdogs were barking incessantly since Li Anping walked in
หมาป่าสองคนกำลังเห่าไม่หยุดหย่อนตั้งแต่หลี่ Anping เดินเข้ามา
 “Noisy! What are they barking for? Drag those dogs away!” The person behind Li Anping pushed his shoulder: “Move, aren’t you very good at fighting, there are more than 30 people here today, let’s see how many you can beat down
“มีเสียงดัง! 
” While speaking, another man searched Li Anping’s body and took out the fruit knife he hid in his jacket
"ในขณะที่พูดคนอื่นหาศพของหลี่ Anping และเอาออกมีดผลไม้ที่เขาซ่อนไว้ในแจ็คเก็ตของเขา
 “Hoho, you even brought a knife?” The surrounding men began to laugh, and poked Li Anping with the knife handle
"โฮโฮคุณได้เอามีดหรือไม่?" คนรอบข้างก็เริ่มหัวเราะและงัด Li Anping ด้วยมือจับมีด
 Li Anping’s expression was grim, and faced them with silence
การแสดงออกของหลี่แอนกิ้งเป็นเรื่องที่น่ากลัวและเผชิญกับความเงียบ
 No one thought that he would resist
ไม่มีใครคิดว่าเขาจะต่อต้าน
 After all, they had seen many similar situations far too many times, no matter how courageous one said they were, once they were surrounded like this, they would give up resisting
หลังจากที่ทุกอย่างเห็นสถานการณ์คล้ายคลึงกันหลายครั้งมากเกินไปไม่ว่าความกล้าหาญจะเป็นอย่างไรเมื่อพวกเขาถูกล้อมรอบแบบนี้พวกเขาก็จะยอมแพ้
 It is just human nature
เป็นธรรมชาติของมนุษย์
 if they resist, they would get killed
ถ้าพวกเขาต่อต้านพวกเขาจะถูกฆ่าตาย
 After numerous years of evolution, this was the instinct left in humans
หลังจากหลายปีของวิวัฒนาการนี่คือสัญชาตญาณที่เหลืออยู่ในมนุษย์
 Thus, on the way there, there were even a few people who used their hands to slap the back of Li Anping’s head, and laughed fearlessly
ดังนั้นในทางที่นั่นมีแม้แต่ไม่กี่คนที่ใช้มือของพวกเขาตบด้านหลังของหัวของหลี่ Anping และหัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว
 The person talking to Li Anping earlier had already gone into the warehouse in the factory, to report to Chang Zheng
คนที่คุยกับหลี่แอ็ปปิ้ลก่อนหน้านี้ได้เข้าไปในคลังสินค้าในโรงงานเพื่อรายงานตัวต่อ Chang Zheng
 “Wait here
"รอที่นี่
” Another man, who had just eaten, his mouth full of oil, saw Li Anping walk past him and uses his shirt to wipe his mouth
"ชายอีกคนหนึ่งที่เพิ่งกินอาหารปากของเขาเต็มไปด้วยน้ำมันเห็นว่าลีแอนกำลังเดินผ่านเขาไปและใช้เสื้อเช็ดปากของเขา
 The surrounding men seeing no reaction from Li Anping, laughed even more intensely
คนรอบข้างไม่เห็นปฏิกิริยาใด ๆ จากหลี่แอนเจิ้งหัวเราะยิ่งกว่านั้น
 “As long as you use your hand to grab a few of these men and devour their souls, you will be able to resist them
"ตราบเท่าที่คุณใช้มือของคุณเพื่อคว้าไม่กี่คนเหล่านี้และกินวิญญาณของพวกเขาคุณจะสามารถที่จะต่อต้านพวกเขา
 You don’t have to eat their flesh, you just need to kill them
คุณไม่จำเป็นต้องกินเนื้อของพวกเขาคุณเพียงแค่ต้องฆ่าพวกเขา
” The voice tempted once again: “They’re all hooligans, scum of society
"เสียงล่อลวงอีกครั้ง:" พวกเขาเป็นอันธพาลทั้งหมดขยะของสังคม
 Eating them will only save the countless people they may harm in the future
การรับประทานอาหารเหล่านี้จะช่วยให้ผู้คนนับไม่ถ้วนสามารถทำอันตรายต่อได้ในอนาคต
” Li Anping did not answer, he frowned, not expecting the place to be so dangerous
หลี่ Anping ไม่ตอบเขาขมวดคิ้วไม่คาดหวังสถานที่อันตรายมาก
 Not to think that Chang Zheng’s men were so arrogant, daringly using guns in broad daylight
ไม่ต้องคิดว่าผู้ชายของช้างเฉิงมีความหยิ่งและกล้าใช้ปืนในตอนกลางวันแสกๆ
 The group walked into the warehouse, and at a glance, inside the warehouse there were only some leftover goods, racks, and a large open space
กลุ่มเดินเข้าไปในโกดังและในไม่ช้าภายในคลังสินค้ามีสินค้าเหลือเพียงชั้นวางและพื้นที่โล่งขนาดใหญ่
 Chang Zheng sat down imposingly in a wooden arm chair, with a beer bottle in hand, and standing before him was two rows of henchmen
ช้างเจิ้งนั่งลงบนเก้าอี้นวมด้วยขวดเบียร์อยู่ในมือและยืนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นลูกน้องสองแถว
 Once Li Anping had entered, the remaining men who were previously outside began to stroll him, sitting at a corner of the warehouse, leaving Li Anping to stand in the middle facing their hostility
เมื่อหลี่แอนดิงเข้ามาคนที่เหลืออยู่ข้างนอกก็เริ่มเดินเล่นนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของคลังสินค้าทำให้หลี่แอนเจิ้งยืนตรงกลางกับความเป็นปรปักษ์
 However, Li Anping did not pay them any attention
อย่างไรก็ตามหลี่แอนเจิ้งไม่ให้ความสำคัญกับพวกเขา
 His sight was attracted to another corner of the warehouse
สายตาของเขาถูกดึงดูดไปอีกมุมหนึ่งของคลังสินค้า
 That was a steel cage resembling those that kept animals in the zoo, inside was a bed and strapped on the bed was a bloody man
นั่นคือกรงเหล็กที่มีลักษณะคล้ายกับสัตว์ที่เก็บสัตว์ไว้ในสวนสัตว์ภายในเป็นเตียงนอนและมัดไว้บนเตียงเป็นคนเลือดไหล
 What was most terrifying is that the man only had one leg left, below the knee it was cleanly chopped off and still wrapped in bandages
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือชายคนนั้นมีขาข้างซ้ายเพียงข้างล่างเข่ามันถูกตัดออกอย่างหมดจดแล้วยังห่อด้วยผ้าพันแผล
 He stared blankly at the ceiling, as if he had lost the will to live
เขาจ้อง blankly ที่เพดานราวกับว่าเขาได้สูญเสียความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่
 He is Li Liping, Li Anping’s Uncle in name
เขาเป็น Li Liping, ลุงของ Li Anping ในนาม
 “He kept lying and tried to escape, left with no choice I could only leave him with one leg to make sure he behaves
"เขาโกหกและพยายามที่จะหลบหนีเหลือไม่มีทางเลือกที่ฉันจะปล่อยให้เขามีขาข้างเดียวเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะทำงาน
” Chang Zheng pointed at the bed: “You know how many people have lay down on this bed? No matter how heroic or brave he is, he would break down in 3 days
"เจิ้งโจวชี้ไปที่เตียง:" คุณรู้กี่คนนอนบนเตียงนี้? 
” Although Li Liping and Li Anping, due to their age difference, had barely any close relationship, but he was still his Uncle, and at this point Li Anping felt a lump of fire burning within his heart
"ถึงแม้ว่า Li Liping และ Li Anping เนื่องจากความต่างของอายุของพวกเขาแทบไม่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดใด ๆ แต่เขาก็ยังเป็นลุงของเขาอยู่และเมื่อถึงจุดนี้ Li Anping รู้สึกว่ามีการจุดไฟเผาไหม้ภายในหัวใจของเขา
 He coldly stared at Chang Zheng: “Did he have any grudges with you people? Against someone who you don’t know, how can you so cruel towards him?” Once he said that, someone behind him threw a kick at his leg, wanting to make him kneel down
เขาจ้องไปที่ Chang Zheng: "เขารู้สึกไม่พอใจกับคนอื่นหรือ? 
 But who knew that when the kick landed, Li Anping was unfazed, instead the man who attacked almost fell on the ground
แต่ผู้ที่รู้ว่าเมื่อเตะลง Li Anping ไม่สะทกสะท้านแทนที่จะเป็นคนที่โจมตีเกือบจะตกลงบนพื้นดิน
 Li Anping turned back to look at him, and feeling the stares around him, the man could not afford to lose face thus after slightly blanking out, he wanted to pull out his knife
หลี่แอนเจิ้งหันกลับไปมองเขาและรู้สึกจ้องรอบตัวเขาชายไม่สามารถจะเสียหน้าได้ดังนั้นหลังจากที่พริบตาออกเล็กน้อยเขาก็ต้องการที่จะดึงมีดออก
 However, Chang Zheng waved his hand, and snidely said: “Quite daring, my name is Chang Zheng, tell me, what business do you have with me?”
อย่างไรก็ตาม Chang Zheng โบกมือและพูดอย่างเบื่อหน่ายว่า "ค่อนข้างกล้าชื่อ Chang Zheng บอกฉันว่าคุณมีธุรกิจอะไรบ้าง?"